บทที่ 331 ถังชุนหยานไปปักกิ่ง
บทที่ 331 ถังชุนหยานไปปักกิ่ง
หลังจากฟังคำพูดของพานลี่ฮวา ถังซวงคิดว่าการเปิดร้านสาขาอีกร้านหนึ่งก็ไม่น่ามีปัญหาอะไร บริษัทเครื่องสำอางซวงฮวาจำกัดของพวกเธอมีชื่อเสียง ดังนั้นสินค้าจึงมีราคาแพงและมีจำนวนจำกัด ขอเพียงพวกเธอรักษาคุณภาพไว้ ก็ไม่ต้องกลัวว่าสินค้าจะขายไม่ได้
“คุณป้าคะ งั้นก็เปิดอีกสาขาหนึ่งเถอะค่ะ ช่วงนี้หนูกำลังจะเปิดตัวสินค้าใหม่พอดี เมื่อร้านใหม่เปิดแล้ว เราก็สามารถเปิดตัวได้ทันที”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของพานลี่ฮวาเปี่ยมล้นไปด้วยความสุข
“จริงหรือซวงเอ๋อร์ งั้นก็เยี่ยมไปเลยจ้ะ ขอแค่เป็นสินค้าที่เธอพัฒนาคุณภาพก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงแล้ว”
เมื่อเอ่ยมาถึงตอนท้าย เธอถามถังซวงพร้อมมองด้วยสีหน้าคาดหวัง “ซวงเอ๋อร์ ตอนนี้มีสินค้าแบบสำเร็จแล้วหรือยังจ๊ะ? ป้าขอลองก่อนได้ไหม?” ตั้งแต่เธอใช้เครื่องสำอางที่คิดค้นจากถังซวง ใบหน้าเธอดูอ่อนกว่าวัยไปมาก บวกกับการทำงาน พักผ่อนอย่างมีวินัย และการปรับเปลี่ยนการแต่งตัวให้อ่อนเยาว์ ก็มีแต่คนบอกว่าเธอเป็นสาวทันสมัย
เมื่อเห็นท่าทางกระตือรือร้นของพานลี่ฮวา ถังซวงอดเอ่ยไม่ได้ “คุณป้า ตอนนี้ยังไม่มีค่ะ อาจจะต้องรอสักระยะหนึ่ง แต่คุณป้าไม่ต้องเป็นห่วง ถ้าคิดค้นพัฒนาเสร็จแล้ว หนูจะให้ป้าใช้ก่อนแน่นอน”
“ได้จ้ะ ป้าจะรอนะ”
เมื่อนึกถึงครั้งก่อนไม่ได้อยู่เที่ยวในปักกิ่งเท่าไหร่ พานลี่ฮวามองไปที่ถังซวงและถามขึ้นมาอีกครั้ง “ซวงเอ๋อร์ สักระยะหนึ่งที่เธอบอกมันนานเท่าไหร่หรือ หากไม่นาน ป้าจะอยู่ที่นี่นานหน่อย ถึงตอนนั้นจะได้นำสินค้าใหม่กลับไปด้วย”
“น่าจะประมาณครึ่งเดือนค่ะ ถ้าคุณป้ารอได้ ก็อยู่ต่อนานอีกหน่อยก็ได้ หนูจะได้พาไปเที่ยวรอบ ๆ ปักกิ่ง”
เมื่อได้ยินคำพูดถังซวง พานลี่ฮวารีบพยักหน้าด้วยรอยยิ้มทันที “ได้สิจ๊ะ งั้นป้าจะอยู่ต่ออีกสักพัก แบบนี้จะได้อยู่กับอาหลานด้วย ตอนนี้เธอท้อง ต้องลำบากมากแน่ ป้าจะได้ช่วยอีกแรง”
“งั้นก็ขอบคุณป้ามากนะคะ”
“เจ้าเด็กคนนี้นี่ เราเป็นครอบครัวเดียวกันยังจะขอบคุณอะไรอีก”
หลังจากพานลี่ฮวาคุยกับถังซวงเสร็จ ก็ไปหาถังเซวี่ยอีกครั้ง “เสี่ยวเซวี่ย พี่ชายเธอให้ป้าเอาหนังสือมาให้ตั้งหลายเล่ม เขาบอกว่าถ้าหนูมีเวลาก็อ่านให้มาก ๆ และยังให้ป้าเอากระดาษวาดภาพมาให้ตั้งหลายแผ่น”
หลังจากถังเซวี่ยรับหนังสือกับกระดาษวาดภาพมา ใบหน้าเธอดูมีความสุข
“ขอบคุณค่ะป้า และขอบคุณพี่เจียรุ่ยด้วยนะคะ”
หนังสือและกระดาษวาดภาพเหล่านี้มีค่ากับเธอมาก เธอไม่เคยคิดว่าเฮ่อเจียรุ่ยจะให้คุณป้านำมาให้ด้วย “คุณป้าคะ ถ้าหนูอ่านจบแล้ว หนูจะส่งคืนให้พี่เจียรุ่ยนะคะ”
พานลี่ฮวาโบกมือทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ไม่ต้อง ๆ เจียรุ่ยบอกว่าของพวกนี้มอบให้เธอเลยจ้ะ อีกอย่างเขาอ่านหมดแล้ว จะอยากได้คืนทำไม หากเธอมีเวลาก็ลองอ่านดูนะ” เธอไม่คาดคิดเหมือนกันว่าถังเซวี่ยจะมีความสนใจเหมือนกับลูกชายเธอ ความจริงผู้หญิงที่ชอบสถาปัตยกรรมมีไม่มากนัก และไม่รู้ว่าในอนาคตถังเซวี่ยจะเลือกอาชีพนี้หรือเปล่า
“เสี่ยวเซวี่ย ในอนาคตเธอวางแผนจะเรียนทางด้านนี้เลยใช่ไหม?”
“ค่ะ หนูคิดดีแล้วว่าจะเรียนทางด้านนี้” ถังเซวี่ยพยักหน้าด้วยดวงตาแวววาว
เมื่อเห็นถังเซวี่ยพูดเช่นนี้ พานลี่ฮวาก็ไม่พูดอะไรมากอีก และด้วยเหตุนี้ เธอจึงอยู่ที่ปักกิ่ง และพักอยู่ในบ้านหลังเก่าของตระกูลจิง
ส่วนเฮ่อหลานรู้ว่าพานลี่ฮวาจะอยู่ต่ออีกระยะหนึ่งก็รู้สึกดีใจเป็นพิเศษ
“พี่สะใภ้ ช่วงนี้ฉันจะไปเดินเล่นเป็นเพื่อนพี่ได้นะคะ พี่มีที่ไหนอยากไปเป็นพิเศษหรือเปล่า”
ได้ยินเช่นนี้ พานลี่ฮวารีบโบกมือเป็นพัลวัน “ไม่ต้อง ๆ ซวงเอ๋อร์กับเสี่ยวเซวี่ยก็อยู่ เธอน่ะอยู่บ้านดูแลลูกในท้องดี ๆ ก็พอแล้ว” ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเฮ่อหลานกำลังตั้งท้องลูกแฝด จึงไม่กล้าปล่อยให้เธอเดินไปมาตามใจชอบ เพราะถึงแม้ว่าเฮ่อหลานจะดูเหมือนยังสาวแต่อายุนั้นไม่น้อยแล้ว บวกกับท้องลูกแฝดอีก ต้องระวังให้มากเป็นพิเศษ
“พี่สะใภ้ ค่อย ๆ เดินไปก็ไม่เป็นไรหรอก”
อวี๋มินกับเมิ่งผิงที่อยู่ด้านข้างรีบเอ่ย “อาหลาน ช่วงนี้พวกเราก็ว่าง ไปเดินเที่ยวกับพี่สะใภ้แทนก็ได้ หากเธออยากไปด้วยกัน ก็ค่อย ๆ เดินเที่ยวไปกับพวกเราได้นะ”
เฮ่อหลานเห็นพี่สะใภ้ใหญ่กับพี่สะใภ้รองเอ่ยเช่นนี้ ก็อดเอ่ยด้วยรอยยิ้มไม่ได้ “อืม งั้นก็รบกวนพี่สะใภ้ใหญ่กับพี่สะใภ้รองด้วยนะคะ”
เดิมทีถังซวงวางแผนจะขอลาหยุดเพื่อไปเที่ยวกับพานลี่ฮวา แต่เพราะอวี๋มินกับเมิ่งผิงกระตือรือร้นมาก บอกให้ถังซวงทำหน้าที่ของตัวเองไป ส่วนพวกเธอจะคอยดูแลพานลี่ฮวาเอง “ซวงเอ๋อร์ เธอไม่ต้องลาหยุดหรอก เดี๋ยวพวกเราดูแลลี่ฮวาเองจ้ะ”
แม้แต่พานลี่ฮวาก็ยังเอ่ย “ใช่แล้วซวงเอ๋อร์ มีป้าใหญ่กับป้ารองเธออยู่ด้วยทั้งคน เธอก็ไม่ต้องห่วง รีบไปโรงเรียนเถอะ” สองวันที่ผ่านมาเธอพอคุ้นเคยกับอวี๋มินและเมิ่งผิงบ้างแล้ว พวกเธอมีเรื่องให้คุยกันมากมาย ดังนั้นมีพวกเธออยู่ด้วยก็ไม่เลวเลย
ถังซวงเห็นพวกป้า ๆ เข้าขากันได้ดี ก็สบายใจ “ค่ะคุณป้า งั้นหนูไม่ลาหยุดแล้วนะคะ”
แม้จะไม่ต้องไปเที่ยวกับพานลี่ฮวา กระนั้นถังซวงก็ยังลาหยุดหนึ่งวัน เนื่องจากสัญญาว่าจะเปิดตัวสินค้าใหม่ ครึ่งเดือนนี้เธอจึงต้องพยายามเต็มที่ อีกทั้งเธอวางแผนจะลองถามถังชุนหยานดู ว่าเธอจะยินดีมาปักกิ่งหรือเปล่า ถ้าถึงตอนนั้นมีถังชุนหยานคอยช่วยด้วย มันจะประหยัดแรงเธอไปมาก
หลังจากถังชุนหยานได้รับโทรเลขจากถังซวง เธอรู้สึกตื่นเต้นมาก และตกลงโดยไม่ต้องคิด
เธอจะได้ไปปักกิ่ง
แต่ทว่าหลังจากจ้าวเหม่ยฉินรู้เรื่องนี้ ก็ไม่เห็นด้วยทันที
“ถังชุนหยาน แกเป็นผู้หญิงคนเดียวจะไปทำอะไรที่ปักกิ่ง อีกอย่างแกก็โตขนาดนี้แล้ว เคยคิดจะแต่งงานบ้างหรือเปล่า เราหาผู้ชายที่ดูเข้าท่ามาตั้งมากมายให้แกเลือก ทำไมแกถึงไม่ชอบ?”
จ้าวเหม่ยฉินรู้สึกผิดหวังกับลูกสาวมาก แม้ว่าหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในหมู่บ้านหลี่ซานจะเกือบทำร้ายเธอ แต่เมื่อกาลเวลาผ่านไป และถังชุนหยานอายุมากขึ้น จ้าวเหม่ยฉินจึงรู้สึกว่าต้องหาคู่ให้ลูกสาวตัวเองให้เร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นลูกสาวจะยิ่งอายุมากขึ้น หากจะหาคู่ให้ก็ไม่ง่ายแล้ว
เมื่อถังชุนหยานได้ยินคำพูดของแม่ ก็เอ่ยอย่างต่อต้าน “หนูยังเด็กขนาดนี้ ทำไมต้องหาคู่ด้วย อีกอย่างพี่สาวซวงก็ยังไม่ได้แต่งงานเหมือนกัน หนูจะรีบร้อนไปทำไม”
“เฮอะ… แกเทียบกับยัยนั่นได้หรือไง? ตอนนี้เธอยังเรียนอยู่ อีกอย่างแม่ยัยนั่นก็มีความสามารถ และยังได้แต่งงานกับคนจากปักกิ่ง มีฐานะดี ต่อไปถังซวงจะเป็นคุณหนูอยู่ในเมือง ไม่ใช่คนระดับเดียวกันกับสาวบ้านนอกอย่างแก แกอยู่บ้านทุกวันอย่างนี้ สู้แต่งงานออกไปดีกว่า”
“หนูไม่…”
ถังชุนหยานไม่อยากอยู่ที่นี่เลยสักนิด
หลังจากเธอช่วยถังซวงจัดการยาสมุนไพร เธอหาเงินได้ด้วยตัวเอง อีกทั้งยังรู้สึกรักในอิสรภาพของตัวเองด้วย แม้เธอจะหยุดทำไปได้สักพัก แต่เธอก็ประหยัดเงินได้เป็นจำนวนมาก จึงมีความสุขในทุกวัน
เมื่อเห็นว่าลูกสาวไม่ฟังที่เธอพูด จ้าวเหม่ยฉินก็โกรธมาก
“ถังชุนหยาน ยังไงก็อย่าได้คิดจะไปปักกิ่งเลย”
แต่ทว่าครั้งนี้ถังชุนหยานตั้งใจแน่วแน่ที่จะใช้ชีวิตตามความต้องการของตัวเอง ด้วยเหตุนี้เธอถือโอกาสตอนที่คนในบ้านไม่สนใจ ออกเดินทางไปปักกิ่งเพียงลำพัง
หลังจากจ้าวเหม่ยฉินทราบจากปากผู้ใหญ่บ้านว่าลูกสาวตนได้ออกไปแล้ว ก็กลัวว่าเธอจะเป็นอันตราย และเมื่อกลับถึงบ้านไปดู ก็ไม่เห็นถังชุนหยานแล้วจริง ๆ
—————————————————-
