“ดูดซึม!”
“คัดลอกยีน!”
ลูซีหยูรู้สึกได้ว่าหลังจากที่เค้าตั้งต้นแบบในเซลล์แรก ส่วนที่เหลือของสมองที่ได้รับการแก้ไขกำลังโหลดพลังงานเพื่อควบคุมข้อมูลข้อมูล เมื่อเซลล์ที่ได้รับการแก้ไขโหลดเสร็จแล้วลูซีหยูก็รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในพื้นที่ความคิดของเค้า ตอนนี้การควบคุมพลังของเค้าแตกต่างอย่างสิ้นเชิง เซลล์ของเค้าสามารถจัดการกับข้อมูลจำนวนมากในเวลาใดก็ได้และเค้าสามารถเปลี่ยนหรือดัดแปลงพื้นที่ความคิดของเค้าเมื่อไรก็ได้ที่เค้ารู้สึกถึงมัน เมื่อมาถึงจุดนี้มันไม่เหมาะสมที่จะเรียกพื้นที่ว่า ‘พื้นที่ความคิด’ อีกต่อไป นี่คือ ‘พื้นที่แห่งฝัน’ ที่เค้าตั้งใจจะสร้าง
ลูซีหยูยืนในพื้นที่แห่งฝัน พื้นที่นี้มืดสนิทและไร้ทิศทาง ไม่มีสิ่งใดอยู่รอบตัวเค้ามีแต่เวลาที่มีอยู่จริงในบริเวณนี้ ความคิดพุ่งเข้ามาในจิตใจของเค้าและเค้าก็เห็นพื้นที่เปลี่ยนไปทันทีเมื่อผ่านความคิด เค้าสามรถเห็นแผ่นดินที่เริ่มก่อตัวอยู่ใต้เท้าเค้า ทุกๆที่ที่เค้าจ้องมอง อาคารต่างๆก็เริ่มปรากฏขึ้นอย่างช้าๆภายในพื้นที่แห่งฝันของเค้า หมู่บ้านโบราณขนาดเล็กค่อยๆปรากฏต่อหน้าเค้า ลูซีหยูมองดูท้องฟ้า ดวงจันทร์สีแดงเข้มเข้ามาในสายตาของเค้า ในที่สุดก็มีแสงสว่างในโลกนี้แต่ดวงจันทร์สีเลือดนี้ทำให้หมู่บ้านนี้ดูแปลกและน่าขนลุก
ลูซีหยูรู้สึกว่ามันยากที่จะการสร้างสิ่งต่างๆในพื้นที่นี้ ปัจจุบันพลังความคิดของเค้าอยู่ในระดับที่สามารถควบคุมข้อมูลได้แล้ว ถ้าเค้าต้องการที่จะขยายพื้นที่แห่งฝันและทำให้มันมีชีวิตชีวามากขึ้น เค้าต้องการพลังจิตมากกว่านี้
“เป็นไปได้ที่จะสร้างที่ทำจากข้อมูลล้วนๆ พื้นที่แห่งฝัน ฉันทำได้!”
ลูซีหยูรู้สึกตื่นเต้นเมื่อเห็นความสำเร็จของเค้า แม้ว่าโลกแห่งฝันที่เค้าสร้างขึ้นมานี้จะมีขนาดเล็กและประกอบไปด้วยข้อมูลเพียงอย่างเดียวซึ่งแตกต่างจากโลกของมาเรียที่เค้าสร้างในอดีตโดยสิ้นเชิง ความแตกต่างระหว่างสองโลกนี้ไม่สามารถทำการเปรียบเทียบได้ อย่างไรก็ตามนี่เป็นครั้งแรกที่เค้าสร้างบางสิ่งโดยไม่ได้รับความช่วยเหลือจากโลกภายนอก โลกใบนี้เป็นของเค้าอย่างสมบูรณ์ เค้ารู้ว่าเค้าสร้างมันอย่างไร เค้ารู้ตรรกะ โครงสร้าง และรายละเอียดทั้งหมดเกี่ยวกับโลกนี้ นี่ไม่ใช่โลกที่จะควบคุมได้ด้วยthe Scroll of the Worldและอำนาจของเค้าเหมือนกัน โลกนี้มีความหมายที่แตกต่างโดยสิ้นเชิงสำหรับเค้า
ลูซีหยูเดินผ่านหมู่บ้านเล็กๆในโลกแห่งฝัน เมืองนั่นว่างเปล่าและนั่งเงียบๆภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืน นี่เป็นหมู่บ้านโบราณที่มีอาคารไม้เก่าแก่ตามถนนที่เต็มไปด้วยดินลูกรัง ถนนลูกรังเป็นถนนสายเดียวในหมู่บ้าน ส่วนที่เหลือเป็นลานเล็กๆของบ้าน มีโรงแรมทรุดโทรม โรงตีเหล็ก และร้านขายของชำ ภายในโรงเก็บของมีเครื่องมือที่พบได้ทั่วไป เช่น เครื่องมือทำฟาร์มและมืด ร้านขายของชำเต็มไปด้วยของชำที่หมู่บ้านต้องการ ห้องครัวของโรงแรมนั้นเต็มไปด้วยอาหารและเครื่องดื่ม ห้องเก็บไวน์ที่เต็มไปด้วยถังแอลกอฮอล์หลากหลายชนิด
แต่ไม่มีใครเลยในโลกนี้ นี่เป็นโลกแห่งฝันของลูซีหยู โลกที่เค้าพึ่งสร้างขึ้น เค้าเดินไปรอบๆโลกแห่งฝันคนเดียว สังเกตโลก พื้นที่รู้สึกมั่นคงภายใต้เท้าของเค้าและอาคารที่ดูเหมือนสามารถพบได้ในเมืองจริงๆ อาหารและเครื่องดื่มก็มีลักษณะคล้ายกับโลกแห่งความจริงเช่นกัน เค้าสร้างทุกสิ่งจากข้อมูลในโลกแห่งความจริง แม้ว่าพวกมันไม่ใช่ของจริงแต่พูดจากมุมมองของข้อมูลพวกมันเหมือนจริง ในโลกนี้ไม่มีใครสามารถแยกความแตกต่างระหว่างสิ่งที่เป็นจริงและสิ่งที่ไม่เป็นจริง
“มันน่าเบื่อไปหน่อย แต่เนื่องจากสิ่งนี้สามารถใช้งานได้หมายความว่าการเดาและความคิดของฉันไม่ผิด ฉันอยู่บนเส้นทางที่ถูกต้อง!”
ลูซีหยูเดินตามเจตนาของเค้า “มีหลายสิ่งที่ฉันสามารถพัฒนาได้ ณ ตอนนี้เซลล์ที่ได้รับการแก้ไขสามารถทำได้แค่โหลดข้อมูลเท่านั้น ฉันยังคงต้องพัฒนามันให้เป็นความสามารถที่สามารถส่งผลกับโลกภายนอกได้ ฉันต้องมีความสามารถในการลากสิ่งมีชีวิตที่ฉลาดอื่นๆเข้ามาในโลกแห่งฝัน มิฉะนั้นโลกแห่งฝันจะไม่ส่งผลอะไรเลย!”
ลูซีหยูส่งความคิดของเค้าไปยังความทรงจำทันที ยีนของเค้าไม่เพียงแต่มีความสามารถในการควบคุมข้อมูลแต่มันยังดูดซับข้อมูลเพื่อดูดซึมและดึงผู้อื่นเข้าสู่โลกแห่งฝันของเค้าโดยที่พวกเค้าไม่ได้สังเกต มันยากที่จะป้องกกันการโจมตีระดับข้อมูล
ลูซีหยูออกจากโลกแห่งฝัน จิตสำนึกของเค้าควบคุมร่างกายของเค้าอีกครั้ง เค้ายืนอยู่ในห้องสมุดของปราสาทมิติและเริ่มออกแบบยีนที่จำเป็นในการดูดซึมข้อมูลและโหลดยีนเหล่านี้ลงบนตัวเค้าเอง ด้วยวิธีนี้ความสามารถของลูซีหยูในการควบคุมความฝันก็เสร็จสมบูรณ์ มันเป็นพลังเหนือธรรมชาติแรกที่เค้ามี
อย่างไรก็ตามนี่เป็นเพียงขั้นตอนแรก ยังมีการเดินทางอีกยาวไกลรอเค้าอยู่ การเพิ่มเสี้ยวของยีนทีละอันจะเป็นต้นแบบที่สมบูรณ์ในที่สุด ลูซีหยูต้องการหาวิธีสร้างต้นแบบสิ่งมีชีวิตในตำนานของเค้าเอง
ลูซีหยูใช้เวลาสองสามเดือนในthe Scroll of the Worldสร้างสากูน หลังจากนั้นเค้าใช้เวลาอีกสองสามเดือนในการสังเกตและบันทึกการเคลื่อนไหวของมัน นี่ใช้เวลาเกือบๆ1ปีถึงจะเสร็จสมบูรณ์ หลังจากที่เค้าปล่อยสากูนเค้าใช้เวลาอีก1ปีในการพัฒนายีนที่สามารถควบคุมข้อมูลได้จากการทดลองกับเซลล์ที่สามารถควบคุมความฝันจนถึงการปรับแต่ง ในพริบตาเค้าใช้เวลาเกือบ2ปีในโลกของมาเรีย
เค้ากำลังอ่านในขณะที่หลับตาลง โลกรอบๆตัวเค้าเริ่มมืดและเค้ารู้สึกถึงมดครึ่งคน6ตัวในระยะ200เมตร
“โลกแห่งฝัน ทำงาน!”
ลูซีหยูเห็นคลื่นของข้อมูลที่กระจายไปทั่วปราสาท พลังจิตของเค้าเพิ่มขึ้นและลากจิตสำนึกของมดทั้งหกเข้าสู่โลกแห่งฝันของเค้า
มีจุดสีขาวเล็กๆปรากฏขึ้นในหมู่บ้านเล็กๆใต้แสงจันทร์สีแดงเข้ม จุดสีขาวพเนจรไปตามถนนด้วยความสับสน จิตใจของมดครึ่งคนอ่อนแอมากและพวกมันไม่สามารถเดารูปร่างทางกายภาพในโลกแห่งฝันได้ ลูซีหยูรู้สึกว่าพวกมันค่อนข้างสับสน มดครึ่งคนไม่ได้มีสติปัญญามากนักและไม่ได้ใกล้เคียงกับกลัว พวกมันหลงทางเพียงเพราะว่าทำไมจู่ๆพวกมันถึงมาโผล่ที่นี้ ลูซีหยูปิดโลกแห่งฝันและปลดปล่อยจิตสำนึกของมดครึ่งกลับคืนสู่ร่างของพวกมัน
ลูซีหยูยืนอยู่ ดูเหมือนว่าพลังเหนือธรรมชาติที่เค้าพัฒนาขึ้น การควบคุมฝันของเค้าค่อนข้างประสบสำเร็จ อย่างไรก็ตามนั่นเป็นเพียงมดครึ่งคนในปราสาท เค้าต้องการอะไรบางอย่างที่ทรงพลังกว่านี้
“ความเร็วของเวลาดูเหมือนจะลดลงอีกแล้ว!”
นับตั้งแต่เค้าสร้างสากูน ความแตกต่างในความเร็วของเวลาระหว่างโลกแห่งความจริงกับโลกของมาเรียก็ได้รับผลกระทบ โลกดูเหมือนจะสมบูรณ์มากขึ้นในขณะนี้ ลูซีหยูสามารถรู้สึกถึงความเร่ง4,000เท่าถูกลดลงเหลือเพียง3,000เท่า วันหนึ่งในโลกแห่งความจริงประมาณ8ปีในโลกของมาเรียในตอนนี้ภายใต้อิทธิพลของการเร่งความเร็วของเวลา
ลูซีหยูไม่ได้คาดหวังว่าสิ่งมีชีวิตในตำนานอย่างสากูนจะส่งผลกระทบต่อโลกของมาเรียมากนัก เมื่อไม่นานมานี้เค้าไม่ได้ให้ความสนใจกับโลกของมาเรีย เมื่อเค้าตรวจสอบบนโลก เค้าพบว่าในทะเลเต็มไปด้วยสัตว์ประหลาดและสิ่งมีชีวิตทะเลขนาดใหญ่
ลูซีหยูพร้อมที่จะออกเดินทางเพื่อจับสากูน เค้าต้องการทดสอบความสามารถใหม่ของเค้าและดูว่าเค้าสามารถจัดการกับสิ่งมีชีวิตในตำนานโดยใช้โลกแห่งฝันของเค้าในแบบที่เค้าตั้งใจไว้
