รอทุกอย่างจบก็ใกล้เช้าแล้ว ท้องฟ้าสว่าง
เฟิงจิงเหยานั่งอยู่บนโต๊ะห้องสมุด ผสานมือขึ้น “กู้ฉางชิง เธอปิดบังอะไรไว้จริงๆด้วย”
เธอทำเพื่ออะไรกันแน่?
เขาลุกขึ้น และสะบัดมือออกไป “ถ้าเธอสามารถอยู่แบบนี้เรียบๆร้อยๆต่อไปเรื่อยๆ ทุกคนก็จะไม่มีเรื่องอะไรเกินขึ้น
……..
ตะกูลเฟิงมีคฤหาสน์ที่สร้างขึ้นจากกำลังก็จริง ที่ที่ใช้ก็ใหญ่ ใช้สวนดอกไม้เป็นใจกลาง มีโคมหรูที่เป็นเพชร และเป็นเฟอร์นิเจอร์สุดหรูแบบอเมริกา ไม่มีจุดไหนเลย ที่จะปฏิเสธว่าเจ้าของนั้นร่ำรวยขนาดไหน
ชั้นสองมีห้องฝั่งตะวันออก ที่เหมือนห้องเจ้าหญิง ลู่ซือยวี่ทำหน้าเซ็งๆนอนฟุบอยู่บนโต๊ะสีขาว
เห็นได้ชัดว่าเซ็งสุดๆ คนใช้ที่ผ่านไปผ่านมาแทบไม่กล้าจะออกเสียง
เธอนั่งอยู่ท่านี้ซักพัก และเดี๋ยวก็ค่อยๆดีขึ้น
คุณนายเฟิงตอนกลับมาจากข้างนอก มองเห็นตามสภาพก็น่าสงสารแบบนี้แหละ “ซือยวี่ เราได้ยินคนใช้บอกว่าเธอกลับมาคืนนี้ก็ไม่ได้ทานข้าวเลย เป็นอะไร?
พึ่งออกไปตอนเช้า ตกดึกกลับมาทำไมเป็นแบบนี้ไปแล้ว
คุณนายเฟิงกลั้นใจไม่ไหวก็เลยเป็นห่วง เพราะลู่ซือยวี่ยังไงก็ถูกรับไว้ในตะกูลเฟิงตั้งแต่่เด้ก และยังเป็นสามีภรรยาคู่นี้ที่เลี้ยงมาเองกับมือ
หลายปีที่ผ่านมาก็เป็นลู่ซือยวี่นี่แหละที่คอยอยู่ข้างๆพวกเขา ทั้งสุขทุกข์ จะบอกว่าเหมือนลูกแท้ๆเลยก็ว่าได้
ลู่ซือยวี่ดูอึดๆอัดๆ “ไม่เป็นอะไร”
คุณนายเฟิงจะไม่เข้าใจเธอได้ยังไง ยิ้มแห้งๆ : “เป็นเพราะจิงเหยาอีกแล้วใช่มั้ยหละ?”
ลู่ซือยวี่จับมือตัวเอง พูดจาแบบน่าสงสาร “น้าหมิง ทำไมพี่ชายจิงเหยาทั้งๆที่รู้ว่ากู้ฉางชิงเป็นคนยังไงแล้ว?ยังยอมอยู่กับเธอต่ออีกหละ?
คุณนายเฟิงดูใจอ่อน ตบมือของเธอเบาๆ “พี่ชายจิงเหยาของเธอก็ทำอะไรไม่ได้ มันจำเป็น เพราะคุณปู่สั่งไว้ เลยต้องเป็นแบบนี้”
“ไม่ ไม่ มันไม่ใช่แค่นี้ วันที่พี่ชายจิงเหยากลับมา ก็มีอะไรกับเธอแล้ว
ลู่ซือยวี่พูดแบบเซ็งๆ “พี่ชายจิงเหยา พี่ชายจิงเหยาทำไมต้องทำแบบนั้น”
เธอพูดไป น้ำตาก็ไหล เหมือนกับถูกกระทบด้วยเรื่องนี้มาก
คุณนายเฟิงอึ้งไปพักหนึ่ง เสียงก็สูงขึ้น ” นี่จริงหรอ?”
เธอรู้สึกสนใจกับคำพูดของลู่ซือยวี่ หวังว่าคำที่เธอพูดนั้นจะเป็นแค่เรื่องตลก
ไม่ ในใจของเธอไม่สามารถยอมรับกู้ฉางชิงคนแบบนั้น เป็นลูกสะใภ้ที่ทำลายชื่อเสียงตะกูล
“คือพี่ชายจิงเหยาพูดต่อหน้าพวกเราเอง ยอมรับเองกับปาก”
ลู่ซือยวี่กลัวคุณนายจะไม่เชื่อ ก็เลยพูดไปว่า “คุณน้าก็รู้”
พอรู้แบบนี้ ในใจที่มีความคิดจะฆ่ากู้ฉางชิงก็มีแล้ว ผู้หญิงแบบเธอมีสิทธิ์อะไร จะมามีผู้ชายที่เพอร์เฟคแบบพี่ชายจิงเหยา
ทำเอาคุณนายเฟิงเครียดจนมือเท้าเย็น แล้วก็โกรธขึ้นมา ” หึ! อีกู้ฉางชิง มันนี่แผนสูงจริงๆ”
พอจิงเหยากลับมา ก็ติดกับนังผู้หญิงนั่น พอนึกถึงตรงนี้ คุณนายเฟิงกังวลขึ้นมา “ไม้ท้องใช่มั้ยเนี่ย?”
เพราะเรื่องแบบนี้มันก็ไม่แน่ไม่นอนอยู่แล้ว แต่กู้ฉางชิงจะไปเหมาะกับเฉินเฟิงได้ยังไง?
คุณนายเฟิงอารมณ์แปรปรวน และมองไปที่ลู่ซือยวี่
ลูซือยวี่พูดปลอบใจเบาๆ”น่าจะไม่หรอก พี่ชายจิงเหยาฉลาดขนาดนี้ เขาดูกลของผู้หญิงคนนั้นออกแหละ”
เสียงของเธอยิ่งอยู่ยิ่งเบา ก็ไม่ค่อยกล้าพูดเพราะไม่แน่ใจเหมือนกัน
นี่ชีวิตของสามีภรรยาก็มีแล้ว จะมีลูกอะ มันไม่ช้าก็เร็ว
กู้ฉางชิงจะเป็นครั้งแรกได้ยังไง?
ลู่ซือยวี่เหม่อลอย คุณนายเฟิงกดไหล่เธอไว้ “ซือยวี่ เธอคือคนที่ฉันดูเธอโตมา ในใจฉัน มีแค่เธอเท่านั้นที่เหมาะสมกับจิงเหยา”
ลู่ซือยวี่มองไปที่คุณนายเฟิง หน้าเริ่มร้อนๆอุ่นๆ
ฟังคุณนายเฟิงพูดต่อไปอีก “ถ้าเธอกลายเป็นลูกสะใภ้ของบ้านเรา ฉันก็จะไม่เป็นห่วงอยู่ไม่สุขเหมือนตอนนี้! รอพวกเธอมีลูก ให้ดีที่สุดคือลูกชายหนึ่งลูกสาวหนึ่ง พอถึงเวลา ฉันจะได้ช่วยพวกเธอดูแลลูกด้วย”
“ทุกปีเราทั้งบ้าน ก็จะพาเด็กสองคนออกไปเที่ยว คนทั้งบ้านอยู่ด้วยกัน มีความสุข มันคงมีความสุขมาก!”
คุณนายเฟิงพูดไปพลางนั่งคิด สีหน้าดูยิ้มเคลิ้มตามสิ่งที่คิด
คุณนายเฟิงบรรยายภาพบรรยากาศ ลูซือยวี่ก็เริ่มคล้อยตาม
หน้าแดงไปด้วย และเร็วมาก เธอก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นเศร้าทันที ดูออกชัดว่าเศร้า
ลูซือยวี่ก้มหัวไม่พูดไม่จา คุณนายเฟิงจะไม่รู้ใจเธอได้ยังไง “ซือยวี่ลูก เธอต้องสร้างโอกาสขึ้นมาเยอะๆ ใช้เวลาร่วมกับจิงเหยาเยอะๆถึงจะดี คนกับคนน่ะ อยู่ด้วยกันไป ถึงจะมีความรู้สึกต่อกันนะ
คุณนายเฟิงพูด ทำให้เธอเบาใจลง เธอทำท่าทีที่ดูลังเล “แต่พี่ชายจิงเหยาคบกับเธอแล้วนะ”
กู้ฉางชิงมีพี่ชายจิงเหยาคอยปกป้อง เธอต้องการคนช่วยเหลือ
คุณนายเฟิงพูด “เขากับผู้หญิงนั่นน่ะ อยู่ด้วยกันเพียงเพราะจะเอากำไรจากการแต่งงาน พูดไม่ถูก ว่าวันไหนเกิดปัญหาเล็กน้อยขึ้นมาอาจจะพังเลยก็ได้”
พอพูดถึงกู้ฉางชิง คุณนายเฟิงก็พูดอีกว่า “เรื่องนี้เธอวางใจ จิงเหยาเป็นลูกที่ออกมาจากไส้ฉัน เขาไม่ชอบผู้หญิงแบบนังนั่นหรอก ซือยวี่ มีแค่เธอที่เหมาะสมกับเขา เธออยู่ข้างเขาฉันถึงจะไว้ใจได้”
สายตาที่รักเอ็นดูของเธอจ้องไปที่ลูซือยวี่ และพูดว่า “ฉันเลือกเธอตั้งแต่แรก แล้วก็รู้ว่าเธอชอบเขามานาน แต่หนูน่ะ ซื่อเกินไปนะ ถ้าเธอพูดไวกว่านี้อาจจะได้คบกันแล้วก็ได้ ไม่ว่ายังไง ฉันก็สนับสนุนเธอนะ”
คุณนายเฟิงพูดแบบจริงใจ ทำให้ลูซือยวี่เดี๋ยวดีใจเดี๋ยวเศร้า แต่ก็พูดอย่างนอบน้อม”ของคุณน้าเหมยค่ะ”
เธอเชื่อฟังขนาดนี้ คุณนายเฟิงยิ่งเอ็นดู “ยัยบ๊องเอ๊ย! คราวหลังมีอะไรก็คุยกับน้านะ อย่าเก็บไว้ในใจ แบบนี้จะทำให้ไม่สบายได้นะ ”
คุณนายเฟิงให้กำลังใจ ลูซือยวี่ยิ้มเขินๆ “หนูไม่ปล่อยพี่ชายจิงเหยาไปง่ายๆหรอกค่ะ หนูจะพยายาม”
“ดี ดี!”คุณนายเฟิงตอบ “น้าหมิงจะรอต้อนรับสะใภ้เข้าบ้านนะ
“น้าหมิง~”
“โอเค ฉันให้ครัวทำฮาชิมะ กินอะไรก่อน ถ้าไม่ดูแลร่างกายดีๆ จะคลอดหลานชายให้น้าเหมยยังไง?”
คนใช้ข้างนอกก็เอาฮาชิมะเข้ามาเสิร์ฟ มีที่รองสีขาวที่รองจานสีทองไว้ ยิ่งดูยิ่งบาดตา
ลูซือยวี่เข้าไปที่อ้อมกอดของคุณนายเฟิง และเหมือนกำลังคิดแผนร้ายอะไรอยู่
