195 ลงโทษและแก้ไข
–มุมมองเอเกอร์–
ผมสั่งให้เซบาสเตียนและริต้ารวมคนรับใช้ทั้งหมดมาในห้องต้อนรับแขก
เพราะอะไรประเภทนี้ไม่เคยเกิดขึ้นในอดีต ทุกคนเริ่มคุยกับคนที่อยู่ถัดไปกับพวกเธอด้วยหน้าตาสงสัย
「ฉันสงสัยว่านั้นเกี่ยวกับอะไร」
「บางทีมันเกี่ยวกับเงินที่เราได้เหรอ? ตามข่าวลือ ค่าใช้จ่ายสำหรับสงครามทำให้เงินในธนาคารเราหมด」
「เอออ๋! ฉันจะมีปัญหาสิถ้าอย่างนั้น ฉันไม่มีเงินเก็บเลยอ่ะ」
「ที่สำคัญมากกว่านั้น ฉันสงสัยว่าทำไมท่านหญิงอยู่ที่นี่ เธอจะพูดอะไรบางอย่างไร้สาระอีกแล้วเหรอ?」
「มันจะไม่เป็นไร ครั้งนี้นายท่านก็อยู่ที่นี่ด้วย เขาใจอ่อนกับท่านหญิงตลอดแหละ……」
คนรับใช้พึมพำและนนน่าสับสน ผมสงสัยว่าพวกเธอคาดหวังถึงอะไร
ไม่ว่าอะไร มาแค่เริ่มอะไรๆเถอะ
「ขอโทษสำหรับการขอให้รวมกันกระทันหัน เพื่อให้ทุกคนรู้ล่วงหน้า การประชุมนี้ไม่ได้เกี่ยวกับการลดเงินที่ได้」
คนรับใช้ทั้งหมดดูเหมือนถอนหายใจโล่งใจ
「เราอยู่ที่นี่เพื่อพูดเกี่ยวกับภรรยาของฉัน นนน่า」
「เอ๋? มันมีอะไร?」
บรรยากาศอันผ่อนคลายตึงเครียดขึ้นอีกครั้ง
หน้าตาพวกเขาทั้งหมดกลายเป็นวิตกกังวลหรือค่อนข้างไม่มีความสุข
ถ้าอย่างนั้นมันจริงว่าคนรับใช้ไม่ชอบเธอ
「ฉันก็ได้เห็นมันเกิดขึ้นที่นั่นที่นี่ ดังนั้นฉันรู้เกี่ยวกับนนน่าทำตัวกับพวกเธอย่ำแน่มากแค่ไหน ไม่ใช่นั่นถูกแล้วเหรอ?」
「ม-ไม่ มันไม่มีอะไรเหมือนนั่นเลยนะ」
หนึ่งในผู้ดูแลตื่นตกใจทันทีและปฏิเสธคำกล่าวหา
ผมว่าพวกเธอไม่ได้กล้าพอจะพูดว่าใช่ระหว่างนนน่ากำลังมอง
「นี่ก็สำหรับเธอด้วย ทนกับมัน」
「แง้! อะไรที่พี่จะทำ!? หนูจะไม่วี้ดว้ายอีกแล้วดังนั้น…… เอ๋, เอ๋!?」
นนน่าถูกปิดตาและจากนั้นร่างท่อนบนของเธอถูกผลักลงบนเตียง
มันดูเหมือนเธอกำลังจะถูกตัดหัวแต่เห็นได้ชัดเจนว่าผมจะไม่ทำนั่น
ต่อโดยการเลิกชุดของเธอ นำการเกงในเธอออกและเปิดเผยแก้มของเธอ
「ปกปิดเธอเพื่อที่พวกเขาจะไม่เห็นส่วนนี้」
มีคนรับใช้เพศชายอยู่ที่นี่ด้วย
ริต้าและแม่บ้านคนอื่นๆไม่กี่คนห่อผ่าคลุมทับนนน่าเพื่อซ่อนอวัยวะเพศและตูดจากมุมมองของคนรับใช้ พวกเขาทำได้แค่เห็นร่างท่อนบนของนนน่าผู้ถูกปิตาและงงเท่านั้น
「ฉันรับประกันว่าไม่มีอะไรจะเกิดขึ้นกับเธอทีหลังเพราะอะไรที่เธอพูดที่นี่ คนเหล่านั้นผู้ถูกปฏิบัติตัวไม่ดีโดยนนน่า พูดออกมา ฉันจะลงโทษเธอเพื่อพวกเธอเป็นการส่วนตัว」
「เออ๋!? ร-เราจะไม่ได้สร้างความรักกันที่นี่เหรอ?」
เธอเข้าใจผิดหรืออะไรบางอย่างหรืออย่างไร?
เธอควรสามารถบอกได้ว่าเธอค่อนข้างถูกเกลียดจากบรรยากาศในห้องนี่
เธอจำเป็นต้องถูกลงโทษต่อหน้าทุกๆคนและได้รับความเชื่อใจกลับมาใหม่อีกครั้ง
「อ-อืม!」
หนึ่งในแม่บ้านยกมือของเธอขี้น
「ท่านหญิงทำน้ำหกบนพรมและโทษมันกับหนู…… ไม่มีทางเลยที่หนูจะจ่ายค่าเสียหายได้ ถ้าเซบาสเตียนซามะไม่รับแทนหนู หนูจะต้องถูกส่งไปซ่องแล้วตอนนี้……」
「นั่นจริงมั้ย นนน่า?」
「นั่นเป็นแค่ลำดับเหตุการณ์ในเวลานั้น…… หนูไม่คิดว่าเอเกอร์ซามะจะโกรธอ่ะ」
นั่นหมายถึงจริงๆแล้วมันจริง
ผมง้างแขนผมกลับไปและตีก้นเปลือยๆของนนน่า
ไม่เหมือนการตีแก้มเธอ ผมไม่ได้ยั้งมืออะไรไว้เลย
เสียงคมๆของเนื้อเธอถูกตีดังก้องทั่วทั้งหมด
「โอ๊ยยยยยย! ตูดหนนนนนู!」
「ขอโทษ ฉันก็ขอโทษด้วย」
แม่บ้านดูพอใจเล็กน้อยหลังจากเห็นนนน่าตะโกนในความเจ็บ
「คนต่อไป!」
「ม-เมื่อหนูกำลังเตรียมเสื้อผ้าของท่านหญิง เธอโทษหนูที่จงใจนำขนาดเล็กกว่ามาให้และตบหนู ในความเป็นจริง มันเป็นหน้าอกท่านหญิงที่ใหญ่เกินไปสำหรับเสื้อผ้าท่าน」
「นั่นจริงมั้ย?」
「อออุ…… หนูไม่รู้จริงๆ ว่าหน้าอกหนูใหญ่ในบางครั้งน่ะ」
「ถ้าอย่างนั้นเธอตีคนนั้นโดยไม่ตรวจก่อนเรอะ?」
นนน่าดูสลด ซึ่งหมายถึงนั่นก็จริงด้วยเหมือนกัน ผมเหวี่ยงแขนไปและฟาดมันกับก้นเธออีกครั้ง
เสียงของการกระแทกดังขึ้นกว่าก่อนหน้า
「คิ่ย้าาาาา!! หนูจะตาย!」
รออย่างมั่นใจเถอะ ไม่มีใครทั้งนั้นตายจากถูกตีก้น
ภาพพืมพ์มือผมอันชัดเจนเห็นได้ทั้งสองแก้มก้น
บางทีผมตีเธอแรงเกินไป
แม้ว่านนน่ากำลังถูกปิดตาตลอดเวลา ผมบอกได้ว่าเธอเกือบร้องไห้
คนรับใช้ต้องคิดว่าที่เป็นโอกาสดีที่สุดสำหรับพวกเธอให้ระบายความโมโหออกไป
นั่นเพราะหัวหน้าตระกูลกำลังทำการลงโทษ ดังนั้นนนน่าไม่มีทางเลือกนอกจากรับมัน
คนหนึ่งยกมือหลังจากอีกคน…… หรือ มันจะค่อนข้างเป็นทุกคนยกมือ
นนน่าสร้างความเสียหายจริงๆมากเท่าไรกัน?
「ท่านหญิงบอกหนูให้โรยเศษหินที่ลานหน้าเพราะมันเริ่มเป็นโคลน แต่หลังจากหนูทำแล้วเธอลื่นและทำตัวเองเจ็บตัว ซึ่งนำให้เธอมาโยนอะไรบางอย่างใส่หนู」
「ท่านหญิงสั่งหนูให้เคลื่อนที่เครื่องเรือนบางอย่างและตะโกนใส่หนูเพราะฝุ่นลอยนิดหน่อย」
「ท่านหญิงชนหนูในทางเดิน แล้วพูดว่ามันเป็นความผิดหนูแล้วตบหนู!」
สำหรับแต่ละการสารภาพพวกซึ่งพวกเธอทำ ผมตบตูดนน่า
ตอนแรกนนน่าพูดข้ออ้าง แต่ขณะที่ความเจ็บปวดดำเนินต่อไป เธอเริ่มรับการลงโทษอย่างเชื่อฟัง
ณ จุดนี้ ที่ปิดตากลายเป็นหลวมและลื่นออกจากหน้านนน่าแต่เธอปิด ตาเธอและร้องไห้ร้องห่มเสียใจอย่างไม่หยุดยั้งดังนั้นเธอไม่เห็นว่าใครผู้ทำอะไรอยู่ดี
ตูดเธอก็บวมและแดงด้วย
「ว้าาาาาาาาาาาา! หนู ขอโทษ! หนูขอโทษสำหรับการกระทำของหนู…… ดังนั้นได้โปรดยกโทษให้หนูน้า!」
「อย่าขอโทษพี่ ขอโทษพวกเธอ」
「ฉันขอโททษษษษษ…… ฉันจะไม่โหดร้ายกับเธออีกแล้ว ง่าาาาาาาาาาาา!」
ขณะนนน่าร้องให้เหมือนเด็กน้อย สีหน้าของคนรับใช้เปลี่ยนจากโกรธเป็นสงสาร
เราควรเสร็จแล้วตอนนี้
「ลิช่า เอาเลย เธอถูกทำตัวแย่ที่สุดใส่」
「ต-แต่ท่านหญิงกำลังร้องไห้……」
「เธอน่าหงุดหงิดจังนะ!」
หนึ่งในแม่บ้านห้องครัวบังคับยกมือเธอ
ไหล่นนน่ากระตุกตอบ
「บอกฉัน」
「สาวคนนี้หัวใจอ่อนแอดังนั้นหนูจะพูดมันให้เธอ เมื่อเธอนำอาหารท่านหญิงไปให้ ท่านพูดว่าซุปมันร้อนเกินไปและจากนั้นคว่ำจาน! ท่านหญิงยังสั่งสอนต่อแม้ว่าหลังจากซุปหกใส่เธอด้วย……」
แม่บ้านใจแข็งม้วนแขนเสื้อของเครื่องแบบเพื่อนร่วมงานของเธอ
สัญญาณว่าผิวหนังไหม้ถูกืทิ้งไว้บนขนสาว
เธอต้องพยายามอย่างยากที่สุดเพื่อทนความเจ็บปวดของซุปร้อนบนเสื้อผ้าเธอระหว่างที่นนน่าตะคอกใส่เธอ
「นนน่า นั่นจริงไหม?」
「หนูขอโทษ……」
เพราะมันทิ้งรอยไว้บนสาว เธอต้องโดนลงโทษยิ่งโหดร้ายกว่าก่อนหน้า
「นี่จะยิ่งเจ็บมากกว่าครั้งอื่น ทนกับมัน」
「หนูขอโทษ…… หนูขอโทษ……」
ผมนำแขนผมกลับและตบก้นเธอยิ่งแรงมากกว่าที่ผมทำก่อนหน้า
「กิ่ย้าาาาาาาา! ตูดหนูจะฉฉฉฉฉฉฉีกกกก!」
มันก็เริ่มแตกแล้ว ดังนั้นหนูไม่ต้องกังวบ
การตบที่สองและที่สามนั้นก็ทรงพลังพอที่จะทำให้สั่นลั่นกายด้วยเหมือนกัน
「มันเจ็บอ่าาาาาาา โอ๊ยยยย อุว้าาาาาาาาาา!」
หลังจากการโจมตีทที่สี่นนน้าล่มแขนขาเปลี้ยเททับโต๊ะ
มีเสียงของน้ำกำลังไหลเป็นเส้นสามารถถูกได้ยิงและแอ่งน้ำเริ่มก่อตัวขึ้นบนพื้น
ในที่สุดเธอก็จบที่การฉี่ราด
「ฉี่หนู…… ออกมาแล้ว…… หนูทำมัน…… ต่อหน้าผู้คนมากมาก……」
บางที่เธอดื่มชาเยอะ เพราะแอ่งค่อนข้างใหญ่
นนน่าเปิดตาเธอช้าๆและเริ่มดูรอยแผลลวกแม่บ้าน
หน้าเธอเปื้อนด้วยน้ำตาและน้ำมูกน้ำลายจากการร้องไห้มากเกินไป
「ฉันขอโทษจริง ได้โปรดนะ ค้นหามันในตัวเธอ…… ให้ยกโทษฉัน」
「ค-ค่ะ ท่านหญิง หนูควรถาม ว่าอืม…… ท่านเป็นอะไรมั้ย?」
เมื่อรู้สึกโล่งใจหลังจากการขอโทษของเธอถูกยอมรับ นนน่านอนอย่างเหนื่อยหนักบนโต๊ะอย่างสมบูรณ์
อะไรใดๆมากไปกว่านี้นั่นจะมากเกินไปแม้ว่าจะสำหรับตูดเธอ
「เธอ ตามฉันมาหลังจากนี่จบ ถ้ามันไม่ใช่แผลจากเวลานานมาแล้ว รอยจะหายไปหลังจากทายาบนมันนิดหน่อย」
ผมจำเป็นต้องลบรอยแผลเป็นเพิ่มเติมจากขอโทษเธอ
ถ้าอย่างนั้น ผมว่าจบแล้ว
「ถ้าไม่มีอะไรอย่างอื่น เราจะจบการลงโทษที่นี่ ขอโทษสำหรับปัญหาทั้งหมด」
ผมคำนับหนึ่งครั้งกับทุกคน
คนรับใช้ทั้งหมดตอบด้วยการตื่นตกใจและลดหัวยิ่งมากกว่า
「เพื่อความเบาใจของฉันและ…… ตูดบวมๆของนนน่า ได้โปรดเอาอะไรที่เกิดไว้ข้างหลังเธอ และเคารพเธอในฐานะภรรยาหลวงเริ่มจากพรุ่งนี้เป็นต้นไป แน่นอน ถ้าเธอทำอะไรสักอย่างไร้สาระอีกครั้ง บอกฉันโดยตรง」
นนน่าไม่สามารถเดินด้วยตัวเธอเอง ดังนั้นเธอยิมไหล่ริต้า
「ผู้ชายทั้งหมด หันไป แค่ผู้ชายคนเดียวที่ถูกอนุญาตให้เห็นรูเปลือยของนนน่าคือฉัน」
ทุกคนยิ้มและคนสวนกับพ่อครัวหันไป
สาวๆเริ่มกระซิบกันหากันเมื่อพวกเธอเห็นตูดแดงๆของนนน่า
「อุว้าาา…… มันแดงมากๆ」
「นายท่านใช้กำลังดิบเพื่อตีก้นเธอ…… เธอน่าจะไม่สามารถนั่งได้สักพักเลยเนาะ」
「ท่านหญิงก็ร้องไห้หนักมาก ฉันว่าไม่มีเหตุผลที่ต้องโกรธต่อแล้วแหละ」
「โหย การเห็นนายท่านโกรธท่านหญิงขนาดนั้น เขาต้องอารมณ์เสียแหง」
มันดูเหมือนคนรับใช้ไม่โกรธอีกแล้ว
ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากให้นนน่ากลายเป็นบางคนที่พวกเขาเคารพได้จากตอนนี้ไป
「ขนนนน่าไปห้องเธอและให้เธอพัก พี่จะไปเยี่ยมเธอภายหลัง」
ต่อไปผมต้องรักษาแผลไหม้ของคนรับใช้
ผมจะใช้ยาอันดีที่สุดเท่าที่เป็นไปได้เพื่อให้ไม่มีร่องรอยเหลือ
「อืม ฉันทายาบนแผลเสร็จแล้ว มันไม่ได้แย่มาก มันควรหายอย่างรวดเร็ว」
แผลเป็นแม่บ้านไม่ได้ย่ำแย่เท่าที่เมลได้รับกลับไปตอนี้
ผมใช้ยาดีไปนิดหน่อยด้วย ดังนั้นรอยควรหายไปหลังจากสองวัน
「ฉันขอโทษจริงๆเกี่ยวกับเมียของฉัน ให้ฉันได้ขอโทษอีกครั้ง」
ผมลูบผมของสาวอย่างอ่อนโยน
「เธอก็สำนึกกับการกระทำของเธอด้วย ดังนั้นได้โปรด อย่าเลี่ยงเธอและสร้างความสัมพันธุ์กับเธอดั่งไม่มีอะไรเกิดขึ้น」
เธอไม่ได้ตอบคำพูดใดๆของผมเท่าที่ผ่านมา เธอเป็นอะไรมั้ย?
「ฮ่าาา…… ฮ่าา นั่นเหลือเชื่อ」
โอ้ ในที่สุดเธอก็พูดบางอย่างแล้ว
แม่บ้านเปลือยหันหน้าเขากับเตียงและหายใจหนัก
ขาเธออ้าอย่างไม่เป็นท่าและน้ำเชื้อของผมไหลออกมาจากช่องคลอดของเธอ
ณ ตอนแรก ผมเพียงแต่พยายามรักษาแผลลวกเธออย่างบริสุทธิ์ใจ แต่สาวน่ารักกลายเป็นมีอารมณ์หลังจากรู้สึุกซาบซึ้งใจและผมชิงความซิงเธอในความร้อนเร่าในช่วงเวลา
「แผลลวกไม่ได้กวนกับหนูอีกแล้ว ที่สำ คัญมากกว่านั้น หนูรู้สึกสงสารท่านหญิงที่นายท่านโอบกอดหนู」
อย่ากังวลเกี่ยวกับนั่น
เวลาซึ่งพี่หยุดโอบกอดสาวๆคือเมื่อชีวิตพี่ดับ
「ฟุฟุ~ ถ้าอย่างนั้นเจ้าบื้อเปื้อนน้ำหวานนี้จะเข้าไปในท่านหญิงเหรอเนี่ย? นั่นอาจเป็นการแก้แค้นแสนดีที่สุดสำหรับหนู」
สาวแดงเขินและจูบเจี๊ยวของผม
ผมเติมผู้หญิงอีกคนเข้าไปในรายการจำของผม
ผมควรเร่งการก่อสร้างคฤหาสน์ใหม่่หรือผมจะไม่มีพื้นที่เก็บพวกเธอ
「อออุ่…… มันรู้สึกเหมือนตูดหนูติดไฟเลยอ่า」
นนน่ากำลังนอนคว่ำหน้าในห้องของเธอ
กางเกงในเธอม้วนลง เปิดเผยตูดของเธอ น่าจะเพราะมันเจ็บแค่จากการที่เสื้อผ้าขยับบนผิว
「ขอโทษเกี่ยวกับนั่นนะ」
「อย่าเลย หนู่เกี่ยวเมล็ดที่หนูหว่าน หนูเข้าใจว่าเอเกอร์ซามะทำมันด้วยหนูในใจ」
ขณะนนน่าพยายามยกหัวเธอขึ้นเธอร้องในคความเจ็บ
หนูแค่อยู่อย่างนั้นก็ได้
「พี่รักษารอยแผลลวกแม่บ้านแล้วเหรอ?」
「ใช่ มันจะรักษาอย่างดี หนูไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมันอีกแล้ว」
ผมลูบเธอจากหัวำถึงหลัง
นนน่าปิดตาเธอเพื่อมีความสุขกับความรู้สึกผ่อนคลาย
「ทุกอย่างที่หนูทำกับพวกเธอจนถึงตอนนี้จะถูกเก็บไว้ไม่เอามาพูดหรือทำ หนูควรปรับปรุงตัวใหม่เริ่มต้นจากพรุ่งนี้」
「หนูเข้าใจ ……ถ้าอย่างนั้น พี่จะไม่โอบกอดหนูเหรอ?」
ขณะนนน่ารออย่างอดใจไม่ได้ เธอมองผมด้วยน้ำตาเอ่อขึ้นบนดวงตาของเธอ
แม้ว่าผมตีตูดเธอเยอะ อะไรกับการตอบสนองของเธอกัน
「นั่นก็แหละนะนั่น……」
ผมสอดไหลสีนิ้วเข้าไปในช่องคลอดของนนน่าและรู้สึกถึงความยุติธรรมอันถูกต้องท่วมใจ
เอาเหตุผลไว้ทีหลัง ผมจะไม่เป็นผู้ชายถ้าผมไม่แหย่มันเข้าไปตอนนี้
「ตูดหนูน่าจะเจ็บเหมือนโดนนรกทำโทษมา ดังนั้นขึ้นไปอยู่ข้างบน」
ผมพยายามไม่ปล่อยให้ตูดเธอสัมผัสทุกสิ่งและซั่มเธอในท่าหญิงอยู่บน
ทันทีเมื่อผมกำลังจะในใส่เจี๊ยวของผมเข้าไปข้างใน มีการเคาะประตูเกิดขึ้น
「ขอโทษนะพี่ นี่เมลิสซ่า」
โอ้ใช่ ผมต้องให้นนน่าขอโทษเมลิสซ่าก่อน
ผมลดร่างนนน่ากลับลงไป
ตอนนี้เราเป็นแค่คนเดียวที่อยู่ในห้องดังนั้นนนน่าขอโทษโดยไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับสายตาของคนอื่นๆได้
「ฉันขอโทษอย่างจริงใจ…… สำหรับทุกการคำพูดอะไรแย่ๆน่ากลัวๆที่ฉันพูด」
「เออ๋! ได้โปรด ยกหัวเธอขึ้น」
นนน่ารีบวางมือบนเตียงและคำนับหัวอย่างสุภาพ ซึ่งจริงๆแล้วทำให้เมลิสซ่าลนลานแทน
「มันอาจเป็นบางอย่างซึ่งฉันพูดออกมาในความร้อนอกระหว่างช่วงเวลา แต่ฉันก็ทำตัวหยิ่งเกินไปแล้พูดบางอย่างหยาบคาย ฉันทำตัวภูมิใจที่ฉันทำมากเกินไป มากเกินไป แม่ว่าสองเราถูกช่วยจากสิ่งแวดล้อมนรกโดยเอเกอร์ซามะ ฉันขอร้องเธอให้ได้โปรดยกโทษให้ฉัน」
「น-แน่นอน ฉันแค่ตกอกตกใจ และจริงๆแล้วไม่ได้ทำให้ฉันกังวลมากมาย ฉันจะรู้สึกมีปัญญหาถ้าเธอทำตัวสุภาพเรียบร้อย」
เมลิสซ่ายกโทษให้เธอแบบนั้นเลย แต่ผมไม่อยากให้มีความแค้นอยู่ไม่ว่าฝ่ายไหน
「เมลิสซ่า ถ้าเธอมีบางอย่างซึ่งอยาากพูด ได้โปรดพูดที่อย่างที่เธออยากพูดที่นี่ ฉันจะชช่วยให้เราเข้าใจดีขึ้น」
หลังจากผมจบประโยคของผม เมลิสซ่าลังเลเล็กน้อยและจากนั้นเริ่มอธิบายฝั่งของเรื่องของเธอ
「ฉันน่าจะพูดกับนนน่านิดนึ่งแต่…… ฉันไม่ได้อยากเป็นโสเภณีด้วยตัวเองด้วยเหมือนกัน」
นนน่ายกให้เธอขึ้นและฟังอย่างเงียบๆ
「จริงๆแล้วฉันเกิดจากครอบครัวพ่อค้าหนึ่ง มีสถานการณ์หลายอย่างและพวกเขาล้มละลาย…… ดังนั้นพวกเขาขายฉัน」
「อา…… น่าเศร้า……」
หน้านนน่าเกร็ง
น่าจะเพระสถานการ์ของเธอคล้ายกัน
「ไม่มีใครมาเพื่อช่วยฉันเป็นเวลานาน…… หลังจากฉันถูกขาย ฉันถูกข่มขืนอย่างทั่วถึงโดยพวกผู้ชายหลายคน」
เธอยิ้มอย่างขมขื่นระหว่างดวงตานนน่าเปียด้วยน้ำตา
ถาเธอไม่พบผม ณ เวลานั้น เธอคงจะเดินเส้นทางนั้นต่อไป
「อย่างเป็นธรรมชาติฉันไม่ได้เป็นสาวเชื่อฟังเช่นนี้มาตลอดและฉันต่อต้าน แแต่จากนั้น…… พวกเขาทำข้างในของฉันเสียหาย และจากนั้นฉันมีลูกไม่ได้อีกต่อไป」
ผมแกล้งทำเป็นดูฉากข้างนอกหน้าต่าง
บางนี่การสนทนาที่ควรเป็นระหว่างพวกเธอสองคน
「ฉันไม่ใส่ใจถ้าเธอเรียกฉันว่าโสเภณี แต่ฉันปฏิบัติกับเด็กๆจากบ้านเด็กกำพร้าในเมืองหลวงเหมือนลูกฉันเอง นั่นทำไมฉันรู้สึกโกรธ」
นนน่าถูกทำให้ไร้คำพูด
มีการหยาดน้ำตาลงหน้าเธออย่างต่อเนื่อง
เธอไม่เคยได้บุญเรื่องลูกหลานมากมายด้วยตัวเธอเองและเธอได้รับประสบการณ์เสียลูกเธอไปครั้งหนึ่ง ดังนั้นเธอค่อนข้างรู้สึกเหมือนความรู้สึกของเมลิสซ่าได้
「ฉะ-…… ฉันไม่รู้…… ฉ-ฉันขอโทษ……」
เมื่อนนน่าตกอยู่ใต้น้ำตาท่วมหน้า เมลิสซ่ากอดเธออย่างอ่อนโยน
「มันไม่เป็นไร ตราบใดที่เธอเข้าใจแล้วตอนนี้อย่างเอาเงินที่ไว้เพื่อเด็กไปนะต่อแต่นี้ ได้มั้ย?」
เมลิสซ่าเริ่มร้องไห้ น่าจะเพราะเห็นคนอื่นร้องไห้มีผลกับเธอ
นนน่าร้องไห้ทั้งวันในวันนี้
「ฉันจะแก้ไขตัวเอง…… ดังนั้นได้โปรดสนิทกับฉันในอนาคตด้วยนะ」
เมลิสซ่าเช็ดน้ำตาเธอและยิ้มตอบนนน่า
เธอเป็นผู้หญิงใจดีมากๆเลยที่สามารถกอดและยิ้มกับคนผู้พูดบางอย่างซึ่งควรทำให้เธอได้รับผลกระทบไม่ดี
เธอส่องสว่างเกือบเหมือนเทพธิดาท่านหนึ่งเลย
「ได้เลย ถ้าอย่างนั้นฉันจะตีตูดเธอเพื่อให้มั่นใจว่าจะไม่มีปัญหาในอนาคตอีก ด้วยนั่น เหตุการนี้จะถูกแก้ไข」
「ต-ตูดหนูอีกแล้วเหรอเนี่ย!?」
「ได้เลย หนูจะทำมันครั้งนึงถ้าอย่างนั้น」
ผมจับนนน่ากดขณะเธอพยายามป้กป้องบั้นท้ายของเธอ และจากนั้นหันก้นไปหาเมลิสซ่า
หนูไม่ต้องกังวลไปหรอกเพราะพี่แน่ใจว่าเมลิสซ่าจะใจดีและไม่ตีหนูแรงมาก
มันจะเป็นแค่การแปะก้นบวมๆเบาๆแค่นั้นแหละ
「อืม ถ้าอย่างนั้นหนูจะไม่ทำแบบครึ่งๆกลางๆ」
หืม? เมลิสซ่าค่อนข้างมีไฟ
ถ้าเป็นตูดนนน่าเหมือนที่มันเป็นอยู่ตอนนี้ แค่การสัมผัสเบาๆก็ได้แล้ว
「เออออออออ้!」
ด้วยการวิ่งนำ มือเมลิสซ่าพบกับก้นบวมๆของนนน่าด้วยการตบสุดตรงเผงและโดนท่าสวย
「กิย้าาาาาาาาา!!」
นนน่าเด้งขึันเหมือนหอกแทงตูดเธอและจากนั้นหมดสติ
「เอ๋? หือ? ทำไมล่ะ? หนูแค่ตบก้นเธอเอง……」
เมลิสซ่าดูเหมือนสับสนระหว่านนน่าดิ้นไม่ปรกติ…… ฟุมุ ผมเดาว่าผมจะนอนกับเมลิสซ่าสำหรับตอนนี้
ถ้าอย่างนั้น ผมเริ่มได้ยินเสียงบางอย่างจากทางเดิน
พวกเสียงดูเหมือนจากแม่บ้านผู้อุ้มนนน่ามาที่นี่
「การลงโทษนั้นก่อนหน้าเหลือเชื่อไปเลย ใช่มะๆ?」
「ใช่ เธอโดนตีตูดมากซะจนเธอฉี่ราดเลย」
「แล้วก็อีกนะ…… เธอเห็นนั่นป่าว?」
「ใช่ การตีตูดครั้งสุดท้านนั่นอย่างเดียวทำให้ท่านหญิงฉี่ เธอก็กีฉีดน้ำด้วยใช่ป่ะ」
「กี่ฉีดน้ำจากรู้สึกเจ็บ…… ถ้าอย่างนั้นท่านหญิงก็ค่อนข้างบ้ากามอะดิ………」
ผมไม่ได้ยินอะไรทั้งสิ้น
ผมจะแกล้งทำเป็นไม่เห็นนนน่ากำลังสลบจากความเจ็บปวดและทำให้ตัวเปียกด้วยน้ำจากปัสสาวะ
ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 23 ปี ฤดูร้อน
สถานะ: มาร์เกรฟอาณาจักรโกลโดเนีย ลอร์ดศักดินาผู้ยิ่งใหญ่ของบริเวณตะวันออก ราชาแห่งภูเขา เพื่อนของดวอร์ฟ
พลเมือง: 159,000 เมืองหลัก – ราเฟน: 23,000 ลินต์บลูม: 4000
นนน่า (นนน่าผู้งดงาม)
สินทรัพย์: 0 ทอง
คู่นอน: 207, เด็กผู้เกิดแล้ว: 46
แปลโดย: wayuwayu
tipme : tipme.in.th/wayuwayutl
ได้โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: http://linktr.ee/wayuwayu
