狂乱令嬢ニア・リストン คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน – ตอนที่ 257 ในเทศกาลฤดูหมีที่กำลังจะมาถึง

257 ในเทศกาลฤดูหนาวที่กำลังจะมาถึง

ฉันคิดอยู่ครู่หนึ่งว่าเขาเป็นใคร

จะว่ายังไงดี หรือค่อนข้างต้องบอกว่าใบหน้าและท่าทางแตกต่างจากใบหน้าที่ฉันจำได้……

――บางทีคงเหนื่อยล้าจนเคลียดมาก ถึงได้พูดแบบนั้นออกมา

“ต้องขอโทษเกี่ยวกับเรื่องนั้นด้วย”

ในเวลานั้น อธิบดีกรมการทหารเอ็นเดเวอร์ซึ่งมีสีหน้าเคร่งครัดราวกับทหารที่เสี่ยงชีวิตอยู่ตลอดเวลา ได้ก้มศีรษะด้วยสีหน้าค่อนข้างสงบ

……อืม

“ทันทีที่ได้งานพัฒนาคืนมา ฉันก็ไม่ได้โกรธขนาดนั้นแล้วล่ะค่ะ โปรดเงยหน้าขึ้นเถอะ”

――ที่จริงแล้วฉันก็กังวลนิดหน่อยก็ตาม

ฉันต้องการให้ชดใช้กับอาการบาดเจ็บที่เกิดกับพวกคนที่โรงงานไฟรช์มากกว่า

ยังไงก็ตาม เมื่อเขาขอโทษอย่างจริงใจ……จะไม่ใจแคบไปหน่ออเหรอหากไม่ยอมยกโทษให้น่ะ

นักศิลปะการต่อสู้ใจแคบนั้นน่าเบื่อ

ในที่สุดฤดูร้อนก็ผ่านไปแล้ว ช่วงนี้ฉันเริ่มรู้สึกหนาวเป็นระยะ ๆ

“――เนียจัง、สักแป๊บได้หม๊าย？”

อาคาชิมาที่คฤหาสน์และร้องเรียกฉันด้วยสีหน้าแปลก ๆ

“มีอะไรเหรอ？”

หากเป็นรายงานเรื่องดีเธอจะทำหน้าขี้เล่น แต่หากเป็นรายงานเย่ ๆ จะตรงข้าม

ฉันเห็นมาหลายรอบจนเข้าใจได้ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นแล้วดูเหมือนเธอจะไม่สามารถตัดสินใจได้

“ฉ๊านไม่รู้ว่าจะตัดสินใจว่าดีหรือไม่ดีได้ ดังน๊านจะบอกแต่ข้อเท็จจริงเน๊  ยังจำอธิบดีกรมการทหารเอ็นเดเวอร์ที่ก่อปัญหาที่โรงงานไฟรซ์ได้หม๊าย？”

“ได้สิ”

เขาเป็นบุคคลสำคัญจากฝ่ายมาเวเลียที่พยายามขโมยม้าจักรกลไปจากฉัน ตอนช่วงวันหยุดฤดูร้อนก่อนหน้านี้

เขาคือคนที่เลือกจะต่อสู้กับฉัน และเป็นคู่ต่อสู้ที่ยังไม่ได้ตัดสิน

ไม่มีทางที่ฉันจะลืมเขาง่าย ๆ และไม่มีทางที่ฉันจะลืมได้

“คือคน ๆ น๊านน่ะเน๊ะ ต้องการขอโทษเนียจังล๊า”

“……ห๊ะ？”

ขอโทษ？

ชายชราผู้ดื้อรั้นและดูหยิ่งผยองคนนั้นน่ะเหรอ？

เขาเป็นคนที่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าจะเป็นความผิดของเขา เขาก็ดูเหมือนจะเป็นคนที่ขอโทษไม่เป็นเลยจริงไหม？

“เน๊？　แทบไม่อยากเชื่อเลยจริงหม๊าย ดูเหมือนน่าจะมีอะไรบางอย่างอยู่เบื้องหลังใช่หม๊าย？”

เข้าใจล่ะ

นั่นเป็นสาเหตุที่ไม่รู้ว่าดีหรือไม่ดีสินะ

“แล้ว เขาก็มาถามฉ๊านเกี่ยวกับกำหนดการของเนียจัง ดูเหมือนเขาวางแผนที่จะมาหาตามกำหนดการของเนียจังล๊า”

ขอโทษอย่างชัดเจน？　กำลังมา？

……ฟุมุ ก็เอาเถอะ

“แค่บอกไปว่าถ้าเป็นตอนกลางคืน ฉันอยู่บ้านเสมอ ดังนั้นถ้าต้องการก็ให้มาหลังเวลาเลิกงานน่ะ”

“อะ จะยอมรับเหรอ？”

“จะยอมรับหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับการพูดคุยล่ะนะ ไม่รู้ว่าเขาจะมาขอโทษจริง ๆ ด้วยหรือเปล่า แต่ก่อนอื่นเลยก็อยากจะลองดูก่อนว่าเขามีเจตนาอะไร”

ถ้าบอกว่าจะเจอกันที่นี่ยิ่งดี

พูดง่าย ๆ ก็คือ ที่นี่คืออาณาเขตของฉัน แปลว่าเขาจะไม่สามารถเตรียมการทำอะไรแปลก ๆ ได้ แต่จากมุมมองของคนอื่น ๆ นี่ก็เหมือนกับการเข้ามายังถิ่นศัตรู

เขาอาจจะกำลังวางแผนการอะไรบางอย่างอยู่ แต่ถ้าบอกว่านี่คือวิธีแสดงความจริงใจ ฉันคิดว่าก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไรหากจะลองเชื่อใจดู และให้เขามาพบอย่างน้อยก็สักครั้งหนึ่ง

ถ้าได้พบกันแล้ว จะฆ่า หรือจะยกโทษให้ ก็ขึ้นอยู่ตอนนั้นแหละ

――ไม่กี่วันหลังจากการประชุมง่าย ๆ ดังกล่าว

ตอนเย็นฉันก็ถูกถามอีกครั้งว่า「เดี๋ยวนี้เลยได้ไหมค๊า？」และเมื่อฉันตอบตกลง อธิบดีกรมการทหารเอ็นเดเวอร์ก็เดินทางมาด้วยรถม้า

เขาสวมชุดทหารอย่างเป็นทางการ น่าจะเป็นอยู่ระหว่างเดินทางกลับจากการทำงานที่ปราสาท และเข้ามาในคฤหาสน์เพียงลำพัง ทิ้งชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นคนขับและผู้คุ้มกันไว้ที่รถม้า 

เขาถูกพาไปที่ห้องรับแขกที่มี ซิลเลน อาคาชิ และแคลนอลล์ที่กระตือรือร้นอยากเข้าร่วม รออยู่กันก่อนแล้ว――และเขาก็ขอโทษอย่างที่ควระจะเป็น

เขาขอโทษอย่างจริงใจ ราวกับเป็นการเยาะเย้ยฉันที่เตรียมตัวราวสำหรับกับว่าเขากำลังจะทำอะไรบางอย่าง

ขณะที่กำลังสับสนเล็กน้อยอยู่ภายในอก ฉันก็บอกเขาว่า「เงยหน้าขึ้นเถอะค่ะ」พอเขาเงยหน้าขึ้นมา……เขามองมาที่เราที่อาจกำลังมีสีหน้าแปลก ๆ เหมือนกับของอาคาชิตอนที่มาเล่าเรื่องนี้ให้พวกเราฟัง และเขาก็ยิ้มอย่างขมขื่น

“ตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา ข้าก็ได้พูดคุยกับองค์ราชา และผู้อาวุโสท่านอื่น ๆ อย่างยืดยาว อย่างค่อยเป็นค่อยไปหลายวัน เกี่ยวกับประเทศแห่งนี้ เกี่ยวกับจุดหมายปลายทางของประเทศนี้ สถานการณ์ปัจจุบัน และเกี่ยวกับวันพรุ่งนี้

นอกจากนี้ก็เป็นเรื่องของอดีต

สมัยที่พวกข้ายังอยู่โรงเรียนทหารจักรกล และตอนที่ข้าไปเรียนต่อยังต่างแดน ข้าจินตนาการอยากให้มาเวเลียเป็นประเทศแบบไหน อุดมคติที่มีในใจคืออะไร

เราพูดคุยถึงต่างประเทศซึ่งพวกเรามีความรู้น้อยมาก และคุยกันเกี่ยวกับการแต่งงานของลูกชายและลูกสาว และเกี่ยวกับคู่หมั้น ล่าสุดบางคนบ่นเกี่ยวกับว่าภรรยาของเขาเย็นชา ครอบครัวของเขาเย็นชา และคนรับใช้ของเขาเย็นชา นิทานโบราณ ตำนานแห่งความกล้าหาญ เกี่ยวกับผู้หญิงในอดีต

มันทำให้พวกเราหวนนึกถึงหลายสิ่งหลายอย่าง สิ่งที่หลงลืมไปแล้วจากชีวิตประจำวันอันยาวนานของตนเอง ความรู้สึกในช่วงเวลานั้นที่พวกเรายังคงพยายามสร้างมาเวเลียในอุดมคติ”

　…………

“และไม่รู้ว่าตอนไหนกันที่ข้าเริ่มมองว่าต่างชาติคือศัตรู สิ่งเดี่ยวที่คิดได้คือการปกป้องประเทศแห่งนี้

มันอาจดูไร้เดียงสาที่จะพูดถึงมันตอนนี้ แต่ว่า ข้าได้หลวลืมอุดมคติหลักของตนเองไปแล้ว

ผลลัพธ์ยามนี้ ทำให้ข้ารู้สึกไม่สบายใจ

ข้อต้องขขอโทษด้วยจริง ๆ

ดูเหมือนว่าก่อนที่ทันจะรู้ตัว ข้าก็กลายเป็นเพียง『ตาแก่หัวแข็ง』ที่ตัวข้าคนเดิมเองก็เกลียดชังไปเสียแล้ว”

……งั้นเหรอ

ฉันไม่รู้จะพูดอะไรจริง ๆ แต่ม๊า ตราบใดที่คุณไม่ก่อปัญหาให้ฉัน ฉันคิดว่าคุณสามารถทำทุกอย่างตามที่คุณต้องการได้

“――แม้ว่าจะยังไม่ได้ประกาศออกไปอย่างเป็นทางการ แต่องค์ราชา ตัวข้า และเหล่าผู้อาวุโสท่านอื่น ๆ ต่างก็ได้ตัดสินใจที่จะเกษียณกัน พวกเราจะทำงานจนถึงสิ้นปีนี้”

อะ

นั่นเป็นเหตุผลถึงการแสดงออกทางสีหน้าแบบนั้นสินะ

หรือก็คือกำลังวางแผนที่จะปล่อยภาระทั้งหมดที่แบกอยู่ออกไป ดังนั้นไม่มีเหตุผลที่ฉันจะต้องกังวลอีกต่อไปแล้วสินะ

“พวกเรากำลังจะเกษียณ เพื่อมาเวเลียยุคใหม่ที่พวกเราไม่อาจสามารถสร้างขึ้นมาได้

และข้าก็แค่อยากจะขอโทษเธอในขณะที่ยังคงดำรงตำแหน่งอธิบดีกรมการทหารอยู่”

อธิบดีกรมการทหารเอ็นเดเวอร์พูดอย่างนั้น แล้วก้มศีรษะอีกครั้งแล้วจากไป

สายลมที่ฉันร้สึกยามเมื่อออกไปส่งเขานั้นช่างหนาวเย็น ฉันรู้สึกถึงสัญญาณของฤดูใบไม้ร่วงที่รุนแรง

เมื่อฤดูกาลหมุนผ่านไป ยุคสมัยของมาเวเลียก็กำลังจะเปลี่ยนไปเช่นกัน

ไม่กี่วันต่อมา

ลิวิเซลซึ่งอยู่ในการสำรวจช่วงฤดูร้อน ก็มาที่คฤหาสน์แห่งนี้เป็นครั้งแรกหลังจากผ่านไประยะหนึ่ง

“ต้องการเข้าร่วมการต่อสู้กับทหารจักรกลของเราในเทศกาลฤดูหนาวที่กำลังจะมาถึงไหม？　เป็นส่วนหนึ่งของเทศกาลต่อหน้าผู้คน”

และฉันถูกทาบทามด้วยเรื่องราวเช่นนี้

“――ที่จริงเป็นคำขอจากองค์ราชา”

ฉันสงสัยจังว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ถึงขอแบบนี้ แต่ฉันรู้สึกเหมือนมีคำหนึ่งเชื่อมโยงการสนทนา

การเกษียณของผู้อาวุโสทั้งหมดรวมทั้งราชา

มาเวเลียยุคใหม่

คำขอจากลิวิเซล ราชาองค์ต่อไป

งั้นเหรอ

พวกเขาต้องการให้มาเวเลียยุคเก่าถูกทำลาย เพื่อต้อนรับมาเวเลียยุคใหม่นั่นเอง

นั่นคือสิ่งที่คุณต้องการล่ะมั้ง？

“จะทำก็ได้ค่ะ แต่มีเงื่อนไข ตกลงไหมคะ？”

“เมจิกวิชั่นใช่ไหม？　ด้วยอำนาจปัจจุบัน เราไม่สามารถให้คำมั่นสัญญาได้ แต่เราจะจัดการเชิงรุกให้ สัญญา”

อุมุ　

ดูเหมือนว่าในที่สุดฉันก็จะสามารถตั้งหลักได้อย่างเหมาะสมแล้ว

ตอนนี้ดูเหมือนว่าในที่สุดฉันก็จะสามารถทำงานที่ทำให้ฉันต้องมาที่มาเวเลียได้สำเร็จแล้ว

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ