บทที่ 548 ฉันจะลอง
บทที่ 548 ฉันจะลอง
เมื่อเห็นว่าคนเหล่านั้นกำลังเข้ามาที่ตน ใบหน้าของผู้เฒ่าตระกูลใหญ่ก็ดูเกรี้ยวกราด
“ถังคุนเฉิน แกคงจะทุ่มหมดหน้าตักแล้วสินะ อย่างนั้นก็เตรียมรับผลลัพธ์จากความทะเยอทะยานนี้ได้เลย หยุดฝันกลางวันได้แล้ว”
ถังคุนเฉินเย้ยหยัน “ไม่ต้องกังวลแทนผมหรอกท่านผู้เฒ่าตระกูลใหญ่” จากนั้นเขาหยิบรีโมตออกมากดปุ่ม
ตู้ม…
เสียงระเบิดดังขึ้นในบริเวณใกล้เคียง ก่อนจะมีควันหนาทึบปกคลุมไปรอบบริเวณ
“กรี๊ด…”
แขกเหรื่อในงานต่างตื่นตระหนก หลายคนเริ่มลุกหนีไป ผู้ที่ถังคุนเฉินนำมาและฝ่ายผู้คุ้มกันของผู้เฒ่าตระกูลใหญ่ต่อสู้กันท่ามกลางความวุ่นวาย
ถังซวงไม่คิดสนใจคนอื่น ๆ เธอสนใจเพียงครอบครัวของตนเท่านั้น และเมื่อเห็นว่าถังหลานกับคนอื่น ๆ สบายดี เธอเองก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาได้
เดิมทีผู้เฒ่าถังก็ตื่นตระหนกกับผู้คุ้มกันของผู้เฒ่าตระกูลใหญ่ และการวางแผนของลูกชายคนเล็ก แต่ตอนนี้เขาเห็นว่ามีระเบิดดังขึ้นในงานเลี้ยงวันเกิดของตัวเอง ก็ใช้สายตาเกรี้ยวกราดจับจ้องลูกชายคนเล็กพร้อมตะโกนเสียงดังลั่น “ถังคุนเฉิน นี่แกทำอะไร!”
เมื่อเห็นความเกรี้ยวกราดของผู้เฒ่าถัง ถังคุนเฉินยิ่งอารมณ์เสีย
“คุณพ่อครับ ถ้าพ่อไม่มัวแต่ยืดเวลาเลือกทายาท เรื่องนี้คงไม่เกิดขึ้น ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่พ่อต้องรับผิดชอบ… อีกอย่างพ่อคิดจะลงโทษผมกับอี้ไป๋ให้ไปเฝ้าสวนสมุนไพรที่หนาวเหน็บทางซีเป่ย… หึ พวกเราไม่มีวันไปที่นั่นแน่”
“แกสัญญากับฉันไว้ดิบดี แต่สุดท้ายก็กลับคำงั้นหรือ”
แม่เฒ่าถังมองถังคุนเฉินด้วยความโศกเศร้าก่อนจะพูดขึ้นว่า “อาเฉิน แก… แกทำเราผิดหวังจริง ๆ พวกเราสองคนเลี้ยงดูแกด้วยความรักสุดหัวใจเสมอมา แล้วเราก็ยังทำดีกับภรรยาแก แต่แกกลับทำแบบนี้กับเรางั้นหรือ?”
ถังคุนเฉินไม่คิดเสียใจอะไรทั้งนั้น
“แม่ครับ ตอนที่พ่อจะลงโทษพวกเรา ทำไมแม่ถึงไม่เกลี้ยกล่อมเขาล่ะครับ”
“ตั้งแต่พี่ใหญ่ได้ลูกสาวของเขากลับคืนมา ภรรยาผมก็กลายเป็นคนไร้ค่า พวกคุณคิดว่าพวกเราควรชดใช้ให้กับเด็กสารเลวที่ตายไปแล้วใช่ไหม? แต่นังบ้านั่นมันยังมีชีวิตอยู่! แล้วแบบนี้มาบอกว่ารักผม ถ้าพวกคุณใส่ใจและเป็นห่วงผมจริง ๆ ทำไมถึงทำแบบนี้ล่ะ?”
ถังคุนเฉินเอ่ยปากถึงถังหลาน
“อาเฉิน ทำไม… แกถึงคิดแบบนั้น?”
ใบหน้าของแม่เฒ่าถังเต็มไปด้วยความโศกเศร้า
“แม้เราจะรู้ว่าแกเป็นคนทำให้อาหลานต้องออกจากตระกูลไป แต่เราก็ไม่เคยคิดจะลงโทษอะไรแกเลย อีกอย่างการส่งแกไปที่ซีเป่ยหนึ่งปีก็เพื่อให้แกกับพี่ใหญ่ของแกมีเวลาได้ทบทวน เมื่อกลับมา โทษทัณฑ์ทั้งหมดก็จบสิ้น นี่คือการลงโทษที่เบาที่สุด ทำไมแกถึงไม่เข้าใจความพยายามของพวกเราอีก”
“โอ้… พยายามงั้นหรือครับ? นี่เรียกว่าพยายามแล้วหรือ? ผมเพิ่งบอกว่าให้พ่อตัดสินใจเลือกทายาทโดยเร็ว เพราะอะไรล่ะ? อวี้สือของเราโดดเด่นขนาดไหน เธอสมควรถูกเลือกให้เป็นทายาท แต่พวกคุณก็ยังชักช้า ไม่คิดจะเลือกอวี้สือสักนิด”
ผู้เฒ่าตระกูลใหญ่เผยเสียงเย้ยหยันออกมา “ถังอวี้สือมีความสามารถอะไรกัน? หากเทียบกับผู้นำตระกูลแล้ว เปรียบฟ้ากับโคลนชัด ๆ ถังอวี้สือไม่เหมาะสมแม้แต่จะเป็นผู้ถือรองเท้าให้ผู้นำตระกูลของเราด้วยซ้ำ”
ตอนนี้ถังซวงได้กลายเป็นผู้นำตระกูลในสายตาของผู้เฒ่าตระกูลใหญ่ไปเรียบร้อยแล้ว
ตำรับยาโบราณถูกสืบทอดมาเป็นเวลานาน ผ่านมือของผู้เฒ่าตระกูลทุกรุ่น แม้แต่บรรพบุรุษรุ่นก่อนเองก็ยังไม่สามารถกลั่นยาพวกนั้นได้ แต่ถังซวงกลับประสบความสำเร็จ นั่นคือสิ่งที่เธอสมควรได้รับแล้ว
ใบหน้าถังคุนเฉินยิ่งเย็นชาหลังได้ยินถ้อยคำของผู้เฒ่าตระกูลใหญ่
เขาไม่เคยชื่นชอบผู้เฒ่าตระกูลใหญ่เลย เพราะอีกฝ่ายมักจะทำตัวเหินห่างกับเขาและภรรยาเสมอ อีกทั้งตอนนี้ยังดูถูกหลานสาวของเขาต่อหน้าคนมากมาย เรื่องนี้ทำเขาหงุดหงิดจริง ๆ
“ผู้เฒ่าตระกูลใหญ่ ใครกันที่จะยอมให้ถังซวงเป็นผู้นำตระกูล? แค่ผู้หญิงหน้าโง่จะเป็นผู้นำตระกูลถังได้ยังไง ไม่ต้องกล่าวถึงว่า…” กล่าวมาถึงตรงนี้ ถังคุนเฉินเหลือบมองผู้เฒ่าตระกูลใหญ่และถังซวง “ใครจะรู้ว่าพวกคุณกำลังสมรู้ร่วมคิดกันหรือเปล่า พวกเราไม่เคยเห็นยาคืนชีพมาก่อน ตอนถังซวงยัดยาใส่ปากของคุณ พวกเรายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคือยาอะไร มันอาจจะไม่ใช่เม็ดยาคืนชีพก็ได้”
ได้ยินคำพูดของถังคุนเฉิน ทุกคนเผยสีหน้าประหลาดใจและสับสน
ใช่แล้ว หากนี่เป็นการสมรู้ร่วมคิดระหว่างผู้เฒ่าตระกูลใหญ่กับถังซวงล่ะ
ถังซวงยิ้มก่อนจะพูดต่อว่า “ถ้าคุณไม่เห็นยาฟื้นคืนชีพได้ชัดเจน อย่างนั้นอยากดูยาอายุวัฒนะตัวอื่นไหม” ขณะพูดอย่างนั้น เธอหยิบยาระเบิดพลังออกมา “นี่คือยาระเบิดพลัง ทุกคนคงจะรู้ว่ามันอยู่หน้าแรกของใบสั่งยา ใครอยากจะลองก็เชิญได้เลย”
ผู้เฒ่าตระกูลใหญ่มองถังซวงด้วยใบหน้าตื่นตระหนก… ยาอายุวัฒนะอีกเม็ดอยู่ตรงหน้าเขา
“ผู้นำตระกูล… นี่… ยาอายุวัฒนะอีกเม็ดงั้นหรือ? ฉันขอลองได้ไหม?”
ถังซวงมองผู้เฒ่าตระกูลแล้วพูดว่า “สำหรับคุณน่ะลืมมันไปได้เลยค่ะ เมื่อครู่คุณใช้ยาคืนชีพทำลายพิษธูปเรียกวิญญาณไปแล้ว ฉันกลัวว่ามันจะมีผลข้างเคียง”
ผู้เฒ่าตระกูลใหญ่จึงตระหนักได้ และไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตัดใจ
แต่ผู้เฒ่าตระกูลแปดยืนอยู่ใกล้เคียงก้าวเข้ามาก่อนจะพูดว่า “งั้นให้ฉันลองนะ”
ถังซวงได้ยินจึงมอบยาอายุวัฒนะนี้ให้ผู้เฒ่าตระกูลแปด
คนอื่น ๆ หันมองผู้เฒ่าตระกูลแปดพร้อมเพรียง พวกเขาต้องการรับชมว่ายาอายุวัฒนะที่ถังซวงกลั่นออกมามีประสิทธิภาพจริงหรือไม่
นอกจากตระกูลถังแล้ว ไม่มีใครทราบว่ายาคืนชีพ หรือยาระเบิดพลังคืออะไร เว่ยเหิงอดไม่ได้ที่จะหันมองสมาชิกตระกูลถังด้านข้างแล้วถามขึ้นว่า “พวกเขาพูดถึงยาอะไรกันหรือ?”
ชายคนนั้นเหลือบมองเว่ยเหิง เมื่อทราบตัวตนของเขาแล้วจึงตอบกลับโดยตรง “ทั้งยาคืนชีพและยาระเบิดพลังคือยาอายุวัฒนะภายในตำราแพทย์โบราณของตระกูลถัง ไม่เคยมีใครกลั่นมันสำเร็จมาก่อน ฉันเองก็ไม่คาดคิดว่าถังซวงจะทำได้”
“ถ้าอย่างนั้น… หากกลั่นยาอายุวัฒนะได้ ก็จะสามารถเป็นผู้นำตระกูลได้งั้นหรือ?”
ชายคนนั้นพยักหน้าก่อนจะตอบกลับว่า “ใช่ ฉันได้ยินมาแบบนั้น ตราบใดที่สามารถกลั่นยาในตำราเล่มนั้นได้ ก็จะได้ขึ้นเป็นผู้นำตระกูลทันที”
เว่ยเหิงรู้สึกว่าวิธีแบบนี้ค่อนข้างหละหลวมไปสักหน่อย
ชายคนนั้นเหลือบมองเว่ยเหิงก่อนจะพูดต่อราวกับรู้ความคิดของตน “มันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ หรอก แต่เพราะไม่มีใครสามารถกลั่นยาอายุวัฒนะนี้ได้เลยในร้อยปีที่ผ่านมา ฉันเองก็ยังสงสัยว่ายาอายุวัฒนะที่ถังซวงทำขึ้นมานั้นเป็นของจริงไหม”
หลังจากผู้เฒ่าตระกูลแปดได้รับยาระเบิดพลังแล้ว คนอื่น ๆ ก็พลันตื่นเต้นและเข้าไปหาถังซวง
“คุณถังซวง เราก็อยากลองเหมือนกัน”
ทุกคนล้วนแต่เป็นทายาทตระกูลถัง และพวกเขาต่างอยากทราบว่ายาอายุวัฒนะนี้เป็นของจริงหรือไม่
ถังซวงพยักหน้าก่อนจะตอบว่า “แน่นอน”
ถังคุนเฉินเฝ้ามองอย่างไม่กะพริบตา คนเหล่านั้นเริ่มกินยาแล้ว เขาเองก็ลอบคาดเดาว่ายาจะมีประสิทธิภาพเพียงใด
เวลานี้ผู้เฒ่าตระกูลแปดรู้สึกว่าร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพละกำลัง จึงเริ่มเข้าร่วมการต่อสู้และจัดการล้มคนของถังคุนเฉินอย่างคล่องแคล่ว
ทักษะของผู้เฒ่าตระกูลแปดก็นับว่ายอดเยี่ยมอยู่แล้ว แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาจะคล่องแคล่วและว่องไวยิ่งกว่าเดิม ท่าทางของเขาในตอนนี้กระฉับกระเฉงพร้อมล้มคู่ต่อสู้ทุกคนที่ขวางหน้า
…………………………………………………
