สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา – บทที่ 128 รอให้เธอถูกไล่ออกไป

เฟิงจิ่งเหยามองดูกู้ฉางฉิงที่น้ำตาไหลอาบหน้า ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขารู้สึกใจอ่อน

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะหายโกรธ

โดยเฉพาะความแน่นกระชับด้านล่างทําให้เขามาถึงจุดที่ไม่ทำต่อไม่ได้แล้ว

เขาข่มความรู้สึกร้อนรนในจิตใจเอาไว้ ก้มศีรษะลงจับริมฝีปากที่ยังคงส่งเสียงสะอื้นอยู่ขึ้นมา

แล้วแนบริมฝีปากประกบลงแน่นสนิท

ลมหายใจอันหอมหวานไหลรินรดเข้าไปแตะจมูกของเฟิงจิ่งเหยา ทำให้เส้นประสาทที่ตึงเครียดอยู่แล้วพลันตึงขึ้นอีกราวกับจะขาดผึงให้ได้ เหมือนดั่งหมาป่าผู้หิวโหยที่กําลังออกล่าเหยื่อด้วยอารมณ์อยากลงโทษ เขากัดและพรมจูบอย่างต่อเนื่อง

“เจ็บนะ……ออกไป”

กู้ฉางฉิงถูกกัดจนน้ำตาไหลพราก

น้ำตาที่เปียกโชกไหลอาบจากแก้มลงบนริมฝีปากของทั้งสอง รสเค็มอ่อน ๆ ประกอบกับการตบตีของกู้ฉางฉิง ทำให้เฟิงจิ่งเหยาฟื้นคืนสติกลับมา

เขาหอบหายใจอย่างหนักและค่อย ๆ คลายกู้ฉางฉิงออก

เมื่อเห็นริมฝีปากอิ่มเอิบแดงก่ำของกู้ฉางฉิง ก็ทำให้อดไม่ได้อยากจะพุ่งตัวลงไปกดทับ

เฟิงจิ่งเหยามีอารมณ์ขึ้นอีกครั้ง เขาซุกหน้าลงไปอีก

ครั้งนี้เขาเคลื่อนไหวอย่างเบามือ กู้ฉางฉิงที่เดิมทียังต่อต้านอยู่ก็ค่อย ๆ ไร้เรี่ยวแรงขัดขืน ร่างกายอ่อนยวบลงในอ้อมแขนของเขา ดวงตาก็พร่ามัว ปล่อยให้เขาทำทุกอย่างตามต้องการ

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ เมื่อพระจันทร์เต็มดวงนอกหน้าต่างนั้นลอยขึ้นสูง การต่อสู้ที่ดุเดือดครั้งนี้จึงจบลงภายใต้เสียงคํารามต่ำของชายหนุ่ม

เฟิงจิ่งเหยาผละออกจากร่างของกู้ฉางฉิง แล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำ

ครู่เดียวก็มีเสียงน้ำไหลดังลอดออกมาจากข้างใน

กู้ฉางฉิงนอนอยู่บนเตียงจ้องมองเพดานเหนือศีรษะอย่างเหม่อลอย ไม่รู้ว่ากําลังคิดอะไรอยู่

ไม่นานนัก เสียงน้ำในห้องอาบน้ำก็หยุดลง เฟิงจิ่งเหยาเดินพันผ้าเช็ดตัวออกมา

เขามองไปที่ผู้หญิงที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย

ขณะที่เขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง ก็เห็นคนบนเตียงหยิบชุดนอนจากด้านข้างขึ้นมาสวม แล้วเดินเข้าห้องอาบน้ำโดยไม่มองเขา

เขามองไปที่ประตูห้องน้ำที่ถูกปิดลงอีกครั้ง คิ้วของเขาขมวดแน่นจนแทบจะบีบยุงให้ตายได้

แน่นอนเขารู้ว่าผู้หญิงคนนั้นโกรธ

เพราะสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้ไม่ได้เริ่มต้นด้วยดี

แต่เขาไม่คิดว่าเรื่องนี้จะมีอะไรให้สมควรโกรธ และตัวเขาเองก็ไม่ได้ทำอะไรผิดด้วย

ใครบอกให้เธออยากไม่เชื่อฟังเอง และติดต่อกับผู้ชายข้างนอกหลายต่อหลายครั้ง

เขาพูดกับตัวเองในใจ ขณะเดียวกันก็วางแผนที่จะพูดคุยและถามให้ชัดเจนเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้หลังจากที่เธอออกมา

เพียงแต่เขาวางแผนไว้อย่างดี แต่กู้ฉางฉิงกลับไม่ให้ความร่วมมือ

หลังจากอาบน้ำเสร็จออกมา เธอทำราวกับคนในห้องนั้นไม่มีตัวตน เธอหาชุดที่จะสวมใส่ในวันพรุ่งนี้แล้วเอาออกจากห้องไป

เฟิงจิ่งเหยามองแผ่นหลังที่จากไปของเธอ ความโกรธที่สงบลงอย่างยากเย็น ก็มีแนวโน้มจะระเบิดขึ้นมาอีกครั้ง

เขาสูดหายใจเข้าลึก และบังคับตัวเองให้สงบลง

ถ้าจะคุยกับกู้ฉางซินตอนนี้เห็นทีคงจะคุยไม่รู้เรื่อง

เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหาชวี่ยี่

“ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน?”

“ท่านประธานมีเรื่องอะไรเหรอครับ? ผมยังอยู่ที่โรงแรม” ชวี่ยี่ตอบ

“คุณช่วยไปตรวจสอบทีว่าคืนนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมฉินเป่ยหานกับกู้ฉางซินถึงได้อยู่ด้วยกันได้”

“ครับ”

ชวี่ยี่รับคำสั่งและวางสายโทรศัพท์

โทรศัพท์สายตัดไปแล้วแต่เฟิงจิ่งเหยาก็ไม่ได้วางมันลง แต่กลับมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างครุ่นคิด

หลังจากนั้นไม่นานโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง

ชวี่ยี่ตรวจสอบอย่างละเอียดแล้วจึงรีบมารายงาน

“ท่านประธานครับ พวกเราน่าจะเข้าใจผิดคุณนายรองผิดไป”

ชวี่ยี่พูดผลการตรวจสอบออกมาผ่านสาย

“คุณนายรองน่าจะพักผ่อนอยู่ในห้องรับรอง หลังจากนั้นคุณกู้ได้ไปหาคุณนายรอง เมื่อคุณกู้ออกไปแล้ว ฉินเป่ยหานถึงได้ไป และหลังจากที่ฉินเป่ยหานเข้าไปแล้ว ผมก็พบว่าพนักงานคนหนึ่งแอบล็อคประตูห้องรับรองจากด้านนอก ดูท่าทางเหมือนมีการเตรียมการณ์ไว้ล่วงหน้า”

เมื่อเฟิงจิ่งเหยาได้ยินคําพูดนี้ สีหน้าก็เคร่งขรึมขึ้น

“แล้วเกิดอะไรขึ้น?”

ชวี่ยี่อธิบายต่อ

“และพนักงานคนนั้นก็มาปลดล็อคประตูก่อนที่ท่านประธานจะไปถึงสักห้านาที และไม่นานหลังจากที่ท่านประธานมาถึง คุณนายเฟิงและคุณหนูห้าก็ได้พากันไปเช่นกัน ส่วนเรื่องหลังจากนั้นท่านประธานก็รู้ดี ดูเหมือนจะเป็นเรื่องบังเอิญ แต่รู้สึกแปลก ๆ ไปหมดทุกจุด”

เมื่อเฟิงจิ่งเหยาฟังจบ ดวงตาก็หม่นลง

ไม่ต้องให้ชวี่ยี่อธิบายให้ชัดไปกว่านี้แล้ว เขาเข้าใจแล้วว่าพวกเขาต่างเข้าใจกู้ฉางซินผิดไป

ผู้หญิงคนนั้นอาจจะแค่พักผ่อนอยู่เฉย ๆ และตกเข้าไปในสถานการณ์ที่มีคนวางแผนไว้ล่วงหน้า

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ดวงตาของเขาก็กระพริบอย่างรวดเร็ว

“ตามหาพนักงานคนนั้นให้พบ ผมต้องรู้ให้ได้ว่าใครเป็นคนสั่งให้เธอทำแบบนี้!”

“ครับ!”

ชวี่ยี่น้อมรับคำสั่งแล้วจึงรีบวางสายและเริ่มตามหาคนทันที

……

ในขณะเดียวกัน กู้ฉางฉิงไม่รู้เลยว่าเฟิงจิ่งเหยาได้ตรวจสอบเรื่องทั้งหมดอย่างละเอียดแล้ว

เธอนอนอยู่บนเตียงในห้องนอนแขก แต่ก็นอนไม่หลับ เพราะเธอรู้สึกแย่มาก

เธอบังคับตัวเองให้ไม่ต้องไปคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่ต้องไปสนใจมัน แต่หัวใจของเธอราวกับถูกทิ่มแทงอึดอัดจนหายใจไม่ออก

เธอรู้อยู่ในใจว่าคราวนี้เธอถูกคนให้ร้ายอีกแล้ว และยังเป็นการวางแผนไว้อย่างละเอียดถี่ถ้วน

เธอไม่กล้าที่จะจินตนาการเลยว่าจะมีอะไรรอเธออยู่ในวันพรุ่งนี้

เกรงว่าพวกคุณนายเฟิงคงจะใช้ประโยชน์จากเหตุการณ์ในครั้งนี้ ถือโอกาสไล่เธอออกจากตระกูลเฟิง

เธอคิดถึงเรื่องนี้เธอก็รู้สึกว้าวุ่นอยู่ในใจ

เพราะเธอจะถูกไล่ออกจากบ้านตระกูลเฟิงไม่ได้ ไม่เช่นนั้นกู้หงเซินคงจะไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ และก็จะส่งผลกระทบไปถึงคุณแม่ ซึ่งเธอไม่สามารถจินตนาการถึงผลที่จะตามมาได้

อะไรที่กลัวว่าจะเกิดขึ้น มันก็เกิดขึ้นจริง ๆ

ขณะที่เธอกําลังกังวลอยู่นั้นเองโทรศัพท์บนหัวเตียงก็ดังขึ้น

เธอมองดูชื่อของกู้หงเซินที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ รู้สึกลังเลเล็กน้อยแต่แล้วเธอก็กดรับสาย

“นังกู้ฉางฉิง!”

ทันทีที่สายถูกเชื่อมต่อ เสียงตะโกนของกู้หงเซินก็ดังลอดตามสายมาอย่างรวดเร็ว

กู้ฉางฉิงถือโทรศัพท์ออกห่างจากหู เม้มริมฝีปากแดงแน่นก่อนจะพูดขึ้นว่า “มีเรื่องอะไร?” ”

“แกยังกล้าถามฉันอีกว่าเรื่องอะไร? ดูเรื่องดี ๆ ที่แกทำสิ!”

กู้หงเซินไม่คาดคิดว่ากู้ฉางฉิงยังมีหน้ามาถาม จึงตำหนิอย่างเยือกเย็น

กู้ฉางฉิงย่อมรู้ดีว่าเข้าหมายถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ เธอบีบโทรศัพท์ไว้แน่น แล้วพูดเสียงเข้มว่า “เรื่องนี้ฉันเองก็เป็นเหยื่อเหมือนกัน คุณจะเชื่อหรือไม่ก็ตามใจ ฉันถูกคนวางแผนให้ร้าย”

แน่นอนว่ากู้หงเซินไม่เชื่อคําพูดของเธอ

“เหอะ วางแผน ใครจะใช้วิธีโง่ ๆ แบบนี้มาวางแผนให้ร้ายเธอ”

เขาเย้ยหยันกู้ฉางฉิง

กู้ฉางฉิงขบฟันแน่น “อย่าบอกนะว่าคุณไม่เคยรู้มาก่อนว่าเมื่อก่อนกู้ฉางซินล่วงเกินคนไปตั้งเท่าไหร่ พวกเธอต่างกําลังรอดูฉันถูกขับไล่ออกจากตระกูลเฟิง! ”

เมื่อกู้หงเซินได้ยินดังนั้นก็รู้สึกสะอึก แต่เขาไม่คิดจะยอมรับอยู่แล้ว

“กู้ฉางฉิง แกอย่าได้คิดหาข้อแก้ตัวให้ตัวเอง อย่าคิดว่าจะไม่รู้ว่าแกคิดอะไรอยู่”

กู้ฉางฉิงเองก็ขำกับทัศนคติของเขา

“ตามที่คุณบอกฉันมีความคิดอะไร ฉันจะมีความคิดอะไรได้!”

“คิดอะไร? ความคิดของแกก็คือ แกไม่พอใจที่ฉันจัดให้แกเป็นตัวแทนของฉางซิน แกจึงต้องการฉวยโอกาสยั่วยวนใครสักคน ซึ่งไม่เพียงเป็นการคิดทำลายอนาคตของฉางซิน แต่ยังเป็นการเตรียมการให้อนาคตของตัวแกเอง!”

กู้หงเซินพูดจบ ก็ข่มขู่อย่างเยือกเย็นอีกว่า “กู้ฉางฉิง ฉันจะบอกอะไรให้นะ ถ้าแกกล้าพังแผนการของฉัน ทำให้ฉางซินถูกไล่ออกมาจากตระกูลเฟิง ฉันจะไม่มีวันปล่อยแกไปง่าย ๆ แน่”

แค่คิดว่าแผนการที่เขาอุตส่าห์คิดวางแผนมายาวนานต้องพังลงเพราะนังตัวแสบนี่ จิตใจของเขาเกิดความอาฆาตมาดร้าย