ผู้หญิงคนนั้นสวยมาก ไม่สิ ควรเรียกได้ว่างามจนสามารถทำลายเมืองได้เลย!
ถ้าบอกว่าความสวยของอวิ๋นเสว่เหยนนั้น เปรียบเสมือนนางฟ้าบนวังสวรรค์ แต่ก็ชื่นชมได้จากระยะไกลเท่านั้น ผู้หญิงคนนี้คือสวยราวกับปีศาจจิ้งจอกที่สามารถเอาความงามทำลายล้างประเทศได้เลยทีเดียว คิ้วและดวงตาเต็มไปด้วยเสน่ห์ที่ทำให้ผู้ชายคนหนึ่งสามารถหลงเธอจนโงหัวไม่ขึ้น!
“ยังไม่ลุกขึ้นอีก?”
หูเม่ยเอ๋อเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แม้ว่าน้ำเสียงของเธอจะดูโกรธ แต่เมื่อส่งผ่านเข้าไปยังหูของเซี่ยงเส้าหลงแล้วนั้น ก็ราวกับเป็นเสียงของการออดอ้อน ดวงตาของเขาก็เคลิบเคลิ้มตามเสียงนั้นไป
แต่จากนั้น เขาก็กัดปลายลิ้นให้ตัวเองกลับมามีสติ พลางลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วกล่าวขอโทษหูเม่ยเอ๋อไปหลายครั้ง “ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ!”
พอเห็นดวงตาใสแป๋วเขา หูเม่ยเอ๋อก็เลิกคิ้วขึ้นเบาๆ บนตัวเธอมีกลิ่นหอมยั่วยวนที่ติดตัวมาตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่มีใครผู้ชายคนไหนที่สัมผัสกับเธอแล้วไม่รู้สึกหลงใหลเธอ
และเซี่ยงเส้าหลง ก็เป็นเพียงคนเดียวในบรรดาผู้ชายนับหมื่น ที่เห็นเธอแล้ว ได้สติกลับมาได้เร็ว!
“ผู้ชายคนนี้ น่าสนใจเหมือนกันนะเนี่ย!”
เธอขมวดคิ้ว แล้วลุกขึ้นยืนสะบัดฝุ่นบนร่างกาย ราวกับว่าเรื่องที่ผู้ชายคนนี้มาลวนลามตนเองไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน จากนั้นก็ยืดเอวบิดขี้เกียจ ภายใต้แสงจันทร์ หญิงสาวที่งามจนล่มเมืองได้คนนี้ ทั้งรอยยิ้มและท่าทางดูเหมือนจะดึงดูดสติของผู้ชายทุกคนได้ไม่ใช่น้อย!
แม้ว่าเซี่ยงเส้าหลงจะมีสติดี แต่หัวใจของเขาก็แอบตะลึงอยู่เหมือนกัน ช่างเป็นสาวที่มีเสน่ห์ดึงดูดจริงๆ เลย!
ผู้หญิงแบบนี้ ต่อให้ไปยืนอยู่เฉยๆ ไม่ทำอะไรเลย ก็เพียงพอที่จะต้านกองทัพนับหมื่นได้!
บรรพบุรุษมีคำสอนโบราณว่าไว้ ผู้กล้ายากจะฝ่าด่านหญิงงามได้!
ผู้ชายพิชิตโลกได้ ส่วนผู้หญิงนั้นพิชิตผู้ชายได้!
และหูเม่ยเอ๋อ ก็เป็นผู้หญิงแบบนั้น แบบที่สามารถทำให้ผู้ชายคนใดก็ตามบนโลกนี้สร้างความวุ่นวายบนโลกเพื่อเธอได้!
“คุณเป็นใครกัน? ทำไมฉันถึงไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลย”
เสียงของหูเม่ยเอ๋อนั้น นุ่มนวลเข้าไปในกระดูก เซี่ยงเส้าหลงตอบกลับไปเบาๆ ว่า “ผมเป็นแขกที่ตระกูลหูเชิญมา”
“แขกของตระกูลหูงั้นหรือ?”
หูเม่ยเอ๋อกลอกตากลับมา “ตระกูลหูเป็นหนึ่งในสิบสองตระกูลลึกลับซึ่งมีพลังมหาศาล มีอำนาจกว้างไกล พวกเขาเชิญคุณมาที่นี่ มีเรื่องอะไรกันงั้นหรือ?”
เซี่ยงเส้าหลงยิ้มอย่างขมขื่น และพูดว่า “บอกตามตรง ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“อิอิ…ช่างเป็นผู้ชายที่น่าสนใจจริงๆ !”
หูเม่ยเอ๋อปิดปากของเธอหัวเราะเบาๆ เพียงแค่การเคลื่อนไหวปกติแค่นี้ ก็ทำให้เซี่ยงเส้าหลงใจเต้น ทำให้เขาปากแห้งคอแห้งขึ้นมาทันที!
เขาต้องสวดมนต์ท่องบทสงบจิตใจหลายรอบ ถึงจะระงับไฟร้อนรุ่มที่เพิ่มขึ้นตรงท้องน้อยได้ ในใจก็ยิ้มอย่างขมขื่น ผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจจริงๆ จิตใจที่แน่วแน่ของตนเอง เมื่อครู่ก็หลุดไปเหมือนกัน ไม่ได้การแล้ว เขาไม่สามารถอยู่แบบต่อไปได้ ถ้าอยู่แบบนี้ไปนานเข้า ก็อาจจะเกิดอะไรขึ้นมาได้!
เดิมทีเพราะเรื่องของสวีซินหยาว ทำให้อวิ๋นเสว่เหยนมีเรื่องเคืองใจมากมาย ตนเองก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร ถ้าไปมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาอีกล่ะก็ ชีวิตนี้ก็อย่าคิดว่าจะได้ขึ้นเตียงของอวิ๋นเสว่เหยนอีกเลย!
พอนึกถึงเรื่องนี้ เซี่ยงเส้าหลงก็รีบพูดว่า “คุณผู้หญิงครับ ขอโทษจริงๆ นะครับ ถ้าไม่มีอะไร งั้นผมขอตัวก่อนแล้วกันครับ!”
พูดไปก็พลางหันหลังจะจากไป แต่หูเม่ยเอ๋อจะพบกับผู้ชายที่น่าสนใจแบบนี้ ไม่ใช่เรื่องง่าย เธอจะปล่อยให้เขาจากไปง่ายๆ ได้อย่างไรล่ะ?
ทันใดตัวของเธอก็มาขวางเขาไว้ สายตาที่พราวเสน่ห์ของเธอก็ค่อยๆ มองไปที่เขา แล้วพูดออดอ้อนเบาๆ ว่า “ทำไมล่ะคะ? ฉันไม่สวยหรือไง? ถึงได้รีบไปขนาดนี้?”
เซี่ยงเส้าสะดุ้งในใจ พลางยิ้มแหยไปด้วย สวยสิ! สวยเกินไปมากด้วย! สวยจนผมไม่กล้ามองคุณเลย!
พอเห็นเซี่ยงเส้าหลงไม่ตอบ เธอกลอกตา แล้วพูดว่า “หรือว่า เพราะมาถูกเนื้อต้องตัวฉันแล้ว ก็จะจากไปง่ายๆ อย่างนี้เลยหรือ?”
“คุณว่า ถ้าฉันตะโกน มันจะเกิดอะไรขึ้นกับคุณ?”
เซี่ยงเส้าหลงหน้าเสีย ไม่ได้การแล้ว!
กลางดึกแบบนี้ ชายหญิงอยู่กันสองต่อสอง ถ้ามีคนอื่นมาเห็นเข้า ชื่อเสียงที่ด่างพร้อย ต่อให้กระโดดลงแม่น้ำฮวงโหก็คงล้างไม่หมด!
อีกอย่าง ด้านหน้าของลำตัวหูเม่ยเอ๋อ ยังมีรอยมือของตนเองที่จับลงไปอยู่เลย!
“เอ่อ…คุณผู้หญิงครับ เมื่อครู่นี้มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันนะครับ ผมแค่อยากจะจับกระต่าย ใครจะไปรู้ว่าคุณจะซ่อนตัวอยู่ตรงนั้น คือผม……”
“ชู่ว!”
หูเม่ยเอ๋อแตะริมฝีปากของเธอเบาๆ แล้วยิ้มพูดว่า “ฉันรู้ว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิด และฉันก็รู้ว่าคุณไม่ได้ตั้งใจ แต่คุณไม่ได้ยินคำนี้เหรอ? ที่ว่าผู้หญิงไม่พูดเรื่องเหตุผลน่ะ!”
เซี่ยงเส้าหลงเป็นใบ้ไปเลย ประโยคนี้พูดออกมาดีมาก! ดีจนแม้แต่จอมพลน้อยแห่งชายแดนเหนือที่เผชิญหน้าทหารศัตรูนับพันนับหมื่น ก็พูดไม่ออก!
“บอกมาเลย ว่าผมต้องทำอย่างไรคุณถึงจะยอม?”
เรื่องนี้ก็มาถึงจุดนี้แล้ว พูดมากไปก็ไร้ประโยชน์ ตอนนี้จะทำอย่างไรให้หูเม่ยเอ๋อพอใจได้ ถือเป็นสำคัญที่สุดในตอนนี้!
“ฮ่าๆ …………”
“แบบนี้สิค่อยคุยง่ายหน่อย…”
หูเม่ยเอ๋อหัวเราะ พลางกลอกตา “สัญญากับฉันสามเงื่อนไข บางทีฉันอาจจะพิจารณาลืมเรื่องนี้ไปก็ได้นะ!”
เซี่ยงเส้าหลงปฏิเสธไปตรงๆ “เป็นไปไม่ได้ ผมเป็นคนทำอะไรมีหลักการ…”
“ช่วยด้วย! มีไอ้โรคจิตมาลวนลาม!”
“อย่า! ผมผิดไปแล้ว! โอเคผมตกลง!”
เซี่ยงเส้าหลงยอมเสียโดยดี ในใจก็คิดว่าทำอะไรไม่ได้แล้ว นี่มันเรื่องอะไรกัน อยู่ในห้องดีๆ อยู่แล้วก็ไม่ชอบ จะออกมาจับกระต่ายบ้านอะไรนี่ล่ะ!
เสียงของหูเม่ยเอ๋อเงียบลง นัยน์ตาสวยๆ จ้องมองมา “แบบนี้แหละถูกต้อง! พี่นะ ชอบเด็กผู้ชายที่เชื่อฟังแบบนี้แหละ!”
เซี่ยงเส้าหลงบึนปาก เด็กผู้ชายงั้นหรือ? เธอเคยลองแล้วหรือไง? ยังไม่ได้ลองเลยจะรู้ได้ไงว่าเด็กหรือไม่เด็ก!
แต่ว่า คำนี้เขาไม่พูดออกไป สุดท้าย เขาก็พูดอย่างไม่มีทางเลือกว่า “แต่ผมขอบอกไว้ก่อนนะ เรื่องอะไรที่ละเมิดหลักการหรือกฎหมายหรือทำลายผลประโยชน์ของผู้อื่นโดยไม่มีเหตุผล! ผมไม่ทำ”
“ไม่ต้องห่วง! พี่จะไม่ปล่อยให้คุณเป็นคนเลวหรอก!”
“ว่าแต่ คุณชื่ออะไร”
เซี่ยงเส้าหลงก็ไม่ได้ปิดบัง แล้วก็พูดชื่อของตัวเองไป หลังจากนั้นหูเม่ยเอ๋อพูดที่อยู่ของตัวเองมาเบาๆ “สิ่งแรกก็คือ ต้องไปที่นี่ในวันพรุ่งนี้ พอถึงตอนนั้น จะมีคนบอกคุณว่าต้องทำอย่างไรต่อ! ”
“น้องจ๊ะ พี่จะตั้งตารอคอยนะ!”
ขณะที่พูด เธอได้ส่งจูบให้กับเซี่ยงเส้าหลง ภายใต้แสงจันทร์ เสียงหัวเราะแหลมๆ นั้น ก็ค่อยๆ หายไปในความมืด
เหลือเพียงเซี่ยงเส้าหลงคนเดียวเท่านั้น เขานิ่งไปสักพักใหญ่ ทันใดนั้นเขาก็ถอนหายใจออกมา อยู่ดีๆ ก็ตอบตกลงเธอไปสามข้อ แต่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอชื่ออะไร นี่…นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!
เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น เซี่ยงเส้าหลงก็เดินออกไปโดยไม่ได้กล่าวใครเลย เอยากจะรีบจัดการให้มันให้เสร็จๆ ไป จะได้จบเรื่องเร็วๆ สักที ถ้าคนของตระกูลหูเห็นพิรุธอะไรล่ะก็ คงจะอับอายขายหน้าไม่น้อยเลย!
เมื่อมาถึงสถานที่ที่หูเม่ยเอ๋อพูดถึง นี่เป็นอาคารสำนักงานของบริษัทขนาดใหญ่ ดูจากสภาพแล้ว คงก็ยิ่งใหญ่มาก ต่อให้เมืองซูหังเป็นสถานที่รวบรวมที่มีคนรวยในประเทศไว้ แต่สิ่งก่อสร้างนี้เพียงพอที่จะใหญ่โตเป็นอันดับต้นๆ ของเมืองซูหังได้เลย!
แต่ว่า คนที่หูเม่ยเอ๋อให้เขารอ คือใครกันแน่?
ในหัวเพิ่งมีความสงสัย ทันใดนั้น ในหูก็มีเสียงวิ๊งๆ ดังขึ้น “คุณคือเซี่ยงเส้าหลงใช่ไหม?”
