อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว [ 坑爹儿子鬼医娘亲 ] – ตอนพิเศษ 175 ทำลายหยกหรูอี้ที่ไท่จื่อประทานให้

ตอนพิเศษ 175 ทำลายหยกหรูอี้ที่ไท่จื่อประทานให้

ตอนพิเศษ 175 ทำลายหยกหรูอี้ที่ไท่จื่อประทานให้

ว่ากันว่าไป๋หลิวอี้ บุตรชายคนโตสกุลไป๋ที่เป็นเสนาบดีฝั่งขวาคนปัจจุบัน ได้ทำสัญญาแต่งงานกับเย่ชิ่นซี ธิดาของท่านอ๋องซิวแห่งอาณาจักรเฟิงชาง

ว่ากันว่าเสนาบดีฝั่งขวาได้ส่งจดหมายขอแต่งงานไปยังอาณาจักรเฟิงชางแล้ว และพวกเขาจะแต่งงานกันในไม่ช้า

ว่ากันว่าจวิ้นจู่น้อยเย่ชิ่นซีเป็นหญิงที่มีนิสัยดุร้าย หน้าตาอัปลักษณ์และพฤติกรรมหยาบคาย

ว่ากันว่าการแต่งงานครั้งนี้ริเริ่มโดยจวิ้นจู่น้อยเย่ชิ่นซี เพราะนางตกหลุมรักรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาและสง่างามของเสนาบดีฝั่งขวา จวิ้นจู่น้อยเย่ชิ่นซีจึงอาศัยการเป็นธิดาขององค์หญิงเทียนฝูแห่งอาณาจักรเทียนอวี่ และอุปราชของอาณาจักรเฟิงชาง เพื่อบังคับและครอบงำเขา นางจึงบังคับให้เสนาบดีฝั่งขวาทำสัญญาหมั้นหมายกับนาง

ว่ากันว่าคนที่เสนาบดีฝั่งขวารักคือองค์หญิงสิบสาม ผู้เป็นที่รักของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน แต่น่าเสียดายที่สวรรค์ไม่เป็นใจ ความรักของคู่กิ่งทองใบหยกต้องสลายไป เพราะสัญญาหมั้นหมายไร้สาระ

ว่ากันว่า…

วันนี้เรื่องของไป๋หลิวอี้ ได้กลายเป็นหัวข้อที่ร้อนแรงมากที่สุดทั่วอาณาจักรเทียนอวี่ เพราะเขาสอบไป่กวนผ่านและได้รับตำแหน่ง

ดังนั้นช่วงนี้จึงมีผู้คนนับไม่ถ้วนมาที่จวนซูกั๋วกง เพื่อขอให้เขาแต่งงานกับลูกสาวของพวกเขา

ด้วยเหตุนี้ ข่าวลือจากวังหลวงจึงแพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวงอย่างรวดเร็ว ทั้งร้านอาหาร โรงเตี๊ยม และโรงน้ำชาทั้งหมดต่างก็พูดถึงเรื่องนี้ และเรื่องราวก็เล่าสืบต่อกันมา สร้างความฮือฮาไปทั่ว

เมื่อเนี่ยนเนี่ยนได้ยินข่าว นางก็เกือบจะฉีกนักสืบตัวน้อยโม่เพียวที่มารายงานข่าวออกเป็นชิ้น ๆ

โม่เพียวเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง “คุณหนูเจ้าคะ องค์หญิงสิบสามบ้าอะไรเนี่ย? ที่บอกว่าคุณชายใหญ่ชอบนางนั่นหมายความว่าอย่างไร? จะเป็นไปได้อย่างไรเจ้าคะ?”

“ฮ่าฮ่า” เนี่ยนเนี่ยนเย้ยหยันแล้วเย้ยหยันอีก องค์หญิงสิบสามไม่เต็มใจอยู่โดดเดี่ยวจริง ๆ นางขาดความรักถึงขนาดยืนกรานจะผูกมัดตัวเองไว้กับไป๋หลิวอี้เลยหรือ?

“คุณหนู คนพวกนั้นยังบอกด้วยว่าท่านหน้าตาน่าเกลียด อัปลักษณ์ และมีพฤติกรรมหยาบคาย มันเป็นเพียงเรื่องเหลวไหล” โม่เพียวกัดฟันอย่างแรง ขณะกินน่องไก่ที่เนี่ยนเนี่ยนนำมาให้นาง

เนี่ยนเนี่ยนลุกขึ้นจากโขดหิน แล้วก้าวออกไปนอกสวนดอกไม้

โม่เพียวกะพริบตา “คุณหนู ท่านจะไปไหนเจ้าคะ?”

“เดินเล่น” เนี่ยนเนี่ยนกัดฟันตอบ จากนั้นตรงไปยังสวนจิ่นเฟิงที่ไป๋หลิวอี้อาศัยอยู่

นางไม่ได้เจอเขามาหลายวันแล้ว ตั้งแต่ที่นางให้ของขวัญเขาในวันนั้นและรู้ใจตัวเอง นางก็หลบหน้าเขามาโดยตลอด นางรู้สึกว่าถ้านางเจอเขาอีกแม้สักครั้ง จิตใจของนางจะถูกล่อลวงจนอดไม่ได้ที่จะกระโจนเข้าใส่

ไป๋หลิวอี้ไม่ได้อยู่ที่นั่น เนี่ยนเนี่ยนกำลังยืนอยู่นอกสวนจิ่นเฟิง แต่แล้วนางก็ได้ยินเสียงดังเอะอะมาจากข้างใน

ถ้าไป๋หลิวอี้อยู่ที่นั่น จะไม่มีเสียงดังข้างในนั้นแน่นอน

นางขมวดคิ้ว เดิมทีตั้งใจจะหันหลังเดินจากไป แต่นางไม่คาดคิดว่าเสียงที่คุ้นเคยจะลอยมาเข้าหู “นี่เป็นความผิดของเจ้า ข้าจะไปบอกลูกพี่ลูกน้องของข้าและฮูหยินเฒ่า เจ้าคิดไว้เลยว่าจะเลือกตายอย่างไรดี”

เนี่ยนเนี่ยนขมวดคิ้ว มันเป็นเสียงของหลิ่วยางยาง

หลิ่วยางยางไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าสวนจิ่นเฟิงตั้งแต่นี้เป็นต้นไปไม่ใช่หรือ? เหตุใดนางถึงมาที่นี่อีก?

ยิ่งกว่านั้น นางมาที่นี่ตอนที่ไป๋หลิวอี้ไม่อยู่งั้นหรือ? เหตุใดกัน เป็นไปได้หรือไม่ที่จะมาชมทิวทัศน์ที่สวนจิ่นเฟิง?

เนี่ยนเนี่ยนค่อย ๆ เดินเข้าไปข้างใน และเห็นผู้คนจำนวนมากแออัดอยู่ที่หน้าประตูห้องหลัก คนเกือบทั้งหมดในสวนจิ่นเฟิงต่างชะเง้อมองเข้าไปในนั้น

นางได้ยินเสียงคุยกันแผ่วเบา “มันจบแล้ว เฮ้อ ข้าสงสารสาวใช้คนนั้นนัก เกรงว่าหากนางตายไปก็ไร้ประโยชน์ และครอบครัวนางจะต้องเจ็บปวด”

“ใช่ ปกตินางเป็นเด็กสาวที่ฉลาดมาก นางจะประมาทถึงเพียงนั้นได้อย่างไร? ข้ากังวลจริง ๆ”

“นั่นไม่ใช่ความผิดนาง ใครจะรู้ว่าจู่ ๆ คุณหนูเปี่ยวจะมาสวนจิ่นเฟิง? ทั้งอาเวินและอาหลู่ก็ออกไปพร้อมกับคุณชายใหญ่ หากคุณหนูเปี่ยวยืนกรานจะเข้ามาให้ได้ ก็ไม่มีใครสามารถหยุดนางได้ เฮ้อ เจ้าคิดหรือไม่เล่าว่าคุณชายใหญ่ไม่อยู่ แล้วคุณหนูเปี่ยวจะบุกเข้ามาในสวนจิ่นเฟิงแห่งนี้? เมื่อครู่นี้นางเข้าไปในห้องของคุณชายใหญ่ทันทีที่มาถึง นางเป็นคนเดียวที่กำลังทำความสะอาดห้องอยู่ เมื่อนางเห็นคุณหนูเปี่ยวกำลังเข้ามา นางจึงห้ามไว้ แล้วจะเรียกว่านางไม่ใส่ใจ เผลอลื่นล้ม จนทำลายสิ่งที่ไท่จื่อประทานให้ได้อย่างไร? มันมีโทษถึงประหารชีวิต”

“เด็กน้อยผู้น่าสงสาร คุณหนูเปี่ยวจับเรื่องนี้ได้ ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้แล้ว”

เนี่ยนเนี่ยนขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนั้น มีคนทำลายหยกหรูอี้ที่เสด็จลุงประทานให้งั้นหรือ? นางจำได้ว่าติงเซียงเตือนนางตั้งแต่วันแรกที่นางมาที่นี่

“คุณหนูเปี่ยว นางไม่ได้ตั้งใจเจ้าค่ะ ควรจะปรึกษาเรื่องนี้กับคุณชายใหญ่ ก่อนที่จะรายงานฮูหยินเฒ่านะเจ้าคะ” คนพูดคือติงเซียง เนี่ยนเนี่ยนจำเสียงนี้ได้

แม้ว่านางจะเป็นหัวหน้าสาวใช้ของสวนจิ่นเฟิง แต่สถานะของนางก็ไม่สูงมากนัก และไม่มีทางอื่น เรื่องการทำลายหยกหรูอี้ครั้งนี้ไม่มีทางแก้ ได้แต่หวังว่าคุณชายใหญ่จะคิดหาวิธี…ที่จะปกป้องคนรับใช้ของสวนจิ่นเฟิงได้

อย่างน้อยที่สุด รักษาครอบครัวของนางไว้ได้ก็ยังดี

หลิ่วยางยางหัวเราะเยาะ “ปรึกษาหรือ? ปรึกษาเรื่องอะไร? สิ่งนี้ไท่จื่อเป็นผู้ประทานมาให้ และมีโทษถึงประหารชีวิตถ้าทำมันแตก ปัญหาที่นางก่อ ไม่เพียงแต่ส่งผลต่อครอบครัวของนางเองเท่านั้น แต่ยังอาจส่งผลต่อทั้งจวนซูกั๋วกงด้วย ในที่สุดลูกพี่ลูกน้องข้าก็สอบไป่กวนผ่าน และได้เป็นเสนาบดีฝั่งขวา ไม่รู้ว่าจะถูกไท่จื่อตำหนิเพราะเรื่องนี้หรือไม่ ถึงตอนนั้นไม่ใช่แค่นาง แต่ทุกคนในจวนซูกั๋วกงจะตกอยู่ในอันตราย ไปบอกฮูหยินเฒ่าเดี๋ยวนี้ จะได้คิดหาวิธีให้ได้โดยเร็วที่สุด อย่างน้อยก็รักษาคนในจวนซูกั๋วกงและเกียรติของลูกพี่ลูกน้องเอาไว้ได้ ติงเซียง เจ้าเป็นหัวหน้าสาวใช้ข้างกายลูกพี่ลูกน้องข้า เจ้าควรให้ความสำคัญกับสถานการณ์โดยรวมก่อน ความจริงทั้งหมดส่งผลเสียต่อลูกพี่ลูกน้องข้าใหญ่ ควรรู้เอาไว้”

“…”ติงเซียงพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง และทำได้เพียงมองดูคนที่คุกเข่าบนพื้น ด้วยใบหน้าซีดเซียวอย่างเห็นอกเห็นใจ

เมื่อเห็นเช่นนี้ ในที่สุดหลิ่วยางยางก็ถอนหายใจออกมา วันนี้นางถูกขวางไว้นอกสวนจิ่นเฟิง และคนที่หยุดนางอย่างแข็งขันที่สุดคือหญิงตัวร้ายที่คุกเข่าอยู่บนพื้น ได้ยินมาว่านางมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับอวี้ซีมากที่สุด คราวนี้ถ้านางไม่สามารถฆ่านางได้ ก็ไม่ต้องเรียกนางว่าหลิ่วยางยาง

“เอาล่ะ เรื่องนี้สำคัญมาก จือลู่ เจ้าพาคนสองคนไปดูที่เกิดเหตุ ส่วนคนอื่น ๆ พาหญิงคนนี้มา แล้วเราไปหาฮูหยินเฒ่าด้วยกัน” หลิ่วยางยางเชิดคางขึ้นเล็กน้อยและสั่งด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

เนี่ยนเนี่ยนขมวดคิ้ว และเบียดเข้าไปในฝูงชนในที่สุด

หญิงสองคนที่อยู่ข้าง ๆ นางไม่พอใจเล็กน้อย เมื่อพวกนางหันมาเห็นนาง สีหน้าของพวกนางก็เปลี่ยนไปทันที และอุทานว่า “แม่นางอวี้ซีหรือ? เจ้ามาได้อย่างไร?”

เรื่องที่แม่นางอวี้ซีได้รับการปฏิบัติที่แตกต่างจากคุณชายใหญ่ไม่ได้เป็นความลับ เมื่ออยู่กับฮูหยินเฒ่า นางก็ยังเป็นคนช่างพูดด้วย ดังนั้นนางจึงมีอำนาจมากในสายตาสาวใช้หลายคน

หลิ่วยางยางและติงเซียงที่ได้ยินเสียงในห้องหันหน้ามามองพร้อมกัน และผงะไปพร้อมกัน

วินาทีต่อมา หลิ่วยางยางหัวเราะออกมาดังลั่น แล้วเดินมาข้างหน้าสองสามก้าว “แม่นางอวี้ซี เจ้าช่างว่างจริง ๆ”

ตอนนี้หลิ่วยางยางไม่อาจซ่อนเร้นความเกลียดชังที่มีต่อเนี่ยนเนี่ยนได้อีกต่อไป นางรู้ว่าที่นางถูกปฏิเสธ อาจเป็นเพราะอวี้ซีคนนี้

เนี่ยนเนี่ยนชะเง้อคอมองเข้าไปในประตู ราวกับว่านางไม่ได้ยินคำพูดของนาง วินาทีต่อมา รูม่านตาของนางก็หดลงพร้อมกับขมวดคิ้วแน่น

……………………………………………………………………………………………………………..

สารจากผู้แปล

ไม่ใช่เธอหรอกเหรอคุณหนูเปี่ยวที่จงใจทำลายหยกหรูอี้ แล้วก็โยนความผิดมาให้สาวใช้คนนี้

ไหหม่า(海馬)