“สามหาว!”
จางเสวซินตะคอกด้วยความโกรธ”นายรู้ใช่ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน?ถึงได้กล้าพูดจาพล่อยๆแบบนี้?!”
เซี่ยงเส้าหลงยังคงไม่หวาดกลัว และตอบเสียงดัง”รู้อยู่แล้ว!”
“สิบสองตระกูลลึกลับ ครอบครัวหมอเวชศาสตร์!”
จางเสวซินก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ดวงตาของเขาดั่งนกอินทรี”ในเมื่อรู้ว่านี่คือครอบครัวหมอเวชศาสตร์ งั้นใครเป็นคนให้ความมั่นใจกับนาย กล้ามาพูดจาสามหาวที่นี่?”
เซี่ยงเส้าหลงไม่พูดอะไร จางจุนจึงกล่าวว่า”อาสามครับ นี่คือเพื่อนของผม น้องชายของผมจางจุน!”
เพื่อนคำนี้ เน้นได้หนักแน่นมาก
จางเสวซินขมวดคิ้วเบาๆ เขาสามารถไม่ไว้หน้าเซี่ยงเส้าหลงได้ แต่ไม่ไว้หน้าจางจุนไม่ได้!
ถึงแม้ครอบครัวหมอเวชศาสตร์จะรู้ดีอยู่แก่ใจ ว่าชีวิตของจางจุนพร้อมตายได้ทุกเมื่อ แต่ขอเพียงแค่เขายังมีชีวิตอยู่ เขาก็คือทายาทที่เกิดจากบุตรภรรยาหลวงครอบครัวหมอเวชศาสตร์ อนาคตผู้นำของครอบครัวหมอเวชศาสตร์!
“จุนเอ๋อ หลานก็รู้ว่า เพื่อนคนนี้ของหลาน หักมือทายาทของครอบครัวหมอเวชศาสตร์ของอา และหักหน้าของครอบครัวหมอเวชศาสตร์ของอา!”
จางจุนยิ้ม แล้วพูดอย่างเศร้าๆ”เขาลงมือ หักแค่มือข้างเดียวของจางจื๋อเฉิง ถ้าผมลงมือ งั้นคง จะไม่เพียงแค่นี้แน่!”
“นาย!……”
จางเสวซินโกรธจนอกกว้างขยับขึ้นลง มองไปที่ใบหน้าเรียบเฉยของจางจุน แล้วเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า”นายรู้ไหมว่านายกำลังพูดอะไรอยู่?”
“แน่นอนผมรู้อยู่แล้ว!”
จางจุนตอบกลับอย่างเมินเฉย”แต่อาสาม น่าจะรู้นะครับ ถ้าผมยังมีชีวิตอยู่ ก็จะยังคงเป็นคุณชายใหญ่ของครอบครัวหมอเวชศาสตร์!”
“ดี!ดี!ดี!”
จางเสวซินพูดคำว่าดีติดต่อกันสามครั้ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม”นายเป็นคุณชายใหญ่ของครอบครัวหมอเวชศาสตร์ ฉันไม่มีสิทธิ์สั่งการนาย แต่ถ้านายอยากได้ยา งั้นก็ต้องกราบสามครั้งเพื่อเข้าไปในถ้ำพิษ กฎนี้ นายน่าจะรู้ดีนะ!”
“รู้อยู่แล้วครับ!”
จางจุนเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า”กฎของบรรพบุรุษที่มีอายุหลายศตวรรษของครอบครัวหมอเวชศาสตร์ จะถูกละทิ้งไม่ได้ การกราบสามครั้งเพื่อเข้าไปในถ้ำพิษ!”
“อะไรนะ?นายบ้าไปแล้วเหรอ!”
จางเสวซินมองไปที่เขาด้วยความตกตะลึง”นายไม่รู้รึไงว่าถ้ำพิษมีความหมายกับนายยังไง?”
“นายรนหาที่ตายชัดๆ!”
จางจุนมองไปที่เขาอย่างเรียบเฉย แล้วเอ่ยปากอย่างเย็นชา”ความเป็นความตายเป็นเรื่องของโชคชะตา จุดนี้ อาสามไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ!”
“ผู้แสวงหายามาถึงแล้ว รบกวนอาสามทำตามกฎของครอบครัวหมอเวชศาสตร์ เปิดถ้ำพิษ และทุ่งยาด้วยครับ!”
“ฮ่าๆ……”
จางเสวซินหัวเราะเสียงดัง ใสแววตาของเขา เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน มองไปที่เซี่ยงเส้าหลง”กฎของบรรพบุรุษครอบครัวหมอเวชศาสตร์ ฉันไม่กล้าละเมิดหรอก แต่กลัวว่าชีวิตของนาย จะเอากลับไปไม่ได้น่ะสิ!”
“ภายในถ้ำพิษมีกระดูกอยู่เต็มไปหมด ถ้าเพิ่มกระดูกของนายไปด้วย ถึงเวลานั้น จะโทษครอบครัวหมอเวชศาสตร์ไม่ได้นะ แม้แต่โลงศพก็จะไม่เตรียมให้นาย!”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ น้ำเสียงเฉียบขาด มีความเย็นยะเยือกอยู่ด้วย”เพราะเมื่อเข้าไปในถ้ำพิษแล้ว ทั้งร่างกายและกระดูกก็จะไม่เหลือ!”
นัยน์ตาทั้งคู่ของเซี่ยงเส้าหลงอย่างไม่แยแส แล้วพูดอย่างฉะฉาน”ครอบครัวหมอเวชศาสตร์ไม่ต้องเป็นกังวลหรอกครับ ชีวิตของเซี่ยงเส้าหลง ไม่ใช่ว่าใครที่อยากจะเอาไป ก็เอาไปได้เลย!”
“ดี!”
จางเสวซินตะโกนขึ้นมาหนึ่งครั้ง”ตีกลองสามครั้ง เปิดถ้ำพิษ!”
“แสวงหายาเพื่อชีวิต ความเป็นความตายก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตา!”
สายลมยามค่ำคืนที่อ้างว้าง ทั้งครอบครัวหมอเวชศาสตร์ เริ่มเคลื่อนไหว ตีกลองขึ้นสู่ท้องฟ้า คนของครอบครัวหมอเวชศาสตร์นับไม่ถ้วน มารวมตัวกัน เดินมาที่ประตูทางเข้าถ้ำพิษ ในป่าทึบที่อยู่ด้านหน้า นัยน์ตาสีเขียวสว่างไสว ความลึกลับมากมายนับไม่ถ้วน ล่องลอยไปมา กลางอากาศ ทำให้น่ากลัวเล็กน้อย
จางเสวซินมองไปที่เซี่ยงเส้าหลง หัวเราะอย่างเย็นชา”ตามกฎของครอบครัวหมอเวชศาสตร์ กราบสามครั้งเพื่อเข้าไปในถ้ำพิษ ตอนนี้ คุกเข่าเถอะ!”
จางจุนอยู่ข้างๆเขา แล้วพูดด้วยสีหน้าตึงเครียด”ก่อนที่จะเข้าถ้ำ ต้องกราบสามครั้งด้วยความจริงใจ พิษเหล่านี้ หลังจากที่รับการไหว้ของนายแล้ว จะมีโอกาสไม่ปรากฏขึ้นมาเป็นอุปสรรคต่อนาย นี่เป็นโอกาสที่จะเพิ่มอัตราการมีชีวิตรอดของนายเหมือนกัน!”
“หมอบกราบพิษพวกนี้เนี่ยนะ?”
เซี่ยงเส้าหลงถามกลับหนึ่งประโยค แล้วจู่ๆก็หัวเราะขึ้นมา หลังจากนั้นก็ก้าวไปหนึ่งก้าว สายลมยามค่ำคืนที่อ้างว้าง เสื้อผ้าปลิวโบกสะบัด เงียบดั่งเหวสูงตระหง่านดั่งเขา จากนั้นก็พูดขึ้นมาอย่างทะนงตนว่า”เซี่ยงเซ่าหลงคนอย่างผมไม่ไหว้ฟ้า ไม่ไหว้ดิน แค่หนอนมีพิษพวกนี้ ควรค่าให้ผมคุกเข่างั้นเหรอ?”
ประโยคเดียว ราวกับทำให้สิ่งมีชีวิตในยามรัตติกาลโกรธเกรี้ยว เสียงหึ่งนับไม่ถ้วนดังขึ้นมา หัวงูชูคอ แมงป่องสะบัดหาง พิษนับไม่ถ้วน จู่ๆ ก็ล้อมตัวเขาไว้ในทันที !
จางเสวซินมองที่ของเขา ในแววตา มีรอยยิ้มของความเย้ยหยันผ่านแวบเข้ามา”ไอ้หนุ่ม การทำอะไรบุ่มบ่ามในชีวิตไม่ปิดหรอก แต่ว่า ก็ต้องดูว่าคือที่ไหน!”
“ของมีพิษเหล่านี้มีจิตใจและสติปัญญา ถ้านายไม่เคารพพวกมัน พวกมันก็จะเอาชีวิตนาย!”
คนของครอบครัวหมอเวชศาสตร์ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน”จึๆ มาถึงถ้ำพิษยังกล้าหยิ่งผยองขนาดนี้อีก นายมีกี่ชีวิตกัน?”
“เห้อ โลกใบนี้ ไม่เคยขาดคนที่สมองมีปัญหาคิดว่าตัวเองแน่……”
“หึ!พวกนายลองเดาดูสิ ว่าเขาจะสามารถอยู่ในถ้ำพิษได้นานเท่าไร ห้าวินาที?หรือสิบวินาที?ฮ่าๆ……”
เมื่อเผชิญหน้ากับการเยาะเย้ยของผู้คน จางจุนใบหน้าตึงเครียด จากนั้นก็กัดฟัน นัยน์ตามีความเด็ดขาดแวบผ่านเข้ามา ก้าวขึ้นไปหนึ่งก้าว กำลังจะยืนขวางเซี่ยงเส้าหลงไว้ ใครจะไปรู้ว่าเซี่ยงเส้าหลงยื่นมือออกมา ขวางเขาไว้ ในสายตาของเขามีความสดใสแวบผ่านเข้ามา เมื่อเผชิญหน้ากับหนอนมีพิษนับไม่ถ้วน ไม่เพียงแต่ไม่ถอย กลับกันยังก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว แล้วพูดอย่างเฉียบขาด “ผมเซี่ยงเส้าลงเข้าร่วมกับกองทัพตั้งแต่เด็ก ท่ามกลางซากศพกองพะเนินและเลือดดั่งทะเล ถึงได้มีชื่อเสียงเป็นนายพลน้อย มีอำนาจในมือทางการทหาร และมีบริวารที่แข็งกล้า!”
“โลกรู้แค่ว่าผมมีทหารสามหมื่นนาย แต่ใครจะไปรู้ว่า ตั้งแต่ก่อตั้งชายแดนเหนือ มีน้อยกว่าแสนนายเหรอ?”
ลมยามรัตติกาลหนาวเหน็บ ใบหน้าเย็นเฉียบ น้ำตานองเป็นสายเลือด!
“เป็นเวลาหลายปีในกองทัพชายแดนเหนือของผม มีผู้คนนับไม่ถ้วนถูกฝังกระดูกอยู่ในสนามรบ และมีผู้คนนับไม่ถ้วนคนข้างหน้าล้มลงไป คนข้างหลังก็กระโจนเข้าต่อสู้อย่างไม่ขาด พวกเขาภักดีต่อประเทศ ฝังกระดูกของพวกเขาในโกบี ภายใต้เม็ดทรายสีเหลืองนับพันลี้ สิ่งที่ฝังไว้คือกระดูกของวีรบุรุษ และสิ่งที่เหลือไว้คือวิญญาณแห่งความจงรักภักดีเหลืออยู่!”
“ผมเซี่ยงเส้าหลงเป็นนายพลน้อยแห่งชายแดนเหนือ เป็นตัวแทนของดวงวิญญาณจงรักภักดีนับพันนับหมื่น ผมสามารถคุกเข่าได้ ดวงวิญญาณของทหารจะคุกเข่าไม่ได้ ผมสามารถตายได้ แต่ดวงวิญญาณของทหารจะไม่ดับสูญ!”
เสียงสุดท้าย คำรามออกมา ลมยามรัตติกาลเคลื่อนตัวมารวมกัน เสียงหัวเราะถากถางของ คนในครอบครัวหมอเวชศาสตร์ทั้งหมดเงียบลง ทันใดนั้น พวกเขาก็รู้สึกเพียงแค่ว่าด้านหลังของเซี่ยงเส้าหลง เหมือนมีเสียงคำรามของทหารนับพันนับหมื่นกำลังกู่ก้องคำราม ธงพลิ้วไหว จิตสังหารอยู่ทั่วฟ้า!
ในสายตาอันน่าสะพรึงของทุกคน เหล่าพิษนั้นที่เดิมกำลังจับตา ราวกับพบเจอกับศัตรู พวกมันค่อยๆล่าถอยไป ต่อหน้าของทุกคน!
เซี่ยงเส้าหลงก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว พวกพิษล่าถอยไป เขาจึงก้าวไปข้างหน้าอีกสามก้าว หนอนมีพิษที่เต็มไปหมดในตอนแรก หายไปในพริบตา ราวกับ พวกมันไม่เคยปรากฏตัวมาก่อน!
คนของครอบครัวหมอเวชศาสตร์ อ้าปากตาค้าง เบิกตาโพลง พูดอะไรไม่ออก!
ถ้ำพิษที่เคยทิ้งกระดูกไว้มากมายนับไม่ถ้วน เมื่อเผชิญหน้ากับเซี่ยงเส้าหลง พวกมันกลับมลายหายไป!
เซี่ยงเส้าหลงเงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้ายามรัตติกาล ไปยังทิศเหนือ แล้วยืดตัวตรง ทำความเคารพ เสียงทุ้มต่ำของเขา ดังกังวานไปทั่วท้องฟ้ายามค่ำคืน”วิญญาณของทหารจะคงอยู่ตลอดไป ชายแดนเหนือ จะไม่มีมีวันดับสูญ!”
