บทที่ 158 จ้างตัวร้ายมาทําแทน
-นี่เป็นเพราะเจียงฮ่าวเป็นความผิดของไอ้บ้านั่นทั้งหมด
-แต่เดิมแล้วทุกสิ่งทุกอย่างควรจะเป็นของฉันสิวะฉันต่างหากควรจะเป็นคนที่ได้รับความสนใจแบบนั้น
หลี่หยวนกรีดร้องขึ้นมาภายในใจ
“ปัง”
ด้วยความโกรธ หลี่หยวนได้กระแทกแก้วในมือลงบนโต๊ะ
ทุกคนตกใจจนต้องหันกลับไปมอง
ภายใต้สายตาของทุกคน หลี่หยวนรู้สึกกลัวขึ้นมาราวกับจะตายซะให้ได้เขาได้ยิ้มและรีบแก้ตัวออกมาในทันที
“โทษที โทษที วางแรงไปหน่อย”
“ดูเหมือนว่าฉันจะเมานิดหน่อยน่ะ”
“พวกนายกินกันต่อเถอะ เดี๋ยวฉันขอไปห้องน้ําหน่อย”
เมื่อพูดจบ หลี่หยวนก็เดินไปที่ประตูพร้ามท่าทีที่เดินส่ายไปมา
ข้างๆเจียงฮ่าวในตอนนี้คืออ้วนน้อย แน่นอนว่าเขาฉลาดพอที่จะสังเกตุเห็น
เขากระเถิบเข้าไปหาเจียงฮ่าวพร้อมกับพูดออกมา
“ฉันว่าหลี่หยวนอิจฉานายนะ”
“เพราะแต่เดิมแล้วหน้าที่นี้ควรจะเป็นหมอนั่น”
เจียงฮ่าวทําเพียงยิ้มออกมาแต่ก็ไม่ได้เก็บเรื่องนี้มาใส่ใจ
“ช่างเขาเถอะน่า มา ขอฉันชนแก้วกับทุกคนหน่อย”
ที่ด้านนอกประตู หลี่หยวนเองก็ได้ยินคําพูดของเจียงฮ่าวเขาหันมามองเจียงฮาวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังก่อนที่จะหันหลังกลับและเดินออกมา
หลี่หยวนได้เดินลงบันไดไปและตั้งใจที่จะกลับเป็นตอนนั้นที่เขาได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นมาข้างๆ
“อ้าว นี่มันนายน้อยหลี่ไม่ใช่เหรอ”
หลี่หยวนที่สับสนเพราะการโดนทักก็ได้หันไปดูยังต้นเสียงที่ทักตนมา
คนที่ทักมานั้นเป็นชายหนุ่มที่แต่งตัวดูเอาเรื่องพร้อมกับคาบบุหรี่อยู่ในปากตาของหลี่หยวนหลิ่ลงมองในทันที่พลางนึกถึงเจียงฮ่าว
ถ้าไม่ใช่ลอยแผลบนใบหน้านี้ล่ะก็ชายคนนี้เองก็ที่ว่าเป็นคนหล่อคนหนึ่ง
ข้างหลังของเขานั้นมีชายหนุ่มอีกแปดคนที่แต่งตัวคล้ายๆกันทุกคนใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้ารวมถึงกางเกงก็ยังเป็นสี
ที่กระเป๋าเสื้อของคนพวกนี้ได้ปักคําขนาดใหญ่หนึ่งนั่นก็คือคําว่าหลิว
เมื่อได้เห็นคนพวกนี้แล้ว ใบหน้าของหลี่หยวนก็เปลี่ยนเป็นโหดร้ายพร้อมรอยยิ้มและตรงเข้าไปทักทายในทันที
“โอ้ หัวหน้ากลุ่มซุน คุณก็มาที่นี่ด้วยเหรอ”
ชายหนุ่มคนนี้ได้พูดออกมาในขณะที่กําลังคาบบุหรี่อยู่ภายในปาก
“ใช่แล้ว ผมพาพี่น้องของพวกเรามาลองลิ้มชิมรสอาหารที่นี่น่ะ”
เป็นตอนนี้ที่หัวหน้ากลุ่มซุนสังเกตใบหน้าของหลี่หยวนแล้วก็บังเกิดความรู้สึกหนึ่งขึ้นมาในใจ
“นายน้อยหลี่ดูเหมือนจะอารมณ์ไม่ดีเลยนา”
“มีไอ้โง่ตาบอดที่ไหนที่กล้ามาทําให้นายน้อยหลี่อารมณ์เสียกันต้องการให้ผมช่วยไหม”
ดวงตาของหลี่หยวนในตอนนี้กระตุกในทันทีที่ได้ยิน
“อืมมมม ฉันน่าจะจ้างให้ซุนฉีแก้แค้นแทนฉันได้แหะ
-ยังไงซะหมอนี่ก็ถือได้ว่าเป็นนักเทควันโดชั้นยอดคนหนึ่ง
“ถึงแม้เจียงฮ่าวจะสู้ได้ แล้วยังไงล่ะคนแบบนั้นไม่มีทางล้มซุนฉีที่เป็นนักเทควันโดมืออาชีพได้อย่างแน่นอน
เมื่อคิดได้ดังนี้ หลี่หยวนก็พูดออกมาด้วยความตื่นเต้น
“หัวหน้ากลุ่มหลี่ซุน พวกเราเดินไปคุยไปดีกว่า”
หลี่หยวนได้ดึงซุนฉีกลับขึ้นบันไดไป
ที่โต๊ะกินเลี้ยง เจียงฮ่าวและพวกกําลังดื่มและกินกันอย่างมีความสุขตอนนั้นเองหลี่หยวนก็ได้รีบเข้ามาขัดความสุขของทุกคนไป
“ทุกคนหยุดก่อน หยุด หยุดดดดด”
เป็นตอนนี้ที่สายตาทุกคู่ไปตกอยู่กับหลี่หยวน
ใบหน้าของหลี่หยวนนั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและมีความสุขที่เขาได้รับการจ้องมองจากทุกคนในห้องในขณะเดียวกันเขาก็ส่งสายตาอํามหิตไปยังเจียงฮ่าว
“ขอให้ฉันนั้นแนะนําเพื่อนของฉันให้ทุกคนได้รู้จักหน่อย”
“ทุกคนเข้ามานี่”
เมื่อพูดจบ หลี่หยวนก็ได้มองไปด้านนอกประตูและตบมือของตน
หลังจากได้ยินแล้ว ทุกคนต่างก็มองหน้ากันไปมาบางคนยังไม่สนใจแต่นักเรียนส่วนใหญ่นั้นก็หันไปพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องนี้
“นายจะทําอะไรน่ะหลี่หยวน”
“คนๆนี้เป็นใครกัน วันนี้เป็นงานเลี้ยงของห้องเรานะแล้วทําไมต้องพาเพื่อนของนายมาด้วยกัน”
“นั่นนะสิ นี่หมายความว่ายังไงกันแน่”
นักเรียนทุกคนในตอนนี้ต่างก็ไม่ปลื้มแบบสุดๆ
ส่วนเจียงฮ่าวนั้น แน่นอนว่าเขาจ้องมองไปยังหลี่หยวนด้วยสายตาที่ไม่พอใจนี่เป็นงานเลี้ยงรุ่นไม่ใช่งานเลี้ยงส่วนตัวของหลี่หยวน
อย่างไรก็ตามเขายังคงไม่แสดงท่าที่ออกมา
เพราะเขาอยากรู้ว่าหลี่หยวนนั้นจะทําอะไรกันแน่
