160 อนาคตของมอลต์
คอนสปอนเซอร์ โดยท่าน Nitipong
22 – 28 นาที
—————————————————————
【–มุมมอง เอเกอร์–】
การต่อสู้กับอาณาจักรมอลต์ตอนนี้จบลงแล้ว และเข้าสูjสัญญาสันติภาพกับสาวน้อยที่กลับมาที่บัลลังก์ มันอาจจะเรียกว่าสัญญาสันติภาพ แต่เซเลสติน่าแค่ยอมรับกับเงื่อนไขที่ผมมอบให้เธอ โดยไม่ได้เจรจาใดๆเป็นพิเศษ พร้อมทหาร 20,000 คน ของกองทัพของผมในเมืองหลวง เจ้าหน้าที่พลเรือนพูดอะไรออกมาไม่ได้
คนที่รับผิดชอบสำหรับการรุกราณ ไอิพี่น้องพาโบลและฮิลาริโอ และบรูตัสจะถูกส่งมอบให้เรา สินทรัพย์ของพวกเขาทั้งหมดจะถูกมอบให้ผม และดินแดนของพวกเขาจะถูกซื้อโดยราชวงศ์ เพื่จ่ายสำหรับค่าสงคราม หรือใช้เป็นการชดใช้ การค้าขายที่เคยแข็งตัวไปกลับมาเริ่มขึ้นอีกครั้ง
ทันทีที่เงื่อนไขเหล่านี้ ถูกบอกกับเจ้าหน้าที่พลเรื่อง ทุกคนตั้งคำถามอย่างปวดร้าวว่ามันทั้งหมดที่ผมต้องการหรือไม่ นั่นเป็นที่เงื่อนไขมันดีกับผมมากแค่ไหน
แต่พวกนี้เป็นเงื่อนไขที่ลีโอโพลต์ตัดสินใจไปแล้ว อาณาจักรมอลต์ ไม่มีอุตสาหกรรมอะไรพิเศษ และเป็นแค่ประเทศเกษตรกรรม นอกจากข้าวสาลีของพวกเขาจะกลับเข้ามาสู่ตลาดแล้ว ไม่มีมีเหตุผลที่จะยกดินแดนใดๆของพวกเขามา
ไม่มีความหมายมากในการรวมประชากรของพวกเขา เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของกองกำลังทหารของเราด้วยเหมือนกัน
「……พลเมืองของพวกเขาไม่เหมาะกับการต่อสู้ตั้งแต่ทีแรก แม้ว่าทั้บริเวณจะถูกยึดไปจากอีกฝ่ายหนึ่ง ผู้คนจะไมได้เสนอในแง่ของการสนับสนุนมากมมาย」
คืออะไรที่ไมล่าพูด
แล้วก็ยังมีข้อตกลงลับ……สัญญา ที่ผมทำมาโดยเฉพาะกับเซเลสติน่า แต่ถ้าบริวารพลเรือนรู้ว่ามันเกี่ยวกับอะไร พวกเขาทั้หมดจะโมโหจัด
หลังจากที่เซ็นสัญญาด้วยตัวผมเอง มันกลายเป็นกลางคืน
—————————————————————
「พี่ชาย ไปอาบน้ำกันเถอะจ้ะ」
「ได้ แน่นอน」
มันมีแค่เซเลสติน่าและผม ที่เข้าห้องอาบน้ำที่กว้างของวังหลวงเบียโด ปรกติแล้ว คนรับใช้และโมนิก้าจะเข้ามาด้วยเหมือนกัน แต่พวกเขาถูกส่งไปที่อื่นในวันนี้
ผมนั่นขัดสมาธิในตรงกลางของอ่างใหญ่ และเซเลสติน่าที่น่ารัก วางตัวเธอไว้บนผม ตูดของเธอนั่งตรงๆกับเอ็นของผม แต่มันไม่เหมือนว่ามันจะแข็ง จากเรื่อนร่าฝขอวสาวน้อย 10 ขวบ ร่างกายของเราติดเข้าใกล้กัน แต่ผมแค่ลูบหัวของเธอ จากนั้นเซเลสติน่าพึมพำบางอย่าง
「หนูกลัว พลเมือตายเพราะความโง่ของหนู…… และหนูสร้างปัญหาให้พี่ชายด้วย…… หนูควรจะทำอะไรดีในฐานะราชาจากตอนนี้ไปดีล่ะจ๊ะ…….」
เธอฝังหน้าของเธอมาที่อกผมและร้องไห้ มันจะไม่ดีที่จะให้คนรับใช้เห็นเธอแบบนี้
「หนูอิจฉานนน่า คาร์ล่า และคนอื่นๆ พวกพี่เขามีพี่ชายที่ปกป้องพวกเธอ」
ผมอยู่ข้างเซเลสติน่าตลอดเวลาไม่ได้ ตราบใดที่เธอยังอยู่ที่บัลลังก์์
「พวกเธอทั้งหมดเป็นผู้หญิงของพี่ และมันเป็นหน้าที่ผู้ชาย ที่จะปกป้องผู้หญิงของเขา」
「มมมุ……กับพี่ชายที่หนูเป็น……」
เหมือนจำอะไรบางอย่างได้ เซเลสติน่าสดใสขึ้น และรอยยิ้มกลับไปบนหน้าของเธอ
「พี่ชายย! มันจะเป็นอะไรมั้ย ถ้าหนูเล่นเอ็นของพี่ชาย?」
「ฮ๋าาน?」
ผมทำเสียงที่แปลกๆ สาวน้อยคนนี้พูดอะไร?
「ถ้าหนูเป็นผู้หญิงของพี่ชายด้วยเหมือนกัน พี่ชายจะปกป้องหนู! เพื่อที่จะเป็ผู้หญิงของพี่ หนูได้ยินมาว่า หลายอย่างจำเป็นต้องทำกับเอ็นของพี่ชายไงจ๊ะ」
ใครไปสอนอะไรแบบนี้นี่ให้กับเธอกัน? บางทีมันเป็นหนึ่งในเมดที่ไม่หยุดพูด เมื่อเห็นช่องเปิดเมื่อโมนิก้าไม่ได้ดูแล และมอบความรู้แปลกๆให้เธอส่วนหนึ่ง ไม่นั่นก็ลีอาห์ที่ไร้ความอาย
「ที่ที่พิเศษของหนูมันเล็กเกินไปที่พี่ชายจะเข้าไปได้ นั่นทำไมหนูจะใช้ปากเพื่อเลียมัน」
หลังจากที่เซเลสติน่าพูดแบบนั่น เธอลุกจากตักของผมและกลับมาหันหน้าใส่ผม เอื้อมมือของเธอใต้น้ำไปสู่เอ็นของผม
「อออุ หนูเปิดตาในนำไม่ได้ มาทางนี้……」
ผมนั่งที่ขอบอ่าว และเซเลสติน่าไไปที่ระหว่างขาของผม ผมไม่รู้ว่ามันเป็นความคิดที่ดีไหม ที่จะสอนสาวน้อย 10 ขวบเกี่ยวกับผู้ชาย แต่บางทีมันไม่เป็นอะไรถ้าเธอจะแค่เลียเอ็นของผม ผมต้องรออีกหลายปีสำหรับอะไรแบบนั้น ตอนนี้ มันเร็วเกินไป แต่ผมจะสอนเธอนิดหน่อย
「ฟฟฟุนิ…….หนูควรจะทำอะไรดีละจ๊ะเนี่ย……」
「ก่อนอื่น จับมันด้วยสองมือ นั่นถูกแล้วมันจะแข็งสำหรับหนูที่จะใส่ในปาก ดังนั้นใช้ลิ้นเพื่อเลียปลาย」
「แบบนี้เหรอจ๊ะ?」
เธอใช้ลิ้นเล็กๆของเธอเพื่อลากมันผ่านเอ็นของผม สงสัยว่าเธอทำถูกมั้ย เธอมองขึ้นมาหาผม ละหว่างที่เลียหัวเอ็นของผม มันอาจจะยังไม่แข็ง แต่ไม้เนื้อของผมยังใหญ่อยู่เมื่อเทียบกับเธอ และมันดูเหมือนมันพักอยู่บนเธอ มากกว่าที่เธอจะจับมัน
「นึน นั่นดี ถ้าเริ่มชินแล้ว เน้นกับช่องเปิดที่ปลาย พี่จะดีใจถ้าหนูแหย่ที่นั่นด้วยลิ้นของหนู」
「อุมุ! เข้าใจแล้วจ๊ะ!」
เหมือนที่ผมบอกเธอเลย เธอเน้นการโจมตีไปบนรูฉี่ของผม ทำให้ลิ้นแคบลงและดันมันใส่เอ็นของผม
「โอออ้ นั่นค่อนข้างดีนะ」
เซเลสติน่า มีศักยภาพที่จะมีทักษะในการทำอย่างนี้ ผมไม่ได้บอกเธอให้ทำอะไรอย่างอื่น แต่เธอจับเอ็นของผมด้วยมือหนึ่ง และเลียปลาย ระหว่างที่ช้อนไข่ของผมด้วยอีกมือหนึ่ง ไข่ผมอาจจะมากเกินไปที่ช้อนด้วยมือเล็กๆของเธอ แต่ความเจ็บปวดนิดๆหน่อยๆ เปลี่ยนเป็นความรู้สึกดีด้วยเหมือนกัน
「โอ้วว มันบวมแล้วจ้ะ…….」
「มันรู้สึกดี นอกจากนี้ เซเลสติน่าน่ารักด้วย ต่อไป ไปข้างใต้และเลียตัวไม้ด้วยได้มั้ย?」
「แบบนี้เหรอจ้ะ?」
เธอเลียเอ็นที่โด่ของผมจากข้างใต้ ช่างไม่บริสุทธิ์ที่มันมีสาวตัวน้อยๆ เลียเอ็นที่ใหญ่เท่าหน้าของเธอ ระหว่างที่เธอมองขึ้นมาหา แม้ว่าผมไม่มีความชอบสาวร่างกายน้อยๆ นี่มันดีจนทนไม่ได้
「มันรู้สึกดีขึ้น ถูมันด้วยสองมือ ระหว่างที่เลียปลาย」
「เคจ๊ะ」
มือเล็กๆของเธอถูเอ็นของผมและน้ำลายของเธอผสมกับน้ำเงี่ยนซึมที่ซึมออกมาจากปลายของผม ทำเสียงที่เหนียว เป็นจังหวะ แต่การกระตุ้นจากสาวที่ไร้แรงมันค่อนข้างอ่อนนะ
「มันโอเคที่จะถูมันแรงกว่านี้ แม้ว่าหนูจะใช้เล็บ มันจะแค่เพิ่มการกระตุ้น」
「จริงๆเหรอ? มันไม่เจ็บเหรอจ๊ะ?」
「ใช่ มันแข็งเพราะเซเลสติน่าน่ารักมาก」
「มันแข็งจริงๆ มันแข็งเหมือนหินเลยจ่ะ……บางอย่างที่แข็งแบบนี้ เข้าไปในนนน่าและเมดคนอื่นๆด้วยเหรอ?」
ผมเดาว่าเธอแอบดูเมื่อผมทำมันกับสาวอื่น
เธอจับแน่นๆและจิกเล็บลงไปในเอ็นของผม และบริการเอ็นของผมด้วยปากของเธออย่างกระตือรือร้น ทักษะของเธอยังมือสมัครเล่น แต่ความรู้สึกของมือเล็กๆและริมฝีปาก และการมองขึ้นมาอีก และรอยยิ้มเด็กน้อยด้วย มันสร้างความรู้สึกผิดศีลธรรมลึกลงไปในตัวของผม
「นึนมุ! ไข่พี่ขยับ และหนูรู้สึกว่ามันเต้นด้วยจ้ะ!?」
「เมล็ดพันธุ์ของพี่…… ขึ้นมาแล้ว…….ออุ……พี่กำลังจะแตก เซเลสติน่า ถูกปกคลุมนะน้อง!」
ผมคิดว่าเธอจะต่อต้านเล็กน้อย จากการที่ผมจะแตกในปากเธอ ผมเลยนำมันออกไปจากริมฝึปากขอเธอ จับหัวของเธอและชักเอ็นขอผม มันทันใดนั้นเเอง น้ำเงี่ยนของผมขึ้นมาตลอดทางถึงปลาย และกำลังจะสาดออกไป
「พระนาง? มันไม่ใช่ความคิดที่ดีที่จะอยู่ในอ่างนาน…………ฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮิ้!!」
กังวลเกี่ยวกับระยะเวลาที่สาวน้อยอยู่ในอ่าง โมนิก้าเข้าห้อง เมื่อเธอทำ น้ำเงี่ยนของผมระเบิดออกไปจากเอ็นของผมและย้อมทั้งหน้าและอกของเซเลสติน่าเป็นขาว
「อุโอออ้!」
「ว้าาา! นี่อะไร!? มันร้อน……และเหนียว……และกลิ่นแปลกๆ」
「ท-ท-ท่านพ่นใส่พระนาง-! ด้วยน้ำสกปรกของท่าน! อ-อะว้าว้า! อั้บบับบบบบ!!!」
เมื่อผมเสร็จการปล่อยน้ำเงี่ยนข้นๆ ผมพักและแช่ตัวของผมเข้าไปในน้ำ
「ฟฟฟฟู่ นั่นดีนะ มันรู้สึกดี เซเลสติน่า」
「อุมุ หนูดีใจที่พี่ชายรู้สึกดีด้วย! แต่ถึงยังไง นี่มันน้ำแปลกๆอ่ะจ่ะ…..ซรู้ด……เบล่ะะ มันรสชาติแย่อ้ะ」
มันอาจจะเร็วเกินไปสำหรับเด็กที่จะชิมมัน
「กั่กกก่ะ—!!」
โมนิก้าทรุดลงไปที่พื้น
「ไอ้คนอวดดี! บ้ากามใคร่เด็ก! ยาม! นำไอ้คนบาปคนนี้ออกไป……」
เธอรู้มั้ยว่าทหารของวังตอนนี้อยู่ใต้บัญชาการของผม ใช่ไหม?
「หยุดนี่นะ โมนิก้า」
「พระนางคะ ท่านถูกหลอกแล้ว! ท่านต้องไม่ให้เจาคนพลาลหลอกท่าน และใส่ของผู้ชายเข้าไปในปากของท่าน…… มันเป็นความผิดของหนูเองที่หนูละสายตาออกไป!」
「อย่าพูดอะไรที่หยาบกับพี่ชายนะ! หนูขอพี่ชายให้หนูเลียเอ็นของพี่เค้า」
คางของโมนิก้าตกลงในควาามตกใจ ผมจะไม่เบื่อจากการดูกรตอบสนองของเธอเลย เธอมีความเข้มข้นเมื่อเทียบมันกันคนรักที่พิเศษไม่เหมือนใครของผม
「ทำไมท่านกระทำสิ่งโง่เขลา ที่มีแค่ผู้หญิงลามกจะทำเท่านั้นล่ะคะ!?」
「หนูยังเป็นแค่เด็ก แน่นอนว่าเป็บางคนที่ไม่มีพลังจะปกป้องพลเมือง นั่นทำไมหนูอยากให้พี่ชายปกป้องพวกเค้าจ้ะ เพื่อที่จะทำได้อย่างนั่น หนูคิดว่าหนูจะเป็นหนึ่งในผู้หญิงของพี่เขา……และหนูสนใจในเรื่องสกปรก……เอ่อ ช่างมันเถอะจ้ะ!」
「ยังไงก็ตาม-! 「นั่นทำไม-!」 อะไรกัน?」
「หนูรักทั้งโมนิก้าและพี่ชาย หนูอยากให้ทั้งสองคนสนิทกันดีกว่านี้จ้ะ นั่นทำไม……」
หน้าของโมนิก้า เปลี่ยนเป็นซีด ระหว่างที่เอ็นของผมบวมในความคาดหวัง
「โมนิก้าาจะถูกโอบกอดโดยพี่ชายด้วยจ้ะ!」
「แน่นอน」
「ม่ายยยยยยยยยยย!!」
—————————————————————
「อออุ่ ……มันเป็นคำสั่งจากพระนาง ดังนั้นมันช่วยไม่ได้! อย่าได้เข้าใจอะไรผิดล่ะ!」
「ปล่อยมันให้พี่ได้เลย พี่จะทำให้หนูรู้สึกดี」
「เหมือนที่ชั้นพูด ชั้นไม่สนเกี่ยวกับคำนั้นหรอก!」
เซเลสติน่าที่หน้าแดงเล็กน้อย คว่ำหน้าพิงข้างอ่าง และคุกเข่าที่ขอบระหว่างที่มองโมนิก้านำทางเอ็น ที่โผล่ออกมาเหนือน้ำ ไปที่รูของเธอ
เธออาจจะปฏิเสธผมผิวเผิน แต่เธอไม่ต่อต้านผม ขณะที่ผมลูบไล้เธอ และเธอเปียกพอแล้ว โมนิก้ามีนิสัยชอบปกป้องมาเกินไป และยังคงเชื่อฟังเซเลสติน่าอย่างแน่นอน ดังนั้นเธอพูดว่าไม่ ไม่ได้ ถ้าเธอถูกบอกให้ไปนอนกับบางคน
「อาาา……ความบริสุทธิ์ของหนู……」
「อย่ากังวล พี่จะให้หนูมีเวลาที่ดี」
「ปล่อยมันให้พี่ชายเลยจ้ะ」
「คุ……ยกโทษให้ความเสียใจของหนูด้วย พระนาง……อ๊าาา-!」
โมนิก้าลดสะโพกของเธอด้วยเจตนาจะใส่มันในทีเดียว แต่มันหนาไปกว่าที่จินตนาการและเธอไม่สามารถจะใส่มันเข้าไป เหมือนที่เธอต้องการได้ มันดูเหมมือนเธอเจ็บปวดอยู่ด้วยเหมือนกัน ถ้าเป็นแบบนี้ ผมจะปล่อยให้เธอทรมาน
「พี่จะช่วย ผ่อนคลาย」
ตอนนี้ที่ผมอยู่ใกล้และส่วนตัว โมนิก้ามีนมและตูดที่ดูนุ่ม แต่กระนั้นเธอผอม มันไม่ได้มอบความรู้สึกที่แน่นๆแต่เธอน่าหลงใหลในฐานะผู้หญิง ไม่ต้องพูดถึงว่าเธอเก็บความซิงของเธอไว้ จนกว่าจะอายุ 22 มันกระตุ้นความเงี่ยนของผมมากขึ้นไป ผมอยากจะชิมข้างในของเธอด้วยเอ็นของผม ดังนั้นผมคะยั้นคะยอให้เธอรีบ
ผมจับสะโพกของเธอแน่นๆ และให้เธออยู่กับที่
「อ้าา! หยะ- ฉันจะทำมมันเอง!」
「ไม่ต้องหรอก……ทนไว้นะ!」
ระหว่างที่เอวของเธออยู่กับที่ ผมดันสะโพกของผมขึ้นไป และฉีกรูซิงของเธอ การต่อต้านที่ไร้ผลจากเยื่อพรหมจรรย์ของเธอถูกทำลายอย่างไร้ปรานี และไม้ของผมฝังตัวมันเองเข้าไป
「ว้ายยยย!! หนามาก! ยาวมาาก!」
โมนิก้าโยนหัวของเธอกลับไป และต้นขาของเธอสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ และในท้ายที่สุดก็ยอมแพ้ และดันเอ็นของผมลึกเข้าไปในตัวเธอ
「มันนุ่มมาก และมันรัดรอบพี่อย่างดี ช่างเป็นรูที่ดี」
ผมควงสะโพกของผมช้าๆ เพื่อที่ผมจะมีความสุขกับที่มันรู้สึกได้ บางทีมันเป็บางอย่างที่เกี่ยวข้องกับการเสียซิง แต่ข้างในเธอกระตุกด้วย และร่างกายของเธอที่ขาดกล้ามเนื้อมอบการกรระตุ้นที่นุ่มนวลให้ผม
「ด้วยนี่ โมนิก้าเป็นหนึ่งในผู้หญิงของพี่ชายด้วยจ้ะ!」
「ออออุ ……หนูเป็นเจ้าสาวไม่ได้อีกแล้ว ท่านต้องรับผิดชอบด้วยนะ」
แน่นอน พี่จะสอนส่วนลึกในตัวของหนู ให้ลืมว่าผู้ชายที่แท้จริงเป็นยังไงไม่ลงเลย และแม้แต่ให้หนูมีลูกของพี่ ถ้าหนูอยากได้
「ตอนนี้ ทำไมหนูไม่แค่มีความสุขกับมันล่ะ」
「ว้ายยย!」
ผมปล่อยเอวของโมนิก้า และแค่ใช้สะโพกของผมเพื่อเด้งขึ้นลง ผู้หญิงที่ร้องพยายามจะจับอะไรบาอย่าง แต่ไม่มีอะไรเลยนอกจากอกเปลือยๆของผม สำหรับเธอไว้พักมือ เธอเลยโยกไปหลังมาหน้าอย่างไม่มั่นคง
ไม่ดูเหมือนเธอจะสไลด์ออกไปหลายครั้ง แต่เอ็นของผมแทงค่อนข้างลึก และมุดตัวมันข้างใน ดังนั้นมันจะต้องใช้อะไมากกว่านั้น ที่จะทำให้เธอล้ม น้ำหนักของโมนิก้า ยกได้ง่ายด้วยแค่เอ็นของผมอย่างเดียว
แม้ว่าเธอเข้าใจว่าเธอจะไม่ล้ม โมนิก้ายังรู้สึกกลัวที่อยู่ในตำแหน่งที่ล่อแหลมแบบนี้อยูดี และหาที่ที่จะยกตัวของเธอ สำหรับที่นั่น ผมเสนอมือของผม
「อ๊า……ออุ」
เธอปัดมือผมไปข้างๆ นึกว่าผมจะจับเธอ แต่ผมไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น ในท้ายที่สุดโมนิก้ารู้ถึงเจตนาของผมและซ้อนมือเธอไว้บนผมด้วยหน้าตาที่งอน
ผมสานนิ้วของผมระหว่างของเธอ และจับมือของเธอ เหวี่ยงสะโพกกของผมในตำแหน่งหญิงอยู่บน เธอไม่ปฏิเสธอีกต่อไป และมันแค่ดูเหมือนการสร้างความรักระหวา่งคนรักกัน
「มันเป็นยังไง? ความเสียวมันสร้างขึ้นมาแล้วมั้ย?」
「ท่านมันเจ้าเล่ห์ ……นี่เป็นที่ชายและหญิงที่รักกันจะเชื่อมต่อหากัน……」
「แต่พี่รักหนูนะ」
「อย่ามาพ่นคำโกหก! นั่นเป็นครั้งแรกที่หนูได้ยินคำนั้นเลย!」
「เพราะทั้งหมด พี่เพิ่งจะเริ่มรักหนูตอนนี้ไง」
「แน่นอนว่าหนูเป็นแค่หนึ่งในหลายคน ใช่มั้ยล่ะ?」
「แน่นอน แต่มันไม่ทำให้ความรักที่พี่มีต่อหนูมากแค่ไหนมันน้อยลงไปนะ」
หลังจากที่โมนิก้าจ้อองผมซักพัก เธอปิดตาของเธออย่างช้าๆ มันดูเหมือนในที่สุด เธอก็เลือกที่จะรับผมเต็มๆแล้ว ผมเคลื่อนไหวสะโพกให้ช้าลง และให้ตัวเธอล้มลงมาใส่ผม จากนั้นจูบเธอระหว่างที่จับมือ
「โมนิก้า……หนูอิจฉาจัง……หนูก็อยากได้เอ็นพี่เขาให้เข้ามาในที่นี่ด้วยจ้ะ」
ถ้ามันแทงจิ๊ของเซเลสติน่า รูของเธอจะไปเชื่อมกับรูตูดของเธอ ยังไงซะ ถ้ามันใส่เข้าไปในปีปี้**ได้ ถ้าอย่างนั้นบางที……
แค่จินตนานการมันทำให้ไม้เนื้อของผมบวม ทำให้โมนิก้าร้องเสียงสูงมาอย่างรวดเร็ว ผมยังจับมือของเธออยู่แน่นๆ ระหว่างที่ดูดนมของเธอ แทนที่จะเปลี่ยนวิธีเคลื่อนไหวสะโพก ผมแทงขึ้นไปอย่างแรง กระหว่างที่ถูเข้ากับจุดอ่อนของโมนิก้า ซึ่งถูกค้นพบระหว่างกาารมีเซ็กส์กันในอดีต
「อ๊าาฮ๊าา! ท-ทำไมท่าน……」
ทำไมผมรู้เกี่ยวกับมันน่ะเหรอ? ก่อนที่เธอจะจบประโยคได้ ผมแทงขึ้นไปหนักกว่าเดิม และเปลี่ยนคำพูดเธอเป็นการคราง
「หนูเล่นกับส่วนนี้ ระหว่างที่ช่วยตัวเอง……หนูชอบส่วนนี้ ใช่มั้ยล่ะ?」
「ฮฮฮฮฮฮฮฮฮิ้! ทำไมบางอย่างแบบนี้ถูกรู้……」
ผมไม่ได้แค่นอนกับสาวมากมายไว้เพื่อการแสดง ผมนำเธอไปถึงจุดสุดยอดได้แบบนี้ แต่ผมอยากให้เธอเป็นคนที่ทำมัน และอีกครั้งผมลดการเคลื่อนไหวของสะโพกของผม
「เอ๊ะ? ทำไมถึงหยุดล่ะ?」
「ถูตรงที่เสียวด้วยตัวหนูเองสิ」
「……ร้ายกาจจริงๆ」
โมนิก้าบ่น และแยกมือที่พันกันและโยนหัวของเธอไปข้างหลัง วางมือของเธอไว้ที่ขาของผมระหว่างที่โยกสะโพกของเธออย่างดุดัน
「นื้ออ! จุดนี้ ! อ๊า อ๊าาน! นื้อ นื้อ น๊าาาา!!」
เธอต้องได้ถูจุดดีๆแน่ การครางของเธอดังขึ้นและดังขึ้น
ในท้ายที่สุดเธอเริ่มชินกับมัน และจับตูดของเธอเอง ระหว่างที่บี้สะโพก โหยหาการกระตุ้นที่เข้มข้นมากกว่านี้ ทั้งตัวของโมนิก้าชักและกระตุก เธอใกล้แล้ว
「แตกเลย ตอนไหนก็ได้ พี่จะเทียบจังหวะหนูเอง」
「น๊าาาาาาา! ไม่ใช่ข้างในนะ! หนูยังไม่พร้อมที่จะทะ-…… น๊านนนน!」
「งั้นพี่จะดึงออกเมื่อหนูแตก พี่จะปล่อยมันระหว่างทที่หนูอยู่ข้างบน」
「โอ้ว! โฮ๊วววว! จะแตกแล้ว หนูจะแตกแล้ว!」
โมนิก้าเริ่มน้ำลายไหล และเหวี่ยงผมของเธอไปทั่ว ขณะที่เธอโยกสะโพกของเธอเพื่อจังหวะสุดท้าย ในท้ายที่สุด ทิ้งสะโพกลงมมาด้วยกำลังและยัดผมเข้าไปให้ลึกที่สุดเท่าที่ทำได้ จากนั้นล้มมาข้างหน้าใส่ผม ลมหายใจเธอแรง และรูเธอขมิบรัดเป็นระยะๆ ระหว่างนี่หัวนมและยอดอ่อนแข็งตัว พร้อมกับบแสดงสภาพที่ชัดเจนว่าเงี่ยน บี้ตัวของเธอ อย่างที่คาด นั่นจะทำให้ผมอยากน้ำแตก
「พี่กำลังจะแตกแล้ว ถ้ามันสร้างปัญหาให้หนูก็ดึงออกเลย」
「จ-จริงด้วย……หือ? เอ๋? ไม่มีทางน่าา! ? หนูทำไม่ได้อ้ะ!?」
โมนิก้าพยายามจะยกสะโพกขึ้นอย่างช้าๆ แต่ดึงเอ็นผมออกไปไม่ได้ เพราะผมเงี่ยนจัดเกินไป และเอ็นของผมยิ่งใหญ่กว่าเดิมเข้าไปอีกข้างในเธอ และปลายของมันมุดเข้าไปในเธอ เหมือนการเกี่ยวของหัวลูกธนู เธอเลยดึงออกไม่ได้
「เดี๋ยว ทำไมล่ะ!? มันหนาไป……หนูดึงไม่ออก!!」
「โมนิก้า? พี่อยากได้ลูกพี่ชายเหรอจ้ะ?」
ขณะที่เธอพยายามจะนำเอ็นผมออก การเคลื่อนไหวของเธอ ในความเป็นจริงแล้วเป็นการกระตุ้น และทำให้เอ็นของผมบวม พาผมไปถึงจุดการปะทุ
「อาาา……มันเสียวดีนะ งั้นหนูอยากได้เมล็ดพันธุ์ของพี่ปานนั้นเลยเหรอ?」
「ไม่ใช่แบบนั้น! ไอนี่มัน-! เออ้-!」
โมนิก้าพยายามอย่างสิ้นหวังที่จะแยกตัวเธอออก แต่เพราะเธอเพิ่งแตกไม่นาน เธอเรียกพละกำลังมาไม่ได้ และจากนั้นในท้ายที่สุด ไม้เนื้อของผมกระตุก
「จะแตกแล้ว……」
「ไม่ได้นะ! อั้นไว้ก่อน อย่าปล่อยมันออกมา!!」
「ขอโทษ แต่สายไปแล้ว ยอมแพ้เถอะ」
โมนิก้าเอะอะใหญ่โต แต่เธอไม่สามารถขยับได้สักนิ้ว ขณะที่ผมจับไหล่ของเธอ เธอถอนหายใจครั้งใหญ่ ขณะที่ตัวของเธอล้มมา และผ่อนคลายดั่งเธอยอมแพ้
「อึกกก」
「อา……」
「ว้า เสียงบางอย่างฉีดออกไป มันน่าทึ่งไปเลยจ้ะ」
「โออออ้……」
「อ๊าาาา……」
「เจี๊ยวมันยิง ‘บุ๋ย บุ๋ย’ และมันเต้นเยอะเลย อ่ะฮ่าฮ่าฮ่า สนุกจัง」
ท้องของโมนิก้าขยาย และเอ็นของผมหด หล่นออกมาหลังจากเสร็จงานของมันในการปลดปล่อยเมล็ดพันธุ์ ขณะที่มันทำเมล็ดพันธุ์จำนวนมากมายไหลกลับออกมา คืนท้องของผู้หญิงกลับไปเป็นปรกติ
「……มันออกมา」
「ออออุ หนูจะท้อง……」
「ถ้าโมนิก้าท้องกับลูกพี่ชาย หนูจะมีความสุขด้วยจ้ะ」
หลังจากยิงน้ำของมันออกไป เอ็นของผมกลับไปที่ขนาดดั้งเดิม ผมแทงมันไปตรงหน้าโมนิก้า ผู้หญิงช็อคชั่วครู่ แต่เธอเข้าใจว่าผมต้องการอะไร และพองแก้มของเธอ ก่อนจะคลานลิ้นขอเธอไปกับระยะของไม้ผม เซเลสติน่าก็เข้ามาด้วยจากด้านข้าง และพวกเธอทั้งสองทำความสะอาดน้ำหวานที่ปกคลุมเอ็นของผม
「เซเลสติน่า โมนิก้า หนูสองคนเป็นผู้หญิงของพี่แล้วตั้งแต่ตอนนี้ไป พี่จะไม่ได้อยู่ด้วยกันกับหนูตลอดเวลา แต่พี่จะมาช่วย เมื่อไหร่ก็ตามที่หนูต้องการมัน」
「หนูมีความคาดหวังไว้สูง」
「สัญญาแล้วนะจ๊ะ」
「งั้นเซเลสติน่า หนูมีอะไรที่เกี่ยวกับประเทศที่หนูไม่เข้าใจบ้าง?」
「……หนูไม่เข้าใจอะไรเลย เพราะทั้งหมด ทุกอย่างทำโดยปู่และพ่อจ้ะ」
เธอดูเศร้าชั่วครู่ เธอกลับไปที่บัลลังก์ กระนั้นคนที่เธอรักไม่อยู่ที่นี่ ผมจูบต้นคอของสาวน้อยผู้ที่มองลงไป และลูบตูดที่สมูทของเธออย่างมีความสุข ปฏิบัติกับเธอเหมือนผู้หญิง เธออารมณ์ดีขึ้นมาเล็กน้อยและสีหน้าเธอผ่อนคลาย
ผมกอดโมนิก้าที่ยังไม่พอใจ และบีบนมของเธอด้วย เอ็นเปลี้ยของผมวางพักอยู่บนหัวเซเลสติน่า และเริ่มเต้นเป็นจังหวะอีกครั้ง
「อ๊าาน ……อา ช่างเป็นอะไรที่อุกอาจที่ท่านทำกับพระนาง……ไม่ ยังไงซะ ที่จุดนี้แล้วมันสำคัญอะไรอีกมั้ย?」
ผมต้องยืนยันอะไรบางอย่างเพื่อที่จะปกป้องเซเลสติน่าและโมนิก้า สาวๆใหม่ที่ผมได้มา
ก่อนอื่น ผมสงสัยว่าพวกเธอรู้ว่าการทูตคืออะไรมั้ย?
「การทูต? สนิทกับประเทศข้างๆพี่เหรอจ้ะ? หนูไม่ชอบการสู้อ่ะ」
「นั่นใช่แล้ว สันติภาพเป็นอะไรที่สำคัญที่สุด」
ทั้งเซเลสติน่าและโมนิก้าส่งเสียงความคิดเห็นเดียวกัน ผมมั่นใจว่าถ้าเซเลสติน่าอยู่ที่นี่ มันจะเป็นไปได้ดีกันกับประเทศเพื่อนบ้าน
กิจการทหาร……ไม่น่าจะรู้
「หนูเกลียดสงคราม」
「อะไรป่าเถื่อนแบบนั้นไม่เหมาะกับพระนาง」
แน่นอน แล้วการค้าขายกับต่างชาติล่ะ?
「ตัวเลข……หนูไม่เก่งนั่นเลย」
「มาเรียนมันอย่างช้าๆนะคะ โอเคมั้ย?」
ต่อไปเกี่ยวกับการเก็บภาษี
「ภาษี? มันคืออะไรเหรอจ้ะ? มันอร่อยมั้ย?」
「มันไม่เป็นไรทที่พระนางไม่รู้เกี่ยวกับมันค่ะ」
จริงที่ว่าเธอมอบตำแหน่งเหมือนมันไม่มีอะไรเลยด้วยเหมือนกัน
「ฟฟฟุนนิ……เมื่อคนทำบางอย่างดีๆ มันทำให้หนูอยากให้รางวัลพวกเค้า」
「ยอดเยี่ยมค่ะ พระนางเป็นคนที่ช่างเมตตาจริงๆ」
เธอออกกฎหมายอะไรมั้ย?
「กฎ-หมาย?」
「มันยังยากเกินไปสำหรับพระนางค่ะ」
ผมเข้าใจมันแล้วตอนนี้
ขณะที่ผมออกจากห้องน้ำ เซเลสติน่าและผมตกลงกับเงื่อนไขลับ:
-1. การตัดสินใจทางการทูตทั้งหมดของอาณาจักรมอลต์ จำเป็นต้องได้รับคำแนะนำของเคานต์ฮาร์ดเลตต์ก่อนที่จะทำ
(หลังจากนี้ อาณาจักรมอลต์จะถูกย่อเป็น ม และเคานต์ฮาร์ดเลตต์จะถูกย่อเป็น ฮ)
-2. องค์ประกอบของกองทัพ ม และการส่งกำลังพล จะถูกทำในคำแนะนำของ ฮ และจะถูกทำร่วมกันในระหว่างเวลาสงคราม อย่างไรก็ตาม การบัญชาการทั้งกองทัพ จะถูกมอบให้ ฮ
-3. การค้าขายกับต่างชาติที่ ม ทำ จะถูกรายงานให้ ฮ แล้วก็การค้าขายระหว่างประเทศของทั้งสอง จะอยู่เหนือกว่าประเทศอื่น
-4. ภาษีประเทศของ ม สำหรับประชากรและการเก็บเกี่ยว จะถูกรายงานให้ ฮ ล่วงหน้าและเก็บแค่หลังจากที่ ฮ เห็นด้วยแล้วเท่านั้น
-5. จะต้องการการยอมรับจาก ฮ เมื่อไหร่ก็ตามที่ ม จะทำมอบตำแหน่ง เลื่อนขึ้น หรือปลดจากตำแหน่ง
-6. จะต้องการการยอมรับจาก ฮ ก่อน ม จะทำการออกกฎหมาย ถ้า ฮ ตัดสินใจว่าประเด็นหนึ่งสำคัญ ฮ แต่งตั้งตัวเองให้เป็นผู้ตัดสินในกรณีนั้นได้
และนั่นควรจะดีพอแล้ว
การทำให้พื้นฐานของเซเลสติน่ามั่นคงไปเร็วกว่าที่ผมคิด ต่อไป ผมต้องไปที่ทริสเนีย อดีตเมือหลวงของเทรีย เพื่อรับการประกาศการพิจารณาคดี ราชวงศ์มากราโดและขุนนาง และราชวงศ์ของอดีตอาณาจักรเทรียที่หนีไป
ผมอยากกลับไปที่ราเฟนเร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ แต่ที่คนหนึ่งจะคาดได้ หลังจากที่ราชวงศ์ของมากราโดยอมแพ้ มีการเกิดขึ้นบ่อยองขุนนางดินแดนและชาวนากบฏ ทำให้มันยากสำหรับกองทัพในพื้นที่ที่จะกลับมาอย่างง่ายๆ อย่างไรก็ตาม การตัดสินจะเกิดขึ้นในทริสเนีย คือ ความสำคัญทางการเมืองเดียว และยังมีความจำเป็นสำหรับทหารโกลโดเนีย ที่จะต้องเติมเต็มบริเวณนั้น ซึ่งทำไมผม ที่อยู่ทางใต้ จำเป็นต้องนำเหล่าทหาร 15,000 ไปที่นั่นไม่ว่าอย่างไร
บนวันที่ผมนำทหารออกมาจากกอาณาจักรมอลต์ คนของเบียโดยิ้ม และมองดูเซเลสติน่าไล่ตามผม
「มาหาหนูตอนไหนก็ได้ที่อยากทำนะจ้ะ! หนูจะรอจ๊ะ!」
มือน้อยๆของเธอโบกอย่างไม่หยุดหย่อน และเด้งขึ้นลง พยายามที่จะให้ดูโดดเด่นขึ้น แม้ว่าจะอีกแค่เล็กน้อย
「แน่นอน พระนาง」
「มมมุหนูบอกแล้วว่ามันไม่เป็นไรที่จะเรียกหนูว่าเซเลสติน่า」
ผมไม่มีทางที่ผมจะพูดกับราชา โดยไม่มีคำให้เกียรติได้ และลูบหัวของเธอตอหน้าคนอื่น
「ชั้นไม่เคยเห็นพระนางมีหน้าที่มีความสุขขนาดนี้เลย น่ารักจัง……」
「เธอรักลอร์ดฮาร์ดเลตต์จริงๆ ไม่ใช่เหรอ…… ฉันอยากจะเป็นคนที่พระนางพึ่งพาได้ด้วยบ้างอ่ะ」
「ม-ไม่ดีแล้ว! ฉันหยุดความรักของฉันที่มีต่อพระนางไม่ได้เลย หัวใจของฉันจะระเบิด!」
เหมือนที่ผมคิด ความรู้สึกของคน ที่มีต่อเซเลสติน่าไม่ได้แย่ ในทางกลับกัน กองทัพดูไม่สะทกสะท้าน แม้ว่าจะไม่มีการต่อต้านมาทางผม เพราะไม่มีผู้เสียชีวิตอยู่ในหมู่พลเมือง เพราะทั้งหมด มีแค่คนจำนวนน้อยๆ ที่รู้เกี่ยวกับเงื่อนไขลับระหว่างเซเลสติน่ากับผม
「งั้นนั่นก็ลอร์ดฮาร์ดเลตต์เหรอ? เขาช่วยพระนางเซเลสติน่า ใช่ป่ะ?」
「เค้าดูพึ่งพาได้เยอะกว่าไอ้พระองค์พาโบลและฮิลาริโออีก และชั้นไม่เคยได้ยินข่าวลือที่อุกอาจเกี่ยวกับเขาด้วยเหมือนกัน」
「มันดูเหมือนว่าเขาเป็นนายพลที่ชื่อเสียงโด่งดังทางเหนือนะ」
ส่วนใต้และเหนือของที่ราบกลาง ไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กันมาก ดังนั้นข่าวลือยังไม่ได้วนเวียน มันดีกว่าสำหรับผมแบบนี้
「เราเรียกท่านยังไงดี? ฮาร์ดเลตต์ซามะมั้ย?」
「นายพลโกลโดเนียซามะ?」
「เค้ามาจากทางเหนือ ดังนั้น……」
「เหนือ……」 「นายพลซามะ?」
「เค้าดูเหมือนเป็นคนที่ยิ่งใหญ่อย่างมากเลย」
「ผู้ยิ่งใหญ่……」
「เหนือ」 「นายพลซามะ!?」
「「「ฮูเร่ให้นายพลทิศเหนือผู้ยิ่งใหญ่ซามะ!」」」
ส่วนหนึ่งของพลเมืองเรียกออกมาหาผม มันทำให้ผมรู้สึกแปลกด้วยเหตุผลบางอย่าง ผมแค่โบกมือกลับไปเพื่อที่จะเป็นมิตร
「เอเกอร์ซามะ」
「มีอะไรซีเลีย?」
「ท่านกินโมนิก้าซัง ไม่ใช่เหรอ?」
「บอกได้ด้วยเหรอ?」
「…….เธอส่งกลิ่นที่เป็นผู้หญิง」
「เธอค่อนค่อนข้างเป็นผู้หญิงที่ดี」
「แล้วก็……กลิ่นบางๆ……จากพระนางเซเลสติน่า」
「……」
「ท่านทำมัน? กับเด็กแบบนั้นอ่ะนะ?」
「ยังไม่ได้ใส่เข้าไปเลยนะ」
「แต่ท่านให้น้องเขาลียมันเหรอ?」
「……อิ้ม ใช่」
ซีเลียจับหน้าอกและตูดของเธอเบาๆ ตัวของเธอโตมาเป็นผู้หญิงแล้ว
「หนูเข้าใจความรู้สึกของเมลซังที่โตแล้วได้เลย……ความรู้สึกที่ถูกไสออกไปข้างๆโดยผู้หญิงที่เด็กกว่า」
「ลูกอย่าไปพูดคำนั้นต่อหน้าเธอเชียวนะ ลูกจะได้เห็นเลือด」
นี่จะเป็นความลับระหว่างเราสอง แต่เราไม่รู้ ว่าอิริจิน่า ได้ฟังอยู่ในเวลานั้น —————————————————————
ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 22 ปี ฤดูหนาว
สถานะ: เคานต์อาณาจักรดโกลโดเนีย ลอร์ดศักดินาผู้ยิ่งใหญ่ของบริเวณตะวันออก ราชาแห่งภูเขา เพื่อนของดวอร์ฟ
พลเมือง: 150,000 เมืองหลัก – ราเฟน: 18,000 ลินต์บลูม: 3000
ทหารใต้บัญชาการ: 23, 600
กองทัพส่วนตัว: 8600, กองทัพอาณาจักร: 15,000
สินทรัพย์: กำลังคำนวณ
อาวุธ: ดูอัลเครเตอร์ (ดาบใหญ่), หอกดอร์ฟ, ดาบเหล็กกล้ามือเดียวเกรดสูง
ครอบครัว: นนน่า (ภรรยาที่ท้อง), คาร์ล่า (ภรรยาน้อย), เมล (ภรรยาน้อย), คุ (คนรัก), รุ (คนรัก), มิเรล (คนรัก), ลีอาห์ (ทาศเซ็กส์ที่ประกาศตัวเอง), เคซี่ (ผี), มิตี้ (คู่หมั้น), อัลม่า (เพิ่งเรียนรู้), ครอล (เพิ่งเรียนรู้), เมลิสซ่า (คนรัก), มาเรีย (คู่หมั้น), ริต้า (หัวหน้าเมดที่ท้อง), แคทเธอรีน (คู่หมั้น), โยกุริ (หมกตัวอยู่บ้านยุคใหม่ที่ทออง), ปีปี้ (ผู้ติดตาม), เซบาสเตียน (บัตเลอร์), โดโรเธีย (คนรัก ในเมืองหลวง), เซเลสติน่า (ราชินีมอลต์), โมนิก้า (นางกำนัล)
ลูก: ซู, มิว, เอคาเทอริน่า (ลูกสาว), แอนโตนิโอ, คลอดด์, กิลบาร์ด (ลูกชาย), โรส (ลูกสาวบุญธรรม)
ลูกน้อง: ซีเลีย (ผู้ช่วย), อิริจิน่า (ผู้บัญชาการ), ลูน่า (ผู้บัญชาการ), รูบี้ (ผู้ติดตามลูน่า และคนรัก), ไมล่า (เจ้าหน้าที่สันติภาพ), ลีโอโพลต์ (เจ้าหน้าที่), อดอล์ฟ (เจ้าหน้าที่กิจการภายในสุดเหนื่อย), กิโด้ (ป่วยติดเตียง), ทริสตัน (ฟฟฟี้), แคลร์ & ลอรี่ (แม่ค้าทางการ), ชวาร์ซ (ม้า), ลิเลียน (ดาราหญิง)
คู่นอน: 140, เด็กที่เกิดแล้ว: 31 —————————————————————
<แจ้งนิดหนึ่งครับ ชื่อทัพศัพท์ ของ มิตี้ (Miti) ตังนั้นจริงๆแล้วมันคือ มิติ แต่ซ้อนกับททะลุมิติ และชื่อของ ปีปี้ (Pipi) คือปี๊บ ซึ่งในตอนนี้เอง อ่านไปว่า ‘ถ้ามันใส่เข้าไปในปี๊บ(เหล็ก) ได้’ ดังนั้นผมว่าคำเขียนจริงๆมันใช้แล้วไม่โสภา ดังนั้นจึงเปลี่ยนเป็น มิตี้กับปีปี้ นะครับ>
วายุ: “…”
แปลโดย: wayuwayu
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ถ้าท่านชอบและอยากอ่านเพิ่ม ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปลด้วยนะครับ สปอนเซอร์ตอนให้อัพโหลดเพิ่มทันที แจ้งได้ทาง Facebook : “wayuwayu แปล” ครับ ออกความคิดเห็นที่ Dek-D และ Tunwalai จะมีแจ้งเตือนครับ
