จักรพรรดิมังกร – บทที่ 781 งานเลี้ยงศิษย์เก่า

หัวหน้าจางออกคำสั่งกับคนที่อยู่ใต้บังคับบัญชาว่า: “พาตัวไป”

ลี่เสียงเฟยมองไปที่หลี่โม่ด้วยความเคียดแค้น และกัดฟันพูดว่า: “จะมีคนช่วยฉันล้างแค้น”

หลี่โม่ได้ยินเสียงแต่ไม่สนใจ หัวหน้าจางกลับเป็นห่วงขึ้นมา: “คุณหลี่ แม้ว่าลี่เสียงเฟยจะไม่โด่งดังเหมือนเมื่อก่อน ผมรู้สึกว่าเขายังมีเส้นสายอยู่บ้าง จะให้ผมส่งคนมาคุ้มกันคุณมั้ย”

“ไม่ต้อง ผมมีวิธีการรับมือเอง”หลี่โม่โบกมือแล้วพูด

หัวหน้าจางเห็นหลี่โม่ยืนกรานขนาดนี้ ถึงได้ยอมแพ้ อีกฝ่ายสามารถที่จะกำราบลี่เสียงเฟยได้ ไม่น่าจะเกิดเรื่องขึ้น ไม่แน่เขาส่งคนมา ตรงกันข้ามจะก่อปัญหาเพิ่มให้อีกฝ่าย

“คุณหลี่ ดูแลตัวเองด้วย เมื่อผมได้รับการเลื่อนตำแหน่ง ผมจะไม่มีทางลืมบุญคุณของคุณอย่างแน่นอน”หัวหน้าจางจดจำบุญคุณไว้ในใจเสมอ และคารวะแล้วพูด

หลี่โม่ยิ้มอย่างปลาบปลื้มใจ ก็สมกับที่ส่งมอบลี่เสียงเฟยให้กับอีกฝ่าย เขาเชื่อว่าอีกฝ่ายไม่ใช่คนประเภทที่ลืมบุญคุณไม่ตอบแทน

ในอีกด้านหนึ่ง ตั้งแต่หลังจากที่หม่าติงเห็นลี่เสียงเฟยถูกหลี่โม่กำราบ เขาก็วิ่งถึงในห้องทำงานของเทพสังหารอย่างเร่งรีบ

สีหน้าของเทพสังหารแคลงใจ หนักใจเป็นอย่างมาก

หม่าติงรีบพูดว่า: “ลูกพี่แย่แล้ว ลี่เสียงเฟยถูกเขาทำร้ายจนหมดสติไปแล้ว เมื่อกี้นี้ผมได้ยินข่าวมาว่า ลี่เสียงเฟยถูกจับตัวแล้ว”

“ฉันรู้แล้ว”เทพสังหารพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

หม่าติงเงยหน้าขึ้นอย่างสับสน ลูกพี่รู้ได้อย่างไร หรือว่าลูกพี่ส่งคนตามอยู่ข้างหลังเหรอ เป็นไปไม่ได้ที่ข่าวจะแพร่กระจายได้รวดเร็วขนาดนี้

“เมื่อกี้นี้ฉันโทรหาลี่เสียงเฟย คนที่รับสายไม่ใช่เขา เป็นอีกคนหนึ่ง ฉันก็รู้ว่างานของลี่เสียงเฟยล้มเหลว”หลังจากที่เทพสังหารพูดจบ มองไปที่หม่าติงด้วยสีหน้าเย็นชา: “ภารกิจล้มเหลว ไม่นึกเลยว่าแกยังจะมีหน้ากลับมา”

ความอาฆาตแค้นบนร่างกายของเทพสังหารระเบิดออกมา หยิบไม้เบสบอลข้างกำแพงขึ้นมา บนไม้เบสบอล ไม่นึกเลยว่าจะมีคราบเลือดเปื้อนอยู่ และถูกทำให้แห้งด้วยอากาศเป็นเวลานาน

ขาทั้งสองของหม่าติงสั่นเทาอย่างไม่หยุดหย่อน ทันใดนั้นขาก็ครุ่นคิดขึ้นมาได้ ปากก็รีบพูดอย่างตะกุกตะกักว่า: “ลูก…..ลูกพี่ พี่อย่าได้ใจร้อน ผม…..ผมมีวิธี”

“หื้อ แกมีวิธีอะไร?”เทพสังหารหรี่ตา อยากจะฟังคำพูดสุดท้ายของอีกฝ่าย

หม่าติงถึงได้พูดว่า: “ลูกพี่ ลี่เสียงเฟยมีพี่ชายอยู่หนึ่งคนไม่ใช่เหรอ พี่ชายของเขาเป็นพี่ชายของลี่เสียงเฟยเป็นยอดฝีมือต่างถิ่น ถ้าหากพี่ชายของลี่เสียงเฟยรู้ว่าน้องชายถูกจับตัว คงจะกังวลอย่างแน่นอน”

“แกไม่พูด ฉันเกือบจะเรื่องนี้ไปเลย”เทพสังหารถึงได้ไว้ชีวิตหม่าติงชั่วคราว และพูดอย่างราบเรียบว่า”แกพูดต่อไป”

“พวกเราบอกเรื่องนี้กับพี่ชายของลี่เสียงเฟยดีกว่า ผมเชื่อว่าเขาคงจะล้างแค้นให้กับน้องชายอย่างแน่นอน”หม่าติงพูดแล้วยิ้มแหยๆ

“กลอุบายยืมดาบฆ่าคนกลับไม่เลว”เทพสังหารยิ้มเล็กน้อย

หม่าติงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ยังดีที่เขาคิดได้อย่างรวดเร็ว ไม่อย่างนั้นเขาก็ตายแน่

“เรื่องนี้ให้แกเป็นคนไปจัดการ แกไปติดต่อเขาเถอะ”เทพสังหารไม่อยากจะลงมือเอง แต่ส่งมอบให้หม่าติงไปจัดการ

หม่าติงกระตุกมุมปากเล็กน้อย แต่จำเป็นต้องรับปาก

หัวหน้าจางพาคนจากไป หลี่โม่สูบหรี่กลับไปที่ห้องอย่างสบายๆ โดยผ่านความมืด เขามองเห็นรูปร่างที่อ่อนช้อยงดงามของกู้หยุนหลัน และเขาอดไม่ได้ที่จะใจเต้น

แต่ว่าคิดถึงว่าอีกฝ่ายนอนหลับไปแล้ว ก็ไม่ได้แกล้งอีกฝ่ายอีก ก็หลับตาลงในทันที

ตอนที่เขาตื่นขึ้นมา กู้หยุนหลันก็กอดเขาไว้เหมือนราวกับปลาหมึกยักษ์ หลี่โม่พูดไม่ออกบอกไม่ถูก ก็จูบที่บนหน้าผากของอีกฝ่าย ถึงได้เดินออกจากห้องอย่างเงียบๆ

หลังจากที่ล้างหน้าล้างตา หลี่โม่นอนบนโซฟา และเล่นโทรศัพท์มือถืออย่างน่าเบื่อ ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมา หลี่โม่ก็กดเปิดข้อความโดยไม่รู้ตัว

คนที่ส่งข้อความคือเจียเล่อ และเนื้อหาของข้อความก็ประมาณว่าตอนบ่ายวันนี้มีงานเลี้ยงศิษย์เก่า นายจะมาหรือเปล่า

หลังจากที่หลี่โม่อ่านข้อความจบ นิ่งอึ้งไปเล็กน้อย เจียเล่อเป็นอะไรกันแน่ ปกติอีกฝ่ายเก็บตัวเป็นอย่างมาก ไม่ค่อยชอบอยู่กับเพื่อนร่วมชั้น จู่ๆทำไมจะเข้าร่วมงาน และยังเชิญเขาด้วย

เจียเล่อเป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมต้นของเขา ชื่อเต็มของเขาคือจาเจียเล่อ ภูมิหลังทางครอบครัวของอีกฝ่ายก็ธรรมดา อยู่ในโรงเรียน เขามีความสัมพันธ์ที่ใช้ได้ทีเดียวกับอีกฝ่ายหนึ่ง เรียกได้ว่าสนิทสนมใกล้ชิดกัน

ตั้งแต่หลังจากที่เรียนจบ และทำงาน เขาก็ไม่เคยไปงานเลี้ยงศิษย์เก่า เขาไม่มีเวลาไปร่วมงานเลี้ยงศิษย์เก่ามาโดยตลอด เหตุผลหลักคือตอนนี้งานเลี้ยงศิษย์เก่าก็เปลี่ยนแปลงไป

เหมือนกับว่าเขาจะเคยไปร่วมงานเลี้ยงศิษย์เก่าแค่หนึ่งครั้ง ตอนนั้น เขาก็ไม่ค่อยชอบบรรยากาศนั้น และไม่อยากไปร่วมงานอีก

ตอนที่หลี่โม่กำลังพิจารณา จาเจียเล่อก็โทรศัพท์มาหาเขา หลี่โม่ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ และทำได้เพียงรับสาย

“หลี่โม่ นายเห็นข้อความที่ฉันส่งให้นายเมื่อกี้นี้หรือยัง?”

“เห็นแล้ว”

เมื่อได้ยินน้ำเสียงจริงใจของอีกฝ่าย หลี่โม่รู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างมาก

“นายจะไปร่วมงานหรือเปล่า พวกเราไปด้วยกันเถอะ”

“ได้สิ นายอยู่ที่ไหน ฉันไปหานาย”

“นายตรงมาที่โรงแรมซินเซิ่งเถอะ ฉันจะรอนายที่ประตู”

หลังจากที่นัดสถานที่กันแล้ว หลี่โม่ถึงได้วางสายโทรศัพท์ เขาบอกกล่าวกับกู้หยุนหลันล่วงหน้า และหาข้อแก้ตัวว่าออกไปกับเพื่อน

กู้หยุนหลันไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนัก เธอพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ไปเร็วกลับเร็ว”

“โอเค”หลี่โม่พยักหน้า

เฉินเสี่ยวถงพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “พี่หลี่โม่ ฉันจะไปกับพี่”

“เธออยู่บ้านก็ดีแล้ว”หลี่โม่กลอกตาขาวใส่ ทำไมไปที่ไหนอีกฝ่ายก็จะตามไปด้วย

เฉินเสี่ยวถงก็แก้มป่องขึ้นมา และแลบลิ้นอย่างซุกซน

หลี่โม่คิดว่าจาเจียเล่อรออยู่ที่โรงแรมซินเซิ่ง ตอนนี้เขาไม่ได้ไปรับรถที่ร้านล้างรถ แต่เรียกแท็กซี่คันหนึ่ง

อยู่ในห้องวีไอพีหรูหราห้องหนึ่ง มีโต๊ะเต็มอยู่สิบกว่าโต๊ะ คนที่นั่งอยู่ในที่นี้ โดยพื้นฐานก็ใส่สูทรองเท้าหนัง และคาบซิการ์อยู่ในปาก

“พี่เจี่ย เดี๋ยวหลี่โม่ก็มาแล้ว พี่สามารถช่วยให้ฉันก่อนห้าหมื่นได้หรือเปล่า” ระหว่างที่จาเจียเล่อวางสาย เขาหันหน้าไป มองดูชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงกลางเหมือนดาวล้อมเดือนด้วยรอยยิ้มอย่างไร้เดียงสา

พี่เจี่ยยิ้มอย่างชั่วร้าย: “เงิน ฉันก็ต้องให้นายอยู่แล้ว แน่นอนว่าก่อนหน้าที่จะเจอกับหลี่โม่”

“พี่เจี่ย พี่บอกว่าผมเชิญหลี่โม่มาที่นี่ได้ พี่ก็จะให้ผมหนึ่งแสนไม่ใช่เหรอ?”จาเจียเล่อค่อนข้างกังวล และพูด

พี่เจี่ยพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ: “ฉันบอกว่าเดี๋ยวก็เดี๋ยวให้ หรือว่าแกยังกลัวว่าฉันเบี้ยวเงินงั้นเหรอ?”

“เหอะ แกคิดว่าหลี่โม่เป็นใคร ต่อให้แกไม่โทรหาเขา พี่เจี่ยของพวกเราโทรศัพท์เดียว เขาก็ต้องมาอย่างแน่นอน ถ้าไม่ใช่ว่าพวกเราไม่มีข้อติดต่อของหลี่โม่ ก็ไม่ใช้แกหรอก”

ชายหนุ่มที่นั่งข้างๆพี่เจี่ยก็เริ่มประจบสอพลอขึ้นมา

จาเจียเล่อก้มหน้า ถอนหายใจ ในใจรู้สึกผิดต่อหลี่โม่เป็นอย่างมาก

“จาเจียเล่อ คาดไม่ถึงว่าหลังจากผ่านไปหลายปี นายก็ยังไม่มีความก้าวหน้าสักนิดเลย คาดการณ์ว่าหลี่โม่กับนายก็ไม่ได้แย่ไปกว่ากัน”พี่เจี่ยยิ้มเยาะเย้ย

สีหน้าของจาเจียเล่อดูไม่ดีอย่างไม่มีอะไรเทียบได้ เล็บก็จิกเข้าไปที่เนื้อ เลือดหยดลงบนพื้นอย่างต่อเนื่อง ทำได้เพียงระงับความโกรธไว้

“พี่เจี่ย จาเจียเล่อและหลี่โม่ถือได้ว่าคนยากจนเจอกับคนยากจน ยากจนและว่างเปล่าเนี่ยนะ”ผู้หญิงที่แต่งตัวสวยเซ็กซี่เบะปากพูด

“คำพูดนี้ไม่เลวนะ”พี่เจี่ยแกล้งทำเป็นคนมีวัฒนธรรมปรบมือหัวเราะแล้วพูด

ผู้หญิงที่แต่งตัวสวยเซ็กซี่คนนั้นโน้มตัวเข้ามาใกล้หน้าอกพี่เจี่ย และพูดว่า: “โชคดีที่ฉันไม่ได้เลือกหลี่โม่ ไม่อย่างนั้นฉันจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิต”

พี่เจี่ยหัวเราะเสียงดังลั่น: “หลี่โม่เป็นตัวอะไร เทียบกับฉันได้เหรอ?”