จักรพรรดิมังกร – ตอนที่ 553

คำพูดของคุณปู่กู้ไม่สามารถพูดได้ว่าไม่รุนแรง สิ่งนี้ทำให้ในใจของกู้เจี้ยนหมินหวาดระแวงสุดขีด

“พ่อ ไม่ใช่แบบนั้น ต่อให้หยุนหลันเป็นประธาน เธอก็ยังเป็นหลานสาวของพ่อ”

“เหอะ!”คุณปู่กู้ส่งเสียงเย็นชา หลับตาแล้วพูดว่า “หล่อเลี้ยงเธอเป็นประธานแล้ว ก็ลืมกิจการของในตระกูลไปแล้ว! พวกแกคิดว่าขายหุ้นในมือแล้ว ก็ไม่มีเกี่ยวอะไรกับกิจการในตระกูลแล้วใช่มั้ย!”

“นี่ หยุนหลันก็ไม่ได้ทำงานในกิจการของตระกูลแล้ว ต่อให้อยากจะจัดการก็จัดการไม่ได้แล้ว”

กู้เจี้ยนหมินพูดอย่างลำบากใจ

หลี่โม่หรี่ตา ในใจรู้ว่านี่เป็นการแสดงที่ยอดเยี่ยม เกรงว่าคนของในตระกูลกู้ได้ตกลงกันไว้แล้ว เตรียมจะเอาผลประโยชน์จากในหยุนจงหลันกรุ๊ป

กู้เจี้ยนกั๋วพูดอย่างไม่พอใจ “เจ้ารอง แกไม่ต้องพูดอะไรที่ไร้ประโยชน์ ตั้งแต่หลังจากที่หยุนหลันจากไป การสั่งซื้อสินค้าของกิจการในตระกูลลดลงอย่างมาก เรื่องนี้หนีไม่พ้นเกี่ยวข้องกับลูกสาวของแก!”

“ฉันก็สงสัยว่าทำไมพวกแกถึงได้มีความสุขมากเมื่อตอนที่ขายหุ้น ฉันคิดว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์พวกแกน่าจะตีซี้คนรวยมีอำนาจไว้ตั้งนานแล้ว จากไปแล้วก็อยากจะทำให้กิจการของตระกูลพังไม่เป็นท่า ดูเหมือนว่าบ้านพี่รองของพวกแกจะร้ายกาจ”

กู้เจี้ยนเจียงพูดเสริมตาม

เมื่อต้องเผชิญกับความรับผิดชอบของบ้านพี่ใหญ่และบ้านน้องสาม กู้เจี้ยนหมินรู้สึกไม่สามารถที่จะโต้แย้งได้

แนวความคิดในใจของพวกเขาก็มีอคติมานานแล้ว ไม่ว่ากู้เจี้ยนหมินจะพูดอย่างไร ก็ไม่มีทางทำให้พวกเขาเชื่อได้

ที่สำคัญกู้เจี้ยนหมินก็รู้ว่านี่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ สิ่งที่พูดในขณะนี้ เป็นเพียงการปกปิดเท่านั้น

“ทำไมไม่พูดไม่จา? ไม่กล้ายอมรับใช่มั้ย? พวกแกทำแบบนี้ต่ำช้าไร้ยางอายเกินไปแล้ว! ทำลายกิจการในตระกูลแล้ว ละอายใจต่อพ่อของเรามั้ย ละอายใจต่อบรรพบุรุษของตระกูลเรามั้ย!”

ทั้งน้ำเสียงและสีหน้าของกู้เจี้ยนกั๋วล้วนเข้มงวดพูดด้วยความโกรธ

สีหน้าของกู้เจี้ยนหมินซีดเผือด และเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากอย่างต่อเนื่อง

“ไม่มี พวกเราไม่เคยทำเรื่องผิดต่อในตระกูลจริงๆ พ่อได้โปรดเชื่อพวกเราด้วย”

“เจ้ารอง ไม่พูดอะไรกับแกมากนัก ในเมื่อหยุนหลันมีความสามารถ งั้นก็ให้เธอช่วยเหลือสงเคราะห์กิจการของในตระกูลให้มากๆ หยุนจงหลันกรุ๊ปก็ทำอุตสาหกรรมยาด้วยไม่ใช่เหรอ ให้หยุนจงหลันกรุ๊ปให้การสั่งซื้อสินค้ากับกิจการในตระกูลบ้าง”

คุณปู่กู้ก็ถอดหน้ากากออกมา พูดเป้าหมายสูงสุดออกมา

ยิ้มอย่างเจื่อนๆ กู้เจี้ยนหมินพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า “หยุนหลันก็เป็นแค่ประธาน ที่สำคัญยังเพิ่งรับตำแหน่ง เรื่องบางอย่างทำอย่างเปิดเผยมากเกินไปไม่ค่อยดี สิ่งที่สำคัญที่สุดคือในบริษัทหยุนหลันไม่ได้เป็นใหญ่คนเดียว”

“แกกำลังหลบหลีกเหรอ? แกเห็นว่าการจัดการบริหารกิจการในตระกูลไม่ดี เห็นคนจะตายไม่ช่วยเหรอ? ทำไมฉันถึงได้มีลูกอกตัญญูอย่างแก!”

คุณปู่กู้จ้องเขม็งด้วยท่าทางโกรธเป็นอย่างมาก มีท่าทางที่จะหยิกกู้เจี้ยนหมินให้ตายถึงจะระบายความโกรธได้

กู้เจี้ยนหมินหันหน้ามองไปที่หลี่โม่อย่างตื่นตระหนก หวังว่าหลี่โม่จะช่วยเหลืออย่างรวดเร็ว

“คุณปู่ ลุงใหญ่ อาสาม พวกคุณคิดได้เบี่ยงเบนไปเล็กน้อย แม้ว่าหยุนจงหลันกรุ๊ปจะทำอุตสาหกรรมยา แต่ว่าผลิตภัณฑ์หลักของตอนนี้ยังไม่ได้รับการพัฒนาออกมา นั่นก็หมายความว่าตอนนี้หยุนจงหลันกรุ๊ปมีเพียงเฟรมเวิร์กอย่างเดียวเท่านั้นเอง”

คุณปู่กู้พวกเขาทั้งสามคนต่างก็ขมวดคิ้ว ใช้สายตาที่สงสัยทองไปที่หลี่โม่พร้อมกัน

หลี่โม่พูดต่อไปว่า “ที่สำคัญตามที่ผมเข้าใจ ผลิตภัณฑ์ที่หยุนจงหลันกรุ๊ปกำลังเตรียมที่จะเปิดตัวเป็นยาจีน ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสิ่งของที่ตระกูลกู้ผลิตทั้งนั้น จะสั่งซื้อสินค้าของโรงงานของพวกคุณได้อย่างไร?”

“ต่อให้หยุนหลันเป็นประธาน ต่อให้คำพูดจะมีผล ต่อให้จะดูแลพวกคุณ งั้นก็ต้องมีเหตุมีผลที่ดูแลอยู่ภายในขอบเขตที่กำหนด จากสถานการณ์ตอนนี้มาพูด ไม่มีความสามารถดูแลกิจการในตระกูลได้ด้วยซ้ำ”

เมื่อหลี่โม่พูดแบบนี้จบ แม้ว่าในใจของคุณปู่กู้พวกเขาทั้งสามคนหงุดหงิดเป็นอย่างมาก แต่ไม่มีคำพูดพอที่จะโต้แย้ง

คุณปู่กู้ที่รู้สึกเสียหน้า ก็จ้องมองไปที่กู้เจี้ยนกั๋วอย่างโหดเช่นกัน ค่อนข้างตำหนิที่กู้เจี้ยนกั๋วไม่ทำความเข้าใจสถานการณ์ให้ชัดเจน

กู้เจี้ยนกั๋วกัดฟันอย่างโหดเหี้ยม และพูดอย่างจำใจว่า “แกบอกว่าอะไรก็คืออะไรเหรอ? ต่อให้แกพูดถูก หยุนจงหลันก็สามารถเป็นตัวแทนจำหน่ายผลิตภัณฑ์ในบริษัทของตระกูลได้ สามารถช่วยเหลือในตระกูลได้เหมือนกัน!”

“นั่นไม่เรียกว่าช่วยเหลือในตระกูล นั่นเรียกว่ายึดผลประโยชน์ส่วนรวมมาเป็นส่วนตัว ถ้าเป็นแบบนั้น เกรงว่าหยุนหลันทำงานได้ไม่ถึงหนึ่งเดือน ก็จะโดนไล่ออก นี่เป็นเรื่องที่พวกคุณต้องการที่จะเห็นเหรอ?”

หลี่โม่ถามกลับ

แก้มของกู้เจี้ยนกั๋วกระตุกทีหนึ่ง จ้องเขม็งไปที่หลี่โม่อย่างโหดเหี้ยม “แกมาอย่าพูดเขย่าขวัญที่นี่! จัดซื้อผลิตภัณฑ์ของพวกเราคืนไป ตราบใดที่หยุนจงหลันขึ้นราคาแล้วขายออกไป ทำกำไรได้มากเพียงพอ นั่นไม่เพียงไม่ใช่ยึดผลประโยชน์ส่วนรวมมาเป็นส่วนตัว แต่กลับยังเป็นผลงานของหยุนหลันด้วย!”

คุณปู่กู้พยักหน้า ค่อนข้างชื่นชมคำพูดของกู้เจี้ยนกั๋วทีเดียว

“ส่วนนี้เจี้ยนกั๋วพูดถูกต้อง ตราบใดที่พวกแกขายสินค้าที่ผลิตโดยกิจการของในตระกูลออกไป ค่อยเปลี่ยนมือออกไปทำรายได้ นั่นก็คือดีอกดีใจกันทุกคนนะ”

“เหอะๆ”

หลี่โม่หัวเราะอย่างประชดประชันสองครั้ง มองไปที่คุณปู่กู้พวกเขาสามคนด้วยสายตาที่ดูถูก

“ดูเหมือนว่าพวกคุณยังไม่รู้ว่าทำไมการสั่งซื้อสินค้าของพวกคุณจึงลดลงมาก พวกคุณดูผลิตภัณฑ์ของพวกคุณให้ดีๆเถอะ เทคโนโลยีล้าหลัง สายการผลิตล้าหลัง ต้นทุนสูง สินค้าที่ผลิตออกมาราคาสูงจนด้อยค่า จะชนะการแข่งขันในตลาดได้อย่างไร?”

“พวกคุณอย่าบอกว่าก่อนหน้ากิจการดีมาก สิ่งเหล่านั้นเป็นการสั่งซื้อสินค้าที่ผมช่วยพวกคุณหามา! ผมเห็นว่าหยุนหลันทำงานหนัก ดังนั้นจึงใช้ความสัมพันธ์ ขอให้เฉียนฝูช่วยเหลือตามที่จัดเตรียมคนมาเซ็นสัญญาการใบการสั่งซื้อสินค้าผลิตภัณฑ์ของพวกคุณ!”

แต่ในขณะที่หลี่โม่พูดออกมา สมองของคนในบ้านต่างก็ระเบิดราวกับฟ้าร้อง แต่ละคนก็ตกตะลึงด้วยความตกใจ

พวกเขาก็ต่างก็รู้ว่าผลิตภัณฑ์ที่ผลิตด้วยกิจการของในตระกูลราคาสูงจนด้อยค่า พลังในการแข่งขันในตลาดอ่อนแอจนน่าสงสาร ก่อนหน้านี้พวกเขาต่างก็คิดว่ากู้หยุนหลันสามารถที่จะหาคำสั่งซื้อสินค้ามาได้ ทั้งหมดก็อาศัยความสวยของตัวเองเอาชนะใจเจ้านายเหล่านั้นมาได้

แต่สิ่งที่หลี่โม่พูดออกมาในเวลานี้ กลับล้มล้างจินตนาการก่อนหน้านี้ของพวกเขา

ทุกคนในตระกูลกู้ต่างก็รู้สึกว่าอารมณ์ความคิดแตกสลาย ทั้งหมดไม่อยากจะเชื่อคำพูดของหลี่โม่

“แก แกพูดจาเหลวไหลอะไร! แกก็เป็นแค่เศษสวะที่ไม่มีอะไรทำ จะสามารถมีความสัมพันธ์อะไรได้! ยังหาเฉียนฝูจัดเตรียมไว้ด้วย เฉียนฝูเป็นใคร! ใช่ว่าจะเชื่อฟังคำสั่งของแกเหรอ! อยากมาฝันกลางวันที่นี่!”

กู้เจี้ยนกั๋วชี้ไปที่จมูกของหลี่โม่และตะคอก รู้สึกว่าหลี่โม่เพียงแค่พูดคำพูดโกหกมาหลอกคนเพียงอย่างเดียว

หลี่โม่ยิ้มจางๆ และส่ายหน้าพูดว่า “คุณสามารถติดต่อหาลูกค้าที่ยกเลิกการสั่งซื้อสินค้าในสองวันที่ผ่านมาได้ ถามพวกเขาดูว่าตอนนั้นทำไมถึงมาหาตระกูลกู้เซ็นสัญญา ถามพวกเขาดูใช่เฉียนฝูยุยงส่งเสริมให้มาหรือเปล่า ถามเสร็จพวกคุณก็จะเข้าใจแล้ว”

เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางที่สงบสติอารมณ์ของหลี่โม่ คุณปู่กู้ก็ขมวดคิ้วแน่นขึ้นมา ในใจก็เชื่อเกือบแปดสิบเปอร์เซ็นต์

คุณปู่กู้ก็ถือว่าเป็นคนผ่านประสบการณ์มากมายมากเช่นกัน หลี่โม่พูดโกหกหรือไม่โกหกยังสามารถมองออกได้บ้าง ก็มองสีหน้าท่าทางที่สงบสติอารมณ์ของหลี่โม่ในตอนนี้ คุณปู่กู้ก็เชื่อว่าหลี่โม่ไม่ได้โกหก

“งั้นแกกับเฉียนฝู มีความสัมพันธ์อะไรกัน เขาจะเชื่อฟังคำสั่งของแกได้อย่างไร?”

คุณปู่กู้ถามด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น