หลังจากที่อากิกับคริส แยกกันไปคนละทางกับ เมิ่งซิน อากิก็นั้งคุกเข่าลงแล้วก็ขอให้เจ้าสไลด์รุ้ง นำทางอากิและคริสไปที่ทางออก
“อากิ:เจ้าสไลด์รุ้ง ช่วยนำทางพวกเราออกไปที่ทางออกจากที่นี้หน่อยได้ไหม”
เหมือนเจ้าสไลด์รุ้งจะรู้เรื่องและกระโดดนำทางพวกเราไป
“คริส:เรามาตั้งชื่อเรียกให้เจ้าสไลด์รุ้งดีมะ”
“อากิ:อืม ก็ดีเหมือนกันจะให้เรียกว่าเจ้าสไลด์รุ้งตลอดมันก็ยังไงอยู่ งั้นก็อืมมม~~~ คิดไม่ออกเลยแฮะ”
“คริส:เรน ที่ย่อมาจากเรนโบ”
“อากิ:เอาอันนี้ก็ดีนะเพราะยังไงมันก็มีสีรุ้งอยู่แล้ว แต่ต้องมาดูที่เจ้าตัวด้วยว่าชอบหรือป่าว”
อากิและคริสหันไปดูท่าทีของเจ้าสไลด์รุ้ง มันโยกตัวซ้ายขวาไปมาเหมือนที่จะชอบชื่อนี้
“อากิ:เหมือนเจ้าตัวจะชอบ งั้นต่อไปนี้นายชื่อ เรน”
[ระบบ:ท่านต้องการที่จะมอบชื่อ เรน ให้กับสไลด์รุ้ง สไลด์รุ้งทำการยอมรับชื่อ เรน ต่อไปนี้สไลด์รุ้งจะกลายเป็นมอนสเตอร์ที่มีชื่อ
เพิ่มพลังโดยรวมของเรนด้วยการหักพลังเวทที่ใช้ จากอากิ -50 มานา เรนกำลังทำการวิวัฒนาการ]
ทันทีระบบแจ้งเตือนเสร็จผมก็เข่าทรุดลงทันที
[ระบบ:ท่านติดสถานะอ่อนแอ่ และสถานะอ่อนแรงอย่างฉับพลัน เพราะการสูญเสียมานาถาวร 50 มานา]
“คริส:นายเป็นอะไรนะ ทำไมถึงคุกเข่าลงไปแบบนั้น”
คริสที่เห็นผมทรุดลงก็รีบมาพยุงผมขึ้นมา
“อากิ:ไม่เป็นไรแค่เสียมานาถาวรไปเยอะจากการตั้งชื่อเรนนะ เลยติดสถานะอ่อนแอและอ่อนแรงอย่างฉับพลัน”
“คริส:ฮะ มานาถาวร นายเสียมันไปเท่าไรนะถึงกับเข่าทรุดลงกับพื้นเลย”
“อากิ:50 มานา”
คริสที่ได้ยินอ้าปากค้าง และทำหน้าตาเหมือนรู้สึกผิดเพราะเป็นคนออกไอเดียนี้
“อากิ:ไม่เป็นไร ไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกฉันก็อยากตั้งอยู่แล้ว”
คริสที่ทำหน้ารู้สึกผิดยิ่งกว่าเดิม อากิที่เห็นอย่างนั้นก็พูดว่า
“อากิ:ถ้างั้นฉันจะขอให้นายช่วยอะไรหน่อยได้ไหม”
“คริส:ได้เลย จะอะไรก็ว่ามาเลย แต่ถ้าเป็นเรื่องแปลกๆละก็ไม่เอานะ”
“อากิ:ฉันไม่ได้ชอบผู้ชายโว้ย ละก็ ไม่ขออะไรแปลกๆหรอก แค่อยากบอกว่าตอนนี้ฉันอ่อนแอ่ลงแล้ว ต่อไปนี้ก็ไปเป็นโล่ที่ดีกันฉันหน่อยอย่า ให้เป็นแบบตอนที่เจอ เมิ่งซินละกัน ที่ทำให้เธอหลุดมาโจมตีฉันได้”
“คริส:เอ้าก็เธอเล็งนายนิ จะให้ทำยังไง”
ในขณะที่คริสพยามพูดแก้ตัวอยู่นั้น เรน ก็เปล่งแสงและก็ลอยขึ้นไปอยู่กลางอากาศ
“อากิ:คริสดู เรน สิ”
“คริส:ฮะ อะไร ทำไมต้องดูเรน…”
อากิและคริสก็หันมาดูที่ เรน จนแสงที่ เรน ก็ค่อยๆจางลงและเรนก็ลอยกลับลงมาที่พื่น
“คริส:แล้วต่างจากเดิมตรงไหนอ่ะ”
ในตอนที่คริสพูดเสร็จระบบก็แจ้งเตือนเกี่ยวกับรายละเอียดของการวิวัฒนาการของเรน
[ระบบ:การวิวัฒนาการของ เรน เสร็จสิ้น เรน ได้กลายเป็นสไลด์รุ้งลอด สไลด์ทั้งหมดรับรู้ถึงการกำเนิดของลอดตนใหม่
เรน ได้ฉายา ลอดสไลด์
และได้รับความสามารถในการละลายสิ่งอื่นนอกจากสไลด์กลับมา ได้รับสกิลควบคุมการละลาย ได้รับสกิลพ่นกรด ได้รับสกิลขยายร่าง
และได้รับฉายา มอนสเตอร์ที่มีชื่อ]
“อากิ:ดูสิคริส เรนได้มาหลายอย่างเลย ละก็ได้ความสามารถในการละลายอย่างอื่นนอกจากสไลด์กลับมาด้วย และได้สกิลควบคุมการละลายด้วยสินะ แบบนี้คงไม่ต้องกลัวว่าจะละลายพวกเดี่ยวกันแล้ว”
เรน ดูดีใจที่ได้วิวัฒนาการเพราะดูจากที่กระโดดเป็นวงกลมไปมา ดูแบบนี้ก็น่ารักดีแฮะ
“คริส:แล้วไอฉายาลอดสไลด์กับมอนสเตอร์ที่มีชื่อนี้มันทำไรได้”
“อากิ:อยากรู้ก็กด ดูสิ”
[ระบบ:ฉายาลอดสไลด์ ทำให้มอนสเตอร์เผ่าพันธุ์สไลด์ไม่โจมตี เรน และคนในปาร์ตี้ของ เรน กับพันธมิตรที่ลงนามไว้
ข้อมูลเพิ่มเติมจากสกิล TCD ลอดสไลด์สามารถสั่งให้สไลด์ที่มีศักดิ์ต่ำกว่าลอดให้ทำตามคำสั่งได้
ความลับของฉายานี้คือ ยิ่งมานาของสไลด์ที่ถือครองเยอะเท่าไรก็ยิ่งสั้งสไลด์ได้มากเท่านั้น และพอมีอำนาจมากพอลอดก็จะกลายเป็น ‘ราชา’
ฉายามอนสเตอร์เท่านั้นที่มี มอนสเตอร์ตัวไหนที่มีฉายานี้จะมีชื่อเป็นของตัวเอง
ข้อมูลเพิ่มเติมจาก TCD มอนสเตอร์ที่มีฉายานี้จะแข็งแกร่งกว่ามอนสเตอร์ที่ไม่มีชื่ออย่างมาก และจะแข็งแกร่งขึ้นไปอีกตามจากการหักมานาของผู้ตั้งไปให้มอนสเตอร์
ความลับของฉายานี้ ผู้ที่ตั้งชื่อให้มอนสเตอร์สามารถเพิ่มมานาให้มอนสเตอร์ที่ตัวเองตั้งชื่อให้ได้ เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ คำเตือนอย่าให้ที่เดี่ยวในปริมาณที่มากเกินไป เพราะอาจทำให้มอนสเตอร์คุ้มคลั่งจากการที่ได้รับมานามากเกินไปได้]
“คริส:ว้าว สุดติ่งเลย”
“อากิ:แบบนี้ก็กลายเป็นกำลังหลักได้เลยสินะ ถ้ามีมานาให้มากพอ ก็จะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ”
“อากิ:เอาละ เรนก็แข็งแกร่งขึ้นแล้วได้เวลาไปต่อ”
อากิและคริส ได้เลือกที่จะตามเรน ต่อแต่ความแตกต่างจากก่อนหน้านี้ คือการจัดตำแหน่งการยืน นอบนี้เราจะให้คริสเดินนำหน้า อากิและเรนเดินตามหลังคริส เวลาเจอทางแยกเราจะถาม เรนว่าไปทางไหนต่อทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนอากิและคริสเหนื่อยและงวงนอน พวกอากิเลยเลือกที่จะพักแรมที่นี้ แต่เรน ก็เหมือนจะปฏิเสธที่จะตั้งแคมป์ตรงนี้ โดยการที่มาเกาะที่ขาผม
“อากิ:หืม อะไรหรอเรน”
แล้วเรนก็หมุนเป็นวงกลมเพื่อที่จะไม่ให้พักที่นี้
“คริส:เรน ทำอะไรนะ”
“อากิ:เหมือน เรนไม่อยากให้เราพักที่นี้นะ”
ผมกับคริสที่เห็น เรนปฏิเสธที่จะพักที่นี้ ก็ตามถามเรนว่า
“อากิ:แล้วจะให้เราพักที่ไหนละ เรน”
เรนที่ทำตัวเป็นรูปร่างชี้ไปทางข้างหน้า เหมือนอยากให้อากิและคริสตามไป
“อากิ:เหมือน เรนอยากให้เราตามไปสินะ”
“คริส:เหมือนที่ข้างหน้าอาจจะมีที่ดีๆหรือป่าว”
“อากิ:งั้นเราตามไปกันเถอะ”
อากิและคริสเลือกที่จะตาม เรนไปอีก อากิและคริสที่เดินตามเรนมาได้ประมาณ 10 กว่านาที เรนก็มาหยุดอยู่ตรงกำแพงและ ชี้เข้าไปในกำแพง
“อากิ:พวกเราผ่านกำแพงไปไม่ได้หรอกนะ เรน”
เหมือนเรน ที่ได้ยินผมพูดแบบนั้นจะเซ็ง และก็กระโดดเข้าไปชนกำแพง แต่เมื่อเรน ชนกับกำแพงเรน ก็ทะลุกำแพงไปเลย ผมและคริสที่เห็นอยากนั้น ก็ตาค้างไปเลย แต่ผมคิดได้ว่าจะต้องรีบตามเรนไปเพราะอาจมีอันตรายกัน เรน
“อากิ:รีบตามเรน ไปเร็ว”
อากิและคริส ที่รีบเข้าไปในกำแพงเพื่อที่จะตามเรนไป แต่พอผ่านกำแพงไปสิ่งที่เห็นคือ ห้องขนาดใหญ่ ที่สิ่งอำนวยความสะดวกในการใช้ชีวิตประจำวัน อยู่มากมายทั้งห้องน้ำที่เปิดอยู่ เตียงนอนอีกหลายเตียงและมีโคมไฟที่หอยให้แสงสว่างให้ กับห้องอยู่ตรงกลาง
“คริส:ดูสิ มีสวรรค์ในนรกแบบนี้ด้วย”
“อากิ:ใช้ สวรรค์เลยแบบนี้”
เรน ที่กระโดดมาตรงหน้า อากิและคริส ด้วยท่าทางที่ภูมิใจ
“อากิ:ใช้นายเก่งที่สุดเลย เรน”
ผมนั้งลงและลูบเรน เพื่อเป็นการชมเรน ว่าเก่งมาก และเหมือนจะดีใจและชอบการลูบจนเปล่งแสงสีรุ้งเล็กน้อย
“คริส:เรน เปล่งแสงได้ด้วย”
ผมที่ลูบจนเรน อ่อนย้วยลงไปกองกับพื้นห้อง และเรนก็นิ่งไปเลยผมที่เห็นอย่างงั้น เลยหยิบเรน ไปไว้ที่เตียงและมาหาคริส
“คริส:ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะได้นอนเตียง และพักอย่างสบายในที่แบบนี้ได้”
“อากิ:ฉันเหมือนกัน”
“อากิ:ฉันถามอะไรหน่อยได้ไหม”
“คริส:ได้สิว่ามาเลย”
“อากิ:นายเป็นคนประเทศไหน และอายุเท่าไร”
“คริส:ฉันเป็นประเทศ F น่ะ ละปีนี้ฉันก็ประ 23-24นี้ละ นายละ”
“อากิ:ฉันเป็นลูกครึ่ง พ่อเป็นคนประเทศ T แม่เป็นคนประเทศ J ปีนี้อายุ 20 “
“คริส:ลูกครึ่งสิน่ะ ฟังดูน่าอิจฉาจัง”
“อากิ:ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก แต่ว่านายอายุมากกว่าฉัน 3-4 สินะต้องเรียกพี่คริสละมั้ง”
“คริส:ไม่ต้องเลยเรียกคริส เหมือนเดิมอ่ะดีแล้ว “
“อากิ:งั้น… นายยังมีคนที่รออยู่ข้างนอกหรือป่าว”
“คริส:ไม่ ไม่มีแล้วครอบครัวฉันเพิ่งเสียไปไม่นานเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์นะ”
“อากิ:โทษที แล้วก็เสียใจด้วยนะ”
“คริส:ไม่เป็นไร อดีตก็คืออดีตอย่าไปคิดกับมันมาก แล้วนายล่ะมีใครที่รออยู่หรือเปล่า”
“อากิ:มีสิทั้งพ่อแม่และน้องสาวแต่ไม่รู้ว่าพวกเขาจะปลอดภัยหรือเปล่า เพราะข้างนอกนั่นก่อนฉันจะโดน วาร์ปมามันมีก็อบลินออกอาละวาด”
“คริส:อะไรนะก็อบลินออกอาละวาด”
“อากิ:นายไม่ได้เจอมันงั้นหรอ”
“คริส:ไม่ ไม่เจอเลย”
“อากิ:แล้วนายโดนวาปมาเพราะอะไร ของฉันโดนวาปเพราะฉันกำลังหนีก็อบลินละไปเจอเพื่อนฉันที่กำลังจะโดนวาปเลยไปแตะตัวมันและโดนวาปมาด้วยแต่ตอนที่ตื่นขึ้นมาไม่เจอเพื่อนหรอกนะ”
“คริส:ฉันโดนวาปมาเฉยๆเลยนะ ไม่มีเรื่องอะไรเลย”
“อากิ:โอ้แปลว่าที่ประเทศ F ไม่มีมอนสเตอร์ ออกอาละวาดสินะ”
“คริส:ไม่รู้สิ อาจจะมีแต่ฉันไม่เจอหรือป่าว”
“อากิ:งั้นเหรอ แปลพวกเราไม่รู้อะไรเลยสินะ”
“คริส:เห้อ ความไม่รู้สินะ”
ผมกับคริสที่ทำหน้าเริ่มเครียดกัน จนบรรยากาศมันเริ่มอึดอัด ผมก็พูดขึ้นมาว่า
“อากิ:เอาละ มันคงถึงเวลานอนแล้วละ พักผ่อนกันเถอะ”
“คริส:ใช่ ใช่พักผ่อน”
อากิและคริสเลือกต่างคนต่างไปนอนโดยที่ไม่พูดอะไรกันอีก
ตัดมาตอนที่พวกอากิและคริสที่ตื่นแล้ว อากิกำลังเข้าห้องน้ำ คริสดูแลอุปกรณ์ของตัวเองอยู่ และเรนที่กำลังวุ่นสไลด์อยู่
ผมที่ออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นคริสกำลังใส่ชุดเกราะให้พร้อมสำหรับลุยและ เรนที่รออยู่ทางออก
“อากิ:ได้เวลาเริ่มวันใหม่แล้วสินะ”
ผมเดินไปหาคริส
“อากิ:นายพร้อมหรือยัง”
“คริส:ฉันพร้อมเกิน 100 แล้ว แล้ว เรนละพร้อมหรือป่าว”
เรน โยกซ้ายขวา
“อากิ:เหมือนจะพร้อมกันหมดแล้วสินะไปกันเลย จัดทีมแบบเมื่อวาน”
ผมกับคริสและเรน ออกมาจากกำแพง แต่ออกมาไม่ทันไร ก็จ๊ะเอ๋เจอเข้าก็อบลิน 3 ตัวที่แต่งตัวดูดี ทำไมบอกว่าดูดีนะหรอเพราะมันมีเศษกระดูก ประดับเต็มและใช้ดาบเหล็ก ผมที่เห็นอย่างนั้นก็ออกคำสั้งให้กำทีมทันที
“อากิ:คริสขึ้นหน้าสุด ฉันอยู่กลาง เรนอยู่สุดท้ายค่อยยิงกรดสนับสนุนด้วย”
“คริส:รับทราบ”
ทันทีที่ผมสั้งทุกคนก็ประจำตำแหน่งอย่างรวดเร็ว พวกก็อบลินที่เห็นอย่างนั้นก็ตั้งกาดเหมือนกัน ทั่งพวกผมและพวกมันต่างตั้งกาดใส่กันและกัน แต่ไม่มีฝ่ายไหนที่มีท่าที่จะโจมตีก่อนเลย ผมที่เห็นอย่างนั้นจึงออกคำสั่งอีกครั้ง
“อากิ:คริสนายเตรียมใช้ สกิลชาร์จเข้าไปเก็บขวา ฉันเก็บซ้าย เรนพ่นกรดตัวตรงกลางไว้ จะนับนะ”
“คริส:ได้”
ผมมองไปที่เรน และเรนก็สันตัวเหมือนจะรับทราบ และเหมือนทางก็อบลินเองก็จะตั้งกาด มากกว่าเมื่อกี้อีก
“อากิ:จะนับนะ 1…. 2!!!!”
ผมกับคริสที่อยู่ด้วยกันมานานพอควรก็รู้ไตผม พวกผมทั้ง 2 คนพอนับถึง 2 ก็พุ่งออกไปทันที เจ้าก็อบลินเหมือนจะตกใจ เล็กน้อยผมเลยใช้ จังหวะนั้นปาก้อนหินใส่ พวกมันทั้ง 3 ตัวจนมันเสียหลัก ผมเร่งความเร็วอีกจนเข้าประชิดตัวซ้ายได้ และแทงไปที่คอมัน แต่มันไม่ตายและฟันสวนมา ผมที่เห็นอย่างนั้นเลยดีดตัวออกทำให้ไม่ได้รับบาดเจ็บมาก ละก็ล้มลงไปตาย
“อากิ:เฮือกสุดท้ายสินะ”
ผมรีบหันไปดูคริสกับเรน
“คริส:แค่นี้ง่ายๆ”
เหมือนคริสจะไม่มีปัญหา สวนเรน เออ… เจ้าก็อบลินตัวที่ให้เรนจัดการเหมือนจะไม่เหลือ ชินดีเลยแฮะ โดนกรดกัดจนเละเลย
[ระบบ:ท่านได้จัดการก็อบลินลาดตระเวนสำเร็จ ได้รับ EXP 25]
เอะ? ก็อบลินลาดตระเวน ผมกับคริสที่เห็นข้อความนั้น ก็คิดได้ทันที ว่าต้องมีพวกมันอีกแน่
“อากิ:เราจะตามทางที่พวกมันมา”
“คริส:แล้วแผลนายละ”
“อากิ:แค่แผลถลอกแป๊บเดียวก็หาย”
“คริส:โอเค”
ผมกับคริสและเรน เดินตามทางที่พวกก็อบลินมาจนมา ถึงทางที่เชื่อมกับ ถ้ำขนาดใหญ่ละมีอุโมงไปต่อ ผมได้ยินเสียงอะไรบ้างอย่าง
“เสียงของ???:กี เคียก เคี้ยก”
“อากิ:ฉันได้ยินเสียงบ้างอย่างหลบก่อน”
พวกผมพากันหลบที่ขอบทางเดินอิฐ พอเสียงเบาลงผมก็ชะแงมหน้าออกไปมองเล็กน้อย ผมเห็นก็อบลิน 2 ตัวออกมาเฝ้าทาง ผมดึงหน้าตัวเองกับมาและบอกคริสกับเรนให้ถอนออกมา
“อากิ:ถอยออกมาก่อน”
“คริส:โอเค”
พวกผมที่ถอยออกมาได้ไกลพอควรแล้ว คริสก็ถามผม
“คริส:นายเจอเห็นอะไรบ้าง”
“อากิ:เหมือนจะเป็นถ้ำนะ น่าจะเป็นรังของพวกมัน”
“คริส:รังงั้นหรอ มันต้องมีเยอะแน่ๆ ไปทางอื่นไม่ได้ได้หรอ”
“อากิ:ฉันไม่รู้ ต้องถามเรน เรนมีทางที่จะไปได้นอกจากนั้นไหม”
เรนหมุนตัวเองเป็นวงกลม
“อากิ:เหมือนจะไม่มีนะ”
“คริส:เอาไงดี”
“อากิ:งั้นกับก่อน ไปห้องที่เราพักเมื่อคืนไป ว่างแผนกันก่อน”
“คริส:เป็นความคิดที่ดีสุดๆไปเลย”
พวกผม 3 คนเลือกที่จะเดินทางกลับไปที่พักเพื่อว่างแผน
ข้อมูลตอนท้ายเรื่องวันนี้ขอเสนอ ระดับชนชั้นของมอนสเตอร์
[ระบบ:ระดับของมอนสเตอร์จะแบ่งเป็นชนชั้นดังนี้ มอนสเตอร์ระดับ ปกติ}มอนสเตอร์ระดับ กลายพันธุ์}มอนสเตอร์ระดับ แม่ทัพ}มอนสเตอร์ระดับ ลอด}มอนสเตอร์ระดับ ราชา และยังมีมอนระดับพิเศษอีก 1 ตัว คือมอนสเตอร์พิเศษที่ 1 ชั้นจะมี 1 ตัวเท่านั้น
ข้อมูลเพิ่มเติมจากสกิล TCD มอนสเตอร์บางเผ่าพันธุ์อาจจะไม่มีระดับ ใดระดับหนึ่งตามที่กล่าวไปอย่าง เช่น สไลด์ไม่มีระดับ แม่ทัพ
ความลับของชนชั้นของมอนสเตอร์ ยิ่งมีระดับมากเท่าไรยิ่งมีสติ ปัญญามากเท่านั้น ละอาจจะมากถึงขั้นพูดคุยกับมนุษย์ได้ และนอกจากนั้นยังขึ้นอยู่กับเผ่าด้วย คำเตือนยิ่งมอนสเตอร์มีระดับสูงเท่ามากเท่าใด ยิ่งแข็งแกร่งมากเท่านั้น ข้อแนะนำถ้าเจอมอนสเตอร์ระดับสูงให้หลีกเลี่ยงการปะทะ]
จากผู้แต่ง
ตอนหน้าฟามเวลกัน ละมั้ง
