ตอนที่ 395 – การใช้จ่ายระดับห้าดาวบวก
ดังนั้นมันจึงเป็นระดับห้าดาวตามที่เขาคาดไว้?
สือเหล่ยที่อารมณ์ไม่ดีอยู่ในช่วงหลายวันมานี้ ในที่สุดก็รู้สึกดีขึ้น
“เนื่องจากมันเป็นระดับห้าดาวบวก บอกฉันมาว่ารางวัลคืออะไร ฉันสามารถจับรางวัลได้กี่ครั้ง?” สือเหล่ยแสร้งทำเป็นใจเย็น แต่ลอบคำนวณอยู่ในหัวของเขา ถ้าการใช้จ่ายระดับห้าดาวได้จับรางวัลสองครั้ง งั้นนี่ก็น่าจะอย่างน้อยสามหรือสี่ครั้ง บางทีอาจจะเป็นสี่ครั้งก็ได้ ตัวเลขนี้คือการคำนวณของสือเหล่ยหลังจากการทบทวนซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ถ้าเป็นเป็นสี่ครั้งจริงๆและรวมกับการคูณสอง สือเหล่ยก็จะมีโอกาสจับรางวัลถึงแปดครั้ง
แปดครั้ง!
แปด!
สือเหล่ยแทบจะคุกเข่าลงและตะโกนออกมาว่า “พ่อจ๋าแม่จ๋า!”
แปดครั้งในการจับรางวัล… ฉันจะกวาดให้เหี้ยนเลย!
อย่างไรก็ตาม การตอบสนองของคทาก็เหมือนกับถังน้ำเย็นในเดือนสิบสองที่ราดลงบนหัวของสือเหล่ย
ไม่ มันแย่ยิ่งกว่านั้นอีก
คทาพูดอย่างช้าๆและเป็นระเบียบ “เจ้ามาร์มอตโง่ ใครบอกว่ารางวัลของเจ้าคือการจับรางวัล?”
มันพูดช้าๆและเสียงของมันก็ทั้งต่ำและต่อเนื่อง แต่ไม่ใช่ว่าเสียงของคทาจะเป็นเสียงของโลหะที่ถูกถูเข้าด้วยกัน และไม่ใช่ทั้งเสียงของผู้ชายและผู้หญิงอย่างนั้นเหรอ? ทำไมจู่ๆมันถึงมีเสียงสูงและเสียงต่ำขึ้นมา?
อารมณ์ดีๆของสือเหล่ยพังทลายลงในทันทีในขณะที่เขาแผดเสียงออกมา “ทำไมเป็นงั้น? นอกเหนือจากสิ่งที่สามารถตีค่าเป็นเงินได้ การใช้จ่ายอื่นๆที่ไม่สามารถวัดค่าได้จะถูกเปลี่ยนเป็นโอกาสในการจับรางวัล! ไอ้คทาหน้าด้าน แกโกหกไม่ได้! บอกฉันมาตามตรง ฉันได้โอกาสกี่ครั้ง?!”
“พนักงานระดับที่สอง โปรดระวังคำพูดและท่าทีของเจ้า ผู้สูงส่งอย่างข้าจะหลอกลวงมาร์มอตโง่อย่างเจ้าไปทำไม? การใช้จ่ายระดับห้าดาวบวกไม่ได้ทำให้เจ้าได้จับรางวัล ผู้สูงส่งอย่างข้าไม่เคยบอกเจ้าว่าการใช้จ่ายระดับห้าดาวบวกจะทำให้เจ้าได้จับรางวัลเลย”
สือเหล่ยอึ้งไปในทันที
มันพูดถูก สือเหล่ยคิดเองเออเองทั้งหมด การใช้จ่ายระดับสาม – ห้าดาว – พวกมันต่างถูกเปลี่ยนเป็นโอกาสในการจับรางวัลทั้งหมด แต่ด้วยนิสัยของบัตรสีดำและคทา มันไม่ได้หมายความว่าการใช้จ่ายระดับห้าดาวบวกจะเหมือนกัน
แต่สือเหล่ยก็ตระหนักถึงปัญหาขึ้นมาได้ในทันใด
ถ้าเขาได้รับโอกาสหนึ่งครั้งจากการใช้จ่ายระดับสามดาว และสองครั้งจากการใช้จ่ายระดับห้าดาว แล้วการใช้จ่ายระดับสี่ดาวล่ะ? มันไม่น่าจะเป็นไปได้ว่าได้รับโอกาสหนึ่งครั้งครึ่ง จริงไหม?
มันเป็นกับดัก คทาใช้ความคิดของสือเหล่ยที่ไม่เคยมีการใช้จ่ายระดับอื่นและหลอกเขาได้สำเร็จ
ตอนนี้เมื่อเขาคิดถึงมัน เห็นได้ชัดว่าการใช้จ่ายระดับสองดาวนั้นไม่มีโอกาสในการจับรางวัล บางทีอาจจะไม่กระทั่งระดับสี่ดาว สือเหล่ยเคยทำได้แค่ระดับสามดาวและห้าดาวและได้รับรางวัลมา
ดังนั้นการใช้จ่ายระดับห้าดาวบวกคงจะไม่ใช่โอกาสในการจับรางวัล!
แต่…
สือเหล่ยกัดฟัน “เชี่ย แกใช้นิสัยช่างคิดของฉัน ฉันไม่รู้ว่าฉันควรจะด่ายังไงดี!”
คทาหัวเราะและดูถูกสือเหล่ยราวกับว่ามันพบความสุขและความพึงพอใจจากการทะเลาะกับสือเหล่ย
“หุบปากไปซะ! พูดความจริงมา อะไรคือรางวัลสำหรับการใช้จ่ายระดับห้าดาวบวก?! ฉันจะดูว่ามันเป็นขยะมากกว่าการใช้จ่ายระดับห้าดาวรึเปล่า! แน่นอนว่าโปรแกรมของแกคงไม่ยอมให้แกทำแบบนั้นแน่! ไม่ว่ามันจะเป็นการจับรางวัลหรือไม่ อย่างน้อยฉันก็ต้องได้รางวัลที่ดีกว่า! ฉันพูดถูกไหม? คทา มันยังเร็วเกินไปที่แกจะมีความสุข ฉันแค่ไม่มีโอกาสในการจับรางวัล ฉัน! ไม่! สน! เร็วเข้า เอารางวัลมาให้ฉัน!”
สือเหล่ยโกรธ แต่เขาก็ใจเย็นลงเมื่อเขารู้ว่ารางวัลของเขาจะดีกว่าการจับรางวัล
ฉันจะเป็นอะไรกันนะ? บางทีเขาอาจจะได้บัตรระดับ A หรือแม้กระทั่งระดับ S ?!
ดวงตาของสือเหล่ยลุกโชนขึ้นอีกครั้งเนื่องจากมันถูกเติมเชื้อไฟด้วยความปรารถนาต่อรางวัลอย่างยิ่งยวด
อย่างไรก็ตาม คทาก็ไม่ได้ตอบสนองเขาในทันที
“อย่ารีบร้อนไปพนักงานระดับที่สอง เกี่ยวกับการใช้จ่ายในครั้งนี้ มีข้อมูลใหม่ๆเกี่ยวกับกฏที่ข้าต้องแจ้งให้เจ้าทราบ”
“พูดมา!” ใบหน้าของสือเหล่ยซีดลง เขารู้ว่าคทาหรือบัตรสีดำกำลังเล่นลูกไม้อีกแล้ว และลูกไม้ที่ว่าก็เป็นเพราะสือเหล่ยได้สร้างดีลนี้ขึ้นมาด้วยตัวเอง ซึ่งขัดต่อกฏและพวกมันก็ต้องเอาอะไรบางอย่างกลับไป
“หลังจากการตรวจสอบอย่างรอบคอบ พนักงานระดับที่สองใช้เงิน 100 หยวนเพื่อซื้อกระดาษและหมึกและใช้ความสามารถของบัตรวาดภาพเพื่อวาดภาพโบราณ เจ้ามอบมันให้กับผู้อาวุโสไป่และแลกกับรางวัลที่เจ้าได้กลายเป็นลูกบุญธรรมของลูกสาวผู้อาวุโสไป่ ลูกบุญธรรมขอองเฉินหยานวี่ การใช้จ่ายในครั้งนี้ถือว่าเป็นระดับห้าดาวบวก อย่างไรก็ตาม ในระหว่างกระบวนการ พนักงานระดับที่สองจงใจที่จะให้มันเกิดขึ้น รางวัลจึงจะลดลงครึ่งหนึ่ง”
“บัดซบ ฉันรู้แล้ว! พวกแกจงใจทำแบบนี้! ลดรางวัลของฉันลงครึ่งหนึ่ง! ได้! ฉันจะดูว่ารางวัลจะลดลงครึ่งหนึ่งได้ยังไง!”
มันหายากที่คทาจะไม่สนใจกับท่าทีของสือเหล่ย มันพูดต่อ “หลังจากรางวัลถูกลดลงครึ่งหนึ่งแล้ว ทุกสิ่งจะเป็นไปตามนี้ ประการแรก บัตรสีดำจะอัพเกรดบัตรระดับ S ในมือของพนักงานระดับที่สอง บัตรการลงทุนนิ้วโป้งทองคำ สำหรับระดับ S หลังจากการอัพเกรด โอกาสที่สามารถใช้ได้ในแต่ละเดือนจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า…”
มันเป็นรางวันที่ค่อนข้างดีเนื่องจากมันก็ถูกเพิ่มขึ้นมาก่อนแล้ว ถ้าเป็นสองเท่าของตอนนี้ มันก็จะทำให้ใช้งานได้แปดครั้ง เงินทุนของสือเหล่ยจะเพิ่มขึ้นอย่างมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้นภายใต้ผลของมัน
สือเหล่ยพยักหน้า “อีกนัยหนึ่ง ฉันสามารถใช้บัตรการลงทุนได้แปดครั้งต่อเดือนใช่ไหม? และมันจะเริ่มจากเดือนนี้เลยใช่ไหม?”
โทนเสียงของคทาเปลี่ยนเป็นการดูถูก “เจ้าคิดเข้าข้างตัวเองเกินไปแล้ว ในฐานะบัตรระดับ S เจ้าสามารถใช้มันได้สามครั้งในทุกๆเดือน หลังจากมันถูกอัพเกรด มันจะถูกเพิ่มขึ้นเป็นหกครั้ง”
“ทำไม? ฉันได้รับรางวัลเป็นโอกาสเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งครั้งเพราะฉันตรวจพบบัค ฉันจะบอกแกให้นะคทา อย่ามาเล่นอะไรที่ไร้ยางอายกับฉัน”
คทายังคงไม่สนใจท่าทีของสือเหล่ย “เฉพาะฉะนั้นเจ้าจึงสามารถใช้บัตรการลงทุนนิ้วโป้งทองคำได้เจ็ดครั้งต่อเดือน โอกาสพิเศษอีกหนึ่งครั้งไม่ได้ถูกนับรวมด้วย”
แม้ว่าสือเหล่ยจะรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย แต่เขาก็ยังโกรธอยู่ อย่างไรก็ตาม เขาก็เข้าใจว่านี่เป็นผลลัพธ์สุดท้ายที่ถูกประกาศโดยบัตรสีดำและไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้
หลังจากติดต่อกับคทามานาน สือเหล่ยก็เข้าใจอย่างชัดเจนว่าสิ่งใดที่สามารถถกเถียงได้และสิ่งใดที่ไม่สามารถทำได้
“ต่อด้วยรางวัลอย่างที่สอง” สือเหล่ยสงบลง
“ประการที่สอง บัตรสีดำจะมอบตัวตนของสมาชิกระดับวีไอพีสูงที่สุดในดวงตาแห่งรัตติกาลให้กับพนักงานระดับที่สอง อย่างไรก็ตาม มีโอกาสที่ดวงตาแห่งรัตติกาลจะตัดสินใจลดระดับของพนักงานระดับที่สองลงเมื่อยอมรับการถ่ายโอน ข้าไม่สามารถควบคุมมันได้และมันจะถูกตัดสินโดยดวงตาแห่งรัตติกาล”
สือเหล่ยกก่นด่าเงียบๆ รางวัลอะไรกันวะ? ตราบใดที่ฉันมีบัตรมหาเศรษฐี ฉันสามารถใช้แก สมาชิกวีไอพีระดับสูงสุดในดวงตาแห่งรัตติกาลเพื่อบอกให้พวกเขาทำอะไรที่ฉันต้องการให้ฉันได้ นี่มันหมายความว่ายังไงกับการปล่อยให้ตัวฉันเป็นสมาชิกเอง? และระดับของฉันยังจะถูกลดลงได้อีก โดยไม่ต้องสงสัยเลย มันคงจะแย่ลงหลังจากถูกลดระดับ แล้วบัตรมหาเศรษฐีก็คงจะไร้ประโยชน์ ฉันยังมีโอกาสเหลืออีกหนึ่งครั้งและบางทีฉันอาจจะใช้มันอีกในอนาคต
คทาดูเหมือนจะเดาความคิดของสือเหล่ยออก มันเสริม “เมื่อพิจารณาว่าพนักงานระดับที่สองยังมีโอกาสใช้บัตรมหาเศรษฐีอีกหนึ่งครั้ง…”
