สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา – บทที่ 167 ไม่สามารถให้กำเนิดได้

สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา

กู้หงเซินมองหมายเลขโทรศัพท์ที่แสดงบนหน้าจอ เดิมทีใบหน้าที่เคร่งขรึมเย็นชาก็อ่อนโยนลงมาชั่วพริบตา ดูเมตตาเอ็นดูอย่างไม่มีอะไรเปรียบเทียบได้

“ลูกสาว ในที่สุดก็โทรมาหาพ่อแล้ว”

ใช่แล้ว ที่โทรเข้ามาคือกู้ฉางซิน

จากท่าทีนี้ กู้หงเซินสามารถมองออกถึงความแตกต่างกันราวฟ้ากับดินของลูกสาวทั้งสองได้

“เชอะ ถ้าฉันไม่โทรมาหาคุณอีก คุณคงจะเอาบริษัทยกให้คนอื่นไปแล้วใช่ไหม?”

ในสาย กู้ฉางซินซักถามด้วยน้ำเสียงตำหนิติเตียน

“เป็นไปได้ยังไงกัน?”

กู้หงเซินพูดกับลูกสาวราวกับเป็นทาสของเธอ

“ลูกสาว คุณไปฟังข่าวซุบซิบอะไรมาใช่ไหม พ่อจะยกของของคุณให้คนอื่นตามอำเภอใจได้ยังไงกัน”

กู้ฉางชิงถอนหายใจอย่างเย็นชา: “ยังจะพูดว่าไม่มีอีก ฉันได้ยินมาว่าโครงการภายในบริษัทไม่น้อยที่ถูกเฟิงซื่อชิงดอาไป ความคิดนี้ยังเป็นของกู้ฉางฉิงหญิงชั่วคนนั้นด้วย

เธอพูดจบ ใบหน้าก็โกรธแค้น: “พ่อ ทำไมคุณถึงปล่อยให้หญิงชั่วคนนั้นมาทำแบบนี้ได้ห๊ะ!”

กู้หงเซินฟังถึงคำพูดนี้ ก็รู้ว่าเรื่องที่กู้ฉางซินพูดคือเรื่องอะไร

“ลูกสาว คุณใจเย็นก่อน ฟังพ่ออธิบายให้คุณฟัง ดีไหม?”

เขาปลอบโยน มีน้ำอดน้ำทนอย่างน่าประหลาดใจ

หากกู้ฉางฉิงอยู่ที่นี่ล่ะก็ เกรงว่าจะเข้าใจผิดว่าเขาถูกผีสิง

ถึงแม้ว่ากู้ฉางซินที่อยู่ในสายจะไม่พอใจ เพียงแต่พอถูกเขาปลอบโยน ก็กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “เอาเถอะ ฉันจะให้โอกาสคุณอธิบาย ตกลงมันเกิดอะไรขึ้น?”

กู้หงเซินเห็นเช่นนี้แล้ว จึงรีบนำเรื่องของบริษัทที่โดนชิงไปเล่าออกมา

สุดท้ายก็ยังไม่ลืมที่จะใส่ร้ายป้ายสี

“จะพูดก็คือหญิงชั่วคนนั้นไม่สามารถหว่านล้อมคนได้ และไม่มีทางปราบเฟิงจิงเหยาให้อยู่มือได้”

เขาพูดถึงตรงนี้ก็หยุดไปชั่วขณะ คล้ายกับนึกถึงอะไรได้ ยิ้มแล้วกล่าวว่า: “ถึงแม้ว่าครั้งนี้บริษัทจะเสียหาย เพียงแต่ฉันก็ไม่ใช่คนใจดี โครงการที่ให้ไปล้วนเป็นผลประโยชน์เล็กๆน้อยๆ ไม่ได้มีช่องทางเพิ่มมูลค่าอะไร ไม่ถือว่าเสียหาย ที่สำคัญที่สุดก็คือ การรักษาสมดุลในตอนนี้ก็ดี รอคุณกลับมา ทุกสิ่งทุกอย่างนี้ก็ยังคงเป็นของคุณ รวมถึงเฟิงจิงเหยา ก็หนีไม่พ้นเหมือนกัน”

กู้ฉางซินฟังจบ ก็เข้าใจความหมายของเขา

เพียงแต่ในใจของเธอก็ยังไม่สบายใจอยู่เล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก หันกลับมาพูดถึงสถานการณ์ช่วงนี้กับกู้หงเซิน

ยิ่งไปกว่านั้นทางด้านกู้ฉางฉิงนี้ ก็ไม่รู้เลยว่าจริงๆกู้ฉางซินโทรกลับมา

หลังจากเธอพักผ่อนไปครู่หนึ่ง ก็หมกมุ่นอยู่กับงาน

ในตอนเย็นวันเดียวกัน เฟิงจิงเหยากลับมา ก็รู้ว่าตอนกลางวันกู้ฉางฉิงไปโรงพยาบาลกับคุณนายเฟิง เลยสอบถามอาการ

“ตรวจแล้วเป็นยังไงบ้าง?”

กู้ฉางฉิงนิ่งอึ้งไปเล็กน้อย ตอบรับว่า: “แจ้งว่าพรุ่งนี้ผลการรายงายถึงจะออก”

เฟิงจิงเหยาพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไร

หลังจากคนทั้งสองรับประทานอาหารเสร็จ คนนึงก็ไปวาดภาพออกแบบ คนนึงก็ไปทำงานที่ห้องหนังสือ สอดคล้องกันได้ดี

จนถึงวันที่สอง พอคนทั้งสองตื่นขึ้น คุณนายเฟิงก็ส่งให้คุณอาหวางเข้ามา

“คุณชาย คุณนายรอง คุณนายเชิญทั้งสองท่านไปรับประทานอาหารที่บ้านใหญ่”

เฟิงจิงเหยาขมวดคิ้ว พอดีกับที่เขาเตรียมจะถามว่ามีเรื่องอะไร คุณอาหวางก็คล้ายกับมองออกและกล่าวต่อไปว่า: “คุณนายบอกว่านายท่านก็อยู่ด้วย ให้คุณชายและคุณนายรองอย่าให้นายท่านรอนาน”

ไม่มีทางเลือก คนทั้งสองทำได้เพียงกลืนคำที่คิดจะพูดลงคอ พยักหน้าแสดงเจตนาให้รับรู้: “ฉันรับทราบแล้ว อีกสักครู่พวกเราจะเข้าไป”

คุณอาหวางได้รับคำตอบที่แท้จริงแล้ว พยักหน้าแล้วออกไป

หลังจากที่เธอเดินไปพร้อมกัน กู้ฉางชิงก็มองไปยังเฟิงจิงเหยาด้วยจิตสำนึก รู้สึกว่าที่คุณนายเฟิงเรียกพวกเขาเข้าไปคงไม่ใช่เรื่องดี

“คุณว่าที่แม่ให้พวกเราเข้าไปคือเรื่องอะไร?”

เธอถามอย่างประหลาดใจ เฟิงจิงเหยาส่ายหน้า

“ไม่แน่ใจ แต่เข้าไปก็จะรู้ ไปเถอะ อย่าให้คุณปู่รอพวกเรานาน”

กู้ฉางฉิงเห็นเช่นนี้ ก็ทำได้เพียงพยักหน้ากับเธอแล้วเข้าไป

ไม่นาน คนทั้งสองก็มาถึงบ้านใหญ่ ทันทีที่มาถึงก็พบว่าทุกคนกำลังนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก

นายท่านเฟิงมองคนทั้งสองที่มาถึง มองคุณนายเฟิงอย่างขมวดคิ้วเล็กน้อย กล่าวอย่างไม่เข้าใจว่า: “สะใภ้ใหญ่ คุณเรียกพวกเราเข้ามาเช้าขนาดนี้ มีอะไรที่อยากจะพูดหรอ?”

คุณนายเฟิงได้ยิน ก็กวาดสายตามองไปที่กู้ฉางฉิง

กู้ฉางฉิงสังเกตเห็นสายตาของเธอ ก็รู้โดยจิตสำนึกว่าต้องเกี่ยวข้องกับเธอ

พอดีที่เธอกำลังเดาว่าจะเป็นเรื่องอะไร ก็เห็นคุณนายเฟิงเอ่ยปากอย่างเคร่งขรึมขึ้นมาทันใดว่า: “คุณพ่อ ก็วันก่อนฉันไปตรวจกับกู้ฉางชิงมาไม่ใช่หรือไง? เมื่อวานพวกเราไปมาแล้ว วันนี้ผลตรวจออกมาแล้ว เพียงแต่ผลตรวจสอบนี้ฉันไม่เรียกทุกคนออกมาคงไม่ได้”

เพียงเธอพูดคำนี้ออกมา สีหน้าของคนทั้งหลายก็ประหลาดใจขึ้นมา

นายท่านเฟิงและเฟิงจิงเหยาต่างตกตะลึง มีเพียงเฟิงจิ้งหยวนที่สายตาเต็มไปด้วยการมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น

เพียงแต่เธอไม่ได้ส่งเสียงออกมา นั่งสงบเสงี่ยมรอดูละครอยู่บนโซฟา

กู้ฉางฉิงกำลังฟังคำพูดนี้ ก็ถอนหายใจ

เพราะเธอรู้ออยู่แล้วว่าที่คุณนายเฟิงกำลังคิดจะพูดคือเรื่องอะไร

เธอนึกถึงตรงนี้แล้ว แสร้งทำเป็นประหม่าขึ้นมา

“หรือว่าจะมีปัญหาอะไรจริงๆ?”

คุณนายเฟิงเห็นเธอกระวนกระวายใจ ในสายตาก็ปรากฎความลำพองใจขึ้นมา เพียงแต่ถูกเธอระงับลงอย่างรวดเร็ว

เธอไม่ให้ความสนใจกู้ฉางฉิง และนำผลการรายงานวางลงบนโต๊ะ กล่าวอย่างองอาจว่า: “โชคดีที่ฉันเรียกเพื่อนฉันมาตรวจสอบอีกรอบนึง ไม่เช่นนั้นเรื่องนี้ก็จะเกี่ยวข้องกับตระกูลของพวกเรา คุณจะรับผิดชอบไม่ไหว!”

เธอพูดพลาง เฉือดเฉือนสายตาอย่างโหดเหี้ยมมายังกู้ฉางฉิง ทันทีหลังจากนั้นก็กล่าวกับนายท่านเฟิงว่า: “พ่อ นี่คือรายงายที่โรงพยาบาลส่งมาเช้านี้ คุณลองดูสิ”

นายท่านเฟิงได้ยิน กวาดสายตามองกู้ฉางฉิงและเฟิงจิงเหยา ไม่ได้เคลื่อนไหว

เฟิงจิงเหยาเห็นเช่นนี้ หยิบผลการรายงานขึ้นมาดู

คนทั้งหมดต่างมองมายังเขาในเวลาเดียว แน่นอนว่ายกเว้นกู้ฉางฉิง

ถึงอย่างไรเธอก็รู้ว่าเนื้อหาผลการรายงานนี้ ก็เพียงบอกว่าเธอไม่สามารถให้กำเนิดอะไรได้ก็เท่านั้น

เพียงแต่นี่ไม่ส่งผลกระทบต่อเธอ ถึงแม้ว่าคุณนายเฟิงจะยืนยันว่าเธอไม่สามารถให้กำเนิดได้ เธอรู้ว่าทางด้านของกู้หงเซินนั้นจะต้องหาข้อพิสูจน์ว่าเธอสามารถให้กำเนิดได้ได้อย่างแน่นอน

ถึงแม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น เธอก็ยังทำท่าทาง เสแสร้งว่าตึงเครียด รอให้คุณนายเฟิงตลบหลัง

ใครจะรู้ว่า เธอไม่ได้รอการตลบหลังของคุณนายเฟิง ทางกลับกันรอเสียงงุนงงของเฟิงจิงเหยา

“แม่ คุณเข้าใจผิดหรือเปล่า ผลการตรวจนี้ก็แข็งแรงดีนี่ ไม่มีปัญหาอะไรนะ”

เขาพูดพลาง มองไปยังคุณนายเฟิงอย่างไม่เข้าใจ

“เป็นไปได้ยังไง?”

คุณนายเฟิงเอ่ยปากอย่างไม่เชื่อ

แม้แต่เฟิงจิ้งหยวนซึ่งเดิมกำลังดูการแสดงที่ดีอยู่ก็ยังหุบยิ้ม

นายท่านเฟิงจ้องมองสีหน้าที่ผิดปกติของเธอ ให้เฟิงจิงเหยานำใบรายงานผลส่งมาให้เขาดู

“ไม่มีปัญหาจริงๆ สะใภ้ใหญ่ คุณเข้าใจผิดหรือเปล่า?”

นายท่านเฟิงและเฟิงซู่ยืนยันเหมือนกัน มองไปยังคุณนายเฟิง

คุณนายเฟิงไม่เชื่อความไม่ยุติธรรมนี้ แย่งใบรายงานผลจากในมือของเฟิงซู่มาตรวจสอบ

“เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?”

เธอดูคำว่าแข็งแรงสองคำในใบรายงานผล ก็นิ่งอึ้งไป

รอเธอสติกลับคืน ใบหน้าก็เศร้าสร้อย

คนอื่นๆก็มองสีหน้าที่แสดงออกนี้ของเธอ ก็รู้สึกยากที่จะเข้าใจ

“สะใภ้ใหญ่ ตกลงนี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

นายท่านเฟิงซักไซ้ไล่เลียงอีกครั้ง

คุณนายเฟิงได้ยิน นึกถึงที่เธอเพิ่งพูดไปเมื่อกี้นี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ฝืนกล่าวว่า: “ฉันอาจจะดูผิดไปเอง”

เธอพูดพลางก็คิดที่จะทำให้เรื่องนี้เงียบไป แต่กู้ฉางฉิงไม่คิดที่จะปล่อยเธอไปง่ายๆ

เธอแสร้งทำเป็นเป็นห่วงเป็นใย: “แม่ คุณเป็นอะไรไป? ทำไมดูท่าทางไม่ค่อยดีใจเลยล่ะ?”

คุณนายเฟิงฟังคำพูดนี้ ก็กัดเขี้ยวเคี้ยวฟันทันที แต่ต่อหน้านายท่าน เธอทำได้เพียงฝืนยิ้มว่าไม่เป็นไร

สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา

สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา

Status: Ongoing
ก่อนแต่งงานแทนน้องสาวเข้าไปในตระกูลเฟิง กู้ฉางชิงได้ยินว่าเฟิงจิ่งเหยาเป็นคนที่เฉยเมย ต่อมาถึงได้รู้ว่าข่าวลือล้วนเป็นเรื่องโกหก คุณเฟิงไม่เพียงแต่ไม่เย็นชา กลับเป็นคนที่อบอุ่น แต่กระตือรือร้นเป็นพิเศษในการมีทายาท มีคนพูดเป่าหูต่อหน้าเขา “คุณเฟิง ก่อนคุณจะกลับประเทศ ในทุกๆคืนภรรยาของคุณจะไม่กลับบ้าน เพราะออกไปเมาข้างนอก” เฟิงจิ่งเหยา “หลังจากฉันกลับประเทศ ตอนค่ำภรรยาของฉันจะมาอยู่ที่ห้องฉัน ปรนนิบัติฉันไม่นอนทั้งคืน” มีคนพูดอีกว่า “ก่อนคุณจะกลับมา ภรรยาของคุณช้อปปิ้งทั้งวัน เปลี่ยนรถยี่ห้อหรูไม่หยุด แถมยังมีหนุ่มคอยอยู่เธอตลอดเวลา” เฟิงจิ่งเหยา พูดต่อว่า “หลังจากฉันกลับประเทศ บัตรเครดิตทุกใบของฉัน ฉันก็อยากให้ภรรยาฉันใช้ แต่เธอไม่ต้องการ ไปกลับจากที่ทำงานก็ให้ฉันไปรับแค่คนเดียว” สำหรับคนที่เย็นชา เมื่อมีภรรยาจะคลั่งรักเป็นพิเศษ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท