ตอนที่ 276 นครศักดิ์สิทธิ์
ทางใต้ของอาณาจักรคานาเรียมีเทือกเขาที่ถูกเรียกว่าเทือกเขาเรมอยู่ ซึ่งมันทอดยาวไปตั้งแต่ทางทิศตะวันออกถึงตก
และยังเป็นจุดที่ตั้งของนครศักดิ์สิทธิ์คาริทัส
คาริทัสนั้นมีศูนย์กลางอำนาจที่แท้จริงอยู่ที่องค์กรทางศาสนาซึ่งนำโดยโนอาห์ คาร์เนเลียส สันตะปาปาวิหารเทพแห่งกฏหมาย
และก็เป็นที่ตั้งของมหาวิหารอีกมายมากหลายนิกาย อย่างเช่นเทพสงคราม พระแม่แห่งผืนดิน ก็เรียกได้ว่านอกจากวิหารเทพแห่งกฏหมายแล้วนครศักดิ์สิทธิ์ยังเป็นศูนย์กลางของเหล่าศาสนาทั่วทวีป
ด้วยเหตุนี้หลายประเทศในทวีปจึงต้องสานสัมพันธ์กับคาริทัสอย่างแน่นแฟ้น แม้จะเป็นจักรวรรดิก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น ในบรรดาประเทศที่เป็นศัตรูกับจักรวรรดเองก็เหมือนจะพยายามผูกมิตรกับนครศักดิ์สิทธิ์เพื่อคานอำนาจักรวรรดิด้วย
ปัจจุบันโนอาห์นั้นมาจากตระกูลคาร์เนเลียส 1 ใน 3 ตระกูลขุนนางผู้ยิ่งใหญ่แห่งจักรวรรดิ ก็เลยมีหลายฝ่ายสงสัยว่าสันตะปาปาองค์ปัจจุบันกำลังเป็นมือเท้าให้จักรวรรดิไหม ทว่าเสียงแห่งความสงสัยนั้นก็ไม่ได้แพร่กระจายไปมากนักเพราะการบริหารของโนอาห์ที่แสดงออกมาให้เห็น ว่าเธอคือคนที่มีความเป็นกลาง
และบัดนี้โนอาห์ก็กำลังต้อนรับแขกของเธอให้เข้ามาภายในห้องส่วนตัว นั่นก็คือ อายากะ อาเซอร์ไรท์ บุตรสาวคนโตแห่งตระกูลอาเซอร์ไรท์ซึ่งเป็น 1 ใน 3 ตระกูลขุนนางผู้ยิ่งใหญ่แห่งจักรวรรดิเช่นเดียวกับตน
คาร์เนเลียส อาเซอร์ไรท์ พาราดิส ทั้ง 3 ตระกูลนี้ต่างก็มีการแต่งงานกันของคนภายในตระกูลมาหลายหนแล้ว สำหรับโนอาห์ อายากะก็ไม่ต่างอะไรกับญาติขิงตน อันที่จริงพวกเธอทั้งสองก็อายุไม่ห่างกันมาก ช่วงวัยเด็กจึงเคยมาเล่นด้วยกันหลายครั้ง
ทว่าความสัมพันธ์ของพวกเธอก็ได้สิ้นสุดลงหลังอายากะเดินทางไปเกาะอสูรยักษ์ในฐานะคู่หมั้นของว่าที่ผู้สืบทอดตระกูลมิตสึรุกิ จากนั้นตัวโนอาห์เองก็ขึ้นสู่ตำแหน่งผู้นำทางศาสนา อย่างสันตะปาปาและประจำอยู่ที่นครศักดิ์สิทธิ์
มาถึงจุดนี้เส้นทางของทั้งสองก็เรียกได้ว่าคงไม่มีวันบรรจบกันอีก――แต่มันก็เป็นเพียงฉากหน้า
ความเป็นจริงคือ อายากะนั้นเป็นหูตาของโนอาห์มาโดยตลอด เธอได้ทำการส่งข้อมูลเกี่ยวกับเกาะมายังนครศักดิ์สิทธิ์ ผ่านวิหารเทพแห่งกฏหมายที่ตั้งอยู่ในเมืองชูโตะ
และตอนนี้เธอก็ได้กลับมาตามคำสั่งของโนอาห์
คงไม่ต้องถามว่าหากโนอาห์อยู่ในนครศักดิ์สิทธิ์เธอจะมีอำนาจมากแค่ไหน ทว่าเธอก็ไม่น่าจะสั่งอายากะซึ่งเป็นคนของจักรวรรดิและอาเซอร์ไรท์ได้ ทว่าอายากะกลับทำตามคำสั่งของเธอและรายงานทุกอย่างภายในเกาะให้เธอทราบ
แม้จะเป็นภาพที่ค่อนข้างแปลกตาสำหรับคนที่ไม่รู้ แต่ทั้งสองนั้นก็ไม่ได้สงสัยในความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอเลย
หลังจากได้ฟังรายงานของอายากะจนจบ โนอาห์ก็พยักหน้ารับและเปิดปากพูด
「――ทางฉันเองก็พอจะเข้าใจเรื่องการหายตัวไปของนักบวชสาวกับจ้าวมังกรตนก่อนแล้วค่ะ ฉันรู้สึกซาบซึ้งใจกับรายงานที่ท่านนำมาให้ฉันจริงๆ ค่ะ ท่านพี่อายากะ」
อายากะนิ่งเงียบก่อนจะก้มหัวให้กับโนอาห์อย่างสุภาพ
นี่เป็นการแสดงความเคารพต่อโนอาห์ ทว่าหากมองในอีกมุมหนึ่งมันก็ตีความได้ว่าเธอไม่อยากจะสบตากับอีกฝ่ายจึงเลือกก้มหัวลงแทน
โนอาห์หรี่ตาเล็กน้อยก่อนพูดต่อ
「นี่ก็ผ่านมากว่า 300 ปีตั้งแต่จ้าวมังกรถูกผนึกไว้โดยมิโกะแห่งคามูนะ บาเรียของเธอตอนนี้มาถึงขีดจำกัดแล้ว ในไม่ช้ามันก็คงทลายลงและเมื่อถึงตอนนั้นจ้าวมังกรตนใหม่ก็จะฟื้นคืนมาทวงแค้นเมื่อ 300 ปีก่อน หากเป็นแบบนั้นนักบุญดาบก็คงไม่สามารถนิ่งเฉือยได้อีก เขาจะต้องบังคับให้เลือกว่าจะสนับสนุนการชำระล้างโลกหรือต่อต้านมัน ทั้งที่คิดแผนหลายๆ อย่างเอาไว้แล้วแท้ๆ ――」
พอพูดเสร็จเธอก็หัวเราะเบาๆ ออกมา
「แต่คาดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าจะมาแพ้ให้กับลูกชายตัวเองก็จะสละตำแหน่งผู้นำตระกูล ท่านพี่คาดหวังเรื่องอะไรแบบนี้แต่แรกอยู่แล้วหรือเปล่าคะ? 」
อายากะตอบกลับไปด้วยการส่ายหน้าไปมาแต่ยังก้มหัวอยู่
รอยยิ้มของโนอาห์ยิ่งกว้างกว่าเดิมเมื่อเห็นท่าทางอีกฝ่าย
「จำได้ว่าล่าสุดที่เจอกับท่านโซระคือตอนที่เดินทางไปเยือนคานาเรีย ตัวเขาเป็นนักดาบที่เก่งกาจผู้ครอบครองพลังในการสังหารเผ่ามายาอีกทั้งยังครองหัวใจที่ไม่ย่อท้อแม้จะต้องเป็นศัตรูกับคนทั้งโลกเอาไว้อยู่ ท่านพี่คะ ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าทำไมเขาถึงถูกเนรเทศออกมาเพราะอ่อนแอ แต่ถ้าอีกฝ่ายสามารถกลับมาแกร่งได้ด้วยการฝึกฝนเพียง 5 ปี ฉันก็ชักจะคิดแล้วสิคะว่าดวงตาของท่านพี่น่าจะขุ่นมัวลงไปเยอะเลย」
พอพูดจบ เธอก็ย้ำอีกว่ามันคงจะขุ่นมัวจนกู่ไม่กลับแล้วแน่ๆ
「ไม่ใช่แค่ท่านพี่ แต่ยังรวมไปถึงนักบุญดาบนั่นที่ถึงขั้นเนรเทศลูกชายของตัวเองออกจากเกาะ มันจะต้องมีอะไรอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้อย่างแน่นอน ทั้งที่กำจัดทิ้งไปจะยังง่ายกว่าเยอะ หากรู้ว่าเขาเป็นตัวแทนแห่งมังกรที่แสนน่ารังเกียจนั่น」
「……」
「คงไม่ใช่ว่าท่านพี่รู้แต่แรกอยู่แล้วก่อนจะแอบทำข้อตกลงอะไรกับนักบุญดาบเพื่อปล่อยให้เขาออกจากเกาะไปได้อย่างปลอดภัยก่อนที่ฉันจะสังเกตเห็นหรอกนะคะ หากเป็นเช่นนั้นจริงฉันจะสามารถสรุปได้หรือเปล่าเอ่ย ว่าท่านพี่กำลังหลอกลวงฉันอยู่」
อายากะตอบคำถามขณะยังก้มหัวอยู่
น้ำเสียงของเธอสงบนิ่งและไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมา
「ฉันสาบานกับท่านได้เลยค่ะ ว่าฉันไม่เคยคิดจะต่อต้านอำนาจของท่านด้วยการร่วมมือกับคนตระกูลมิตสึรุกิ」
ว่าแล้วอายากะก็ถูกใช้จับเท็จใส่ แน่นอนว่าผลของมันบอกว่าอายากะไม่ได้โกหก แต่โนอาห์ก็ไม่ได้คิดจะเชื่อเธออย่างหมดใจ
เพราะจับเท็จนั้นมันก็มีช่องโหว่อยู่
อาจจะเป็นเรื่องจริงที่อายากะไม่ได้วางแผนจะต่อต้านโนอาห์โดยยืมมือจากคนของตระกูลมิตสึรุกิ แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่คิดต่อต้านโนอาห์เสียหน่อย
แถมยังสามารถเลี่ยงบาลีหลายๆ อย่างได้ด้วยการให้คำตอบที่จะจริงแท้ก็ไม่ใช่โกหกก็ไม่เชิงอีกด้วย
ดังนั้นการใช้จับเท็จจึงต้องถามอีกฝ่ายหลายครั้งในคำถามหลายๆ แบบเพื่อให้เกิดความกระจ่าง
ก็จริงว่าโนอาห์สามารถทำได้หากเธอต้องการ แต่ในฐานะสันตะปาปาแห่งวิหารเทพแห่งกฏหมายแล้วมันก็มีอะไรหลายๆ อย่างค้ำคอเธอไว้อยู่
「ฉันรู้สึกโล่งใจที่ได้ยินแบบนี้ค่ะ ฉันเชื่ออยู่แล้วว่าท่านพี่ไม่มีทางทรยศฉันหรอก」
ทันใดนั้นน้ำเสียงของโนอาห์ก็ดูผ่อนคลายลง
「――เพราะแต่เดิมคนที่จะต้องมาเป็นสันตะปาปาและเป็นผู้นำในการชำระล้างโลกก็คือท่านพี่นี่คะ แต่พอท่านหนีไปก็เลยกลายเป็นฉันที่ต้องแบกรับทุกอย่างไว้เอง ดังนั้นคงไม่มีทางที่พี่สาวจะทรยศฉันได้ลงคอหรอกใช่ไหมคะ? 」
หลังจากพูดจบโนอาห์ก็คุกเข่าลงต่อหน้าอายากะที่ก้มหัวอยู่ก่อนจะเอื้อมมือไปจับคางของอายากะขึ้นมา
แม้ว่ามือของเธอจะดูอ่อนนุ่ม แต่แรงที่ใช้ในการงัดหัวอายากะขึ้นมาก็น่าเหลือเชื่อ
โนอาห์กำลังยิ้มอยู่ ต่างจากอายากะที่สีหน้าเรียบเฉยราวกับสวมหน้ากาก สายตาของทั้งสองประสานกันในระยะประชิด
ดวงตาขวาของสันตะปาปากำลังสะท้อนอยู่ในดวงตาของอายากะ สายตานั้นช่างดูเย็นยะเยือกตรงข้ามกับสีหน้าอันสงบนิ่งของเธอ
ส่วนตาซ้ายอีกข้างของเธอนั้น….
โนอาห์เป็นที่รู้จักในอีกชื่อหนึ่งคือมิโกะตาเดียว เพราะเธอเสียดวงตาซ้ายไปตั้งแต่ยังเด็ก ด้วยเหตุนี้เธอจึงต้องใส่ตาเทียมที่มีสีเดียวกับตาซ้ายที่เสียไป
ดวงตานั้นจึงควรจะเป็นสีเขียวอมฟ้าไม่ต่างอะไรกับตาขวา
ทว่าแสงที่ส่องประกายออกมาจากตาซ้ายกลับไม่ใช่แสงสีฟ้า แต่เป็นแสงสีแดงที่ดูคล้ายกับไอหมอกแห่งพิษร้าย
รูม่านตาของเธอก็ยืดออกในแนวตั้งชวนให้นึกถึงดวงตาของงู ก่อนจะเคลื่อนไหวไปมาจนทำให้รู้ว่ามันไม่ใช่ดวงตาเทียมที่ถูกสร้างด้วยมือของมนุษย์
หากเป็นคนอื่นมาเห็นพวกเขาคงตกใจไม่น้อย และนึกไม่ถึงเลยว่าตรงหน้าของพวกเขานีคือสันตะปาปาก่อจะกรีดร้องออกมา
ทว่าอายากะกลับไม่ได้ตกใจเลยแม้แต่น้อย
เพราะเธอรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงซึ่งซ่อนอยู่ภายในดวงตาของโนอาห์
อายากะรู้เรื่องนี้มานานมากแล้ว ก่อนที่เธอจะไปยังเกาะเพื่อเป็นคู่หมั้นกับทายาทแห่งมิตสึรุกิ
เมื่อเห็นอายากะยังคงนิ่งเงียบ โนอาห์ก็เลยพูดออกมาราวกับจะเย้ยหยัน
『หรือท่านพี่จะยังคิดหนีอีก? ทั้งที่ก็รู้ว่าหนีไปไหนไม่พ้น อันที่จริงท่านไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกลับมาหาฉันทุกครั้งเสียด้วยซ้ำ ก็ไม่รู้หรอกนะคะว่าวางแผนอะไรเอาไว้อยู่ แต่อยากจะบอกไว้ว่ามันเปล่าประโยชน์』
พอพูดจบใบหน้าของเธอก็บิดเบี้ยวเล็กน้อย
『ทว่า ฉันเองก็พอจะรู้ถึงสิ่งที่เรียกว่ามนุษย์อยู่นิดหน่อย พวกหนอนแมลงที่ยอมทำทุกอย่างกระทั่งทำลายโลกเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง หากท่านยังคบค้ากับพวกมันอยู่ บางทีท่านอาจจะกลายเป็นคนที่หันหลังให้กับเหตุและผลก่อนจะกลายเป็นหนึ่งในดาบแห่งการกบฏ』
「……」
『การกระทำของท่านพี่มันฟ้องออกมาหมดแล้วค่ะ ว่าท่านพยายามจะทำอะไรอยู่ โดยปกติแล้วท่านก็คงจะต้องได้ชดใช้ด้วยชีวิตของตัวเอง ทว่าท่านผู้นั้นไม่ได้ต้องการ ดังนั้น――』
พอพูดจบ เธอก็ยกคางของอายากะด้วยมือขวาและยกนิ้วชี้ของมือซ้ายขึ้น
ทันใดนั้นเธอก็ใช้นิ้วชี้ดังกล่าวแทงเข้าไปในเบ้าตาซ้ายของอายากะด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ
บางสิ่งที่ดูอ่อนนุ่มกำลังถูกบดขยี้ เลือดได้สาดกระเซ็นไปรอบๆ
อายากะในตอนนี้ไม่สามารถทำหน้านิ่งได้อีกต่อไป ใบหน้าของเธอได้บิวเบี้ยวเพราะความเจ็บปวด ก่อนจะพยายามกัดฟันอย่างสุดชีวิต
พอเห็นอายากะเป็นแบบนั้น โนอาห์ก็หัวเราะออกมาอย่างมีความสุข
『นี่คือการลงโทษค่ะ ท่านมิโกะผู้นั้นจะขอรับดวงตาของซ้ายของท่านพี่ไป อายากะ อาเซอร์ไรท์เอ๋ย บาปของท่านได้รับการให้อภัยแล้วค่ะ』
พอพูดจบเธอก็ดึงนิ้วออกมาจากเบ้าตาของอายากะ โดยมีลูกตาที่แหลกไปแล้วติดปลายเล็บมาด้วย
ในเวลาเดียวกันที่เธอเอานิ้วออกมา เธอก็ปล่อยมือขวาที่จับคางอายากะเอาไว้แล้วใช้มือนั้นยื่นไปยังตาซ้ายของอายากะที่มีเลือดไหลออกมา
วินาทีต่อมา ปริมาณพลังเวทอันน่าเหลือเชื่อก็แผ่ออกมาจากมือขวาของโนอาห์เข้าไปยังดวงตาของอายากะ บาดแผลได้รับการรักษาอย่างรวดเร็ว
『ที่อยู่ของมังกรที่น่ารังเกียจนั่นเราก็ได้รู้แล้ว ที่เหลือก็คงจะเป็นสายเลือดคนสุดท้ายแห่งคามูนะ หากจัดการมันได้ ความอัปยศอดสูอย่างการต่อสู้คราวก่อนก็จะไม่มีวันเกิดขึ้นอีก』
คราวนี้แหละ การชำระล้างโลกจะเป็นไปตามประสงค์แห่งเทพ――เธอประกาศออกมาอย่างเชื่อมัน ก่อนจะจ้องมองอายากะด้วยดวงตาซ้ายที่แดงก่ำ
『อายากะเอ๋ย ทางที่ดีก็ควรจะมาเป็นมือเท้าให้ฉัน ก่อนจะสละตัวเองเพื่อโลกที่บริสุทธิ์ หากยังคิดจะก่อบาปอีก แม้จะเป็นความปรารถนาของท่านมิโกะผู้นั้นก็ไม่สามารถช่วยชีวิตท่านได้อีกต่อไป』
「……ฉันจะจำไว้ค่ะ」
อายากะตอบด้วยน้ำเสียงที่แข็งทื่อก่อนพยักหน้าและก้มหัวให้อีกฝ่าย โดยไม่เช็ดเลือดที่ไหลออกมาจากตาซ้าย
ในเวลานี้ โนอาห์ไม่ได้คิดจะเชื่อในตัวของอายากะเลยสักนิด กลับกันเธอมองว่าอายากะยังคงหาทางต่อต้านเธออยู่
อย่างที่ได้บอกไปว่า พวกมนุษย์ก็เป็นเพียงหนอนแมลงที่กลืนโลกใบนี้เพื่อความอยู่รอด แม้ว่าพวกมันบางตัวจะเป็นผู้ศรัทธาเหมือนโนอาห์ผู้ยอมสละดวงตาข้างหนึ่งไป แต่ความตั้งใจและศรัทธาที่มอบให้นั้นคงไม่ต่างอะไรกับอายากะ
มนุษย์คือหนอนแมลงที่กัดกินโลกเพื่อความอยู่รอด แต่บางครั้งพวกมันก็ยอมเสียสละชีวิตตัวเองให้กับผู้อื่นด้วย
300 ปีก่อนก็เช่นกัน พวกมันบางส่วนได้ทำการเสียสละตัวเองเพื่อสังหารโฮสต์ของจ้าวมังกรและผนึกไม่ให้จ้าวมังกรจุติลงมายังโลกมนุษย์ได้
เมื่อพิจารณาจากจุดนี้ ก็ใช่ว่ามันจะเกิดขึ้นไม่ได้อีก เธอจึงมองว่าตัวสำรองอย่างอายากะนั้นมีค่าพอจะใช้ในการสังเวยเพื่อจัดการมังกรที่แสนน่ารังเกียจ
ด้วยความคาดหวังอันแรงกล้านี้ รอยยิ้มจึงเกิดบนใบหน้าของเธออีกครั้ง
หลังไล่อายากะออกไปแล้ว โนอาห์ก็ไม่ได้รับรู้เลยว่าตัวตนของคนที่ก้มหัวให้กับตัวเองมาจนถึงก่อนหน้านี้ก็แสดงใบหน้าเดียวกันกับตัวเธอ
——-
Note 1 : ตอนสุดท้ายขององค์ 2 ครับ แล้วก็จะประกาศพักเรื่องนี้ไปสักช่วงหนึ่ง ให้องค์ 3 WN มันไปไกลกว่านี้อีกหน่อยค่อยมาลงต่อ กลัวตัวเองค้างด้วย
Note 2 : ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ช่วยหารค่าไฟ ผมแปะไว้ใต้เม้นของเพจนะครับ และสามารถช่วยค่าไฟคนแปลได้ที่ กสิกร 2092612913 หรือ QR Code
