บทที่ 165 ทุกคนหวาดกลัว ระบบยกระดับ
หลี่หยวนที่ในตอนนี้กําลังมีเหงื่อโฉมกายด้วยความเจ็บปวดนั้น เมื่อได้ยินคําพูดของเจียงฮ่าวแล้ว เขาก็พยายามหยิบนิ้วมือที่กําลังจมกองเลือดอยู่อย่างยากลําบาก
เมื่อหยิบได้แล้ว เขาหันมาเหลือบมองเจียงฮาวด้วยสายตาที่หวาดกลัวประดุจดั่งจ้องมองสัตว์ร้ายโบราณ ก่อนที่จะใช้มือข้างที่กุมนิ้วมือเอาไว้กดแผลนิ้วที่ขาดและรีบออกไป
เมื่อเห็นหลี่หยวนจากไปแล้ว เจียงฮ่าวก็ได้หันกลับมาพร้อมกับพูดกับทุกคนด้วยรอยยิ้มกว้าง
“เอาล่ะ เรามาต่อกันดีกว่า”
อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ไม่มีใครตอบรับแต่อย่างใด
ทุกคนต่างก็จ้องมองเจียงฮาวด้วยสายตาที่หวาดกลัว
เมื่อเห็นแบบนี้ รอยยิ้มพิมใจของเขาก่อนหน้านี้ก็มีอันต้องหายไป
บรรยากาศในห้องนั้นเต็มไปด้วยความหนักหน่วง
ตอนนี้ทุกคนนั้นรู้สึกได้ว่าเจียงฮ่าวนั้นเปรียบได้ดั่งจักรพรรดิโบราณ ทั่วทั้งร่างของเขาราวกับมีออร่าพลังรอยอยู่จนทําให้พวกเขาไม่อาจจะทําอะไรได้
เมื่อเห็นแบบนี้แล้วเจียงฮ่าวเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะพูดอะไรออกมาดี
แต่เดิม เขาเองก็ตั้งใจไว้ว่าหลังจากกินเลี้ยงกันเสร็จแล้ว เขาจะพอเพื่อนร่วมห้องไปต่อกันที่คาราโอเกะ
แต่เมื่อเห็นสายตาของทุกคนแล้วเขาเชื่อว่าเพื่อนร่วมห้องคงไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะไปเป็นแน่
เจียงฮาวได้นั่งลง หยิบไวน์มารินใส่แก้ว หลังจากนั้นก็ดื่มไปแบบรวดเรียวหมด ก่อนที่จะยืนขึ้นแล้วเดินจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคํา
-ช่างมันเถอะ ยังไงซะโลกของพวกเรานั้นมันต่างกันเกินไป
ในขณะเดียวกัน อ้วนน้อยที่อยู่ข้างๆเขาเอง สายตาของเขาก็ยังปรากฎความกลัวอยู่ เขามีท่าที่อิดออดและกัดริมฝีปากแน่นในทุกขณะ แต่สุดท้ายเขาก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้
เจียงฮ่าวได้เดินออกจากโรงแรม เมื่อเขามองไปยังท้องฟ้าที่ตะวันกําลังลาลับไป เขาก็ได้สลัดความรู้สึกเสียดายให้ออกไปจากใจให้ลาลับไปเช่นเดียวกัน
เพราะถึงแม้ปาร์ตี้ในครั้งนี้จะจบลงแบบไม่สวยงามอย่างที่คิด แต่เขาก็ยังมีความสุขที่ได้มาเข้าร่วมงานปาร์ตี้ในครั้งนี้ เพราะทําให้เขาได้รับหนึ่งในสุดยอดวิชายุทธอย่างทักษะมีดบินของลี้คิมฮวงมาแบบนี้
“กลับบ้านดีกว่า”
เมื่อเขาคิดถึงเรื่องมีดบินลี้คิมฮวงนี้ก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เขาเดินกลับบ้านด้วยใจที่เปี่ยมสุข
ในขณะที่เดินกลับบ้านนั้น เขาก็ได้พบว่ามีสิ่งของมากมายที่อยู่รอบตัวเขาในตอนนี้ เขาใช้ความคิดหนึ่งขึ้นมา พร้อมกับคําถามว่าหากเขาย่อยสลายพวกนี้หมดแล้วจะได้อะไรกลับมาบ้าง
เมื่อเขามองเห็นสิ่งที่สมควรที่จะย่อยสลาย เขาจะใช้มือแตะในทันที
และเป็นอีกครั้งที่ระบบทําให้เขานั้นต้องประหลาดใจ
เมื่อสัมผัสต้นไม้ที่ถูกปลูกไว้ข้างทาง เขาได้รับแก่นแห่งชีวิตมาสามชิ้น
เมื่อเขาแตะแท่งเหล็กไปมากมาย เขาได้รับเหล็กกล้ามาเก้าชิ้น
เมื่อเขาสัมผัสดอกไม้ไปมากมาย เขาได้รับเมล็ดดอกไม้กลายพันธุ์มาห้าเมล็ด
ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่แล้วเขาจะย่อยสลายไม่สําเร็จ แต่นั่นก็ยังทําให้เขาได้รับค่าทักษะและประสบการณ์อยู่ดี
เป็นตอนนี้ที่เขาไปจับแผ่นพลาสติกป้ายโฆษณาหนึ่ง
“ตั้ง การย่อยสลายเสร็จสมบูรณ์ การสังเคราะห์ล้มเหลว ท่านได้รับค่าทักษะ 0.1 ค่าประสบการณ์ 0.1”
ในขณะที่ได้ยินเสียงข้อความแจ้งว่าล้มเหลว เขาก็เตรียมที่จะไปแตะกระถางดอกไม่ใบหนึ่ง
เป็นตอนนี้ที่ระบบส่งข้อความแจ้งเตือนออกมาอีกครั้ง
“ติ้ง ค่าประสบการณ์ของระบบเต็ม ท่านต้องการยกระดับระบบหรือไม่”
เมื่อเจียงฮ่าวได้ยินดังนั้นก็ได้รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาในทันที
“ระบบ แสดงค่าสถานะส่วนตัว”
ชื่อเจ้าของระบบ: เจียงฮ่าว
ระดับ 2: (100/100)
อายุ: 18 ปี
ความแข็งแกร่ง: 16 (ผู้ใหญ่ปกติมีค่าเป็น 1)
ความว่องไว: 4.8 (ผู้ใหญ่ปกติมีค่าเป็น 1)
ค่าวิญญาณ: 3.2 (ผู้ใหญ่ปกติมีค่าเป็น 1)
ค่าความทรหด: 0.8 (ผู้ใหญ่ปกติมีค่าเป็น 1)
ทักษะ: เทพเจ้าโรงครัว ระดับ 2 (0/100) ว่ายน้ํา ระดับ 3 (0/100) แฮ็คเกอร์ ระดับ 5 (0/1000) ไม้เท้าตี สุนัข ระดับ 3 (0/100) แฮคเกอร์ ระดับ 5 (0/1000) มีดบินลี้คิมฮวง ระดับ 1 (0/10)
ทักษะติดตัว: สัมผัสภยันตราย ระดับ 3 (0/100) พลังมหาศาล ระดับ 2 (0/100) ต้านทานพิษ ระดับ 1 (1/0) ดวงตาแห่งการทําลายล้าง ระดับ 2 (0/100) ถ่ายทอดเสียง ระดับ 2 (0/100) ฟังเสียงสายลม ระดับ 2 (0/100) ควบคุมแมลง ระดับ 3 (0/100)
คะแนนทักษะ: 16
มิติส่วนตัว: เปิดใช้งาน
![เล่ห์รักกลกาล [ส่วนที่ 2 ภาคครองใต้หล้า]](https://i3.wp.com/novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/4145.jpg?resize=151,215 "เล่ห์รักกลกาล [ส่วนที่ 2 ภาคครองใต้หล้า]")
