เอ็กซ์เรย์เป็นมากกว่าที่ฉันคิด

ตอนที่ 71

「ชั้นเป็นใครเรอะ?! นั่นเป็นคำถามที่ดี! ชั้นจะตอบเธอถ้างั้น!」

ยูกินะเริ่มแนะนำตัวเธอเองแม้ว่าไม่มีใครถามเธอ

「ชั้นเป็นหุ่นยนต์ไซบอร์กแห่งความยุติธรรมที่ถูกออกแบบมาเป็นผู้หญิง โดยองค์กรที่ชั่วร้าย! หัวใจชั้นเป็นผู้ชาย!」

ยูกินะพูดออกมาเสียงดังแล้วโพสท่าที่คุณสามารถได้ยินเสียง “คลิ้ง”

โอ้, หัวใจเธอเป็นผู้ชายแต่ตัวได้ถูกออกแบบใหม่? นั่นทำไมร่างกายเธออ่อนแอเหรอ? แทนที่จะอย่างนั้น, ด้วยเหตุผลอะไรที่องกรณ์ที่ชั่วร้ายออกแบบเธอ?

โอ้, ผมเข้าใจมันแล้ว ถ้าหัวใจเธอเป็นผู้ชาย งั้นเธอก็เข้าใจความต้องการผู้ชายได้ ถ้าเธอถูกออกแบบมาเป็นสาวสวยระหว่างที่หัวใจเธอเป็นผู้ชาย, เธอจะสามารถกร่อนใจของผู้ชายในโลกนี้ได้

นั่นอาจจะเป็นความลึกลับที่แข็งแกร่งที่สุดในบางความหมาย

「ยังไงก็ตาม! ชั้นเป็นบางคนที่มีหัวใจผู้ชายที่ชอบผู้ชาย! เป็นมาโซคิสม์ด้วย! ถ้าเป็นไปได้, ชั้นอยากจะถูกออกแบบมาเป็นผู้ชายของความยุติธรรมที่อยากถูกหลับนอนทางรูหลังโดยผู้ชายกล้ามใหญ่」

คลิ้ง, เปลี่ยนท่าของเธอ, ยูกะนะปล่อยความต้องการของเธอออกมาอย่างเชื่อฟัง

แม้ว่าหัวใจเธอเป็นผู้ชาย แต่ถูกออกแบบมาเป็นสาวสวย, แต่หัวใจเป็นโฮโม

ทั้งสองคนมองข้างๆกับเธอได้อ้าปากค้าง

ยังไงซะ, ใช่มั้ยล่ะ, ชั้นเข้าใจเธอ

「ธ-เธอล้อเล่นเหรอ…?」

คามูโระ ฮิซูกิพึมพำขณะที่เธอมองขึ้นไปหายูกินะ นั่นเป็นเมื่อผมสังเกตุว่าอะไรบางอย่างแปลกไปกับคามูโระ ฮิซูกิ

ยูกินะ ยืนอยู่บนเครื่องจักร ที่ขึ้นสนิม, และผุพัง ตาของคามูโระ ฮิซูกิที่มองยูกินะสั่นอย่างหนัก, สีหน้าของเธอแข็งระหว่างที่เธอยิ้ม

คามูโระ ฮิซูดอ่านใจได้ อ่านใจของยูกินะ, เธอได้รู้สึกช็อกกับโลกของยูกินะ

「ล้อเล่นอะไร?! ชั้นซีเรียสตลอด! ไอสัตว์ประหลาดอ่านใจที่ชั่วร้าย ฮีโร่แห่งความยุติธรรมที่มีหัวใจเป็นผู้ชายนี้จะกำจัดเธอเอง!」

ยูกินะตอบคำถามของคามูโระ ฮิซูกิ จากนั้นโพสอีกท่า

หืม? สัตว์ประหลาดอ่านใจ? ทำไมยูกินะรู้นั่น? นั่นค่อนข้างแปลก

「อย่ามาเล่นตลกกับชั้นนะ! ไม่มีทางที่เธอจะชนะ!」

คิ้วของคามูโระ ฮิซูกิขมวดขณะที่เธอเห่ายูกินะในความโมโหที่ชัดเจน

อะไร? สภาพของคามูโระ ฮิซูกินั้นแปลกไป เธอได้โกรธจริงๆ และหวั่นไหวเพราะยูกินะเหรอ?

「ชั้นทำได้! เพราะทั้งหมด, ชั้นเป็นฮีโร่ของความยุติธรรม」

ยูกินะที่รับความโกรธของคามูโระ ฮิซูกิแค่เห่ากลับโดยไปกลัว จากนั้นสีหน้าของคามูโระ ฮิซูกิผิดปรกติมากขึ้นไปอีก

ไม่มีผิดพลาด คามูโระ ฮิซูกิหวั่นไหว แต่ทำไม่เธอหวั่นไหว? เธออ่านหัวใจของยูกินะได้นะ ดังนั้นเธอควรจะรู้สิว่ายูกินะไม่มีพลัง?

แต่, เธอหวั่นไหว คามูโระ ฮิซูกิผู้ที่ควรจะเหนือกว่าได้หวั่นไหวอย่างแน่นอน

เหตุของมันคือยูกินะเหรอ? ทำไมล่ะ? เธอแค่โง่เหมือนปรกติ

「เธอไม่รู้อะไรเลย! ความต่างในพลังมันท่วมท้น! ไม่มีทางที่นายจะเอาชนะได้! มันมีความเป็นไปได้เป็นศูนย์ที่เธอจะชนะ! และแม้อย่างนั้น, เธอ!」

「ชั้นชนะได้! ไม่, ชั้นไม่ได้มาเพื่อเอาชนะ! ชั้นมาเพื่อช่วยโมทาโร่!」

「มันเป็นไปไม่ได้! แค่เธอทำอะไรได้กัน! เธอทำอะไรไม่ได้เลย!」

「ชั้นทำได้! เพราะทั้งหมด, ชั้นเป็นฮีโร่แห่งความยุติธรรม!」

「หุบปาก! เธอมันไร้พลัง! ไร้พลัง!!」

「เธอนั่นแหละที่ควรจะหุบปาก! ชั้นสุดยอดที่สุด! เพราะทั้งหมด ชั้นเป็นฮีโร่ของความยุติธรรม!」

「หุบปาก! หุบปากหุบปากหุบปากหุบปากหุบปากหุบปากหุบปากกกกกกกกกกกกก!!!」

「เธอนั่นแหละหุบปาก!」

คามูโระ ฮิซูกิตะโกนอย่างบ้าคลั่งและยูกินะตัดคำพวกนั้นอย่างไร้ความปราณี

ยูกินะ, ผมไม่เข้าใจว่าทำไมแต่เธอเท่มากตอนนี้

นั่นที่พูด, แต่มันเป็นเหมือนที่คามูโระ ฮิซูกิพูด, เธออยู่ในความได้เปรียบไม่ว่าจะเป็นสถานการณ์แบบไหน แต่, มันดูเหมือนว่าคามูโระ ฮิซูกิได้ถูกกดดันโดยยูกินะ

「อ่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! เธอตลกจัง! น่าหัวเราะจริง! ฟังนี่สิ, คาซะฮานะ! เธอตั้งใจจะเอาชนะพวกเรา! เธอคิดอย่างจริงจังว่าเธอจะชนะจากก้นบึ้งของหัวใจ! ช่างเป็นเด็กไม่รู้เรื่องที่โง่เขลา!」

คามูโระ ฮิซูกิถอนสายตาออกจากยูกินะ, ตาของเธอได้สั่น, หน้าของเธอบิดเบี้ยว, เหงื่อได้ไหลผ่านแก้มของเธอ, สั่น, พูดเหมือนบ้า, เธอถามริกกะที่จับแขนผม

ดูมันจากตาของผม, นั่นเป็นขี้แพ้ที่เจ็บปวด

「กุห์…」

ผมได้ยินเสียงครวญ นั่นเป็นเมื่อผมรู้บางอย่างเป็นครั้งแรกว่ามีบางอย่างแปลกเกิดขึ้นกับพี่สาวของริกกะ

「ค-คาซะฮานะ? มีอะไรคาซะฮานะ? เอ๋? เสียง? เสียงอะไร? ชั้นไม่ได้ยินเสียงอะไร? เกิดอะไรขึ้นคาซะฮานะ? เกิดอะไรขึ้น?」

เธอสังเกตว่าบางอย่างได้แปลกไปกับพี่สาวของริกกะ จากนั้นอ่านใจเธอ คามูโระ ฮิซูกิ ถามพี่สาวของริกกะระหว่างที่หวั่นไหวอย่างมาก

「ช-ชั้นไม่รู้ เสียงมันจะแยกหัวของชั้น แค่อะไรเกิดขึ้น? ฮิซูกิ, สาวคนนี้มีกลอะไรซักอย่าง เธอควรจะรู้โดยอ่านใจสาวคนนั้น」

พี่สาวของริกกะจับหัวของเธอด้วยมือซ้ายระหว่างที่จับแขนขวาของผมด้วยมือขวา, เธอเหงื่อออกอย่างผิดปรกติ, คิ้วขมวด, และกัดฟันของเธอ?

เอ๋? ยูกินะทำอะไรเหรอ? ผมคิดว่าความสามารถพิเศษของเธอคือไม่คิดอะไรเลยนะ?

แต่ยังไง, นี่เป็นโอกาส แต่, อย่ารีบ พี่สาวของริกกะจับแขนขวาของผมแรงขึ้นกว่าก่อนหน้า กระดูกผมจะหักทันที ถ้าผมมีพฤติกรรมที่แปลกไป

แม้ว่าผมหนีกับยูกินะ, ผมจะหนีไม่ได้ถ้ากระดูกผมหัก

ตัดสินจากสภาพของพี่สาวริกกะ, ไม่ต้องสงสัยว่ามีความผิดปรกติ

งั้น, ผมจะรอโอกาส โอกาสจะมาแน่ๆ ผมจะต้องรอก่อนตอนนี้ดังนั้นโอกาสจะไม่เปลี่ยนเป็นเสียโอกาส

「อะไรวะ! สาวคนนี้ไม่ได้คิดอะไรเลย! เธอไม่ได้คิดอะไรนอกจากช่วยซูซูฮาระ-ซัง! เธอไม่คิดอย่างอื่นเลย!」

「ไม่มีทางที่มันจะเป็นอย่างนั้น! เสียงนี้มันถูกสร้างมา! ไม่มีผิดพลาด, สาวคนนั้นทำอะไรบางอย่าง」

「แม้เธอจะบอกนั่นกับชั้นชั้นก็ไม่เข้าใจมัน! ชั้นไม่เข้าใจมัน! เธอไม่รู้อะไรเลย!」

คามูโระ ฮิซูกิสับสนอย่างเห็นได้ชัดขณะที่เธอแว้ดออกมา

「ใจเย็น ฮิซูกิ! ไม่มีทางที่เธอจะไม่รู้, เธออ่านใจได้ー」

พี่สาวของริกกะพยายามจะให้คามูโระ ฮิซูกิใจเย็นได้หัวกระเด็นไป

ต่อไปเสียงเหล็กได้ก้อง

「…อะไร?」

ไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้น, ผมแค่เห็นหัวของพี่สาวริกกะกระเด็นไป

「อ่ะ…อะก่ะ」

พี่สาวของริกกะ ม้วนและครวญอยู่บนพื้น

มันดูเหมือนหัวเธอถูกซัดกระเด็นแต่ตัวของเธอดูเหมือนจะกระเด็นไปกับหัวด้วย

「โอ้, โอ้, ช่างเป็นการพัฒนาที่คาดไม่ถึง ไม่ใช่ยูกินะจะชนะคนเดียวที่นี่เหรอ?」

ตกใจโดยเสียงที่ผมได้ยิน, ตาผมหันไปที่เสียง

อาซาฮินะถือไม้เบสบอลเหล็กบนไหล่ของเธอ

ไม้เบสบอลเหล็ก? เป็นไปได้มั้ยว่า…

พี่สาวของริกกะถูกซัดกระเด็นไปด้วยการเหวี่ยงไม้ของอาซาฮินะตรงๆ

เธอ, มันมีขีดจำกัดของความไร้ความปราณีนะ แต่ผมเป็นคนที่พูดมันนะ

「อาซาฮินะ, ได้ยินชั้นมั้ย? เปลี่ยน」

อาซาฮินะจับไม้ของเธอบนไหลจับหูของเธอด้วยมือซ้ายและพูดกับบางคน แต่, ไม่มีใครอยู่รอบๆอาซาฮินะ

「การโจมตีทหารม้าคนเดียวของยูกินะ เป็นความสำเร็จใหญ่ ชั้นไม่รู้ว่าทำไมมันสำเร็จ แต่นั่นคือที่เธอคาดใช่มั้ย? คำสั่งต่อไปคืออะไร?」

อาซาฮินะพึมพำเหมือนกับพูดอยู่กับบางคนระหว่างที่จับหูซ้ายของเธอ จากนั้นผมสังเกต มีหูฟังติดอยู่กับหูซ้ายของอาซาฮินะ มากกว่านั้น, มีไม้บางๆยื่นออกมาจากหูฟังนั้นและไมค์โครโฟนอยู่ตรงปลายมัน

โทรศัพท์ อาซาฮินะสื่อสารกับบางคนอยู่

「ม-ไม่มีทางน่า, ไม่มีทางพวกเธอคือ…」

คามูโระ ฮิซูกิยืนขึนพึมพำด้วยสีหน้าทีงุงงง

「พวกเธอไม่รู้อะไรเลย…」

ฟังคำพึมพำของคามูโระ ฮิซูกิ, ผมก็สังเกตด้วย

อะไรของแม่งวะ คนพวกนี้กระโดดเข้ามาโดยไม่มีความคิดอะไรเลย

ไม่, แม้ว่าพวกเขาไม่คิด, มีคนอื่นคิด พวกเขาเป็นสมองที่สั่งการจากที่อื่นบางที่

「เฮ้ เฮ้, นายดูโอเคนี่」

ผมรู้สึกความเย็นวาบวิ่งมาที่สันหลัง ความเย็นที่พูดได้ว่ามันรู้สึกน่าพอใจ

ช่างเป็นความคิดที่สร้างสรรค์ ช่างเป็นไอเดียที่น่าทึ่ง

วิธีที่ดีที่สุดที่จะสวนกลับบางคนที่อ่านใจได้

นั่นคือไม่คิดอะไรเลย ผมเพิ่งรู้มัน

คนที่ไม่รู้อะไรเลยจะไปที่ตำแหน่งจากนั้น คนที่ออกคำสั่งจะอยู่ในที่ที่ห่างออกไป แบบนั้น แม้ว่าจะโดนอ่านใจ, คุณจะไม่มีวันเห็นแผนการ

「อ้า, ใช่ ใช่,ทีสามและที่สี่ รับทราบ」

อาซาฮินะคุยกับบางคนในการโทร จากนั้นมองยูกินะ

「ยูกินะ! โยนบอลลูนน้ำที่สามที่สี่ไปสู่คามูโระ ฮิซูกิ!」

「ได้!」

ยูกินะตอบที่อาซาฮินะตะโกนเธอยองลงและจับสิ่งที่เหมือนลูกบอลด้วยสองมือ

「น-นั่นอะไร! นั่นเหี้ยอะไรน่ะ?!」

「นั่นเป็นบอลลูนน้ำที่สามที่สี่! แต่ชั้นไม่รู้ว่ามันอะไรนะ!」

ยูกินะตอบคามูโระ ฮิซูกิที่สับสน จากนั้น

「เหี้ย」

ผมได้ยินเสียง

พี่สาวของริกกะที่ล้มลงยืนขึ้นและเตะพื้นในเวลาเดียวกัน

พี่สาวของริกกะควรจะเก่งกว่าริกกะ แต่, การเคลื่อนไหวของเธอน่าเวทนา แต่ยังไง, พี่สาวของริกกะสามารถวิ่งในความเร็วที่สูงกว่ามนุษย์จากนั้นดันคามูโระ ฮิซูกิออกไป

พ่ะช่าน

ได้ยินเสียงนั้น, พีสาวของริกกะทำลูกบอลแตก

「กย้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!」

เสียงกรีดร้องที่เสียดแทง

พี่สาวของริกกะปิดหน้าของเธอด้วยสองมือ, ล้มลงและกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง, ทำให้ทั้งตัวของเธอชักอยู่บนพื้น

อะไร? ยูกะนะ, เธอโยนอะไร?

มันดูเหมือนมันเป็นบอลลูนน้ำแต่มันมีกรดซัลฟิวริก

ไม่, นั่นไม่ใช่ มันไม่ใช่กรดซัลฟิวริก

กลิ่นนี้…พริก?

「คาซะฮานะ! มีอะไร, คาซะฮานะ?!」

คามูโระ ฮิซูกิที่รอดจากบอลลูนน้ำโดยการถูกดันไปข้างๆโดยพี่สาวของริกกะ, เข้าหาพี่สาวของริกกะที่คลานอยู่บนพื้น

「อ้า, นี่อาซาฮินะ เธอสั่งให้เราทำคามูโระ ฮิซูกิแต่เราทำสาวหูสัตว์ มันใช้งานได้ดีอย่างไรก็ไม่รู้ เอ๋? อย่างที่คาดเหรอ? อุฟุฟุ, อย่างที่คาดกับยูกะนักกลยุทธ์ของเรา」

อาซาฮินะสื่อสารระหว่างที่มองพี่สาวของริกกะที่คลานอยู่บนพื้น

เธอคุยกับยูกะ?

ผมไม่เห็นยูกะรอบๆ

「ยูกินะ! อันที่หนึ่งและที่สอง, จากนั้น ที่ห้าและที่หกーใครสน แค่โยนมันให้หมดเลย!」

「โอเค!」

ยูกินะตอบที่อาซาฮินะตะโกน จากนั้นโยนบอลลูนน้ำที่ละอันทีละอันจากตำแหน่งที่สูง

「คาซะฮานะ!」

คามูโระ ฮิซูกิยื่นมือไปหาพี่สาวของริกกะที่คลายอยู่บนพื้นและปกป้องเธอจากบอลลูนน้ำ

พ่ะช่าน, พ่ะช่าน, บอลลูนน้ำแตก จากนั้นー

「หืม?…มันเหม็น!」

กลิ่นแปลกๆได้ลอยอยู่

กลิ่นหวานๆมากเกินไปนี้มันอะไร, น้ำหอมเหรอ?

ไม่, มีน้ำหอมแต่มันดูเหมือนมีอย่างอื่นผสมอยู่ด้วย

อย่างไรก็ตาม, บริเวณนี้ถูกเติมเต็มไปด้วยกลิ่นที่ไม่นาพอใจมากในทันที

ใครจะคิดว่าพวกเขาจะฆ่าตาและจมูกของพี่สาวริกกะ

เข้าใจแล้ว, เข้าใจแล้ว ความสามารถที่เหนือกว่าความรู้ของมนุษย์ นั้นไม่ได้ไร้เทียมทาน นั่นคือที่ผมบอกอาซาฮินะไปเมื่อวาน

ถ้าคุณได้เตรียมการ, คุณสามารถเอาชนะเธอโดยไม่ต้องดิ้นรนมาก

เพราะความเร็วของพวกเขายอดเยี่ยมเกินไป, ไม่, มันดีเกินไปจนมันกลายเป็นจุดอ่อนด้วย

ยกตัวอย่างเช่น วาซาบิ และมัสตาร์ดจะมีการกระตุ้นที่หาที่เปรียบเทียบไม่ได้เมื่อเทียบกับมนุษย์

กลิ่นที่ออกมาจากน้ำหอมคืออีกตัวอย่าง, มันจะไม่จบแค่จมูกงอ

งั้น, อะไรที่สร้างความผิดปรกติให้พี่สาวริกกะล่ะ? พวกเขาทำบางอย่างแน่ แต่พวกเขาทำอะไร?

「อย่างสุดท้าย, ยูกินะ! ดึงเชือกในกระเป๋าเธอด้วยพลังทั้งหมดและเทข้างในออกมา!」

「โอเค!」

ยูกินะรับคำสั่งจากอาซาฮินะ, ดึงเชือกที่ออกมาจากกระเป๋าหมูสีชมพู ทันทีต่อมาー

「อออู้?!」

เสียงที่ไม่น่าพึงพอใจที่เข้มข้น ดังก้องอย่างคมกริบ

เสียงเตือน? มากกว่านั้น, เครื่องเตือนจำนวนน่าทึ่งได้ดังทับซ้อนกัน, มันสร้างเสียงที่น่ากลัว

ต้นทางของมันคือกระเป๋าหมู ยูกินะเปิดกระเป๋าที่เธอถือและเทข้างในออกมา

เครื่องเตือนพกพาได้ออกมาจากกระเป๋า

เครื่องเตือนจำนวนมากดังขึ้นไปอีกเมื่อนำออกมาจากกระเป๋า, เสียงได้สะท้องกำแพงของโรงงานร้าง, ทับซ้อนกัน, มันกลายเป็นเสียงที่แย่มาก

หัวของผมเหมือนจะแตก

ผมจับหูของผมคิดอย่างนั้น แต่นั่นเป็นแค่ความกังวลเดียวของผม ที่มีความสามารถในการฟังเสียงปรกติของมนุษย์ พี่สาวของริกกะ ที่มีหูสัตว์ดูเหมือนว่าหัวของเธอได้แตกสลายจริงๆจากเสียงนั้น

「อ๊”า”า”า”า”า”า”า”า”า”า”า”า”า”า”า”า”า”า”า”า”」

เหมือนที่ผมคิด, พี่สาวของริกกะที่หมอบอยู่จับหูสัตว์ของเธอด้วยสองมือจากเสียงที่แยกหัวเธอออก

「คาซะฮานะ! มีอะไร, คาซะฮานะ! หยุดสับสนสิ! เธอเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดนะ รู้มัย!」

ปกป้องพี่สาวของริกกะ, คามูโระ ฮิซูกิเรียกเธออย่างสิ้นหวังแต่, มันไร้ความหวังยกเว้นคุณจะลบเสียงออก

พี่สาวของริกกะ ขยับไม่ได้, เหลือเพียงแต่คามูโระ ฮิซูกิ

แม้ว่าเธออ่านใจได้, เธอควรจะมีร่างกายของมนุษย์ที่ปรกติเหมือนผม งั้น, มันเป็นไปไม่ได้ที่จะสู้พวกเราสามคนในเวลาเดียวกัน

พูดอีกอย่างคือ “เช็คเมท”

คนพวกนี้ชนะ

「นี่อาซาฮินะ! แผนสำเร็จอย่างใหญ่โต! มันดังมากจนชั้นไม่ได้ยินเธอ ชั้นเลยจะวางสายละนะ!」

อาซาฮินะพูดออกมาโดยไม่สูญเสียเสียงไปกับเสียงหนวกหูที่ดังก้อง นำหูฟังในหูของเธอออกมา จากนั้นโยนมันทิ้งไป จากนั้นเธอจับไม้เบสบอลเหล็กด้วยสองมือและยิ้ม

「ใครจะฆ่าใครกัน? พูดนั่นหลังจากเธอฆ่าแล้วเหอะ!」

อาซาฮินะตะโกน, ถือไม้ด้วยสองมือ, เธอวิ่งไปหาสองคน

「ติดถุงมือ! ชั้นไปล่ะนะ!」

ยูกินะที่ยืนอยู่ในตำแหน่งที่สูงเหมือนเดิมใส่ถุงมือไร้นิ้วในมือของเธอ จากนั้นเธอกระโดดขึ้นอย่างมีความสุขในเสียงที่สูง

อีโง่ คู่ต่อสู้นั้นแข็งแกร่งกว่าริกกะ ไม่ว่าสัตว์ประหลาดจะอ่อนแอขนาดไหน, มันยังเป็นสัตว์ประหลาดอยู่ มันมีขีดจำกันในความโง่ที่จะสู้กับศัตรูแบบนั้นนะ

แต่ー

ฟุ, ฟุฟุ, ฟุฟุฟุ, คุคุคุ, ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า, คุคุคุ, ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า

「อ่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! สนุกเหี้ยๆเลยว่ะ! พวกสาวนั้นน่าสนใจมาก」

พวกเขาชนะอยู่ฝ่ายเดียวกับคนพวกนั้นที่ผมคิดว่าไม่มีวันชนะด้วยได้

พวกนั้นที่ไม่มีความสามารถพิเศษทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้

งั้น, ผมควรจะทำมันได้ด้วย

เพราะผมเป็นบางคนที่มี “สกิลไม่แฟร์”

ผมได้ใช้สิ่งนี้มาคนเดียว, ตลอดเวลา รู้ว่าความสามารถของผมเหมาะกับการ “สนับสนุน” ผมใช้มันคนเดียวโดยไม่ได้บอกใคร

แต่ตอนนี้, ผมควรจะใช้ความสามารถนี้ตอนนี้เลย

ใช้มันเป็นการ “สนับสนุน” คือหนทางที่จะแสดงคุณค่าที่แท้จริงของความสามารถนี้

ว่าความสามารถเอ็กซ์เรย์นั้นมันเหนือกว่าที่ผมคิด

「ใช้งานความสามารถ!」