สามีบอสของฉันทั้งเลวทั้งซื่อ – บทที่ 58 สองคนนี้ใช่พ่อแม่ของหนูไหมคะ

สามีบอสของฉันทั้งเลวทั้งซื่อ

“เอ่อ……นับ!”

หลังจากที่กลืนซี่โครงลง ซูซือเยว่ถึงเพิ่งจะรู้สึกตัวว่าเกิดอะไรขึ้น

ใบหน้าของหญิงสาวแดงขึ้นมาทันที

ฉินโม่หานคีบผักป้อนข้างปากเธออีกรอบ

เธอรีบหลบหนีถอยหลัง “ไม่……ไม่ต้องแล้ว”

ถึงแม้ปากจะปฏิเสธ แต่อีกครั้งที่ฉินโม่หานคับผักป้อนเธอนั้น ร่างกายของซูซือเยว่ก็รับมันอยางอัตโนมัติ

ฟู๋เชียนเชียนที่อยู่ด้านข้างเอามือขึ้นมาปิดตาเงียบๆ

ดูไม่ลงดูไม่ลง

ทำไมเธอถึงสิ้นคิดแล้วมากินข้าวกับคู่รักข้าวใหม่ปลามันคู่นี้กันนะ!

พอคิดถึงตรงนี้ ฟู๋เชียนเชียนก็ดื่มน้ำไปหนึ่งคำ กระแอมไอเสียงเบา “ซือเยว่ อยู่ๆฉันก็อยากดื่มนมขึ้นมา ไปซูเปอร์มาร์เก็ตแป๊ปหนึ่งนะ”

ซูซือเยว่ขมวดคิ้ว “กินปิ้งย่างแล้วเธอยังจะดื่มนมอีก?”

ฟู๋เชียนเชียนใช้ความคิด “กินปิ้งย่างแต่ก็ต้องรับสารอาหารให้ครบ”

พูดจบ ฟู๋เชียนเชียนก็ลุกขึ้นยืน หันตัวแล้วเดินจากไป

ตอนที่จะออกไปนั้น เธอยังได้ยินเสียงสงสัยเของซูซือเยว่เบาๆ “ฉันจำได้ว่าเชียนเชียนไม่ชอบดื่มนมหนิ”

ฟู๋เชียนเชียนเหลือกตามองบน

ซูซือเยว่เธอโง่หรือไง!

นางฟ้าอย่างฉันแค่อยากให้พวกเธอได้ใช้โอกาสสองต่อสองจ่ะ!

“ปัง——!”

ทันใดนั้น เสียงจากตรงหน้า ทำให้ฟู๋เชียนเชียนดึงสติกลับมาได้

พอตั้งใจดูแล้ว เธอถึงสังเกตเห็นว่า เธอชนเด็กผู้หญิงที่อยู่หลังเธอล้มลง

“เป็นอะไรไหมคะ?”

ฟู๋เชียนเชียนรีบช่วยพยุงเธออย่างรวดเร็ว แล้วสำรวจร่างกายของเธอ

ยังดีที่ร้านอาหารอยู่ริมชายหาด ถึงแม้ว่าเจ้าเด็กน้อยจะล้มลง แต่ก็ไม่ได้มีบาดแผลอะไร

“หนูไม่เป็นไรค่ะ”

เด็กผู้หญิงใส่เดรสกระโปรงจีบสีขาวทั้งตัว เปียผมสองข้าง น่ารักราวกับตุ๊กตาพอร์ซเลน

ดวงตาสีดำกลมโตจ้องมองมายังฟู๋เชียนเชียน “แต่ว่าน้า คะ หนูหาคุณพ่อกับคุณแม่ไม่เจอค่ะ……”

เด็กหลงทาง?

ฟู๋เชียนเชียนชะงัก รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมแจ้งความ เด็กผู้หญิงรีบยกมือห้าม

“หนูรู้สึกว่าเดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่ก็รีบมาหาหนูที่ริมชายหาดแล้วค่ะ”

พูดจบ เธอใช้สายตาคู่ที่ดูน่าสงสารนั้นมองหน้าฟู๋เชียนเชียน “แต่น้าคะ หนูรู้สึกหิวนิดหน่อยค่ะ”

พอเห็นท่าทางที่น่าสงสารแต่ก็น่ารักของเด็กคนนี้ หัวใจของฟู๋เชียนเชียนแทบจะละลาย “อยากกินอะไรคะ? เดี๋ยวน้าซื้อให้ค่ะ”

ซิงกวงน้อยเหลือบมองไปยังอาหารบนโต๊ะของซูซือเยว่ “อยากกินซี่โครงค่ะ……”

กินซี่โครง?

ฟู๋เชียนเชียนขมวดคิ้ว ทันใดนั้นก็นึกได้ว่าเมื่อกี้พวกเขาก็ได้สั่งซี่โครงไว้!

เธอจึงยิ้มพร้อมกับอุ้มเด็กน้อยขึ้น “เรื่องง่ายมากค่ะ น้าพาไปนะคะ!”

ขณะพูด เธอก็อุ้มซิงกวงน้อยกลับโต๊ะของเธอ

ในตอนที่ฟู๋เชียนเชียนอุ้มเด็กหญิงกลับโต๊ะนั้น ซูซือเยว่และฉินโม่หานทั้งสองคุยกันผ่านทางโทรศัพท์โดยมีโต๊ะคั่นกลาง

ครูฉิน: “สามีเธอตักอาหารให้เธอไหม?”

ซูซือเยว่: “แน่นอนค่ะ! ฉันเป็นของรักของหวงสามีฉัน ทุกครั้งที่กินข้าวเขาจะตักอาหารให้ฉันตลอด”

พอพูดประโยคนี้จบ ซูซือเยว่ก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

เธอได้พูดอย่างชัดเจนแล้ว ครูฉินที่อายุสูงท่านนี้ น่าจะเข้าใจว่าเธอคงไม่พูดอะไรที่ไม่ใช่ความจริงหรอก

แต่ซูซือเยว่ไม่คิดว่า หลังจากที่เธอส่งข้อความไปได้ไม่นาน ครูฉินท่านนี้ก็ส่งข้อความกลับมาให้เธออีก: “เธอจะสมหวังนะ”

ซูซือเยว่ขมวดคิ้ว หมายความว่ายังไง?

“น้าคนสวย!”

เธอยังไม่ทันที่จะทำความเข้าใจความหมายของครูฉิน เสียงหวานของเด็กหญิงได้ดังขึ้นข้างหู

ซูซือเยว่รีบเงยหน้าขึ้น

เด็กผู้หญิงที่ฟู๋เชียนเชียนอุ้มไว้นั้น คือคนเดียวกันกับคนที่แย่งขนมเธอในซูเปอร์มาร์เก็ต

“เด็กคนนี้พลัดหลงกับครอบครัวของเธอหน่ะ เธอบอกว่าหิวอยากกินซี่โครง”

ฟู๋เชียนเชียนยิ้มเขินอาย ก่อนจะปล่อยซิงกวงน้อยลง “ฉันนึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้พวกเราสั่ง……”

“กินสิคะ”

ฉินโม่หานที่อยู่ด้านข้างผลักจานซี่โครงให้อย่างนิ่งเงียบ

“ขอบคุณค่ะ!”

ซิงกวงปีนขึ้นบนเก้าอี้ ขณะที่เธอแทะซี่โครง เธอก็มองตรงไปยังฉินโม่หานด้วย

คนหล่อคนนี้คือสามีของน้าคนสวยหรอ?

เขาดูดีจริงๆ!

หล่อกว่าอาจี้นิดหน่อยด้วย

เธอรู้สึกท้อแม้เล็กน้อย ถึงแม้อาจี้จะแม่แย่งน้าคนสวยกับคุณอาคนนี้จริงๆ……คงน่าจะแย่งไม่ได้หรอกมั้ง?

เด็กน้อยยิ่งคิดยิ่งหดหู่ รสชาติซี่โครงในปากหายไปทันที

ท้ายสุดเธอก็หยุดกิน แล้วหยิบเครื่องดื่มข้างๆขึ้นดื่มคำใหญ่

แต่รสชาติเครื่องดื่มนี้……

เด็กหญิงดื่มเข้าไปหนึ่งคำ ก็รู้สึกว่ามันแปลก แต่ของเหลวที่เผ็ดร้อนนี้โดนกลืนเข้าไปในท้องของเธอแล้ว  

ทันใดนั้น มือใหญ่ของใครบางคนแย่งแก้วในมือของเธอไปทันที

เสียงทุ้มต่ำและเข้มงวดดังขึ้นในหูของเธอ “ใครอนุญาตให้เธอดื่ม?”

น้ำเสียงที่จริงจังมาก ซิงกวงน้อยค่อยๆหดตัวลง “หนู……”

จบแล้วจบแล้ว เธอน่าจะทำให้สามีของน้าคนเสียโมโหเข้าแล้ว แผนที่จะเข้าใกล้น้าคนสวยล่มหมดแล้ว!

ในขณะที่เด็กหญิงไม่รู้ว่าควรต้องทำยังไง ฉินโม่หานลุกขึ้นยืน ร่างใหญ่บังตัวของซิงกวงน้อยไว้อย่างมิดชิด

เด็กหญิงตกใจจนหัวใจเต้นเร็ว รู้สึกเวียนหัว น้ำตาเธอแทบจะไหล “คุณอาคนหล่อคะ หนูไม่ได้ตั้งใจดื่มเหล้าของคุณอานะคะ……”

ยังทันที่เธอจะได้พูดจบ มือใหญ่ของชายหนุ่มก็ยื่นออกมา แล้วอุ้มเธอขึ้น

อีกฝั่งของโต๊ะ ซูซือเยว่กำลังซุบซิบกับฟู๋เชียนเชียนเรื่องของครูฉิน พอได้ยินเสียงการเคลื่อนที่ ก็รีบเงยหน้าขึ้น

เห็นเพียงฉินโม่หานอุ้มเด็กหญิงขึ้น แล้วเดินก้าวใหญ่ไปยังรถ “เธอดื่มเหล้าเข้าไป ต้องพาไปล้างท้อง”

ซูซือเยว่ชะงัก เธอรับรู้ถึงความอันตรายของปัญหานี้ รีบหยิบกระเป๋าแล้ววิ่งตามไป

ฟู๋เชียนเชียนก็กำลังจะลุกขึ้นตามไป แต่เจ้าของร้านอาหารดักไว้ก่อน “ทั้งหมด 582 หยวนครับ”

ฟู๋เชียนเชียน:“……”

ไหนบแกว่าฉินโม่หานเป็นคนเลี้ยงไง

……

ร้านอาหารอยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาล

หลังจากยี่สิบนาที ฉินโม่หานที่อุ้มเด็กหญิงไว้ก็ปรากฏตัวในโรงพยาบาล

“หนูไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่อยากล้างท้อง!”

เด็กหญิงในอ้อมกอดเขาพยายามประท้วง น้ำตาไหลอย่างไม่มีทีท่าจะหยุด “ล้างท้องเจ็บมากเลยนะคะ!”

“หนูไม่เอา!!!”

ฉินโม่หานกลับอุ้มเธอไว้อย่างแน่น “อย่าดิ้นนะ นี่อาหวังดีกับเธอ”

ก่อนหน้านี้ซิงเฉินก็เคยดื่มไวน์ของท่านปู่โดยไม่ได้ตั้งใจ จากนั้นก็แพ้แอลกอฮอล์เขาเลยต้องเข้าโรงพยาบาลนานอยู่พอสมควร

ซิงกวงที่น้ำตาไหลไม่หยุดมองไปยังชายหนุ่ม “คุณอาดุมาก!”

“อาดุขนาดนี้ทำตัวไม่ดีกับน้าคนสวยแน่เลย!”

“หนูจะให้อาจี้แย่งน้าคนสวยของหนูไป! ฮือๆๆๆๆ!”

ฉินโม่หานขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้

เขาเป็นพวกที่เกลียดเด็กขี้ร้องไห้ ซิงเฉินและซิงหยุนเจ้าเด็กแสบสองคนนั้นเป็นเด็กที่เชื่อฟังมาตลอด น้อยครั้งมากที่ร้องไห้ต่อหน้าเขา

แต่ ไม่รู้ว่าทำไม ความรู้สึกที่มีต่อเด็กผู้หญิงที่กำลังร้องไห้ในอ้อมกอด เขาถึงไม่รู้สึกรำคาญเลยแม้แต่นิดเดียว

แต่กลับรู้สึกสงสาร ไม่อยากให้เธอร้องไห้

“ฉันดีกว่า”

ซูซือเยว่เม้มปาก เดินเข้าไปแล้วอุ้มซิงกวงเข้าในอ้อมกอด “เด็กดื่มเหล้าไม่ได้นะ คุณอาก็แค่หวังดีกับหนูนะคะ”

พูดจบ ก็เดินมาถึงห้องฉุกเฉิน

หมอดันกรอบแว่น เงยหน้าถามเด็กหญิง

“ชื่ออะไรคะ?”

“จี้ซิงกวง”

“สองคนนี้ใช่พ่อแม่หนูไหมคะ?”

“……ไม่ใช่ค่ะ เขาคือน้าคนสวยกับอาคนหล่อแต่ดุค่ะ”

สามีบอสของฉันทั้งเลวทั้งซื่อ

สามีบอสของฉันทั้งเลวทั้งซื่อ

Status: Ongoing
หลังข่าวลือที่เสียโฉม ท่านชายฉินโหดร้ายอำมหิต ทำคู่หมั้นตายติดต่อกันสองคน ผู้หญิงทั้งเมืองไม่มีใครกล้าแต่งงานด้วย แต่ซูสือเยว่กลับแต่งสาวน้อย ต่อไปให้ฉันปกป้องเธอเองเพิ่งแต่งงาน เธอก็ถูกลูกน้อยน่ารักน่าหยิกสองคนแย่งกันอย่างคลั่งใคล้ซะแล้ว……

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท