“ถ้าทุกอย่างไม่มีปัญหาก็ดีแล้ว ฉันก็จะได้โล่งอก” หลี่ว่านเฟิงพูดราวกับว่ามีบางอย่างกลัดกลุ้มในใจ
“ขอบคุณลุงหลี่ที่เป็นห่วง” หวังเย่าซึ้งใจกับท่าทีของหลี่ว่านเฟิงอย่างมาก
“ไม่จำเป็นหรอก ยังไงซะพ่อแม่ของนายก็เคยช่วยฉันเอาไว้ ฉันคิดว่าทั้งชีวิตก็คงทดแทนบุญคุณพวกเขาไม่หมด” หลี่ว่านเฟิงถอนหายใจออกมา
“ลุงหลี่ ผมขอถามอะไรได้ไหม ? ” เมื่อได้ยินแบบนั้นหวังเย่าก็มองไปที่หลี่ว่านเฟิงและถามขึ้นมา
“นายอยากจะถามสินะว่าพ่อแม่นายหายตัวไปได้ยังไง ใช่ไหม ? ” หลี่ว่านเฟิงราวกับรู้ว่าหวังเย่าจะถามอะไร
“ใช่ ลุงหลี่ ลุงบอกผมได้รึยัง ? ” หวังเย่าพยักหน้า ถึงเขาจะมาจากโลกอื่นแต่นี่ก็คือสิ่งที่เกี่ยวข้องกับพ่อแม่ของร่างนี้ บางทีวิญญาณของเขาอาจจะหลอมรวมกับวิญญาณเดิมไปแล้วจนเขารู้สึกเป็นห่วงพ่อแม่ของร่างนี้ขึ้นมาจริง ๆ
ตอนนี้หากรู้ว่าทำไมพ่อแม่เขาถึงหายตัวไป งั้นมันอาจจะทำให้เขาสบายใจขึ้นมาก็ได้ ไม่งั้นแล้วเขาก็จะรู้สึกถึงปัญหาที่คาอยู่ในใจตลอด
ข่าวก่อนหน้านี้มีคนบอกมาว่าพ่อแม่ของเขาได้ตายไปเพราะออกไปสำรวจนอกเมือง แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้พบศพของทั้งคู่ มีแค่ข่าวเท่านั้นที่ยืนยันว่าพวกเขาตาย
ตอนนั้นหวังเย่าเศร้าอย่างมากและคิดว่าข่าวนี้ไม่ได้มีอะไรผิดปกติ
หลังจากที่วิญญาณอีกดวงทะลุมิติมา ตัวหวังเย่าในปัจจุบันก็ไม่ได้คิดสนใจเรื่องนี้เลย
ตอนนี้ไม่ต้องพูดถึงการที่พ่อแม่ของเขาหายตัวไป แค่การที่พ่อแม่ของเขาต้องเผชิญหน้ากับสัตว์อสูรระดับต่ำนั้นก็ไม่น่าจะตายง่าย ๆ แบบนี้
มันต้องมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น มันต้องมีความลับที่พูดไม่ได้อยู่แน่นอน
บางทีคงมีแค่หลี่ว่านเฟิงเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้
“คงได้เวลาบอกความจริงเกี่ยวกับการหายตัวไปของพ่อแม่นายแล้วสินะ” หลี่ว่านเฟิงส่ายหน้าและถอนหายใจออกมา เขาคิดจะบอกความจริงถึงสิ่งที่เกิดขึ้น
หวังเย่าแสดงสีหน้าจริงจังออกมาทันที ฟ่านฉิงเหมยกุมมือเขาไว้พร้อมสีหน้าเคร่งเครียด
รถค่อย ๆ ขับออกไป ตอนนี้ไม่มีสัตว์อสูรโดยรอบเหลืออยู่ หลี่ว่านเฟิงมองออกไปนอกหน้าต่างพร้อมกับนึกย้อนถึงอดีต
“ก่อนอื่นมาพูดถึงฐานะที่แท้จริงของพ่อแม่นายก่อน”
“คำพูดที่ว่าพ่อแม่นายเป็นผู้ใช้อสูรระดับต่ำนั้นไม่ใช่ความจริงเลย ตัวตนที่แท้จริงของพวกเขาคือนักฆ่าที่โด่งดังของตลาดมืด” หลี่ว่านเฟิงได้หันกลับไปมองที่หวังเย่า
แม้ว่าหวังเย่าจะเดาว่าฐานะของพ่อแม่คงไม่ธรรมดาอยู่แล้ว แต่เมื่อรู้ว่าพวกเขาเป็นถึงนักฆ่าก็ยังทำให้เขาแปลกใจอยู่ไม่น้อย
“พ่อแม่ผมเป็นนักฆ่างั้นหรือ ? ” หวังเย่าตะลึง
ฟ่านฉิงเหมยเองก็มองไปที่หลี่ว่านเฟิงด้วยสีหน้าช็อกเช่นกัน
หลี่ว่านเฟิงไม่ได้สนใจท่าทีของทั้งสองคนและพูดขึ้นต่อ “พ่อแม่นายเป็นนักฆ่า แต่พวกเขาก็จัดการแค่พวกคนชั่วและสร้างชื่อเสียงโด่งดังขึ้นมา พวกเขาถูกเรียกว่าดาวปีศาจในตลาดมืด”
“เมื่อสิบปีก่อน พวกเขาได้ช่วยชีวิตฉันเอาไว้ ไม่งั้นฉันคงไม่เป็นอย่างทุกวันนี้”
เมื่อได้ยินแบบนั้นหวังเย่าก็เบิกตากว้าง เขาไม่คิดเลยว่าพ่อแม่เขาจะช่วยชีวิตหลี่ว่านเฟิงเอาไว้ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมหลังจากที่พ่อแม่ของเขาหายตัวไป หลี่ว่านเฟิงถึงได้ดูแลเขา
“สิบปีก่อนฉันไม่ได้เป็นหมือนทุกวันนี้ ฉันออกไปรับภารกิจ และทีมของฉันก็โดนคนร้ายหมายหัว”
“พวกคนร้ายฆ่าคนของฉันแทบจะทุกคน ตอนที่ฉันกำลังจะตายนั้น พ่อแม่ของนายก็ปรากฏตัวขึ้นมา สุดท้ายก็กำจัดพวกคนร้ายไปได้” หลี่ว่านเฟิงถอนหายใจออกมาด้วยสีหน้าเศร้า
เมื่อได้ยินแบบนั้น หวังเย่าก็พอเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่เขากับหลี่ว่านเฟิงขึ้นมาบ้าง
ตอนนั้นหลี่ว่านเฟิงก็ได้เปิดปากพูดต่อ “การที่พ่อแม่นายกำจัดโจรกลุ่มใหญ่ไปได้จึงทำให้โด่งดังขึ้นมาอย่างมาก สุดท้ายพวกเขาก็โดนหมายหัวโดยโจรหลายกองกำลัง”
“มีภารกิจหนึ่งที่พ่อแม่นายหลงเข้าไปในกับดักของพวกโจร ตอนนั้นพวกเขาได้เข้าไปในมิติลับ และได้ต่อสู้กับพวกโจรที่รออยู่ข้างใน สุดท้ายด้วยความพยายามของโจรกลุ่มนั้น พวกมันได้ทำลายประตูของมิติลับทำให้ประตูมิติลับนั้นพังตัวลง พวกคนร้ายพวกนั้นรวมถึงพ่อแม่นายจึงถูกขังไว้ในมิติลับ เพราะทางเข้ามิติลับก็ได้หายไปจากโลกนี้ด้วย พวกโจรที่วางแผนนี้รอดมาได้ก็เพราะพวกมันไม่ได้เข้าไปในมิติลับนั้นด้วย สำหรับพ่อแม่นายและโจรคนอื่น ๆ แล้ว พวกนั้นเหมือนกับหายไปจากโลกนี้พร้อมกับมิติลับนั้น มันไม่มีวี่แววของพวกเขาเลย ไม่รู้เลยว่าพวกเขาเป็นตายร้ายดียังไง แต่เท่าที่เรารู้กันมา เมื่อมิติลับพังลง งั้นก็คงไม่มีใครรอดมาได้”
“นี่คือความจริงของการหายตัวไปของพ่อแม่นาย” หลี่ว่านเฟิงอดไม่ได้ที่จะแสดงสายตาเสียใจออกมา
เมื่อชดใช้บุญคุณไม่ได้ งั้นเขาก็ได้แต่ดูแลหวังเย่าเป็นการตอบแทน
“ความจริงเป็นแบบนี้เองสินะ…”
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของหลี่ว่านเฟิง หวังเย่าก็เงียบไปสักพัก
ฟ่านฉิงเหมยที่อยู่ข้าง ๆ มองไปที่หวังเย่าด้วยความกังวล หลังจากที่ได้ยินความจริงจากหลี่ว่านเฟิง ฟ่านฉิงเหมยก็รู้สึกอึดอัดใจขึ้นมา
