[อลิส:ท่านอากิคะ ท่านอากิตื่นได้แล้วค่ะ]
“อากิ:ขออีก 5 นาทีได้ไหมอลิส”
[อลิส:ท่านต้องตื่นได้แล้วนะคะ เพราะตอนนี้ไม่ใช่เวลานอนค่ะ]
“อากิ:ครับ จะตื่นเดี๋ยวนี้ละครับ”
อากิลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบกับทางเดินที่ดูคุ้นเคย
“อากิ:ทำมันดูเหมือนอยู่ในเขาวงกตเลยละเนี่ย”
[อลิส:ท่านจำเรื่องก่อนหน้านี้ไม่ได้หรอคะ]
“อากิ:เรื่องอะไรหร อะ โอ็ย”
อากิรู้สึกเจ็บที่หัวอย่างรุนแรงและก็เจ็บไปสักแปปหนึ่ง จนอากิเริ่มที่จะจำเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ได้ ทันทีที่อากิจำได้อากิก็ถามอลิสทันทีว่ามันเกิดอะไรขึ้นหลังจากการระเบิด
“อากิ:มันเกิดอะไรขึ้นหลังการระเบิดนั้นหรออลิส”
[อลิส:หลังจากการระเบิด ท่านอากิก็กระเด็นออกมาเพราะแรงระเบิด และได้รับบาดเจ็บสาหัสแต่ยังดีที่ท่านเมิ่งซินมาช่วยและรักษาท่านอากิค่ะ]
‘อากิ:เมิ่งซินมาช่วยสินะ แปลว่าเธอเปลี่ยนเผ่าสำเร็จสินะ โล่งอกไปที แต่เธอไปไหนแล้วละ’
[อลิส:ท่านเมิ่งซินออกไปหาของกินค่ะ ไม่นานก็จะน่ากลับมาแล้วค่ะ]
“อากิ:แปลว่าฉันควรรออยู่ที่นี่ไม่ควรไปไหนสินะ แต่ว่านะอลิสฉันยังไม่ถามเลยทำไมรู้แล้วละ”
[อลิส:ท่านลืมไปแล้วหรอคะ ว่าฉันสามารถอ่านใจท่านได้นะคะ]
“อากิ:โทษทีฉันลืมน่ะ 5555”
[อลิส:😐 ท่านอากิคะมีแจ้งเตือนของระบบมาตอนที่ท่านอากิสลบจะดูตอนนี้เลยไหมคะ]
“อากิ:ว่างๆพอดีบอกมาเลย”
[อลิส:ท่านมีส่วนช่วยอย่างมากนั้นการเปลี่ยนเผ่าพันธุ์ปีศาจให้กลับไปเป็นอย่างที่ควรจะเป็นเหมือนอย่างในอดีต ท่านจะได้รับสกิลและฉายาระดับพิเศษดังนี้ ท่านได้รับสกิลพิเศษ สกิลผู้นำทางและชี้นำ(UR⁽ᵁᴿ⁾) และได้รับฉายาผู้นำแสงสว่างมาสู่ความมืด(U⁽ᵁ⁾)]
“อากิ:นี่มันอะไรกันเนี่ย แค่ได้ยินก็งงละ ทั้งสกิลแปลกๆกับฉายาอีก อลิสพอมีข้อมูลของสกิลกับฉายาไหม”
[อลิส:ได้ค่ะ เดี๋ยวทำการตรวจสอบให้ค่ะ กำลังทำการตรวจสอบ… ไม่พบข้อมูลสกิลและคำอธิบาย… กำลังทำการดึงข้อมูลจากระบบหลัก… ไม่มีข้อมูลของสกิลและฉายา ขออภัยคะท่านอากิไม่มีข้อมูลของสกิลและฉายานี้ค่ะ]
“อากิ:ขนาดอลิสยังไม่รู้จะถามใครดีละเนี่ย… อ้อใช้ถามราเฟลได้หนิ ราเฟลพอรู้อะไรบ้างไหม”
อากิเรียกราเฟลไปแต่ก็ไร้การตอบกลับใดๆกลับมา จนอากิเริ่มสังเกตได้ว่าตั้งที่เขาตื่นขึ้นมาก็ไม่ยินเสียงของราเฟลเลย อากิที่สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับราเฟลก็ถามอลิส
“อากิ:นี่อลิสราเฟลหายไปไหนหรอ”
[อลิส:ท่านพี่ราเฟลหลับค่ะ]
“อากิ:หลับ?”
[อลิส:ใช่ค่ะ ท่านพี่ราเฟลหลับไปเพราะช่วยท่านอากิค่ะ]
“อากิ:หลับเพราะช่วยฉันสินะ แล้วราเฟลจะตื่นเมื่อไหร่ละ”
[อลิส:ท่านพี่ราเฟลบอกว่า 3 วันคะ และตอนนี้ก็ผ่านมาได้ 2 วันแล้วน่าจะเหลืออีกแค่ 1 วันก็ตื่นค่ะ]
“อากิ:หลับ 3 วันผ่านมาแล้ว 2… นี้ฉันหลับไปกี่วันเนี่ย”
[อลิส:ถ้านับหลังจากที่ท่านอากิสลบเพราะบาดเจ็บก็ผ่านมาแล้ว 52 ชั่วโมง 44 นาทีและก็ 77 วินาที 78 วินาทีแล้วค่ะ]
“อากิ:นี่ฉันหลับยาวอีกแล้วหรอเนี่ย ขอหลับแบบคนปกติไม่ได้เลยรึไง”
ในตอนที่อากิกำลังพูดอยู่นั้นก็มีเสียงเดินมาจากทางเดินตรงข้างหน้าของอากิ อากิที่ได้ยินเสียงก็ระวังตัวมากขึ้นและจ้องมองไปทางเสียงเดินของเท้านั้นจนในที่สุดเจ้าของเสียงเดินก็เข้ามาใกล้จนอากิสามารถเห็นทั้งตัวแบบชัดๆได้และสิ่งแรกที่เห็นคือ ตาสีแดงสดที่เรืองแสงมาก่อน ผิวขาวจนเหมือนกับหิมะ มีเขาสีดำหนึ่งคู่ที่งอกออกมาจากหัวอย่างสวยงามพร้อมตัดกับสีผมสีขาวของเธออย่างสวยงาน พร้อมกับใบหน้าที่งดงามมากๆ ถ้าจะบอกว่าเธอคือคนที่สวยที่สุดที่เคยเห็นก็คงไม่ผิด อากิที่จ้องไปที่ใบหน้าของเธอสักพักก็ได้ยินเสียงเหมือนปีกที่กำลังกระพือ อากิก็หันไปตามเสียงก็ได้เห็นปีกคู่หนึ่งที่อยู่ด้านหลังของเธอ มันเป็นปีกที่เป็นขนนกที่มีสีขาวอยู่ด้านบนและข้างล่างที่มีสีแดงตรงปลายๆมันชั่งสวยจริงๆ
“อากิ:อ้า~~~ สวยเหลือเกิน สวย สวยที่สุด”
[อลิส:ท่านอากิคะ ช่วยมีสติด้วยค่ะ ท่านอากิ! ท่านอากิ!]
อลิสพยามที่จะเรียกสติของอากิกลับมาแต่ก็ไม่ได้ผล เพราะตอนนี้อากิได้ตกลงไปในภวังค์แล้ว เขาได้แค่จ้องมองเธอไปอย่างนั้นจนเธอเข้าใกล้ๆ
“เมิ่งซิน:ตื่นแล้วหรออากิ ดีจังเลยนะที่นายตื่นสักที”
“อากิ:สวยเหลือเกิน สวยมากๆ”
เมิ่งซินได้ยินอากิพูดอะไรบ้างอย่างแต่ได้ยินไม่ชัด เธอเลยเข้าไปใกล้ๆและฟัง
“อากิ:สวยเหลือเกิน”
“เมิ่งซิน:ล ละ ลืมปิดสกิลต้องรีบปิดสกิลแล้ว ปิดสกิลมนต์เสน่ห์”
“อากิ:ฮือ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย”
อากิที่หลุดจากภวังค์ก็รู้สึกมึนงงนิดหน่อย และในตอนที่เขามึนงงอยู่ก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเรียกเขา อากิที่ได้ยินก็หันตามเสียงไป
“เมิ่งซิน:อากิเป็นไงบ้าง เป็นอะไรมากไหม”
อากิที่หันไปก็สะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่จะพูดขึ้นมาว่า
“อากิ:เมิ่งซินหรอ?”
“เมิ่งซิน:ใช่ฉันเอง”
‘อากิ:ว้าว แทบจะเปลี่ยนคนละคนเลย จากคนเอเชียกลายเป็นยุโรบแถมดูจะสูงขึ้นด้วยนะเนี่ย แต่ที่สำคัญที่สุดเลย เมิ่งซินตอนนี้โคตรสวย อย่านนี้ต้องยินดีด้วยแล้ว’
[อลิส:…]
“อากิ:แปลว่าเปลี่ยนได้สำเร็จสินะ ยินดีด้วยนะ”
“เมิ่งซิน:ที่ฉันเปลี่ยนได้สำเร็จก็เพราะนายเลยนะอากิ ขอบคุณนะ”
“อากิ:ยินดีที่ได้ช่วยนะ แต่จะว่าไปมีอะไรมีอะไรที่เปลี่ยนไปบ้าง”
“เมิ่งซิน:อืมน่าจะมีส่วนสูง ตาที่มองได้ไกลขึ้นและมองในที่มืดได้ หูหาวขึ้นฟังได้ดีขึ้น จมูกได้กลิ่นดีขึ้น รู้สึกสัมผัสสิ่งต่างๆได้ดีขึ้น และสัญชาตญาณดีขึ้นน่ะ”
‘อากิ:ดีขึ้นรอบด้านเลยนะเนี่ย แต่สงสัยแฮะว่า เขา ปีก หางทำไรได้ลองถามดีกว่า’
“อากิ:สัมผัสทั้ง 5 ดีขึ้นสินะ แล้วเขา ปีก หางล่ะ”
“เมิ่งซิน:ปีกทำให้ฉันบินได้แต่ยังไม่รู้ว่าบินได้สูงแค่ไหนเพราะเพดานมันสูงแค่นี้นะ ส่วนเขารู้สึกว่าจะกักเก็บพลังบ้างอย่างไว้แต่รู้สึกได้ว่าไม่ใช้มานา ส่วนหางไม่แน่ใจแต่เวลาจับแล้วรู้จั๊กจี้นะ”
“อากิ:ปีกนี้ดูมีประโยชน์สุดๆเลย ส่วนเขายังไม่รู้ใช้ทำอะไรและหางดูไม่มีอะไรมากเลย”
“เมิ่งซิน:พลังในเขาใช้คู่กับสกิลรักษานะ และถ้าใช้เยอะเขาจะเปลี่ยนสีด้วยนะ”
“อากิ:เขาเปลี่ยนสีได้ด้วยหรอ”
“เมิ่งซิน:ใช้มันเปลี่ยนได้ แต่ต้องใช้สกิลรักษาเยอะๆ เขาถึงจะเปลี่ยนเป็นสีขาว แต่เวลามันเป็นสีขาวแล้วจะรู้สึกปวดหัวมากๆเลย”
‘อากิ:ใช่เยอะก็มีข้อเสียสินะ หวังว่าเธอจะไม่ได้ใช่มันบ่อยๆนะ’
“อากิ:แปลว่าสกิลรักษาต้องใช้ระวังๆสินะ”
“เมิ่งซิน:ใช่แล้ว”
“อากิ:แล้วมีอะไรอีกไหม”
“เมิ่งซิน:ก็มีสกิลที่ได้เพิ่มมาอีก 8 สกิลรวมรักษาแล้ว”
‘อากิ:8 สกิลเลยหรอแบบนี้มันปกติไหมอลิส’
[อลิส:ไม่ปกติค่ะ เพราะถ้าเป็นปกติมากสุดก็แค่ 4-5 สกิลค่ะ]
‘อากิ:… ถ้าเราถามเมิ่งซินคิดว่าเธอจะบอกไหม’
[อลิส:คิดว่าท่านเมิ่งซินน่าจะบอกนะคะ]
‘อากิ:งั้นฉันถามละนะ’
“อากิ:มีสกิลอะไรบ้างหรอ”
“เมิ่งซิน:เสน่ห์ ตราทาส รักษา เสริมพลัง คำสาป เผด็จการ”
‘อากิ:เธอบอกว่ามี 8 นิแต่ทำไมบอกมาแค่ 6 เองละ’
[อลิส:น่าจะติดเงื่อนไขพิเศษค่ะ]
‘อากิ:ถ้าเป็นแบบนั้นเดี๋ยวเธอก็บอกเราเองแหละ แล้วอลิสเธอพอรู้จักสกิลที่เมิ่งซินบอกมาบ้างไหม’
[อลิส:ไม่รู้ค่ะ]
‘อากิ:งั้นก็ถามเจ้าตัวเอาละกัน’
“อากิ:ไม่รู้จักซักสกิลเลย มันทำอะไรได้บ้างหรอ”
“เมิ่งซิน:สกิลเสน่ห์เหมือนจะทำให้ฉันสามารถทำให้มอนสเตอร์หรือคนหลงไหลและไม่โจมตีฉันนะ”
‘อากิ:ดูมีประโยชน์สุดๆ ถ้าในบางสถานะการณ์คงสามารถใช้ได้ดีสุดเลย แต่เวลาติดหลงไหลอาการจะเป็นแบบไหนกันนะ ต้องถามเมิ่งซินดู’
“อากิ:ถ้าโดนหลงไหลนี้จะเป็นแบบไหนหรอ”
“เมิ่งซิน:แบบที่นายโดนตอนเห็นฉันครั้งแรกไง”
“อากิ:ฉันโดน? ตอนไหนหรอ?”
“เมิ่งซิน:นายจำไม่ได้หรอ”
“อากิ:อืม~~~ ไม่ได้อ่ะ”
“เมิ่งซิน:แปลว่าเวลาคนติดหลงไหลแล้วหลุดออกจากหลงไหลจะจำตอนที่ติดหลงไหลไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นสินะ นี่ข้อมูลใหม่เลย”
‘อากิ:นี่อลิสฉันติดหลงไหลตอนไหนหรอ’
[อลิส:ติดตั้งแต่เห็นท่านเมิ่งซินครั้งแรกแล้วค่ะ ฉันพยามเรียกสติท่านอากิแล้วแต่ไม่เป็นผลค่ะ]
‘อากิ:เอ้าหรอ โทษทีที่ทำให้ลำบากนะ’
[อลิส:ไม่เป็นไรค่ะ]
“เมิ่งซิน:ต่อไปก็สกิลตราทาสก็ใช้คู่กับสกิลเสน่ห์นะถ้าใครหรืออะไรติดหลงไหลแล้วฉันสามารถใช้สกิลตราทาสใส่เพื่อเอามาเป็นทาสได้”
“อากิ:ตอนเรียกที่ได้ยินสกิลนี้ก็คิดไว้แล้วละว่ามันต้องใช้ประมาณนี้ แต่ได้ลองใช้สักครั้งแล้วรึยัง”
“เมิ่งซิน:ได้ลองไปแล้วน่ะ”
“อากิ:เป็นไงบ้างหรอ”
“เมิ่ง:ก็ตามชื่อสกิลเลย ถ้าจับเป็นทาสได้แล้วจะสั่งอะไรมันก็ได้ สั่งฆ่าพวกเดียวกันยังได้เลย”
“อากิ:สั่งอะไรก็ได้สินะ แล้วทำไมตอนนี้ไม่เห็นมีสักตัวเลยล่ะ”
“เมิ่งซิน:พอทดลองสกิลเสร็จก็สั่งให้พวกมันฆ่าตัวตายนะ เพราะไม่รู้ว่าพวกมันจะหลุดการควบคุมตอนไหน”
“อากิ:มันหลุดจากทาสได้งั้นหรอ”
“เมิงซิน:ใช่”
“อากิ:แล้วตัวอะไรละ”
“เมิ่งซิน:คนนะ”
“อากิ:…”
‘อากิ:เมิ่งซินไม่น่าเปิดก่อนแน่ๆเพราะตอนนี้เธอต้องระวังไม่ให้คนอื่นเห็นตัวเธอเพราะรูปร่างภายนอกตอนนี้ใครเห็นก็คงคิดว่าไม่ใช่มนุษย์’
[อลิส:ดิฉันเห็นด้วยกับความคิดของท่านอากิคะ แต่ดิฉันว่าต้องลองถามท่านเมิ่งซินดูค่ะ]
เมิ่งซินที่เห็นอากิเงียบไปก็ไม่กล้าพูดอะไรเพราะตอนนี้เธอกำลังเข้าใจว่าอากิไม่ชอบสิ่งที่เธอทำแน่ๆ เพราะเธอตอนนี้ไม่ใช่มนุษย์และยังใช้สกิลใส่มนุษย์อีกเธอเลยทำได้แค่ก้มหน้าและไม่พูดอะไร อากิที่คุยกับอลิสในใจเสร็จก็หันไปมองที่เมิ่งซินก็เห็นว่า เธอกำลังก้มหน้าเหมือนกำลังรู้สึกผิด อากิที่เห็นอย่างนั้นก็เลยพูดถามไปด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลว่า
“อากิ:ฉันไม่ว่าหรือโทษอะไรเธอหรอกนะ เพราะฉันเชื่อว่าที่เธอทำไปเพราะป้องกันตัวเองใช่ไหมละ”
เมิ่งซินไม่ได้ตอบเป็นคำพูดกลับไปแต่เธอยังพยักหน้าให้อากิอยู่แต่เธอยังทำหน้าเหมือนรู้สึกผิดอยู่ อากิที่เห็นอย่างนั้นก็พูดมาอีกว่า
“อากิ:ไหนลองเล่าเหตุการณ์หน่อยสิเดียวฉันจะรับฟังมันเอง”
“เมิ่งซิน:เรื่องมันเกิดขึ้นหลังจากการระเบิด ฉันที่ลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนั้นไม่ได้ใส่เสื้อผ้าสักชิ้นพร้อมกับทุกอย่างรอบๆตัวมันได้หายไปและกลายเป็นทะเลเพลิงไปแล้วฉันที่กำลังตื่นตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นก็หันไปเห็นนายที่กระเด็นไปชนกำแพงและบาดเจ็บ ฉันที่เห็นอย่างนั้นก็รีบเข้าไปดูนาย แต่ตอนนั้นฉันได้ยินเสียงคนอื่นๆเริ่มเข้ามาใกล้ฉันที่ไม่อยากให้ใครเห็นฉันในตอนนั้นก็ ตัดสินใจพานายเข้ามาในเขาวงกต แต่เหมือนจะมีคน 2 คนเห็นฉันลากตัวนายมาพวกเขาเลยเข้าใจผิดคิดว่าฉันเป็นมอนสเตอร์และกำลังจะทำร้ายนาย พวกเขาเลยแอบตามมาและรอให้ฉันเผลอ พอฉันเผลอพวกเขา 2 คนก็เข้ามาโจมตีฉันทันทีฉันโดนฟันไปที่ปีกของฉัน พอฉันโดนฟันฉันก็ล้มลงไปทันที พอฉันล้มอีกคนก็จะมาซ้ำแต่ในตอนนั้นเอง ระบบมันก็เด้งขึ้นมาว่าต้องการใช้สกิลหรือไม่ ฉันที่กำลังตื่นตระหนกก็เลยตอบตกลงไป ผลที่ได้คือคนแรกที่โจมตีฉันเขาติดหลงไหล พอติดหลงไหลสกิลตราทาสมันก็ทำงานทำให้เขากลายเป็นทาส พอเขากลายเป็นทาสเขาก็พุ่งเข้าไปสู้กับคนที่มาด้วยกันจนอีกคนตาย แต่ตอนที่คนที่ติดตราทาสกำลังจะตายเขาหลุดจากทาส เขาพยายามกินโพชั่นรักษา ฉันที่เห็นอย่างนั้นก็เลยชิงฆ่าเขาก่อน…”
‘อากิ:เรื่องมันเป็นแบบนี้สินะ คงต้องพูดปลอบใจเธอสักหน่อย’
“อากิ:ไม่ใช่ความของเธอคนเดียวหนิ ฉันก็มีส่วนผิดนะ”
“เมิ่งซิน:นายจะผิดได้ยังไงนายสลบอยู่นิ”
“อากิ:งั้นเธอโดนโจมตีเพราะใคร”
“เมิ่งซิน:…”
“อากิ:มันไม่ใช่ความผิดของเธอคนเดียวนะ อย่าโยนทุกอย่างให้ตัวเองสิ”
“เมิ่งซิน:…”
‘อากิ:ถ้ายังเป็นแบบนี้คงเริ่มอึดอัดแน่ หาเรื่องเปลี่ยนประเด็นนี้ก่อนละกัน’
“อากิ:ชั่งเรื่องนั้นเถอะ มาต่อเรื่องสกิลกันดีกว่า”
เมิ่งซินไม่ได้ตอบแต่เมิ่งซินตอบรับอากิด้วยการพยักหน้าแทน และหลังจากที่เมิ่งซินพยักหน้าเมิ่งซินก็เริ่มพูดเรื่องสกิลต่อ
“เมิ่งซิน:สกิลต่อไปก็เสริมพลังนะเพิ่มได้แต่ความเร็วสำหรับตอนนี้ และสกิลคำสาปให้ผลตรงกันข้ามกับสกิลเสริมพลังคือลดความเร็ว”
“อากิ:เพิ่มกับลดอย่างละเท่าไรหรอ”
“เมิ่งซิน:อย่างละ 10% แต่ถ้าใช้เสริมพลังหรือคำสาปให้ทาสจะได้ผล 2 เท่านะ”
“อากิ:10% ก็สุดยอดแล้ว แถมใช้ใส่ทาสได้ผล 2 เท่าอีกโกงสุดๆ”
“เมิ่งซิน:ไม่ได้สุดยอดขนาดนั้นหรอก เพราะเสริมพลังกับบคำสาปอยู่ได้แค่ 4 นาทีเอง”
“อากิ:4 นาทีก็เกินพอแล้ว เพราะใน 4 นาทีนี้ฉันคงล่ามอนสเตอร์ได้ 3-4 โหลเลยละ”
“เมิ่งซิน:ฉันไม่เชื่อหรอกแค่ 4 นาทีจะล่าอะไรเยอะขนาดนั้น”
“อากิ:อ้าวนี้มันการสบประมาทต่อหน้าชัดๆเลยนะนิ”
“เมิ่งซิน:ไม่ได้สบประมาทสักหน่อยนี้มันความจริงชัดๆเลย”
“อากิ:สบประมาทไปเถอะ รอฉันดีขึ้นก่อนเดี๋ยวทำให้ดู”
ื “เมิ่งซิน:จ้า~~~ พ่อคนเก่งเดี่ยวฉันจะรอชม☺️”
‘อากิ:ดูเหมือนตอนนี้เธอจะอารมณ์ดีขึ้นมาแล้วนะ ค่อยโล่งใจขึ้นมาหน่อย แต่จะไปตอนอารมณ์ดีแบบนี้ดูดีกว่าหน้าอมทุกข์เยอะเลย’
อากิที่เห็นเมิ่งซินที่อารมณ์ดีและยิ้มแย้ม อากิก็เผลอยิ้มตามแบบไม่รู้ตัว😊
“เมิ่งซิน:สกิลสุดท้ายคือเผด็จการนะ มันทำให้ทาสหลุดการควบคุมยากขึ้น”
“อากิ:เป็นสกิลเสริมที่ซับพอร์ตสกิลตราทาสสินะ”
“เมิ่งซิน:แต่มันยังมีอีก 2 สกิลนะที่ยังเปิดใช้งานไม่ได้เพราะเลเวลต่ำเกินไป”
“อากิ:เลเวลยังไม่ถึงสินะ… มันได้บอกไหมว่าปลดล็อคตอนที่เลเวลเท่าไหร่”
“เมิ่งซิน:สกิลแรกจะปลดล็อคตอนที่เวล 35 อีกอันคือเลเวลที่ 77”
“อากิ:เลเวล 35 ยังพอว่าแต่อีกอันนี้ 77 เลยหรอ ถ้าให้ทำ 77 คงไม่ไหวแต่ถ้าเอา 35 ก่อนน่าจะไหว แต่จะว่าไปเมิ่งซินตอนนี้เธอเลเวลเท่าไรแล้ว”
‘อากิ:ถ้าเลเวลเธอน้อยอาจจะใช้เวลาหน่อย แต่ถ้าเยอะคงไม่นาน ขอให้เยอะทีเถอะ’
“เมิ่อซิน:ตอนนี้ฉันเลเวล 29 แล้ว”
‘อากิ:เยี่ยมเลย แค่ 6 เลเวลเองไม่นานหรอก’
“อากิ:อ้าไม่เยอะเท่าที่คิดไว้ถ้าเรา 2 คนช่วยกันล่าไม่นานหรอก”
อากิหลังจากที่พูดจบเขาก็ยืนขึ้นและเริ่มยืดเส้นยืดสายหลังจากการนอนมา 2 วันเต็มๆ เมิ่งซินที่เห็นอย่างนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงว่า
“เมิ่งซิน:นายยังเจ็บอยู่เลยไม่ใช่หรอ จะออกไปล่าจริงๆหรอ”
“อากิ:ได้นอนรักษาตัวเองมา 2 วันเต็มๆแล้วแค่นี้สบาย”
เมิ่งซินที่ได้ยินอย่างนั้นก็ไม่ขัดอะไรต่อและยืนรออากิยืดเส้นยืดสาย
[อลิส:แจ้งเตือนท่านมี 2 สกิลที่ความชำนาญเพิ่มขึ้นได้แก่ สกิลฟื้นฟูF–>F สกิลรักษาตัวเองตามธรรมชาติF–>F]
‘อากิ:ฮึ เจ็บบ่อยจนสกิลพวกนี้สกิลความชำนาญขึ้นสินะ เหมือนเป็นเครื่องย้ำเตือนเลยแฮะว่าเราไม่ระวังตัวเองขนาดไหน ต้องพยายามมากกว่านี้แล้วสิ’
จากผู้แต่ง
ก็ขอตัดจบไว้เท่านี้ก่อน แต่ตอนหน้าไปล่ามอนสเตอร์และหาคำตอบกันว่าสกิลที่ล็อคอยู่ของเมิ่งซินคืออะไรกัน
