หลังจากที่ผมพาเมิ่งซิน กลับมาที่เต็นท์แล้วผมก็เอาเมิ่งซินไปนอนไว้บนเตียง ส่วนผมนั้นไปนอนพื้น
ตัดมาตอนเช้าเมิ่งซิน ตื่นขึ้นและหันมองซ้ายขวาหาอากิแต่ อากินั่นไม่อยู่
“เมิ่งซิน:ได้โปรดอย่าให้เมื่อคืนมันเป็นแค่ความฝันเลย”
เมิ่งซินเธอนั้นลุกขึ้นไปหน้าเต็นท์ละไปยืนรออากิ ด้วยความหวังว่าเมื่อคืนนั้นไม่ใช้ความฝัน
ตัดมาทางอากิ อากิที่ตื่นก่อนและออกไปที่โรงอาหารเพื่อไปเอาข้าวเช้าไปให้เมิ่งซิน พออากิกลับมาและเปิดเต้นเข้าไปอย่างแรกเลยที่อากิเจอคือเมิ่งซินที่ยืนรอเค้าอยู่ พอเมิ่งซินที่เห็นอากิก็พุ่งเข้าไปกอดอากิทันที
“อากิ:ไม่เป็นไร ไม่เป็นแล้วต่อจากนี้ฉันจะช่วยเธอเอง”
ผมว่างอาหารลงและกอดเธอกลับพร้อมกับลูปที่หัวเธอเบาๆ
สิ่งที่ผมทำได้ตอนนี้คือเป็นที่พึงทางใจให้เธอก่อน จนกว่าเธอจะสามารถกลับมายืนหยัดได้ด้วยตัวเองก่อน ค่อยมาหาวิธีช่วยเธอกัน
“อากิ:มากินข้าวเช้าดีกว่า นี้ฉันไปเอาสเต็กเนื้อของคุณป้าที่โรงอาหารมาให้”
เธอไม่พูดตอบแต่พยักหน้ารับแทน ผมหยิบอาหารขึ้นมาและพาเธอที่กอดผมอยู่ไปที่เตียงเพื่อกินข้าวเช้ากัน ตอนแรกเหมือนเธอไม่อยากจะกินผมเลยต้องใช้ไม้แข็งนิดหน่อย โดยการยัดใส่ปากเธอแต่พอเธอกินคำแรกเข้าไปแล้ว ก็เลิกกอดผมละหันไปกินอาหารแทน ส่วนผมที่เห็นอย่างนั้นก็โล่งใจและหันมากินของตัวเองบ้าง ผมตัดเนื้อให้พอดีคำ ละก็เอาเข้าปากมันทีรสชาติแรกที่ได้คือรสเกลือจางๆ พอเริ่มเคียว ด้วยเนื้อที่ก็กำลังสุกพอดีการเคี้ยวแต่ละครั้งก็ จะมีน้ำของเนื้อออกมาอร่อยจริงๆ ผมและเมิ่งซินกินกันจนหมด ละผมที่กำลังอิ่มก็ได้อะไรอลิสแจ้งเตือนมา
[อลิส:ท่านได้รับประท่านเนื้อโคโบลที่ปรุงอย่างพิถีพิถัน ท่านดูดซับมานาได้ 30 โบนัสจากการที่วัถุดิบปรุงอย่างพอถีพิถันได้รับมานาเพิ่มเติม 5]
เดี่ยวโคโบลนี้ถ้าจำไม่ผิดมเป็นหมายืน 2 ขาใช่ไหม นี้เรากินหมาหรอ มายยย~~~ ในตอนนี้ผมกำลังหนีจากความจริงที่ว่าผมกินหมาเมิ่งซินก็ถามผมมาอย่างหนึ่ง
“เมิ่งซิน:นายรู้หรอว่าฉันจะกลายเป็นอะไร”
ผมที่ได้เย็นมาแบบนี้ก็คิดอยู่แปปหนึ่ง ก่อนที่จะตอบไป
“อากิ:ฉันรู้ และฉันจะหาวิธีช่วยเธอให้สุดความสามารถของฉันเลย เชื่อใจฉันนะ”
“เมิ่งซิน:ขอบคุณนะ อากิ”
หลังจากนั้นผมก็นั้งคุยและให้กำลังใจให้กับเมิ่งซินอยู่พักใหญ่ๆ และเธอก็ดีขึ้นมากเรื่อยๆจนเธอขอที่จะกลับเต็นท์ของตัวเอง
“เมิ่งซิน:ฉันว่าจะกลับเต็นท์ตัวเองแล้วละ คุยกับนายละฉันสบายสุดๆเลย”
“อากิ:ดีแล้วที่สบาย และตอนกลับเดินระวังๆด้วยละ”
เธอเดินออกไปด้วยความมันใจ ผมที่เห็นอย่างนั้นก็สบายใจ แต่งานของผมวันนี้ยังไม่จบ ผมต้องไปหามาร์คและไปดูเรื่อง หัวหน้าหน่วยถึงไหนแล้ว ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ดูพร้อมสำหรับการสู้ ถ้าถามสู้กับใครก็สู้กับคนที่จะมาสมัครเข้าหน่วยนะๆ เพราะต้องมีการลองเชิงสักหน่อยจะได้รู้ว่าให้ไปอยู่ตำแหน่งไหนจะดีสุด ผมแต่งตัวเสร็จก็ออกจากเต็นท์และกำลังจะเดินไปอาคารกลางก็เจอกับ เมิ่งซินยืนทะเลาะอยู่กับใครสักคน ผมเลยเลือกที่จะเดินไปเสือก
“เมิ่งซิน:ฉันบอกว่าฉันเลิกกับนายแล้วนะแวน!”
“แวน:ฉันตอบตกลงตอนไหนว่าเลิก หรือหาตัวผู้ตัวใหม่เจอแล้วห็ะ!”
อ่าไปนี้ชื่อแวนสินะ น่าจะเป็น 1 ในคู่นอนของเมิ่งซินก่อนหน้านี้สินะ คงลำบากมากแน่ๆจนต้องมาใช้คนแบบนี่
“อากิ:ลังแกผู้หญิงไม่แมนหรอกนะนายเลิกดีกว่ามั้ง”
“เมิ่งซิน:อากิ”
“แวน:อ้อมึงน่าจะเป็นคนใหม่ของเมิ่งซินสิน่ะ”
ผมว่าไอนี้เหมือนหมาบ้าเลยแฮะหวังว่าคงไม่ต้องลงแรงเยอะนะ
“แวน:ถามไม่ตอบแล้วยังทำหน้ากวนตีนอีก จะเอาหรอ”
มันเดินเข้ามาผมและง้างหมัดมาจะต่อยผม แต่ผมก็โยกตัวหลบแบบง่ายๆ และพูดล่อตีนไปหน่อย
“อากิ:นั้นเด็กต่อยหรอ”
“แวน:มึงงง~~~”
และมันก็พุ้งมาต่อยผมเรื่อยๆ แต่ผมก็หลบได้หมดจนผมเริ่มเบื่อๆ
“แวน:มึงเก่งแต่หลบหรอหะ!!! แน่จริงโจมตีกลับมาสิวะ”
คนเริ่มมาดูเยอะแล้วแฮะรีบทำให้จบๆดีกว่า และมันก็ต่อยมาอีกหมัดแต่รอบนี้ผมไม่หลบ ผมเอามือรับหมัดของมันและพูดส่งท้ายไปหน่อย
“อากิ:จัดให้ตามคำขอ”
ละดึงมันเข้ามาหาผมและเตะฝาหมากมันไป 1 ทีจนมันสลบไปทันที หลังจากนั้นผมก็เดินเข้าไปหาเมิ่งซินและพูดกับเธอว่า
“อากิ:ฉันบอกแล้วว่าจะช่วยเธอทุกอย่าง”
“เมิ่งซิน:ขะ”
ผมมือไปปิดปากเธอไว้ เพื่อไม่ให้ต้องเธอพูดเพราะผมได้รับตำขอบคุณจากเธอมาเยอะแล้ว
“อากิ:เอาละฉันมีอย่างอื่นต้องทำอีกขอตัวนะ”
ละผมก็เดินออกมาแบบดือๆเลย พอเดินมาไกลพอผมก็เขินกับสิ่งที่ตัวเองทำ จะแอคเกินไปแล้วอายวะ ผมเขินสิ่งที่ตัวเองทำสักพัก พอได้สติผมก็เดินไปอาคารกลางต่อ ผมมาถึงอาคารกลาง ผมเดินไปเคาะประและพูดถามไป
“อากิ:มาร์คผมเข้าไปได้ไหม”
“มาร์ค:ได้สิเข้ามาเลย”
พอผมเดินเข้าไปก็เห็นมาร์คและราเวียที่เหงื่อท้วมตัวทั้ง 2 อยู่ผมที่เห็นอย่างนั้นก็จะถอยออกไปเพราะคิดว่าผมไปขัดพวกเค้า แต่ตอนที่ผมจะออกไปมาร์คก็ห้ามผมไว้ก่อน
“มาร์ค:ดะ เดี่ยวก่อนอย่าพึงไป”
ผมหยุดและถามกลับ
“อากิ:ไม่เป็นไรครับเดี่ยวผมมาใหม่ได้”
“มาร์ค:บอกว่าอย่าพึงไปไงเล่ามาทั้งที่เข้ามาคุยกันก่อน”
ถ้าผมจะปฏิเสธมากกว่านี้มันคงเสียมารยาท ผมเลยต้องเดินเข้าไปและไปนั้งที่เดิม ละเหมือนเดิมมาร์ค พูดก่อน
“มาร์ค:มาเรื่องหัวหน้าหน่วยใช้ไหม”
“อากิ:ใช้ครับ”
“มาร์ค:ฉันเอาประกาศให้ราเวียไปติดที่ป้ายประกาศให้แล้ว นายไปรอคัดคนที่สนามประลองได้เลย”
“อากิ:ครับผม”
หลังจากที่ผมพูดเสร็จผมก็รีบลุกขึ้นและ รีบเดินออกมาอย่างเร็วแต่ผมได้ยินเสียงตามหลังมานิดหน่อยแต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจมันและ ตรงไปสนามประลองทันทีแต่ตอนที่ผมมาถึงสนามประลองก็มีคนต่อแถวกันยาวมาก ผมเลยเข้าไปถามคนต่อแถวว่าเค้ามาอะไรกัน
“อากิ:นี้ๆ พี่ชายมาต่อแถวอะไรกันหรอ”
“คนในแถว:มาต่อสมัครเข้าหน่วยใหม่ไง”
“อากิ:หน่วยใหม่มันดีหรอครับ มันเพิ่งจะมาเองนิครับ”
“คนในแถว:ไม่รู้อะไรซะแล้วไอหนุ่ม หัวหน้าหน่วยใหม่เก่งมากๆเลยนะ ล้มโจเชฟได้เลยแต่ว่าเค้ายังเด็กอยู่ถ้าใช้เหลี่ยมดีๆอยู่สบายแน่ๆ”
“อากิ:อ้อ พอเข้าใจละครับ”
ละผมก็เดินออกมาและเดินเข้าไปในสนามประลอง
“คนในแถว:หน้าคุ้นๆแฮะ แต่จำไม่ได้วะ”
ผมเดินเข้าไปในสนามประลองและตะโกนขึ้นมาว่า
!”อากิ:ทุกคนฟัง!!!”!
ทุกคนที่เข้าแถวอยู่หันมาตามเสียงและดูที่ผม ผมที่เห็นอย่างนั้นก็พูดต่อ
“อากิ:ใครที่จะสมัครเข้าหน่อย แอรีส ให้เข้าเรียงหน้ากระดาน 6 คนเข้ามาหาผมที่ละ 3 แถว”
ผู้คนที่ได้ยินก็เริ่มทำตามที่ผมบอกและเริ่มคุยกันนิดหน่อย
“คนในแถว:เค้าดูแข็งแกร่งจริงๆ ฟังจากเสียงเมื่อกี้ดิดังมาก”
“คนในแถว:ใช้ๆ ฉันว่าเราเข้ากลุ่มนี้ได้สบายแน่ๆ”
ผู้คนเริ่มที่จะคุยกันมากขึ้นเรื่อยๆ ผมที่เห็นอย่างนั้นก็บอกให้กลุ่มแรกเข้ามาหาผมได้
“อากิ:กลุ่มแรกมาได้”
คน 18 คนก็เดินมาตรงหน้าของผม
*”อากิ:อลิส ราเฟลช่วยบอกคนที่มีความสามารถให้ผมที่”*
[อลิส:ได้คะ?]
<ราเฟล:ได้จะ?>
เอาละอลิสและราเฟลพร้อมแล้วผมก็เดินไปหน้าคนทั้ง 18 คนและสั้งทันที่
“อากิ:ยืนให้เท่ากันละเว้นช่องให้ห่างจากกัน 1 ช่วงแขนทั้งหน้าและหลัง”
“คนในแถวทั้งหมด:ครับ!”
“อากิ:เอาละเมื่อพร้อมแล้วผมจะเริ่มคัดคนทันที คนที่ผมเดินไปเตะตัวให้ไปเข้าแถวแนวเรียงตอนทางขวา คนที่ไม่โดนเตะให้ไปต่างซ้ายและเข้าแถวตอนเรียงเหมือนกันเข้าใจไหม”
“คนในแถวทั้งหมด:ครับ”
*”อากิ:อลิส ราเฟลบอกมาเลย”*
[อลิส:คนที่ 4 แถวที่ 1 จากซ้ายคะ]
ผมเดินไปเตะเค้า
<ราเฟล:คนที่ 1 แถว 3 จากขวาไปซ้าย>
ผมเดินไปเตะเค้า
*”อากิ:หมดหรือยัง”*
[อลิส:หมดแล้วคะ]
<ราเฟล:หมดแล้วจ้ะ>
โอเคถ้างั้นบอกคนแถวต่อไปเข้ามาเลยดีกว่า
“อากิ:ใครที่ไม่โดนเตะไปซ้ายให้หมด และแถวใหม่เข้ามาและทำตามคนก่อนหน้านี้”
ผมทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนหมด ผลสรุปที่ได้ มีทั้งหมด 6 รอบคนทั้งหมด 108 คน คนทางขวา 20 คน คนทางซ้าย 88 คนขวาน้อยไปแฮะทำไงดี…… คิดออกละ
“อากิ:เอาละทุกคนฟังทางนี้”
ทุกคนหันมาฟังอย่างตั้งใจ
“อากิ:คนทางขวาคือคนที่ผ่าน คนทางซ้ายคือคนที่ไม่ผ่าน”
ทันทีที่ผมพูดจบไปแปปเดี่ยวคนทางซ้ายก็เริ่มที่จะแสดงอาการไม่พอใจออกมาและเอ๋ยปากถามผม
“คนทางซ้าย:อ้าวแล้วที่เรามารอนานๆแบบนี้เพื่ออะไรวะ ใช้! ใช้! เพื่ออะไนบอกมาเดี่ยวนี้”
ในตอนนี้คนทางซ้ายเริ่มที่จะวุ่นวายขึ้นเล็กน้อย แต่ผมก็พูดขึ้นมาขัดพวกเค้าว่า
!”อากิ:เงียบ!!!”!
ผมใส่มานาลงไปในเสียงเพื่อสงบคนเหล่านี้ และเพราะเสียงที่ผสมมานามันมีความดังพอควรทำให้ทุกคนเงียบทันที
!”อากิ:ฟังที่ฉันพูดให้จบ ถ้าไม่พอใจนักก็ออกไป”!
!””! {จากผู้แต่งต่อไปถ้าเขียนแบบนี้แปลว่าตะโก่นนะคัฟ}
ทุกคนเงียบและนิ่งละเริ่มที่จะกลับไปยืนเป็นแถวเหมือนเดิม คนพวกนี้ถ้าอยากจะควบคุมพวกเค้าต้องแสดงความแข็งแกร่งให้เห็นสินะ ถึงจะควบคุมได้ง่าย
“อากิ:คนทางซ้ายจับคู่กันละต่อสู้กัน ใครชนะให้ไปอยู่ขวา ส่วนคนแพ้เชิญให้ออกไปด้วย”
รอไปแบบหนึ่งทุกคนก็จับคู่ได้และสู้กัน คนชนะมาขวาคนแพ้ออกไป เมื่อการดวลจบลงก็ได้คนที่ผ่านเกณฑ์ของผมมา 64 คน แต่ผมก็จะแบ่งอีกนะๆ
“อากิ:เอาละผู้ถูกเลือกทั้งหลายฉันจะให้พวกนายและเธอแบ่งคนเป็น 4 กลุ่ม กลุ่มละ 16 คน และเลือกหัวหน้ามาหนึ่งคน จะใช่วิธีไหนในการเลือกหัวหน้าก็แล้วแต่พวกนายฉันจะมาดูในตอนเย็น หวังว่าพวกนายคงไม่ต้องให้ฉันเลือกให้”
ผมเดินออกมาจากสนามประลองและเดินไปโรงอาหาร อ้อลืมบอกไปเลย เมิ่งซิน ลีน่าและคริสก็มาด้วยนะ หวังว่าพวกเค้าจะได้เป็นหัวหน้าละ ผมเดินมาถึงโรงอาหารและไปนั้งรออาหาร จนอาหารมาเสิร์ฟ
“อากิ:วันนี้ก็ยังเป็นซุปเนื่อแฮะ”
ผมกินมันจนหมดและกลับไปรอที่เต็นท์ของผมจนเย็น
[อลิส:ท่านรับประทานเนื้อก็อบลินที่ปรุงอย่างพิถีพิถัน ท่านดูดซับมานา 30 ได้รับมานาเพิ่มเติมจากการกินเนื้อที่ถูกปรุงอย่างพิถีพิถัน 5]
ตัดตอนที่ผมมาที่เต็นท์ของตัวเอง ไม่ได้แลกเปลี่ยนค่าสถานะมานานแล้วแฮะเปิดดูหน่อยละกัน
“อากิ:เปิดหน้าต่างสถานะ”
[ข้อมูลของตัวละคร]
[ชื่อทาคุมะ อากิ อายุ 20/65
เลเวล 11 (103/110)
HP 400/400
MP 1160/1160
ค่าความหิว 99/100
ค่าความเหนื่อยล้า 87/100
อาชีพ ไม่มี
เผ่าพันธุ์ มนุษย์(98%) กลายพันธุ์(1%)???(1%)
ค่าสเตตัส
ความแข็งแกร่ง 20(+3)
ความเร็ว 22(+3)
ปัญญา 22(+13)
มานา 116(+3)
ความอึด 15(+3)
ไหวพริบ 15(+3)
โชค 10(+3)
พลังป้องกัน 10(+3)
พลังโจมตี 21(+3)
พอยที่ยังไม่ได้ใช้ 15
ฉายา ผู้ถือครองหนังสือหนังสือแห่งความรู้และความลับ ผู้ที่ไม่ได้รับเชิญจากหอคอย นักล่าสไลด์{E}(F) ตะกละ นักล่าก็อบลิน{D-}(F-) NEWนักวิ่ง{D}(F-) NEWผู้ฆ่าราชาเผ่าพันธุ์สไลม์
สกิล THECODEX การดูดซับ{M}(F-)
การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม{SSS}(F-) AIของระบบ{SSS+}(M) NEWฟื่นฟู{S}(F-) แปลภาษา{B}(F-) ใจเย็น{D}(F) การทุบ{F}(F-) การฟาด{F}(F-) ต้านทานความเจ็บปวด{F}(F) ปฐมพยาบาลเบื้องต้น{E-}(F-) รักษาตัวเองโดยธรรมชาติ{F-}(F-) ขว้างปา{E-}(F-) เล็งเป้า{E-}(F-) สมาธิ{E-}(F-) สกิลหลบหลีก{D-}(F-) สกิลปัดป้อง{D-}(F) สกิลฟันดาบ{F}(E) วิ่งระยะไกล{D}(D) เร่งความเร็ว{D}(F-) ชาร์จ{D}(F-) โฟกัส{D}(F-) ยิงธนู{D}(F-) ดาบคู่{D}(F-)]
มานาเยอะไปละอย่างนี้ต้องแลก
“อากิ:แลกค่ามานาเพิ่มค่าอย่างอื่นทุกอย่างอื่นอย่างละ 5”
“อลิส:ท่านต้องการเอามานา 80 ไปแลกเป็นค่าสเตตัสอย่างอื่น อย่างละ 5 หรือไม่”
“อากิ:แลกเปลี่ยน”
[อลิส:ทำการแลกเปลี่ยนเสร็จสิ้น ความชำนาญสกินการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียมกับการดูดซับเพิ่มขึ้น F-}F]
อืม แค่นี้ก็น่าพอละ แต่ว่าตอนนี้คงได้เวลาไปสนามประลองละ คงต้องไปแล้ว ผมปิดหน้าต่างสถานะและเดินออกจากเต็นท์ เพื่อไปสนามประลอง เมื่อผมถึงสนามประลองเหมือนว่าจะเลือกหัวหน้ากันได้แล้วและเมิ่งซิน ลีน่าและคริสเหมือนจะได้เป็นหัวหน้าด้วยดีแล้วที่ไม่ทำให้ฉันผิดหวัง งั้นก็เริ่มขั้นต่อไปได้
“อากิ:เอาละเหมือจะเลือกหัวหน้ากันได้แล้ว งั้นต่อไปจะเป็นการตั้งชื่อให้กลุ่มไล่จากกลุ่มซ้ายไปขวา กลุ่มที่ 1 ชื่อWhite Horse กลุ่มที่ 2 Red Horse กลุ่มที่ 3 Black Horse กลุ่มที่ 4 Pale Horse ชื่อทั้ง4ชื่อนี้เอามาจาก 4 จตุรอาชาผู้นำมาซึ่งวันสิ้นโลกแต่พวกเราจะไม่ไปทำลายโลกของเรา เราจะไปทำลายโลกของพวกมอนสเตอร์แทนเราจะเป็น 4 จตุรอาชาผู้นำพาความพินาศไปให้กับมอนสเตอร์!!! และก็ฉันหวังพวกนายจะทำผลงานให้สมกับชื่อผู้นำมาซึ่งวันสิ้นโลก”
หลังจากที่ผมพูดปลุกใจไปผมก็บอกให้พวกเค้าไปพัก ยกเว้นเหล่าหัวหน้าทั้ง 4 กลุ่มที่ผมเรียกมา
“อากิ:พรุ้งให้ไปจำชื่อคนในกลุ่มและอาชีพมาละมาบอกฉันให้เวลาไม่เกินเที่ยงวันเข้าใจ?”
“เหล่าหัวหน้า:เข้าใจครับ/คะ”
“อากิ:งั้นก็แยกย้ายได้”
ทุกคนแยกย้ายกันไปพัก ส่วนผมก็ไปพักเช่นกัน
ข้อมูลตอนจบวันนี้ขอเสนอ 4 จตุรอาชา
4 จตุรอาชา เป็นสี่ตัวตนที่จะนำพาวันสิ้นโลกมาให้แก่มนุษย์ตามคัมภีร์ในศาสนาคริสต์ โดยที่ตนแรกที่จะมาคือ White Horse ลักษณะเป็นชายรูปร่างปกติผิวขาวซีดและถือธนูที่มาพร้อมกับม้าสีขาวที่นำพาโรคภัยมาสู่มนุษย์ เมื่อโรคภัยมาถึงจะทำให้มนุษย์ล้มตายและแย่งชิงสิ่งของต่างๆเพื่อให้ตัวเองรอด จนเกิดสงครามทำให้ได้เรียก จตุรอาชาตนที่ 2 มานั้นคือ Red Horse ลักษณะเป็นชายผิวสีแดงรูปร่างสูงใหญ่ที่มาพร้อมกับดาบเล่มยาวที่กวาดแกว่งไปที่ใดที่นั้นจะเกิดสงครามและที่ขาดไม่ได้คือม้าตัวสีแดงใหญ่ที่เค้าขี่นั้นเอง และเมื่อสงครามเกิดขึ้นสิ่งที่จะตามมาความคืออดอยากเมื่อความอดอย่างมากขึ้นสิ่งที่จะตามมาคือ จตุรอาชาตนที่ 3 Black Horse ลักษณะคือชายร่างเล็กผิวดำผอมโซที่ถือตาชั่งตราชูมาด้วยและที่ขาดไม่ได้คือ ม้าสี่ดำตัวใหญ่ที่เค้าขี่มา ละเมื่อความอดอยากมากมายขึ้นเรื่อยๆ สิ่งที่ตามมาคือความ ตาย เมื่อความตายมากพอจนถึงจุดๆหนึ่ง จตุรอาชาคนสุดท้านก็จะมา Pale Horse ลักษณะคือชายผิวซีดรูปร่างปกติแต่เค้านั้นไม่มีเนื้อหนังแต่เป็นกระดูกทั้งตัวที่พร้อมถืออาวุท ของเค้ามามันคือเคียวอันใหญ่ที่ใช้ฟาดฟันเพื่อมอบความตายให้กับมนุษย์
จากผู้แต่ง
ตอนหน้าไปลุยดีกว่าอยู่ฐานนานละ
[ข้อมูลของตัวละคร]
[ชื่อทาคุมะ อากิ อายุ 20/65
เลเวล 11 (103/110)
HP 500/500
MP 360/360
ค่าความหิว 88/100
ค่าความเหนื่อยล้า 66/100
อาชีพ ไม่มี
เผ่าพันธุ์ มนุษย์(98%) กลายพันธุ์(1%)???(1%)
ค่าสเตตัส
ความแข็งแกร่ง 25(+3)
ความเร็ว 27(+3)
ปัญญา 27(+13)
มานา 36(+3)
ความอึด 20(+3)
ไหวพริบ 20(+3)
โชค 15(+3)
พลังป้องกัน 15(+3)
พลังโจมตี 26(+3)
พอยที่ยังไม่ได้ใช้ 15
ฉายา ผู้ถือครองหนังสือหนังสือแห่งความรู้และความลับ ผู้ที่ไม่ได้รับเชิญจากหอคอย นักล่าสไลด์{E}(F) ตะกละ นักล่าก็อบลิน{D-}(F-) NEWนักวิ่ง{D}(F-) NEWผู้ฆ่าราชาเผ่าพันธุ์สไลม์
สกิล THECODEX การดูดซับ{M}(F)
การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม{SSS}(F) AIของระบบ{SSS+}(M) NEWฟื่นฟู{S}(F-) แปลภาษา{B}(F-) ใจเย็น{D}(F) การทุบ{F}(F-) การฟาด{F}(F-) ต้านทานความเจ็บปวด{F}(F) ปฐมพยาบาลเบื้องต้น{E-}(F-) รักษาตัวเองโดยธรรมชาติ{F-}(F-) ขว้างปา{E-}(F-) เล็งเป้า{E-}(F-) สมาธิ{E-}(F-) สกิลหลบหลีก{D-}(F-) สกิลปัดป้อง{D-}(F) สกิลฟันดาบ{F}(E) วิ่งระยะไกล{D}(D) เร่งความเร็ว{D}(F-) ชาร์จ{D}(F-) โฟกัส{D}(F-) ยิงธนู{D}(F-) ดาบคู่{D}(F-)]
