คุโรกิและเพื่อนๆ ของเขาเข้าไปในป่า
ป่าในตอนกลางคืนมืดมิด และหากไม่มีแสงตะเกียงและเวทมนตร์ สมาชิกคนอื่นๆ ที่ไม่ใช่คุโรกิก็คงไม่สามารถมองเห็นข้างหน้าได้แม้แต่นิ้วเดียว
การออกไปนอกกำแพงเมืองในเวลากลางคืนเป็นสิ่งที่อันตราย อย่างไรก็ตาม พวกเขาอยู่ใกล้กับกำแพงเมืองมาก และหากเกิดอะไรขึ้น พวกเขาจะต้องล่าถอยทันที
มีสมาชิกอีก 4 คน นอกเหนือจากคุโรกิ, การิออส และเลมเบอร์
การิออสตะโกนเรียกนักผจญภัยที่ดูเหมือนจะพร้อมที่จะเคลื่อนไหว
“ตอนกลางคืนมันน่ากลัวจริงๆ…”
หนึ่งในสมาชิกน้กผจญภัยที่ชื่อสเตรอสกล่าว เขาไม่ได้มาจากอาณาจักรร็อค แต่มาจากเมืองอื่น คุโรกิได้ยินมาว่าเขาหยิ่งเล็กน้อยแต่เขาก็เป็นคนดี
“ไม่มีทาง! ฉันมองไม่เห็นเลยด้วยตะเกียงหรือแสงวิเศษเล็กๆ แบบนี้”
พอสนักผจญภัยอีกคนกล่าวว่า เขามาจากเมืองอื่นเช่นเดียวกับสเตรอส
สเตรอสยังอยู่ในวัยยี่สิบต้นๆ ในขณะที่พอสเป็นนักรบผู้มีประสบการณ์ที่มีอายุมากกว่าการิออส
“ขอโทษที นี่คือขีดจำกัดของเวทย์มนตร์ของฉัน…”
นิมรีขอโทษ
นิมรี เป็นจอมเวทย์ที่อาศัยอยู่ในอาณาจักรร็อค
เขาเป็นคนที่รักษาอาการบาดเจ็บของกาลิออสเมื่อวานนี้ด้วย
เดิมทีนิมรีเป็นเด็กที่ถูกทิ้งไว้ที่ประตูกำแพงเมืองของอาณาจักรร็อคและเป็นสิ่งที่คุณเรียกได้ว่าเป็นเด็กสารเลวของเอลฟ์
เผ่าพันธุ์เอลฟ์มีเพียงผู้หญิงเท่านั้น และเอลฟ์ก็ปะปนกับเผ่าพันธุ์อื่นและสร้างลูก ถ้าคุณเป็นผู้หญิง คุณจะเกิดเป็นเอลฟ์ และถ้าคุณเป็นเด็กผู้ชาย คุณจะเกิดเป็นเผ่าพันธุ์ของพ่อคุณ
และเชื้อชาติที่แตกต่างกันทำให้การอยู่ร่วมกันเป็นเรื่องยากด้วยเหตุผลหลายประการ เด็กชายถูกทิ้งในหมู่บ้านใกล้กับชนเผ่าของบิดา อย่างไรก็ตาม จากมุมมองของเอลฟ์ เขาคงไม่มีความตั้งใจที่จะทิ้งมันไป
เด็กที่เกิดมาจากเอลฟ์ที่มีความสามารถด้านเวทย์มนตร์สูงจะมีพลังเวทย์มนตร์สูงและสามารถใช้เวทย์มนตร์ได้แม้ว่าปกติพวกเขาจะไม่เก่งเวทย์มนตร์ก็ตาม
ในหมู่มนุษย์ผู้มีอำนาจวิเศษนั้นมีคุณค่าและอาจเป็นประโยชน์ต่อประเทศชาติได้ ดังนั้นพวกเขาจึงได้รับการเลี้ยงดูด้วยความเอาใจใส่ เด็กเหล่านี้หลายคนมักจะกลายเป็นจอมเวทย์ในอนาคต
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมจอมเวทย์ที่เป็นมนุษย์จำนวนมากจึงเป็นผู้ชาย
นิมรีเติบโตในประเทศนี้และเรียนรู้เวทมนตร์จากนักมายากลในราชสำนักของประเทศนี้ซึ่งเสียชีวิตเมื่อ 10 ปีที่แล้ว
ปัจจุบัน นิมรี เป็นเหมือนจอมเวทย์ประจำศาลของประเทศนี้
“ฉันขอโทษ นั่นไม่ได้หมายถึงสิ่งที่ฉันหมายถึง…”
พ็อกซ์ขอโทษนิมรี
คุโรกิคิดว่าพ็อกซ์ดูเหมือนจะเป็นคนดี แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจ
นิมริดูเหมือนจะไม่สนใจและบอกว่าไม่เป็นไรและหัวเราะ
เมื่อวานฉันได้พบและพูดคุยกับเขา และนิมริก็ดูเป็นคนที่น่าคบหามาก
“สเตรอสคุณไม่รู้อะไรเหรอ?”
กาลิออสนั่นเองที่เป็นคนถามสเตรอส
“ฉันขอโทษ แม้ว่าฉันจะไม่มีอำนาจเหนือป่าในตอนกลางคืน บางทีคุณควรถามพี่ชายของคุณที่นั่น”
แน่นอนว่าพี่ชายคนโตนั่นก็คือคุโรกิ
ในหมู่พวกเขา คุโรกิเป็นคนเดียวที่สามารถใช้การมองเห็นตอนกลางคืนได้ แม้แต่นักเวทย์นิมรีก็ใช้ไม่ได้
ไม่ใช่เพราะ นิมรี เป็นนักเวทย์ที่อ่อนแอ แต่อาจเป็นเรื่องของความเข้ากันได้ เนื่องจากถึงแม้คุโรกิจะมีการมองเห็นตอนกลางคืน แต่เขาก็ไม่สามารถสร้างแสงสว่างที่มีมนต์ขลังเหมือนนิมริได้
คุโรกิถูกจัดให้เป็นแนวหน้าเพราะเขาสามารถใช้การมองเห็นตอนกลางคืนได้
“คุโระเป็นยังไงบ้าง?”
เลมเบอร์ถามคุโรกิ
“คุณถูกล้อมแล้ว”
“อะไร!!?”
พูดตามตรงคุโรกิได้ยินเสียงประหลาดใจจากคนรอบข้าง
ในความมืดมิดของราตรี มีเงาหลายเงาเข้ามาใกล้จากระยะไกลจากคุโรกิและคนอื่นๆ ที่ล้อมรอบพวกเขา
“อะไรนะ! อีกฝ่ายคือใคร ก็อบลินหรือออร์ค?”
เสียงตื่นตระหนกของการิออส
ทุกคนหยิบอาวุธของตนออกมา
“พวกมันเป็นทั้งก็อบลินและออร์ค…”
ทุกคนเอียงศีรษะกับคำตอบที่ไม่ชัดเจนของคุโรกิ
“คุณเป็นก็อบลินหรือออร์ค หมายความว่าไง?”
การิออสสงสัย
“พวกมันเป็นก็อบลินและออร์ค…แต่พวกมันเป็นซอมบี้”
คนอื่นอาจมองไม่เห็น แต่คุโรกิมองเห็นได้ชัดเจน
ฉันไม่รู้สึกถึงชีวิตจากก็อบลินและออร์คที่เข้ามาใกล้จากระยะไกลเลย
พวกเขาทั้งหมดมีบาดแผลตามร่างกาย บ้างก็มีหอกและลูกธนู
คุโรกิได้เรียนรู้บางอย่างจากลูกัส แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันคือศพที่กำลังเคลื่อนไหว (ซอมบี้)
อันเดด รวมถึงซอมบี้เป็นสัตว์ประหลาดที่เกลียดชังสิ่งมีชีวิตและโจมตีเมื่อพวกมันสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของบุคคลที่ยังมีชีวิตอยู่
ดูเหมือนพวกเขาจะสังเกตเห็นเราและกำลังเข้ามาหาเรา
เมื่อได้ยินคำพูดของคุโรกิ สมาชิกในวงยกเว้นตัวฉันเองก็เริ่มโวยวาย พวกเขากำลังปรึกษาหารือกัน
“มีคนจำนวนมากเข้ามาหาเรา ฉันคิดว่าผู้คนที่เราพบในตอนกลางวันคงกลายเป็นซอมบี้ไปแล้ว”
คุโรกิคิดอย่างนั้นเพราะเขาเห็นออร์คที่เขาพบระหว่างวันในเงามืดโดยรอบ
วันนี้ตอนเที่ยงการิออสเชิญคุโรกิให้ไปกำจัดสัตว์ประหลาดในป่าร่วมกับเขา
ออร์คตัวนั้นคือตัวที่ฉันเห็นในตอนนั้นอย่างแน่นอน
เขาสวมดาบขาดรุ่งริ่งและชุดเกราะขาดรุ่งริ่ง เช่นเดียวกับที่เขาทำเมื่อยังมีชีวิตอยู่ พวกเขาคงใช้สิ่งที่มนุษย์ใช้
คุโรกิยังคิดในตอนกลางวันว่าเขาแตกต่างไปจากออร์คแห่งนาร์โกลอย่างสิ้นเชิง
แม้ว่าพวกเขาจะดูคล้ายกัน แต่ทหารออร์คของนาร์โกล ก็มีอาวุธที่เหมือนกันและมีมารยาทที่ดี
ในทางกลับกัน ออร์คที่ฉันพบระหว่างวันคือพวกป่าเถื่อน เขาเป็นคนหยาบและรุนแรง และไม่ใช่คนที่ฉันสามารถคุยด้วยได้จริงๆ
เดิมทีคุโรกิซึ่งถูกเรียกโดยราชาปีศาจนั้นควรจะเป็นพันธมิตรของปีศาจ แต่รูปร่างหน้าตาของเขาทำให้เขาอยากอยู่เคียงข้างมนุษย์ด้วยอารมณ์
ยิ่งไปกว่านั้น ออร์คที่ฉันพบในตอนกลางวันยังแสดงท่าทีเป็นศัตรูทันทีที่เห็นคุโรกิ
พวกเขามองว่าคุโรกิและคนอื่นๆ เป็นอาหารอร่อย และเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาที่จะเข้าข้างออร์คแบบนั้น
คุโรกิตัดสินใจว่าสัตว์ประหลาดที่อยู่นอกนาร์โกลไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของโมเดส ดังนั้นพวกมันจะไม่ทรยศต่อโมเดส
เงาเข้ามาใกล้ด้วยความเร็วที่ช้ามาก
ตอนนี้พวกเขากลายเป็นซอมบี้ ต้นไม้ในป่าซึ่งคงไม่มีอะไรสำหรับพวกเขาเมื่อตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ จะต้องกลายเป็นอุปสรรคใหญ่สำหรับพวกเขา และดูเหมือนว่าพวกเขาจะไปที่นั่นไม่ได้
ในหมู่พวกเขา มีเงาพยายามจะไปถึงคุโรกิและเพื่อนๆ ของเขา
“ฮา!
คุโรกิชักดาบสั้นออกมาและฟันไปที่เงามืดที่เข้ามาใกล้
คุโรกิใช้ดาบสั้นเพราะเขาไม่ต้องการแสดงดาบวิเศษให้ผู้อื่นเห็น
ดาบสั้นถูกนำมาจากนาร์โกล
ต่างจากดาบวิเศษ พวกมันเป็นสิ่งธรรมดาในโลกนี้ มันยากที่จะใช้ดาบวิเศษกับทุกสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ดังนั้นฉันจึงนำดาบมาอีกอันหนึ่ง
เงาสะท้อนกลับและเคลื่อนไหวอย่างไม่มั่นคง
ทุกคนมารวมตัวกันรอบๆ เงาที่ร่วงหล่น
เป็นออร์คที่ไม่มีคอและขา อย่างไรก็ตาม แม้ว่าศีรษะของเขาจะถูกตัดออก แต่เขาก็ยังคงขยับแขนขาได้
“นี่มันซอมบี้ชัดๆ…”
การิออสตรวจสอบสภาพแวดล้อมของเขาอย่างระมัดระวัง
“นั่นสินะ…ทำไมถึงมีซอมบี้อีกล่ะ…ฉันไม่คิดว่าจะมีสตริกส์อีกเลย…”
เลมเบอร์พึมพำด้วยความงุนงง
“ถ้ามีซอมบี้ ก็ต้องมีคนสร้างพวกมันขึ้นมา”
หลายคนพยักหน้ากับคำพูดของนิมริ
คุโรกิเรียนรู้จากลูกัสว่าโดยพื้นฐานแล้วซอมบี้เช่นซอมบี้ไม่ได้เกิดขึ้นตามธรรมชาติ โดยทั่วไปพวกมันถูกสร้างขึ้นผ่านเวทมนตร์ กล่าวอีกนัยหนึ่ง มีความเป็นไปได้สูงที่จะมีคนสร้างซอมบี้ขึ้นมา
“เราจะทำอย่างไร? มีคนอื่นเข้ามาใกล้แล้วไม่ใช่หรือ?”
เมื่อคุโรกิพูดแบบนี้ ทุกคนก็เริ่มโวยวาย
ซอมบี้เคลื่อนที่ช้าๆ อย่างไรก็ตาม การถูกล้อมอาจเป็นอันตรายได้ ตอนนี้ฉันสามารถหนีไปได้แล้ว
“เราควรทำอย่างไรเลมเบอร์?”
การิออสถามเลมเบอร์
เลมเบอร์เป็นผู้บัญชาการของกลุ่มนี้ รอการพิพากษาของเขา
“แน่นอน เราจะล่าถอย มันจะปลอดภัยกว่าที่จะรอภายในกำแพงเมืองมากกว่าการต่อสู้กับพวกอันเดดอย่างเหมาะสม”
ทุกคนพยักหน้าตามคำพูดของเลมเบอร์
ซอมบี้นั้นช้าและอ่อนแอ
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากพวกมันตายไปแล้ว การโจมตีเช่นดาบและหอกจึงมีผลเพียงเล็กน้อย
ด้วยอุปกรณ์ของสมาชิกที่นี่ การต่อสู้จะทำให้ความแข็งแกร่งทางกายภาพของพวกเขาหายไปเท่านั้น
แน่นอนว่าคุโรกิสามารถทำลายล้างเขาได้ แต่เนื่องจากเขาซ่อนตัวตนที่แท้จริงไว้ จึงเป็นการดีที่สุดที่จะไม่แสดงพลังมากเกินไป
นอกจากนี้ อันเดดทั้งหมดยังอ่อนแอต่อแสงแดด และเมื่อถูกแสงแดด อันเดดก็ควรจะละลายและหายไป ดังนั้นการรอถึงเช้าจึงเร็วกว่าการเอาชนะทีละคน
เห็นได้ชัดว่านักบวชระดับสูงบางคนสามารถสร้างแสงแดดโดยใช้เวทมนตร์ได้ แต่ไม่มีใครที่นี่ที่สามารถใช้เวทมนตร์นั้นได้
ดังนั้น เลมเบอร์จึงตัดสินใจว่าเป็นการดีกว่าถ้ากลับไปที่กำแพงปราสาทและมุ่งความสนใจไปที่การป้องกันโดยไม่ต้องฝืนต่อสู้
ทุกคนรีบล่าถอยตามคำตัดสินของเลมเบอร์
“สำหรับอันเดดมากมายที่ปรากฏ มันเหมือนกับตอนที่เหล่าผู้กล้ามาถึงเมื่อเดือนที่แล้ว!!”
การิออสตะโกน ส่วนเลมเบอร์ นิมริ และ สโตลร์ ก็พยักหน้าตามคำพูดของเขา พวกเขาทั้งหมดมาจากอาณาจักรร็อค
มีอะไรเกิดขึ้นในอดีตหรือไม่? คุโรกิสงสัย
“ใช่ บางทีมันอาจจะเกี่ยวข้องกับผู้กล้าก็ได้”
นิมรีตอบกลับไป
“หลังจากนั้นก็ยังมีผู้รอดชีวิตใน สเตรอส”
“ฉันไม่รู้ว่าเป็น สตริจส์ จริงหรือไม่… แต่มันเป็นเรื่องจริงที่มีคนสร้างอันเดดขึ้นมา ระวังไว้จะดีกว่า”
พวกเขากำลังเดินทางกลับบ้านขณะพูดคุยกัน นี่คือสิ่งที่คุโรกิที่เพิ่งมาถึงอาณาจักรร็อคเมื่อวานนี้ไม่เข้าใจ มันไม่อยู่ในวงอย่างสมบูรณ์
อย่างไรก็ตามจากเนื้อเรื่อง ฉันคิดว่ามันดูเหมือนจะมีอะไรเกี่ยวข้องกับผู้กล้าบ้าง
(เรย์จิและเพื่อนๆ มาถึงในเวลานั้น)
คุโรกิรู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น
