คุโรกิและเพื่อนๆ ปรากฏตัวออกทะเลใกล้กับหัวของแอสพิโดเชรอนฉันเห็นงูทะเล
ซึ่งงูทะเลมีความยาวประมาณ 12 เมตร
ฉันไม่รู้สึกถึงความเกลียดชังใด ๆ จากงูทะเล
ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ได้มาโจมตีเรา
“เอ่อ…อาจารย์คุโรกิ ดูเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังมา”
โพเลนด์ซึ่งอยู่ข้างๆ คุโรกิพูด
“ใช่ ฝ่าบาทดูเหมือนจะสัมผัสได้เช่นกัน แน่นอนงูทะเลดูเหมือนเขากำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่าง”
เมื่อคุโรกิพูดแบบนั้นงูทะเลทำน้ำกระเซ็นพุ่งขึ้นมาจากรอบๆ
“นั่นอะไรน่ะ นั่นมัน!!”
พูชิน่าตะโกนออกมา
งูทะเลเป็นสิ่งที่ออกมาจากรอบๆ มันคือหนวดบางชนิด
หนวดอันหนึ่งนั้นหนาและใหญ่กว่างูทะเล
เมื่อส่วนหนวดนั้นมันพันรอบๆตัวงูทะเล มันจะทำให้เกิดน้ำกระเด็นครั้งใหญ่และจมลงไปอีกครั้ง
“นั่นคือหนวดคราเคน แต่มันใหญ่มาก…”
ลิบลูม พูดอุทานออกมา
เห็นได้ชัดว่าหนวดพวกนั้นเป็นของคราเคน
อย่างไรก็ตาม ลิบลูมคงเคยเห็นคราเคนมาก่อน ทำไมคุณถึงประหลาดใจมาก?
อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนจะไม่มีเวลาให้สงสัย
หนวดอีกอันกำลังจะโจมตีเรือของเอซาซ่า
ทันใดนั้นหนวดทั้งหกก็ปรากฏขึ้นพันรอบเรือของเอซาซ่าและพยายามจะจมมันลงทะเล
แม้ว่าเรือของเอซาซ่าจะมีขนาดค่อนข้างใหญ่ แต่หนวดของมันก็ยาวพอที่จะพันรอบตัวเรือได้
“ไม่อร่อย!!”
เมื่อฉันเรียกดาบเวทมนตร์เลือดดำออกมาแล้วมันก็บินไป
“ฮ่าาา!!”
กวัดแกว่งดาบขณะหมุนและส่งฟัน
ฟันเฉือนผ่านหนวดที่พันรอบเรือของเอซาซ่า
“โอ้!!”
ฉันได้ยินเสียงคำรามจากรอบตัวฉัน
“นายพลลิบลูม! รีบช่วยเหลือลูกเรือเรือล่ม!!”
หนวดถูกฉีกออกจากกัน แต่มีเรือหลายลำพลิกคว่ำ
ฉันเห็นออร์คถูกโยนออกจากเรือลำนั้น
ฉันต้องช่วยคุณอย่างรวดเร็ว
“เข้าใจแล้วท่านลอร์ด พวกคุณ ช่วยท่านเอซาซ่าและคนอื่นๆ ด้วย!!”
ดราก้อนนิวท์ภายใต้ ลิบลูมบินไปช่วยเหลือ
ถ้าเป็นเรื่องปกติลิซาร์ตแมนไม่ชอบสถานที่เย็น
แต่ลิซาร์ตแมนต่างจากดราก้อนนิวท์ ตรงที่พวกมันทนทานต่ออากาศเย็น ดังนั้นพวกมันจึงสามารถเคลื่อนที่ออกนอกกำแพงของคฤหาสน์ได้โดยไม่มีปัญหาใดๆ
ดราก้อนนิวท์และเพื่อนๆ ของเขาหยิบออร์คที่ตกลงไปในทะเลทีละคน
หนวดที่ถูกฉีกเป็นชิ้นคลื่นและดึงออกไป
คุโรกิลงไปหาแอสพิโดเชรอนอีกครั้ง
“เป็นไปตามคาดนะอาจารย์คุโรกิ! เจ๋งมาก!!”
โพเลนด์ทักทายเราด้วยเสียงปรบมือ
“ขอบคุณสำหรับคำชมฝ่าบาท! อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าท่านเอซาซ่าและคนอื่นๆ จะตกอยู่ในอันตราย เราต้องช่วยเหลือพวกเขา”
คุโรกิเห็นเรือของเอซาซ่า
เรือสองลำถูกหนวดพลิกคว่ำ
เรือของเอซาซ่าซึ่งแล่นนำอยู่ก็จมลงเช่นกัน
ออร์คมีร่างกายที่แข็งแกร่งกว่ามนุษย์ เนื่องจากมีไขมันมากจึงไม่จมลงทะเลจึงปลอดภัยทุกคน
เอซาซ่าถูกลูกน้องของลิบลูมพาเข้ามา
“คุณโอเคไหม ท่านเอซาซ่า?”
“ค่ะท่านลอร์ด ยังไงก็ตาม…”
ดูจากอาการของเอซาซ่าแล้ว ไม่มีอาการบาดเจ็บใดๆ
อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเขาหดหู่
“ถึงกระนั้น ก็ยากที่จะเชื่อว่าหนวดเพียงตัวเดียวก็สามารถจมเรือได้อย่างง่ายดาย… นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นคราเคน แต่มันต้องใหญ่มากขนาดนั้น”
พวกออร์คได้รับความช่วยเหลือจากคำพูดของคุโรกิและมองหน้ากัน
“ไม่ท่านลอร์ด โดยปกติแล้วจะมีขนาดเล็กกว่ามาก คุณไม่สามารถจมเรือด้วยหนวดเพียงอันเดียวได้คราเคนจากรุ่นก่อนนั้นเกินมาตรฐานมาก”
เอซาซ่าอธิบายว่าเธอจะมาอยู่เคียงข้างคุโรกิ
ผู้หญิงออร์คมีร่างกายที่ดีกว่าผู้ชาย และเอซาซ่าก็เป็นคนดีเป็นพิเศษในหมู่พวกเธอ
ตื่นตาตื่นใจมากเมื่อมีร่างยักษ์สูงกว่า 2 เมตร เข้ามาใกล้คุณ
“ฝ่าบาท คราเคนนั่นผิดปกติ ไม่สามารถจับมันได้ ถอนตัวจากที่นี่ไปก่อน”
เอซาซ่าสูดจมูกแล้วโน้มตัวเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น
คุโรกิก้าวถอยหลังเมื่อเขาเข้ามาใกล้อีกนิด
“ท่านลอร์ด ท่านเอซาซ่าพูดถูก ฉันไม่เคยเห็นคราเคนขนาดใหญ่ขนาดนี้มาก่อน เราถอยจากที่นี่กันเถอะ”
ลิบลูมก็พูดแบบเดียวกับเอซาซ่าด้วย
“เดี๋ยวก่อน! แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับเราเซลกี้! เพื่อนของพวกเราก็ถูกสังเวยเช่นกัน! นอกจากนี้คราเคนยังเป็นคนกินเก่งและกลืนกินปลาแถวนี้จนหมด! หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป พวกเราก็จะอยู่ที่นี่ ฉันทำไม่ได้ อยู่กับสิ่งนี้ โปรดกำจัดคราเคน!!”
อินุลที่อยู่เคียงข้างโพเลนด์ก็ตะโกนออกมาดังๆ
ชีวิตของพวกเซลกี้เป็นเดิมพัน เป็นเรื่องปกติที่จะรู้สึกสิ้นหวัง
“คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร? คุณกำลังวางแผนที่จะทำให้ฝ่าบาทตกอยู่ในอันตรายหรือไม่? ดูเหมือนว่าเซลกี้ส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าพวกเขากำลังทำอะไรอยู่”
เมื่อลิบลูมจ้องมองเขา อินุลก็หน้าซีดและก้าวถอยหลัง
เซลกี้กำลังอ่อนแอ หากลิบลูม แม่ทัพปีศาจทั้งแปดบอกให้คุณทำเช่นนั้น คุณไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องนิ่งเงียบไว้
“ถูกต้อง ฉันจะถลกหนังคุณและกินคุณเหมือนแมวน้ำปกติไหม”
เอซาซ่าออกจากคุโรกิและมุ่งหน้าไปยังอินุล
พูดตามตรง คุโรกิได้รับการช่วยเหลือเพราะเขาจากไป แต่อินุลกลับตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากแทน
ออร์คก็กินแมวน้ำเช่นกัน เซลกี้ก็กินแมวน้ำเหมือนกัน และสีหน้าของอินุลก็บิดเบี้ยวด้วยความกลัว
“นั่นสินะ… ฝ่าบาทสัญญาว่าจะกำจัดคราเคน…”
เมื่ออินุลพูดอย่างนั้น ทุกคนก็หันไปมองโพเลนด์
“ฮะ? อืม 555 นั่นเป็นเรื่องจริง เรามาทำกันเถอะ”
โพเลนด์พูดขณะเกาหัว
อันที่จริงเขาสัญญาว่าจะช่วยในนามของโพเลนด์ มันไม่ใช่ความคิดที่ดีที่จะปล่อยให้สิ่งนั้นเกิดขึ้น
นอกจากนี้โพเลนด์ยังมีแรงบันดาลใจจริงๆ
คุโรกิสงสัยว่าเขาควรส่งเรือกู้ภัยมาที่นี่หรือไม่
ดูเหมือนว่าคราเคนจากเมื่อก่อนจะค่อนข้างอันตราย
เมื่อคำนึงถึงความปลอดภัยของโพเลนด์แล้ว ถอยกลับไปจะดีกว่า
อย่างไรก็ตาม พวกเซลกี้ก็น่าจะช่วยได้เช่นกัน
ดังนั้นคุโรกิจึงตัดสินใจลงมือเอง
“นายพลลิบลูม! ลอร์ดเอซาซ่า! ฝ่าบาทสัญญาว่าจะกำจัดคราเคน! หากเจ้าล่าถอยตอนนี้ ชื่อของฝ่าบาทจะต้องมัวหมอง! อย่างไรก็ตาม ฉันไม่สามารถทำให้ชีวิตของฝ่าบาทตกอยู่ในอันตรายได้ ดังนั้น ฉันต้องกำจัดคราเคนแทน! !”
คุโรกิประกาศเช่นนั้น
ถ้าเขาไปแทน เขาจะสามารถปกป้องความปลอดภัยของโพเลนด์และรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับเซลกี้ได้
“เอ่อ…อาจารย์คุโรกิ สบายดีไหม?”
โพเลนด์มีสีหน้าขอโทษ
“ไม่เป็นไรฝ่าบาท เอ่อ… ฉันจะพยายามหาคำตอบ”
พูดตามตรง นี่เป็นครั้งแรกที่คุโรกิต่อสู้กับคราเคน
ไม่สำคัญว่ามันจะอยู่เหนือผิวน้ำทะเล แต่ถ้าอยู่ใต้น้ำก็คงลำบาก
ฉันก็ไม่ค่อยมั่นใจในการต่อสู้ใต้น้ำเหมือนกัน
อย่างไรก็ตาม ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำมัน
ในขณะนั้นเองที่ฉันตัดสินใจ
คุโรกิสัมผัสได้ถึงความเป็นศัตรูอย่างรุนแรงจากอีกฟากของทะเล
“ฉันรู้สึกเกลียดชังมาก!!”
พูชิน่าตะโกนออกมาขณะมองดูทะเล
คุโรกิไม่ใช่คนเดียวที่รู้สึกถึงความเป็นศัตรู
ลิบลูมและเอซาซ่าก็มองเห็นทะเลเช่นกัน
การปรากฏตัวครั้งใหญ่กำลังมาหาเรา ก่อนหน้านี้งูทะเลใหญ่กว่ามาก
“ดูเหมือนว่าเราจะไม่มีเวลาถอย…”
ลิบลูมพึมพำ
เมื่อการปรากฏตัวของขนาดมหึมาใกล้เข้ามา คลื่นขนาดมหึมาก็เข้าโจมตี แอสพิโดเชรอน
ลำตัวขนาดมหึมาของมันแกว่งไปมาอย่างมั่นคงในคลื่นปกติ
ฉันได้ยินเสียงสุนัขกรีดร้อง
อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้จบลงด้วยการสั่นเท่านั้น
เมื่อคลื่นผ่านไป หนวดหลายอันจะโผล่ขึ้นมาจากทะเลและพันรอบแอสพิโดเชรอน
มีหลายสิบอันตั้งแต่อันหนาไปจนถึงอันบาง
เมื่อพิจารณาจากความยาวของหนวดที่หนาที่สุด ดูเหมือนว่ามันจะใหญ่กว่าแอสพิโดเชรอนซึ่งมีขนาดพอๆ กับเกาะเลยทีเดียว
“เค!? คราเคน!!”
ออร์คภายใต้เอซาซ่ากรีดร้อง
คราเคนพันหนวดยาวของมันไว้รอบๆ แอสพิโดเชรอน และพยายามลากมันลงทะเล
หนวดหลายอันโจมตีผู้ที่ขี่แอสพิโดเชรอน
ฉันรู้สึกถึงความเกลียดชังและความโกรธอย่างรุนแรง
เขาคงโกรธที่คุโรกิตัดหนวดของเขาออก
“เลวร้าย…”
◆
“อร๊ายยยยย สั่น! สั่น! พูจัง! ไม่เคยว่ายน้ำมาก่อน!!!”
โพเลนด์กรีดร้อง
หนวดขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นและเขย่าแอสพิโดเชรอน
ยืนลำบากเพราะเท้าไม่มั่นคง
หนวดหลายอันปรากฏขึ้นจากผิวน้ำทะเลและโจมตีโพเลนด์และคนอื่นๆ
“มันอันตราย!ฝ่าบาทโพเลนด์!!”
พูชิน่าผลักโพเลนด์ออกไป
จากนั้นหนวดตัวหนึ่งก็โจมตีบริเวณที่โพเลนด์ยืนและบีบพูชิน่า
“เอาล่ะ——!!!”
“ปู่——–น!!!”
แม้ว่าหนวดของมันจะบางที่สุดในบรรดาหนวดทั้งหมด แต่ก็สามารถจับพูชิน่าที่ทรงพลังได้อย่างง่ายดาย
“นั่นสินะ พูจัง คุณแค่ปกป้องฉัน”
โพเลนด์มองไปที่ พูชิน่าซึ่งถูกห่อหุ้มด้วยหนวด
พูซิน่ากำลังบ้าคลั่ง แต่เธอก็ไม่สามารถสลัดมันออกไปได้
หากเป็นเช่นนี้ต่อไปก็จะถูกดึงลงทะเล
“นายพลพูชิน่าอันตราย!!”
คุโรกิกระโดดขึ้นฟันหนวดที่จับพูชิน่าไว้
จากนั้นคุโรกิก็ฟันหนวดหลายอันและปลดปล่อยหนวดที่เหลือที่ถูกหนวดจับไว้ จากนั้นคว้าพูชิน่าที่ถูกโยนขึ้นไปในอากาศแล้วปีนลงไป
“ฉันรอดแล้ว ท่านลอร์ด…โยโฮโฮโฮโฮโฮ”
หลังจากถูกอุ้มไว้ในอ้อมแขนของเจ้าหญิง พูซิน่าก็ยิ้มอย่างมีความสุขและขอบคุณเธอ
พูชิน่าแก้มแดงนิดหน่อย
(เห้ย! อิจฉาจัง! อุ๊ยอุ๊ย!! อยากโดนแบบพูจัง!!)
โพเลนด์เสียใจว่าทำไมเขาไม่ถูกจับโดยหนวดด้วยตัวเอง
การสั่นของแอสพิโดเชรอน หยุดลงเมื่อหนวดถูกตัดออก
แต่ความเกลียดชังไม่ได้หายไป
ดูเหมือนว่ามันจะโจมตีฉันอีกครั้ง
“ฝ่าบาทโพเลนด์! ข้าจะลงทะเลไปต่อสู้กับคราเคนฝ่าบาท ฝ่าบาทโปรดรีบไปที่เรือที่เหลือและออกไปจากที่นี่!!”
คุโรกิพยายามพาโพเลนด์ไปยังที่ปลอดภัย
(ไม่ดีเลย! ฉันอยากให้อาจารย์คุโรกิช่วยฉันด้วย! หากฉันตกอยู่ในอันตราย ฉันมั่นใจว่าเขาจะจับฉันไว้และช่วยฉันไว้! ฉันไม่เคยว่ายน้ำมาก่อน! แต่นั่นไม่สำคัญ! ฉันเหมือนกัน อยากถูกอุ้มแบบเจ้าหญิง!!)
โพเลนด์จำจุดประสงค์เดิมของเขาได้
“เปล่าค่ะอาจารย์! ฉันก็ไปด้วย!!”
โพเลนด์พูดอย่างชัดเจน
คุโรกิดูประหลาดใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น
“เอ๊ะ? แต่ฝ่าบาท มันอันตราย…”
“ไม่ ฉันเป็นคนที่สัญญาว่าจะช่วยเซลกี้ ดังนั้นฉันจะไป”
เมื่อโพเลนด์พูดแบบนั้น คุโรกิก็คราง “โอ๊ย!”
“ฉันเห็นว่าคุณเตรียมพร้อมที่จะทำอย่างนั้น เข้าใจแล้วฝ่าบาท! ไปด้วยกัน!!”
คุโรกิยื่นมือออกไปให้โพเลนด์แล้วพูดอย่างเข้มแข็ง
(ดวงตาของครูเป็นประกายและฉันรู้สึกเขินอายเล็กน้อย)
โพเลนด์เริ่มเขินอายเล็กน้อย
คุโรกิดีใจที่โพเลนด์เป็นฝ่ายริเริ่ม
จริงๆแล้วฉันรู้สึกเจ้าเล่ห์แต่ฉันก็พูดไม่ได้
“อะไรนะ! เกิดอะไรขึ้น! ฝ่าบาท! คุณกินอะไรแปลกๆ หรือเปล่า?”
“ได้เวลาทำอะไรดีๆ แล้ว หุบปากไปเลย พูจัง !!!!!!”
โพเลนด์ไม่อยากพูดว่า “หมีพูจังเป็นคนเดียวที่ถูกอุ้มไว้ในอ้อมแขนของเจ้าหญิง!”
คราเคนขยายหนวดออกไปอีกและเขย่าแอสพิโดเชรอน
“ไม่มีเวลาเหลือแล้วฝ่าบาท มีคนมอบอาวุธให้ฝ่าบาทแล้ว!!!”
“เปล่าครับอาจารย์ อาวุธของผมสบายดี มาเถอะ ค้อนของโทโดโรกิ!!!”
โพเลนด์กรีดร้อง
จากนั้นค้อนขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้น
ในบรรดาอาวุธที่ราชาปีศาจโมเดส มอบให้กับโพเลนด์ ลูกสาวสุดที่รักของเขานั้น ค้อนอันยิ่งใหญ่ ของ ปีศาจคำรามเป็นอาวุธเดียวที่สามารถต้านทานพลังของโพเลนด์ได้
โพเลนด์หยิบค้อนใหญ่ของโทโดโรกิขึ้นมา
“เอาน่า! ไปกันเถอะอาจารย์!!”
โพเลนด์และคุโรกิ วิ่งไปที่ขอบ แอสพิโดเชรอนและหายใจเข้าลึก ๆ
(ตอนนี้น่าจะอยู่ทะเลได้สักพักแล้ว ไม่เคยว่ายน้ำมาก่อน แต่ครูจะช่วยค่ะ)
โพเลนด์ดำดิ่งลงทะเลกับคุโรกิ
เมื่อลงทะเลจะหนาวมาก
เนื่องจากโพเลนด์สูดอากาศเข้าไปมาก เขาจึงไม่สามารถดำน้ำลึกได้และเริ่มกระพือขา
เมื่อโพเลนด์หรี่ตา เขามองเห็นบางสิ่งขนาดใหญ่ในทะเลอันมืดมิด
มีบางอย่างใหญ่โตยื่นหนวดของมันออกมาโจมตีโพเลนด์และคนอื่นๆ
ก่อนที่หนวดจะโจมตีโพเลนด์ได้ คุโรกิก็ก้าวไปข้างหน้าและฟันมันเป็นชิ้นๆ
(โออิชิ! อาจารย์ของฉันจะไม่ช่วยเรื่องนี้!)
โพเลนด์สะบัดแขนและขาอย่างสุดกำลังแล้วมุ่งหน้าไปยังคราเคน
โพเลนด์เห็นว่าคุโรกิที่อยู่ข้างๆ เขากำลังตื่นตระหนก
เขาบอกฉันว่าเขามาข้างหน้ามากเกินไป ฉันจึงขอให้เขาถอยกลับ
อย่างไรก็ตาม ในฐานะของโพเลนด์ ฉันไม่สามารถฟังมันได้
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาว่ายน้ำ แต่โพเลนด์ก็สามารถก้าวไปข้างหน้าได้
หนวดคราเคนพุ่งเข้ามาหาโพเลนด์
คุโรกิรีบวิ่งตามเขาไป
ในที่สุด หนวดจะพันรอบโพเลนด์แล้วอุ้มไปทางศีรษะของเธอ
(ดี! เป็นไปตามแผน! แต่เจ็บนิดหน่อย! แค่คลายตัวนิดหน่อย!)
โพเลนด์ขว้างค้อนใหญ่ของโรคิ และมันกระแทกคราเคนที่หัว
ค้อนใหญ่ของโรกิสามารถเรียกออกมาได้ตลอดเวลา ดังนั้นถึงแม้จะจมลงทะเล แต่ก็ยังสามารถดึงกลับมาได้ ดังนั้นจึงไม่มีปัญหา
คราเคนถูกทุบด้วยค้อนขนาดใหญ่ ทำให้หนวดของมันคลายออก
(ดีเลย! ตอนนี้ต้องรออาจารย์มาช่วย!)
โพเลนด์ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคุโรกิสามารถเอาชนะคราเคนได้
คุโรกิรีบรีบไปช่วยโพเลนด์และอุ้มเธอไว้ในฐานะเจ้าหญิง
ความเข้าใจผิดเกิดขึ้นภายในโพเลนด์
(เอาน่า อาจารย์คุโรกิ!! มาช่วยฉันหน่อย!!)
โพเลนด์กำลังรอคุโรกิอยู่
อย่างไรก็ตาม คุโรกิที่มาช่วยก็หยุดกลางคัน
(หือ!? เกิดอะไรขึ้น? นอกจากนี้ ดูเหมือนว่าความรัดกุมจะอ่อนลงมากด้วยเหตุผลบางอย่าง)
โพเลนด์มองไปที่คราเคน
ด้วยเหตุผลบางประการ ความเกลียดชังก็หายไป
นอกจากนี้แสงจากดวงตาของเธอซึ่งส่องแสงสีแดงเมื่อสักครู่ที่แล้วก็หายไป
คราเคนที่จับโพเลนด์ออกมา
ตามที่เป็นอยู่ มันโผล่ออกมาจากทะเลพร้อมกับคราเคนขนาดใหญ่
หนวดจะสูญเสียกำลังและปล่อยโพเลนด์ออกมา
“มันน่าทึ่งมาก ฝ่าบาทโพเลนด์! ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะสามารถเอาชนะคราเคนได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!!”
คุโรกิโผล่ขึ้นมาจากทะเลและบินไปทางโพเลนด์
(อะไรนะ!? นั่นไม่ใช่เรื่องโกหกใช่ไหม!? มันเป็นแค่การแตะเบา ๆ แต่มันฆ่าคุณหรือเปล่า?)
คราเคนตายในการโจมตีเพียงครั้งเดียวเนื่องจากความแข็งแกร่งของโพเลนด์และพลังของค้อนใหญ่ของโทโดโรกิ
แม้ว่าเธอจะขี้เกียจ แต่ โพเลนด์ก็เป็นลูกสาวของราชาปีศาจและสามารถฆ่าคราเคนยักษ์ได้ด้วยการขว้างเบา ๆ
“เอิ่ม…”
เมื่อโพเลนด์เกาหัว เธอรู้สึกเหมือนกำลังร้องไห้เล็กน้อย
คุโรกิออกไป
กลับมีเรือเล็กหลายลำมารับฉันจากหลังของ แอสพิโดเชรอน
“ทุกคน! คราเคนพ่ายแพ้ต่อฝ่าบาทโพเลนด์แล้ว! มาร่วมสรรเสริญฝ่าบาทกันเถอะ!”
คุโรกิกลับมาหาแอสพิโดเชรอนขณะตะโกน
“น่าทึ่งมาก น่าทึ่งมาก ท่านโพเลนด์!!”
“น่าทึ่งมาก! ฉันเอาชนะคราเคนตัวนั้นได้!!”
“เป็นไปตามคาดของลูกสาวของราชาปีศาจ! ลิบลูมนี้! ฉันประทับใจ!!”
“อ่า!! ฝ่าบาท! เป็นไปตามคาด!!”
“ท่านโพเลนด์ ทรงพระเจริญ!!”
“ท่านโพเลนด์ ทรงพระเจริญ!!!”
“ฝ่าบาท—! พระองค์ทรงหยิบอะไรมากินบ้าง! ฉันจะให้เภสัชกรตรวจสอบอย่างรวดเร็ว!!!”
เกือบทุกคนยกย่องโพเลนด์
อย่างไรก็ตาม มีเด็กคนหนึ่งพูดสิ่งที่หยาบคายอย่างยิ่ง แต่โพเลนด์ก็แสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน
คนของลิบลูมและเรือของเอซาซ่ามาถึงโพเลนด์
“ทำอีก! ฉันขอทำซ้ำ!!”
อย่างไรก็ตาม เสียงของโพเลนด์ถูกกลบด้วยเสียงเชียร์
