ตอนที่ 587 กลับตระกูลลู่แห่งแดนเหนือ
ตอนที่ 587 กลับตระกูลลู่แห่งแดนเหนือ
ลู่หยวนย่อมมองออกถึงความสับสนของเซียวเทียนจึงกล่าวว่า “คนธรรมดาย่อมไม่มีความผิด แต่การครอบครองหยกโบราณไว้กับตนนั้นย่อมนำภัยมาสู่ตัว เซียวเทียนยกโบราณตกทอดของตระกูลเจ้ายังอยู่หรือไม่?”
เซียวเทียนเพิ่งนึกได้ หยกโบราณชิ้นนั้นมีความหมายต่อตระกูลของเขามาก
และมันก็ถูกซ่อนไว้ในสถานที่ลับแห่งหนึ่ง มีเพียงบุคคลสำคัญในตระกูลเท่านั้นที่จะรู้
เมื่อเซียวเทียนกลับถึงตระกูล เขาจึงเริ่มตามหาหยกโบราณชิ้นนี้ แต่สถานที่ลับแห่งนั้นกลับถูกทำลาย
ในตอนนั้นเขาไม่ได้คิดอะไรมาก คิดว่าเป็นเพราะการต่อสู้ที่ทำให้สถานที่แห่งนี้ถูกทำลาย!
“หยกโบราณของตระกูลเจ้า ข้าได้ให้คนตรวจสอบมาแล้ว อาจจะสามารถนำไปใช้หล่อหลอมร่างใหม่ได้ ข้าได้สังเกตเห็นตอนที่ข้าต่อสู้กับซ่งชิงเมื่อครั้งก่อนแล้วว่าเขามีวิญญาณที่ทรงพลังมาก เขาคงต้องการหยกชิ้นนี้ไปเพื่อใช้กับวิญญาณตนนั้น”
ลู่หยวนกล่าวต่อโดยเปิดเผยเรื่องราวทั้งหมด “ตอนนั้นข้ากำลังปิดด่าน เลยไม่รู้เรื่องราวเหล่านี้ เรื่องนี้เสวียนเทียนชวนเป็นผู้ให้ความช่วยเหลือ เขาได้ส่งคนไปแต่ก็สายเกินไป”
เมื่อได้ยินวาจาของลู่หยวนที่ราวกับกำลังถอนหายใจ เซียวเทียนจึงรีบกล่าวว่า “ข้าขอบคุณท่านบุตรศักดิ์สิทธิ์มาก หากท่านไม่ส่งคนไป ตระกูลเซียวของข้าคงไม่เหลือผู้ใดอยู่อีกแล้ว!”
กล่าวจบเซียวเทียนจึงยกมือขึ้นอย่างจริงใจและเอ่ยอย่างหนักแน่น “ท่านบุตรศักดิ์สิทธิ์มีพระคุณต่อตระกูลเซียวของข้าอย่างใหญ่หลวง ข้าเซียวเทียนมิใช่คนเนรคุณ! หากข้ายังมีชีวิตอยู่ วันใดที่ท่านบุตรศักดิ์สิทธิ์ต้องการให้ข้าทำสิ่งใด ขอเพียงท่านบัญชา ท่ามกลางขุมนรกและเปลวเพลิงเบื้องหน้า ข้าจะก้าวลงไปเพื่อท่านอย่างแน่นอน!”
เมื่อได้ยินดังนั้น ลู่หยวนกลับหัวเราะเย็น ๆ ขึ้นมา “คำพูดของเจ้าตอนนี้หมายความว่าเจ้าต้องการจะไปแก้แค้นอย่างนั้นรึ?”
และนั่นคือสิ่งที่เซียวเทียนตั้งใจ เมื่อรู้แล้วว่าศัตรูคือสำนักประตูสวรรค์ มีหรือเขาจะไม่แก้แค้น?!
เวลานี้เขามีความมั่นใจในตัวเองพอสมควร หลังจากกลับมาจากการฝึกตน ปราณของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างมากมาย แม้จะยังเทียบลู่หยวนไม่ได้ แต่ก็อยู่ในระดับที่สูงมากบนแผ่นดินนี้!
เซียวเทียนมั่นใจว่าตนจะสามารถไปต่อสู้ได้!
เมื่อมองไปที่แววตาอันเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นของเซียวเทียน ลู่หยวนก็หัวเราะในใจ
สมกับเป็นบุตรแห่งโชคชะตาจริง ๆ ไม่ว่าอย่างไรก็จะดันทุรังไปสู้เสียให้ได้ เพราะมีวิถีสวรรค์คุ้มครองอยู่จึงไม่มีผู้ใดฆ่าเขาได้เด็ดขาดอย่างนั้นหรือ!
“ซ่งชิงเป็นอมตยุทธ์ครึ่งก้าว หากสู้อย่างเต็มกำลังข้าก็ยังไม่แน่ใจว่าจะสังหารเขาได้ อ้อ ลืมบอกไป ข้าเป็นเทพยุทธ์ครึ่งก้าวแล้ว”
แต่เมื่อคำกล่าวเหล่านี้มาเข้าหูของเซียวเทียนมันก็ราวกับเสียงที่ดังกึกก้อง!
“เทพยุทธ์ครึ่งก้าว?!”
ระดับการบ่มเพาะปัจจุบันของลู่หยวนนั้นสูงส่งเกินไป หากผู้อื่นมายืนอยู่ตรงหน้าลู่หยวนก็จะรู้สึกเพียงว่าเขานั้นแข็งแกร่งมาก แต่แข็งแกร่งเพียงใดกลับมิมีผู้ใดบอกได้
เซียวเทียนคาดการณ์ว่าลู่หยวนได้ก้าวเข้าสู่ขั้นอมตยุทธ์แล้ว อาจจะยังไม่ถึงอมตยุทธ์ครึ่งก้าว แต่ไม่คาดคิดว่าลู่หยวนจะเป็นเทพยุทธ์ครึ่งก้าวแล้ว!
ความแข็งแกร่งเช่นนี้ทำให้ความคิดของเซียวเทียนที่จะตามลู่หยวนทีละเล็กทีละน้อยนั้นดับลงสิ้น!
“ท่านบุตรศักดิ์สิทธิ์ ท่านช่าง…”
เซียวเทียนสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วจึงเอ่ยต่อ “เป็นที่หนึ่งในแผ่นดินนี้แล้ว”
มุมปากของลู่หยวนปรากฏรอยยิ้มเย็นเยียบ “เซียวเทียน เจ้าควรคิดดูให้ดี ซ่งชิงเป็นอมตยุทธ์ครึ่งก้าวไปแล้ว ต่อหน้าเจ้า เขาก็เหมือนกับข้าที่อยู่ต่อหน้าเจ้าในเวลานี้นั่นล่ะ”
“เจ้าคิดว่าเจ้าจะเอาชนะข้าได้หรือ?!”
เซียวเทียนส่ายหัวในทันที เมื่อลู่หยวนยืนอยู่ตรงหน้าเขา เขาจะรู้สึกถึงพลังกดดันที่ไม่อาจก้าวข้ามได้ เขาเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าต่อหน้าลู่หยวนแล้ว เขาก็เป็นเพียงผู้ที่อ่อนแอกว่า!
อย่างนั้นหรือ ซ่งชิงก็แข็งแกร่งถึงเพียงนี้เชียวหรือ?!
เซียวเทียนรู้สึกโศกเศร้าไปวูบหนึ่ง อมตยุทธ์ครึ่งก้าวเขาคงสู้ไม่ไหวอยู่แล้ว!
เมื่อแลเห็นสีหน้าของเซียวเทียน ลู่หยวนยิ่งขบขันในใจ เขาใคร่รู้มานานแล้วว่ายอดบุตรแห่งโชคชะตา เมื่อถูกควบคุมแล้วจะเป็นเช่นไร!
“ระบบ หากข้าคิดหาทางควบคุมเซียวเทียนผู้นี้ ค่าโชคชะตาของเขาจะตกมาอยู่กับข้าหรือไม่?”
[ไม่]
ลู่หยวนฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาได้ แล้วจึงถามต่อไป “แล้วหากเขาถูกข้าควบคุมให้ไปสู้กับผู้อื่น เขาจะถูกฆ่าตายใช่หรือไม่?”
ระบบเข้าใจความหมายของลู่หยวนดีจึงตอบว่า
[หากบุตรแห่งโชคชะตาเซียวเทียนตายลงด้วยน้ำมือของบุตรแห่งโชคชะตาซ่งชิง โทษทัณฑ์จะตกที่ซ่งชิง ส่วนค่าโชคชะตาของท่านจะถูกหักออกมาบางส่วน!]
ดวงตาของลู่หยวนวาววับ
เฮอะ! หักไปบ้างก็ช่างปะไร อย่างไรก็มีมากมายเหลือเฟือ หายไปเล็กน้อยก็ไม่เสียหายอะไร
“เซียวเทียน ข้ามีหนทางที่จะยกระดับพลังของเจ้าให้สูงขึ้นในเวลาอันสั้น และอาจจะต่อสู้กับซ่งชิงได้!”
ทันใดนั้นลู่หยวนก็เอ่ยปาก
ความสนใจของเซียวเทียนถูกดึงไปทันที เปลวไฟลุกขึ้นในดวงตา “เชิญท่านเอ่ยมาได้เลย”
“เจ้ามีโชคชะตาของเผ่ามังกร และข้าก็ได้มังกรเจินหลงสามพันตนมาเมื่อไม่นานนี้ ข้าจะมอบให้เจ้าเป็นเครื่องบูชายัญ แล้วให้วั่งไฉช่วยเหลือเจ้า เพื่อให้เจ้าบรรลุโชคชะตาของเผ่ามังกร จึงจะเพิ่มพลังขึ้นได้มาก ถึงกระนั้นเจ้าควรเข้าใจด้วยว่าการยกระดับพลังด้วยวิธีนี้มีราคาแพงเพียงใด”
เซียวเทียนเข้าใจดีว่าหากใช้เวทมนตร์ลึกลับนี้ ก็เท่ากับว่าจะไม่มีวันฝึกวิชาได้อีกแล้วตลอดชีวิต หรือมิฉะนั้นก็คือตายในทันที!
หลังจากลังเลอยู่นาน เซียวเทียนก็ค่อย ๆ ถอนหายใจ ดวงตาของเขาเปลี่ยนไปมาอย่างรวดเร็ว ในที่สุดก็ตัดสินใจอย่างแน่วแน่ และเอ่ยกับลู่หยวนว่า “ได้โปรดช่วยข้าด้วย!”
“ดี!”
ลู่หยวนหัวเราะออกมา “อย่างไรก็ตาม ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เจ้าจงพักผ่อนให้เต็มที่เถิด ข้าจะให้เสวียนเทียนชวนและพรรคพวกของเขาช่วยเหลือเจ้า ส่วนข้าต้องกลับแดนเหนือสักระยะ”
เซียวเทียนพยักหน้า
ไม่นานนัก เซียวเทียนก็เดินออกจากหอประชุม ที่หน้าประตูมีสาวใช้รออยู่แล้ว นางจึงนำเซียวเทียนไปยังตำหนักที่จัดเตรียมไว้ให้
เสวียนเทียนชวนได้รับการเรียกตัวเข้าไปพบ ลู่หยวนบอกเล่าเรื่องราวของเซียวเทียนให้เสวียนเทียนชวนฟังโดยละเอียด จากนั้นก็ให้เขาจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย!
เสวียนเทียนชวนย่อมไม่ปฏิเสธ เขารับปากอย่างว่าง่าย
…
ยามค่ำคืน
เมื่อลู่หยวนจัดการบางสิ่งบางอย่างเสร็จแล้ว ก็พากู้ชิงหรันออกเดินทางไปยังแดนเหนือ
พลังของลู่หยวนในขณะนี้สูงส่งล้ำลึก จึงเดินทางจากแดนมัชฌิมไปยังแดนเหนือได้อย่างรวดเร็วมาก!
เพียงวันเดียวก็มาถึงเวิ้งทะเลแดนเหนือ!
ตระกูลลู่ได้รับข่าวสารมาก่อนแล้ว จึงเฝ้ารออยู่ที่เขตทะเลวิญญาณ
สายตาของผู้คนมองไปยังทิศทางไกลโพ้น ก็เห็นร่างในชุดขาวสองร่างลอยมาจากฟากฟ้า
ชายคนหนึ่งยืนเอามือไพล่หลัง มีปราณมหาศาลแผ่ซ่านโดยรอบ ราวกับวิถีแห่งสรวงสวรรค์กดทับผู้คนให้ไม่กล้าขัดขืน!
อีกคนหนึ่ง ปราณกระบี่แผ่ซ่านไปทั่ว ดั่งอาจารย์แห่งหมื่นกระบี่ก็มิปาน!
วันนี้ผู้นำขบวนออกมาต้อนรับก็คือท่านผู้อาวุโสตระกูลลู่… ลู่อาน!
ด้านหลังของลู่อาน มีเหล่าผู้อาวุโสและข้ารับใช้ของตระกูลลู่ทั้งหมดมาถึงแล้ว
เมื่อลู่อานแลเห็นลู่หยวนเดินทางมา ใบหน้าที่ไม่เคยยิ้มแย้มมาชั่วชีวิตก็พร่างพราวด้วยรอยยิ้มอันเจิดจ้า เขาก้าวไปเบื้องหน้าในทันที “บุตรศักดิ์สิทธิ์กลับมาแล้ว คงเหน็ดเหนื่อยจากทางไกล”
คนอื่น ๆ ก็ต่างกรูกันเข้ามา แย่งกันเอ่ยวาจาต้อนรับ ทางซ้ายก็ว่าเหนื่อยแย่เลย ทางขวาก็ขอให้สุขสวัสดิ์
ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นคำที่ฟังจนชินหู ลู่หยวนกับกู้ชิงหรันหยุดฝีเท้ากวาดตามองผู้คน
ในบัดดล ทุกคนต่างก็หยุดชะงักไม่กล้าเอ่ยวาจาใดออกมา
บัดนี้ลู่หยวนคือความหวังของตระกูลลู่ สถานการณ์ทั้งหล้าในเวลานี้ อาจกล่าวได้ว่าลู่หยวนเป็นผู้เดียวที่สามารถพลิกฟ้าคว่ำแผ่นดินได้!
