อาณาจักรเวลอสเป็นประเทศมนุษย์ที่ใหญ่ที่สุด ตั้งอยู่ในภูมิภาคใกล้กับนาร์โกลมากที่สุด
ป่าสีน้ำเงินที่แผ่ขยายไปทางใต้ของเทือกเขา อเครอน อาณาจักรเวลอสก่อตั้งขึ้นที่ปากแม่น้ำที่ไหลผ่านใจกลาง
ประชากรประมาณ 40,000 คน เนื่องจากพื้นที่นี้เต็มไปด้วยสัตว์ประหลาด จึงไม่มีเมืองนอกนอกกำแพงเมือง
หลายประเทศแถวนี้ยากจน แต่อาณาจักรเวลอสแตกต่างออกไป
อาณาจักรเวลอสเป็นผู้ผลิตผลไม้คล้ายแอปเปิ้ลรายใหญ่ที่สุดที่สามารถปลูกได้ในภูมิภาคนี้เท่านั้น
ผลไม้มีรสหวานและสามารถใช้เป็นส่วนผสมในเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และเครื่องปรุงรสได้ จึงเป็นที่ต้องการในหลายประเทศ และผลไม้ เวลอส ยังส่งออกไปทางใต้ไกลถึงสาธารณรัฐเซนต์เลนาเรียด้วยซ้ำ
ฮิปโปกริฟฟ์ถูกเลี้ยงไว้ในคอกม้าในประเทศนี้ ส่วนชิโรเนและตัวอื่นๆ อยู่ในพระราชวังแห่งอาณาจักรเวลอส
“นี่คือท่านชิโรเนะ ขอบคุณมากที่มาที่เวลอส”
ชายอ้วนอายุประมาณ 50 ปีโค้งคำนับชิโรเนะและคนอื่นๆ
ชายอ้วนเป็นกษัตริย์ของประเทศนี้ ชื่อของเขาคือ เอการัส
นี่จะเป็นครั้งที่สองที่ชิโรเนะได้พบกับเขา
เอการัสเป็นชายชราที่มีบุคลิกอ่อนโยน และเขาพูดด้วยภาษาที่ให้เกียรติโดยไม่ทำหน้าไม่พอใจใส่ชิโรเนะและคนอื่นๆ ที่อายุน้อยกว่าลูกสาวของเขา
ชิโรเนะดูคล้ายกับเอจิกอสเล็กน้อย แต่ชิโรเนะคิดว่ามีเพียงชื่อและรูปลักษณ์เท่านั้นที่คล้ายคลึงกัน ข้างในแตกต่างอย่างสิ้นเชิง
“ท่านชิโรเนะ นั่นใช่น้องสาวของท่านผู้กล้าหรือเปล่า?”
เอการัสมองไปที่เคียวกะซึ่งนั่งอยู่ทางด้านขวาของชิโรเนะอย่างภาคภูมิใจ
โดยปกติเมื่อกษัตริย์ของประเทศนี้ยืนอยู่ เขาควรจะยืนและตอบโต้ แต่เขายังคงนั่งอยู่
“ถูกต้องแล้ว ราชาเวลอส นี่คือท่านหญิงเคียวกะ น้องสาวของผู้กล้าเรย์จิ เธอจะอยู่ที่ประเทศนี้สักพัก โปรดจัดเตรียมให้ด้วย”
คายะยังพูดอย่างหยิ่งผยอง
นี่คือทัศนคติของผู้เหนือกว่า
การรับรู้ทั่วไปในโลกนี้คือผู้ที่พระเจ้าทรงเลือกไว้นั้นสูงกว่ากษัตริย์
อย่างไรก็ตาม ชิโรเนะ ซึ่งเป็นพลเมืองตัวเล็กๆ รู้สึกไม่สบายใจที่ต้องอยู่ในตำแหน่งที่เธอสามารถกราบไหว้ได้
“ฮ่าฮ่าฮ่า แน่นอน โปรดอยู่ในเวลอสนี้นานเท่าที่คุณต้องการ”
เอกาลัสยิ้มและยอมรับข้อเสนอที่ตรงไปตรงมาของคายะโดยไม่รู้สึกโกรธ
ต่างจากตอนที่อยู่กับเอจิกอส ไม่มีอะไรน่าสงสัยเกี่ยวกับการจ้องมองของเขา
ฉันคิดว่าชิโรเนะเป็นคนดีเมื่อฉันพบเธอครั้งล่าสุด แต่ดูเหมือนว่าเธอไม่เปลี่ยนไปเลย
ชิโรเนะและเพื่อนๆ เลือกอาณาจักรเวลอสเป็นฐานในการรับข้อมูลเกี่ยวกับคุโรกิ
อาณาจักรอาร์โกรี่เป็นประเทศที่ใกล้ชิดกัน แต่พวกเขาเคยต่อสู้กับอาณาจักรอาร์โกรี่ในอดีต ดังนั้นจึงไม่เหมาะที่จะเป็นที่อยู่อาศัย และพวกเขาตัดสินใจว่าเวลอสร่ำรวยกว่าและจะเป็นที่พักที่ดีกว่า
“ว่าแต่สาวๆ จริงๆ แล้วพรุ่งนี้มีงานเต้นรำนะ ทำไมไม่ไปล่ะ?”
“””เต้นรำ?!!”””
ชิโรเนะและคนอื่นๆ มองหน้ากันด้วยคำพูดของกษัตริย์เอกราช
ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนในโลก ก็มีสิ่งเช่นการเข้าสังคมกับชนชั้นสูง
โดยเฉพาะในโลกนี้ที่มีสัตว์ประหลาดมากมาย มนุษย์ต้องร่วมมือกันเพื่อเอาชีวิตรอด
เป็นที่พึงปรารถนาที่จะร่วมมือกันไม่เพียงแต่ภายในกำแพงเมืองเท่านั้น แต่ยังรวมถึงระหว่างประเทศที่อยู่นอกกำแพงด้วย และมีการจัดกิจกรรมต่างๆ มากมาย เช่น การประชุมแลกเปลี่ยน ซึ่งราชวงศ์และชนชั้นสูงของประเทศมารวมตัวกัน
นี่คือสิ่งที่เรียกว่าการสื่อสารระหว่างประเทศ
อาจเป็นการประชุมง่ายๆ งานเลี้ยงอาหารค่ำ งานเลี้ยงน้ำชา หรืองานเลี้ยงสังสรรค์
ระหว่างเดินทางกับเพื่อน ชิโรเนะได้เข้าร่วมงานเลี้ยงและงานเต้นรำหลายครั้ง
เมื่อพูดถึงงานเต้นรำ มีหลายสไตล์ และไม่ใช่แค่งานเต้นรำที่ปรากฏในซินเดอเรลล่าอย่างที่ชิโรเนะจินตนาการครั้งแรกเท่านั้น
มันอาจจะเหมือนกับการเต้นรำพื้นบ้านหรืองานเต้นรำแบบที่คุณเห็นในภาพยนตร์อเมริกัน ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับภูมิภาค
นอกจากนี้ยังมีการเต้นรำที่คล้ายกับการเต้นรำบงของญี่ปุ่นอีกด้วย
“เราควรทำยังไงดี เคียวกะซัง คายะซัง ฉันคิดว่าพวกเขาน่าจะเป็นคนที่เต้นเป็นคู่นะ”
ชิโรเนะถามเคียวกะและคายะ
มีงานเต้นรำหลายรูปแบบ แต่งานเต้นรำที่พบบ่อยที่สุดคือให้ชายและหญิงเต้นรำเป็นคู่
จึงมีความเป็นไปได้สูงที่ลูกของเวลอสจะเหมือนเดิม
ชิโรเนะรู้สึกกังวล
หากคิดด้วยสามัญสำนึกก็ควรเข้าร่วม
เอการัสไม่ได้บังคับให้ฉันทำอะไร แต่เขาคือคนที่ฉันจะเป็นหนี้ต่อจากนี้ไป คงจะผิดถ้าปฏิเสธคำเชิญที่มีน้ำใจ
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเอการัสจะแย่ แต่ชิโรเนะกลับไม่กระตือรือร้นกับเรื่องนี้
เพราะงานเต้นรำยังมีความหมายของการล่าแต่งงานอีกด้วย
ชิโรเนะและเพื่อนสาวของเธอที่มายังโลกนี้พร้อมกับเรย์จิได้รับข้อเสนอการแต่งงานจากผู้ชายหลายคน
ในจำนวนนั้นมีเจ้าชายจากบางประเทศ และบุตรที่ชอบด้วยกฎหมายของขุนนางจากบางประเทศ
โดยปกติแล้ว มันจะเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รับข้อเสนอการแต่งงานจากขุนนางเช่นนั้น แต่ชิโรเนะกลับไม่รู้สึกว่ามันน่าสนใจเลย
ท้ายที่สุดพวกเขาทุกคนก็ยากจน
ด้วยพลังของชิโรเนะ กระดูกของคนธรรมดาสามารถหักได้เพียงแค่บีบมือแรงเกินไปเล็กน้อย
ดังนั้นพวกเขาจึงต้องเต้นราวกับว่าพวกเขากำลังจับสิ่งของที่เปราะบาง
การเต้นรำกับผู้ชายแบบนี้คงไม่สนุก และแม้ว่าเขาจะขอฉันแต่งงานกับเขา ฉันก็จะไม่ยอมรับ
แม้ว่าคุณจะไม่ได้มีทรัพย์สมบัติตั้งแต่แรก แต่ถ้าคุณมีพลังของชิโรเนะ คุณก็สามารถเป็นราชาของบางประเทศได้อย่างง่ายดาย
เขายังไม่พบว่าตำแหน่งของเขาในฐานะเจ้าชายน่าดึงดูดใจเลย
ไม่ว่าคนพวกนี้จะเข้าหาคุณมากแค่ไหน มันก็มีแต่จะลำบากเท่านั้น
เป็นผลให้ริโนะเพื่อนของชิโรเนะหยุดปรากฏตัวอย่างรวดเร็ว
นาโอะไม่สนใจตั้งแต่แรก และซาโฮโกะไม่ชอบดึงดูดความสนใจ เธอจึงไม่เข้าร่วมตั้งแต่แรก
แน่นอนว่าชิโรเนะไม่ได้เข้าร่วมงานอีกต่อไป
ตามที่คาดไว้ เป็นเรื่องแย่ที่ไม่มีใครปรากฏตัว ดังนั้นในตอนนี้ มีเพียงเรย์จิและชิยูกิเท่านั้นที่จะเข้าร่วม
และฉันคิดว่าชิโรเนะไม่อยากเข้าร่วมในครั้งนี้ด้วยถ้าเป็นไปได้
ชิโรเนะมองไปที่เคียวกะ
เธอยังมีสีหน้าไม่เต็มใจ ราวกับว่าเธอไม่ได้สนใจมันเช่นกัน
เคียวกะมีความสวยงามอย่างไม่น่าเชื่อเมื่อเธอยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ
ฉันได้ยินมาว่ามีผู้ชายหลายคนที่อยากเดทกับเธอ ไม่ใช่แค่ในโลกนี้แต่ในโลกเดิมด้วย
ฉันได้ยินมาว่าจริงๆ แล้วมีคนเข้าหาเธอมากกว่าชิโรเนะ
และเขาดูเบื่อหน่ายกับมันมาก
ดังนั้น ชิโรเนะจึงคาดการณ์ว่าคายะซึ่งให้เคียวกะเป็นอันดับแรกก็จะคัดค้านการเข้าร่วมด้วยเช่นกัน
“โอเค ฉันจะไปร่วมงานงานเต้นรำ โอเคไหมสาวน้อย?”
อย่างไรก็ตาม คายะประกาศว่าเธอจะเข้าร่วม ซึ่งตรงกันข้ามกับความคาดหวังของชิโรเนะ
“คายะ! คุณทำอะไรโดยไม่ได้รับอนุญาต!”
แน่นอนว่าเคียวกะจะตื่นตระหนก
“โอ้ สาวน้อย? คุณไม่สนใจเหรอ?”
คายะพูดอย่างมีเจตนาร้ายเล็กน้อย
เมื่อได้ยินอย่างนั้น ชิโรเนะก็ยิ้มอย่างขมขื่น
ฉันกำลังพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นที่บ้านของโอกะ
เคียวกะเป็นคนบอกว่าเธอสนใจ
“เอ่อ คือว่า…”
“เอาล่ะ ฉันจะเต้นรำกับผู้ชายเท่านั้นแหละ นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องทำในโลกโซเชียลเมื่อกลับโลกบ้านเกิด มันเป็นโอกาสที่ดี ดังนั้นฉันจึงคิดว่าควรทำความคุ้นเคยกับที่นี่เป็นความคิดที่ดี” “
เคียวกะไม่สามารถพูดอะไรได้หลังจากได้ยินคำพูดของคายะ
ปกติเคียวกะจะเฉยเมย แต่เธอก็รับคายะไม่เพียงพอ
ชิโรเนะคิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองยังไม่ชัดเจน
(ฉันรู้สึกแย่กับเคียวกะ แต่เรื่องแบบนี้เหมาะกับเธอมากเพราะเธอเป็นน้องสาวของเรย์จิคุง…)
จากนั้นชิโรเนะจินตนาการถึงเคียวกะในชุดเดรส
“เอ่อ…ฉันเข้าใจแล้วคายะ…”
เคียวกะเห็นด้วยอย่างไม่เต็มใจ
“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันคิดว่านี่จะทำให้งานเต้นรำน่าตื่นเต้นมากขึ้น”
เอกรัสยิ้มอย่างมีความสุข
ด้วยวิธีนี้ ชิโรเนะและคนอื่นๆ จึงตัดสินใจเข้าร่วมงานงานเต้นรำในวันมะรืนนี้
◆
โอมิลอส และ ปาร์ซิส ขี่ม้าด้วยกันและเข้าสู่อาณาจักร เวลอส
แม้ว่าฉันจะออกจากอาร์โกรี่ตั้งแต่เช้าตรู่ แต่ก็เป็นเวลาเย็นแล้ว
อาณาจักรเวลอสเป็นประเทศขนาดใหญ่ที่มีกำแพงล้อมรอบไม่เพียงแต่เมืองเท่านั้นแต่ยังมีป่าไม้ด้วย
ต้นไม้ในป่าออกผลหวานที่เรียกว่าผลไม้เวลอส ซึ่งเป็นหนึ่งในอุตสาหกรรมของเวลอส
โอมิลอส มองขึ้นไปที่กำแพงเมือง
คุณสามารถเห็นการตกแต่งทั่วทั้งกำแพงสูง
บางทีอาจเป็นเพราะเดิมทีอาร์โกรี่ถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็นป้อมปราการป้องกันสัตว์ประหลาด อาคารทั้งหมดจึงมีโครงสร้างที่แข็งแรง
มันแตกต่างจากอาร์โกรี่มาก
เวลอส เป็นประเทศที่ร่ำรวย ไม่เหมือนอาร์โกรี่
เวลอส ได้รับการพัฒนาให้เป็นศูนย์กลางของอุตสาหกรรมและการค้าในภูมิภาค
มีประชากรจำนวนมาก มากกว่าสองเท่าของประชากรอาร์โกรี่ ประเทศนี้ร่ำรวยเช่นกัน และความมั่งคั่งอาจมากกว่าอาร์โกรี่ถึง 10 เท่า
อาณาจักรเวลอสเป็นรัฐศูนย์กลางในภูมิภาคนี้ และราชวงศ์และขุนนางจากประเทศใกล้เคียงมารวมตัวกันเพื่อร่วมงานเต้นรำที่ได้รับการสนับสนุนจากราชวงศ์
แน่นอนว่าโอมิลอสก็เป็นหนึ่งในนั้น
งานเต้นรำมีวันมะรืนนี้ แต่มีเหตุผลว่าทำไมฉันถึงมาเร็ว
โอมิลอส เต้นไม่เก่ง เช่นเดียวกับปาร์ซิสที่อยู่ข้างๆ ฉัน
ประการแรก แม้ว่าคุณจะเต้นไม่เป็น แต่ก็ไม่มีปัญหาในการดำรงชีวิต
โอมิลอส ได้รับการฝึกฝนให้เป็นนักรบ แต่เขาไม่เคยเรียนรู้วิธีการเต้นเลย
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเขาเพิ่งได้เป็นเจ้าชาย เขาได้รับมอบหมายงานที่ยากลำบากเช่นนี้
โอมิลอส รู้สึกอยากบ่นกับมอนทัล พ่อของเขา
เดิมทีพ่อของฉันควรจะเข้าร่วม แต่เขาไม่อยากเต้น เลยบังคับให้โอมิลอสทำ
(อนาคตของอาร์โกรี่ขึ้นอยู่กับลูกนี้ ถือเป็นงานสำคัญ…)
โอมิลอสถอนหายใจ
ในช่วงรัชสมัยของกษัตริย์ไซพาส อาร์โกรี่กลายเป็นคนโดดเดี่ยวและยากจน
เพื่อขจัดความโดดเดี่ยวนี้ จำเป็นต้องผูกมิตรกับอาณาจักรเวลอส ซึ่งเป็นประเทศที่ใหญ่ที่สุดในภูมิภาค
ราชวงศ์และขุนนางจากหลายประเทศมารวมตัวกันที่งานเต้นรำ จึงเป็นเวทีที่สมบูรณ์แบบในการคลายความโดดเดี่ยว
หากทำได้ดีก็สามารถสร้างความประทับใจที่ดีให้กับผู้นำแต่ละประเทศได้
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันต้องไปร่วมงานเต้นรำ แม้ว่าฉันจะไม่รู้สึกอยากไปก็ตาม
“ฉันตั้งหน้าตั้งตารองานเต้นรำอยู่นะเจ้าชาย”
ปาร์ซิสข้างๆฉันพูดอย่างตื่นเต้น
ปาร์ซิสไม่เหมือนกับโอมิลอส ดูเหมือนว่าจะตั้งตารอคอยงานเต้นรำ
โอมิลอส สงสัยว่าเขาไม่กังวลหรือเปล่า แม้ว่าเขาจะเต้นแบบเดียวกันไม่ได้ก็ตาม
ไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทำได้เกี่ยวกับการที่ไม่สามารถเต้นได้
ดังนั้นโอมิลอสจึงวางแผนจะขอให้กษัตริย์เอการัสแนะนำให้เขารู้จักกับคนที่สามารถเต้นได้
ไม่มีใครสามารถเต้นรำที่อาร์โกรี่ได้
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันวางแผนที่จะมาเร็วและฝึกซ้อม
แม้ว่าจะเป็นช่วงเย็น แต่ฉันก็ยังควรจะเข้าเฝ้ากษัตริย์ได้
โอมิลอสคิดเช่นนั้นแล้วมุ่งหน้าไปยังพระราชวัง
เมื่อคุณมาถึงพระราชวังแล้ว ให้แจ้งคนเฝ้าประตูว่าเจ้าชายแห่งอาร์โกรี่มาถึงแล้ว
โอมิลอสยังคงลังเลที่จะเรียกตัวเองว่าเจ้าชาย แต่ก็อดไม่ได้
ราชองครักษ์มาและแนะนำคุณ
“โอ้ ยินดีที่ได้พบคุณที่นี่ เจ้าชายโอมิลอสและปาร์ซิสคุง”
เมื่อท่านเข้าไปในห้อง กษัตริย์เอกลาสจะทรงต้อนรับท่าน
เขาเป็นเจ้าชายที่คู่หมั้นของเขาถูกกษัตริย์ไซพาสพาตัวไป
ดังนั้น ขณะที่ ไซพาส อยู่บนบัลลังก์ เวลอส และ อาร์โกรี่ ก็ไม่สามารถเข้ากันได้
โอมิลอส หวังว่าจะพบวิธีปรับปรุงความสัมพันธ์ของพวกเขาในตอนนี้ที่ ไซพาส จากไปแล้ว
“ขอบคุณที่ชวนผมไปงานงานเต้นรำ”
“เปล่าครับ ดีและดี ต่อไปนี้ผมอยากจะเข้ากันได้ดีกับอาร์โกรี่”
เอการัสยิ้มสดใส
ดูเหมือนว่าเอการัสอยากจะให้อภัยคู่หมั้นของเขาที่ไปไซพาส แต่คนรอบข้างเขาไม่ให้อภัยเธอ และความสัมพันธ์ทางการฑูตก็ถูกตัดขาด
อย่างไรก็ตาม เขาบอก โอมิลอส ว่าเขาอยากจะทำให้ดีนับจากนี้ไป
“อย่างไรก็ตาม คุณมาถึงเร็ว งานเต้นรำจะมีขึ้นในคืนมะรืนนี้”
“อันที่จริงฉันมีเรื่องจะถามคุณเกี่ยวกับงานเต้นรำ”
“มันคืออะไร?”
“จริงๆ แล้วฉันกับปาร์ซิสเต้นไม่ได้ ช่วยแนะนำผู้หญิงที่เต้นได้หรือคนที่สอนเราเต้นหน่อยได้ไหม”
เมื่อโอมิลอสบอกความจริง กษัตริย์เอกราชก็หัวเราะ
“5555 พูดตรงๆ ดีและดี มาแนะนำทั้งสองอย่างเลยดีกว่า”
“ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากได้ผู้หญิงที่สวย”
ปาร์ซิสพูดอะไรบางอย่างหน้าด้าน
“ปาร์ซิส!!”
โอมิลอส ตื่นตระหนก ฉันไม่อยากสร้างความไม่พอใจให้กับเรื่องแบบนี้
“ไม่ ไม่ นั่นค่อนข้างดี ฉันจะแนะนำให้คุณรู้จักกับผู้หญิงที่สวยเป็นพิเศษ”
เอกาลัสหัวเราะอย่างไร้กังวล
โอมิลอส รู้สึกโล่งใจกับทัศนคตินั้น
“คุณสวยไหม? ฉันตั้งตาคอยสิ่งนั้นจริงๆ”
ปาร์ซิสหัวเราะอย่างมีความสุข
เมื่อเห็นปาร์ซิสเช่นนั้น โอมิลอสก็ถอนหายใจ
และฉันก็อธิษฐานขอให้ไม่มีปัญหาเกิดขึ้น
