ตอนที่ 6 หนูฟางกับน้องข้าว
นิ่งเงียบไปเลยครับผม
ต่อหน้าสายตาอ้อนวอนอยากให้มาบ้านอีกครั้ง
ของทั้งสอง
หนึ่งเป็นพี่สาวเจ้าของบ้าน
คุณเซซิเลีย
ส่วนอีกหนึ่งเป็นน้องแมวน้อย
คุณฟางข้าว
สองดวงตากลมโตเปล่งประกายสื่อความหมาย
คล้ายต้องการให้ผมมาเล่นด้วยอีก
“…” ปฏิเสธไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
สุดท้ายปลายทางผมก็รับปากไปแบบมึนงงสับสนไม่เข้าใจ
“อยากครับ”
“เมี๊ยววววว~” คุณฟางข้าวร้องดีใจทันที
ก่อนขดตัวนอนไม่คิดขยับไปไหนอีก
ราวกับต้องการยึดพื้นที่ส่วนพิเศษ
ไม่ปล่อยให้ใครแย่งชิงไปไหน
และที่สำคัญที่สุดอาจไม่ต้องการให้ผมหนีหายไปไหนก็ได้
“…” ผมถอนหายใจใช้ฝ่ามือตัวเองลูบขนของคุณฟางข้าวไปมา
น้องดันหัวขึ้นมาถูมือผมด้วย
น่ารักมาก
น่ารักเกินไปแล้ว
โดยเฉพาะใบหูกระดิกอารมณ์ดีไปมา
“เห็นไหมละ ฟางข้าวเองก็ดูชอบสาวน้อยด้วย”
“อาจจะมากกว่าพี่สาวอีก” เหมือนผมจะรู้สึกไปเองรึเปล่า
เหมือนเห็นพี่สาวแสยะยิ้มมุมปากมากไปด้วยแผนการ
น่าจะตาฝาดไปมากกว่า
หลังจากนั่งยิ้มหัวเราะจดจ้องมองฟางข้าว
ไปเรื่อยเปื่อย
พี่สาวเจ้าของบ้านก็ชี้มาทางผม
“ฟาง”
“ข้าว” ก่อนหันมาชี้ที่คุณฟางข้าวต่อ
พอเห็นผมก็เข้าใจได้ทันทีว่าพี่สาวเจ้าของบ้าน
กำลังสื่อสารอะไรออกมา
มันคือการเปลี่ยนชื่อของผม
เปลี่ยนเป็นรอบที่สาม
“อยู่ในบ้านของพี่สาว สาวน้อยต้องชื่อ ฟาง”
“ส่วนฟางข้าว”
“ก็จะต้องเปลี่ยนเป็นน้องข้าวนะ”
“เมี๊ยว~” คุณฟางข้าวร้องตอบกลับมาเบาบาง
เหมือนจะยินยอมง่ายดาย
ผิดกับตัวผมที่ยิ้มแห้ง
ไม่รู้ว่ามันมาถึงจุดนี้ได้ยังไง
“…”
“ไม่ได้เหรอ?”
“ดะ ได้ครับ ไม่มีปัญหาแน่นอน”
“เย้~” พี่สาวยิ้มหัวเราะสุขใจเป็นที่สุด
ปล่อยให้ผมนั่งนิ่งงุนงง
เริ่มจากเจอน้องฟางข้าว
นั่งเล่นสนุกสนานไปตามอารมณ์
ก่อนมาหยุดที่หน้าบ้าน
เจอพี่สาวเจ้าของบ้าน
โดนชักชวนเข้ามาในบ้าน
โดนปิดกั้นขอให้เล่นกับคุณฟางข้าว
โดนเปลี่ยนชื่อ
สุดท้ายก็ถูกขอให้มาอีกในอนาคต
หลังจากทบทวนไปมา
มีความคิดหนึ่งไหลเข้ามาในหัวสมองของผม
ไหลมาแบบไม่รู้ตัว
“…” เนื้อตัวสั่นสะท้านเล็กน้อยก่อนเปิดเผยรอยยิ้มแห้งขึ้นมา
“นี่ ผมกำลังถูกล่อลวงใช่ไหมครับ?”
“โดนล่อลวงด้วยน้องแมว”
“เป็นไปได้ด้วยเหรอ?”
“เป็นไปไม่ได้หรอก”
“…” แต่ถ้ามันเป็นจริงขึ้นมาเหยื่ออย่างผม
คงต้องจบชีวิตการเป็นเหยื่อ
ต้องโดนกลืนกินรวบหมดตัวแน่นอน
แถมยังเป็นการล่อลวงแบบสุดยอดมากไปด้วยแผนการ
นะ นี่มันเหนือล้ำกว่าคุณเซลิสไปหลายต่อหลายเท่า
พี่สาวคนนี้เป็นใครกันแน่
ระหว่างผมกำลังจมจ่อมไปกับห้วงความคิดของตัวเอง
เสียงอบอุ่นมากไปด้วยเสน่ห์ก็ดังขึ้นข้างหู
คล้ายเสียงสวรรค์เชิญชวน
แต่ในขณะเดียวกันมันก็คือ
เสียงจากนรกหอมหวน
ชักชวนให้หลงผิด
“หนูฟางจะอยู่เล่นกับน้องข้าวใช่ไหม?”
“เมี๊ยวววววว~”
“…ครับ” อย่างที่คิด
ผมต้องโดนล่อลวงแล้วแน่นอน
—
ระหว่างปล่อยให้ฟางข้าวกับคุณฟางข้าว (แมว) เล่นสนุกไปตามอารมณ์
เซซิเลียย้ายตัวเองเข้าไปอยู่ในห้องครัว
เตรียมทำอาหารเย็นต้อนรับสมาชิกครอบครัวที่กำลังมาถึง
กับครอบครัวคนใหม่ที่กำลังนั่งเล่นอยู่ในห้องตรงข้าม
เพื่อให้ทุกสิ่งอย่างเป็นไปตามต้องการ
“หนูฟาง” หล่อนต้องถามฟางข้าวให้แน่ใจว่าต้องการอยู่ร่วมรับประทานอาหารเย็นรึเปล่า
หากไม่ยินยอมจะได้อาศัยแผนการอื่นเข้าช่วยเหลือ
“ข้าวเย็นอยากกินอะไรเหรอ?” นิ่งเงียบไร้สุ้มเสียงตอบกลับมา
เซซิเลียยื่นหน้าออกจากห้องครัว
ก็พบเห็นภาพยอดเยี่ยมเข้าให้
“…” สาวน้อย(?) นอนกอดกับน้องแมวน้อยขนนุ่มนิ่ม
เหมือนทั้งสองจะหลับไปแล้ว
“อารา~ อารา~”
“…” เธอขยับร่างเนื้อรวดเร็ว
ก่อนมาปรากฏเบื้องหน้าทั้งสอง
สายตาเปล่งประกายซุกซ้อนหลายสิ่งอย่าง
ทำเอาผู้คนพบเห็นต้องหวาดหวั่นหลายส่วน
“…” สภาพของฟางข้าวตอนนี้เรียกได้ว่าอาหารจานหวานให้ลิ้มลองง่ายดาย
ไม่หลงเหลือกำแพงหนากั้นในตอนแรกเลยแม้แต่น้อย
หากหญิงสาวอยากคิดลิ้มลอง
ช่วงจังหวะเวลานี้คือช่วงเวลายอดเยี่ยมที่สุด
โอกาสครั้งเดียวชั่วชีวิต
“…” หัวใจดวงโตของเซซิเลียเต้นหนักหน่วงเพิ่มจังหวะไปอีกหลายเท่าตัว
พอเห็นสาวน้อย(?) ไร้ป้องกัน
เธอกลืนน้ำลายข่มบางสิ่งอย่างหลายต่อหลายครั้ง
ก่อนกลับมาได้สติอีกครั้ง
“ทั้งที่ตอนตื่นนอนดูกระตือรือร้นไม่เปิดช่องให้จู่โจม”
“แต่พอนอนหลับกับเปิดช่องว่างให้เยอะแยะมากมาย”
“นอนหลับแบบนี้ พี่สาวลำบากใจนะคะ” เธอลอบกลืนน้ำลาย
พยายามหักห้ามบางสิ่งอย่างที่ัมันกำลังทำร้ายทำลาย
ต้องการออกสู่โลกภายนอก
“ไม่ได้ค่ะ ห้ามคิดเด็ดขาด”
“ตะ แต่ถ้านิดหน่อยคงไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”
“…” เธอนั่งลงโซฟายกหัวฟางข้าวขึ้นมา
หนุนตักตัวเอง
“…ผู้ชายหน้าสวยแบบนี้จะหาได้จากที่ไหนอีก”
“ทั่วทั้งโลกคงหาอีกไม่ได้แน่นอน”
“น่าเสียดาย” น่าเสียดายที่ไม่เจอให้เร็วกว่านี้
ถ้าเจอรวดเร็วกว่านี้เธอจะมีความสุขขนาดไหน
พอคิดได้หล่อนก็ลอบกลืนน้ำลายอีกครั้ง
“อืออออออ~” ฟางข้าวขดตัวกลายเป็นลูกบอล
พร้อมส่งเสียงชวนให้หัวใจพองโต
“แถมยังขี้อ้อนด้วย”
“ยอดเยี่ยมค่ะ ยอดเยี่ยมที่สุดไปเลย”
หลังจากเล่นสนุกไปตามอารมณ์นิดหน่อยพอให้มีกำลังใจทำงาน
หล่อนก็กลับมาได้สติอีกครั้งเนื่องจากพบเห็นนาฬิกากำลังขยับเขยื้อนไปตำแหน่งท้องฟ้าใกล้คืน
หากยังปล่อยเอาไว้แบบนี้รับรองไม่มีข้าวเย็นให้กินแน่นอน
“เวลาปานนี้แล้วเหรอ?”
“ถ้าเซลิสมาเห็นเด็กน้อยน่ารักแบบนี้เข้า”
“ต้องดีใจมากเลย” เซซีเลียเปิดเผยรอยยิ้มซุกซน
“งั้นข้าวเย็นก็เอาเป็น—”
