บทที่ 260 งานใหญ่สิ้นปี
วันรุ่งขึ้น พาดหัวข่าววงการบันเทิงนั้นเหมือนกันอย่างน่าประหลาดใจ ซุปเปอร์สตาร์ภาพยนตร์ชื่อดังในประเทศถูกจับข้อหาก่ออาชญากรรมหลายคดี…
วงการบันเทิงก็เหมือนไฟ ย่อมมีคนคอยเติมเชื้อเพลิงตลอดเวลา การหายตัวไปของหวงจิ้งนั้นไม่ส่งผลกระทบใดๆ ต่อวงการ ตรงกันข้ามเมื่อคนเก่าๆ ในวงการถอนตัวไปแล้วก็จะมีบรรดาคนหน้าใหม่ก้าวขึ้นมาแทน
วันนี้เป็นวันสบายๆ ของไป๋เยี่ย เขาได้รับเชิญจากถังฮั่นให้ไปเข้าร่วมพิธีมอบรางวัลที่ปักกิ่ง ซึ่งเป็นงานมอบรางวัลบริษัทดีเด่นแห่งปีของบริษัทน่าย่านั่นเอง
ท่านผู้นำเสนอให้มีการมอบรางวัลนี้ ซึ่งเป็นรางวัลที่มีคุณค่ามากและจะมีการออกอากาศทางสถานีโทรทัศน์
ถังฮั่นตั้งใจจะให้ไป๋เยี่ยเข้าร่วมพิธีมอบรางวัลในนามของบริษัทน่าย่า เพราะเมื่อไม่นานมานี้ไป๋เยี่ยเพิ่งจะจัดการกับเรื่องวุ่นๆ บนโลกออนไลน์ไป
ดังนั้นสิ่งที่บรรดาผู้จัดการต้องการจะสื่อคือ อยากทำให้ไป๋เยี่ยดูดีต่อหน้าสาธารณะ เพราะไป๋เยี่ยก็เป็นถึงหนึ่งในหุ้นส่วนผู้ซื่อสัตย์ของบริษัทน่าย่า เขาจะทรยศความซื่อสัตย์ของตนเพื่อเงินแสนแปดหมื่นจริงเหรอ
ที่สำคัญคือปีนี้ไป๋เยี่ยมีคุณูปการต่อน่าย่าอย่างมาก ชื่อเสียงของเขาโด่งดังไปทั่วบริษัทเลยทีเดียว
ตอนนี้พนักงานในบริษัทน่าย่าต่างรู้กันว่าประธานบริษัทคือถังฮั่น ส่วนไป๋เยี่ยคือกำลังสำคัญในการแข่งขันของบริษัท
ทว่าในฐานะที่เป็นสมาชิกคนสำคัญของบริษัท ไป๋เยี่ยน้อยครั้งจะเข้าไปมีส่วนร่วมกับกิจกรรมของบริษัท ดังนั้นทุกคนจึงรู้จักแต่ชื่อของเขา แต่ไม่รู้จักตัวตนของเขา
ดังนั้นความตั้งใจของเหล่าผู้จัดการคือให้ไป๋เยี่ยเข้าร่วมพิธีมอบรางวัลและเผยใบหน้าของเขาให้ทุกคนเห็น จากนั้นในตอนเย็นบริษัทจะจัดงานปาร์ตี้และแจกเงินให้พนักงาน
โบนัสสิ้นปีมาแล้ว!
อะไรจะน่าดึงดูดไปกว่าโบนัสสิ้นปีกันล่ะ
พิธีมอบรางวัลจัดขึ้นที่สภาประชาชนและถ่ายทอดสดทางสถานีโทรทัศน์ปักกิ่ง ผู้ที่มาร่วมรับรางวัลล้วนเป็นผู้ประกอบการในกรุงปักกิ่งที่ประสบความสำเร็จในวัยสี่ห้าสิบปีทั้งนั้น
อาจกล่าวได้ว่าค่อนข้างกะทันหันสำหรับคนที่อายุน้อยอย่างไป๋เยี่ย แต่ผู้คนเหล่านี้ก็พร้อมจับตาดูเขากันไม่น้อย
ทุกคนที่เข้าร่วมพิธีมอบรางวัลต่างรู้จักเขาดี
หลังจากที่ได้เห็นไป๋เยี่ย แทนที่คนอื่นๆ จะแสดงท่าทีแปลกแยกหรือประหม่า กลับเริ่มบทสนทนาอย่างจริงใจแทน
ไป๋เยี่ยไม่คิดอะไรมากกับผู้คนเหล่านี้นัก เพราะท้ายที่สุดแล้วคนที่มายืนอยู่ที่นี่ได้ล้วนไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน
แวดวงนี้ใหญ่มากและมีคนเข้าออกมากมาย ท้ายที่สุดแล้วประชากรร้อยละ 0.3 ในแวดวงนี้ก็ไม่ใช่จำนวนประชากรส่วนใหญ่ ทว่ากลับกัน ผู้คนเหล่านี้ต่างครอบครองทรัพยากรและพลังงานจำนวนมากไว้
พิธีมอบรางวัลดำเนินไปอย่างราบรื่น โดยมีสื่อมวลชนและสถานีโทรทัศน์คอยถ่ายทอดสดการมอบรางวัล ซึ่งการเข้าร่วมงานของไป๋เยี่ยก็ทำให้ผู้คนตื่นตะลึงไม่น้อยเลย
เขาไม่ใช่บุคคลที่รวยหรือเก่งที่สุด แต่เขาคือบุคคลที่ถูกพูดถึงมากที่สุดในช่วงนี้
ดังนั้นทุกคนจึงตกตะลึงที่ไป๋เยี่ยมาเข้าร่วมงานนี้ และยิ่งรู้สึกสลดกับที่เหตุการณ์ไร้สาระก่อนหน้านี้
ทันใดนั้น ชื่อของไป๋เยี่ยก็ติดบอร์ดฮ็อตเสิร์ชอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งคำว่า ‘ไป๋หั่วหวา’ ก็ได้กลายเป็นชื่อใหม่ของไป๋เยี่ยหลังจากที่คำว่า ‘ไป๋เยี่ย‘ ถูกบล็อกโดยเวยป๋อ
[พูดไปแล้วตลกจริงๆ ถ้าหุ้นส่วนบริษัทมูลค่าหลายพันล้านจะผลักไสคนไข้ออกไปเพราะเงินแค่ไม่กี่หมื่นหยวน ไร้สาระชะมัด]
[อยากให้คนในวงการบันเทิงหัดเปิดหูเปิดตาขึ้นกว่านี้ ไม่งั้นบรรดาคนในวงการที่ยังมีอายุน้อยก็อาจจะสร้างเรื่องน่าขันให้คนให้สังคมเห็นอีกได้…]
[อ่า ในที่สุดฉันก็เข้าใจความหมายของความสำเร็จสักที เพียบพร้อมทั้งด้านคุณธรรม สติปัญญา และร่างกายจริงๆ ทั้งยังยึดถือในจรรยาบรรณแพทย์ มีบุคลิกดีเลิศ นอกจากจะหล่อแล้วยังได้รางวัลมานับไม่ถ้วนด้วย เขานำความรุ่งโรจน์มาสู่ประเทศเรา แถมเขายังเป็นสมาชิกในโครงการเชียนเหรินด้วย เก่งขนาดนี้ไม่พอ ยังมีบริษัทมูลค่าหลายหมื่นล้านอีกด้วย คุณไป๋หั่วหวาต้องการคนถือกระเป๋าให้สักคนไหมน่ะ]
ไป๋เยี่ยตอบกลับความคิดเห็นนี้ [ไม่ได้ขาดคนถือหรอกครับ ขาดกระเป๋าเลย]
หลังจากที่ไป๋เยี่ยตอบกลับข้อความนี้ หน้าเวยป๋อก็แทบระเบิดทันที
ช่องความคิดเห็นมีชีวิตชีวาขึ้นด้วยความคิดเห็นที่หลากหลาย ไม่มีใครคิดว่าไป๋เยี่ยจะมานั่งตอบกลับจริงๆ
[ได้เจอเทพตัวเป็นๆ แล้ว ท่านเทพ ผมมีกระเป๋านะ! มีกระเป๋าคุณภาพดีเลยล่ะ!]
[หลีกไปๆ เจ้านาย ฉันมีกระเป๋าทรัพยากรสำคัญแหละ~~ ฉันรู้ว่าคุณโสด คุณต้องได้ใช้มันแน่นอน]
[พวกคุณทุกคนไม่เข้าใจหรอกน่า เขาไม่ต้องการกระเป๋าพรรค์นั้นแน่นอน พี่ใหญ่ ผมมีให้สามใบเลย พี่ว่าไง]
เรื่องน่าตลกที่สุดคือ ตัวแทนแบรด์ปราดาที่จีนเองก็เริ่มเชิญไป๋เยี่ยให้มาออกแบบกระเป๋าของตนเองด้วย
ไม่เพียงแต่ปราดาเท่านั้น แต่ยังมีกุชชี่และแบรนด์ชื่อดังอื่นๆ ทั้งในและต่างประเทศที่ยินดีผลิตกระเป๋าตามสั่งสำหรับไป๋เยี่ย
ไป๋เยี่ยไม่ได้หวังว่าเรื่องตลกนี้จะได้รับการตอบรับอย่างล้นหลาม ทำให้จู่ๆ ก็พลันนึกถึงเรื่องตลกบนโลกออนไลน์ตอนที่แจ็คหม่าไปซื้อเคเอฟซี
ดูเหมือนคราวหน้าเราจะต้องระวังคำพูดกว่านี้แล้ว เกิดพูดอะไรผิดขึ้นมาก็ต้องรับผิดชอบ
เราจะกินอะไรตามอำเภอใจก็ได้ แต่เราห้ามพูดตามอำเภอใจเด็ดขาด!
ไป๋เยี่ยนึกถึงผลที่ตามมาและปฏิเสธน้ำใจจากแบรนด์เหล่านั้นไป
หลังจากจบพิธีมอบรางวัล ไป๋เยี่ยก็ได้รับคำเชิญจากผู้ประกอบการหลายคนให้ไปเข้าร่วมงานปาร์ตี้ในบริษัทของพวกเขา
วันนี้เป็นวันที่ยี่สิบหกแล้ว วันหยุดใกล้เข้ามาทุกที ผู้ประกอบการหลายรายกำลังรอรางวัลเพื่อใช้ประโยชน์จากความนิยมในการมอบโบนัสให้พนักงานบริษัท
ในปัจจุบัน อิทธิพลจากความคิดเห็นของสาธารณชนนั้นมีผลต่อมูลค่าตลาดของบริษัท
อย่างไรก็ตาม ที่บริษัทของไป๋เยี่ยเองก็จะจัดปาร์ตี้ เขาจึงปฏิเสธคำเชิญเหล่านั้นไป
เย็นวันนั้น ถังฮั่นจองโรงแรมขนาดใหญ่ไว้ ที่ชั้นหนึ่งมีสถานที่จัดแสดง เขาจึงเชิญทีมนักแสดงมาด้วย
เฉินนั่วเหยียนมาถึงบริษัทตั้งแต่ช่วงบ่ายพร้อมด้วยรถขนเงินติดอาวุธพร้อมกันกระสุนสองคัน
เงินสดสามร้อยห้าสิบล้านหยวนทำให้ไป๋เยี่ยรู้สึกว่าเงินนั้นมีมูลค่ามากขนาดไหนเป็นครั้งแรก…
จำนวนเงินที่มากขนาดนั้นทำให้เขาตะลึงจริงๆ
ตอนนี้เงินที่ไป๋เยี่ยมีเป็นเพียงตัวเลขในบัตรเท่านั้น เงินปันผลจำนวนหลายร้อยล้านในบัตรไม่น่าตกใจเท่ากับภาพตรงหน้าเขาด้วยซ้ำ
ไป๋เยี่ยอดประหลาดใจไม่ได้เมื่อเห็นเงินจำนวนมากขนาดนั้นบนเวที
เมื่อตอนที่ไป๋เยี่ยยังเป็นเด็ก เขาเคยเห็นเงินสดมาหลายครั้ง นั่นคือตอนที่เถ้าแก่ไป๋เป็นเถ้าแก่เหมืองถ่านหิน ตอนนั้นเถ้าแก่ไป๋มีห้องสำหรับจ่ายเงินพนักงานอยู่ที่ชั้นสาม ไป๋เยี่ยจำได้ว่าครั้งหนึ่งเถ้าแก่ไป๋เมาจึงพาไป๋เยี่ยไปดูห้องนั้นและบอกเขาว่า “ลูกชายเห็นไหม นั่นน่ะ ค่าสินสอดที่พ่อเก็บไว้ให้!”
ตอนนั้นไป๋เยี่ยยังเป็นแค่เด็กประถมและยังไม่ตระหนักถึงพลังของเงิน ทำเอาจู่ๆ เขาก็นึกย้อนกลับไปตอนที่ตนตระหนักได้ถึงคุณค่ามหาศาลของเงิน
ตอนที่ยังเป็นเถ้าแก่เหมืองถ่านหิน เถ้าแก่ไป๋เพิ่งเริ่มขึ้นราคาถ่านหิน รายได้ในแต่ละวันล้วนคิดเป็นรายชั่วโมง ทำให้เขาสร้างรายได้ได้กว่าสามแสนหยวนต่อชั่วโมงจากเหมืองถ่านหินสองแห่ง ซึ่งทำเงินได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
แค่วันเดียวก็มีรายได้เจ็ดล้านหยวน คนที่มาซื้อถ่านหินในตึกเล็กๆ ในตอนนั้นล้วนมาพร้อมเงินสด ไป๋เยี่ยจึงจำไว้ว่าตึกสามชั้นเล็กๆ นั้นมีไว้ใช้จ่ายเงิน
ไป๋เยี่ยคิดแล้วก็ยิ้ม
เรื่องราวล้วนดำเนินไปตามทางของมันเช่นนี้เสมอ ความโดดเด่นของผู้คนแต่ละรุ่นต่างถูกบันทึกไว้ในความทรงจำ เมื่อนึกถึงก็ทำให้รู้สึกซึ้งใจไม่เบา
เย็นวันนั้น ถังฮั่นยืนมองพนักงานปัจจุบันจากบนเวทีพร้อมกับเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “พวกคุณเห็นผ้าสีดำตรงหน้าไหม ลองทายดูสิว่ามีอะไรอยู่ในผ้า”
ทุกคนต่างก็พากันสงสัยว่าสิ่งที่ถูกคลุมไว้ด้วยผืนผ้าสีดำตรงหน้าคืออะไร
