ตอนที่ 316 ฟีนิกซ์ขาว
พอเฝ้ามองเงาง้าวนับไม่ถ้วนที่พุ่งลงมาราวกับดาวตก ดวงตาของหลี่หลี่ก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว จากนั้นเธอก็ได้ซัดฝ่ามือทั้งสองออกไปด้วยท่าฝ่ามือทะลายมังกรเรื่อยๆไม่รู้จบ
ฝ่ามือทะลายมังกรนั้นสามารถหยุดการโจมตีกลางคันได้ และมันก็เป็นเคล็ดวิชาของเจ้าเมืองมังกรเหมันต์ อ่าวกู่ที่ภาคภูมิใจที่สุด ทุกครั้งที่หลี่หลี่ใช้มันต่อกรกับคู่ต่อสู้ มันก็สามารถแสดงออกไปได้ถึง 10 เท่า แต่ในครั้งนี้ดูเหมือนพลังโจมตีของกระบวนท่านี้จะลดลง เธอนั้นได้เฝ้ามองดูเงาง้าวนับไม่ถ้วนที่พุ่งทะลุกระบวนท่าฝ่ามือทะลายมังกรของเธอราวกับอุกบาตพุ่งลงด้วยสายตาหวาดหวั่นและตื่นตระหนก จากนั้นเงาง้าวนับไม่ถ้วนที่พุ่งทะลุกระบวนท่าของเธอในสายตาของเธอนั้นก็ได้ขยายใหญ่ขึ้นทันที
จากนั้นเงาง้าวเหล่านั้นก็พุ่งใสร่างของเธอราวกับห่าฝน
พรูด-! ร่างของเธอนั้นก็กระเด็นออกไปหลังจากโดนคลื่นปะทะอันรุนแรงซึ่งร่างของเธอได้ร่วงลงพื้นอย่างรุนแรงดังบึ้ม ทําให้เสียงรบกวนรอบๆต่างเงียบลงทันที
เผิงเฟิงและตูหัวกังก็มองไปที่จุดที่หลี่หลงไปกระแทกอย่างสับสน พอฝุ่นผงกระจายออกไปก็เผยให้เห็นร่างอันน่าอนาถของเธอ ร่างกายของเธอนั้นเต็มไปด้วยรอยแผลลึกพร้อมกับมีเลือดไหลออกมาจากแผลอย่างต่อเนื่อง
พอผ่านไปสักพักหัวกังจึงมีปฏิกิริยาขึ้นมา
“ศิษย์พี่หญิงห้า !” พอกรีดร้องออกมา เขาก็เข้าไปหาหลี่หลี่ในพริบตา จากนั้นแล้วชายวัยกลางคนสองคนก็รู้สึกตัวจากอากาตกตะลึงแล้วรีบไปหาหลี่หลี่ด้วยสีหน้าหวาดกลัว
แม้ว่ามังกรเงินอ่าวคู่จะมีศิษย์หลายสิบคน แต่หลี่หลี่นั้นเป็นศิษย์ที่เขานั้นโปรดปรานมากที่สุด อย่างไม่ต้องสงสัย หากมีเกิดขึ้นกับหลี่หลี่ งั้น! เมื่ออาจารย์มังกรเงินอ่าวคู่ของพวกเขานั้นพบว่ามีอะไรเกิดขึ้นที่นี่บ้าง พวกเขาก็สามารถจินตนากรได้ถึงผลที่จะตามาได้เลย ดังนั้นชายวัยกลางคน ทั้งสองคนก็ตัวสั่นไหวพร้อมกับรู้สึกหนาวสั่นไปทั่วจิตใจขึ้นมา
หลี่หลี่นั้นก็ครางออก ในขณะที่เธอพยายามจะลุกขึ้นจากพื้น ตัวของเธอก็เซมาเซไปแล้วเธอก็ผลักทั้งสามคนที่อยู่รอบตัวเธอออกไป จากนั้นเธอก็จ้องมองหวงเสี่ยวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือเธอนั้นรู้สึกโกรธแค้นแลอับอายมากกว่าอีก!
เธอนั้นเป็นถึงผู้ฝึกตนระดับครึ่งก้าวเทวะ และอาจารของเธอนั้นก็คือมังกรเงินอ่าวคู่ ด้วยระดับการบ่มเพาะของเธอ ภายใต้ระดับเทวะนั้น จํานวนผู้ฝึกตนระดับครึ่งก้าวเทวะที่สามารถโค่นล้มเธอได้มีไม่ถึง 10 คนด้วยซ้ํา แต้แม้จะเป็นแบบนั้น ไอ้มดปลวกระดับเซียนเทียนขั้นที่10 ชั้นปลาย-สูงนี้กลับสามารถทําให้เธอได้รับบาดเจ็บสาหัส
ผู้ฝึกตนระดับเซียนเทียนขั้นที่ 10 ชั้นปลาย-สูง!
ดวงตาของหลี่หลี่เต็มไปด้วยเพลิงแค้น เธอก็ได้ใช้สายตาอันชั่วร้ายของเธอจ้องมองหวงเสี่ยวหลงด้วยความเกลียดแค้น “ตั้งแต่เด็กจนถึง ณ ตอนนี้ ไม่มีใครกล้าทําร้ายข้ามาก่อน! ไม่มีสักคน! ข้าจะฆ่าเจ้า! ข้าจะฆ่าเจ้า!!” จากนั้นก็ได้มีเพลิงสีขาวอันร้อนแรงที่เผาไหม้อากาศรอบๆหลั่งไหลออกมาจากร่างของเธอพร้อมกับฟีนิกซ์ขนาดยักษ์ปรากฏขึ้น!
จิตวิญญาณต่อสู่ระดับ 12 ! ฟีนิกซ์ขาว!
นี่ก็คือจิตวิญญาณต่อสู้ขอหลี่หลี่ และเพราะจิตวิญญาณต่อสู้และพรสวรรค์ของเธอ เธอจึงได้เป็นศิษย์ที่โปรดปรานที่สุดของมังกรเงินอ่าว
ฟีนิกซ์ขาวนั้นบินลอยอยู่เหนือหัวขอหงลี่หลี่และส่งเสียงร้องออกมาซึ่งเป็นเสียงที่ทําให้หวนนึกถึงยุคสมัยโบราณ และเสียงนี้ก็ได้ทําให้พื้นที่รอบๆซึ่งไกลไปหลายสิบไมล์นั้นสั่นสะเทือน เพลิงที่ปลดปล่อยออกมาจากร่างของหลี่หลี่นั้นได้ปลดปล่อยกลิ่นอายอันทรงพลังและแรงกดดันกระจายออกไปรอบข้างซึ่งมีเธอเป็นศูนย์
เผิงเฟิงและคนที่เหลือก็รู้สึกตื่นตระหนกในขณะที่เขามองดูเหตุการณ์อย่างไร้คําพูด แผลมากมายที่เกิดจากง้าวเทวทูตเหนือสรรพสิ่งแทงใส่นั้นได้ฟื้นฟูและปิดสนิทด้วยความเร็วที่สามารมองเห็นได้ และสุดท้ายมันก็ไม่มีเหลือรอยแผลอยู่เลย
หลี่หลี่ที่ลอยขึ้นกลางอากาศ และได้ใช้สายตาอันสง่างามแต่เย็นชาจ้องมองหวงเสี่ยวหลง
“ไอ้สารเลว เจ้าคงรู้สึกประหลาดใจที่ข้ามีจิตวิญญาณต่อสู้ระดับ 12 ฟีนิกซ์ขาวสินะ?! ข้าจะพูดให้เจ้าฟังแล้วกัน ไม่ว่าเจ้าจะทําลายข้าจบาดเจ็บสาหัสเพียงใด ข้าก็ไม่ตายหรอก ข้าจะทําให้ เจ้ารู้ถึงการกระทําอันโง่เง่าของเจ้าที่ทําให้ข้าได้รับบาดเจ็บ ข้าจะทําให้เจ้าเสียใจและคุกเข้าขอ ความเมตตาจากข้าเอง!!”ยิ่งหลี่หลี่พูดมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งบ้าคลั่งมากขึ้นเท่านั้น และมันก็ยังทํา ให้จิตใจของเธอนั้นเต็มไปด้วยความโกรธแค้นอีกด้วย
เทียบกับความตกใจของเผิงเฟิงและซุนฮ่าวหลานหลังจากที่พวกเขาเห็นจิตวิญญาณฟีนิกซ์ ขาวของหลี่หลี่ หวงเสี่ยวหลงกลับใจเย็นมากกว่าอีก ไม่ต้องกล่าวถึงจิตวิญญาณต่อสู้ระดับ 12 ชั้นสูง แม้กระทั่งจิตวิญญาณต่อสู้ระดับ 13 มาปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา เขาก็ยังไม่กระพริบตาเลยด้วยซ้ํา
ในช่วงการประลองเมืองจักรพรรดิในปีนั้น เขาได้ต่อสู้กับเซี่ยพูถีที่มีจิตวิญญาณต่อสู้ระดับ 13 ระดับสูงสุด ฟีนิกซ์เพลิงดํา แต่ในท้ายที่สุดเขาก็ชนะการประลองไม่ใช่หรอ? ฟีนิกซ์เพลิงดํานั้นมีระดับจิตวิญญาณที่สูงกว่าฟีนิกซ์ขาวถึงสองขั้น
หลังจากเห็นท่าทางเฉยเมยของหวงเสี่ยวหลงเมื่อเธอเรียกฟีนิกซ์ขาวออกมา จิตใจของหลี่หลี่ก็เต็มไปด้วยความโกรธ
“กรงเล็บฟีนิกซ์ขาวเทวะ!” หลี่หลีก็ตะโกนออกมาพร้อมกับพุ่งร่างตรงไปหาหวงเสี่ยวหลง ในตอนนั้นก็ได้มีปราณกรงเล็บสีขาวพุ่งใส่หวงเสี่ยวหลงจากด้านบน ต่อหน้ากรงเล็บที่มาถึงตัว หวงเสี่ยวหลงก็ได้ระเบิดกลิ่นสังหารอันหนาแน่นที่รวมตัวอยู่รอบตัวของเขาออกด้วยเสียงดังก้อง ซึ่งทําให้กลิ่นอายรอบตัวเขาลดลง
ในขณะที่กรงเล็บของหลี่หลี่กําลังจะฉีกร่างของหวงเสี่ยวหลง หวงเสี่ยวหลงก็ได้คํารามออกมาเบาๆ ต่อหน้าสายตาอันตื่นตระหนกของเผิงเฟิง ซุนฮ่าวหลาน ตู่หัวกัง และชายวัยกลางคนชุดน้ําเงินทั้งสอง ก็ได้เกิดเสียงคํารามมังกรดังก้องไปทั่วฟ้าพร้อมกับการปรากฏตัวของมังกรดําขนาดยักษ์เหนือหัวของหวงเสี่ยวหลง
“มังกร…มังกรเทวะบรรพกาล!” เผิงเฟิงและซุนฮ่าวหลานก็อุทานออกมาเสียงดัง
ไม่มีใครคิดว่าจิตวิญญาณต่อสู้ของหวงเสี่ยวหลงนั้นจะเป็นมังกรเทวะบรรพกาลซึ่งเป็นจิตวิญญาณต่อสู้ระดับ 12 ขั้นสูงแม้ว่าพวกเขาจะถูกนับว่าเป็นจิตวิญญาณต่อสู้ระดับ 12 เหมือนกัน แต่มังกรนั้นถือได้ว่าแข็งแกร่งมากกว่าฟีนิกซ์
หลี่หลี่ก็จ้องมองไปที่มองกรดําที่ลอยตัวอยู่เหนือหวงเสี่ยวหลงอย่างตกใจ ในครู่ต่อมา เธอก็มองเห็นหวงเสี่ยวหลงพุ่งออกไปแล้วซัดมัดใสร่างของฟีนิกซ์ขาวของเธอ
หมัดนี้ราวกับไม่มีจริง ลึกซึ้งและลึกลับ มันก็คือหมัดเทวะแห่งความว่างเปล่า!
บึม!ได้เกิดเสียงระเบิดดังก้องไปหลายไมล์ ในขณะที่กรงเล็บสีขาวแตกกระจายเป็นเศษ เพลิงสีขาวนั้นก็ได้ถูกพัดกระจายออกไปด้วย หลี่หลี่ที่ไม่สามารถต้านทานแรงปะทะอันหนักหน่วงได้จึงได้ถูกผลักถอยหลังไปจนกระทั่งเท้าของเธอแตะพื้น แม้จะเป็นแบบนั้น กว่าเธอจะสามารถยืนได้อย่างมั่นคงนั้นก็ถอยหลังไปอีกหลายสิบก้าว
“เจ้า!”ในขณะที่เธอจ้องมองหวงเสี่ยวหลง เธอก็ไม่สามารถเก็บงําความตกใจที่เธอรู้สึกได้อีกต่อไป
หวงเสี่ยวหลงก็หยุดโจมตีและลงมายืนบนพื้น จากนั้นเขาก็มองเธอด้วยสายตาเย็นชา
เผิงเฟิง ซุนฮ่าวหลาน และคนที่เหลือก็เฝ้ามองการปะทะกันของทั้งสองคนจนลืมหายใจ
“ศิษย์น้องสี่ เขาคือ?” ณ ตอนนี้ เผิงเฟิงก็ได้ถามออกมาอย่างสับสน ความตกใจที่หวงเสี่ยวสร้างขึ้นนั้นมันทําให้เขาไม่สามารถอธิบายออกไปได้ ตั้งแต่เมื่อไรกันที่มีคนแบบนี้ปรากฏตัวขึ้นในดินแดนแห่งความโกลาหลแห่งนี้?
ซุนฮ่าวหลานก็ส่ายหัว “ข้าก็ไม่แน่ใจในตัวตนของเขาเหมือนกัน”
“เจ้าก็ไม่รู้เหมือนกันงั้นหรือ?” เผิงเฟิงก็ตกใจเล็กน้อยในคําตอบของซุนฮ่าวหลาน เขาคิดว่าน้องสี่ของเขาจะรู้ว่าหวงเสี่ยวหลงเป็นใครเพราะเขาเห็นทั้งสองคนมาพร้อมกัน
ซุนฮ่าวหลานก็พยักหน้า “ก่อนจะมาที่นี่ ข้าได้ไปเผชิญหน้ากับหวูจาง และเกือบจะตายในเงี้อมมือของมัน แต่เขานั้นเป็นคนที่ฆ่าหรูจางและช่วยข้าไว้”
“หวูจาง…มันตายแล้วงั้นหรือ?”ดวงตาของเผิงเฟิงก็แทบจะถลนออกมาด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
ซุนฮ่าวหลานก็พยักหน้าอีกครั้ง และกล่าวออกไปว่า “มันตายลงในสามกระบวนท่า”
3กระบวนท่า! เผิงเฟิงก็ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความมึนงง
ทันที่พวกเขาก็ได้ยินเสียงคํารามออกมาจากอีกฝั่ง เพลิงสีขาวที่ห่อหุ้มหลี่หลี่นั้นก็ได้ทะยานเป็นเกลียวขึ้นสู่ท้องฟ้าไป ในขณะเดียวกันบนร่างของเธอก็ได้ถูกปกคลุมไปด้วยเกราะสีขาวที่เปล่งประกาย ซึ่งมีรูปสลักฟีนิกซ์สีขาวปรากฏขึ้นบนเกาะ
หวงเสี่ยวหลงนั้นได้บังคับเธอมาถึงจุดที่เธอต้องทําการรวมร่าง เมื่อหลี่หลี่รวมร่าง หวงเสี่ยวหลงก็ได้ทําการรวมร่างเหมือนกัน ซึ่งผิวหนังของเขานั้นได้ปรากฏเกล็ดสีดําขึ้นมาปกคลุมตัวเขาราวกับเป็นเกราะทั้งตัว บนแขนของเขานั้นมีหนามแหลมยื่นและรอบตัวของเขานั้นก็มีพลังงานสีแดงดําปกคลุมรอบตัวราวกับมังกรเทวะบรรพกาลโลหิตผู้ปกครองปีศาจทั้งปวง
การปะทะกันของแรงกดดันของทั้งสองนั้นได้ทําให้เผิงเฟิงกลับรู้สึกตัวขึ้น พอเขาหันไปดู เขาก็มองเห็นหลี่หลี่ที่คํารามออกมาราวกับฟีนิกซ์ในเทพนิยายที่โบยบินสู่สวรรค์ทั้ง 9 จากนั้นหลี่หลี่ก็ร้องออกมาพร้อมกับปลดปล่อยเปลวเพลิงฟีนิกซ์สีขาวครอบคลุมพื้นดินและพุ่งกระโจนใส่เหยี่อของเธอ
“ฟีนิกซ์สะบั้นนภา!”
ดาบยักษ์สีขาวที่เกิดจากการเปลี่ยนร่างของฟีนิกซ์ขาวก็ได้ปรากฏขึ้นเหนือของหวงเสี่ยวหลง แล้วฟันลง ในขณะที่ดาบสีขาวเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ หวงเสี่ยวหลงก็ได้ยกง้าวเทวทูติเหนือสรรพสิ่งขึ้น ด้วยการเหวี่ยงมือ ก็ทําให้เกิดพายุงาวเงาขึ้นมาราวกับน้ําวนก้นทะเล
“เหวี่ยงสวรรค์ย้ายปฐพี!”
ดาบฟีนิกซ์สีขาวนั้นก็ได้ปรากฏขึ้นตรงหน้าเส้นทางของวังน้ําวนของพายุงาวเงา ซึ่งการปะทะของทั้งสองทําให้เกิดเสียงโลหะปะทะกันดังข้นไม่รู้จบพร้อมกับมีเศษดาบและง้าวสลายหายไป
ในใจกลางพายุนั้นก็ได้เกิดเสาแสงอันสดใสทะยานสูงขึ้น ง้าวเทวทูตเหนือสรรพสิ่งก็พุ่งเสียบใส่หัวใจของหลี่หลี่ตรงๆ ราวกับมังกรเทวะที่พุ่งออกมาจากทะเลลึกแล้ว
ในตอนนั้นก็ได้เกิดเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดดังขึ้นไปทั่วพร้อมกับหยาดโลหิตที่กระจัดกระจายราวกับกลีบกะหลาบ ซึ่งมันได้กระเด็นใส่ร่างของเผิงเฟิงและคนอื่นๆ ส่วนหลี่หลี่นั้นได้ถูกซัดกระเด็นออกไปไกลจากแรงปะทะและพุ่งไปกระแทกใส่เสาหิน
