คุโรกิ, การิออส และนักผจญภัยคนอื่นๆ กลับมาจากหอคอยของสตริจส์ และมารวมตัวกันที่โรงเตี๊ยมเกล็ดขาว
เป็นเวลาเย็นและค่อนข้างมืด
พวกที่ทำงานข้างนอกก็กลับมาที่กำแพงเมืองและรอจนเช้า
มีคนอย่างคุโรกิและคนอื่นๆ ที่มารวมตัวกันที่บาร์เพราะพวกเขาไม่มีเวลาที่จะรอ
นักผจญภัยเฉลิมฉลองความสำเร็จของการสำรวจโดยไม่มีผู้เสียชีวิต
ในโลกแห่งอันตรายนี้ ความตายเป็นสิ่งที่มอบให้
ในความเป็นจริง เป็นเรื่องยากที่จะไม่มีผู้เสียชีวิต
ดังนั้นการิออสและเพื่อนๆ ของเขาจึงตัดสินใจดื่มเพื่อเฉลิมฉลองความปลอดภัยของพวกเขา
คุโรกิมองดูสถานการณ์แล้วหัวเราะเล็กน้อย คิดว่ามันไม่ต่างจากโลกที่แล้ว
คนเดียวที่ไม่ได้อยู่ที่นี่ตอนนี้คือชิโรเนะและเลมเบอร์
ชิโรเนะกลับไปหาเพื่อนๆ ของเธอ และเลมเบอร์ไม่สามารถเข้าร่วมได้เพราะเธอต้องรายงานต่อกษัตริย์
กาลิออสเข้าไปเจอถังเบียร์เล็กๆ แล้วเขายกมันขึ้นดื่ม และเหล่านักผจญภัยก็เริ่มดื่มอย่างมีความสุข
อย่างไรก็ตาม คุโรกิไม่ดื่ม ดังนั้นเขาจึงแค่กิน
“อร่อยจังเลย กาลิออส”
คุโรกิพูดและซื้อของที่แผงลอยก่อนหน้านี้ ฉันยัดแก้ม
มีทั้งผักและหมูอยู่ข้างใน
มีป่าหลายแห่งใกล้กับอาณาจักรร็อค และมีหมูมากกว่าแกะ
หมูจะกินถั่วจากป่าใกล้เคียง ซึ่งส่วนใหญ่นำไปดองเกลือหรือรมควันก่อนฤดูหนาวจะมาถึง
ตอนนี้คุโรกิกำลังกินข้าวอยู่ที่ทำโดยใช้เศษเนื้อสัตว์ที่เหลือเมื่อทำอาหารถนอมอาหาร
แบบนี้ในเมืองรอบนอก มักจะเป็นเรื่องยากที่จะรู้ว่าเนื้อสัตว์ชนิดใดใช้ แต่เนื่องจากการิออสซึ่งอาศัยอยู่ในประเทศนี้ให้คำมั่นกับเขา คุโรกิจึงสามารถกินได้อย่างสบายใจ
“ฉันแน่ใจคุโระ มันจะค่อนข้างง่าย”
การิออสหัวเราะและดื่มแก้วที่สองของเขา
อย่างไรก็ตาม การชำระเงินที่ร้านนี้ถือเป็นความฟุ่มเฟือยของการิออส
อย่างไรก็ตาม จำเป็นต้องชำระเงิน
ต่อมา การิออสสัญญากับเจ้าของร้านว่าเขาจะจ่ายค่าเกลือให้เขา
เนื่องจากอาณาจักรร็อคไม่มีทางออกสู่ทะเล เกลือจึงมีค่า ด้วยเหตุนี้ บางครั้งจึงใช้เกลือแทนเหรียญโลหะ
“ใช่?”
มันเป็นตอนที่ฉันกำลังกินข้าวอยู่
คุโรกิรู้สึกแปลกๆ จึงลุกขึ้นยืน
“เกิดอะไรขึ้นคุโระ? จู่ๆ คุณก็ลุกขึ้นยืน”
“การิออส… ฉันรู้สึกแย่ บางที คว้าดาบแล้วมุ่งหน้าไปที่ประตูปราสาทจะดีกว่า”
คุโรกิมองดูการิออสด้วยสายตาจริงจัง
อย่างไรก็ตาม การิออสเพียงแค่เอียงศีรษะของเขา
(สุดท้ายแล้วคุณจะไม่เชื่อฉันถ้าฉันพูดอะไรแบบนี้ออกไป…)
การปรากฏตัวที่คุโรกิรู้สึกว่าเป็นอันตรายมาก
เมื่อฉันมองหาป้าย ฉันพบว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นที่ประตูปราสาท แต่มันเป็นตัวล่อ
คำใบ้ของความอาฆาตพยาบาทมาจากภายในประเทศนี้ คุโรกิเข้าใจเรื่องนั้น
หากการตอบกลับล่าช้าอาจเป็นปัญหาใหญ่ได้
“ฉันไม่สามารถลงรายละเอียดได้ แต่ดูเหมือนว่ามีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น…ฉันอยากให้คุณเชื่อฉัน…”
คุโรกิพูดด้วยความหงุดหงิด
“อา ฉันเข้าใจ ฉันเชื่อเธอ แม้ว่าเราจะรู้จักกันมาได้ไม่นาน แต่คุโระก็ไม่พูดตลกไม่ดี ดังนั้นฉันแน่ใจว่าเรื่องเลวร้ายกำลังจะเกิดขึ้น”
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าคุโรกิจะกังวล แต่การิออสก็เพียงแต่พยักหน้า
(อะไรนะโกหกทำไมเชื่อง่ายจัง?)
ฉันสงสัยว่าทำไมคุโรกิถึงเชื่อเขาง่ายๆ แต่ฉันคิดว่าฉันควรจะดีใจที่เขาเชื่อ
“ขอบคุณนะการิออส”
“ดี!!”
ด้วยเหตุนี้ การิออสจึงเรียกนักผจญภัย
◆
การิออสรีบไปพบคุโรกิขณะที่เขาออกจากร้าน
“มีอะไรหรือเปล่า การิออส? มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า?”
นิมรีที่กำลังดื่มกับเขาถาม
นักผจญภัยคนอื่นๆ ก็รวมตัวกันเพื่อรับมือกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“ฉันขอโทษนะทุกคน ฉันหยุดดื่มแล้ว ฉันจะคว้าอาวุธแล้วไปที่ประตูปราสาท ดูเหมือนว่ามีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น”
เมื่อการิออสพูดอย่างนั้น นักผจญภัยก็แสดงความสงสัยออกมา
(นั่นก็เป็นเรื่องธรรมดา ถ้าฉันไม่รู้เรื่องคุโระด้วย ฉันก็คงไม่เชื่อ)
กาลิออสจำครั้งแรกที่เขาได้พบกับคุโรกิได้
เราพบกันเมื่อเราเดินทางกลับอาณาจักรร็อคจากประเทศเพื่อนบ้าน
น่าเสียดายที่เขาได้พบกับกลุ่มก็อบลินการิออสพยายามหลบหนีแต่กลับหลงอยู่ในป่า
จากนั้นการิออสก็เอาเท้าไปติดโคนต้นไม้จรจัดและได้รับบาดเจ็บ
ตอนนั้นเองที่ฉันขยับตัวไม่ได้และพยายามคลานกลับบ้าน
“ตกลง?”
จู่ๆ การิออสก็ถูกเรียกตัวออกไป
เมื่อฉันหันหน้าไปก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้น นั่นคือการเผชิญหน้ากับคุโระของฉัน
แม้ว่าเขาจะไม่สังเกตเห็นจนกระทั่งเขาถูกเรียกหาเขา แต่การิออสก็ไม่สามารถละสายตาไปจากชายหนุ่มได้หลังจากที่เขาสังเกตเห็น
ในป่าที่อันตรายเกินกว่าที่มนุษย์จะเข้าไปได้ การิออสตระหนักได้ว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นไม่ปกติ
และมันก็ถูกต้อง แม้จะผอมกว่าการิออสแต่คุโระก็พาเขาไปถึงอาณาจักรร็อคได้อย่างง่ายดาย
กาลิออสคงคิดว่าคุโระไม่ใช่มนุษย์
อย่างไรก็ตาม ฉันไม่คิดว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ดีเลย
เมื่อเขาได้พบกับคุโระจริงๆ เขาก็ตระหนักว่าเขาเป็นคนดี
ฉันจึงชวนเขามาที่บ้านของฉัน
การิออสชักชวนเพื่อนของเขา
“ฉันช่วยไม่ได้ ถ้าสามีของ การิออส พูดอย่างนั้น ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องย้าย”
“ถูกตัอง.”
หากสโตลล์ยอมรับ คนอื่นๆ ก็จะยอมรับเช่นกัน
“การิออส คุโระพูดอย่างนั้น… ถ้าอย่างนั้น จะต้องมีบางอย่างเกิดขึ้น”
นิมรีก็พยักหน้าเช่นกัน
เป็นเพราะเขาเป็นนจอมเวทย์เหรอ?
การิออสรู้สึกว่านิมริยังคิดว่าคุโระเป็นมากกว่าคนธรรมดา
“อา นั่นแหละที่เป็นอยู่ ฉันขอโทษ แต่ทุกคนได้โปรดให้ฉันช่วยด้วย!”
เมื่อการิออสตะโกน นักผจญภัยก็ยกดาบขึ้น
◆
“มีอะไรเหรอ นาโอะซัง”
ชิยูกิกำลังจะออกจากคฤหาสน์เพื่อไปที่พระราชวังเมื่อนาโอะร้องเรียกเธอ
นาโอะคงไปนอนแล้วบอกว่าเหนื่อยจากการสำรวจตอนกลางวัน
นาโอะที่ไม่ควรตื่นเมื่อเข้านอน ก็ได้ตื่นแล้ว
ชิยูกิมีความรู้สึกไม่ค่อยพอใจนัก
“อืม…ชิยูกิซัง ดูเหมือนมีอะไรบางอย่างแปลกๆ เกิดขึ้น…”
นาโอะพูดด้วยสีหน้าลำบากใจ
(ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง แต่ที่นาโอะพูดแบบนั้น มันต้องมีอะไรแน่ๆ)
ชิยูกิคิดว่ามีเรื่องฉุกเฉินเกิดขึ้น ฉันตัดสินใจที่จะย้าย
“ฉันจะมาดูนะ นาโอะซัง รวบรวมทุกคนไว้ด้วย”
เมื่อชิยูกิออกจากวิลล่า เธอใช้เวทย์มนตร์การบินเพื่อบินขึ้นไปบนท้องฟ้า
มันมืดแล้ว
อย่างไรก็ตาม ด้วยความมหัศจรรย์ของการมองเห็นตอนกลางคืนและการมองเห็นระยะไกล เขาสามารถมองเห็นสภาพของประเทศได้
ตรวจดูว่ามีความโกลาหลเกิดขึ้นที่ประตูหรือไม่
“ประตูถูกพัง!!”
ชิยูกิก็ตระหนักถึงเรื่องเลวร้ายบางอย่าง
เห็นซอมบี้เข้ามาทางประตูหลักทางทิศใต้
“มีเรื่องนิดหน่อย! ฉันต้องเรียกทุกคน!”
ชิยูกิจึงรีบกลับไปที่วิลล่า
