บทที่ 124 ถูกเตือนเพราะตบยุง
นักเรียนคนนี้แสดงท่าทางบ่งบอกออกมาว่าให้เจียงฮ่าวนั้นเบี่ยงตัวไปทางซ้าย และให้นํากระดาษคําตอบมาไว้ข้างขวาเพื่อที่เด็กคนนี้จะได้ลอกคําตอบได้
เจียงฮ่าวเองก็เข้าใจและได้เริ่มขยับตัว
เมื่อซิ่วเทียนหลงหรือก็คือคนที่นั่งข้างหลังเจียงฮ่าวเห็นก็แสดงออกมาด้วยท่าทางมีความสุขอย่างแอบๆ
“ดูเหมือนว่าหมอนี่จะเข้าใจง่ายดีจริง”
อย่างไรก็ตาม ใบหน้าที่กําลังแอบยิ้มกริ่มอยู่นั้นก็ต้องกระตุกไปในทันที
นั่นก็เพราะว่า เจียงฮ่าวนั้นได้ขยับเก้าอี้ของตนให้กระฉับกับก้นของตัวพร้อมทั้งใช้ร่างกายของตัวเองบังกระดาษคําตอบไว้จนมิด
ด้วยเป็นการสอบใหญ่แบบนี้ แน่นอนว่าคนที่โกงจะต้องหมดอนาคต
เจียงฮ่าวนั้นไม่มีเหตุผลที่เขาจะต้องเอาตัวเองไปเสี่ยงกับใครก็ไม่รู้
และเพื่อไม่ให้เกิดปัญหาตามมาภายหลัง เขาเลือกที่จะอุดช่องโหว่ทั้งหมดแทน
แต่กับคนที่เสียประโยชน์นั้นจะตราหน้าว่าการกระทําของเจียงฮ่าวนี้เป็นการกระทําของคนขี้ขลาด
และนี่ยิ่งทําให้คนเหล่านั้นกระทําการที่เหิมเกริมยิ่งกว่าเดิม
ในทํานองเดียวกัน ซิ่วเทียนหลงในตอนนี้บังเกิดใบหน้าที่เหี้ยมเกรียมและใช้เท้าโตะไปที่เก้าอี้เจียงฮ่าวอย่างไม่หยุดยั้ง
นี่ทําให้เจียงฮ่าวนั้นโกรธขึ้นมาอย่างมาก
“…”
ในช่วงเดือนมิถุนายนแบบนี้ ภายในเมืองเทียนเหอนั้นจะมีจํานวนยุงมากขึ้นเป็นพิเศษ ยุงตัวหนึ่งได้กลิ่นเลือดที่กําลังระอุของเจียงฮ่าวจึงได้มาลงจอดที่หลังมือของเขา
ทันทีที่ยุงได้ปายบัดตูดของมันไปซ้ายขวาเพื่อเตรียมที่จะจ่อกันของมันเพิ่มดูดเลือดอย่างเต็มสูบนั้นเอง
“ป้าบ”
จากเดิมที่ห้องนี้เต็มไปด้วยเสียงขีดเขียนและเสียงพลิกกระดาษข้อสอบอยู่นั้นก็ได้มีเสียงดังที่ผิดแผกเสียงหนึ่งดังขึ้นมาอย่างดัง
ทุกคนในห้องตกใจในทันที
ผู้คุมสอบได้ขมวดคิ้วและเดินเข้าไปหาเจียงฮ่าวในทันที
“ทุกคนตั้งใจทํากระดาษคําตอบต่อไป”
ผู้คุมสอบในตอนนี้ได้มาอยู่ข้างเจียงฮ่าวและถามออกมา
“เป็นอะไรรึเปล่า”
การมาของผู้คุมสอบนี้ทําให้ซิ่วเทียนหลงถึงกับต้องกระวนกระวายใจในทันที เขากลัวว่าเจียงฮ่าวทําเสียงดังขึ้นเพราะต้องการจะให้ผู้คุมสอบมาหาและบอกเรื่องที่เขากําลังกระทําอยู่ นี่ทําให้เขารู้สึกอึดอัดใจขึ้นมาในทันที
ความจริงเขาก็อยากจะบอก แต่เมื่อได้ยินเสียงหนึ่งขึ้นมาในใจก็ได้เปลี่ยนใจในทันทีและมองไปยังผู้คุมสอบและกล่าวของโทษออกมา
“ขอโทษครับอาจารย์”
“พอดีผมรําคาญยุงที่มาคอยตอมกินเลือดผมไม่ยอมไปไหน จนผมทนไม่ไหวเลยเผลอตบมันแรงไปหน่อยครับ”
เมื่อผู้คุมสอบได้ยินดังนั้นก็ถึงกับพูดไม่ออก
“ก็ได้ ยังไงก็ตั้งใจตอบคําถามดีๆล่ะ” “แล้วก็ให้ระวังหน่อยนะคราวหน้าน่ะ”
“เข้าใจแล้วครับ ขอโทษด้วยครับ”
เจียงฮ่าวพยักหน้ารับในทันที
แต่ซิ่วเทียนหลงที่อยู่ข้างหลังจียงฮ่าวนั้นกลับรู้สึกโกรธแค้นขึ้นมาสักอย่างนั้น
เขาตระหนักได้ว่านี่คือคําเตือนของเจียงฮ่าว
พร้อมทั้งความหมายอื่นที่แฝงเข้ามาในคําพูดนี้
“เหอะ เมื่อไหร่กันนะที่ฉัน ซิ่วเทียนหลงผู้นี้ได้รับคําเตือนแบบนี้มาตั้งแต่มาอยู่ในเมืองเทียนเหอ”
และเมื่อยิ่งได้คิด ซิ่วเทียนหลงก็ยิ่งโกรธมากกว่าเดิมจนเห็นได้ชัด
ไม่เพียงไอ้หมอนี่จะไม่ให้เขาลอกข้อสอบ หมอนี่ยังกล้ามาเตือนเขาอีก
ดูเหมือนว่าหลังจากสอบแล้วคงต้องทําให้รู้สํานึกกันสักหน่อย
อย่างไรก็ตาม ตัวซิ่วเทียนหลงเองก็รู้ดีว่าตัวเขานั้นทําอะไรได้ไม่มาก
หากเกิดอะไรขึ้นมา เขาจะไม่สามารถเข้ามหาวิทยาลัยดีๆได้ และเขาเองยังไม่รู้ภาษาอังกฤษเลยด้วยซ้ำสักตัวเดียว
-ถ้าฉันไม่ได้เข้ามหาวิทยาลัยดีๆ ไอ้เด็กนี่ก็ต้องไม่ได้เข้าเหมือนกัน
เมื่อคิดได้ดังนั้น ซิ่วเทียนหลงได้จ้องมองไปยังเจียงฮ่าวด้วยสีหน้าที่เกลียดชัง
หลังจากผู้คุมสอบเดินออกไปแล้ว เขาก็ได้เริ่มเตะเก้าอี้ของเจียงฮ่าวอีกครั้ง
ในตอนนี้เจียงฮ่าวกับให้ความสนใจไปยังซากยุงที่อยู่บนหลังมือพร้อมรอยยิ้มเยาะที่ปรากฏอยู่บนใบหน้า
หากคนอื่นมาเห็นคงจะคิดว่าตัวเขานั้นเป็นคนโง่อย่างไม่ต้องสงสัย
เป็นตอนนี้ที่ได้มีเสียงหนึ่งได้ดังขึ้นมาภายในจิตใต้สํานึกของเจียงฮ่าว
“ตั้ง ระบบตรวจพบซากยุง ท่านต้องการย่อยสลายหรือไม่”
“ย่อยสลาย”
“ติ้ง การย่อยสลายเสร็จสิ้น การย่อยสลายเสร็จสมบูรณ์ ท่านได้พบทักษะควบคุมแมลง ค่าทักษะ0.9 ค่าประสบการณ์0.9”
ควบคุมแมลงระดับ 1 (0/1) ควบคุมแมลงได้นับพันชนิด
“การย่อยสลายเสร็จสมบูรณ์ ท่านต้องการหลอมรวมหรือไม่”
เจียงฮ่าวจ้องมองไปยังข้อความด้วยความสนใจอย่างมาก
“หลอมรวม”
เจียงฮ่าวตอบรับโดยไม่มีท่าที่ลังเลเลยสักนิด
เพียงสิ้นคําพูด เจียงฮ่าวรู้สึกได้ว่าตัวเองนั้นรู้สึกเบาสบายไปทั่วทั้งร่าง แต่ก็ไม่ได้พบความเปลี่ยนแปลงอื่นอีก
และในตอนนี้ ต่อให้เขาไม่ต้องเปิดค่าสถานะของตัวเองขึ้นมาดู เขาก็ได้เริ่มเปิดใช้ทักษะควบคุมแมลงในทันที
