“นายไม่เป็นอะไรเหรอคลอดด์?!” (ยูจีน)
ผมมองเพื่อนร่วมห้องที่ใส่เกราะสีฟ้าอ่อน คลอดด์ เพอซิวาล และพูด
มันน่าจะเป็นเกราะทั่วไปของสหพันธรัฐบลูวอเตอร์
มีเครื่องหมายโล่สีเหลืองบนอกเขา
“แล้วฉันจะเป็นอะไรไปเล่า?” (คลอดด์)
คลอดด์ทำหน้างง
“ฉันได้ยินว่าการบุกโจมตีปราบสัตว์ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ถูกกวาดล้าง” (ยูจีน)
“อาา เกี่ยวกับนั่น เดี๋ยวฉันจะอธิบาย พูดถึงแล้ว มาคนเดียวเหรอ?” (คลอดด์)
“เปล่าเลย ซูมิเระกับซาร่ามาด้วย ฉันว่าเดี๋ยวก็คงมาแล้วแหละ” (ยูจีน)
“เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นสองคนนั้นมาด้วย” (คลอดด์)
เขาดูเหมือนดีใจเกี่ยวกับมันนิดหน่อย
“หืม? มันเป็นคลอดด์! ยาฮู้~” (ซูมิเระ)
“อะไรกัน เธอดูสบายดีนี่ ฉันเป็นห่วงนะรู้มั้ย” (ซาร่า)
“โทษทีโทษทีซูมิเระจัง ซาร่าจัง” (คลอดด์)
ซูมิเระกับซาร่ามาไม่นานหลังจากนั้น เราเลยถูกนำไปสู่โรงแรมที่ทีมบุกโจมตีใช้เป็นฐาน
ประเทศสีทองเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น
มันไม่ได้แค่ข้างในสหพันธรัฐเท่านั้น เกาะนี้ก็เป็นศูนย์กลางของการค้าของจักรวรรดิและสหภาพศักดิ์สิทธิ์ด้วย
ดูเหมือนมีคนต่างชาติอยู่ที่นี่เยอะด้วยเหมือนกัน เสื้อผ้าเลยค่อนข้างไม่เหมือนกัน
ทิวทัศน์เมืองต่างจากทั้งจักรวรรดิและสหภาพศักดิ์สิทธิ์
ถ้าผมต้องทำการเทียบ มันจะใกล้กับเมืองดันเจี้ยนมากที่สุด
ร้านค้าแผงตั้งอยู่หลายร้านในถนนหลัก และพวกเขาต่างพากันเรียกลูกค้า
เราเดินในกลุ่มคนระหว่างฟังการอธิบายจากคลอดด์
“ถ้าอย่างนั้น ทีมบุกโจมตีที่ถูกกวาดล้างในการปราสัตว์ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่คือปาร์ตี้ที่ 1 เหรอ?” (ยูจีน)
“ใช่ ดูเหมือนนั่นถูกพูดเกินจริงไปในประเทศอื่น” (คลอดด์)
เห็นว่าสหพันธรัฐตั้ง 3 ปาร์ตี้รวมสำหรับการปราบสัตว์ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่
คลอดด์อยู่ในปาร์ตี้ที่ 3 ที่ตั้งจากกลุ่มฝีมือฉมังของประเทศสีทองและประเทศมังกร
แล้วก็เห็นว่าปาร์ตี้ที่หนึ่งตั้งจากประเทศโลกที่ 3 ของสหพันธรัฐ
ถ้าอย่างนั้นพวกเขาเป็นปาร์ตี้เหยื่อล่อเพื่อดูสถานะของสัตว์ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่
“ไม่มีทางน่า… เหยื่อล่อ…” (ซูมิเระ)
“มันขัดกับคำสอนของโบสถ์เทพธิดาว่าคนทั้งหมดเท่าเทียม” (ซาร่า)
หน้าซูมิเระมัวหมองละซาร่าหรี่ตา
“มันจริงที่ว่ามันรู้สึกไม่ดี แต่…มันไม่เหมือนว่าเราบังคับพวกเขา คนทั้งหมดในปาร์ตี้อาสามาเอง และครอบครัวจะถูกทดแทนตามนั้น…” (คลอดด์)
หน้าของคลอดด์บอกเราว่าเขาไม่ได้เห็นด้วยกับทุกอย่างเกี่ยวกับนี่เลย
“แล้ว ได้รู้อะไรหลังจากใช้ปาร์ตี้เหยื่อล่อมั้ย?” (ยูจีน)
ผมถามและได้คำตอบที่คาดไม่ถึง
“ใช่เงือกดำเวปาลใช้ทะเลดำเป็นถิ่นและทำเป็นอาณานิคม และมันพูดว่าไม่มี ‘ผู้ปกครอง’ ที่บัญชาฝูงเป็นหนึ่งเดียว แต่…เราได้รู้มาว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น” (คลอดด์)
“มีจ่าฝูงเหรอ?” (ยูจีน)
“นั่นใช่แล้ว เราได้เจอว่าตัวที่ควบคุมฝูงถูกเรียกว่าราชินี เป้าหมายครั้งนี้ในการปราบเธอเพื่อกำจัดราชินีของเหล่าเงือกดำ” (คลอดด์)
“เข้าใจแล้ว ฉันก็สงสัยว่าจะทำยังไงเมื่อนายพูดว่านายต้องกวาดล้างเงือกดำ แต่นั่นพอฟังดูเป็นไปได้” (ยูจีน)
ผมไม่รู้จำนวนเงือกดำตรงๆ
บางคนตั้งทฤษฎีว่ามันมากกว่าเป็นพันๆ
“เฮ้เฮ้ คลอดด์คุง นายได้เห็นเงือกดำมั้ย? เงือกน่ารักเปล่า?” (ซูมิเระ)
ซูมิเระถามคำถามไร้เดียงสา
ผมก็ยังไม่เคยเห็นเงือกดำ
ผมได้ยินมาว่ามีเงือกเยอะที่สวย
“อืม เธอพูดได้ว่าพวกมันดูน่ารัก แต่…อาหารหลักของพวกมันคือมนุษย์น่ะสิ” (คลอดด์)
“…ฮฮฮฮฮฮิ๊!!”(ซูมิเระ)
หน้าซูมิเระซีดไปพร้อมคำพูดของคลอดด์
“เคยเห็นเงือกดำมาก่อนมั้ยซาร่า?” (ยูจีน)
“ฉันเคยเห็นฝูงมันเฉี่ยวๆไกลๆเมื่อฉันผ่านใกล้ทะเลดำ ฉันไม่เคยเห็นมันใกล้ๆ” (ซาร่า)
ดูเหมือนเป็นอย่างนั้น
เราคุยกันแบบนั้นและในที่สุดก็ไปถึงโรงแรม… หรือผมบอกว่าโรงแรม แต่เรามาถึงอาคารที่ใใหญ่เกินไป
นายประตูระวังอยู่ครู่หนึ่ง แต่พวกเขาเห็นหน้าคลอดด์และคำนับเบาๆ
ดูเหมือนพวกเขารู้จักกัน
“นี่เป็นโรงแรมที่ใหญ่ที่สุดในประเทศสีทอง และถูกบริหารโดยบริษัทคริสตัลที่เป็นผู้สนับสนุนการปราบสัตว์ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่อย่างเป็นทางการ ผู้บัญชาการการปราบจะไม่กลับมาจนกลางคืน แต่รองผู้บัญชาการอยู่ ไปทักทายคนนั้นกันเถอะ แล้วก็ ฉินคิดว่าคนของห้องผู้กล้าในตำนานเข้าเมืองด้วย เลยไปให้พวกเขาเห็นหน้าทีหลังนะ นั่นเป็นอะไรมั้ย?” (คลอดด์)
“ได้~ซี่” (ซูมิเระ)
“ไม่มีปัญหา” (ยูจีน)
“ฉันไม่ถือ” (ซาร่า)
เราพยักหน้ากับคำพูดของคลอดด์
เขานำเราไปที่ห้องประชุมใหญ่ในชั้นที่ 1
คลอดด์เคาะประตูแล้วเปิด
“คลอดด์จากประเทศมังกรครับ ขอโทษที่รบกวน” (คลอดด์)
“อืม มีอะไร? ถ้าฉันจำไม่ผิด นายบอกว่าจะไปรับคนรู้จักจากโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน… เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นคือพวกเธอ”
มีโต๊ะยาวและใหญ่ที่กลางห้องประชุม และมีแผนที่กับกระดาษจดเยอะบนโต๊ะกับกระดาน
มีหลายอย่างที่ถูกเขียนใส่ภาพที่ดูเหมือนเงือกดำ
คนที่ต้อนรับเราคือชายผอมสูงอายุประมาณ 40 ปี
เมื่อดูผ่านๆเขาดูไม่ได้เป็นนักสู้ แต่เมื่อดูวิธีเดินถึงได้รู้ว่าเขาเป็นคนที่ถูกฝึก
“ผมยูจีน ซานตาฟิลด์ ผมมาจากห้องผู้กล้าในตำนานของโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน” (ยูจีน)
“จากห้องเดียวกับยูจีนคุงค่ะ หนูซาชิโอกิ ซูมิเระ!” (ซูมิเระ)
“ประธานสภานักเรียนของโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน ดิฉันชื่อซาร่า” (ซาร่า)
ซูมิเระกับซาร่าแนะนำตัวเองหลังผม
“ยินดีต้อนรับสู่ดินแดนห่างไกล และขอต้อนรับสู่ทีมบุกโจมตีสัตว์ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ ฉันเป็นรองผู้บัญชาการที่นี่ ฉันเคยได้ยินข่าวลือของพวกเธอทั้งหมด ฉันรอคอยความร่วมมือของเธอ ได้โปรดใช้เวลาและพักผ่อนร่างกายสำหรับวันนี้ก่อน”
การประชุมของเราจบลงอย่างเร็ว
รองผู้บัญชาการประชุมต่อไม่นานหลังจากนั้น
— “เราจะเจอราชินีได้ยังไง?”
— “มาใช้กับดักเถอะ เราจะเตรียมเหยื่อล่อ”
— “มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก”
— “พวกมันร่วมมือกันมากกว่าแต่ก่อน พวกมันเริ่มเรียนรู้”
— “คุณจะพูดว่าสัตว์ปีศาจที่ยิ่งใหญ่มีความเฉลียวฉลาดเหรอ?”
— “พวกมันเป็นก้อนเนื้อสัญชาตญาณ การคาดคะเนแบบนั้นมันโง่เง่า”
— “ปาร์ตี้ที่ 1 ถูกกวาดล้างเพราะแบบนี้ อย่าลดการป้องกัน”
ผมได้ยินการสนทนานนั้น แต่ผมแค่เงี่ยหูฟังตลอดเวลาไม่ได้
ผมตามคลอดด์ที่ออกจากห้อง
“ฉันจะนำนายไปที่ห้องที่นายจะอยู่ต่อ” (คลอดด์)
คลอดด์ขึ้นบันได
เรามาถึงห้องในชั้นที่ 3
“แล้วค่าที่พักล่ะ?” (ยูจีน)
“บริษัทคิสตัลจ่ายล่วงหน้าไปแล้ว เลยไม่ต้องกังวลไป แต่ไม่มีอาหาร ได้โปรดแก้ปัญหานั้นเอง” (คลอดด์)
“เข้าใจล่ะ” (ยูจีน)
คลอดด์พูดและหันหน้าหาซาร่ากับซูมิเระ
“ไม่มีห้องว่างเยอะ มันเลยจะเป็นอะไรมั้ยถ้าซูมิเระจังและซาร่าจังแบ่งห้องกัน” (คลอดด์)
“นั่นไม่เป็นไร~ ถูกมั้ย ซาร่าจัง?” (ซูมิเระ)
“ฉันไม่ถือ เรานอนเต็นท์เดียวกันเมื่อเราสำรวจดันเจี้ยนอยู่ดีแหละ” (ซาร่า)
“ถ้าอย่างนั้น นี่กุญแจ ฉันมีสำรอง ฉันเลยจะให้เธอคนละดอก” (คลอดด์)
“ได้สิ~ ขอบคุณ คลอดด์คุง” (ซูมิเระ)
“ขอบคุณ คลอดด์” (ซาร่า)
ซูมิเระกับซาร่ารับกุญแจ
“เฮ้ แล้วห้องของยูจี้คุงล่ะ?”
“ถัดจากห้องเธอเลย ยูจีน นายแบ่งห้องกับฉันได้เปล่า?” (คลอดด์)
“ได้สิ มีที่พอถูกมั้ย? ฉันไม่ถือ” (ยูจีน)
ผมจะเก็บตัวกว่านี้ถ้ามันเป็นคนแปลกหน้า แต่ผมไม่ถือมากถ้าเป็นคลอดด์
ผมรับกุญแจจากคลอดด์
“ซูมิเระ ซาร่า ใช้เวลาว่างจนกว่าเราถูกเรียกนะ” (ยูจีน)
“เข้าใจแล้ว ยูจี้คุง” (ซูมิเระ)
“เจอกัน ยูจีน” (ซาร่า)
ซูมิเระกับซาร่าเข้าไปห้องเดียวกัน
“เฮ้ซาร่าจัง ไปดูร้านค้าอีกครั้งเถอะ~” (ซูมิเระ)
“ได้สิ เพราะเราอยู่ระหว่างซื้อของเมื่อกี้ล่ะนะ” (ซาร่า)
“ซาร่าจัง เธอเลือกชั้นในลามกอ่ะ~” (ซูมิเระ)
“ม-ไม่ใช่มันไม่เป็นไรเหรอไง?! มันไม่มีชั้นในน่ารักๆในสหภาพศักดิ์สิทธิ์เลย!”
“บางทีฉันควรซื้อตัวใหม่ด้วยมั้ยน้า~” (ซูมิเระ)
“เธอมีน่ารักๆเยอะแล้วนี่ -เหมือนสีแดงที่เธอใส่อยยู่ตอนนี้ไง” (ซาร่า)
“ฉันพูดถึงเสื้อผ้าเหอะ! แล้วเธอมารู้สีชั้นในฉันได้ยังไงล่ะเนี่ย?!” (ซูมิเระ)
ผมได้ยินซูมิเระกับซาร่าคุยกัน
พวกเธอทั้งสองกระฉับกระเฉงมากเลย
ผมเข้าห้องผมเองด้วยและวางกระเป๋า
ห้องพักใหญ่กว่าที่ผมคิด
ร่างกายผมเฉื่อยๆเพราะใช้เวลาบนเรือบินไปเป็นวันๆ
ผมอยากขยับร่างกายนิดหน่อยและ…
“ยูจีน มีแผนอะไรมั้ย?” (คลอดด์)
“ฉั้นอยากฝึกดาบ มีที่ดีๆมั้ย?” (ยูจีน)
“ฉันว่าแล้วว่านายจะพูดอย่างนั้น มาฉันจะนำไป” (คลอดด์)
คลอดด์ยิ้มมุมปากและกวักมือเรียกผมให้ไปกับเขา
◇◇
“นี่คือ…?” (ยูจีน)
คลอดด์พาผมมาสวนกว้างที่ห่างโรงแรมไปหน่อย
ทางเข้ามีเขียนว่า [ที่ส่วนบุคคล] แต่คลอดด์ไม่สนใจคำเตือนแล้วเข้าไป
“บริษัทจองสวนนี้มาใช้เป็นลานฝึกของทีมบุกโจมตี” (คลอดด์)
“ถึงอย่างนั้น ไม่มีคน” (ยูจีน)
“…ก็ใช่” (คลอดด์)
คลอดด์ปากตกเหมือนเกลียดตัวเอง
หลังจากนั้นผมฝึกกับคลอดด์โดยใช้ดาบไม้และคลอดด์ใช้หอกไม้
“ท่าแทงมังกรสองหัว!” (คลอดด์)
การแทงสุดเร็วของคลอดด์ที่ดูเหมือนหอกกลายเป็นสองเล่มเข้าหาผมเหมือนปากมังกร
“คุ!”
ผมหลบเต็มๆไม่ได้และปลายหอกเฉี่ยวแก้มผม
“รูปแบบลม : [คาไมทาชิ]!” (ยูจีน)
“โว่ว” (คลอดด์)
คลอดด์ถอยห่างจากการฟันต่อเนื่องที่ผมฟันไป
ผม…แพ้
เราสู้ประมาณ 50 ครั้ง และชนะ 24 ครั้ง แพ้ 25 ครั้ง และเสมอกัน 1 ครั้ง
“พักก่อน” (ยูจีน)
ผมหายใจลึกๆ
“การเคลื่อนไหวนายแแย่ลงเมื่อเทียบกับตอนอยู่โรงเรียน ยูจีน” (คลอดด์)
“ดูเหมือนอย่างนั้น ฉันวว่าฉันต้องใช้เวลาอีกนิดย้อนนึกให้ความรู้สึกกลับมา
ถ้านี่เป็นเมืองดันเจี้ยน ผมจะเจอการต่อสู้จริงเยอะเท่าที่ผมอยากได้ถ้าผมขึ้นหอคอยยอดสูงสุดบาเบล
ตอนนี้เมื่อมาคิดดู ผมอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มีบุญ
— “…พวกนักสำรวจตอนนี้เฉยๆเกินไป”
ผมนึกถึงคำพูดท่านหญิงดันเจี้ยน อเนมอย บาเบล
“เฮ้ยูจีน” (คลอดด์)
ผมกำลังคิดเกี่ยวกับหอคอยยอดสูงสุดแล้วคลอดด์มองผมหน้าจริงจัง
“มีอะไรคลอดด์?” (ยูจีน)
“เรื่องปราบเวปาล ฉันบอกว่าฉันอยู่ในปาร์ตี้ที่ 3 ใช่เปล่า?” (คลอดด์)
“ใช่ นายบอก” (ยูจีน)
“คนห้องผู้กล้าในตำนานปรกติแล้วอยู่ในปาร์ตี้ที่ 3 นี่จะถูกคิดได้ว่าเป็นความแข็งแกร่งของเราด้วย ฉันอยากคิดว่านาย, ฉัน, ซูมิเระจัง, และซาร่าจัง สุดท้ายจะได้อยู่ปาร์ตี้เดียวกัน” (คลอดด์)
“เข้าใจแล้ว”
มันดีที่ได้ยินแบบนั้น แต่ผมไม่ได้พูดออกไป
เพราะผมเห็นสีหน้าคลอดด์
“เดี๋ยวเขาจะส่งปาร์ตี้ที่ 2 ไปแล้ว ฉันว่าผลลัพธ์มันจะไม่หนักหนาเหมือนปาร์ตี้ที่ 1 แต่เมื่อคิดไว้ก่อนว่าการปราบราชินีเงือกดำจะยาก เป้าหมายของปาร์ตี้ที่สองคือหาตัวเธอแล้วหมายหัวไว้ และหลังจากนั้น ปาร์ตี้ที่ 3 จะเข้าไปปราบเธอ แต่…แน่นอนว่าปาร์ตี้ที่สองจะเกือบอยู่ในสภาพถูกกวาดล้าง” (คลอดด์)
“นั่น……. ทหารที่อาสารู้เรื่องนี้แล้วใช่มั้ยล่ะ?” (ยูจีน)
พวกเขาเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อประเทศ
นี่เป็นบางอย่างที่โรงเรียนทหารสอนด้วย
“ใช่แล้ว” (คลอดด์)
คลอดด์ดูเศร้าๆ
ผมเอาหน้าที่ของไอริไปและกลายเป็นเหยื่อล่อในการปราบสัตว์ปีศาจ
คนเข้าใจเหตุผลได้ แต่การยอมรับมันก็อีกเรื่อง
“มีแผนอื่นเหรอ?” (ยูจีน)
ผมถามและเขาตอบบางอย่างที่ต่างจากคำถามผม
“มีบางคนที่ดูแลฉันในอดีต เขาเป็นทหารแก่แล้ว แต่พลังเขายังเหมือนเดิม แต่พวกเขาเป็นคนแรกๆที่อาสาเมื่อมีรับสมัครการปราบสัตว์ปีศาจ ตอนนี้เขาอยู่ในปาร์ตี้ที่ 2” (คลอดด์)
“แล้วถ้ายกเลิกการร่วมของเขาล่ะ…?” (ยูจีน)
“พวกเขาไม่ฟังฉันแม้ฉันขอ และยิ่งกว่านั้นเจ้าตัวพูดเองว่า ‘ถ้าฉันจะตาย ให้ฉันได้ตายอย่างสง่าในสนามรบ!’ พวกเขาเป็นทหารถึงแก่นแท้เลย” (คลอดด์)
“นั่น…เขาเป็นคนมีใจแกร่งกล้าจริง” (ยูจีน)
บางครั้งคนเจอคนแบบนั้น
ผมเห็นคนแบบนั้นในกองทัพจักรวรรดิด้วย
และคนอย่างนั้นคนรู้จักเยอะ
“เฮ้ยูจีน ฉันไม่ได้พูดนี่มาก่อนเพราะซาร่าจังและซูมิเระอยู่ แต่…” (คลอดด์)
“คลอดด์… เป็นไปได้มั้ยวว่า…?” (ยูจีน)
ผมบอกได้ว่าเขาจะพูดอะไร
แต่…
(แต่นาย…นายจะเป็นอนนาคตของสหพันธรัฐบลูวอเตอร์…?) (ยูจีน)
“ฉันคิดอาสาไปปาร์ตี้ที่ 2” (คลอดด์)
มันเป็นการประกาศว่าเพื่อนของผมจะไปหาความตาย
■ตอบความคิดเห็น:
>นางเอกของเรื่องนี้ ซูมิเระ เป็นเพื่อนร่วมห้องของมาโกโตะและคนอื่นในเรื่องก่อน แต่เพื่อนร่วมห้องคนอื่นจะมาในเรื่องนี้มั้ย?
-ผมพูดไปหลายครั้งแล้ว แต่ตัวละครเรื่องก่อนหน้าจะไม่มาในเรื่องนี้
ชื่อพวกเขาอาจถูกพูดถึง
ผมคิดนำมาผสมกันเป็นภาคข้ามฝั่งเมื่อเรื่องหลักจบแล้ว
>ลีลี่จังน่ารักอ่ะ
-ความอยากทำให้เธอกลายเป็นนางเอก…
แปลโดย: wayuwayu
tipme : tipme.in.th/wayuwayutl
patreon (Ebook): patreon.com/wayuwayu
ได้โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: http://linktr.ee/wayuwayu
