“…ด้วยเหตุนี้ อดีตผู้กล้าจึงได้เข้าร่วมกับกองทัพจอมมารเป็นที่แน่นอนแล้ว ความพยายามตลอด 3 ปีในการล่าหัวของพวกเรานั้นได้ผลิดอกออกผลมาเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดเท่าที่เป็นไปได้เสียที”
“อึม… ยินดีที่ได้รู้จักทุกท่านนะคะ ขอฝากตัวด้วยค่ะ”
“เฮ้อ… นานพอดูเลยนะเนี่ย พอมานึกดูตั้งแต่ที่ลีนเข้ามาในกองทัพแล้วนี่… โอ๊ะ จริงๆ ก็ไม่นานเท่าไหร่นี่นา”
“ก็เธอเป็นเผ่าพันธุ์ที่มีอายุขัยยาวนานนี่นา เรน (ราชินีแฟรี่) ขนาดเผ่าพันธุ์มนุษย์สัตว์ที่อายุขัยสั้นอย่างข้ามีอายุขัยแค่ 150 ปี มันก็ยังไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอกนะ”
เช้าวันต่อมาหลังจากที่อดีตผู้กล้าได้เข้าร่วมกับกองทัพจอมมาร ผู้บริหารทุกคน ฉัน กับอดีตผู้กล้าก็มารวมตัวกันในห้องประชุม
“เงียบเสีย! นับเป็นการดีที่พวกเรานำเธอมาร่วมกับเราได้สำเร็จ ทว่า มีปัญหาฉุกเฉินอยู่ข้อหนึ่ง ซึ่ง ณ ขณะนี้ เราต้องการจัดการกับปัญหาดังกล่านี้ให้เรียบร้อยเสียก่อน”
…ปัญหาฉุกเฉิน?
“พวกมนุษย์เริ่มเคลื่อนไหวกันแล้วเหรอคะ?”
“ไม่ใช่หรอก พวกเราเพิ่งโต้พวกมันไปด้วยกองกำลังทหารอันเดดของเซดน่ะ เพราะงั้นไม่มีปัญหาเลย”
“หรือเพราะพวกมนุษย์เสียตัวผู้กล้าไป พวกนั้นเลยออกค้นหาผู้มี [คุณสมบัติของผู้กล้า] คนใหม่กันอีกรอบ แล้วจะจับมาเปลี่ยนเป็นอาวุธมีชีวิตชิ้นใหม่…”
“เอ๋!?”
“ไม่ใช่ ยังหรอก ยังไม่มีการยืนยันที่แน่ชัดเรื่องนั้นเลย”
“หรือว่า ท่านจะข้าศึกบุก?”
“อารอน เจ้ามานี่”
คุณอารอนที่เหมือนจะลืมคำว่า ‘ละเอียดอ่อน’ ทิ้งไว้ในสนามรบ ก็โดนท่านจอมมารขว้างทิ้งลงไปที่ถึงชั้นใต้ดินของปราสาทจอมมาร แบบทะลุพื้นลงไปเลยล่ะนะ
“ให้ตายเถิด… เอาล่ะ เกี่ยวกับเรื่องปัญหาฉุกเฉินดังกล่าวนั้น”
ทุกคนในห้องตกใจกันจนอ้าปากค้าง
หลังจากที่ท่านจอมมารมองไปที่ใบหน้าของทุกคน ท่านก็พยักหน้า จากนั้นก็คว้ามือของอดีตผู้กล้า ก่อนที่จะ-
“เราจะเรียกนางว่าอะไรกันฤๅ?”
…หา?
“เออ ท่านจอมมารคะ? หมายความว่ายังไงเหรอคะ?”
“สิ่งนี้แลคือปัญหา เราไม่อาจเรียกนางว่า ‘อดีตผู้กล้า’ ไปตลอดได้หรอกจริงไหม? และเป็นดังที่พวกเจ้ารู้ นางได้ลืมชื่อเดิมของตัวเองไปแล้ว และแม้ว่านางจะยังคงจำได้ เราก็ไม่คิดว่าจะเป็นความคิดที่ดีหรอกนะ กับการที่เราจะนำชื่อที่พ่อแม่ของนาง คนที่ได้ขายนางแลกเศษเงินได้ตั้งขึ้น มาใช้เรียกนางอีกครั้ง”
“ท่านเรียกนี่ว่าปัญหาฉุกเฉินเหรอคะ?”
“ถูกต้องแล้ว เอาล่ะๆ เหล่าผู้บริหารของเรา เจ้าก็ด้วยนะลีน ได้เวลาทดสอบมันสมองของพวกเจ้ากันเสียหน่อยแล้ว มาตั้งชื่อดีๆ ให้นางกัน”
ไม่อยากมาผลาญเซลล์สมองไปกับเรื่องแบบนี้เล้ย…
หลังจากยั้งคำพูดนี้ไม่ให้หลุดจากปากฉันไป… การแข่งขันตั้งชื่อให้อดีตผู้กล้าก็เริ่มต้นขึ้น
“…นี่พวกเจ้า เซนส์ตั้งชื่อบอดกันหมดทุกคนเลยสินะ?”
เวลาผ่านมาแล้วชั่วโมงนึงเต็มๆ
ท่านจอมมารก็ได้พูดประโยคนี้ออกมาด้วยน้ำเสียงสุดแสนจะจริงจัง
บนโต๊ะตอนนี้เต็มไปด้วยชื่อที่ถูกเสนอขึ้นมาเรียงกันเป็นตับเลย
โซโด, โมโตยูฉะ, เปเรกิจิ, มิคาเอล, ปงโกะ, อเมริกัน, ดาร์คเนส ไลท์ สตรีมเมอร์… และอื่นๆ อีกมากมายเต็มไปหมด
เอาจริงๆ เลยนะ ใครเสนอไอ้ชื่อสุดท้ายนั่นมาเนี่ย?
“ต- ต้องขออภัยด้วยจริงๆ ค่ะ ท่านจอมมาร ฉันไม่เคยตั้งชื่อให้กับใครมาก่อนเลย…”
“ข้าเองก็…ไม่เคยเหมือนกันครับ… การตั้งชื่อให้กับผู้อื่นนี่… ไม่รู้สิครับ…”
“เป็นผลอันเนื่องมาจากอัตราการเกิดที่ต่ำของเผ่าพันธุ์ทั้งหลายที่มีอายุขัยยาวนานอย่างนั้นสินะ เอาล่ะ เช่นนั้น เราจะให้เจ้าเลือกชื่อหนึ่งจากทั้งหมดนี่ก็แล้วกัน”
“เ―――เอ๋?!”
แย่เลยแฮะ
แต่ก็นะ ฉันเองก็เพิ่งรู้เหมือนกันว่าตัวเองก็ไม่ได้เซนส์การตั้งชื่อที่ดีเลยเหมือนกัน
เพราะ ‘เปเรกิจิ’ กับ ‘อเมริกัน’ เป็นชื่อที่ฉันเสนอไปเองนั่นแหละ
ตอนที่ชื่อพวกนี้เข้ามาในหัว ฉันก็คิดว่ามันเป็นไอเดียที่ไม่เลวนะ แต่พอใจเย็นลงแล้ว ฉันก็เพิ่งรู้ตัวนั่นแหละว่าชื่อพวกนั้นมันห่วยแตกสิ้นดีเลย
“…ชื่อทั้งหมดถูกปฏิเสธ พวกเจ้า คิดให้จริงจังกว่านี้หน่อย”
“ท- ท่านจอมมารคะ…!”
“เราจริงจังนะ…”
…นับตั้งแต่เริ่มการประชุม นี่ก็ผ่านมา 5 ชั่วโมงแล้ว
พวกเรายังปวดหัวกันกับปัญหาที่แก้ไม่ตกนี่อยู่เลย
“ฉันคิดว่าเซนส์การตั้งชื่อของท่านก็ไม่ดีเหมือนกันนะคะ ท่านจอมมาร”
“เหตุใดกันเล่า? ชื่อ ‘ยามิฮิเมะ’ นี่ไม่ดีหรืออย่างไร?”
“มันเบียวมากเลยนะคะ…”
ขนาดอดีตผู้กล้ายังตัวสั่นเลยตอนนี้ เธอคงกำลังกังวลว่านี่มันเป็นความผิดของเธอหรือเปล่าอยู่แน่เลย สถานการณ์มันถึงได้กลายเป็นแบบนี้
อย่างคุณเรนก็แอบหลับทั้งที่นั่งทำท่าคิดไปแล้วด้วย
“…ลีน เจ้ามีชื่อดีๆ บ้างหรือไม่?”
“แล้วไหงอยู่ๆ ถึงมาโยนให้ฉันล่ะคะ? …โธ่ จะเรียกเธอว่า ‘โยมิ (ヨミ)’ หรืออะไรก็ได้นั่นแหละค่ะ”
ฉันตอบกลับไปแบบไม่ทันคิด
“…หืม? ก็เป็นชื่อที่ดีนี่”
“…เอ๋?”
“โยมิ… ชื่อน่ารักดี เรียกง่ายด้วย ฉันซื้อชื่อนี้นะ”
“นักรบแห่งกองทัพจอมมาร ‘โยมิ (よみ)’ ผู้ส่งเหล่ามนุษย์ให้ร่วงหล่นสู่ ‘ขุมนรก (黄泉 โยมิ)’ งั้นเหรอ เธอมีเซนส์ตั้งชื่อที่ดีเลยนะเนี่ย ลีนจัง”
“อืม…”
เดี๋ยวก่อนนะคะ
“โยมิ… โยมิ… รู้สึกว่า จะเข้ากับเราดีนะคะ”
“นางดูชอบชื่อนี้เสียด้วย เช่นนั้น เป็นอันตกลงตามนี้เลยนะ”
“นั่นสินะ งั้นก็เป็นอันที่ตกลงร่วมกันล่ะ”
“เ―――เอ๋!?”
เดี๋ยว… นี่จริงจังนะคะ… รอเดี๋ยวก่อน…
“ฉะนั้น นับแต่วันนี้ไป นามของเจ้าคือ ‘โยมิ’ เจ้าจงเรียกตัวเองด้วยชื่อนั้น และพยายามคุ้นชินกับมันเสีย”
“ค่ะ ท่านจอมมาร… ขอบคุณนะคะ คุณลีน!”
“………อ่า …ไม่เป็นไรหรอก”
…อดีตผู้กล้า ไม่สิ โยมิเข้ามาขอบคุณฉันพร้อมกับตาเป็นประกายเลย
ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าจะแก้ไขเรื่องนี้ยังไงดีแล้วนะ
“ขอบคุณจริงๆ เจ้าช่วยเราไว้ได้เสมอเลยนะ ลีน ไม่รู้ว่าเหตุใดพวกผู้บริหารคนอื่นๆ ถึงได้เสนอกันสรรหาตั้งมาแต่ชื่อเพี้ยนๆ กันอยู่ได้…”
“พวกเราไม่อยากโดนคนที่เสนอชื่ออย่าง ‘ยามิฮิเมะ’ หรือ ‘สึกิโนะคามิ’ มาว่ากันเรื่องนี้หรอกนะครับ!”
“โห! ดูท่าเจ้าจะต้องการลงไปเที่ยวชั้นใต้ดินอีกสักครั้งสินะ!”
หยุดเถอะค่ะ อย่าชมฉันไปมากขนาดนี้เลย
“กะไว้แล้วเชียว~ เธอนี่สุดยอดจริงๆ เลยนา~ ลีนจังเนี่ย~”
“อืม พวกเราเองก็จะแพ้ไม่ได้เชียวล่ะ พวกเราเองก็ต้องทำงานหนักกันแล้ว ไม่งั้นจะโดนแซงเอานะ”
ทำไมฉันถึงถูกชมขนาดนั้นจากการแค่คิดชื่อได้กันเนี่ย?
…ฉันพูดไม่ได้จริงๆ
“คุณหนูลีนครับ ขอขอบคุณจริงๆ นะครับ ว่าแต่ชื่อนั่น ท่านนึกขึ้นมาได้ยังไงกันน่ะครับ? ยิ่งเป็นในช่วงเวลาเร่งรีบเช่นนั้นด้วย”
“จริงด้วย ชื่อนั่นก็ดีกว่า ‘ดาร์คเนส ไลท์ สตรีมเมอร์’ อยู่นิดหน่อยนะ”
“อาเระ… เป็นคุณรูสเองเหรอคะเนี่ย…”
…พูดไม่ได้เด็ดขาดเลย
…ว่าเป็นชื่อเจ้าแมวของฉันเมื่อชาติก่อนน่ะ
“ผู้กล้านั่น หายสาบสูญไปงั้นเรอะ?”
“ค- ครับ… ตั้งแต่ที่พวกเขาไม่กลับมากันตามเวลาที่กำหนดไว้ ผมก็ได้ส่งกองทหารตามไปแล้วครับ… แต่ไม่ว่าจะอัครสาวกทั้งสองท่าน หรือจะเป็นตัวผู้กล้า เราไม่พบตัวใครอยู่ที่ไหนเลยครับ…”
“แล้วพวกนักผจญภัยระดับ S ที่เดินทางไปด้วยล่ะ? เกิดอะไรขึ้นกับพวกนั้น?”
“ค- คือว่า พวกเขาถูกฆ่าตายทั้งหมด ไม่รู้ด้วยซ้ำเลยครับว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่…”
“บ้าเอ๊ย! ไอ้พวกเผ่ามารมันทำบ้าอะไรลงไปกันแน่!? แล้วนี่ตรวจจับร่องรอยการใช้เวทเคลื่อนย้ายไม่ได้เลยรึไง?!”
“ร่องรอยที่อาจมีหลงเหลือ โดนลบทิ้งอย่างสมบูรณ์เลยครับ… ทักษะการใช้เวทมนตร์ระดับสูงขนาดนั้น ไม่แน่ว่า อาจเป็นผู้บริหารอย่างเฟเรีย เทียน่า หรือไม่ก็…”
“ซากุระ! ไอ้เวรตะไลน่ารังเกียจเอ๊ย! ไอ้พวกเอลฟ์มันกล้าดียังไงถึงได้มาคิดกบฏกับพวกเรากัน!”
“…และ…”
“ยังจะอะไรอีก!?”
“คือว่า… ทางนักพยากรณ์ที่ปราสาทแจ้งกับผมมาว่า พวกเขาได้พบตัวคนที่ถือครอง [คุณสมบัติของผู้กล้า] คนใหม่แล้วครับ ที่สำคัญ ดูท่าเขาจะปลุกพลังของผู้กล้าเรียบร้อยแล้วด้วย”
“…งั้น… นี่แปลว่า… ผู้กล้าที่มีพลังมหาศาลยังกับสัตว์ประหลาดนั่น… ตายแล้วเรอะ…”
“…ผมคิดว่าพวกเราเห็นเหมือนกันครับ [คุณสมบัติของผู้กล้า] นั่นหาได้ยากยิ่ง ยังนับเป็นเรื่องดีนะครับที่เราหาตัวผู้ถือครองคุณสมบัติดังกล่าวอีกคนได้เร็วขนาดนี้… แต่ พอเทียบกับเจ้านั่นแล้ว พลังนั้นห่างกันมากโขเลยครับ”
“แม่งเอ๊ย… ไอ้เด็กเวรนั่น จะตายเร็วเกินไปแล้ว…!”
TN: ―คุณสมบัติของการเป็นตัวละครเอกต่างโลกที่ดีคือ ต้องมีความสามารถตั้งชื่อ―
สไลม์ตนหนึ่งไม่เคยกล่าวไว้
![ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยชาวสวน[农家小财主]](https://i2.wp.com/novel-fast.net/wp-content/uploads/2024/03/ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยชาวสวน农家小财主.jpeg?resize=151,215 "ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยชาวสวน[农家小财主]")
