แล้วพักเที่ยงก็จบลง
คาบเรียนวิชาแรกของช่วงบ่ายก็เริ่มขึ้น
“ไม่มีทางน่า เรามีวิชาพละทันทีหลังอาหารกลางวัน ฉันอยากจะบ้าตาย”
“อา เห็นด้วย พวกเขาควรคิดให้มากกว่านี้หน่อยไม่ได้เหรอ….”
หลังอาหารกลางวัน ฉันยังมีอาหารอยู่ในท้อง ดังนั้นฉันจึงไม่สนับสนุนที่จะให้พละเป็นวิชาแรกของช่วงบ่าย ถ้าเป็นไปได้นะ
ถึงกระนั้น เราก็ไม่สามารถทำอะไรได้ด้วยการบ่นเกี่ยวกับตารางเรียน ดังนั้นเราต้องเข้าเรียนอย่างเงียบๆ
“อืม ฉันดีใจที่วันนี้เราได้ทำอะไรง่ายๆกันนะ”
ส่วนหลักของวิชาพลศึกษาคือการออกกำลังกายเป็นหลัก แต่วันนี้เราจะออกกำลังกายในร่ม เราจึงไปอยู่กันที่โรงยิมแทน
นักเรียนคนอื่นๆ ดีใจที่ได้เห็นตาข่ายกลางโรงยิม ที่ซึ่งเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงถูกแบ่งออกเป็นกลุ่มๆเพื่อเล่นกีฬาที่พวกเขาสนใจ
“อีกนัยหนึ่ง มันคือโบนัสไทม์!”
“ไม่ใช่ว่าเราอยากจะทิ้งช่วงโบนัสนี้ไปนะ แต่จะทำไงได้คิดสะว่ามันเหมือนกับการหยุดพักละกัน!”
เนื่องจากไม่ใช่ทุกคนในชั้นเรียนที่สามารถเล่นกีฬาในเวลาเดียวกันได้ ชั้นเรียนจึงถูกแบ่งออกเป็นกลุ่มที่เล่นบอลและพวกที่ไม่ได้ทำอะไรเลยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“……อายานะ”
“……เอาจริงดิ! นายเป็นอย่างงี้ตลอดเลยนะ”
นอกจากเพื่อนร่วมชั้นของเราที่เล่นวอลเล่ย์บอลจนเหงื่อออกยังอยู่ในสนาม และเจ้าชูก็อยู่ข้างๆฉันในกลุ่มที่พักกันอยู่
ชูไม่เหมือนคนที่ชอบออกกำลังกายเท่าไหร่ เขาเลยมักจะอยู่มุมโรงยิมเป็นประจำแต่เขาชอบชำเลืองมองสาวๆที่อีกด้านของตาข่าย
(ฉันไม่รู้ว่าฉันจะรู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ดี)
ถูกต้องที่เป้าหมายของชูคืออายานะแน่นอน แต่สาวๆคนอื่นๆก็มีมาตรฐานสูงพอสมควรเช่นกัน เพราะพวกเธออยู่ในโลกของเกม…… ไม่สิ พวกเธอล้วนมีมาตรฐานสูงเป็นทุนเดิมอยู่แล้วต่างหาก
หลายคนนอกจากจะน่ารักแล้วยังมีสไตล์ที่โดดเด่นอีกด้วย
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพวกเธอเป็นสาวสวยกันทุกคน แต่คนที่เปล่งประกายที่สุดในหมู่พวกเธอไม่ใช่ใครอื่นนอกจากอายานะซึ่งชูกำลังจ้องมองอย่างตั้งใจ
“สนใจเธอขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ทะ-โทวะ…….”
ชูพูดกับฉันในขณะที่เขายกไหล่ของเขาด้วยตัวที่แข็งทื่อ
เขาจะไม่ตอบเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆของเขา แต่เนื่องจากเขาสนิทกับฉัน ชูจึงพยักหน้าตอบกลับ เขาพยักหน้าโดยไม่ต้องกังวลใดๆ ถ้าคนที่ถามเป็นฉัน
ในขณะที่คิดว่าเขาเป็นคนซื่อ แต่เขาไม่มีสมาธิพอที่จะสนใจฉันเพราะเขากำลัง
จับจ้องไปที่เพื่อนสมัยเด็กของเขา…… ในตอนแรกมีเด็กผู้ชายจำนวนมากที่มองผู้หญิงในห้องและแสดงความตื่นเต้นของพวกเขาออกมานอกเหนือจากชู
“จริงๆ แล้วอายานะเปล่งประกายทุกครั้งที่ฉันได้มองเธอ”
“…… ใช่ เธอเป็นอย่างนั้นจริงๆ”
ชูพยักหน้าตามคำพูดของฉัน และหันความสนใจไปที่อายานะอีกครั้ง
ฉันหันไปมองอายานะตามชูแต่การเห็นเธอแบบนี้ทำให้ฉันนึกถึงช่วงพักเที่ยงที่เราเพิ่งคุยด้วยกันไป
แม้ว่าความหมายที่แท้จริงของคำพูดและท่าทางของเธอจะยังเป็นปริศนา แต่จากมุมมองของฉันในฐานะผู้ยืนดูเฉยๆ อายานะดูเหมือนจะเป็นผู้หญิงที่สวยและ
น่ารักจริงๆ
ปัจจุบันอายานะกำลังเล่นบาสเก็ตบอลกับเพื่อนร่วมชั้นอย่างจริงจัง และการเคลื่อนไหวร่างกายของเธอเพียงอย่างเดียวก็ทำให้หน้าอกที่ใหญ่โตของเธอสั่นไหวในสายตาของเพศตรงข้ามและไม่เพียงแต่ชูเท่านั้นแต่เด็กผู้ชายคนอื่นๆ ก็ทึ่งกับสิ่งนี้ด้วย
“วะวะวะว้าววววว…….”
ชูผู้หน้าแดงและเขินอายแต่ไม่ละสายตาจากเธอ เป็นคนที่เริ่มส่งเสียงแปลกๆออกมา
เห็นชูแบบนั้น ฉันยิ้มและกระซิบข้างหูเขา
“นายคิดว่าอายานะคัพอะไร”
“อืม…… หืม?!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า หน้านายจะประหลาดเกินไปแล้ว”
สีหน้าของชูตลกมากจนฉันหัวเราะและไหล่สั่น เขาคงสงสัยว่าจู่ๆฉันถามอะไรเขา
ไม่มีผู้หญิงอยู่ใกล้ๆ และเนื่องจากเราไม่ใช่คนแปลกหน้ากันฉันสามารถถามสิ่งนี้กับเขาได้ …… ดีไม่ดีโทวะอาจไม่เคยพูดถึงเรื่องแบบนี้กับชูก็ได้ ตอนนี้ฉันเป็นเจ้าของร่างนี้แล้ว ดังนั้น ฉันให้อภัยสำหรับทัศนคติขี้เล่นแบบนี้ของโทวะได้!
“อืม……… บางครั้งนายก็มองอายานะแบบนั้นเหมือนกันเหรอ?”
“เอ๊ะ?”
หมายความว่าฉันไม่สามารถมองอายานะในทางลามกอนาจารได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นเหรอ?
นั่นอาจเป็นสิ่งที่ชูหมายถึงเมื่อเขาพูดคำเหล่านั้น แต่ฉันก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน แม้ว่าฉันจะไม่ได้มองผู้หญิงอย่างโจ่งแจ้งและลามก แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะไม่ได้คิดถึงพวกเธอสักหน่อย
“ฉันก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน แน่นอนฉันก็ต้องคิดอะไรแบบนั้นบ้าง จริงไหม?”
“ฉันรู้แล้ว …… ถูกของนาย ไม่มีอะไรแปลกเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย”
ใช่ ไม่มีอะไรแปลกเกี่ยวกับเรื่องนี้
ฉันยืนเคียงข้างชู ดูอายานะเล่นบาสเก็ตบอล ขณะที่ฟังความตื่นเต้นของชายหญิงอยู่ข้างสนาม
“อายานะ!”
“ได้เลย!”
อายานะรับบอลจากเพื่อนร่วมทีมแล้วชูดเข้าตาข่ายอย่างสวยงาม
ขณะที่เพื่อนร่วมทีมของเธอรวมตัวกันรอบตัวเธอเพื่อแสดงความยินดี เธอก็หันความสนใจมาที่ฉันและชู
“อะ …….”
“เราสบตากันด้วยละ”
อย่างน้อยเขาควรจะโบกมือกลับแต่เขากลับก้มหน้าลง บางทีก็รู้สึกเขินที่ถูกสังเกตเห็นว่าแอบมองอยู่ ฉันจึงถอนหายใจออกมาเล็กน้อย
“อย่างน้อยนายควรโบกมือให้เธอหน่อยนะ”
“….อะ-อาจริงด้วย”
ชูโบกมืออย่างลนลาน ส่วนฉันก็โบกมือให้อายานะเช่นกัน
อายานะยิ้มมากขึ้น และหลังจากพูดอะไรกับเพื่อนร่วมทีมแล้ว เธอก็เดินเข้ามาหาเรา
ดูเหมือนว่าตอนนี้อายานะกำลังจะหยุดพักเช่นเดียวกับพวกเราและคนอื่นๆ
พอดีกับการเปลี่ยนสมาชิกในทีม
“ทำได้ดีมาก อายานะ ตอนนี้เธอจะพักก่อนหรือเปล่า?”
“ใช่ ฉันจะฝากที่เหลือไว้กับพวกเธอแล้ว”
จากนั้นอายานะก็มุดออกมาจากตาข่ายมาที่ด้านนี้และนั่งลงตรงนี้ คั่นกลางระหว่างฉันกับชู
การมาทางด้านนี้ของอายานะนั้นไม่ใช่ปัญหา และเนื่องจากวิชาพละกำลังจะจบลงในไม่ช้า ผู้คนจำนวนมากทั้งชายและหญิงจึงมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ที่พวกเขาต้องการ
“เฮ้ ซาซากิ! วันนี้นายยังไม่ได้ทำอะไรเลย มาเปลี่ยนตัวซะ!”
ชูกำลังเดินเข้าไปในสนาม แต่แล้วชูก็หันกลับมามองเราราวกับว่าเขาเสียใจที่ทิ้งเราไว้ข้างหลัง
“รออยู่ตรงนี้ก่อนนะ ไม่นานก็เสร็จแล้ว”
“ได้ นายไปออกกำลังกายหน่อยก็ดีนะ”
“……อา ฉันเข้าใจแล้ว”
ฉันหัวเราะเบาๆให้กับความไม่เต็มใจของเขา อายานะและฉันต่างก็มองไปทางด้านหลังของชู
หลังจากนั้นอายานะก็อยู่ข้างฉันเป็นช่วงสั้นๆ จนกระทั่งคาบเรียนพละจบลง……แต่ฉันก็เหลือบไปเห็นหน้าของเธอ
(……ผู้หญิงคนนี้ เธอมีใบหน้าที่สวยงามจริงๆ )
แม้ว่าฉันจะคิดถึงเรื่องตอนเช้าและเรื่องมาสเตอร์ของเธอ แต่อายานะก็มีเสน่ห์มากพอที่จะทำให้ฉันคิดว่าความคิดแบบนั้นไม่สำคัญ
ความจริงที่ว่าผมของเธอติดอยู่ที่ผิวหนังของเธอหลังจากออกกำลังกาย อาจเป็นเพราะเหงื่อ ทำให้เธอดูมีเสน่ห์อย่างน่าประหลาด และฉันคิดว่าอายานะมีกลิ่นตัวที่ดีมาก
“มีอะไรเหรอ?”
“….เปล่า”
ฉันสงสัยว่าเธอจะสังเกตเห็นฉันไหมแม้ว่าฉันจะจ้องมองเธออย่างอ่อนโยนเพราะฉันอยู่ในระยะใกล้ขนาดนั้น
ฉันไม่แน่ใจว่าควรพูดอะไรกับเธอ จากนั้นฉันก็พูดโพล่งออกไปอย่างตรงไปตรงมา
“ฉันคิดว่าเธอดูเซ็กซี่มากเวลาเหงื่อออก และตัวเธอก็มีกลิ่นที่……หอมดีเหมือนกัน”
ฉันพูดในสิ่งที่กำลังคิดอยู่ออกไป และฉันรู้สึกประหลาดใจที่ฉันไม่ตื่นตระหนกเลย …… และรู้สึกสงบลงอย่างน่าประหลาด
อายานะผงะไปชั่วขณะ แต่จากนั้นเธอก็มองฉันอย่างมีนัยยะพร้อมกับหัวเราะ
เบาๆและไหล่ของเธอก็สั่นเล็กน้อย
“อยากดมไหม”
อายานะพูดขณะที่เธอรวบผมยาวของเธอขึ้นมาหนึ่งกำมือและเผยให้เห็นต้นคอของเธอ
โดยปกติแล้ว ผู้หญิงจะไม่ชอบกลิ่นเหงื่อ แต่อายานะดูเหมือนจะไม่สนใจมันเลย… แก้มของเธอแดงเล็กน้อย ดังนั้นเธออาจจะใส่ใจมันก็ได้
“………”
ฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับข้อเสนอเช่นนี้ แต่ช่วยไม่ได้ตอนนี้ฉันแข็งไปทั้งตัว เสียงกระดิ่งดังขึ้นเพื่อส่งสัญญาณการสิ้นสุดชั้นเรียน
อายานะจ้องมาที่ฉันอยู่พักหนึ่ง แต่จากนั้นเธอก็พึมพำสองสามคำแสดงความเสียใจและปล่อยผมของเธอลง
“มีอะไรหรือเปล่า?”
“ไม่มีอะไร”
ฉันตอบในขณะที่พยายามไม่ให้ชูสังเกตเห็นความตื่นเต้นของฉัน และฉันก็แยกตัวกับอายานะและกลับไปที่ห้องเรียน… ฉันตื่นเต้นมากกับการกระทำของอายานะ และฉันก็ตระหนักได้อีกครั้งว่าเธอน่าทึ่งเพียงใด
(……มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องคิด แต่…… อายานะ เร้าอารมณ์เกินไป)
ความคิดที่ฉันไม่สามารถพูดกับเธอต่อหน้าเธอได้รั่วไหลออกมา
เป็นความประทับใจของฉันในฐานะผู้เล่นเกม ไม่ใช่ในฐานะโทวะแต่ไม่มีใครสามารถคิดคำอื่นที่ดีไปมากกว่านี้เมื่อมองไปที่อายานะ
แน่นอนว่าเธอเป็นคนที่ดูลามกเพราะเธอเป็นนางเอกของเอโรเกะ แต่… ความลามกที่เกิดจากมือของคนอื่นนั้นไม่น่าประทับใจเท่ากับความลามกที่เธอแสดงออกมาเอง
“…ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย?”
แต่มันก็ช่วยไม่ได้ ฉันก็ยังเป็นเด็กผู้ชายเหมือนกัน
ฉันง่วงมากจนรู้สึกเหมือนจะหมดสติตลอดเวลาในเวลาที่เหลือของคาบเรียน
หลังจากพยายามอย่างถึงที่สุดที่จะไม่หลับ ตอนนี้กำลังจะเสร็จสิ้นการประชุมสิ้นสุดภาคเรียน แต่มันมีเหตุการณ์หนึ่งกำลังรอฉันอยู่ ด้วยอะไรบางอย่างฉันรู้ว่ามันกำลังจะมาถึงแล้ว
“เฮ้ ซาซากิคือคนๆไหน ฮะ?”
ฉันได้ยินใครพูดอะไรแบบนั้น
