ฮึ่ม!
เซี่ยงเส้าหลงส่งเสียงคำราม ใช้กรงเล็บทั้งสองจิกลึกลงไปบนเนื้อ จนทำให้มีรอยเลือดห้าเส้นปรากฏขึ้นที่ต้นขาของหยินเจ๋อ จากนั้นใช้มือทั้งสองข้างที่มีพลังกดดันเหมือนภูเขาซัดไปที่ไหล่ของหยินเจ๋ออย่างรุนแรง
ปัง!
เสียงดังสนั่น ไหล่ของหยินเจ๋อเต็มไปด้วยเลือด เซี่ยงเส้าหลงใช้มือจับร่างกายของเขาแล้วหมุนเหมือนกังหันลมขนาดใหญ่ แล้วเหวี่ยงออกไปอย่างรุนแรง
และเซี่ยงเส้าหลงใช้ประโยชน์จากความแรงมหาศาลนี้ กระโดดขึ้นไปกลางอากาศและหมุนสามร้อยหกสิบองศา จากนั้นก็ใช้เท้าขวาถีบไปที่หลังของหยินเจ๋อ
โอ๊ย!!!
เสียงกรีดร้องอย่างอนาถ ร่างกายของหยินเจ๋อกระเด็นไปที่ต้นไม้ขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านข้าง ร่างกายของเซี่ยงเส้าหลงกลายเป็นภาพลวงตาในสายตาของฝูงชน และก่อนที่ฝูงชนจะมีปฏิกิริยาตอบสนอง เซี่ยงเส้าหลงก็ปรากฏขึ้นข้างต้นไม้ใหญ่ เซี่ยงเส้าหลงใช้ขาข้างหนึ่งเกี่ยวกับลำต้นของต้นไม้ใหญ่ กำหมัดไว้แน่น แล้วหมัดของเขาก็ไปกระแทรกกับหยินเจ๋อที่กำลังกระเด็นมา จนเกิดเสียงดังสนั่นที่แสบแก้วหู
ปัง!
ร่างของหยินเจ๋อกระแทกกับพื้น ร่างกายจมลงไปในดินครึ่งหนึ่ง และทั้งตัวนั้นเต็มไปด้วยเลือด
ตอนนี้ทุกคนมีสีหน้าที่แสดงถึงความอัศจรรย์ เมื่อมองหยินเจ๋อที่บาดเจ็บปางตาย ทำให้ตอนนี้ทุกคนรู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก!
ขุนพลหมาป่าที่เคยอยู่เหนือคนอื่น ตอนนี้นอนอยู่บนพื้นเหมือนสุนัขที่ตายไปแล้ว ทุกคนต่างตกใจกลัวจนขาสั่น เมื่อเห็นเซี่ยงเส้าหลงเดินเข้าหาเขาทีละก้าว ในที่สุดหยินเจ๋อก็แสดงความหวาดกลัวออกมาบนใบหน้า
เขาเป็นนักฆ่า แต่ก็เป็นคนเช่นกัน ถ้าเป็นคน ก็จะมีความกลัว โดยเฉพาะกลัวความตาย
เซี่ยงเส้าหลงมีท่าทางหยิ่งผยอง ขณะนี้ เดิมพลังอำนาจอันดุดันของเขาที่ควรจะเป็นจอมราชันแก๊งหมาป่าได้รวมตัวอยู่บนตัวของเขา!
“หยินเจ๋อ คุณยอมจำนนหรือยัง?”
หยินเจ๋อกัดฟัน เขายอดจำนนไหม? คนที่สามารถฆ่าเขาได้ตลอดเวลา เขามีคุณสมบัติที่จะไม่ยอมจำนนอีกหรือ?
ในแก๊งหมาป่า เชื่อกฎเด็ดขาดเพียงข้อเดียวเท่านั้น ผู้แข็งแกร่งคือเจ้า!
เมื่อเห็นหยินเจ๋อก้มศีรษะลง ใบหน้าของเซี่ยงเส้าหลงยังคงไร้ความรู้สึก เพราะเขารู้ว่าหยินเจ๋อไม่ใช่คนที่จัดการยาก อย่างที่คาดไว้ ท่ามกลางฝูงชนถูกแยกออกจนเป็นถนนสายหนึ่ง และร่างทั้งสามก็ปรากฏขึ้น นักฆ่าทั้งหมดโค้งคำนับ มองดูสามคนที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา
ใต้จอมราชันแก๊งหมาป่า มีราชาหมาป่าผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามเท่านั้นที่สามารถมีเกียรติเช่นนี้ได้!
ราชาหมาป่าเลือด สังหารอย่างกระหายเลือด!
ราชาหมาป่าคลั่ง เย่อหยิ่งและไร้ซึ่งพันธนาการ!
ราชาหมาป่าโหด ดุร้ายเย็นชา!
ชื่อของราชาหมาป่า แสดงถึงเกียรติยศสูงสุดของแก๊งหมาป่า!
เมื่อเห็นว่าพวกเขาสามคนปรากฏตัวพร้อมกัน มีความกังวลอยู่ในดวงตาเซี่ยงเส้าหลง ราชาหมาป่าผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามแทบจะไม่ได้กลับมาที่แก๊งหมาป่า และเมื่อทั้งสามคนปรากฏที่นี่พร้อม ๆ กัน ก็ยิ่งเป็นไปได้ยากมากขึ้นไปอีก!
สิ่งนี้ทำให้เซี่ยงเส้าหลงมั่นใจมากขึ้นว่าเกิดการเปลี่ยนแปลงในแก๊งหมาป่าอย่างแน่นอน!
“สมแล้วที่คุณเป็นนักฆ่าที่โดดเด่นที่สุดของแก๊งหมาป่าในรอบร้อยปี เซี่ยงเส้าหลง ไม่คิดว่าไม่เจอกันสามปี ความสามารถของคุณยังคงยอดเยี่ยมขนาดนี้!”
ฟังคำสรรเสริญที่ไม่จริงใจของราชาหมาป่าเลือด เซี่ยงเส้าหลงยิ้มอย่างจาง ๆ “เป็นเวลานานแล้วที่ผมไม่ได้พบราชาหมาป่าผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสาม!”
เจตนาฆ่าประกายอยู่ในแววตาของราชาหมาป่าโหด “น่าเสียดาย พวกเราไม่ต้องการที่จะพบคุณอยู่ที่นี่”
“เป็นเรื่องบังเอิญที่คราวนี้ผมไม่ได้มาเพราะพวกคุณสามคน!”
หลังจากกล่าวจบ เซี่ยงเส้าหลงก้าวออกมาเพื่อจะเดินเข้าไปข้างใน ร่างของราชาหมาป่าผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามโน้มตัวออกมาเล็กน้อย และขวางทางเข้าหมู่บ้านเอาไว้ ไอพิฆาตที่หนาทึบปกคลุมอยู่บนร่างของเซี่ยงเส้าหลง ดวงตาของราชาหมาป่าเลือดแดงก่ำ มองไปที่เขา “เซี่ยงเส้าหลง คุณไม่ใช่สมาชิกของแก๊งหมาป่าอีกต่อไป ดังนั้นคุณไม่ควรมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่!”
“ออกไปเดี๋ยวนี้ ถ้าคุณออกไปตอนนี้ ผมจะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น!”
ดวงตาของเซี่ยงเส้าหลงเคร่งขรึมเช่นกัน “ราชาหมาป่าผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสาม พวกคุณคิดจะกบฏหรือ?”
คำพูดตรงไปตรงมา ตรงประเด็น ไม่ปิดบังอะไร!
ราชาหมาป่าเลือดหรี่ตาลง และมองไปที่เซี่ยงเส้าหลง “ใช่ แล้วไง? ถ้าไม่ใช่ แล้วไง? มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ!”
“ถ้าไม่ใช่ ก็ให้ผมเข้าไปข้างใน แต่ถ้าใช่ ฮ่า ๆ….ผมก็ไม่รังเกียจที่จะช่วยแก๊งหมาป่ากวาดล้างกบฏ!” “เซี่ยงเส้าหลง! คุณไร้เหตุผลและไม่ยอดรับความหวังดีของคนอื่น?”
ราชาหมาป่าโหดรู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “คุณจะพูดไร้สาระกับเขาทำไม ฆ่าไอ้หมอนี้ซะ ก็จะสามารถแก้ปัญหาทุกอย่างได้แล้ว?”
ราชาหมาป่าเลือดมองเซี่ยงเส้าหลงด้วยสายตาที่เคร่งขรึม สองมือไพล่หลังเหมือนยอดฝีมือภายนอก และกล่าวเบา ๆ ว่า “เซี่ยงเส้าหลง ตอนนี้คุณอยู่ในตำแหน่งที่สูง แล้วทำไมต้องมารนหาที่ตายด้วยเรื่องนี้?”
“เพื่อเห็นแก่ที่พวกเราอยู่ในสายเลือดเดียวกัน ผมให้คำมั่นสัญญากับคุณ ขอแค่คุณไม่แทรกแซงเรื่องนี้ ต่อไปแก๊งหมาป่าจะทำสามสิ่งให้คุณฟรี ๆ เป็นไง?”
“ฮ่า ๆ……”
เซี่ยงเส้าหลงยิ้ม ถูกต้อง เขาสามารถเพิกเฉยไม่สนใจเรื่องของที่นี่ได้โดยสิ้นเชิง แต่จอมราชันแก๊งหมาป่ามีบุญคุณต่อตนเอง ถ่ายทอดศิลปะการต่อสู้ให้ตนเอง ซึ่งสามารถถือเป็นอาจารย์ เซี่ยงเส้าหลงจะเพิกเฉยไม่สนใจได้อย่างไร?
“ถ้าผมบอกว่าไม่ล่ะ”
เสียงแผ่วเบาดังขึ้น และเจตนาฆ่าสามสายอยู่บนศีรษะของเซี่ยงเส้าหลง ร่างกายของเซี่ยงเส้าหลงควบแน่นเล็กน้อย และสีหน้าของเขาก็กลายเป็นเคร่งขรึม!
“ถ้าคุณปฏิเสธ พวกเราก็ไม่รังเกียจที่จะจัดเตรียมอาหารเย็นให้กับลูกหมาป่านอกหมู่บ้าน!”
“พวกคุณจะลงมือกับผมหรือ?”
เซี่ยงเส้าหลงหรี่ตาและถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ถ้าจะโทษ ก็โทษคุณยุ่งเรื่องที่ไม่ควรยุ่ง!”
“หากคุณยังคงดื้อรั้น งั้นพวกเราก็จะส่งคุณไปพบยมบาล!”
“การพูดจาโอ้อวดเกินไป มันจะทำให้ปากเป็นสี ความล้มเหลวของคนรุ่นเก่าย่อมเป็นกระจกเงาของคนรุ่นหลัง ตอนนี้เขายังนอนอยู่บนพื้นเลย…….”
สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่หยินเจ๋อ มุมปากของเขาแสดงความขมขื่น ถ้าไม่ใช่เพราะบาดแผลที่ขาของเขา ตอนนี้เขาคงจะหนีไปนานแล้ว วันนี้เขารู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก!
“เขาสมควรที่จะถูกนำมาเปรียบเทียบกับพวกเราหรือ?”
ราชาหมาป่าคลั่งเริ่มหงุดหงิด และทันใดนั้น กรงเล็บห้านิ้วของเขาพุ่งไปที่คอของเซี่ยงเส้าหลง
“หยุดพูดจาไร้สาระได้แล้ว ถึงแม้ว่าไอ้หมอนี้จะมีพรสวรรค์ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมีชีวิตรอดภายใต้มือของราชาหมาป่าผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามอย่างพวกเรา!”
ราชาหมาป่าคลั่งแตกต่างจากหยินเจ๋อที่เป็นคนเปิดเผยตรงไปตรง เซี่ยงเส้าหลงหรี่ตาลงอย่างช้า ๆ และทันใดนั้นร่างของเขาก็หายไป
“อะไรน่ะ?”
ราชาหมาป่าคลั่งผงะไปครู่หนึ่ง และทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามีลมแรงพัดมาจากด้านหลัง เขาจึงหันศีรษะไปอย่างดุดัน แล้วร่างของเซี่ยงเส้าหลงก็ปรากฏตัวขึ้น ทำให้ราชาหมาป่าคลั่งตกใจ เขาส่งเสียงคำราม แล้วก็ถอยไปข้างหลังเรื่อย ๆ เซี่ยงเส้าหลงเปลี่ยนรูปแบบการโจมตี และได้โจมตีอย่างต่อเนื่อง และแต่ละกระบวนท่าก็สามารถทำร้ายอีกฝ่ายได้ ถึงแม้ว่าราชาหมาป่าคลั่งจะมีพลังที่แข็งแกร่ง แต่ก็ถูกกดดันจนตกเป็นเบี้ยล่าง ทำให้เขาคำรามออกมาอย่างต่อเนื่อง!
และเซี่ยงเส้าหลงเห็นโอกาส และทันใดนั้นเขาเพิ่มพละกำลังที่มือไปอีกสามส่วน เขาจับไหล่ของราชาหมาป่าคลั่งเอาไว้ แล้วใช้แรงกด ตอนนี้แขนของเขาติดอยู่กับไหล่ของราชาหมาป่าคลั่ง ที่ทำยังไงก็ไม่สามารถสลัดออกไปได้ !
สายตาของเซี่ยงเส้าหลงเย็นชา ใบหน้าเยือกเย็น เขายกเข่าขึ้นอย่างดุเดือด ราชาหมาป่าคลั่งรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก ร่างของเขาก็โค้งงอเหมือนกุ้ง จากนั้นร่างกายครึ่งหนึ่งของเซี่ยงเส้าหลงพันอยู่หลังของเขา ซึ่งอยู่ตำแหน่งหลังหัวใจ
ไม่ว่าคนคนหนึ่งจะแข็งแกร่งเพียงใด หัวใจนั้นเป็นสถานที่ที่เปราะบางที่สุดเสมอ และความเปราะบางของด้านหลังหัวใจด้านนั้นเปราะบางกว่าตำแหน่งหัวใจด้านหน้า!
ดวงตาของเซี่ยงเส้าหลงเปล่งประกายความโหดเหี้ยม เขาใช้กำปั้นโจมตีไปที่ด้านหลังหัวใจของราชาหมาป่าคลั่งอย่างไร้ความปรานี!
ปัง!
ดวงตาของราชาหมาป่าคลั่งก็ระเบิดขึ้น เขาอ้าปากราวกับว่าต้องการจะพูดอะไร แต่ทันใดนั้นเซี่ยงเส้าหลงก็ปิดปากของเขาเอาไว้ จากนั้นก็หนีบศีรษะของเขาไว้ใต้วงแขน ได้ยินเสียงดังกร๊อบ เซี่ยงเส้าหลงหนีบศีรษะของราชาหมาป่าบ้าคลั่งเอาไว้ แล้วมองไปที่ราชาหมาป่าเลือดและราชาหมาป่าโหด และกล่าวด้วยเสียงเย็นชาว่า “ตอนนี้ ผมมีความสามารถนั้นหรือยัง?”
