95 ยูจีนสู้กับสัตว์สวรรค์ (ตอนที่ 3)
—สัตว์สวรรค์ ไฮดรา ถูกผนึกอยู่ในใต้นรก ทาร์ทารอส หลังจากต่อต้านเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์
เขตแดนที่มาคู่สีสันแรงจนดังแพร่กระจายเข้าสู่รอบข้างอย่างช้าๆ…กัดกร่อนมัน
คนหนึ่งน่าจะไม่สามารถเก็บรักษาสติไว้ได้ถ้าคนนั้นสัมผัสนั่นโดยไม่มีเวทมนตร์ม่านพลัง
“พูดถึงแล้วท่านหญิงดันเจี้ยนโดโนะ” (อูเธอร์)
“อ-อะไร?!” (อเนมอย)
อาจารย์ใหญ่พูดกับอเนมอย บาเบล
ผู้สร้างปัญหาที่ก่อให้เกิดสถานการณ์นั้น
“แค่ดูเวทมนตร์ขอบเขตสวรรค์สิ – อีกโลกหนึ่งนั่นเพียงพอที่จะปนเปื้อนกลืนกินจิตใจ คนหนึ่งกลายเป็นพิกลพิการได้ถ้าคนนั้นเข้าไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ ท่านอพยพนักสำรวจที่นี่สู่ตำแหน่งที่ปลอดภัยได้ไหม?” (อูเธอร์)
“ท-ทำไมฉันควรทำบางอย่างแบบนั้นล่ะ…?” (อเนมอย)
“คิดว่านี่เป็นความผิดใครล่ะ?” (อูเธอร์)
“คุ…!” (อเนมอย)
— “อ๊ะ ฉันทำอย่างนั้นได้~☆ เพราะทั้งหมดเรามีคู่มือสำหรับเหตุการณ์ฉุกเฉิน~ ฉันจะย้ายผู้คนไปข้างนอกหอคอยยอดสูงสุดนอกจากสัตว์สวรรค์จังและคนที่จะสู้” (ริต้า)
เธอพูดนี่และผู้คนกำลังถูกส่งไปด้วยเทเลพอร์ตทีละคนตามๆกัน เริ่มจากคนที่สลบจากแรงกดดันและมานาที่ไฮดราแพร่ออกมา
อาจารย์ใหญ่แสดงความโล่งใจพริบตาหลังจากได้เห็นอย่างนั้น
“ต่อไปคือ…” (อูเธอร์)
อาจารย์ใหญ่มองดูท่านหญิงดันเจี้ยนอีกครั้ง
“ถ้าหอคอยยอดสูงสุดอยู่ระหว่างเกือบจะทรุดตัวลงจากเวทมนต์ขอบเขตสวรรค์ของไฮดราท่านจะเลี่ยงมัน ผมหวังว่า” (อูเธอร์)
“แน่นอน! การรักษาดันเจี้ยนนี้คือหน้าที่ของฉัน” (อเนมอย)
“ถ้าอย่างนั้น มันดูเหมือนมันจะไม่เป็นไรที่จะลุยเต็มที่ในการทำลายมัน
“……เอ๋?” (อเนมอย)
ท่านหญิงดันเจี้ยนเปิดปากกว้าง
“น-นายมีแผนจะทำอะไร?!” (อเนมอย)
“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ ลุยกัน แคลร์คุง ยูจีน” (อูเธอร์)
“ด-เดี๋ยวก่อน! นายมีแผนจะทำอะไร? เฮ้ รอเดี๋ยวนั่น!” (อเนมอย)
“ด-ได้ค่ะ ราชาอูเธอร์” (แคลร์)
“นั่นไม่เป็นไรเหรอ? อเนมอยซังกำลังพูดบางอย่างนะ” (ยูจีน)
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!” (อูเธอร์)
ดูเหมือนมันไม่เป็นอะไรที่จะเมินเธอ
“ไฮดรากำลังมองมาทางนี้…” (แคลร์)
ดวงตา 9 คู่ของไฮดราแน่นอนว่ากำลังมองมาที่เราเหมือนที่แคลร์ซามะพูดทุกอย่าง
“ดูเหมือนมันกำลังรอเรา” (อูเธอร์)
เราสามเดินตามทางไปที่นั่นอย่างช้าๆ
นักสำรวจคนอื่นกำลังถูกส่งไปข้างนอกทีละคนตามๆกันโดยเทเลพอร์ตของนางฟ้าซัง
ณ วินาทีนั้น…
“ยูจีน!!”
ใครคนหนึ่งกอดผมจากข้างหลัง
“ซ-ซาร่า…” (ยูจีน)
เธอสลบไปแล้ว แต่มันดูเหมือนเธอได้สติกลับมาแล้ว
ผมเห็นว่าซูมิเระกำลังดูแลไอริอยู่ตรงนั้น
สองคนเหล่านั้นกำลังถูกหุ้มด้วยแสงและหายไปด้วยเทเลพอร์ต
“รับของฉันไปด้วย!!” (ซาร่า)
เธอส่งมานาให้ผมด้วยจุมพิตเชื่อมต่อมานา
มานาของ ซาร่า แม่ชีโบสถ์เทพธิดาผู้มากประสบการณ์ เข้ากันได้กับตัวผมที่มีเลือดของนางฟ้าไหลเวียนอยู่ข้างในมัน
หลังผมกำลังไหม้
หนึ่งปีกแห่งแสงงอกออกมาจากตรงนั้นอย่างช้าๆ
“ขอบคุณ ซาร่า” (ยูจีน)
“ยูจีน เธอต้องไม่ตา—!” (ซาร่า)
ซาร่าถูกส่งออกไปข้างนอกด้วยเทเลพอร์ต
ชั้น 1 ของหอคอยยอดสูงสุดตอนนี้มี่แค่ผู้ท้าทาย 3 คนและท่านหญิงดันเจี้ยนเพียงเท่านั้น
มันเงียบ
อาจารย์ใหญ่พูดดั่งว่าพยายามขับไล่บรรยากาศนั้น
“พอมาคิดว่าเธอจะจูบอย่างมีไฟหลงใหลกับคนรักระหว่างอยู่ในการเผชิญหน้ากับการต่อสู้ เธอกลายเป็นนักดาบเวทมนตร์เจ้าชู้แล้วนะ ยูจีน เธอเหมือนอีกคนอย่างสมบูรณ์ไปเลยเมื่อเทียบกับเมื่อเธอเพิ่งสมัครเข้ามาในโรงเรียน มันเป็นเรื่องดี” (อูเธอร์)
อาจารย์ใหญ่พูดอย่างนี้พร้อมรอยยิ้มมุมปาก
“เขาเปลี่ยนไปมากขนาดนั้นหรือ ราชาอูเธอร์?” (แคลร์)
อัศวินที่ 1 ซามะตอบสนองกับที่ในฐานะบางคนผู้แทบไม่รู้จักกับผม
ทำไมเรากำลังคุยกันเกี่ยวกับนี่ตอนนี้เล่า?
“ไม่ เอิ่ม…นั่นเพื่อไว้สำหรับให้ซูมิเระและซาร่าส่งมานาให้กับผมน่ะ…” (ยูจีน)
“โฮฮฮ่ ถ้าอย่างนั้นเธอแค่ไล่จับเอาร่างกาย (มานา) พวกเธอรึ้?” (ยูจีน)
“ไม่ใช่เลยครับ ไม่ใช่อย่างนั้น…” (ยูจีน)
“ยูจีนคุง นั่นไม่ผ่านนา” (แคลร์)
แคลร์ซามะชี้จุดนี้ออกมาอย่างจริงจัง
ความตรึงเครียดลดลงนิดหนึ่ง
ผมกลับไปมีไฟจิตวิญญาณต่อสู้และจ้องเขม็งสู่ ณ ตรงหน้า
ไฮดรากำลังยืนอยู่ตรงนั้น
เวทมนตร์ขอบเขตสวรรค์ไม่ได้แพร่หลังจากระดับหนึ่ง
ดูเหมือนมันจะยั้งมืออย่างถูกต้อง
— “นายพร้อมแล้วมั้ยตอนนี้?” (ไฮดรา)
หัวหนึ่งหัวของไฮดราถาม
ถ้าอย่างนั้นมันกำลังรอเรา
ช่างเป็นสุภาพบุรุษ
“ถ้าอย่างนั้น มาต่อยแย้บเล็กๆกัน” (อูเธอร์)
อาจารย์ใหญ่พูดคำนี้และดีดนิ้ว
เขาใช้งานเวทมนตร์
“…!”
“คุ!”
ลมกรรโชกกระชากอากาศผ่าน
ลมแรงพอที่จะทำลายท่ายืนของผมและแคลร์ซามะ
ผมสังเกตลมมานานี้
“เวทย์มนตร์ระดับนักบุญ – [เขตแดนแห่งวารี]” (อูเธอร์)
หิมะระบำในดันเจี้ยน
หิมะกลายเป็นทรงมนุษย์อย่างช้าๆและนางฟ้าปรากฏตัวขึ้นมา
“ทำไมเวทมนตร์ระดับนักบุญเป็นเวทมนตร์ทักทายเล่า…?” (อเนมอย)
ผมเห็นด้วยกับอะไรที่ท่านหญิงดันเจี้ยนซังพูด
เวทมนตร์ระดับนักบุญควรเป็นยอดสูงสุดที่มนุษย์เอื้อมถึงได้
“[ฝนลูกศรน้ำแข็งศักดิ์สิทธิ์]”
นางฟ้าน้ำร่ายเวทมนตร์
ลูกธนูส่องแสงสีขาวเป็นพันๆตกลงมาบนไฮดราเป็นห่าฝน แต่…
(หืมม เบาไปนี้ด) (เอริ)
มันเหมือนเอริพูด
เวทมนตร์ทั้งหมดถูกกลืนโดยเขตแดนรอบไฮดรา
แต่มันดูเหมือนมันเฉือนรอบข้างของเขตแแดนไปทีละนิดทีละนิด…
“ถ้าอย่างนั้น ดิฉันจะใช้เต็มกำลัง” (แคลร์)
อัศวินซามะที่ 1 พร้อมดาบเธอและพูด
—XXXXXXXXXXXXXX
—XXXXXXXXX
ภาษาซึ่งผมไม่เคยได้ยินมาก่อน
สำเนียงมันแปลกที่จะเป็นภาษาของประเทศชาติอื่น
และจากนั้น แสงเริ่มรวมตัวรอบแคลร์ซามะอย่างช้าๆดั่งว่าบรรเลงพร้อมกันเป็นทำนองกับคำพูดของเธอ
(โฮฮ่… ยังมีมนุษย์ผู้สามารถควบคุมภูติได้) (เอริ)
“ภาษาภูติ?” (ยูจีน)
ผมสร้างคำถามนั้นหลังจากได้ยินเอริ และได้รับการตอบสนองจากแคลร์ซามะ
“นายรู้ภาษาภูติเหรอ?” (แคลร์)
“ม-ไม่ครับ นี่คือครั้งแรกของผมที่ผมได้ยินมัน” (ยูจีน)
“ฉันประทับใจที่นายบอกได้ ฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับคำว่าภาษาภูติเป็นครั้งแรกจากราชาอูเธอร์” (แคลร์)
ผมก็ไม่รู้ด้วยเหมือนกัน
ผมไม่คิดว่ามันอยู่ในภาควิชาของโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียนด้วยเหมือนกัน
พายุหมุนมานาเกิดขึ้นรอบอัศวินที่ 1 ซามะ
มันเปลี่ยนสู่แสงเป็นประกายระยิบระยับหมุนวนเป็นพายุและแสงเอ่อล้นในดันเจี้ยน
(ไม่สิ…นี่คือ…) (ยูจีน)
มันไม่ใช่แสงแต่เป็นคนตัวเล็กๆ
คนเป็นแสงขนาดเท่าฝ่ามือกำลังบินไปทั่ว
คนเหล่านี้คือภูติทั้งหลาย…?
— คิ่ย้า! คิ่ย้า!
— คุซุคุซุคุซุ…
— ว้ายยยย!
ผมสามารถได้ยินเสียงหัวเราะของภูติ
ส่วนใหญ่ภูติรวมตัวกันอยู่รอบแคลร์ซามะ
ดาบและเกราะของอัศวินที่ 1 ซามะเริ่มส่องแสงสีขาว
“ขอบคุณ เจ้าตัวน้อย… เธอจะมากับฉันมั้ย?” (แคลร์)
ปรกติแล้วแคลร์ซามะมีสีหน้าที่กล้าหาญกับเธอ แต่ตอนนี้นั้นอ่อนโยน
มีจำนวนมานาที่รวมกันแล้วพาสำลักตรงข้ามกับหน้าตาที่อ่อนโยนนั้น
มานารวมกันในดาบของแคลร์แลนสล็อตและ…
“[เริงระบำลึกลับแห่งเหล่าภูติ]” (แคลร์)
แคลร์ซามะเหวี่ยงดาบของเธออย่างหนักหน่วง
การหมุนแสงวนม้วนเจาะทะลุเขตแดนของไฮดราเหมือนหอกยักษ์
รูเปิดในผิวของไฮดราและเลือดเหมือนโคลนไหลออกจากมัน
“โออ้ ไม่เลว แคลร์คุง” (อูเธอร์)
“ดิฉันรู้สึกเป็นเกียรติสำหรับคำชม แต่ฉันคิดจะเด็ดหัวมันนั่น พลังของดาบเวทมนตร์ตกลงไปอย่างเยอะทันทีเมื่อมันเข้าเขตแดนของไฮดรา มันดูเหมือนมันจะยากที่จะเด็ดหัวด้วยใบดาบภูติของดิฉัน” (แคลร์)
“ช่าาาาาาาาาาาา!!”
หัวหนึ่งหัวของไฮดรายืดมาทางนี้
แต่เราควรอยู่นอกระยะของมัน…
(เดี๋ยว คอคือสายฟ้า?!) (ยูจีน)
— “ใบมีดมานา: [อิฟริต]” (ยูจีน)
ผมหุ้มมานาของซูมิเระลงสู่คาตานะเทพเจ้าอันสร้างด้วยเขี้ยวของเซอร์เบอรัส
หัวของไฮดราเปิดปากกว้างตรงหน้าผม
“กุ่!” (ยูจีน)
ผมไม่มีแม้แต่ช่องว่างปล่อยวิชาใดๆเลย
*ปั้ง!!!*
ผมเบี่ยงการกัดของไฮดราด้วยกำลังด้วยคาตานะไฟของผม
“โออ้ ไม่เลว ยูจีน” (อูเธอร์)
“โฮฮฮ่ เธอรับนั่นได้เหรอ? มันดูเหมือนเธอเข้าร่วม 12 อัศวินได้แล้วนี่” (แคลร์)
“ฮ่าาา… ฮ่าาา… ฮ่าาา…” (ยูจีน)
อาจารย์ใหญ่อูเธอร์และอัศวินที่ 1 ซามะชมผม แต่ผมไม่มีลมหายใจเพื่อตอบพวกเขา
มันเร็วประมาณเท่าดาบของป๊าแม้ขนาดของมันจะใหญ่ รู้ไหม…
ผมลนลานที่นี่ แต่ราชาอูเธอร์พูดดั่งมันคือการสอน
“ได้เลย นี่คือแผน
นั่นเป็นยังไง?” (อูเธอร์)
“ค่ะ ดิฉันไม่ถือ” (แคลร์)
อัศวินที่ 1 ซามะตอบโดยไม่ลังเล
“…ผมจะลองครับ”
นั่นฟังดูลำบาก แต่ไม่มีทางอื่น
ผมกำลังใช้มานายืมมา ดังนั้นมานาผมสำหรับใบมีดมานาจะหมดอย่างเร็วถ้าผมโจมตีอย่างดุดัน
ปัญหาคือไฮดราจะโจมตีผมผู้อ่อนแอที่สุดในกลุ่มหรือไม่…
“ใบมีดมานาของเธอเป็นวิชาผสมสองรูปแบบที่มีมานาของอิฟริตซูมิเระคุงผู้ต้นกำเนิดมาจากเทพเจ้าโบราณ และมานาของสตรีศักดิ์สิทธิ์ซาร่าคุงที่ต้นกำเนิดมาจากเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ผู้ผนึกคนนั้น แน่นอนว่าเธอจะถูกโจมตีก่อน” (แคลร์)
“เข้าใจแล้ว…” (ยูจีน)
ไม่มีความจำเป็นต้องกังวล
“ไปกันเถอะถ้าอย่างนั้น ยูจีนคุง” (แคลร์)
แสงของภูติรวมตัวกันรอบอัศวินที่ 1 ซามะ
(อาจารย์ใหญ่อูเธอร์นั้นอันตราย แต่คนนี้ก็อยู่บนระดับของเธอเองด้วย…) (ยูจีน)
เธอกำลังรวมมานาในขนาดของซูมิเระโดยไม่สะทกสะท้าน
“ถ้าอย่างนั้น ต่อไปคือ…” (อูเธอร์)
นางฟ้าเขียวซามะถูกอัญเชิญข้างราชาอูเธอร์
เขตแดนวารีที่เขาอัญเชิญก่อนหน้ายังคงอยู่
แน่นอน ว่าทั้งสองนั้นเห็นได้ชัดว่าเป็นนางฟ้าปลอมที่สร้างโดยเวทมนตร์ แต่…แรงกดดันที่พวกเธอส่งออกมานั้นไม่ปรกติ
ผมจะสามารถตามคนเหล่านี้ทันได้มั้ย
(เขตแดนวารีและคุณธรรมแห่งลม… อุว้า เค้าประทับใจที่เขาสร้างสองคนเหล่านั้นได้ด้วยเวทมนตร์ ไม่ใช่ว่าเขาคือเจ้าอสูรเหรอไงเนี่ย…?) (เอริ)
เจ้าอสูรเอริตะลึงงง
“ไปกันเถอะ แคลร์คุง ยูจีน” (อูเธอร์)
“ค่ะ ราชาอูเธอร์!” (แคลร์)
นักเวทย์ผู้แข็งแกร่งที่สุดในทวีปทิศใต้นำทางนางฟ้าเวทมนตร์ระดับกลางสองคน: ราชา อูเธอร์ เมอร์คิวเรียส เพ็นดรากอน
ดาบแห่งราชาที่มีภูติแสงนับไม่ถ้วนห่อหุ้มอยู่บนเธอ: อัศวินที่ 1 แคลร์ แลนสล็อต
ผมพร้อมคาตานะเทพเจ้าส่องแสงเพื่อไม่ให้ตามหลังสองคนเหล่านี้ไม่ทัน
◇◇
มันเป็นประมาณหนึ่งชั่วโมงตั้งแต่การต่อสู้เริ่มต้นขึ้น
อาจารย์ใหญ่อูเธอร์กำจัดเขตแดนแบบเซาะด้วยเวทมนตร์ของเขา
แคลร์ซามะเฉือนไฮดราด้วยใบมีดภูติ
ผมกำลังใช้มานาของอิฟริตและมานาของสตรีศักดิ์สิทธิ์เพื่อรับการโจมตีจาก 9 หัวอันโจมตีเราเป็นพายุ และตัวผมจะปล่อยการโจมตีเป็นครั้งคราวแต่…
— เราอยู่ในระหว่างเสมอกัน
“หืมม นี่มีปัญหานะ…” (อูเธอร์)
“ใช่…” (แคลร์)
“ขอโทษครับ มานาที่ผมยืมมาหมดแล้ว…” (ยูจีน)
เรากำลังโจมตีไฮดราอย่างไม่จบไม่สิ้น แต่มันไม่ได้เปลี่ยนเป็นการโจมตีตัดสิน
“ฉันก็มีมานาเหลือประมาณครึ่ง อยากถอยมั้ย ยูจีน?” (อูเธอร์)
“ภูติเริ่มเบื่อแล้ว พลังของใบมีดภูติกำลังลดลง…” (แคลร์)
“ไม่ครับ ผมจะยืมมานาจากที่อื่น” (ยูจีน)
(ผมหวังพึ่งเธอนะ…เอริ) (ยูจีน)
(จ้า~) (เอริ)
ผมหุ้มด้วยมานาของเอริเบาๆ และใช้งานใบมีดมานา: ใบมีดแห่งความมืด
…ผมไม่มีทางเลือกนอกจากใช้ทุกเล่ห์กลในกระเป๋า
หรือ ไฮดรานั้นอยู่นานเกินไปแล้วมากกว่า!!
หอคอยยอดสูงสุดชั้น 1 เละเทะไปหมดแล้วเนี่ย
พื้นเป็นหลุม ต้นไม้กระเด็นกระจายหาย และมีคลื่นดินยักษ์อยู่บนพื้น
มันดั่งว่าสวรรค์และโลกถูกพลิกกลับหัวกลับหาง
สิ่งเดียวเท่านั้นที่ไม่เป็นไรที่นี่คือลิฟต์ดันเจี้ยนที่ตรงกลาง
“…ฮ่าาา…ฮ่าาา…ฮ่าาา…”
ท่านหญิงดันเจี้ยนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อกันเขตแดนและพิษของไฮดรา, เวทมนตร์ของราชาอูเธอร์, และคลื่นใบมีดภูติกระแทกของแคลร์ซามะ
นั่นก็ดูเหมือนลำบากเหมือนกันด้วย
ช่วยเราจะดีกว่ามั้ง
ดวงตาดันเจี้ยนกำลังบินไปทั่วชั้น 1 สักพักแล้ว อะไรที่กำลังเกิดขึ้นในศึกนี้น่าจะถูกถ่ายทอดสดไปข้างนอกดันเจี้ยนและประเทศอื่น
ราชาอูเธอร์, แคลร์ซามะ, และผมกำลังพูดน้อยลง
มันจบได้แล้วไหม?
แต่ผมคิดว่าเราได้แสดงพลังพอแล้วนะ
“ข-ขออภัยนะ ไฮดราซัง…? บอกผลของบททดสอบได้แล้วไหม?” (อเนมอย)
ท่านหญิงดันเจี้ยนต้องเหนื่อยแล้วแน่ เธอเข้ามาแทรก
ใช่
ผมอยากออกไปแล้ว
— “อุมุ มันค่อนข้างเป็นการต่อสู้ที่ดี ทำให้ฉันนึกถึงเมื่อฉันสู้กับผู้กล้าในตำนานเฮอร์คิวลีส เขาสู้อยู่ 99 วัน แต่มันมีเหตุผลที่จะเหมือนกับที่นี่ไม่ได้ ฉันจะตัดสินใจว่าพวกเธอพิชิตบททดสอบได้ถ้าเธอทนได้ 9 วัน!” (ไฮดรา)
น้ำเสียงของไฮดราสบายๆ
มันโยนเงื่อนไขไม่น่าเชื่อออกมาอย่างสบายๆ
“9 วัน?!” (อเนมอย)
แม้แต่อเนมอยซังผู้ไร้เหตุผลยังขึ้นเสียง
อาจารย์ใหญ่อูเธอร์วางมือที่หน้าผากด้วยหน้าตาที่ซับซ้อนและแคลร์ซามะดูซีด
ผม…จากใจไม่คิดว่าจะอยู่ได้อีก 1 ชั่วโมง
หัวทั้ง 9 ของไฮดรากำลังมองอย่างสงสัยหลังจากเห็นการตอบสนองของพวกเรา
คนนั้นทำหน้าน่ารักแบบนั้นได้หรือ หือ
— “มีบางอย่างเป็นปัญหารึ? 9 วันนั้นน้อยกว่าเวลางีบอีกนะ” (ไฮดรา)
(นั่นแค่มีผลกับสิ่งมีชีวิตผู้ไร้เหตุผลอย่างคนนั้นที่อยู่มาตั้งแต่ยุคตำนานปรัมปราเท่านั้นแหละ…) (เอริ)
แม้แต่เอริยังพูดในน้ำเสียงตะลึงงง
ดูเหมือนความรู้สึกเรื่องเวลาของไฮดรานั้นเสียไปแล้ว
“ท่านหญิงดันเจี้ยนโดโนะ” (อูเธอร์)
“อ-อะไร?! นายจะพูดว่าฉันเป็นคนผิดอย่างนั้นเรอะ?!” (อเนมออย)
ท่านหญิงดันเจี้ยนกลายเป็นลนลานเมื่ออาจารย์ใหญ่อูเธอร์พูดกับเธอ
ใช่ ผมคิดว่าเธอนั่นแหละเป็นคนผิดในฐานะคนนั้นผู้ปลดผนึกของไฮดรา
แคลร์ซามะกำลังทำหน้าตาแบบเดียวกัน
“ท่านคิดว่าม่านพลังของหอคอยยอดสูงสุดจะอยู่ได้ถ้าไฮดราโดโดนะอยู่ในหอคอยยอดสูงสุด 9 วันเหรอ?” (อูเธอร์)
“““…เอ๋?”””
ไม่เพียงแค่ท่านหญิงดันเจี้ยน อัศวินที่ 1 ซามะและผมก็ตอบสนองกับคำพูดของราชาอูเธอร์
ณ ทันใดนั้น…
*ครืน ครืน ครืน ครืน ครืน ครืน ครืน ครืน ครืน *
ผมได้ยินเสียงบางอย่างพลังทลายจากไกลๆ
“ไฮดราโดโนะดูเหมือนจะยั้งแรงส่งกำลังแต่อะไรรอบๆคือโลกพิษกัดกร่อน พื้นฐานแล้ว เวทมนตร์ขอบเขตสวรรค์นั้นเหนือกว่าในการทำลายม่านพลัง ม่านพลังของหอคอยยอดสูงสุดจะทนนั่น 9 วันไม่ได้ และชั้นหนึ่งจะปนเปื้อนเป็นชั้นพิษแห่งนรก ไม่ต้องสงสัยว่าตัวดันเจี้ยนเองจะใช้งานไม่ได้สักพักใหญ่” (อูเธอร์)
“น-นั่นจะมีปัญหา!!” (อเนมอย)
“ถ้าอย่างนั้น ได้โปรดทำอะไรสักอย่าง อเนมอยซัง” (ยูจีน)
ผมพูดด้วยน้ำเสียงหยาบคายเล็กน้อยอันออกมาจากความเหนื่อยล้า
“อออุ่… ถ้าอย่างนั้น ด้วยคำสั่งพิเศษของท่านหญิงดันเจี้ยน… นั่นไม่ได้ผล โดยกำลัง… นั่นก็ไม่ได้ผลด้วยเหมือนกัน อะไรที่เหลือคือขอเทพธิดาผ่านนางฟ้า… แต่นั่นจะใช้เวลา…” (อเนมอย)
ท่านหญิงดันเจี้ยนพึมพำ
พึ่งพาไม่ได้มากเลย
“…ฮ่าาา”
ผมได้ยินเสียงถอนหายใจดัง
มันจากราชาอูเธอร์
“ยังไงซะ มันช่วยไม่ได้… ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องใช้นี่… [อัญเชิญสมบัติสวรรค์]” (อูเธอร์)
วงกลมเวทมนตร์ทองปรากฏขึ้นข้างราชาอูเธอร์
อุปกรณ์เวทมนตร์แปลกปรากฏขึ้นจากข้างใน…
—ผมรู้สึกได้ถึงการสั่นกลัววิ่งผ่านทั้งตัวของผม
ผมกระโดดถอยไปไกลมากๆเร็วกว่าที่ผมจะรู้สึกอะไรได้
แคลร์ซามะก็สร้างระยะจากราชาอูเธอร์ในวิธีนี้
ร่างกายของผมหยุดสั่นอย่างชัดเจนไม่ได้
ของเวทมนตร์แปลกๆนั้นบิดเบี้ยวตรงนั้นตรงนี้ และมีลวดลายกับอัญมณีแปลกๆกระจายอยู่ทั่ว แต่ตอนนี้เมื่อผมดูดีๆแล้ว มันเป็นตะเกียงน้ำมัน
ไม่ต้องสงสัยว่ามันคืออุปกรณ์เวทมนตร์ ตัดสินจากมานาที่มันส่งออกมา ดังนั้นผมคิดว่ามันคือตะเกียงเวทมนตร์ แต่…ผมหยุดความเย็นยะเยือกที่ได้จากการกำลังมองสู่มันไม่ได้เลย
…พิษกายอันน่ากลัวนั่นอะไรกัน
“น-นาย…นั่นคือ…อะไรบนโลก…?” (อเนมอย)
เสียงของท่านหญิงดันเจี้ยนกำลังสั่น
แคลร์ซามะยังคงไร้คำพูด
แม้แต่ไฮดราก็กำลังจ้องตะเกียงนั้นอย่างตั้งใจ
จริงจังเลย นั่นอะไรกัน?
(…ตะเกียงภูติยักษ์ ตาแก่คนนี้มีบางอย่างแบบนั้นเรอะ?) (เอริ)
(เอริ นั่นอะไร?) (ยูจีน)
(มันจะดีกว่าที่เตงไม่รู้) (เอริ)
ดูเหมือนเจ้าอสูรรู้
แต่เธอไม่บอกผม
“…ฉันล่ะไม่อยากใช้นี่เลย” (อูเธอร์)
ราชาอูเธอพูดอย่างนั้นแม้มีหน้าตาตื่นเต้นและด้วยมือที่ไม่ได้ถือตะเกียง อย่างช้าๆเขา…
(ยูจีน หยุดเขา) (เอริ)
ผมเคลื่อนไหวก่อนไอริบอกผม
ผมต้องไม่ให้ราชาอูเธอร์ใช้นั่น
ผมมั่นใจ
ผมจับมือของราชาอูเธอร์ก่อนเขาจับตะเกียง
“มีอะไรเหรอ ยูจีน?” (อูเธอร์)
“ผมมีแผน” (ยูจีน)
“…ฟุมุ มาฟังมันกัน” (อูเธอร์)
ดูเหมือนเขาสนใจ
นั่นโล่งใจ
ราชาอูเธอร์เก็บตะเกียงเวทมนตร์ไว้ข้างในวงกลมเวทมนตร์อีกครั้ง
“ถ้าอย่างนั้น แผนคืออะไร?” (อูเธอร์)
“เอิ่ม…” (ยูจีน)
(เค้าจะให้เตงยืมมานา) (เอริ)
“แต่มานาสีดำและม่วงของเอริเนียสโดโนะไม่มีผลกับไฮดรา ถูกมั้ย?” (อูเธอร์)
“เอ๋? อาจารย์ใหญ่อูเธอร์ อาจารย์ได้ยินเสียงของเอริเหรอ?” (ยูจีน)
“ใช่ เธอจับแขนฉัน ดังนั้นฉันทำจังหวะเดียวกันกับเธออยู่” (อูเธอร์)
“ทำจังหวะเดียวกัน…?” (ยูจีน)
“ประเภทของการเชื่อมต่อมานา อย่ากังวลเกี่ยวกับมันมาก ที่สำคัญมากกว่านั้น ฉันจะอยากได้ยินว่าเธอมีอะไรจะพูด” (อูเธอร์)
(มานาของฉันคือ: สีดำแห่งพลัง, สีม่วงของความตาย, และสีน้ำเงินปนม่วงแห่งคำสาป นายก็รู้นั่น ถูกมั้ย? แต่จริงๆแล้วฉันมีอีกหนึ่ง… แต่ฉันไม่ได้พูดถึงบ่อย) (เอริ)
“โฮฮ่! ฉันไม่รู้นั่น” (อูเธอร์)
ดวงตาอาจารย์ใหญ่อูเธอร์ส่องสว่าง
“พูดถึงแล้ว เธอพูดบางอย่างแบบนั้นเมื่อเธอทำสัญญากับฉันมั้ย?” (ยูจีน)
“มุ ฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับนั่นเลยนะ ยูจีน” (อูเธอร์)
“…ผมกลัวที่จะบอกคนอื่นเกี่ยวกับรายระเอียดสัญญาน่ะครับ” (ยูจีน)
“เฮ้ย เฮ้ย อย่าตีตัวออกห่างสิยูจีน เธอรู้ว่าฉันปากปิดสนิท ถูกมั้ย?” (อูเธอร์)
“ผมรู้” (ยูจีน)
(นี่ พวกนายนี่ ฟังสิเวลาคนอื่นเขากำลังพูดน่ะ) (เอริ)
““ครับ””
อาจารย์ใหญ่อูเธอร์และผมพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง
(จริงๆแล้วฉันไม่อยากให้ยูจีนใช้พลังนี้ แต่…มานาที่ 4 ของนางฟ้าตกสวรรค์คือ…) (เอริ)
เจ้าอสูรหยุดชั่วครู่…และบอกเราเกี่ยวกับรายละเอียดอันน่ากลัว
◇◇
“ราชาอูเธอร์! ยูจีนคุง! ทำไมท่านใช้เวลาหวานที่นั่น?!” (แคลร์)
อัศวินที่ 1 แคลร์ซามะรีบมาระหว่างเรากำลังได้รับการอธิบายโดยเจ้าอสูร
เราเพิ่งเสร็จการได้ยินคำอธิบาย
“แคลร์คุง” (อูเธอร์)
“ค-คะ!” (แคลร์)
“ยูจีนและฉันจะโจมตีไฮดรา ได้โปรดทำตามเรา” (อูเธอร์)
อาจารย์ใหญ่อูเธอร์พูดนี่ด้วยยกยิ้มมุมปาก
“…แผนคืออะไร?” (แคลร์)
“หูของสัตว์สวรรค์ดี มันจะมีปัญหาถ้ามันได้ยินเรา” (อูเธอร์)
“รับทราบ” (แคลร์)
แคลร์ซามะตอบอย่างกระชับ
“อยู่จีน ทำให้มั่นใจว่าเธอใช้ใบมีดมานาที่ว่านั่นเมื่อไหร่ก็ได้” (อูเธอร์)
“…ครับ” (ยูจีน)
ผมพร้อมคาตานะเทพเจ้า
ผมจะเคลื่อนที่ด้วยเทเลพอร์ตของอาจารย์ใหญ่อูเธอร์
“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ แคลร์คุง” (อูเธอร์)
“ค่ะ… XXXXXXXXX” (แคลร์)
แคลร์ซามะพูดบางอย่างในภาษาภูติและลมหมุนของมานาใหญ่ที่สุดของวันเติมเต็มดันเจี้ยน
ภาพที่ผมเห็นเปลี่ยนเป็นขาวโพลน
แต่ความเข้มข้นของมานาไม่ได้สูงขนาดนั้น
เธอน่าจะไม่ได้เก็บให้ภูติอยู่นิ่งๆในที่เดียวและจงใจให้พวกเขาเคลื่อนที่อย่างอิสระ
ภูตินั้นเป็นมวลของมานาใหญ่
การมีภูตินับไม่ถ้วนบินไปทั่วอย่างอิสระนั้นเหมือนมีนักเวทย์นับไม่ถ้วนและ…
(ฉันรู้สึกมึนหัว) (ยูจีน)
พวกเขาร่วมมือพร้อมกันมากขนาดนี้แม้ว่าไม่ได้พูดอะไรเลย
จากนั้นอาจารย์ใหญ่ใช้เทเลพอร์ตและเคลื่อนที่ไปเหนือไฮดรา
มันควรเป็นจุดบอดอย่างสมบูรณ์และ…
(มันสังเกตเรา…!!) (ยูจีน)
หัวทั้ง 9 ของไฮดราหันหน้าหาเราในพริบตา ณ อะไรที่สมควรเป็นจุดบอดของมัน
“ดวงตาของสัตว์สวรรค์มองเห็นอนาคต… เธอต้องเคลื่อนที่กาลอวกาศเพื่อที่จะกันนี่” (อูเธอร์)
ผมสามารถได้ยินอาจารย์ใหญ่อูเธอร์แต่ผมไม่เข้าใจเขา
ผมแค่ต้องพร้อมปล่อยการโจมตีของผม ณ ตอนไหนก็ได้
“ผมจะส่งยูจีนไปไม่กี่วิในอดีต… ให้ผมทำได้ไหม เทพธิดาแห่งโชคชะตาซามะ? …เวทมนตร์โชคชะตาระดับนักบุญ: [กระโดดข้ามเวลา]” (อูเธอร์)
บางอย่างหนืดๆเหนียวๆห่อหุ้มร่างกายผมในพริบตา
…ทน
อาจารย์ใหญ่อูเธอร์และผมอยู่ไกลจากผมในทันทีต่อมา
ผมที่ตรงนั้นไม่ได้สังเกตผม
แต่อาจารย์ใหญ่อูเธอร์มองมาทางนี้และยิ้มมุมปาก
(ตอนนี้… ข้าของยืมมานาที่ 4 ของเจ้าอสูร -มานาสีเหนือม่วง) (ยูจีน)
ผมนึกถึงอะไรซึ่งเอริบอกผม
เอริเนียสผู้ที่เป็นหัวหน้านางฟ้าเอกในดินแดนสวรรค์นั้นต่อต้านสวรรค์และถูกทิ้งลงมา
ปีกสีดำเป็นข้อพิสูจน์การกบฏกับพระเจ้า
สีผิดศีลธรรมที่เธอได้รับในเวลานั้น… นอกเหนือสีมานาทั้ง 7 ที่ผู้คนใช้ได้… สีเหนือม่วง
สีเหนือม่วงคือธาตุสังหารพระเจ้า
พลังของนางฟ้าตกสวรรค์นั้นเพื่อก่อการแก้แค้นกับพระเจ้าผู้เนรเทศคนนั้นจากดินแดนสวรรค์
ผมหุ้มคาตานะเทพเจ้าในมานาสีเหนือม่วงนั้น
(กุ…!!!) (ยูจีน)
ผมรู้สึกเหมือนทั้งตัวของผมเป็นตะกั่วแม้ว่าใช้เวทมนตร์ม่านพลังแรงส่งพลังเต็มอัตรา
หัวของผมเจ็บดั่งมันถูกตีด้วยค้อนไม้
“…เวทมนตร์ขอบเขตสวรรค์: [โลกใบเล็ก]” (ยูจีน)
ผมรักษาสติของผมด้วยเวทมนตร์ที่ผมเพิ่งเรียนมาเมื่อกี้
หนึ่งหัวของไฮดรามาที่ผมระหว่างสับสน
ผมทำได้แค่เหวี่ยงครั้งเดียว
ผมต้องพนันทุกอย่างบนดาบนี้
(…แนววิชาเสียงสะท้อนสองสวรรค์ – รูปแบบสายฟ้า: [กิเลน]) (ยูจีน)
ผมกระโดดขึ้นในอากาศและเหวี่ยงคาตานะเทพเจ้าที่หุ้มอยู่ด้วยมานาสังหารเทพเจ้า
ผมไม่รู้สึกถึงการต่อต้าน
*ตุ้บ*
หัวหนึ่งหัวของไฮดราตกที่มุมของดวงตาของผม…ผมคิดว่า
ก่อนผมยืนยันนั่นได้…
ผมหมดสติ
■ตอบความคิดเห็น:
>กลิ่นของหัวกลวงแพร่ทั่วท่านหญิงดันเจี้ยน ณ ทันใดนั้น
-ผมอยากทำให้เธอเป็นตัวละครน่ากลัวตอนแรก แต่…สุดท้ายเธอเปลี่ยนสู่หัวกลวง
>มันเป็นบุญรักษาจริงๆที่มีเอริอยู่
-ริต้าจังเป็นนางฟ้าผู้พึ่งพาได้นะครับ
■ความคิดเห็นจากผู้แต่ง:
มานาที่ 4 ของเอริในที่สุดก็เปิดเผยแล้วนะครับ
ตอนต่อไปคือบทส่งท้าย
ในที่สุดมันก็จบ
แปลโดย: wayuwayu
tipme : tipme.in.th/wayuwayutl
โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: http://linktr.ee/wayuwayu
