169 คำเชิญสู่เมืองหลวง และ การกบฏของเหล่าผู้หญิง
18 – 23 นาที
—————————————————————
【–มุมมอง เอเกอร์–】
「ไปเมืองหลวง?」
「ใช่ มันเป็นปีใหม่และทั้งหมดนั่นไง มันควรจะเรียบง่ายแล้วตอนนี้เมื่อนายมีถนนอันน่าประทับใจมากถูกสร้างมาแล้ว」
อีริชนั่งหน้าผมระหว่างเราดื่มด้วยกันในห้องรับแขกในคฤหาสน์
มันดูเหมือนเขาตัดสินใจจะมาหาผมหลังจากทำการตรวจสอบประจำของดินแดนของเขา
「แต่ฉันเพิ่งกลับมานะ……」
จากใจผมไม่อยากไป
「ไม่มีแผนสำหรับสงครามในอนาคอันใกล้ ชาติทางใต้ระวังพวกเดียวกันเองแล้วไม่มีกองกำลังจะต่อต้านกับเรา ไม่ควรมีปัญหาใดๆกับนายในการจะทิ้งดินแดน」
「ฮ่าาา」
มันจริงว่าผมไม่มีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษให้อยู่ในดินแดนผม
เมื่อพูดกัน ไม่มีเหตุผลจริงที่ต้องไปเมืองหลวงด้วยเหมือนกัน
นอกจากนี้ ซีเลียยังนอนติดเตียงแล้วผมก็ไม่อยากจะปล่อยเธอไว้ตอนนี้จริงๆ
「……ฉันจะแจ้งเจตนาจริงของฉัน มันเกี่ยวกับสถานศึกษาแห่งราชวงศ์」
เมื่อกำลังเห็นสีหน้าผมสับสนมาก อีริชคายความกังวลของเขาออกมา
「สถานศึกษาแห่งราชวงศ์ – โรงเรียนซึ่งก่อตั้งมาเพื่อฝึกผู้บัญชาการทหาร ฉันได้ยินมาว่านั่นมันดำเนินการไปอย่างค่อนข้างมั่นคง」
ผมรู้สึกดั่งบางคนอาจจะบอกหรืออาจจะไม่บอกผมมาแล้วว่าให้ไปตรวจดูมันก่อนหน้า……
「อุมุ ฉันบอกไปแล้วนี่ว่าพวกเขามีแผนว่าจะไม่แค่ฝึกบุคลากรทางทหาร แต่ก็เลี้ยงเจ้าหน้าที่กิจการภายในขึ้นมาด้วย ไม่ใช่เหรอ?」
นายอาจจะบอกหรืออาจจะไม่บอก
「มีการเพิ่มจำนวนนักเรียนมากต้อนรับปีใหม่ แต่มันนยากสำหรับฉันหรือขุนนางใหม่ที่จะสอนทัศนคติเจ้าหน้าที่กิจการภายใน」
「อืมนั่น……」
เพราะทั้งหมดขุนนางใหม่เยอะ รวมถึงผม มีอดีตอันขมขื่น
ขุนนางเหมือนอีริชค่อนช้างจะมีน้อยมาก
อย่างไรก็ตาม หลายคนได้เรียนรู้มารยาทอันถูกต้องกับวิธีจะได้รับการสนับสนุนเพื่อจะปกป้องตัวพวกเขาเองหรือเลื่อนตำแหน่ง
「ดังนั้น ฉันอยากจะชวนคนผู้มีสัมพันธ์กับรัฐบาลเพื่อทำให้เราเป็นผู้ฝึกสอนได้แต่…… เคนเน็ธกำลังหายใจรดต้นคอฉัน」
เคนเน็ธคือหนึ่งของบุคคลภายใต้ราชาผู้ถูกมอบอำนาจส่วนหนึ่งไปด้วยกันกับอีริช
อะไรๆเหมือนกิจการภายในและธุระรัฐบาลคือความเชี่ยวชาญของเขา ดังนั้นเจ้าหน้าที่กิจการภายในผู้ไม่อยู่ใต้อิทธิพลเขานั้นหายากในเมืองหลวง
「นั่นเป็นที่นายเข้ามา」
「ไม่ นั่นเป็นไปไม่ได้สำหรับฉัน」
ขอผมให้สอนกิจการภายใน นั่นตลกแบบไหนกัน
แค่สิ่งเดียวเท่านั้นที่ผมสอนได้จริงๆคือ ‘เหวี่ยงหอกอย่างไร’ หรือ ‘หลับนอนกับผู้หญิงอย่างไร’
「ไม่ แทนที่จะให้นายสอนอะไร ฉันแค่จำเป็นต้องให้นายโผล่ไปที่โรงเรียนแล้วมอบการพูดให้ความมั่นใจเกี่ยวกับความกล้ารับความเจ็บปวดของจิตใจ」
「แค่นั้น?」
「ใช่ ถ้านายไปสู่สถานศึกษาแห่งราชวงศ์บนการขอของฉัน ทุกคนควรรู้ว่าใครอยู่ในความเป็นผู้นำในโรงเรียน หลังจากนั้น เคนเน็ธจะไม่สามารถหาการสนับสนุนกับนักเรียนได้มาก ไม่ใช่แค่คนเหล่านั้นผู้มีความมุ่งมั่นจะเป็นเจ้าหน้าที่กิจการภายใน แต่คนเหล่าน้นผู้มุ่งมั่นที่จะเป็นผู้บัญชาการทหารก็จะถูกดึงตัวมาฝ่ายเราด้วย」
นั่นฟังดูจริงจัง
ผมอยากหาบางคนผู้รู้เกี่ยวกับกิจการภายในจากโรงเรียนด้วยตัวเองด้วย ดังนั้นมันอาจดีในการไปแสดงตัว
「อยู่ที่นั่นสองเดือนจะเพียงพอแล้ว」
อืม นั่นจะเป็นปัญหา
เพราะ……
「เอเกอร์ซามะ! พี่จะทิ้งหนูเหรอ!?」
หลังจากนำอีริชไปสู่ห้องนอนของเขา นนน่ากระโดดออกมาแล้วตะโกนใส่ผม
「แน่นอนว่าไม่ หนูคือเมียพี่」
「พี่กำลังพูดเกี่ยวกับการกำลังจะไปเมืองหลวง! พี่บอกหนูมาแล้วว่าพี่จะอยู่ข้างหนูเมื่อลูกน้อยคนนี้เกิด!」
「มันจะไม่ใช่การอยู่นาน สองเดือนจะหมายถึงพี่จะกลับมาแค่หลังจากฤดูใบไม้ผลินี้เองและหนูก็มีกำหนดการจะคลอดประมาณฤดูร้อนด้วย ถูกไหม?」
「หนูไม่ชอบนี่–!! หนูมั่นใจว่าบางอย่างจะเกิดขึ้นระหว่างเอเกอร์ซามะไม่อยู่แล้วหนูจะคลอดก่อนกำหนด…… ลูกน้อยหนูจะไม่เกิดอย่างถูกต้อง…… แล้วจากนั้นหนูจะถูกไล่ตะเพิดออกไป–!!」
นนน่าร้องไห้น้ำตาแตกแล้วเมดผู้ดูแลอยู่ก็เริ่มนลานระหว่างผมมองสู่คาร์ล่าผู้อยู่ถัดจากพวกเธอ
มันปรากฏว่าเธอเพิ่งผ่านจุดครึ่งทางของการท้องซึ่งปรกติแล้วผู้คนจะรู้สึกวิตกกังวลมากที่สุด
「ผู้หญิงคนนี้จะต้องให้จับมือไปด้วยกันทุกสิ่งเล็กสิ่งน้อยเลยนะ」
「ยังไซะนั่นอะไรซึ่งทำให้เธอน่ารัก」
ผมเข้าหานนน่าอย่างช้าๆขณะเธอโยนเบาะใส่ผมแล้วจากนั้นผมโอบกอดเธออย่างอ่อนโยน
「คาร์ล่ากับมิตี้จะอยู่นี่ สาวๆคนอื่นก็จะปกป้องหนูด้วยถ้าอะไรใดๆเกิดขึ้น พี่จะใช้งานชวาร์ซถึงตายแแล้วรีบกลับมาในวันเดียว」
「กระซิก……อิ๊ก…… พี่พูดจริๆนะ?」
「แน่นอน หนูคือนนน่าผู้มีค่าของพี่」
ผมมอบจูบอันมีไฟหลงใหลและเลอะเทอะพอจะทำให้เมดผู้ดูแลปิดตาอย่างเขินอาย
「……หนูใจเย็นลงละ พี่จะอยู่ที่นี่จริงๆเมื่อหนูคลอดหรือ?」
ผมเคาะหัวนนน่าเบาๆโดยไม่พูดแม้หนึ่งคำ
「หนูขอโทษที่อารมณ์เสีย แล้วก็ คาร์ล่าเยี่ยวในสวนอีกแล้ว แก้ผ้าอีกด้วย」
「คาร์ล่า หนูนี่……」
「เธอมาพูดนั่นตอนนี้เนี่ยนะ!? มันไม่เห็นเป็นไรเลย ไม่ใช่เหรอ? ฉันรับความรู้สึกปลดปล่อยนั่นได้เท่าไหร่ก็ไม่พอ」
ถ้าพวกเธอสองเริ่มเถียงกันอยู่ นนน่าจะไม่เป็นไร
「ถ้าพวกหนูติดต่อพี่เมื่อจะคลอดด้วย พี่กลับมาได้……」
ริต้าผู้ท้องใหญ่กับโยกุริผู้ท้องก่อนนนน่าผมเลยอาจจะไม่ทันเวลาสำหรับเมื่อพวกเธอคลอด
「ไม่ค่ะ มันคืองานผู้ชายที่ทำให้ผู้หญิงตั้งท้องระหว่างมันเป็นงานผู้หญิงที่จะคลอด หนูจะแสดงให้พี่เห็นว่าหนูคลอดลูกน้อยผู้แข็งแรงได้ด้วยตัวเอง」
ริต้ายิ้มขณะเธอพูดนั่น
เธอต้องทำมันได้ง่ายๆด้วยตูดใหญ่มากขนาดนั้น
「หนูจะไม่เป็นไรด้วย ยังไงคนรับใช้ก็อยู่ที่นี่แล้วดูแลหนู…… จริงๆแล้วหนูรู้สึกสงบอย่างประหลาดเมื่อคนอื่นลนลานกันรอบหนู……」
มันดูเหมือนสาวๆที่เหลือรู้สึกสงบเมื่อนนน่าเอะอะ
แม้แต่เมื่อวาน เธอสะดุดพรมซึ่งมันเปิดและขว้างปาสิ่งของอย่างโมโหใส่เมดทำความสะอาด
ถ้าผมตำหนิเธอแรงเกินไป มันอาจเป็นอุปสรรคต่อการคลอดลูกของเธอตอนนี้ผมทำได้แค่พยายามเกลี้ยกล่อมนนน่าอย่างใจดีได้อย่างเดียว
ผมให้เมดผู้จบในการหัวโนพักที่บ้านพร้อมการจ่ายเงินแล้วผมก็ส่งของขวัญให้เธอหลังจากนั้นด้วย
เมื่อเธอดีขึ้น ผมจะโอบกอดเธออย่างหลงใหลเพื่อแก้ไข
ต่อไปคือซีเลีย
「ถ้าอย่างนั้นท่านจะไม่ออกเดินทางทันทีเหรอ?」
「ไม่ อ่ะนี่ อ้ามม」
「อ้ามม…… อร่อย」
ขณะผมนั่งต่อจากเตียงข้างซีเลีย ผมป้อนเค้กอันปกคลุมไปด้วยครีมให้เธอ ผมก็มีแอปเปิลสดเหลือเฟือสำหรับวันนี้ด้วยเหมือนกัน
「แต่ทำไมล่ะ?」
ไม่ใช่มันชัดเจนหรือ?
「พี่ปล่อยหนูไว้ลำพังไม่ได้เมื่อหนูขยับไม่ได้ ถูกมั้ย?」
「ฮู้ว!」
จู่ๆซีเลียก็ดูเสียกำลังใจและเปลี่ยนเป็นแดง
ช่างเป็นสาวผู้น่าสนุก มาให้ผมป้อนแอปเปิลแดงสดให้เธอเถอะ
—————————————————————
อีกสองสัปดาห์หลังจากนั้น
「เธอไม่จำเป็นต้องดามมันอีกต่อไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เธอยังทำการเคลื่อนไหวแรงๆหรือแบกของหนักๆยังไม่ได้」
หมอรายงานซีเลียระหว่างคลายผ้าพันแผลรอบแขนเธอแล้วนำที่ดามออก
ซีเลียเกาแขนซึ่งไม่ได้ถูกเปิดเผยกับอากาศภายนอกมาเป็นเวลานานขนาดนั้น
「ถ้าอย่างนั้นตอนนี้หนูอยู่กับเอเกอร์ซามะได้อีกครั้ง……」
「อ่ะเฮ่ม ฉันแค่เพิ่งพูดไปเกี่ยวกับกิจวัตรประจำวันของเธอ เธอขี่ม้าไม่ได้หรือทำอะไรอย่างการเหวี่ยงดาบไม่ได้」
「ม-ไม่มีทางน่า……」
「ซีเลีย พี่มีคำสั่งให้หนู」
「ค่ะท่าน!」
ในการดีด ซีเลียปรับท่าเธอให้ตรง
「จนว่าพี่กลับมา หนูจะพักจากหน้าที่ทางทหาร แล้วจะแค่กิน นอน แล้วดูแลร่างกายของหนู」
「เอออ๋!?」
ผมต้องทำมากขนาดนี้ให้ซีเลียเข้าใจหรือไม่อย่างนั้นเธอจะกลับไปทำงานแน่นอน
ถ้าแค่ส่วนหนึ่งของท่าทางขี้เกียจทริสตันผสมผสานเข้ากับเธอ เธอจะมีสมดุลสมบูรณ์แบบ
「ถ-ถ้าอย่างนั้นท่านจะไม่พาหนูไปด้วยกับท่านเหรอ!?」
「ไม่ หนูจะอยู่บ้านแล้วผ่อนคลายและให้ร่ายกายรักษาอย่างถูกต้อง」
ซีเลียห่อไหล่อย่างผิดหวัง
ผมเดาว่านี่จะเป็นครั้งแรกซึ่งเธอจะไกลห่างจากผมเป็นเวลานาน
「อออุ่…… หนูจะไม่มีวันกระดูกหักอีกแล้ว」
นั่นดี
「ถ้าอย่างนั้นพี่จะมุ่งหน้าไปเมืองหลวงพรุ่งนี้ นนน่า พี่จะกลับมาเมื่อหนูคลอด ดังนั้นอย่าสร้างปัญหาให้เมดมากมายนะ พี่เข้าใจว่าหนูอาจรู้สึกวิตกกังลวลเกี่ยวกับการท้อง แต่พึ่งพาคาล์ล่ากับเมลิสซ่าล่ะ」
「อะเฮ่ม รับทราบ」
「ขอโทษเมดผู้เธอปาหัวด้วยเหยือกน้ำตอนโมโหด้วย」
「หนูจะทำค่ะ!」
เธอเริ่มเถียงกับคาร์ล่าเมื่อถูกแหย่
พวกเธอดูเหมือนจะไม่เป็นไรที่นี่
—————————————————————
งานเลี้ยงเรียบๆซึ่งถูกจัดหลังจากนั้นจบลงอย่างรวดเร็วแล้วผมกำลังจะมุ่งหน้าสู่เตียงในการเตรียมการสำหรับพรุ่งนี้
「อืม」
กำลังยืนอยู่หน้าประตูผมคือซีเลีย แล้วเธอก็เปลือยทันทีเมื่อผมชวนเธอเข้าห้อง เมื่อผมนั่งบนเตียง เธอลงไป ณ พื้นแล้วคุกเก่ากราบกรานต่อหน้าต่อตาผม
「หนูไปทำให้ตัวหนูเองบาดเจ็บ กระนั้น พ่อดูแลหนูทุกวันแล้วแม้แต่ดูแลครึ่งล่างของหนู……」
พ่อทำนั่นเพราะพ่ออยากทำ อย่าได้กังวลเกี่ยวกับมัน
「หนูได้ยินมาจากหมอ แขนหนูจะไม่เป็นไรตราบใดที่หนูไม่สร้างภาระใดๆไปบนมัน ดังนั้นแม้ว่าร่างกายหนูสั่นอย่างดุเดือด มันจะไม่มีผลต่ออาการบาดเจ็บของหนู」
ซีเลียไต่ขึ้นเตียงแล้วอ้าขา
「เมื่อหนูคิดเกี่ยวกับการทิ้งด้านข้างของเอเกอร์ซามะไป หนูรู้สึกเหมือนกำลังจะตาย อย่างน้อยที่หนูทำได้คือให้พ่อโอบกอดหนูอย่างมีไฟหลงใหลตอนนี้เลย」
「หนูมั่นใจหรือ? มันจะแรงกล้า」
「ได้โปรดทำมันจนกว่าหนูจะกรีดร้องแล้วสลบเลย」
เธอเปียกพอจนไม่ต้องเล้าโลมใดๆแล้ว
ผมถอดเสื้อผ้าของผมด้วยแล้วแนบตัวผมเข้ากับเธอในตำแหน่งมิชชันนารี ทำให้มั่นใจว่าไม่ลงน้ำหนักไปบนแขนของเธอ
「มันโอเคมั้ย?」
「แน่นอน อา…… มันกำลังเข้ามาข้างใน…… มันใหญ่จริงๆ! เทียบเท่าหัวใจเอเกอร์ซามะเลย!」
เอ็นผมลื่นถูเข้าไปข้างในตลอดทางแล้วแค่เมื่อผมกำลังจะให้เธอร้องในความเสียว ประตูห้องนอนเหวี่ยงเปิด
「อ๊าาา-! พวกเขากำลังทำมันแล้ว!」
「หืม? คาร์ล่า มีอะไรเหรอ?」
「คิ่ย้าา!!」
กำลังตามคาร์ล่าผู้กระโดดเข้ามาในห้องคือกลุ่มสาวๆ
มันไม่ใช่แค่สาวๆผู้อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ สาวๆจากอาคารเสริมและแม้แต่คนรับใช้ก็ยู่ที่นี่ด้วย
「เฮ้ เฮ้ พวกเธอทำอะไรกัน? นี่คือกบฏเหรอ?」
「ใช่ กบฏเวลากลางคืน จับตัวเขา ทุกคน!」
สาวๆทั้งหมดร้องลั่นดังแล้วจากนั้นถอดเสื้อผ้าของพวกเธอออก
「เราจะเจิ๊่ยวเฉาทิ้งไปถ้าเราไม่ได้ปล่อยใจให้ผ่อนคลายระหว่างเอเกอร์ไม่อยู่ที่นี่ เพื่อทดแทนสำหรับนั่น พี่จำเป้นต้องแสดงความรักให้เราเห็นบ้างตอนนี้เลย」
เหยือกน้ำจำนวนมากถูกเตรียมการพร้อมน้ำแปลกๆบางอย่าง…… น่าจะผสมกับยาซึ่งคลอเดียนำมาให้ พวกผู้หญิงดื่มน้ำทั้งหมดนั่นแล้วทำให้ผมกลืนมันบ้างโดยการส่งน้ำสู่ผมปากต่อปาก
「ดะ-เดี๋ยว ถ้าพี่ทำให้เขาดื่มดืมยาตอนนี้……… อ้าาา! อย่างที่หนูคิดเลย มันใหญ่ขึ้น!!」
「การเตรียมการท้งหมดเสร็จแล้วมาลุยกันจนถึงเช้าเลยเถอะ!」
สาวๆนำโดยคาร์ล่าเริ่มล้อมรอบผมกับซีเลีย
「…..ได้เลย พี่จะนอนกับทุกคน ! แต่ห้องนี้มันแออัดดังนั้นย้ายไปห้องในอาคารเสริมเถอะ」
ยกเว้นว่ามันในหนึ่งห้องในอาคารนั้นซึ่งสร้างเป็นพิเศษสำหรับการรวมตัวกันขอคนเยอะมากเพื่อมีเซ็กส์ มันจะเป็นไปไม่ได้สำหรับจำนวนเรามากเท่านี้ในการจะทำทั้งหมดพร้อมกันทีเดียว
「ท่านจะไปแบบนี้เหรอ? คิ่ย้าา!」
ทั้งกลุ่มผ่านทางเดินเปลือยๆ ออกประตูหลังแล้วเข้าสู่อาคารเสริม
แน่นอน ผมอุ้มซีเลียในแขนผมและอุ้มเธอมาด้วยระหว่างยังเชื่อมชิดใกล้กับเธอ
ยามและเมดผู้เฝ้าค่ำคืนทั้งหมดล้มหมดแรงสู่พื้นในความตกอกตกใจ
ผมโทษพวกเขาไม่ได้ เพราะทั้งหมดพวกเขาเจอกับฝูงของคนเปลือยใกล้กับสี่สิบคน
เมื่อเรามาถึงอาคารเสริม สิ่งที่ผมมอบให้ซีเลีย ผู้ถึงขีดจำกัดของเธอแล้วบนทางมาที่นี่ คือการแทงอีกหลายครั้งแล้วเรียกออกไปหาสาวๆที่เหลือ
「พวกหนูห้าคนมาเรียงตูดตรงนั้น พวกหนูที่เหลือจะเล่นกับกันและกันแล้วมีอารมณ์」
ผมสร้างความเสียวช่องคลอดกับตูดห้าสาวติดกัน แล้วให้พวกเธอคนไหนผู้น้ำแตกแล้วเหนื่อยเปลี่ยนกับผู้หญิงคนต่อไป
หลังจากดื่มยา เอ็นของผมยังคงกระฉับกระเฉงระหว่างสาวๆผู้สลบไปแล้วครั้งหนึ่งทั้งหมดฟื้นขึ้นมารอยกต่อไป
「อ๊านนน ลอร์ดศักดินาซาม้าาา~…… วันนี้คืออันตรายสำหรับหนู…… ดังนั้น……」
「ฟุฟุ นั่นไม่เป็นไร…… ท้องนะ」
กำลังจะซิบคำเหล่านั้นในหูของผู้หญิงก่อให้เธอเกิดร้องลั่นแล้วทั้งตัวเธอชักเกร็ง
ผมดันเจี๊ยวผมขึ้นเข้าไปในมดลูกของเธอแล้วน้ำแตกโดยไม่ลังเล จากนั้นผมกลิ้งเธอสู่ด้านข้าง
「โอเคคคค หนึ่งผู้หญิงท้องเสร็จแล้ว」
「หนูจะเขียนมันลง」
ปากกาและหมึกถูกนำออกมากับตัวหนังสือ “ท้อง” ด้วยเหมือนกันในขณะจำนวนถูกเขียนอยู่บนท้องผู้หญิงสลบพร้อมรอยยิ้ม
อย่างไรก็ตามผมกระโจนใส่ผู้หญิงยิ้มเหล่านั้นต่อไปแล้วแบ่งเอ็นผมกับพวกเธอ เปลี่ยนการหัวเราคิกคักอยู่สู่การครางในความเสียว
「ฮ่าาา ฮ่าาา! ดับเตาผิงได้แล้ว…… มันร้อนมาก」
「ลอร์ดศักดินาซามะ…… เอาอีก ด้านหน้าหนูบวมแล้วจากการถูไถทั้งหมดดังนั้นทำตูดหนูต่อ!」
「อุว้าาา เมลิสซาซามะกลืนมันเข้าไปถึงโคนเลย มันต้องดีที่สามารถรู้สึกมันในมดลูกเธอแน่เลย……」
มันรู้สึกเหมือนความชื้นทั้งหมดในร่างกายของผมถูกดึงไปสู่เจี๊ยวของผมแล้วจากนั้นฉีดมันตรงออกไปนอกร่างกายผม แต่ทุกครั้งที่ผมพูดว่าหิวน้ำ สาวๆจะดับกระหายผมด้วยน้ำจากปากพวกเธอ
อย่างไรก็ตาม น้ำนั่นมียาปนอยู่มันเลยยิ่งทำให้ผมเงี่ยนไกลขึ้นไปอีก
「อ๊ะ หนูแค่เมดผู้เติมน้ำและ…… มื้อออ!」
สาวๆล้อมรอบเมดผู้นำน้ำมาเพิ่มแล้วจูบเธอ เล่นกับร่างกายเธอแล้วทำให้เธอละลาย
「เอ๋…… ลอร์ดศักดินาซามะ หนูไม่ได้มีแผน……. แต่อุปกรณ์ของท่านใหญ่มาก……… โอ้ความดีงาม…… หนูไม่สนอีกแล้ว」
ผมโอบกอดเมดจากข้างหลัง เลื่อนกางเกงในเธอลงแล้วใส่ตัวผมเองเข้าไปสู่รูเธอ
ผมรู้้สึกถึงตัวผมเองฉีกทะลุควมบริสุทธิ์ของเธอแม้ว่าเมดไมได้กรีดร้องเลยสักนิด
「ยินดีต้อนรับบ~」
「เธอจะเป็นหนึ่งในพวกเราเริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป」
ระหว่างเมดรับการแทงของผม เธอจูบกับสาวๆคนอื่นๆแล้วตะโกนว่าเธอจะเป็นคนรักผมอย่างไร
「น-หนูด้วยเหรอ? คิ่ย้าา ใหญ่มากๆ!」
「หนู 40 แล้วและ-…..โออออ้!」
เมดคนอื่นๆตกเป็นเหยื่อความเงี่ยนกับความตื่นเต้นจากซั่มหมู่
ผมก็กินเมดอายุมากกว่า 40 ผู้กำลังเปลี่ยนผ้าปูด้วยเหมือนกัน แม้ว่าอายุไม่ได้สำคัญจริงๆมื่อมันเป็นเซ็กส์
พวกเธอทั้งหมดคือผู้หญิงผม
การซั่มหมู่ดำเนินต่อไปไม่จบไม่สิ้นแล้วทั้งร่างกายของผมเหนื่อยอย่างคาดจากการถูกเอาชนะด้วยจำนวนอย่างยิ่งใหญ่มาก
เจี๊ยวผมไม่ได้การพักๆใดๆและกลายเป็นบวมกับแดงจากการถูไถมากเกินไประหว่างทั้งร่างกายของผมปกคลุมไปด้วยรอยฟันกับรอยจูบจากสาวๆทั้งหมด
รูตูดผมถูกเลียโดยผู้หญิงแล้วกำลังหลวมอย่างช้าๆเรื่อยๆ
ไข่ผมทำงานหนักเกินไป ทำเต็มที่ขอพวกมันแค่เพื่อจะดันน้ำใสออกไปจากปลายเจี๊ยวของผม
จำนวน 12 ถูกเขียนอยู่บนท้องของแคทเธอรีนผู้น่าเกรงขามขณะเธอนอนหมดติ
เมลิสซากับมาเรียแต่ละคนมีเลข 5 เขียนอยู่บนท้องพวกเธอระหว่างพวกเธอหลับไหลบนแขนของกันและกัน
มันใช้ความพยามของผมเยอะเพื่อเอาชนะสาวๆเหล่านั้น
แม้อย่างนั้น ผมปล่อยให้ตัวผมเองพ่ายแพ้ในศึกนี้ไม่ได้
ข้างผม ซีเลียที่รักของผมมี 3 อยู่บนนตัวเธอแล้วกำลังน้ำแตกพร้อมขาแหกกว้างขณะเธอแตกสุดจิ๊
คาร์ล่า เมี่ยที่รักของผมมี 4 อยู่บนท้องของเธอแล้วกำลังนอนดิ้นบนพื้นเล็ดปัสสาวะเธอทั่วทั้งพื้นที่
ผมต้องขจัดความเสียใจของสาวๆเหล่านี้ด้วย
「ความพ่ายแพ้คือยอมรับไม่ได้」
ผมดึงหอกอันแทงเข้าไปสู้ร่างกายของผู้หญิงแล้วชี้มันไปที่สาวๆผู้เหลืออยู่
จำนวนของคู่ต่อสู้ผมอาจจลดลงไปค่อนข้างนิดหน่อยแต่ยังมีพวกเธอเหลืออยูสิบ
ผมสู้ที่ความเสียเปรียบแต่ผมไม่มีทางเลือกที่จะวิ่งหนี
「พร้อมที่จะบ้าไปเลย!」
「「「คิ่ย้าาา~♪」」」
การต่อสู้ดำเนินต่อไปจนถึงเช้า ผลลัพธ์ในการเสมอที่ผมทรุดล้มทันทีที่ดวงตาสาวคนสุดท้ายเหลือก —————————————————————
เช้าวันต่อมา บนทางไปสู่โกลโดเนีย
「ง่วงมาก และมันเจ็บไปทั้งตัวเลย」
「ให้ตายสิน่า ท่านทำมันมากเกินไป~ มันแดงหมดเลยตอนนี้~」
ลีอาห์ดูแลเจี๊ยวผมโดยทาน้ำมันกับยาไปบ้างขณะผมพักอยู่บนตักเมลในรถม้า
พวกผู้หญิงผู้มาด้วยกันกับผมบนการเดินทางในเวลานี้คือ เมล ลีอาห์ อิริจิน่า ปีปี้กับอลิส
ผมอาจจะถูกชวนไปงานเลี้ยงอาหารค่ำในเมืองหลวงผมเลยนำหนึ่งของภรรยาน้อยอย่างเบ็นทางการ เมล ไปด้วยกันกับผม
ผมอยากจะนำคาร์ล่ามากับผมตอนแรกแต่เธอจบในการอยู่ข้างหลังเพราะนนน่าทำสีหน้าเหงาขนาดนั้น
「เด็กๆยังเล็กเกินไปแต่เราไม่ควรมีอะไรเลยต้องกังวล」
มีสาวๆอยู่เยอะสำหรับเด็กๆจำนวนมากที่บ้านมันเลยไม่ขาดพี่เลี้ยง
ลีอาห์ถูกแนะนำให้มาด้วยอย่างเข้มงวดโดยซีเลีย
เจตนาของเธอคือสำหรับให้ลีอาห์ขับไล่แมลงน่ารำคาญใดๆแทนเธอ แม้ว่าเธออาจเลือกคนผิด – ลีอาห์ไม่ได้ดูเหมือนว่าเธอจะทำนั่น
อิริจิน่ามากับเราเพราะสาวๆคนอื่นไม่มีความสามารถปกป้องผม
แน่นอนมันไม่ใช่เพราะเธออันตรายรอบๆผู้หญิงท้องมากกว่า
「พี่…… ปล่อยให้หนู…… มาด้วยจริงๆเหรอ?」
อลิสพูดเบาๆในเสียงอ่อนนุ่มเกือบจะหายไป
เธอดูเหมือนประหม่าที่จะมาด้วยกับผมและครอบครัวพิเศษในฐานะบางคนผู้เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มสาวๆในอาคารเสริม
「หนูอาจค้นพบบางอย่างที่หนูชอบโดยการไปชมวิวที่เมืองหลวง มันไม่รักษาสุขภาพที่มีแค่งานอดิเรกเดียวคือแทงตูดลึกๆเท่านั้น」
สาวๆในอาคารเสริมก็กังวลเกี่ยวกับเธอด้วยพวกเธอเลยร้องขอให้ผมรับเธอไปด้วย
「อออุ่……」
「อย่าตึงเครียดมากเลย ไม่มีใครที่นี่จะโหดร้ายกับหนู」
ตราบใดที่หนูไม่เรียกเมลว่าเลดี้แก่ หนูจะไม่่เป็นไร
เมื่อเราไปถึงเมืองหลวง พี่จะให้เงินติดกระเป๋าหนูบ้างแล้วหนูเล่นไปทั่วกับบางอย่างนอกจากตูดหนูได้
โดยบังเอิญ ครอลล์คือผู้ชายแค่คนเดียวเท่านนั้นผู้มาด้วยเพราะเมลิสซ่าทนเขามีเซ็กส์กับอัลม่าโดยไม่สนเวลากับสถานที่ไม่ได้แล้วพูดมาว่ามันจะดีที่สุดถ้าเขาแยกจากเธอสักพัก แต่ผมคิดว่ามันจะมีผลตรงกันข้าม
แม้ว่าลมเย็นกำลังพัดอยู่ข้างนอก อิริจิน่าขี่ไปทั่วบนชวาร์ซหลังจากมอบชำเลืองหางตาให้เราขณะเราคลอเคลียด้วยกันในรถม้าซึ่งมีชุดทำความร้อน
ปีปี้กลังขี่อยู่ข้างหลังด้วยเหมือนกันและดูเหมือนจะไม่เป็นไรไม่วีธีใดก็วิธีหนึ่ง
「นายท่าน~ หนูทายาเสร็จแล้ว」
「ขอโทษที่ขอให้หนูทำนั่นนะ」
「ไม่ต้องหรอกค่ะ หนูเป็นสาวซุกซนหนูเลยชอบจับเจี๊ยวของนายท่าน」
ลีอาห์คลานมาสู่ผมในท่าทางซุกซนไม่เหมาะสำหรับคนทั่วไปที่อายุเท่าเธอ
「พี่มองอะไรอยู่?」
「หืมม เพราะอดอล์ฟจะไม่อยู่ พี่อยากจะตรวจสอบสิ่งต่างๆอีกครั้งน่ะ」
ผมมีเอกสารซึ่งมีรายการรายได้ภาษีพร้อมกับภาษีค่าหัวฤดูใบไม้ผลิมาด้วย
เขาทำนี่สำหรับทุกฤดู
อีริชบอกผมว่าตัวแทนผู้ว่ามอบแค่รายละเอียดสำหรับรายได้ภาษีของเขาหนึ่งครั้งในทุกๆปีอย่างเดียวเท่านั้น แล้วรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับภาษีเก็บเกี่ยว ภาษีค่าหัวและอะไรอย่างอื่นเข้าด้วยกันในรายงานเดียว
「เพราะทั้งหมดอดอล์ฟทำงานหนักมากๆ」
「ออุ่~ หนูอ่านมันไม่ออก」
ฮ่าฮ่าฮ่า ลายมืออดอล์ฟค่อนข้างละเอียดและซับซ้อนดังนั้นมันช่วยไม่ได้
ผมพักหัวบนตักเมลระหว่าผมงีบหลับไปพร้อมลีอาห์ในแขนขวากับอลิสในแขนซ้ายผม
นี่คือการเดินทางอันดีที่สุดของมัน
ด้วยนี่ ผมทำเต็มที่ในเมืองหลวงได้ด้วย
—————————————————————
ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 23 ปี ฤดูหนาว
สถานะ: มาร์เกรฟอาณาจักรโกลโดเนีย ลอร์ดศักดินาผู้ยิ่งใหญ่ของบริเวณตะวันออก ราชาแห่งภูเขา เพื่อนของดวอร์ฟ
พลเมือง: 155,000 เมืองหลัก – ราเฟน: 21,000 ลินต์บลูม: 3500
สินทรัพย์: 60,700 ทอง (รายได้ภาษี +20,000) (บ้านแยกออกไป -1000)
มาด้วยกัน: เมล (ภรรยาน้อย), ลีอาห์ (คนรัก), อิริจิน่า (คนคุ้มกัน), ปีปี้ (คนรัก), โดโรเธีย (ผู้ดูแลคฤหาสน์, คนรัก), อลิส (รูตูด), ครอล (คุกเข่าสี่ขาสลดใจ)
คู่นอน: 149, เด็กผู้เกิดแล้ว: 32
รายได้
ภาษีค่าหัว: 50,000 ทอง (8000 ถูกเสนอสู่ราชาแล้ว)
ภาษีเหมือง: 30,000 ทอง (3000 ถูกเสนอสู่ราชาแล้ว)
ภาษีแลกเปลี่ยน: 15,000 ทอง
รายได้รวม: 95,000 ทอง
ค่าใช้จ่าย
บำรุงรักษาคฤหาสน์: 3000 ทอง
บำรุงรักษายาม: 3000 ทอง
เงินเดือนทหาร: 30,000 ทอง
สถานที่กองทัพกับค่าใช้จ่ายเบ็ดเตล็ด: 4000 ทอง
การเน้นพัฒนาในทิศใต้: 30,000 ทอง
ค่าจ้างแรงงาน: 5000 ทอง
รวมค่าใช้จ่าย: 75,000 ทอง
รายได้สุทธิ: +20,000 ทอง —————————————————————
แปลโดย: wayuwayu
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ถ้าท่านชอบ ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl
