บทที่ 351 ร่างกายฟื้นคืน
“พวกเราจะประมาทไม่ได้”
หลิวเซียงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ตอนที่อยู่ในหอกิจการ ข้าเห็นมากับตาว่ากระบี่ของหยานเสวี่ยนั้นไวมาก แม้แต่ข้าก็ยังมองตามท่าร่างของนางไม่ทัน”
“ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่ชวนน้องจ้าวมาด้วยหรอก”
“ตราบใดที่เราจับนางผู้นี้ได้ หึหึหึ พวกเราจะได้ขึ้นสวรรค์ชั้นฟ้ากันล่ะ”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ศิษย์แผนกยุทธสกุลจ้าวก็อดไม่ได้ที่จะหรี่ตามอง ก่อนที่จะไม่ลืมทวงผลประโยชน์ของตน “พี่หลิวช่างเจ้าแผนการนัก ยังไงก็อย่าได้หลงลืมข้าผู้นี้ซะล่ะ”
“หากเรื่องนี้เป็นไปได้ด้วยดี น้องชายคนนี้จะของติดตามพี่หลิวไปนับจากนี้”
หลิวเซียงพยักหน้ารับ ก่อนที่จะชี้นิ้วไปทางหนึ่งแล้วเดินนำไป
….
ห่างออกไปร้อยไมล์ เฉินเฉียงได้ออกจากโลกใบเล็กของหยานเสวี่ย หลังจากนั้นเขาก็ได้เผยรอยยิ้มกว้าง
“หยานเสวี่ย ดูเหมือนข้อมูลที่หอภารกิจให้มาจะไม่ค่อยแม่นยำนะ”
“เขาม่อกั๋นแห่งนี้ไม่ได้มีเพียงสัตว์วิญญาณระดับหนึ่งเท่านั้น”
หยานเสวี่ยรู้ดีว่ากระแสจิตตรวจจับของเธอไม่ดีเท่ากับเฉินเฉียง นี่ทำให้เธอต้องรีบถามออกมา “ตรงไหน ไกลรึเปล่า”
“ตรงไปห้าสิบกิโลเมตรทางด้านซ้ายมีสัตว์วิญญาณระดับสองหนึ่งตัวอยู่ในถ้ำ อีกตัวหนึ่งอยู่ในดงไข่ด้านนอก”
“แต่พวกมันเองก็เป็นเพียงไข่ปฐพีเท่านั้น เป็นพวกที่อยู่ใต้สุดของห่วงโซ่อาหาร”
หยานเสวี่ยเมื่อได้ยินก็ยิ้มกริ่มออกมา “แล้วจะช้าทำไมกัน เดี๋ยวข้าจะไปนำพวกมันมาให้เจ้าเอง”
“ไม่ต้องหรอก ระยะแค่นี้ไม่ได้ทำให้บาดแผลข้าต้องกระเทือนแต่อย่างใด พวกเราไปด้วยกันนี่แหละ”
เมื่อพูดจบ เฉินเฉียงใช้ผ่ามิติไปยังในถ้ำก่อนเป็นเป้าหมายแรก
เขาพูดกับหยางเสวี่ยในขณะที่กำลังลูบหัวเมิ่งน้อยในทันทีที่ไปถึง “มันเป็นเพียงสัตว์วิญญาณระดับสองตัวเดียวเท่านั้น ข้าว่าให้เมิ่งน้อยจัดการจะดีกว่า”
เมื่อได้ยินแบบนี้ เมิ่งน้อยก็กระโดดโลดเต้นและวิ่งพล่านรอบเฉินเฉียงในทันทีจนรอบเฉินเฉียงนั้นกลายเป็นเส้นวงกลมไปแล้ว
“เมิ่งน้อย”
เฉินเฉียงเรียกชื่อเมิ่งน้อยออกมาเบาๆก็จะเริ่มออกคำสั่ง “นำร่างของพวกมันสองตัวมาให้ข้าด้วยนะ อย่าไปเผามันจนกลายเป็นขี้เถ้าซะหมดล่ะ”
เมิ่งน้อยส่งเสียงตอบรับ ก่อนที่จะพึ่งตรงเข้าไปในทิศทางของถ้ำที่ตั้งอยู่
นับจากออกมาจากโลก เมิ่งน้อยเองก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆและไม่ได้ด้อยไปกว่าระดับนายพลวิญญาณขั้นกลางแล้วในตอนนี้
แต่เป็นเพราะการคงอยู่ของหยานเสวี่ยและเฉินเฉียงทำให้มันยากที่จะได้ลงมือ
แน่นอนว่าเมื่อเฉินเฉียงอนุญาต มันย่อมแสดงฝีมือของตนออกมาอย่างเต็มที่
หากว่าเฉินเฉียงไม่อยากจะใช้พลังจิตหรือทักษะประเภทปฐพี วิธีการโจมตีที่ดีที่สุดของเขาก็คือเมิ่งน้อยนี่แล
เฉินเฉียงและหยานเสวี่ยรออยู่เพียงเล็กน้อยก่อนที่จะสะดุ้งออกมา
ด้วยการที่ตรงที่ทั้งสองอยู่ใกล้กับเป้าหมายมาก พวกเขาสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่พวยพุ่งออกมาจากถ้ำ
ไม่นาน เมิ่งน้อยก็ได้มาถึงพร้อมร่างของสัตว์วิญญาณในมือ
เอาจริงๆหากจะให้พูดก็สมควรจะเป็นเศษซากของสัตว์วิญญาณซะมากกว่า
“เฮ้อออออ สงสัยข้าจะอธิบายให้เจ้าฟังน้อยเกินไปสิน้า”
เฉินเฉียงถอดถอนลมหายใจอย่างช่วยไม่ได้
เหตุผลที่เขาบอกเมิ่งน้อยไปก่อนหน้านี้นั้นเป็นเพราะเขาไม่สามารถดูดซับพลังงานจากซากร่างที่ปรุงสุกไปแล้วได้
แต่เขาก็ไม่คิดว่าเมิ่งน้อยจะแรงเหลือและโหดร้ายขนาดทำให้สัตว์วิญญาณตัวน้อยๆแทบจะจำเค้าลางเดิมไม่ได้แบบนี้
ถึงแม้ร่างของสัตว์วิญญาณทั้งสองจะดูน่าอนาถไปหน่อย แต่เฉินเฉียงก็ยังยื่นมือไปจับอยู่ดี
ติ้ง ระบบย่อยสลายสัตว์วิญญาณระดับหนึ่งสำเร็จ
เจ้าของระบบ: เฉินเฉียง
ระดับ: นักรบสายเลือดระดับกึ่งราชา
การหลอมรวมทักษะ: 1
การคัดเลือกทักษะ : 12
ค่าพลังงาน: 94,816,150
ค่าการใช้ประโยชน์:1
ค่าความอดทน:670
ค่าความแข็งแกร่ง:628
ค่าความเร็ว:475
ค่าพลังจิต:1246
เคล็ดวิชาการบ่มเพาะ: หลอมเลือดทำลายล้างระดับสูง
เคล็ดวิชาการบ่มเพาะ: ภาพวาดแห่งห้วงมหาสมุทร ระดับสูง
เคล็ดวิชาการบ่มเพาะ: เทคนิคฝึกฝนร่างกายพื้นฐาน ระดับสูงสุด
เคล็ดวิชาการบ่มเพาะ: เทคนิคการเล่นแร่แปรธาตุแบบดั้งเดิม ระดับต้น
เคล็ดวิชาการบ่มเพาะ: เทคนิคการยิงธนูของโฮ่วอี้(ผู้ดับตะวัน) ระดับสูงสุด
ทักษะ: ไร้ตัวตน
ทักษะ: การตรวจสอบด้วยเสียง
ทักษะ: เพลิงดาบสายฟ้าทำลายวิญญาณระดับสูงสุด
ทักษะ: ก้าวย่างสวรรค์ระดับสูง
ทักษะ: ภาษาสัตว์
ทักษะ: แกะรอยด้วยกลิ่น
ทักษะ: เคลื่อนย้ายพริบตาระดับสูงสุด
ทักษะ: สื่อสารไร้สาย
ทักษะ: สะกดจิต ระดับสูงสุด
ทักษะ: สะกดข่มวิญญาณมารสวรรค์ ระดับสูง
ทักษะ: แก่นแท้แห่งการเล่นแร่แปรธาตุ ระดับต้น
ทักษะ: รอบรู้สมุนไพร
ทักษะ: เพลงดาบลมเฉือน ระดับสูง
ทักษะ: อินทรีย์สยายปีก ระดับสูง
ทักษะ: ควบคุมสายน้ำ ระดับ 8 (ทักษะที่ 1)
ทักษะ: เปลี่ยนรูปลักษณ์ (ทักษะที่ 2)
ทักษะ: ปีกสีเงิน ระดับ 9 (ทักษะที่ 3)
ทักษะ: ซ่อนตัวจากแสง ระดับ 9 (ทักษะที่ 4)
ทักษะ: เกราะเหล็กไหล (ทักษะที่ 5)
ทักษะ: คลื่นเสียงทำลายวิญญาณ (ทักษะที่ 6)
ทักษะ: ขอบเขตจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ ขั้นสูง (ทักษะที่ 7)
ทักษะ: คลื่นอัดกระแทก ระดับ 8 (ทักษะที่ 8)
ทักษะ: หมอกครอบคลุม ระดับ 8 (ทักษะที่ 9)
ทักษะ: ผ่ามิติระดับ 9 (ทักษะที่ 10)
ทักษะ: ห้านิ้วพิศวง(ห้านิ้วสะเทือนสวรรค์) ระดับ 9 (ทักษะที่ 11)
ทักษะ: ขอบเขตเจตจำนงแห่งการต่อสู้ ระดับเรียนรู้ (ทักษะที่ 12)
ทักษะ: กลืนกินเลือดปีศาจ
ทักษะ: โลกใบเล็ก ระดับ 3
……
สายเลือด: โกลาหลมัชฌิมา(โกลาหลขั้นกลาง)
หลังจากดูดซับพลังงานจากเศษซากของสัตว์วิญญาณสองตัวไปแล้ว เฉินเฉียงไม่รู้สึกว่าได้รับสิ่งใดเลยแม้แต่น้อย แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เขาฟื้นฟูสภาพร่างกายของเขาขึ้นมาได้นิดหน่อย และทำให้สีหน้าของเขาดีขึ้นเล็กน้อย
หยานเสวี่ยที่อยู่ข้างๆคิดว่าเฉินเฉียงนั้นจะต้องกินเศษสัตว์วิญญาณนี่ในตอนนี้ แต่เธอกลับเห็นเฉินเฉียงที่มีสภาพดีขึ้นเล็กน้อยทำให้เธอนิ่งคิด ก่อนที่จะถามออกมา
“เฉินเฉียง….สองตัวนี่…..เจ้าต้องการมากกว่านี้อีกรึ”
ด้วยการที่ในตอนนี้ร่างกายของเขาฟื้นฟูขึ้นมาได้บ้าง เขาจึงอารมณ์ดีขึ้นมาก่อนที่จะชี้ไปที่เมิ่งน้อยแล้วพูดออกมา “ช่างมันแล้วกัน ข้าจะให้เมิ่งน้อยจัดการกินมันแทน”
เมื่อเมิ่งน้อยได้ยินมันก็โยนซากสัตว์วิญญาณทิ้งไปกลับพื้นก่อนจะร้องโวยวายออกมา
เฉินเฉียงหัวเราะร่าแล้วนำเหรียญคริสตัลม่วงออกมาหนึ่งเหรียญก่อนที่จะโยนให้เมิ่งน้อย “ไอ้เด็กนี่ ปากเจ้าช่างหรูหรานัก ไม่แม้แต่จะแยแสในการกินสัตว์วิญญาณเลยสักนิด”
“ข้าบอกได้เลยนะว่าที่เจ้าตัวเล็กกระจิริดแบบนี้อยู่ตลอดเป็นเพราะเจ้าเอาแต่กินแก่นวิญญาณเนี่ยแหละ”
เมื่อเห็นเมิ่งน้อยไม่แยแสพลางเคี้ยวกันเหรียญคริสตัลม่วงอย่างหน้าตาเฉย เขาก็ใช้มือยีหัวเมิ่งน้อยไปหนึ่งทีก่อนที่จะพูดออกมา “เมิ่งน้อย ไปที่ซ้ายสักยี่สิบไมล์มีไข่ปฐพีอยู่ ไปจับมันมาแต่อย่าให้มันต้องบอบช้ำล่ะ”
“ถึงเจ้าจะไม่กินแต่ข้ากับแม่ของเจ้าจะกินมันนา”
“ถ้าเจ้าทำได้ ข้าจะให้แก่นคริสตัลเจ้าเลยแล้วกัน”
เมื่อได้ยินแบบนี้ เมิ่งน้อยก็ยิ้มร่าก่อนที่จะหายไปราวกับสายลม
“เหอเหอเหอ”
เฉินเฉียงยิ้มอย่างหน่ายอุราก่อนที่จะหยิบไวน์ดอกเหมยแดงออกมาจากโลกใบเล็กสองไห แล้วส่งไหหนึ่งให้หยานเสวี่ยไปก่อนที่จะนั่งลง
ไม่นาน เฉินเฉียงก็มองหน้ากันด้วยรอยยิ้มในทันทีที่เห็นเงาของเมิ่งน้อย
ไข่ปฐพีคือสัตว์วิญญาณกินพืช มันจึงยากยิ่งที่จะพบพวกมันในระดับสอง
ถึงแม้ว่ามันจะอยู่ในระดับสอง แต่พลังการโจมตีของมันนั้นก็ยังอ่อนด้อยกว่าสัตว์วิญญาณระดับหนึ่งมากมายนักราวกับไม่มีวิธีการโจมตีใดๆเลย และนี่ทำให้พวกมันหวังพึ่งได้เพียงพลังป้องกันที่แข็งแกร่ง และร่างกายอันใหญ่โตในการเอาตัวรอด
นอกจากนั้น เนื้อของมันยังอร่อยสุดๆ
สัตว์วิญญาณเช่นนี้ไม่มีปรากฏอยู่ในโลกมนุษย์ นี่ทำให้เฉินเฉียงคิดให้เมิ่งน้อยจับตัวมันมาให้
และเมิ่งน้อยก็ไม่ทำให้พวกเขาต้องผิดหวัง มันได้ลากไข่วิญญาณจนมันกลิ้งไปกลิ้งมาในขณะถูกลากจูงมหาที่ที่เฉินเฉียงและหยางเสวี่ยอยู่
เฉินเฉียงได้ค้ำยันตัวเองโดยกึ่งไม้หนึ่งที่พึ่งจะได้พบ ก่อนที่จะนำกระบี่ยาวเริ่มหนึ่งออกมาก่อนที่จะหั่นไข่ปฐพีเป็นชิ้นๆ
