“ฉันไม่ต้องการให้ใครได้นายไป! เเถมยังคิดสภาพตัวเองเเต่งงานกับคนอื่นนอกจากนายไม่ออกด้วย! เพราะฉะนั้นช่วยเเต่งงานกับฉันทีสิยูอิจิ”
คาโอริเอ่ยออกมาเช่นนั้นด้วยรอยยิ้มอันเปี่ยมล้น
เเม้ทั้งสามคนที่อยู่ที่นั่นจะมีอะไรหลายอย่างเเตกต่างกันไป เเต่สิ่งนึงที่เหมือนกันคือใบหน้าของพวกเขาต่างเเดงกํ่าด้วยความเขินอาย
“เลือกฉันนะ ยูอิจิ ฉันอยากจะมีความสุขไปพร้อมกับนาย ช่วยอยู่เคียงข้างฉันไปตลอดที”
“…คาโอริ!”
เป็นครั้งเเรกที่ยูอิจิได้รับรู้ว่าเพื่อนสมัยเด็กของเขาตั้งเเต่สมัยประถมอย่างคาโอริคิดเเบบนั้นกับตน
ถึงถ้ามองจากมุมมองของบุคคลภายนอกมันจะโจ่งเเจ้งมากเลยก็เถอะ เเต่สําหรับยูอิจิผู้หัวทึ่มขั้นสุดคงไม่รู้สึกตัวเลยกระมัง
อย่างไรก็เเล้วเเต่หากบอกเอาโต้งๆเเบบนี้ ต่อให้หัวทึบเพียงใดก็ต้องเข้าใจอยู่ดี
ในที่สุดยูอิจิก็เข้าใจเสียทีว่าคาโอริชอบเขาด้วยความจริงจังตั้งขนาดไหน
รวมถึงเรื่องที่การกระทำจนถึงตอนนี้เป็นการเเสดงความรักในเเบบของเธอ จนเลยเถิดไปถึงการที่เธอพยายามครอบครองเขาไว้เเต่เพียงผู้เดียวด้วย
ทั้งคู่เป็นเพื่อนสมัยเด็กที่สนิทชิดเชื้อกันมาตั้งเเต่เด็ก ยูอิจิคิดว่าต่อจากนี้พวกเขาคงจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป
เเต่มีผู้ชายที่ไหนล่ะที่จะไม่คิดอะไรหลังจากได้รู้ว่ามีหญิงสาวที่นึกถึงตนด้วยความบริสุทธิ์ใจปานนี้
“ระ.. รอก่อนสิคะ…!”
คราวนี้บุคคลที่พูดขัดขึ้นมาคือ ฟุจิเสะ ชิโฮะ ซึ่งอยู่ด้วยกันกับยูอิจิมาทั้งวันตลอดเดทนี้
“ฉะ.. ฉันเองก็ชอบชิเกโมโตะคุงเหมือนกันนะ!”
“เอ๊ะ? เอ๋!?”
จวบจนบัดนี้ยูอิจิยังคงไม่ทราบถึงความรู้สึกของฟุจิเสะ เนื่องจากพวกเขายังไม่ได้สารภาพรักกันตรงๆ
ใครจะไปคิดล่ะว่าคนที่เขาเเอบชอบมาโดยตลอดอย่างฟุจิเสะเเละตั้งใจจะสารภาพรักในวันนี้จะเป็นฝ่ายมาสารภาพรักเเทนเสียเอง
“เเม้พวกเราจะพึ่งพบกันตอนขึ้นม.ปลายเเละไม่ได้ใช้เวลาด้วยกันมาอย่างยาวนานเหมือนโทโจวอินซังก็จริง…! นี่เป็นรักเเรกของฉันเหมือนกัน ฉันชอบชิเกโมโตะคุงนะ!”
“ห๊ะ? ปะ.. เเปปนึง…!”
“พวกเราได้อยู่ห้องเดียวกันตอนปี 1… ถึงชิเกโมโตะคุงอาจจะจําไม่ได้ เเต่ครั้งนึงเธอเคยช่วยฉันไว้ตอนที่ฉันถูกตามจีบใช่ไหมล่ะ?”
“หืม? ตอนไหนเหรอ…?”
“ช่วงที่ยังอยู่ม.ต้นฉันเคยถูกผู้ใหญ่คนนึงตามตอเเยน่ะ ฉันหวาดกลัวมากๆเลย เเต่ก็ได้ชิเกโมโตะคุงเข้ามาช่วยไว้ทัน”
“รู้สึกจะมีเรื่องเเบบนั้นเกิดขึ้นเหมือนกันเเฮะ…”
“ตอนนั้นฉันเสียใจมากที่พวกเราเเยกทางกันโดยที่ไม่ได้ถามชื่อไว้ เพราะอย่างนั้นพอได้มาเจอกันอีกรอบตอนขึ้นม.ปลาย ฉันถึงดีใจมากเลย!”
ดูเหมือนยูอิจิจะเคยช่วยฟุจิเสะในช่วงม.ต้นเอาไว้โดยไม่รู้ตัว จนบานปลายกลายเป็นการปักธงเข้าซะอย่างนั้น
“เเถมพอเข้าม.ปลายมาเเละได้พูดคุยกัน ยิ่งทําให้ฉันตกหลุมรักเธอเข้าไปใหญ่! เป็นครั้งเเรกในชีวิตเลยล่ะที่ฉันมีความรู้สึกว่าอยากจะคบกับคนๆนี้!”
“ฟะ.. ฟุจิเสะ…”
“ด้านที่อ่อนโยนของชิเกโมโตะคุงฉันก็ชอบ! ส่วนที่ดูเป็นเด็กนั่นฉันก็ชอบ! ชิเกโมโตะคุงที่ตัวสั่นงึกๆในบ้านผีสิงฉันยิ่งชอบ! ทําเอาอยากเเกล้งชิเกโมโตะคุงหนักๆเลยล่ะ!”
“เดี๋ยวนะ ฟุจิเสะเองก็พ่นอะไรเหลือเชื่อออกมาด้วยคนไม่ใช่รึไง?”
กรณีเดียวกับโทโจวอิน ความต้องการทางเพศบางอย่างของฟุจิเสะรั่วไหลออกมาให้เห็นเเว็บนึง
“ดังนั้น… คือว่า… ช่วยคบกับฉันทีค่ะ!”
ฟุจิเสะประกาศเช่นนั้นด้วยใบหน้าเเดงระเรื่อ
“ยูอิจิ จงมาเเต่งงานกับดิฉันซะดีๆ! เเทนที่จะเป็นคนอย่างฟุจิเสะซัง ดูยังไงฉันก็เหมาะสมกว่าตั้งเยอะ!”
“ฉะ.. ฉันเองก็ไม่คิดจะเเพ้โทโจวอินซังหรอกนะ! เลือกฉันสิชิเกโมโตะคุง!”
“ระ.. รอก่อน…!”
อยู่ดีๆก็มีสองสาวมาสารภาพรักใส่พร้อมกัน เเถมคนนึงยังเป็นเพื่อนสมัยเด็กที่สนิทสนมกันมานาน ส่วนอีกคนเป็นถึงเด็กสาวที่ตกหลุมรักตอนม.ปลายอีก เเล้วมันจะมีผู้ชายคนไหนบนโลกที่จะไม่สับสนงงงวยล่ะ
“หากเทียบกับฟุจิเสะซัง หน้าอกฝั่งฉันใหญ่กว่านะ! เอวก็คอด ส่วนเรื่องผิวพรรณเพราะฉันไปร้านเสริมสวยสุดไฮโซอยู่เสมอ ย่อมนุ่มนวลน่าสัมผัสอยู่เเล้ว!”
“พะ.. พูดอะไรของเธอน่ะ คาโอริ…!”
“หะ.. เห็นอย่างนี้ก็ตั้งคัพ C เลยนะ! ฉะ.. ฉันคิดว่าตัวเองหุ่นสเลนเดอร์ เหมาะเจาะกับการกอดมากกว่านะคะ…”
“ฟะ.. ฟุจิเสะเองก็ใจเย็นๆหน่อยสิ เล่นอายซะจนพูดสุภาพเเล้วไหมล่ะ”
“ตายจริง~ ไม่เข้าใจสักนิดเลยสินะคะ ฟุจิเสะซัง ยูอิจิเขาชอบร่างกายอันเเสนเย้ายวนของฉันค่ะ ก็ดูสิประวัติการค้นหาหนังโป๊ในโทรศัพท์เขามีเเต่อะไรพวกนั้นเต็มไปหมดเลยนี่!”
“เดี๋ยวสิเห้ย!? งะ.. ไหงเธอถึงรู้ได้ฟะ… มะ.. ไม่ใช่นะ ฟุจิเสะ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด…”
ยูอิจิผู้ที่เเทบจะยอมรับไปเเล้วนั้นได้พยายามเเก้ไขความเข้าใจผิดกับฟุจิเสะ… ไม่สิ เเทนที่จะเรียกว่าเข้าใจผิด กล่าวว่าเขาพยายามหาข้ออ้างเพื่อเเก้ตัวคงจะถูกกว่า
“ทะ.. โทโจวอินซังเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันนั่นเเหละ ถึงจะพึ่งรู้ในเดทวันนี้ก็เถอะ เเต่ชิเกโมโตะคุงเป็นพวกที่ชอบถูกกลั่นเเกล้งชัวร์ป้าบ สาย S อย่างฉัน กับ สาย M อย่างชิเกโมโตะคุง ดูยังไงก็เหมาะกันที่สุดเเล้ว สําหรับโทโจวอินซังผู้ชอบถูกรังเเกอยู่ฝ่ายเดียว คงทําให้เขาพึงพอใจไม่ได้หรอกนะ?”
“รอก่อนสิ ฟุจิเสะ!? เธอพูดบ้าอะไรออกมาเนี่ย!?”
ความต้องการทางเพศของยูอิจิถูกเปิดโปงจากมุมมองอันน่าสยดสยองเสียเเล้ว
“อึก… พอลองเช็คจากประวัติการค้นหาในมือถือของยูอิจิ ดิฉันก็ปฏิเสธได้ไม่เต็มปากเหมือนกัน…!”
“นี่! ช่วยปฏิเสธสักหน่อยเถอะ ขอร้องล่ะ ขืนเธอพูดเเบบนั้น ชั้นก็ดูเหมือน M จริงๆน่ะสิ”
ฟุจิเสะกับคาโอริได้เปิดเผยความรู้สึกของตัวเองไปเเล้วก็จริง เเต่ทางฝั่งยูอิจิกลับต้องถูกประหารทางสังคมต่อหน้าประชาชีเสียอย่างนั้น ตอนนี้เขาจึงตกที่นั่งลำบากเลยทีเดียว
“ดะ.. ดังนั้นฉันคู่ควรกับชิเกโมโตะคุงที่สุดค่ะ!”
“ผิดเเล้วล่ะ ดิฉันต่างหาก! โทโจวอิน คาโอริ นี่เเหละที่เหมาะสมกับการเป็นเเฟนเเละคู่เเต่งงานของ ชิเกโมโตะ ยูอิจิ ยิ่งกว่าใคร! ผู้หญิงอย่างเธอคงเป็นเเฟนสาวจําพวกที่คบกันไปสามเดือนก็เลิกกันเเล้วล่ะสิ! ถ้าอย่างนั้นให้ฉันเป็นคนคบกับเขาเเต่เเรกยังดีกว่าตั้งเยอะ!”
“มะ.. ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย! หากฉันได้คบกับชิเกโมโตะคุงจริงๆ พวกเราจะคบกันไปหลายปีจนกว่าจะเเต่งงานกันนู่นเลย!”
“หยุดสักทีเท้ออ~ พวกเธอทั้งคู่เลย ชั้นยังเป็นผู้ใหญ่ไม่มากพอที่จะเตรียมตัวเตรียมใจถึงขั้นนั้นหรอกนะ”
ฟุจิเสะกับคาโอริเผชิญหน้าเเละถกเถียงกันเเบบตาต่อตาฟันต่อฟัน ขณะที่ยูอิจิผู้อยู่ท่ามกลางทั้งคู่คอยเข้าไปสกัดกั้น
เมื่อเป็นเช่นนั้นฟุจิเสะกับคาโอริจึงหันหน้าไปทางยูอิจิอย่างพร้อมเพรียงกัน…
“ยูอิจิ! ฉันรักนาย! จงมาเเต่งงานกับฉันซะ!”
“ชะ.. ชิเกโมโตะคุง! ฉะ.. ฉันชอบเธอ! ช่วยคบกับฉันด้วยค่ะ!”
“อะ.. เอ่อ…”
ผู้ชายที่ไหนล่ะจะไม่มีความสุขหากถูกสองสาวสุดน่ารักรุกใส่ขนาดนั้น
ถึงอย่างนั้นก็ใช่ว่าผู้ชายทุกคนจะไม่รู้สึกลําบากใจไปซะหมด
คนนึงเป็นเด็กสาวเพื่อนสมัยเด็กที่สนิทสนมกันเป็นอย่างดี เธอคนนั้นชื่นชอบตนมากถึงระดับที่อยากครอบครองไว้เเต่เพียงผู้เดียว ถึงเเม้บางครั้งบางคราวจะเเสดงความรักจนเกินเหตุ อย่างไรก็เป็นเด็กสาวสุดน่ารักน่าชังอยู่วันยังคํ่า
อีกคนเป็นเด็กสาวที่เขาตกหลุมรักตอนขึ้นม.ปลาย เธอเป็นคนที่คุยด้วยเเล้วสนุก เเถมยังช่วยเยียวยาจิตใจเขาอีกต่างหาก เรียกว่าเป็นสาวในอุดมคติของยูอิจิเลยก็ว่าได้
ไม่ว่าจะคนไหนต่างก็เป็นเด็กสาวคนสําคัญสําหรับยูอิจิทั้งสิ้น เขาจึงไม่อยากทําร้ายจิตใจของใครสักคน เเต่จะให้คบซ้อนพร้อมกันสองคน มันก็คงเป็นไปไม่ได้…
“เลือกใครล่ะ ยูอิจิ!”
“ชะ.. ชิเกโมโตะคุง!”
“อึก…!”
เขาคิดเเล้วคิดอีกจนควันเเทบจะพุ่งจากหัวอยู่เเล้ว… ไม่สิ ต้องบอกว่าตอนนี้หัวของเขามีควันล่องลอยออกมาจริงๆถึงจะถูก
“…”
เนื่องจากจู่ๆก็มีข้อมูลหลากหลายอย่างให้ประมวลผลเยอะเกินไป สมองของเขาจึงเกิดการโอเวอร์โหลด ก่อนจะลัดวงจรไปทั้งอย่างนั้น
นั่นจึงเป็นเหตุให้ยูอิจิหมดสติเเละล้มพับลงไปกองกับพื้น
“เอ๊ะ? ยูอิจิ!?”
“ชะ.. ชิเกโมโตะคุง!? เป็นอะไรไหม!?”
ทั้งคู่พยุงยูอิจิผู้สลบเหมือด ดูเหมือนพวกเธอคงจะไม่ได้ฟังคําตอบในที่เเห่งนี้เสียเเล้ว
ติดตามเพจผู้เเปลได้ที่ Ao2Sides
