ระบบวายร้ายแห่งโชคชะตา – บทที่ 623 ตระกูลลู่กับคนจากตระกูลฮ่วน

บทที่ 623 ตระกูลลู่กับคนจากตระกูลฮ่วน

เมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนไม่ลังเลใจต่างพากันกล่าวว่า “แน่นอนว่าพวกข้าเต็มใจ!”

ทุกคนที่อยู่ในโถงใหญ่ ล้วนได้รับคุณจากลู่หยวนทั้งสิ้น หากไม่มีลู่หยวนพวกเขาคงตายไปนานแล้ว!

อำนาจในตอนนี้ วิชาที่มีอยู่ ล้วนเป็นเพียงมายา!

แม้ว่าคนส่วนใหญ่จะถูกลู่หยวนควบคุมด้วยอาวุธวิเศษ แต่ทุกคนก็ภักดีด้วยใจจริง เต็มใจตายเพื่อ ลู่หยวน!

“ดี! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าจะยกตัวอย่างเรื่องราวต่าง ๆ ในสองสามวันนี้ สิ่งที่ต้องเตรียมไว้พวกเจ้าก็จงเตรียมการไว้ด้วย”

ทุกคนต่างรับคำ

อู๋เต้าพลันชะงักเหมือนนึกอะไรได้แล้วก็พูดว่า “ข้าจำได้ว่า บุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่สั่งการเรื่องตำหนักประตูสวรรค์ใช่หรือไม่?”

ไป๋ชิวเอ๋อร์ที่อยู่ข้าง ๆ พยักหน้า “เรื่องนี้ ข้ากับ เสวียนเทียนชวนรับผิดชอบ ข้าจัดการไปเกือบหมดแล้ว วันนี้เสวียนเทียนชวนกับฉินอี่หานคงกำลังหารือกันเรื่องสำคัญที่เหลืออยู่”

เรื่องการสร้างเทพ เมื่อเริ่มแล้ว ห้ามผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว ไม่อย่างนั้นก็เท่ากับสูญเปล่า ตำหนักประตูสวรรค์ควรจะกำจัดไปเสียแต่เนิ่น ๆ

อู๋เต้ามีแววโหดเหี้ยมวาบในดวงตา “เรื่องนี้เร่งด่วนหน่อย สามวันพอหรือไม่?”

ไป๋ชิวเอ๋อร์กับฉินอี่หานสบตากันแล้วลุกขึ้น กล่าว “เพียงพอ!”

“เช่นนั้นก็ไปเถิด!”

“รับทราบ!”

…

ฝั่งเกาะสังหารเซียน ลู่หยวนพาคนกลุ่มหนึ่งมุ่งหน้าไปยังดินแดนที่ฮ่วนซิงไป๋พบเห็น

ไม่นานก็เห็นดินแดนรกร้างเหมือนไร้ชีวิตชีวา กลับมีที่หนึ่งเขียวชอุ่ม

ดินแดนแห่งนั้นเหมือนถูกกั้นเขตแดนไว้ มีวิถีชีวิตเฉพาะตัวที่โดดเด่น

ลู่หยวนมองไปอย่างพินิจพิเคราะห์ ดวงตาคู่นั้นมองเห็นทุกอย่างที่อยู่ไกลออกไป

เห็นในดินแดนนั้น มีสิ่งที่ดูคล้ายอุโมงค์ใต้ดิน ด้านนอกมีที่อยู่อาศัยง่าย ๆ สองสามหลัง มีคนราวสี่ห้าคนถือศาสตราวุธระแวดระวังอย่างยิ่ง

ในอุโมงค์นั้นก็มีคนอยู่สองสามคนกำลังขุดหาอะไรบางอย่างอยู่เรื่อย ๆ เหมือนกำลังสำรวจอะไรสักอย่าง

พลังของดวงตาคู่นั้นพุ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ ในไม่ช้าก็เห็นภาพของคนสองสามคนในอุโมงค์นั้นปรากฏต่อสายตาของลู่หยวน

ทันใด ลู่หยวนก็หยุดฝีเท้าในดวงตามีความตกตะลึงผุดขึ้น ก่อนจะมีรอยยิ้ม

“บุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่ เป็นอะไรหรือ?”

ฮ่วนซิงไป๋ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดลู่หยวนถึงได้หยุดเดินกะทันหัน จึงสงสัยเข้าไปถาม

เห็นลู่หยวนหันมามองพิจารณาฮ่วนซิงไป๋อย่างละเอียด เหมือนกำลังเปรียบเทียบอะไรบางอย่าง

ฮ่วนซิงไป๋ถูกลู่หยวนมองเช่นนั้นก็รู้สึกแปลกใจ จึงถามว่า “บุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่มองข้าแบบนี้เพราะเหตุใดหรือ?”

“ณ เกาะสังหารเซียนมีคนจากตระกูลฮ่วนของเจ้าด้วย คนผู้นั้นมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเจ้าหรือ?”

เมื่อได้ยินลู่หยวนถามเช่นนั้น ฮ่วนซิงไป๋ก็บอกตามตรง “ตามลำดับรุ่น เหมือนจะเป็นป้าของข้า”

ลู่หยวนยกมุมปากขึ้น จากนั้นก็ชี้ไปยังดินแดนด้านหน้า “ป้าของเจ้ากับพ่อของข้าต่างก็อยู่ที่นั่น!”

“จริงหรือ?”

ฮ่วนซิงไป๋ยิ้ม ก่อนที่เขาจะออกมา ผู้อาวุโสในตระกูลได้กำชับเขาไว้ว่าหากได้พบกับป้าท่านนี้ ให้ส่งของบางอย่างไปให้นาง

มองตามลู่หยวนไปตลอดทาง ไปถึงค่ายใหญ่ที่สร้างโดยคนของแผ่นดินหยวนหง แต่ก็ไม่มีข่าวคราวของป้าตัวเองเลย ฮ่วนซิงไป๋คิดว่าคงจะไม่ได้เจอนางแล้ว

แต่กลับมาเจอที่นี่

แถมยังอยู่กับคนในตระกูลของบุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่ด้วย!

“เช่นนั้นพวกเราไปกันเถิด!”

ฮ่วนซิงไป๋อดใจรอไม่ไหวที่จะไปพบป้าที่ไม่เคยเห็นหน้ามาตั้งแต่เกิดแล้ว การได้พบญาติของตัวเองในดินแดนเช่นนี้ ในใจย่อมรู้สึกไม่ธรรมดา

“ไม่ต้องรีบ”

แต่ลู่หยวนกลับยิ้ม “พวกเราต้องรอสักครู่ แล้วค่อยเข้าไปในถ้ำ ดูเหมือนพวกเขากำลังจะเจอปัญหา”

“ได้!”

ฮ่วนซิงไป๋ตอบตกลงอย่างเป็นธรรมชาติ

เซียวเทียนกับกู้ชิงหรันก็พยักหน้า

สายตาของลู่หยวนจับจ้องไปที่เฟยซิง

ตอนนี้เขาดูเหมือนจะไม่มีค่าอะไรแล้ว แต่ก็ยังคงต้องบีบคั้นอีกสักเสียหน่อย

เมื่อรับรู้ถึงสายตาของลู่หยวน หัวใจของเฟยซิงเต้นตุบ ๆ ขึ้นมาทันที รีบระมัดระวังตัวไม่กล้าหายใจแรงฝืนยิ้มออกมาเล็กน้อย “บุตรศักดิ์สิทธิ์ไม่ต้องคิดมากเรื่องข้า ท่านจะทำอะไรก็ทำไปเถิด ข้าจะรออยู่ที่นี่”

ลู่หยวนก็ยิ้มเล็กน้อย แต่รอยยิ้มนี้จมลึงลงในสายตาของเฟยซิงเหมือนกับยมบาลโบกมือเรียกเขา

“บุตรศักดิ์สิทธิ์”

เฟยซิงยกมุมปากทั้งสองข้าง รอยยิ้มนั้นเจื่อน

“อยู่ที่นี่ไม่ปลอดภัยนัก หากโดนอะไรที่ไม่รู้จักลากเจ้าไป จะทำให้ข้าดูไม่มีความสามารถที่จะปกป้องเจ้า”

ลู่หยวนยกมุมปากขึ้น จากนั้นร่างก็พลันปรากฏขึ้นตรงหน้าเฟยซิง

เฟยซิงรู้สึกได้ว่าไหล่ของตนหนักอึ้ง เสียงของลู่หยวนก็ดังตามมา “ข้าจะส่งเจ้าไปยังที่ที่ปลอดภัย!”

พูดจบ เฟยซิงก็รู้สึกว่าตาลายหมุนติ้ว ร่างพุ่งออกไป ข้างหูมีเสียงลมดังอื้ออึง

“ศัตรูโจมตี!”

ไกลออกไปในดินแดน มีคนคนหนึ่งเป็นคนแรกที่พบว่ามีคนกำลังพุ่งเข้ามาเหมือนดาวตกจึงกำหมัดแน่นตะโกนเสียงดัง

คนที่เหลือต่างมองออกไปทันที พลังวิญญาณพุ่งสูงขึ้นฉับพลัน ความกดดันอันไร้ขอบเขตกดทับลงมาอย่างหนัก!

อักขระอาคมที่ล้อมรอบดินแดนก็ลอยขึ้นตาม ครอบคลุมทุกสิ่งโดยรอบ!

เฟยซิงเห็นว่าใบหน้าของตนเข้าใกล้อาคมที่ลอยขึ้นมามากขึ้นเรื่อย ๆ แต่ไม่ว่าเขาจะระดมพลังของตนอย่างไร ก็ไม่สามารถหยุดการพุ่งตัวของตนได้

ตู้ม!

ร่างของเฟยซิงพุ่งชนเข้ากับอย่างแรง ได้ยินเสียงแตกละเอียดดังกึกก้อง จากตำแหน่งของเฟยซิง รัศมีพลังแตกกระจายเป็นผุยผง กลายเป็นฝุ่นธุลี

ค่ายกลแตกออก แต่ร่างของเฟยซิ่งยังคงหยุดไม่ได้พุ่งชนใส่สองคนที่ยืนอยู่บนพื้น!

ทุกคนลุกขึ้นทันที พุ่งเข้าไปเพื่อฆ่าเฟยซิง

เฟยซิงปล่อยพลังออกมาห่อหุ้มร่างกายของตนเองทันที ปล่อยให้ตัวเองพุ่งไปข้างหน้า

ขณะนี้ ลู่หยวนที่อยู่ไกลออกไปตบมือ พยักหน้าอย่างพอใจ “ความแม่นยำไม่เลว”

สิ้นเสียง ก็ได้ยินเสียงดังสนั่นกระจายออกไปอีกครั้ง ฝุ่นควันลอยฟุ้ง ปกคลุมดินแดนนั้นไว้ทั้งหมด

“พอแล้ว พวกเราเข้าไปทางปากถ้ำกันเถิด”

ทุกคนไม่จำเป็นต้องปกปิดพลังของตน เดินเข้าไปในถ้ำอย่างเชื่องช้า

ภายในถ้ำใต้ดิน คนกลุ่มหนึ่งรับรู้ถึงการสั่นสะเทือนจากภายนอก ทุกคนหยุดชะงัก

ในกลุ่ม มีเพียงสตรีคนเดียว สวมชุดรัดกุม คิ้วเรียวขมวดเล็กน้อย เอ่ยปากว่า “หรือว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ภายนอกถูกพวกเราปิดล้อมไว้หรือ สิ่งเหล่านั้นไม่สามารถเข้ามาในค่ายกลเช่นนี้ได้ไม่ใช่รึ!”

สตรีผู้นี้คือป้าของฮ่วนซิงไป๋และเป็นอดีตลูกสาวคนสำคัญของตระกูลฮ่วนชื่อ ฮ่วนเฉียนอี่!

ด้านหน้าสุดของกลุ่ม ชายคนหนึ่งมีหนวดเคราปกคลุมใบหน้าเกือบครึ่งหนึ่ง ยังพอมองเห็นรูปลักษณ์ได้บ้าง

รูปลักษณ์นี้ไม่มีอะไรพิเศษ แต่เมื่อพิจารณาให้ดี ก็รู้สึกว่าคล้ายกับ ประมุขลู่เทียนเหอแห่งตระกูลลู่ จากแผ่นดินหยวนหงเวิ้งทะเลแดนเหนืออยู่หลายส่วน!

นี่คือลู่เทียนเฉิงลูกหลานของตระกูลลู่ที่เคยนำพาตระกูลลู่มายังเกาะสังหารเซียน!

“เรื่องภายนอกไม่ต้องสนใจ พวกเรากำลังจะถึงจุดหมายแล้ว มีสมาธิมากขึ้นหน่อย!”