ตอนที่ 260 ชุดว่ายน้ำ
ตอนที่ 260 ชุดว่ายน้ำ
น่าเสียดายที่ตอนนี้ถังหลิงมีแผนอื่น หล่อนจึงไม่อยากติดตามเสิ่นเสี่ยวเหมยเพื่อจัดการกับหลินเซี่ยอีกต่อไป
ไม่มีทางที่หล่อนจะยอมเสียสละซึ่งผลประโยชน์ของตัวเองเพราะเห็นแก่เสิ่นเสี่ยวเหมย
“เสี่ยวเหมย หลินเซี่ยไม่น่าจะทำเรื่องใหญ่แบบนั้นหรอก หล่อนเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ จะเอาความความกล้ามาจากไหน?”
เสิ่นเสี่ยวเหมยหัวเราะเยาะ “ถ้าไม่ใช่หล่อนแล้วจะเป็นใคร? ฉันเพิ่งไปหาเฉินเจียซิ่งมา เขายืนกรานว่าเขาไม่ได้เป็นคนเขียนรายงานฉัน ดังนั้นผู้ต้องสงสัยคนเดียวสำหรับฉันก็คือหลินเซี่ย ฉันยอมกล้ำกลืนความแค้นนี้ลงคอไม่ได้หรอกนะ”
“เสี่ยวเหมย ใจเย็น ๆ ก่อน เรามาใช้มาตรการโต้กลับในระยะยาวกันดีกว่า ทุกอย่างในโลกนี้ว่ากันตามหลักฐาน เธอว่าบทเรียนแสนสาหัสครั้งล่าสุดยังไม่เพียงพออีกเหรอ? ไม่เพียงแต่ล้มเหลวในการใส่ร้ายอีกฝ่าย แต่ผู้หญิงคนนั้นยังหันมาเอาคืนเธออย่างเจ็บแสบ ญาติฉันบอกว่าโรงพยาบาลกำลังสืบสวนเรื่องนี้อย่างเข้มงวดกวดขัน ยังไม่คลี่คลายในเร็ว ๆ นี้แน่ บางทีพวกเราทุกคนอาจจะถูกเชิญไปให้ปากคำ เพราะฉะนั้นเราควรเก็บตัวเงียบสักระยะดีกว่า”
ถ้ารู้แต่แรกว่าหลินเซี่ยจัดการได้ยากขนาดนี้ หล่อนคงไม่ให้คำแนะนำแบบสุ่มสี่สุ่มห้ากับเสิ่นเสี่ยวเหมยแน่ ตอนนี้หล่อนกลัวมาก กลัวว่าตัวเองอาจถูกซัดทอดเมื่อพวกเขาค้นพบว่าตนมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้
เฉินเจียเหอไม่ได้อยู่ในขอบเขตการไล่ล่าของหล่อนอีกต่อไป แต่ความสัมพันธ์ใกล้ชิดระหว่างเซี่ยไห่และหลินเซี่ยนั้นชัดเจน ถ้าหล่อนทำให้หลินเซี่ยขุ่นเคือง ก็อาจเป็นการทำให้เซี่ยไห่ขุ่นเคืองตามไปด้วย และหล่อนจะไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดกับเขาอีก
เซี่ยไห่มีความสามารถมาก ได้ยินมาว่าภูมิหลังครอบครัวของเขาก็ดีเช่นกัน นอกจากวัยที่แก่กว่าหล่อนนิดหน่อย อย่างอื่นก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่
หล่อนต้องจับเขาให้อยู่หมัด
ยุคสมัยนี้ ถ้าเป็นผู้หญิงที่ต้องดิ้นรนด้วยตัวคนเดียว แล้วเมื่อใดจะประสบความสำเร็จ?
หล่อนมีเงินเก็บเหลืออยู่ในมือไม่มาก ในขณะที่เส้นทางการเป็นผู้ประกอบการของหล่อนก็ไม่ราบรื่นนัก ถ้าอยากมีชีวิตหรูหราอู้ฟู่แบบคุณนาย หล่อนจะต้องโอบกอดต้นขาหนา ๆ ไว้ให้มั่น
คำแนะนำที่จริงใจของถังหลิงทำให้เสิ่นเสี่ยวเหมยยอมรับฟังแต่โดยดี อันที่จริงหล่อนไม่มีหลักฐานใด ๆ ที่จะพิสูจน์ว่าหลินเซี่ยเป็นคนทำ แม้จะไปคาดคั้นเอากับอีกฝ่ายก็จะไม่ได้รับความได้เปรียบใด ๆ ทั้งสิ้น สุดท้ายแล้วหล่อนก็ยังคงมีชนักติดหลังอยู่ดี
ช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา หล่อนจึงพยายามหลีกเลี่ยงหลินเซี่ยอยู่ตลอด
“ได้ รอให้ฉันหาหลักฐานได้เมื่อไหร่ ฉันจะไปเอาเรื่องหล่อนให้ถึงที่สุด”
เสิ่นเสี่ยวเหมยมองไปที่ประตูร้านตัดผมฝั่งตรงข้าม ดวงตาเต็มไปด้วยความริษยาบราวนี่ออนไลน์
“พี่หลิง ทำไมร้านฝั่งนั้นถึงได้มีลูกค้าเข้าไม่ขาดสายเลยล่ะ?”
หลิวลี่ลี่เดินเข้าไปใกล้ ๆ แล้วพูดว่า “หล่อนไม่ได้ตัดผมแค่อย่างเดียวน่ะสิ นังหลินเซี่ยยังมีบริการทำสปาผิวหน้าให้ลูกค้าด้วย จงใจขโมยธุรกิจของพวกเราชัด ๆ”
“ทำสปา? แม้แต่งานทำสปาผิวหน้าก็ยังขโมยกันหน้าด้าน ๆ เนี่ยนะ? หล่อนมันร้ายเกินไปแล้ว”
เสิ่นเสี่ยวเหมยปกป้องถังหลิงทันที เสนอความคิดว่า “พี่หลิง ถ้าอย่างนั้นร้านพี่ก็รับทำผมด้วยสิ
ลี่ลี่เองก็เคยไปฝึกงานที่ร้านทำผมไม่ใช่เหรอ? เราเปลี่ยนป้ายเป็นร้านเสริมสวยเต็มรูปแบบซะเลย เรียกลูกค้าเข้ามาทำผม แข่งขันด้านธุรกิจกับหล่อนบ้าง”
“ทักษะการทำผมของลี่ลี่เหมือนกับแมวสามขา(1) จะไปตัดผมให้ใครได้?” ถังหลิงแย้ง
เมื่อหลายวันก่อนหล่อนคิดจ้างวานให้หลิวลี่ลี่ไปสมัครงานที่ร้านตัดผมของหลินเซี่ย จากนั้นให้ไปสอดแนมว่าหลินเซี่ยไปแอบเรียนทำผมมาจากที่ไหน และดูว่าทักษะการตัดและดัดผมของเธอดียังไง
ตอนนั้นหล่อนยังอยากให้หลิวลี่ลี่ไปแอบจำเคล็ดลับบางอย่างกลับมา เพื่อที่อีกหน่อยจะได้เพิ่มบริการทำผมแข่งขันกับหลินเซี่ย ต่อให้ทำแล้วไม่สำเร็จก็จะหาทางสร้างปัญหา ขัดขวางไม่ให้กิจการของหลินเซี่ยเจริญรุ่งเรือง
เสิ่นเสี่ยวเหมยจึงเอ่ยขึ้น “หรือว่าเราควรรับสมัครช่างตัดผมดี?”
หลิวลี่ลี่เห็นด้วย “จริงด้วย อาเสี่ยวเหมยพูดถูก เราจ้างช่างตัดผมให้มาทำผมแทนเราก็ได้นี่คะ”
“ไว้ค่อยคุยกันทีหลัง” ถังหลิงปัด ตอนนี้หล่อนมีแผนอื่นอยู่ในใจ แน่นอนว่ายังไม่ต้องการเผชิญหน้ากับหลินเซี่ย
เสิ่นเสี่ยวเหมยพูดกับถังหลิง “พี่หลิง ระหว่างว่างงานฉันอยากมาทำงานที่ร้านกับพี่”
ถังหลิงได้ยินสิ่งนี้ ใบหน้าหล่อนก็ตึงไปเล็กน้อย ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มจืดเจื่อนอย่างอึดอัดใจ “เสี่ยวเหมย เธอเพิ่งจะถูกพักงาน ผู้อำนวยการเสิ่นต้องหาทางช่วยให้เธอได้กลับไปทำงานภายในไม่กี่วันแน่ งานของเธอเป็นชามข้าวเหล็ก ในขณะที่ร้านฉันต้องแบกรับความเสี่ยง อย่าเก็บเมล็ดงาจนเสียเมล็ดแตงโมเลย(2)”
“ตอนนี้ฉันยังไม่มีอะไรต้องทำ แวะมาช่วยพี่ทำงานไปพลาง ๆ ก่อนก็ได้นี่”
ตอนนี้หล่อนไม่มีสามีแล้ว งานก็ยังมาถูกระงับ การอยู่บ้านอย่างเดียวออกจะน่าเบื่อ ทำไมไม่ใช้เวลาว่างออกมาทำงานกับพี่สาวผู้แสนดีแทนล่ะ จะได้ใช้ช่วงเวลานี้คิดแผนจัดการกับหลินเซี่ยด้วย
ถังหลิงพูดด้วยรอยยิ้ม
“อย่าเลย เธอกลับบ้านไปพักผ่อนสักหน่อยดีกว่า สภาพของเธอตอนนี้ดูแย่มาก ไม่ว่ายังไงก็ต้องใส่ใจสุขภาพของตัวเองเป็นหลักนะ”
“พี่หลิง พี่เป็นอะไรไป? ทำไมฉันรู้สึกเหมือนพี่ไม่อยากให้ฉันมาทำงานที่ร้านด้วยเลยล่ะ?” ทัศนคติของถังหลิงบ่งบอกถึงความผิดปกติ กระทั่งเสิ่นเสี่ยวเหมยยังสังเกตเห็น
แน่นอนว่าถังหลิงย่อมไม่ยอมรับความจริงว่าตัวเองต้องการตีตัวออกห่างจากอีกฝ่าย ทำเพียงมองเสิ่นเสี่ยวเหมยและพูดอย่างจริงใจว่า “จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง? ฉันแค่รู้สึกเห็นใจกับทุกสิ่งที่เธอเจอมาในช่วงนี้ เลยอยากให้เธอได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ เธอได้รับความเดือดร้อนมามากพอแล้ว อีกอย่างขอบอกตามตรงว่ามันเป็นความเห็นแก่ตัวนิดหน่อยของฉันด้วย อย่าลืมสิว่าร้านของฉันเป็นร้านเสริมความงาม ถ้าลูกค้าเข้ามาแล้วเห็นว่าเธอหน้าตาไม่ผ่องใส พวกเขาจะต้องตั้งข้อกังขาเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ของเราแน่ สรุปก็คือเธอควรไปพักผ่อนเติมพลังชีวิตให้เต็มที่ แล้วกลับมาแบบเป็นคนใหม่อย่างสมบูรณ์แบบไวๆ”
เสิ่นเสี่ยวเหมยอดไม่ได้ที่จะหันมองตัวเองในกระจกเงา
ใต้ดวงตาของหล่อนปรากฏรอยคล้ำเข้ม ดูไม่สู้ดีอย่างที่อีกฝ่ายบอก สภาพหน้าแบบนี้ไม่เหมาะกับการทำงานในร้านเสริมสวยจริง ๆ
“เอาล่ะ อย่าเพิ่งคิดมากเลย กลับไปใช้เวลากับคุณลุงให้มากขึ้นอีกหน่อย ที่ผ่านมาเขาทุ่มเทกับการปกป้องเธอมากเลยนะ”
“ขอบคุณนะพี่หลิง ฉันจะกลับไปปรับอารมณ์ของตัวเองให้ดี”
…
เช้านี้อาจารย์หวังจากร้านตัดผมของรัฐแวะมาที่ร้านตัดผมของหลินเซี่ย เขาไม่ได้มาสมัครงานหรือขอเริ่มงานโดยตรงแต่อย่างใด หลังจากที่เข้ามาแล้วก็ลากเก้าอี้มานั่งลง ดูสภาพความเป็นไปของร้านตลอดทั้งช่วงเช้า
หลินเซี่ยรู้ว่าเขาอาจอยากรู้อะไรบางอย่างเพื่อประกอบการตัดสินใจ จึงมาที่นี่เพื่อดูลาดเลาก่อน
นี่แสดงให้เห็นว่าอาจารย์หวังเริ่มเอนเอียงตามคำโน้มน้าวของเธอเรื่องการย้ายที่ทำงาน
“พวกเธอทำงานของตัวเองต่อไปเถอะ ไม่ต้องสนใจฉัน”
“ค่ะ อาจารย์หวัง งั้นคุณนั่งจิบชาอยู่ตรงนี้ไปก่อนนะคะ”
จากนั้นหลินเซี่ยและชุนฟางก็ยุ่งอยู่กับการต้อนรับลูกค้าตามปกติ
อาจารย์หวังให้ความสนใจอย่างใกล้ชิดกับเทคนิคการดัดผม และทักษะในการตัดผมของหลินเซี่ย
ธุรกิจของร้านตัดผมส่วนบุคคลคึกคักกว่าร้านตัดผมของรัฐมากจริง ๆ ร้านนี้ตั้งอยู่ท่ามกลางละแวกโรงงานหลายแห่ง ทำให้มีพนักงานเข้าออกเยอะมาก
ตอนพักเที่ยง จะมีพนักงานที่ยังสวมใส่ชุดเครื่องแบบโรงงานอาศัยเวลาว่างแวะมาตัดผม
หลินเซี่ยเองก็จัดการทุกอย่างอย่างรวดเร็ว มีทัศนคติที่ดี ยิ้มแย้มแจ่มใส รู้จักพูดคุยกับผู้อื่นอย่างใส่ใจ อีกทั้งทักษะการตัดผมของเธอก็ยอดเยี่ยมมาก ทรงผมที่เธอตัดให้ชายหนุ่มคนหนึ่งทำให้เขาดูมีพลังมากขึ้น
เหมือนจะสั้นเกรียน แต่ก็ไม่ใช่สั้นเกรียนซะทีเดียว
นอกจากนี้อุปกรณ์ที่ใช้ในการตัดผมของหลินเซี่ยก็ไม่ธรรมดาเลย ไม่ว่าจะเป็นน้ำมันใส่ผม หรือเจลแต่งผมที่เธอใช้ก็ดูเหมือนจะเป็นสินค้าคุณภาพไฮเอนด์
“อาจารย์หวัง เป็นยังไงบ้างคะ?” หลินเซี่ยยิ้มและถามอาจารย์หวังซึ่งนั่งสังเกตการณ์อยู่ตรงนั้นตลอดช่วงเช้า
“ค่อนข้างดี”
อาจารย์หวังถอนหายใจ “เป็นเรื่องจริงที่คลื่นลูกหลังซัดสาดคลื่นอีกลูกให้ดันไปข้างหน้า กาลเวลาเปลี่ยนไป ช่างรุ่นเก่า ๆ อย่างพวกเรากำลังจะถูกกลืนหาย เธอเกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์จริง ๆ”
ดวงตาของหลินเซี่ยสว่างขึ้น ถามด้วยความคาดหวัง “แล้วคุณมีความคิดเห็นยังไงคะ?”
“ฉันจะกลับไปปรึกษากับภรรยาก่อน”
“อาจารย์หวัง ถ้าอย่างนั้นอย่าลืมกลับไปบอกภรรยาของคุณด้วยนะคะ ว่าฉันยินดีต้อนรับคุณที่นี่ทุกเมื่อ”
อาจารย์หวังพยักหน้าและจากไป
หลังเลิกเรียน เจียงอวี่เฟยก็แวะมาหาหลินเซี่ย วันนี้หล่อนมาพร้อมกับเครื่องสำอาง วิกผม และสิ่งของอื่น ๆ อีกมากมาย เพราะอยากให้หลินเซี่ยช่วยออกแบบลุคใหม่ที่ไม่ซ้ำใครให้กับหล่อนสำหรับการประกวดรอบใหม่ จึงต้องดูผลลัพธ์ให้เห็นกับตาก่อนถึงจะรู้สึกมั่นใจ
“ฉันซื้อชุดราตรีของตัวเองเรียบร้อยแล้ว ได้ยินมาว่ารอบนี้จะมีการโชว์ชุดราตรีและชุดว่ายน้ำด้วย”
เมื่อชุนฟางเห็นเสื้อผ้าที่เจียงอวี่เฟยหยิบออกมา หล่อนก็ปิดตาทันทีด้วยความอับอาย
หล่อนชำเลืองดูชุดชั้นในแบบวันพีชในมือของเจียงอวี่เฟยผ่านง่ามนิ้วมือ ก่อนจะถามทั้ง ๆ ที่ใบหน้าแดงก่ำว่า “อวี่เฟย เธอ… เธอจะใส่ชุดนี้ขึ้นไปเดินแบบบนเวทีจริง ๆ เหรอ?”
เจียงอวี่เฟยส่ายเสื้อผ้าชิ้นน้อยสีชมพูในมือของตัวเองแล้วตอบว่า “ใช่ สำหรับโชว์ชุดว่ายน้ำไงล่ะ”
ชุนฟางตกตะลึง “พระเจ้าช่วย ถ้าอย่างนั้นมันจะออกมาเป็นยังไง? ไม่เท่ากับเธอขึ้นไปยืนเปลือยเปล่าต่อหน้าคนอื่นหรอกเหรอ? ถ้าแต่งตัวแบบนั้นคงไม่วายถูกลุง ๆ ป้า ๆ ทั้งหลายนินทาและถ่มน้ำลายใส่แน่”
………………………………………………………………………………………………………………………….
แมวสามขา 三脚猫 อุปมาเปรียบกับคนที่ไม่มีความสามารถ เหมือนแมวที่มีสามขาจึงจับหนูไม่ได้
เก็บเมล็ดงาจนเสียเมล็ดแตงโม 捡了芝麻 丢了西瓜 ตัดสินใจพลาดไปเลือกสิ่งเล็กน้อยจนสิ่งใหญ่ ๆ หายไป
สารจากผู้แปล
เธอควรไปพักนะยัยเหมยเน่า ทุกคนดูจะเทเธอหมดเลย ไม่เว้นกระทั่งเสนาธิการหัวสุนัขของเธอด้วย
ชุนฟางยังไม่เห็นชุดบิกินี่ของยุคอนาคตสินะ ถ้าเห็นแล้วมีหวังเป็นลมแน่
ไหหม่า(海馬)
