บทที่ 404 ขึ้นบ้านใหม่
บทที่ 404 ขึ้นบ้านใหม่
ถังซวงเห็นเกอชิงเหม่ยเปิดประตูออกมา ก็รีบกล่าวทักทายด้วยรอยยิ้ม
ทันทีที่เดินเข้ามาในลานเล็ก ๆ แล้ว ทุกคนเห็นถึงความสะอาดสะอ้านและสบายตาของสวนดอกกุหลาบตรงมุม ราวกับพวกมันกำลังเบ่งบานราวกับต้อนรับแขกผู้มาเยือน
“ที่นี่สวยมากเลยค่ะ”
ถังเซวี่ยกล่าวชื่นชมก่อนจะโน้มตัวเข้าหาเกอชิงเหม่ยแล้วถามต่อ “มันเป็นแบบนี้ตั้งแต่ต้นเลยหรือคะ?”
ก่อนเกอชิงเหม่ยจะทันได้ตอบกลับ ถังชุนหยานกล่าวแทรกขึ้นว่า “ค่ะ ลานนี้สวยมาก แต่มันไม่ได้สวยอย่างนี้ตั้งแต่แรกหรอก ตอนฉันมาที่นี่ครั้งแรกมันไม่ใช่แบบนี้เลย”
“เป็นเพราะฉันจัดการให้มันเข้าที่เข้าทาง มันก็เลยดูสวยขึ้นน่ะ ไว้คราวหน้าฉันจะปลูกต้นไม้เพิ่มอีก”
ทุกคนเดินพูดคุยกันขณะเข้าไปด้านในบ้านอย่างสนุกสนาน
ส่วนหลี่จงอี้และซูเหนียนอวิ๋นยิ่งมีความสุขมาก หลังจากเห็นว่าถังซวงและคนอื่น ๆ มาเยี่ยม
“ซวงเอ๋อร์ เจ๋อหยวน ในที่สุดพวกเธอก็มา เอาล่ะ นั่งลงก่อน ๆ คงจะหิวแล้วสิท่า มากินมื้อเย็นกันดีกว่า”
“คุณปู่ คุณย่าซู อยู่ที่นี่เป็นยังไงบ้างคะ?”
ถังซวงและถังเซวี่ยถามด้วยความห่วงใย เพราะเกรงว่าอาวุโสทั้งสองคนจะแปลกที่แปลกทาง
“ไม่ต้องห่วงจ้ะ หลังจากย้ายมาอยู่ที่นี่ พวกเราหลับสบายมากเลย”
ถังซวงและถังเซวี่ยโล่งอกเมื่อได้ยินอย่างนั้น ทั้งสองหยิบของขวัญที่เตรียมไว้ออกมา
“คุณปู่ คุณย่าซู พวกเราขอแสดงความยินดีกับบ้านใหม่ของทั้งสองคนด้วยนะคะ”
ถังซวงมอบชุดจานชามสวยงาม ส่วนถังเซวี่ยมอบเครื่องใช้ในครัว ถังชุนหยานมอบน้ำหอม ซึ่งทุกสิ่งอย่างมีประโยชน์และสามารถใช้งานได้จริง
สำหรับชายหนุ่มอย่างโม่เจ๋อหยวนและตู้จ้งเหว่ยเองก็มีของขวัญด้วยเช่นกัน ทั้งสองคนเตรียมผ้าห่มมาเป็นของขวัญในคราวนี้
หลังจากเห็นของขวัญที่ถังซวงและคนอื่น ๆ หลี่จงอี้และซูเหนียนอวิ๋นยกยิ้มก่อนจะรับมันไว้ “ขอบคุณที่พวกเธอคิดถึงเราสองคนเสมอนะ พวกเราสองคนชอบของขวัญเหล่านี้มากเลยจ้ะ”
ถังซวงและคนอื่น ๆ มีความสุขมากเมื่อเห็นว่าหลี่จงอี้และซูเหนียนอวิ๋นชอบของขวัญเหล่านี้
เกอชิงเหม่ยพูดด้วยรอยยิ้ม “เอาล่ะ รีบนั่ง แล้วทานอาหารเย็นกันเถอะจ้ะ”
หลังจากนั่งลง ทุกคนเริ่มขยับตะเกียบ
ในตอนแรก ตู้จ้งเหว่ยรู้สึกประหม่า แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ปรับตัวได้ เพราะหลี่จงอี้และคนอื่น ๆ ปฏิบัติต่อเขาเป็นอย่างดี ไม่ต่างจากที่ปฏิบัติกับโม่เจ๋อหยวนเลย
หลังอาหารเย็นผ่านพ้น หลี่จงอี้ไม่คิดรั้งถังซวงและคนอื่น ๆ เอาไว้
“ซวงเอ๋อร์ รีบกลับเถอะ เดี๋ยวมันจะมืดเสียก่อน”
“ค่ะคุณปู่ แล้วเจอกันใหม่นะคะ”
แต่ซูเหนียนอวิ๋นจับมือถังซวงและถังเซวี่ยเอาไว้ “รีบกลับเร็วเข้า แล้วระวังตัวด้วยล่ะ… ฉันไม่ได้อยู่ในบ้านตระกูลจิงแล้ว ตอนนี้เธอสองคนต้องดูแลแม่ตัวเองให้ดีนะ อย่าปล่อยให้เธอเหงา ทารกน้อยในครรภ์ทั้งสองด้วย”
“ไม่ต้องห่วงค่ะคุณย่าซู พวกเราจะดูแลคุณแม่เป็นอย่างดีเลยค่ะ”
“จ้ะ ดีแล้ว”
จากนั้นเกอชิงเหม่ยก็ส่งถังซวงและคนอื่น ๆ กลับออกไป
โม่เจ๋อหยวน ตู้จ้งเหว่ยไปส่งถังซวง ถังเซวี่ย และถังชุนหยานกลับบ้านตระกูลจิง ก่อนที่พวกเขาจะแยกย้ายกลับบ้านเช่นกัน
เห็นว่าสองพี่น้องและถังชุนหยานกลับมาแล้ว เฮ่อหลานยกยิ้มก่อนกล่าวถามว่า “ลุงหลี่กับอาจารย์เป็นยังไงบ้างจ๊ะ? แม่อยากจะไปด้วยจัง แต่วันนี้มีแต่คนหนุ่มสาว แม่เลยไม่อยากจะไปรบกวน กลัวจะไม่สนุกกันเสียเปล่า”
ถังซวงกล่าวกับแม่ด้วยรอยยิ้ม “แม่คะ คุณปู่กับคุณย่าสบายดีมาก ๆ สวนเล็ก ๆ ที่นั่นก็สวยมากเลยนะคะ คราวหน้าไว้เราไปดูด้วยกันดีไหม?”
“จ้ะ แม่ก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน ช่วงนี้แม่ต้องอยู่แต่บ้าน เลยรู้สึกเบื่อนิดหน่อย” ยิ่งท้องของเธอใหญ่ขึ้น เธอก็ยิ่งออกจากบ้านน้อยลง เฮ่อหลานจึงต้องใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่บ้านอย่างช่วยไม่ได้
ขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุย จิงเจ้อหรงเดินเข้ามาและได้ยินสิ่งที่เฮ่อหลานพูด เขารีบเดินเข้าหา “เฮ่อหลาน ถ้าคุณเบื่อ ผมจะพาคุณไปเยี่ยมลุงหลี่วันพรุ่งนี้เลยก็ได้ แล้วเราก็สามารถไปเดินเล่นรอบ ๆ ได้นะครับ แต่เพราะผมยุ่งมากเลยช่วงนี้ ขอโทษนะ ตอนนี้งานผมใกล้เสร็จแล้ว คงมีเวลาอยู่กับคุณมากขึ้น”
เห็นจิงเจ้อหรงตำหนิตัวเองอย่างนั้น เฮ่อหลานรีบพูดต่อว่า “อาเจ้อ งานก็สำคัญค่ะ อีกอย่างเราอยู่ด้วยกันตลอดอยู่แล้ว แค่นี้ฉันก็พอใจแล้วค่ะ”
เห็นเฮ่อหลานกับจิงเจ้อหรง ถังซวงและคนอื่น ๆ จึงแยกย้ายกันกลับไปที่ลานของตัวเองอย่างรู้ทัน
แต่เฮ่อหลานกลับยังไม่รู้ตัว หลังจากพูดคุยกับจิงเจ้อหรงสักพัก เธอจึงรู้สึกตัว “อ้าว ฉันว่าจะถามอะไรกับเด็ก ๆ ต่ออีกสักหน่อย ไปไหนกันแล้วล่ะ”
จิงเจ้อหรงยกยิ้มก่อนจะจับมือเฮ่อหลานแล้วพูดปลอบโยน “ ไม่เป็นไรหรอกครับ พรุ่งนี้ก็ยังมีเวลาให้ถามอีกตั้งเยอะ”
“ค่ะ”
วันต่อมา จิงเจ้อหรงกับเฮ่อหลานไปที่บ้านของหลี่จงอี้และซูเหนียนอวิ๋นด้วยกัน ส่วนถังซวงและถังเซวี่ยยังคงไปโรงเรียนเช่นเคย
แต่เพียงไม่นาน สุดสัปดาห์ก็มาถึง
เป็นวันที่หลี่จงอี้และซูเหนียนอวิ๋นจะจัดงานเลี้ยง
ถังซวง ถังเซวี่ย และถังชุนหยานตื่นแต่เช้าเพื่อจะไปช่วยงาน
วันนี้เฮ่อหลานตื่นเต้นมาก อีกทั้งเห็นว่าลูกสาวทั้งสองกับถังชุนหยานกำลังเตรียมตัว เธออดไม่ได้ที่จะกล่าวด้วยรอยยิ้ม “พวกลูกไปช่วยป้าเกอก่อนเลยจ้ะ เดี๋ยวพวกเราจะไปรอที่ร้านอาหาร”
“ค่ะแม่ แต่แม่ดูแลตัวเองด้วยนะ”
เฮ่อหลานพยักหน้าทันที “จ้ะ ๆ แม่รู้แล้ว”
หลังจากถังซวงและคนอื่น ๆ ออกไป เฮ่อหลานกับจิงเจ้อหรงก็ออกไปด้วยเช่นกัน
เมื่อถังซวงและคนอื่น ๆ มาถึงแล้ว เกอชิงเหม่ยกำลังช่วยซูเหนียนอวิ๋นหวีผม เมื่อเห็นว่าทั้งสามคนเข้ามา เธอกล่าวทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้มอบอุ่น “ซวงเอ๋อร์ เสี่ยวเซวี่ย ชุนหยาน มาเร็วจังเลย”
“พวกเรามาช่วยป้าเกอค่ะ”
ซูเหนียนอวิ๋นหัวเราะหลังได้ยินอย่างนั้น แล้วพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี “จ้ะ วันนี้ฉันขอรบกวนทุกคนด้วยนะ”
“ไม่รบกวนอะไรเลยค่ะ”
ถังเซวี่ยโน้มตัวไปด้านหน้าเพื่อดูว่าเกอชิงเหม่ยจัดทรงผมให้ซูเหนียนอวิ๋นยังไง “โอ้โห… ป้าเกอเก่งจังเลยค่ะ”
“เป็นเพราะฉันทำผมให้อาจารย์มานานหลายปี ฝีมือเลยดีขนาดนี้ไง”
ขณะพูดคุย เกอชิงเหม่ยจัดการกับทรงผมของซูเหนียนอวิ๋นเสร็จพอดี “เอาล่ะค่ะอาจารย์ วันนี้อาจารย์สวยที่สุดเลยค่ะ”
ซูเหนียนอวิ๋นมองหน้าตนเองในกระจก ก่อนจะพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม “ดูดีเลยทีเดียว แต่ฉันแก่มากแล้ว เราไม่ต้องพูดกันเรื่องความสวยความงามหรอกนะ ฮ่า ๆ”
“คุณย่าซูเข้าใจผิดแล้วค่ะ ไม่ว่าเราจะอายุเท่าไหร่ เราก็ต้องไม่หยุดคิดเรื่องความสวยนะคะ มาค่ะ ให้ฉันแต่งหน้าให้นะ” ถังชุนหยานหยิบเครื่องสำอางที่เธอทำออกมา เพื่อแปลงโฉมหญิงชราตรงหน้า
แต่ซูเหนียนอวิ๋นคิดว่ามันไม่จำเป็นเลย สำหรับเธอแล้ว เท่านี้ก็เพียงพอ ไม่มากหรือน้อยเกินไป
ท่วาเวลานี้เกอชิงเหม่ยยกยิ้มก่อนจะกล่าวต่อว่า “อาจารย์คะ อย่าปฏิเสธเลยค่ะ ชุนหยานตั้งใจเตรียมมาเพื่อคุณเลยนะ”
ซูเหนียนอวิ๋นได้ยินอย่างนั้นจึงตอบตกลง “จ้ะ ๆ อย่างนั้นก็ตามสบายเลย”
ถังชุนหยานตั้งใจแต่งหน้าให้ซูเหนียนอวิ๋น จนกระทั่งถึงขั้นตอนสุดท้าย เธอพึงพอใจกับผลงานของตนเองมาก “คุณย่าซู เสร็จแล้วค่ะ”
ทันทีที่ซูเหนียนอวิ๋นเห็นใบหน้าของตนเองในกระจก เธอแทบจะไม่เชื่อสายตา เพราะใบหน้าของเธอดูอ่อนเยาว์ลงอย่างมาก
เกอชิงเหม่ยที่อยู่ด้านข้างอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น และอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ “ชุนหยาน สุดยอดมากจริง ๆ คราวหน้าไว้ลองให้ฉันบ้างนะ”
“ได้เลยค่ะป้าเกอ”
ถังชุนหยานยกยิ้มอย่างมีความสุข หลังจากนั้นทุกคนก็ช่วยกันเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ซูเหนียนอวิ๋น หลังจากจัดการทุกสิ่งเสร็จสิ้นจึงมุ่งหน้าสู่ร้านอาหาร
