ตอนที่ 1170 มีอะไรเกิดขึ้น?
คำพูดของเกาช้าวฮุ่ยทำให้เหอเฟิงที่กำลังหัวเสียและสิ้นหวังแทบจะสะดุ้งตาเบิกกว้างราวกับพึ่งเจอเรื่องที่ช็อคสุดๆ
ปฏิกิริยาของหลิวยู่ติงนั้นรวดเร็วกว่าเขาเอื้อมมือไปคว้าเกาช้าวฮุ่ยอย่างตื่นเต้น คุณอยู่กับหัวหน้าชูฮันเมื่อสิบวันที่แล้ว? ที่ไหน? เขาทำอะไรอยู่? คุณรู้มั้ยว่าเมื่อไหร่เขาจะกลับมา?
เกาช้าวฮุ่ยที่เห็นท่าทางผิดแปลกไปของทั้งหลิวยู่ติงและเฟอเฟิงก็ตกใจไม่น้อยเขาเอ่ยตอบเสียงสั่น พวก พวกนายคิดว่าเขาหายตัวไปเหรอ?
เกาช้าวฮุ่ยคิดว่าชูฮันน่าจะออกไปจากหุบเขาหยินหยางก่อนและป่านนี้ก็น่าจะอยู่ที่ค่ายเขี้ยวหมาป่าแล้วเพราะสุดท้ายแล้วการออกมาจากที่นั่นมันก็แค่เดินออกมาเท่านั้นเอง แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะเข้าไปในหุบเขาหยางได้ อย่างน้อยก็ต้องมีคนของตระกูลลึกลับนำทาง เกาช้าวฮุ่ยเดว่าด้วยลักษณะของชูฮันแล้วชูฮันน่าจะสามารถจัดการสิ่งกีดขวางทุกอย่างและออกมาได้ จากนั้นก็มุ่งหน้ากลับค่ายเขี้ยวหมาป่า
ดังนั้นเกาช้าวฮุ่ยที่หลังจากออกมาจากหุบเขาหยินหยางได้ก็รีบเดินทางกลับมาที่นี้ทันทีอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อมาพบกับชูฮัน ในความคิดของเกาช้าวฮุ่ยก่อนหน้านี้ชูฮันน่าจะออกมาก่อนเขา เพราะระยะเวลาที่เกาช้าวฮุ่ยใช้อยู่ในหุบเขาหยินหยางสิบวันนั้นไม่ใช่สั้นๆเลย เขาจึงคิดว่ายังไงชูฮันก็ต้องออกไปก่อนเขาแน่ๆ
แต่ตอนนี้เมื่อได้เห็นสถานการณ์ตรงหน้ากลายเป็นว่าชูฮันไม่ได้กลับมา แถมตอนนี้เกาช้าวฮุ่ยยังกังวลอีกว่าสรุปตอนนี้ชูฮันไปไหนหลังจากออกจากหุบเขาหยินหยาง?
แถมตอนหลังจากออกมาจากหุบเขาหยินหยางเขาก็ยังสำรวจบริเวณรอบๆอยู่พักหนึ่งแต่ชูฮันไม่ได้อยู่ที่นั่น!
เหอเฟิงเมื่อได้เห็นปฏิกิริยาของเกาช้าวฮุ่ยความตื่นเต้นของเขาก็ลดเรื่อยๆจนหายไป จากนั้นก็ถามขึ้นด้วยเสียงตึงเครียด คุณเกา คุณได้เจอกับท่านหัวหน้าเมื่อสิบวันก่อน? ขอผมถามได้มั้ยว่าเจอที่ไหน?
ฉันเจอเขาจริงๆแต่บอกไม่ได้ว่าที่ไหน เกาช้าวฮุ่ยตอบพร้อมนิ่วหน้า แต่ฉันแยกกับเขาเป็นเวลาสิบวัน ฉันไม่รู้จริงๆว่าเขาไปไหนต่อ และเขาก็บอกว่าหลังจากนั้นให้ฉันมาหาเขาที่นี้ เพราะฉะนั้นตอนนี้เขาอยู่ไหนละ? ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
ล้อเล่นรึไงหุบเขาหยินหยางเป็นความลับสำคัญขนาดนี้จะให้พูดออกไปได้ยังไง?
สำหรับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ของชูฮันเกาช้าวฮุ่ยก็ไม่สามารถหาคำตอบได้เหมือนกัน ถ้ามองในมุมรูปแบบปกติของชูฮันถือว่าครั้งนี้ชูฮันเคลื่อนไหวช้ามาก เขาอาจจะยังอยู่บนเส้นทางในการหาทางจากหุบเขาอยู่!
เหอเฟิงและหลิวยู่ติงสบตากันแววตามีความเศร้าอยู่ พวกเขาคิดว่าเกาช้าวฮุ่ยจะรู้ข่าวของหัวหน้า แต่กลายเป็นว่าไม่มีใครรู้อะไรทั้งนั้น
นี้มันไม่ต่างจากฆ่าพวกเขาทั้งเป็น!
ไม่ใช่ว่าเขี้ยวหมาป่าก็กำลังพัฒนาไปได้ดีเหรอ?ทำไมต้องรีบร้อนตามหาตัวชูฮันด้วยละ? เกาช้าวฮุ่ยถามเมื่อเห็นท่าทางของทั้งคู่
เหอเฟิงพลันถามกลับ คุณไม่รู้?
เกาช้าวฮุ่ยสับสน ฉันควรรู้?
เหอเฟิงสับสน ถ้างั้นผมก็พูดไม่ได้ คุณควรกลับไปที่ตระกูลตัวเองและถามคนในตระกูลซะ
ด้วยวิธีนี้ความอยากรู้ของเกาช้าวฮุ่ยยิ่งระเบิดพล่านเข้าไปอีก มันเกี่ยวข้องกับตระกูลเกาด้วยเหรอ? เรื่องบ้าอะไรกัน? การปะทุโลกาวินาศรอบสองรึไง? ไม่! นายต้องบอกฉัน ฉันไม่มีเวลาวิ่งกลับไปตระกูลเกาเพื่อถาม ฉันจะอยู่ที่นี้รอชูฮัน ถ้าชูฮันกลับมาเมื่อไหร่นายก็ต้องบอกเขาอยู่ดี เพราะฉะนั้นบอกฉันตอนนี้เลยไม่ได้รึไง?
เหอเฟิงมองหน้าหลิวยู่ติงอย่างปรึกษาทั้งคู่พยักหน้าให้กัน จากนั้นก็หันหน้ากลับไปหาเกาช้าวฮุ่ย ผมกำลังจะจัดการประชุมฉุกเฉินอยู่พอดี คุณเกาอยากจะเข้าไปฟังด้วยมั้ย?
เกาช้าวฮุ่ยกระพริบตาแววตานั้นไม่มีหนทางอื่นนอกจากยอมตาม หึ่ย! ลึกลับอะไรขนาดนั้น สุดท้ายก็ไม่บอกอะไรเลย! มีเอเลี่ยนโจมตีโลกรึไง?
ไม่ว่าเกาช้าวฮุ่ยจะสงสัยและอยากรู้มากขนาดไหนเขาก็ไม่มีทางหลอกถามจากทั้งคู่ได้เลย ทำได้แต่เดินตามทั้งคู่เข้าไปในอาคารประชุมและเดินไปยังห้องประชุมระดับสูงที่ซึ่งมีสมาชิกหลักของเขี้ยวหมาป่าอยู่ ไม่ว่าจะมีประชุมอะไร คนที่สามารถเข้ามาในนี้ได้คือคนที่จงรักภักดีต่อชูฮันอย่างแท้จริงทั้งนั้น
ขณะนี้ภายในห้องประชุมทั้งห้องเต็มไปด้วยคนจำนวนไม่น้อย รวมทั้งซางจิ่วตี้ผู้นำแห่งเมื่อันโร ไหนจะกัปตันของทีมต่างๆ เช่นเดียวกับเหล่าหัวหน้าแผนกทั้งหลาย
ทว่าสิ่งที่ทำให้เกาช้าวฮุ่ยงุนงงก็คือเหอเฟิงและหลิวยู่ติงที่นั่งอยู่ในตำแหน่งที่นั่งระดับเดียวกันในห้องประชุมเงียบสนิทไม่มีเสียงพูดคุยอยู่ราวห้านาที สีหน้าของทุกคนไม่สามารถคาดเดาได้เลย ไม่รู้ว่ามันเป็นวันทั่วไปหรือมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น
และหลังจากที่เกาช้าวฮุ่ยนั่งลงบนเก้าอี้เหอเฟิงก็เปิดปากพูดขึ้นคนแรกทันที ประโยคแรกของเหอเฟิงได้เปลี่ยนบรรยกาาศทั้งห้องประชุมไปได้ในพริบตาเดียว ท่านเกาช้าวฮุ่ยบอกว่าท่านเจอกับหัวหน้าชูฮันเมื่อสิบวันก่อน
ฟรึบ!!!!
ทุกคนพลันเงยหน้าจับจ้องไปยังเกาช้าวฮุ่ยเป็นตาเดียวกันทั้งห้องบรรยากาศเปลี่ยนไปอย่างกระทันหันกลายเป็นอัดแน่นไปด้วยความตึงเครียด
โดยเฉพาะอย่างยิ่งซางจิ่วตี้…ข่าวการหายตัวไปของชูฮันไม่กี่วันผ่านมาทำให้เธอแทบหายใจไม่ออกนี้คือสาเหตุที่เมื่อเธอได้ยินว่ามีคนอยู่กับชูฮันเมื่อสิบวันก่อนทำให้เธอดีใจอย่างมาก? จะไม่ตื่นเต้นได้ยังไงกัน?
ซูเฟิงถึงกับผุดลุกขึ้นยืน ใช่ ใช่! หลังจากฉันแยกจากหัวหน้า หัวหน้าน่าจะไล่ตามหลังท่านเกาช้าวฮุ่ยไป!
หุบปากซะอย่าพูดเหมือนว่าหัวหน้าหายตัวไป! จู่ๆเฉินช่าวเย่ก็แทบจะกินหัวซูเฟิง
นายเองก็หุบปากอย่าให้ฉันต้องพูดเรื่องน่าอับอายที่เกิดขึ้นในการประชุมที่ซางจิง! หลิวยู่ติงสวนกลับต่อ
เหตุการณ์แปลกๆที่เกิดขึ้นด้วยรูปแบบเดียวกันภายในการประชุมทำให้เกาช้าวฮุ่ยได้แต่มองตามและคิดว่าค่ายเขี้ยวหมาป่านั้นช่าวสนใจซะจริงๆ
เหอเฟิงตบโต๊ะเบาๆเรียกความสนใจจากทุกคน ไม่ต้องสั่งกันให้หุบปาก คุณเกาบอกว่าหัวหน้าให้คุณเกามาเจอกันที่ค่ายเขี้ยวหมาป่า เพราะฉะนั้นตัดสินจากระยะเวลาแล้ว หัวหน้าน่าจะกลับมาในอีกไม่นาน เราควรจะรีบทำทุกอย่างให้เสร็จเรียยบร้อยให้หมดและรอการกลับมาของหัวหน้าเพื่อทำการตัดสินใจขั้นสุดท้ายอีกที
ภายใต้การอนุมานของเฟิงในที่สุดการประชุมก็เริ่มขึ้นตามกระบวนการปกติ คนในที่ประชุมก็อยู่ร่วมกัไนได้โดยปกติ ไม่ได้ต่อว่าหรือประชดประชันกัน
ตลอกกระบวนการทั้งหมดมีเพียงแค่เกาช้าวฮุ่ยที่ราวกับโดนตบเข้าที่หน้าเพราะเขาไม่เข้าใจทุกอย่างที่เกิดขึ้นเลย
และในระหว่างการประชุมเกาช้าวฮุ่ยก็ได้ยินเรื่องการเตรียมตัวก่อนเข้าสงครามจากปากเหอเฟิง ในที่สุดเกาช้าวฮุ่ยก็สังเกตได้ถึงบางอย่างที่ผิดปกติ
เดี๋ยวก่อนนะพวกนายจะต่อสู้อะไรกัน? ในที่สุดเกาช้าวฮุ่ยที่หาช่องว่างเจอก็ถามขึ้นมา เขางุนงงไม่น้อยเลย พวกนายเขี้ยวหมาป่าพึ่งจะทำสงครามกับลูกผสมจบไปเอง? จะหาเรื่องอีกแล้วเหรอ จะหาทางแก้แค้นรึไง?
หลังจากที่เกาช้าวฮุ่ยถามออกไปทุกคนก็มองมาที่เขาด้วยสายตาแปลกๆ ทันใดนั้นก็มีเสียงหัวเราะขบขันดังมาจากทางประตู เหอะๆ อะไร? แก้แค้นอะไร? ฟรึบ!!!
ทั้งห้องประชุมพลันตกอยู่ในความเงียบสนิททุกคนหันไปมองตามที่มาของเสียงอย่างกระทันฟันจนคอแทบบิด
แสงจากพระอาทิตย์ฉายส่องทอประกายอยู่ตรงประตูมีร่างหนึ่งที่มองไม่ค่อยชัด เห็นเพียงแค่เงาสะท้อนจากแสงกระทบของแสงอาทิตย์ที่กำลังเคลื่อนไหวเข้ามาจากที่ไกลและเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ มันมีรัศมีอำนาจที่คุ้นเคยแผ่ออกมาจากร่างนั้นและความรู้สึกคุ้นเคยที่สัมผัสได้
ในที่สุดนายก็กลับมาสักที! เหอเฟิงตะโกนเสียงดังอย่างตื่นเต้นสุดๆ
ชูฮันปรากฏตัวขึ้นอย่างเย่อหยิ่งที่ประตูทางเข้าห้องประชุมกวาดสายมองทุกคนที่มองมาที่เขาด้วยความสงสัย มีอะไร?
