“ฉันเป็นคนเดียวที่เปิดเผยความอัปลักษณ์ของฉัน”
เดซิอุสที่สามารถเปลี่ยนกลับจากสุนัขเป็นมนุษย์ได้เพราะผีปอบที่ปลอมตัวเป็นคอร์เนสถูกกำจัดสิ้นแล้ว พูดกับชิยูกิและคนอื่นๆ ด้วยสีหน้าหดหู่
ไม่เพียงแต่เขากลายเป็นสุนัขเท่านั้น แต่เมื่อเขากลับมาเป็นมนุษย์ พวกผู้หญิงก็เห็นเขาเปลือยเปล่า จึงไม่น่าแปลกใจเลย
“อย่ารู้สึกผิดหวังนะเดชิอุสซัง คุณน่ารักมาก”
“โอ้ ใช่แล้ว มันน่ารักจริงๆ”
ริโนะและนาโอะพูดด้วยน้ำเสียงที่สดใส
เขาอาจจะพยายามให้กำลังใจเดซิอุส แต่เขากลับทำให้เดซิอุสรู้สึกหดหู่มากยิ่งขึ้น
“ไม่ ลอร์ดเดชิอุส กูลคนนั้นเป็นนักเวทย์ที่ทรงพลัง ลอร์ดเดซิอุสจะไม่โกรธเคือง”
ชิยูกิก็ตัดสินใจให้กำลังใจเดซิอุสด้วย
ในความเป็นจริง เวทมนตร์ของผีปอบที่ปลอมตัวเป็นคอร์เนสนั้นทรงพลังมาก
เดซิอุสได้รับการปกป้องจากเทวดา ดังนั้นความต้านทานเวทมนตร์ของเขาจึงสูง
เดซิอุสไม่สามารถต้านทานได้ ดังนั้นความแข็งแกร่งของปอบจึงมีอยู่จริง
ชิยูกิคิดอย่างโง่เขลาว่ามันต้องเป็นกูเรสต์ที่แซงหน้ากูลาและกูลาแน่ๆ
“เอาล่ะ ยังไงก็ตาม มันเป็นความผิดพลาดที่จะกำจัดพวกมันทั้งหมด”
เรย์จิมองไปที่ศพของปอบแล้วพูด
“ถูกต้อง ฉันควรจะทิ้งอันหนึ่งไว้เพื่อรับข้อมูล”
นาโอะพูดถูก
ในระหว่างการต่อสู้ พวกเขาค้นพบเด็กที่ถูกนำเข้ามาเพื่อเป็นอาหารของพวกผีปอบ
เมื่อชิยูกิและเพื่อนๆ เห็นสิ่งนี้ พวกเขาก็โกรธและกำจัดพวกปอบทั้งหมดอย่างรวดเร็วโดยไม่คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
คุณไม่สามารถรับข้อมูลจากสิ่งนี้ ควรจะมีชีวิตอยู่ต่อไป
และชิยูกิก็ประหลาดใจ
ทุกคนในคฤหาสน์นี้เป็นผีปอบ แล้วคนที่นำช่อดอกไม้ที่เรย์จิตอบกลับมาคือใคร?
ตามที่เรย์จิบอก คนที่นำช่อดอกไม้มานั้นดูไม่เหมือนผีปอบเลย
อย่างไรก็ตาม ฉันไม่รู้สึกอยากฟื้นคืนชีพพวกกูลเพื่อรับข้อมูล
“อืม แต่อาจจะยังมีผู้รอดชีวิตอยู่นะ นาโอะจัง มีผีปอบซ่อนอยู่บ้างไหม?”
นาโอะส่ายหัวกับคำพูดของริโนะ
“อืม คนแบบนั้นกลับไม่รู้สึกแล้ว แต่ดูเหมือนว่าจะมีชั้นใต้ดิน นั่นเป็นที่เดียวที่ฉันไม่สามารถสัมผัสได้”
“ห้องใต้ดิน?”
“ใช่แล้ว ชิยูกิซัง มันเป็นแค่ชั้นใต้ดินนั้น แต่ฉันสัมผัสไม่ได้ที่นั่น มันอาจเป็นอุปสรรค”
“กล่าวอีกนัยหนึ่ง มีสิ่งกีดขวางสองชั้นระหว่างอาคารและห้องใต้ดิน ถ้าอย่างนั้น เราไปดูที่นั่นกันเถอะ อาจมีบางอย่างอยู่ที่นั่น”
เมื่อชิยูกิพูดแบบนั้น ริโนะก็ดูรังเกียจ
“มันอยู่ในห้องใต้ดิน ฉันคงไม่ชอบถ้ามีกระดูกมนุษย์เยอะๆ”
“ไม่เป็นไรครับคุณริโนะ ปอบก็กินกระดูกได้เหมือนไฮยีน่า กระดูกมนุษย์ไม่เหลือแล้ว”
ไฮยีน่าสามารถกินกระดูกที่สัตว์อื่นไม่สามารถทำได้ เช่นเดียวกับผีปอบ
นอกจากนี้ความจริงที่ว่าไม่มีศพเหลืออยู่ก็เป็นเหตุผลหนึ่งว่าทำไมผีปอบจึงหาได้ยาก
“ถึงฉันจะตายก็ไม่มีใครสังเกตเห็น ฉันไม่ชอบสิ่งนั้น”
นาโอะยังพูดด้วยสีหน้าเศร้าหมอง
ชิยูกิรู้สึกเหมือนเธอกำลังนึกถึงบางสิ่งที่ไม่พึงประสงค์จากสีหน้านั้น
ชิยูกิไม่รู้เกี่ยวกับอดีตของนาโอะ เพราะนาโอะไม่อยากคุย
ฉันก็เลยไม่ได้ยินอะไรเลย
“อย่ากังวลนะ นาโอะ ถ้านาโอะหายไป ฉันจะสังเกต และฉันจะตามหาเธอจนสุดปลายโลก”
เรย์จิวางมือบนหัวของนาโอะแล้วพูด
“รุ่นพี่เรย์จิ…”
ใบหน้าของนาโอะสดใสขึ้นขณะที่เธอลูบหัว
“สุดท้ายก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ดูเหมือนเทพีแห่งแสงจันทร์ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรู้จักเธอ”
เรย์จิพูดด้วยน้ำเสียงสดใส บางทีอาจจะเปลี่ยนหัวข้อก็ได้
ฉันมองไปรอบๆ คฤหาสน์ แต่ไม่พบผู้หญิงที่มีหน้าตาแบบนั้นเลย บางทีมันอาจจะน่าเสียดายสำหรับเรย์จิ
“แย่จังเลยนะเรย์จิคุง มันคงเป็นกูล่าปลอมตัวมา ฉันควรจะคิดว่าฉันคงเอาชนะเขาโดยไม่รู้ตัว”
กูลาแปลงร่างเป็นสาวงาม เทพีแห่งแสงจันทร์ที่เดซิอุสเห็นคงเป็นกูลาที่ปลอมตัวมา พวกผีปอบที่ปลอมตัวเป็นคอร์เนส คงคิดว่าพวกเขากำลังตามหาสหายของพวกเขา
เรย์จิดูผิดหวัง ชิยูกิจึงยิ้ม
“บางทีชิยูกิอาจจะพูดถูก แต่เซียนน่า น้องสาวของฉัน…”
เดซิอุสพูดด้วยสีหน้ามืดมน
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ชิยูกิและคนอื่นๆ ก็ไม่รู้จะพูดอะไร
ถ้าเซียนน่าถูกผีปอบจับไว้ ตอนนี้เธอคงถูกกินไปแล้ว
ไม่มีคำพูดที่จะพูด
“โอ้! ตอนนี้! ฉันจะลงไปดูที่ชั้นใต้ดินแล้ว! ฉันอาจจะค้นพบอะไรบางอย่างก็ได้”
“ถูกต้องแล้ว นาโอะซัง ตอนนี้เราไปที่ชั้นใต้ดินกันเถอะ”
ชิยูกิและเพื่อนๆ มาถึงสถานที่ที่เป็นทางใต้ดิน
การเข้าถึงชั้นใต้ดินถูกซ่อนอยู่หลังชั้นหนังสือในการศึกษานี้ ดูเหมือนว่าสถานที่แบบนี้จะเหมือนกันทุกที่ในโลก
เลื่อนชั้นหนังสือให้เห็นบันได
มีไฟบนผนังทั้งสองข้างของบันได ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องใช้เวทมนตร์แห่งแสง ส่วนชิยูกิและคนอื่นๆ ลงไปที่ห้องใต้ดินโดยมีนาโอะเป็นผู้นำและเรย์จิอยู่ด้านหลัง
“หือ? ผีเสื้อ?”
ริโนะอุทานด้วยความประหลาดใจ
เมื่อลงบันไดไปห้องใต้ดิน จู่ๆ ก็เจอสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งมีผีเสื้อสีฟ้าขาวสดใสบินไปมาอยู่มากมาย
“อะไรเนี่ย สวยจังเลย!!”
ชิยูกิเห็นผีเสื้อด้วยและอดไม่ได้ที่จะพึมพำ
มันเป็นผีเสื้อตัวแรกที่ฉันเห็น
ห้องใต้ดินสว่างไสวด้วยผีเสื้อสีซีดที่ส่องแสง และดูเหมือนไม่ต้องการแสงสว่าง
เมื่อคุณพยายามสัมผัสผีเสื้อ ผีเสื้อก็จะหายไป
ชิยูกิและคนอื่นๆ รู้สึกราวกับว่าพวกเขากำลังมองเห็นความฝันหรือนิมิต
ชิยูกิและคนอื่นๆ เดินไปยังส่วนลึกของห้องใต้ดินซึ่งมีผีเสื้อเต้นระบำอยู่
เมื่อฉันเข้าไปในห้องที่ใหญ่ที่สุด
ลมกระโชกแรงพัดเข้ามาในห้อง
“มันอันตรายนะ รุ่นพี่เรย์จิ!!”
จู่ๆ นาโอะก็หันกลับมาและกรีดร้อง
ในขณะนั้น เสียงโลหะก็ดังขึ้น
นั่นคือช่วงเวลาที่ฉันหันไปทางทิศทางของเสียง
ชิยูกิรู้สึกหลงใหล
มีหญิงสาวคนหนึ่งยืนถือเคียวขนาดใหญ่ยืนอยู่ตรงนั้น
ผีเสื้อสีขาวส่องแสงระยิบระยับไปรอบๆ หญิงสาว ทำให้สาวๆ ขาวเปล่งประกาย
เด็กผู้หญิงคนนั้นสวยมากและสายตาก็มหัศจรรย์มาก
เด็กผู้หญิงแต่งกายด้วยชุดสีดำและสีน้ำเงิน และผมของเธอเป็นสีเงิน
ชิยูกิได้ยินเสียงเดชิอุสที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอกระซิบว่าเธอคือเทพีแห่งแสงจันทร์
ชิยูกิได้ยินคำพูดเหล่านี้และตระหนักว่าหญิงสาวตรงหน้าเธอคือเทพีแห่งแสงจันทร์
เทพีแห่งแสงจันทร์หันสายตาอันเย็นชาไปทางชิยูกิและคนอื่นๆ
“มันน่าจะจับฉันด้วยความประหลาดใจ แต่คุณก็บล็อกมันได้ อย่างที่คาดไว้ คุณแข็งแกร่งยิ่งกว่าหนอนแมลง”
เสียงใสของเทพธิดาแห่งแสงจันทร์ มีความเกลียดชังอย่างรุนแรงในน้ำเสียงนั้น
“มันเป็นการต้อนรับที่ค่อนข้างรุนแรง ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากให้คุณอ่อนโยนกว่านี้ ฉันเกือบจะตัดคุณออกโดยไม่คิดอะไรเลย”
เรย์จิพูดอย่างสดใสขณะที่เขาเตรียมดาบของเขา
แม้ว่าเขาจะถูกโจมตีด้วยความประหลาดใจ แต่เขาก็มีรอยยิ้มที่ผ่อนคลายบนใบหน้าของเขา
“ไม่มีทางที่ฉันจะต้อนรับคุณ ฉันยอมตายดีกว่า”
เทพีแห่งแสงจันทร์นั้นเข้าใจง่าย แต่เป็นศัตรูโดยตรงกับเธอ
จากนั้น เทพธิดาก็ก้าวถอยหลังและเตรียมเคียวในมือของเธอ
“ที่น่าเสียดาย”
เรย์จิหัวเราะ ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาดูมีความสุขแม้ว่าเขาจะถูกบอกให้ตายก็ตาม
“เราได้พบกันอีกแล้ว เทพธิดาแห่งแสงจันทร์”
เดชิอุสขัดจังหวะขณะที่เรย์จิและเทพธิดาแห่งแสงจันทร์กำลังคุยกัน
“คุณคือใคร?”
เดซิอุสรู้สึกเป็นลมเล็กน้อยกับคำพูดของเทพธิดาแห่งแสงจันทร์
ฉันเห็นเรย์จิยิ้ม
แม้ว่าเขาจะรู้เรื่องผู้กล้าเรย์จิ แต่ดูเหมือนเขาจะจำเดซิอุสไม่ได้
ชิยูกิรู้สึกเสียใจเล็กน้อยกับเดซิอุส
“ฉันมีเรื่องอยากจะถามคุณ คุณคือคนที่บงการคาร์คินอสหรือเปล่า”
แต่เดซิอุสก็รับฟังอย่างไม่มีใครขัดขวาง
พยายามอย่างเต็มที่ เดซิอุสและชิยูกิจะคอยเชียร์คุณ
“นั่นผิด”
เทพีแห่งแสงจันทร์ปฏิเสธมัน
“ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องจริง ดังนั้น เซียนน่า น้องสาวของฉันทิ้งขลุ่ยนี้ไว้ คุณจำสิ่งนี้ได้ไหม”
เดชิอุสหยิบขลุ่ยออกมาแล้วฟัง ติดตามมันต่อไป
“แล้วขลุ่ยนั่นล่ะ แล้วเซียนน่าล่ะ? อ๋อ เข้าใจแล้ว คุณคือเดคิสึกิ พี่ชายของเธอเหรอ? ฉันได้ยินมาจากเซียนน่า”
ชิยูกิและคนอื่นๆ ประหลาดใจที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้
“เซียนน่าโอเคไหม!? และเดซิอุส”
เดซิอุสถามขณะแก้ไขชื่ออย่างสุภาพ
“เพราะเธอสอนฉันเต้น ฉันจึงรักษาหัวให้คงอยู่แทนที่จะตัดหัว ยังไงก็ตาม”
เทพีแห่งแสงจันทร์พูดด้วยสีหน้าเย็นชา ราวกับว่าเธอไม่มีความตั้งใจที่จะจำชื่อของเดซิอุส
อย่างไรก็ตาม จากคำพูดเหล่านั้น ฉันสามารถบอกได้ว่าเซียนน่าปลอดภัย
นี่เป็นข้อมูลที่ดี
“ดี ท่านเดชิอุส”
“สบายดีครับคุณเดชิอุส”
“นั่นเยี่ยมมาก”
เดชิอุสพยักหน้าให้กับคำพูดของชิยูกิ
“ถ้าอย่างนั้นคุณช่วยคืนเซียน่าให้ฉันได้ไหม”
“ฉันไม่ได้กักขังเธอหรืออะไรทั้งนั้น จริงๆ ฉันคิดว่าเธอควรออกไปโดยเร็ว”
ชิยูกิและคนอื่นๆ เอียงศีรษะกับคำพูดเหล่านั้น
เซียนน่าดูเหมือนจะอยู่กับเทพีแห่งแสงจันทร์ แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ถูกควบคุม
“แต่คุณควรระวังไว้ มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นอยู่ใต้ฝ่าเท้าของคุณ”
เทพีแห่งแสงจันทร์พูดสิ่งนี้และชี้เคียวของเธอไปที่เดซิอุส
“นั่นหมายความว่าอย่างไร?”
เรย์จิก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว จากนั้นเทพีแห่งแสงจันทร์ก็ก้าวถอยหลัง
“ผู้กล้า ฉันจะไม่ต่อสู้กับคุณอีกต่อไป ไม่น่าจะชนะได้ อย่างไรก็ตาม หากคุณต้องการต่อสู้ ให้มาที่แท่นบูชาแห่งบาดอน”
เทพีแห่งแสงจันทร์ยิ้ม
เรย์จิยิ้มและมีเครื่องหมายอัศเจรีย์หลุดออกมาจากปากของเขา
“แท่นบูชาบาดอน? นั่นอะไรน่ะ?”
เมื่อชิยูกิถาม เทพีแห่งแสงจันทร์ก็ขยับสายตาของเธอเล็กน้อย
“สอบถามรายละเอียดจากไอโนเอะ หรือหาผีปอบสกปรกที่เหลืออยู่แล้วถาม ทีนี้ถ้าคุณไม่กลับบ้านเร็ว ๆ นี้ ฉันจะกังวลเกี่ยวกับคุณ ฉันจะปล่อยคุณไป”
เทพธิดาแห่งแสงจันทร์กล่าวเช่นนั้นแล้วก้าวถอยหลัง
“อ๊ะ ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณหนีไป คุณช่วยบอกฉันเพิ่มเติมเกี่ยวกับคุณได้ไหม อะไรนะ!?”
เรย์จิก้าวเข้ามา แต่ทันใดนั้น กำแพงเรืองแสงก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา
“โล่เวทย์มนตร์?! และมากกว่าหนึ่ง?!”
โล่เวทย์มนตร์หลายอันปรากฏขึ้นต่อหน้าเทพธิดาแห่งแสงจันทร์และเรจิ ซึ่งขัดขวางเส้นทางของเรย์จิ
“ลาก่อนผู้กล้า”
เมื่อเทพีแห่งแสงจันทร์กล่าวเช่นนี้ ผีเสื้อเรืองแสงก็ปกคลุมเธอไว้ ทันใดนั้นเขาก็หายไป
ราวกับว่าฉันเห็นนิมิต
“การปรากฏตัวหายไปแล้ว มันเคลื่อนไหวได้อย่างไร?”
นาโอะเฝ้าดูเทพีแห่งแสงจันทร์หายตัวไปและพูดว่า
“ดูเหมือนเขาจะไม่ได้อยู่ในห้องนี้แล้ว ฉันไม่รู้สึกถึงพลังเวทย์มนตร์เลย เขาย้ายมาได้ยังไง?”
ชิยูกิก็มีข้อสงสัยเช่นกัน
มันเป็นครั้งนั้น ทันใดนั้นห้องก็สั่นสะเทือน
พอมองไปรอบๆ ก็รู้สึกว่าห้องเริ่มเล็กลง และมันทำให้หายใจไม่ออก
ไม่ต้องสงสัยเลย พื้นที่กำลังหดตัว
“นี่มันอะไรกัน!?ทุกคนมาอยู่เคียงข้างฉัน!!”
ชิยูกิกรีดร้อง
แน่นอนว่าเป็นเวทย์มนตร์ที่จะดักจับเป้าหมายไว้ในบาเรีย จากนั้นทำให้บาเรียมีขนาดเล็กลงและพังทลายลงในที่สุด
หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ทุกคนจะถูกบดขยี้
เมื่อชิยูกิยืนยันว่าทุกคนมารวมตัวกันแล้ว เธอก็สร้างบาเรียล้อมรอบตัวเธอและดันบาเรียที่หดตัวกลับออกไป
(แรงกดดันค่อนข้างแรง ดูเหมือนว่าเทพธิดาแห่งแสงจันทร์จะมีพลังเวทย์มนตร์เช่นเดียวกับฉัน)
ชิยูกิรวบรวมพลังเวทย์มนตร์ของเธอแล้วผลักกลับ
คุณสามารถเห็นคฤหาสน์คอร์เนสพังทลายลงนอกกำแพง
เมื่อพื้นที่ใต้ดินหมดลง อาคารด้านบนก็ไม่มีพื้นที่เหลืออีกต่อไป
หลังจากนั้นไม่กี่นาที การล่มสลายก็หยุดลง
ดูเหมือนว่าพื้นที่นั้นจะหยุดหดตัวแล้ว
ชิยูกิขยายบาเรียขึ้นเหนือเธอโดยตรง และผลักเศษหินที่อยู่เหนือหัวของเธอออกไป
เมื่อพวกเขากลับลงมาที่พื้น คฤหาสน์ คอร์เนสก็ถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง
“คุณจะทำเพื่อฉัน”
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผู้ที่ใช้เวทย์บีบอัดคือเทพีแห่งแสงจันทร์
ดูเหมือนว่าเธอทิ้งของที่ระลึกไว้ให้ฉันในตอนท้าย
ห้องใต้ดินถูกทำลายทั้งหมดและไม่มีใครรู้ว่ามีอะไรอยู่ที่นั่น
“อย่างไรก็ตาม เธอมีความสวยงามอย่างไม่น่าเชื่อ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอถูกเรียกว่าเทพีแห่งแสงจันทร์”
เรย์จิพูดขณะพยักหน้า
“และถึงแม้ว่าเธอจะสูงพอๆ กับริโนะ แต่หน้าอกของเธอก็ใหญ่มาก”
ริโนะจับหน้าอกของเขาและรู้สึกหดหู่
“มันใหญ่มาก ยิ่งกว่านั้นถึงแม้เอวของเธอจะผอมแต่หน้าอกของเธอก็ยังยื่นออกมา ฉันอิจฉา ว่าแต่คุณเป็นใคร ฉันไม่คิดว่าคุณเป็นปอบใช่ไหม”
“ฉันไม่คิดว่าเธอเป็นปอบ แต่ฉันไม่คิดว่าเธอเป็นมนุษย์เช่นกัน ริโนะซัง รู้ไหมว่าเธอแกล้งทำเป็นรูปร่างหน้าตาของเธอ?”
ชิยูกิถามริโนะที่กำลังซึมเศร้า
“ไม่ ฉันเพิ่มพลังดวงตาของฉันให้สูงสุดแล้วมองดูพวกเขา แต่รูปร่างหน้าตาของฉันก็ไม่ได้หลอกลวง…”
ริโนะตอบพร้อมกับส่ายหัว
แม้ว่าพลังดวงตาปีศาจของริโนะจะเพิ่มขึ้นสูงสุด แต่หากเธอยังคงดูเหมือนเดิม ไม่ต้องสงสัยเลยว่ารูปร่างหน้าตาที่สวยงามของเธอนั้นมีอยู่จริง
นั่นเป็นสาเหตุที่ริโนะรู้สึกหดหู่
“อืม ชิยูกิ เธอพูดอะไรบางอย่างที่ทำให้ฉันรำคาญ มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นใต้ฝ่าเท้าของเธอ และสำหรับผีปอบตัวอื่นๆ…”
เดซิอุสพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“นั่นเป็นความจริงอย่างแน่นอน คุณหมายถึงอะไร? นอกจากนี้ คุณอยากจะมาที่แท่นบูชาของบาดอนไหม?”
เรย์จิกระซิบ
“นั่นบาดอนใช่ไหม มันคือสัตว์ประหลาดที่เขียนไว้บนความโล่งใจในโรงละครนั้น เรย์จิคุง คุณควรกลับไปสำรวจสิ่งต่างๆ ที่นี่ ฉันต้องหาให้เจอว่าแท่นบูชานั้นอยู่ที่ไหน”
“ใช่แล้ว นอกจากนี้ ฉันได้รับเชิญจากหญิงสาวสวยคนหนึ่ง ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องไป”
ทุกคนพยักหน้ารับคำพูดของเรย์จิ
(เทพีแห่งแสงจันทร์ เธอกำลังวางแผนอะไรอยู่?)
ชิยูกิคิดถึงเธอขณะที่เธอจากไป
