70 เปลี่ยนชุดสำหรับถ่ายทำแหละ!
ผมที่แต่งหน้าเสร็จเรียบร้อยแล้วเข้าไปในห้องข้างๆเพื่อเปลี่ยนชุดสำหรับถ่ายทำวันนี้
「โอ๊ะ เธอคือเด็กที่มีกำหนดการถ่ายทำวันนี้สินะ?」
พอเข้าไปในห้องก็มีคุณพี่ชายรูปหล่อที่ให้ความรู้สึกน่าประทับผอมเพรียวอยู่
「ครับ! ชื่อฮิเมมูระ ยูกิครับ! ตอนถ่ายทำจะใช้ชื่อชิราฮิเมะ ยูกะดังนั้นขอฝากตัวด้วยครับ!」
「ขอบคุณที่แนะนำตัวนะ ชื่อของผมคือคาโต เซย์จิครับ ทางนี้ก็ขอฝากตัวด้วยนะ ถ้างั้นมารีบเริ่มกันเลยแต่ว่าน่าจะต้องหาไซส์ชุดที่เหมาะสมก่อนเพราะงั้นอันดับแรกลองสวมชุดนี้ดูก่อนไหม?」
คาโตซังที่พูดแบบนั้นส่งของที่เป็นเซตให้ผมหลายชิ้น
「เท่านี้สินะครับ! เอ่อแถวนี้ควรเปลี่ยนชุดตรงไหนเหรอครับ?」
「อ๊าโทษทีนะ แค่ไปเปลี่ยนชุดตรงโน้นก็ไม่มีปัญหาแล้ว」
ห้องขนาดเล็กสำหรับเปลี่ยนชุดดูเหมือนจะอยู่ตรงมุมห้องคาโตซังช่วยบอกสถานที่ให้ขณะชี้ไปยังที่ตรงนั้น
「ขอบคุณมากครับ!」
「มีเวลาเหลือเฟือเพราะงั้นไม่ต้องรีบก็ได้นะ」
「ครับ!」
ผมเข้าไปยังห้องขนาดเล็กและตรวจสอบชุดที่จะใส่เมื่อกี้
ดูเหมือนว่าจะเป็นเบลาส์สีขาวโดยมีโค้ทเป็นเมนหลัก กับมินิสเกิร์ตสีน้ำตาล และถุงน่องสีขาว
แล้วก็โค้ทที่เป็นเมนหลักประกอบไปด้วยสามสีหลักคือดำ น้ำตาลและขาว
ถึงจะไม่รู้ชื่อโดยละเอียดแต่คิดว่าคงเป็นลายสก็อตไม่ผิดแน่…
ลองใส่สิ่งนั้นดูจริงๆแล้ว
ถึงจะสับสนกับมินิสเกิร์ตอยู่ช่วงหนึ่งแต่เพราะเสื้อโค้ทยาวเลยให้ความรู้สึกว่าเสื้อโค้ทเป็นสเกิร์ตจริงๆ
ตอนถ่ายทำดูเหมือนจะพยายามไม่ถ่ายชุดชั้นในโดยเด็ดขาดเพราะงั้นบางที คงไม่เป็นไรสินะ
พอสวมเสร็จแล้วที่ตรงนั้นควรจะพูดได้ว่าตามที่คาดไว้ล่ะมั้งผมพบว่าตนเองน่ารักอย่างไม่น่าเชื่อ
จนถึงขนาดเป็นกังวลว่านี่เป็นตัวเราจริงๆงั้นเหรอ
บางทีมันน่าจะเป็นชุดประเภทที่เรียกกันว่าสไตล์โลลิต้าแต่ว่ามันน่ารักอย่างแน่นอน
ถ้าสวมชุดนี้ออกไปข้างนอกคาโอรุซังกับฮานะซังจะดีใจไหมนะ…?
「เดี๋ยวไม่ใช่แล้วผมเป็นผู้ชาย…」
ชั่วพริบตาความคิดชั่วร้ายเกือบจะเข้าครอบงำแต่ว่าผมเป็นผู้ชาย ที่สวมใส่สิ่งนี้ตอนนี้มันเป็นงาน เพราะมันเป็นงานยังไงล่ะ!
เพราะดูท่าจะไม่มีปัญหาอะไรพอออกจากห้องขนาดเล็กไปทั้งๆแบบนั้นคาโตซังก็กำลังรออยู่พอดี
「โอ้ เหมาะมากเลยละ」
「ขอบคุณมากครับ!」
「เป็นเด็กผู้ชายจริงๆ? ไม่ได้ปลอมตัวใช่ไหม?」
「ไม่ครับก็บอกว่าเป็นผู้ชายจริงๆครับ!」
พอคิดว่าการตอบโต้อย่างทุกทีได้เริ่มต้นขึ้นแล้วก็สังเกตเห็นว่าเขากำลังจ้องมองผมด้วยสายตาจริงจังแปลกๆ
「มีอะไรเหรอครับ?」
「ไม่หรอก อื-ม…ไอ้นั่นจะมีอยู่ไหมนะ…」
ดูเหมือนจะกำลังคิดว่าค้นพบอะไรบางอย่างที่ผมขาดหายไป
「ช่วยรอสักเดี๋ยวได้ไหม?」
「ครับ! ผมไม่มีปัญหานะครับ!」
「ขอบคุณนะ เดี๋ยวไปสักครู่นะ」
「ครับ!」
และคาโตซังก็ออกจากห้องไป
กลายเป็นว่าผมว่างจนไม่มีอะไรทำ
อุตส่าห์ใส่ชุดแล้วด้วยสิลองดูตัวเองในตอนนี้ให้ชัดๆดีไหมนะ?
พอโพสท่าอยู่หน้ากระจกก็เริ่มจะสนุกขึ้นมายังไงไม่รู้
และพอกำลังติดใจอยู่นั้นเอง
「กะแล้วเธอเป็นเด็กผู้หญิงสินะ?」
「ไม่น้าาาาาาาาาาาาาาาา!」
คาโตซังเข้ามาในห้องโดยไม่ได้รู้ตัวเลยสักนิด
เห็นตอนที่ผมกำลังโพสท่าน่ารักๆเข้าซะแล้ว…
「เป็นเจ้าสาวไม่ได้แล้ว…อ๊ะ ผมเป็นผู้ชายเพราะงั้นคงไม่เป็นไรล่ะมั้ง…」
「อย่าตบมุกโดยทำให้ตัวเองเป็นเป้าแบบแปลกๆสิ?」
「แล้วไปเอาอะไรมาเหรอครับ?」
ผมถามแบบนั้นกับคาโตซังเพื่อเปลี่ยนเรื่องคุย
「อ้อ เรื่องนี้สินะ?」
คาโต้ซังพูดแบบนั้นแล้วแสดงหมวกสีขาวให้ผมดู
「หมวกเหรอครับ?」
「ใช่ ชั่วพริบตาที่เห็นชุดก่อนหน้านี้มันรู้สึกว่าถ้ามีหมวกด้วยจะน่ารักกว่าเพราะงั้นก็เลยเอามา ลองสวมสิ่งนี้ดูไหม?」
「หมวกเบเร่ต์เหรอครับ」
「คิดว่าต้องเหมาะสุดๆแน่นอนเลย」
พอผมสวมหมวกเบเร่ต์คาโตซังก็จ้องมองผมด้วยสายตาจริงจัง
「ขอโทษนิดหน่อยนะ」
พอพูดแบบนั้นก็ปรับตำแหน่งหมวกแล้วถอยห่างออกไปตรวจสอบซ้ำอีกครั้ง
「ตำแหน่งนี้รู้สึกว่าน่ารักที่สุดเลยนะเนี่ย」
「จริงด้วย ดูดีเลยนะครับ…」
ผมซึ่งอยู่ในสภาพที่มีหมวกเบเร่ต์สวมไปทางด้านหลังได้สะท้อนอยู่ในกระจกน่ารักสุดๆ
「เยี่ยม! ถ้าเป็นแบบนี้คงถ่ายภาพดีๆออกมาได้แน่ๆละ!」
「ขอบคุณมากครับ!」
「ถ้าอย่างนั้นไปห้องสำหรับถ่ายทำกันเลยไหม」
「ครับ!」
ผมย้ายไปยังพื้นที่ถ่ายทำด้วยกันกับคาโตซัง
การถ่ายทำมูฟวี่ครั้งแรกหัวใจของผมเต็มไปด้วยความตื่นเต้นประหม่าสุดๆเลย
———————————————-
-ช่วงนี้ฝนตกคนแปลโดนหวัดรับประทานนอนซมไปหลายวันเลยฮ่า ยังไงก็รักษาสุขภาพกันด้วยนะฮะ
