ตอนที่ 1015 ดอกไม้กินคนอันน่าสะพรึง
ลูกหมาสีดำได้กลืนกินแก่นอสูรของราชางูหลามโลหิตและราชาเสือดาวจะพลังของมันเพิ่มขึ้นอย่างมากร่างของมันใหญ่ขึ้นเล็กน้อยและขนบนร่างกายของมันก็เริ่มมีสีขาวขึ้นและเข้มขึ้น
ลูกหมาสีดำตัวนี้คุ้นเคยกับเขตต้องห้ามของเทือกเขาคุนหลุนเป็นอย่างดีภายใต้การนำทางของมัน ฉิงเฟิงและคนอื่นๆจึงผ่านส่วนภายนอกได้อย่างราบรื่นและเข้าไปในส่วนใน
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะได้พบสัตว์อสูรอยู่ไม่น้อยแต่สัตว์อสูรที่โชคร้ายเหล่านั้นต่างก็ถูกฆ่าด้วยกระบี่ของฉิงเฟิงหรือไม่ก็หวาดกลัวกลิ่นอายของลูกหมาสีดำจนเตลิดหนีไป
แม้นว่าลูกหมาสีดำตัวนี้จะอวดดีและไร้ยางอายแต่มันก็มีกลิ่นอายที่แข็งแกร่งบางอย่างซึ่งส่งผลต่อสัตว์อสูรระดับล่างและประหยัดเวลาให้พวกเขาไม่น้อย ไม่นานนักทุกคนก็มาถึงส่วนในของเทือกเขาคุนหลุน
ทันทีที่พวกเขาเข้าสู่ส่วนในฉิงเฟิงก็รู้สึกตกตะลึงจากรัศมีอันทรงพลังจำนวนมากที่นี่ พลังแต่ละสายของบางสิ่งบางอย่างในเขตนี้ต่างก็แข็งแกร่งรุนแรงกว่าโซนด้านนอกอย่างเทียบไม่ติด นอกจากนี้ยังมีสัตว์อสูรระดับจิตโลกาที่หาได้ทั่วไปอีกมากมาย
ส่วนในมีกลิ่นสะกดข่มที่รุนแรงยิ่งกว่าส่วนนอกของภูเขาต้นไม้โบราณดูใหญ่โตราวกับสัญลักษณ์แห่งสรวงสวรรค์ มันสูงกว่าห้าสิบเมตรและใหญ่กว่าต้นไม้ทั่วไปถึงสองเท่า
เถาวัลย์และพืชบนพื้นดินก็ยาวกว่าปกติเช่นกันทุกสิ่งทุกอย่างในโซนนี้ดูแข็งแกร่งขึ้นไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ สัตว์อสูรหรือแม้แต่พืช พวกมันทั้งหมดมีขนาดใหญ่มากและทำให้ฉิงเฟิงสัมผัสได้ถึงภยันตรายตลอดเวลา
ตอนนี้เขามีพลังในระดับจิตวิญญาณแท้จริงขั้นสูงสุดแต่ทันทีที่ผ่านเข้ามาที่นี่ฉิงเฟิงก็รู้สึกว่าตนเองต่ำต้อยมาก เขาต้องทะลวงด่านไปยังขอบเขตจิตโลกาโดยเร็วที่สุดเพราะนี่เป็นวิธีเดียวที่จะแก้วิกฤติในตอนนี้
ในไม่ช้าฉิงเฟิงและคนอื่นๆก็มาถึงดอกไม้ที่สูงใหญ่มากดอกไม้แต่ละดอกมีความสูงอย่างน้อยสี่เมตรซึ่งเป็นสองเท่าของความสูงของมนุษย์ที่สูงที่สุด
แต่ละดอกมีเพียงห้ากลีบและกลีบแต่ละกลีบมีขนาดใหญ่เท่าแอ่งน้ำมันมีพื้นผิวสีแดงสด มันดูสวยงามมากและเปล่งออร่าที่ชั่วร้ายออกมา
ฮวาเซียนจื่อ(เทพธิดาบุปผา)ชอบดอกไม้มากแต่เธอก็ไม่เคยเห็นดอกไม้ที่เติบโตจนใหญ่ขนาดนี้ อีกทั้งยังสวยงามมาก ใบหน้าที่งดงามของเธอเต็มไปด้วยความสุข
เธอมีรอยยิ้มขณะที่ยื่นมือสีชมพูออกมาสัมผัสดอกไม้เหล่านี้
มีกลิ่นแปลกๆเปล่งออกมาจากพวกมันซึ่งดูเหมือนจะดึงดูดสตรีให้ดื่มด่ำและหลงติดกับพวกมัน แกร่ก!
ดอกไม้ที่เดิมทีแสนจะดูบอบบางและสงบนิ่งเปิดกลีบของมันที่เต็มไปด้วยหนามสีขาวราวกับฟันของจระเข้ฟันแต่ละซี่ของมันมีความยาวเท่ากับตะเกียบและกระโจนเข้าหาฮวาเซียนจื่ออย่างดุร้าย
ใบหน้าของฮวาเซียนจื่อเปลี่ยนเป็นซีดเผือดและตกตะลึงในทันทีเธอเพียงแค่อยากจะสัมผัสพวกมันเล็กน้อยแต่ไม่คิดเลยว่ามันจะเปิดปากออกมาเพื่อจะกัดเธอ
ใบหน้าของลูกหมาสีดำซีดลงและร้องโพล่งขึ้นว่า นั่นมันดอกไม้กินคน ! มันเป็นดอกไม้ที่ล่อลวงสิ่งมีชีวิตและกัดกินพวกมัน ฆ่ามัน เดี๋ยวนี้ !
ดอกไม้กินคน
ใบหน้าฉิงเฟิงเปลี่ยนไปอย่างมากถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นดอกไม้กินคน แต่เขาก็เคยได้ยินเกี่ยวกับตำนานของดอกไม้กินคนมาก่อน ดอกไม้กินคนเป็นดอกไม้ปีศาจและแหล่งอาหารหลักของพวกมันก็คือมนุษย์พวกมันชั่วร้ายและเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัว
ฉิงเฟิงเป็นดั่งเสือดาวที่ปราดเปรียวและกระโดดเข้าหาฮวาเซียนจื่อเขาชักกระบี่เพลิงคะนองออกมาและปลดปล่อยพลังกระบี่ที่รุนแรงจนแยกดอกไม้กินคนเป็นสองส่วนทันที
วิ่ง! วิ่งเดี๋ยวนี้ ! ลูกหมาสีดำเห็นฉิงเฟิงฆ่าดอกไม้กินคน ใบหน้าของมันเปลี่ยนไปอย่างรุนแรงในขณะที่มันบอกให้ทุกคนวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว
ฉิงเฟิงรู้สึกงงงวยและเอ่ยว่า เจ้าลูกหมา จะให้วิ่งไปไหน ฉันก็ฆ่ามันไปแล้วนี่ไงจะกลัวอะไรอีก ?
ลูกหมาสีดำกล่าวด้วยความกังวลว่า ที่นี่มีดอกไม้กินคนนับร้อย เจ้าฆ่ามันไปแค่ดอกเดียวจะมีผลบ้าอะไร ถ้าพวกเราไม่รีบหนีก็กลายเป็นศพกันหมด
ทันใดนั้นเองใบหน้าของฉิงเฟิงก็เปลี่ยนไปเขาลืมไปว่าพวกเขากำลังอยู่ในทุ่งดอกไม้สิ่งที่อยู่รอบตัวพวกเขาก็คือดอกไม้กินคนและเขาทำผิดพลาดครั้งใหญ่เมื่อฆ่ามันไปดอกหนึ่ง
แกร่กแกร่ก แกร่ก ….
ฉิงเฟิงและคนอื่นๆต้องการจะหนีแต่มันก็สายเกินไปแล้วดอกไม้กินคนนับร้อยเปิดปากของพวกมันเผยให้เห็นเขี้ยวอันแหลมคมและน่าสะพรึงกลัวซึ่งดักพวกเขาไว้อย่างสมบูรณ์ ..
เตรียมพร้อมต่อสู้! ใบหน้าของฉิงเฟิงเปลี่ยนไปอย่างมากและพูดกับทุกคนที่อยู่รอบตัวเขา
มันสายเกินไปที่จะวิ่งหนีพวกเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องต่อสู้
ทุกคนหยิบอุปกรณ์วิญญาณออกมาโจมตีดอกไม้กินคนที่อยู่รอบตัว
ควบแน่นเพลิงภูเขาไฟ
!
ฉิงเฟิงใช้กระบวนท่าแรกของวิชากระบี่เพลิงภูเขาไฟกระบวนท่านี่ไม่ได้รุนแรงที่สุดแต่มันแต่ครอบคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่
ภาพลวงตาของภูเขาไฟขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นในอากาศและยังสามารถมองเห็นแม่น้ำลาวาที่อยู่ภายในมันเปล่งบรรยากาศอันร้อนระอุออกมาและปกคลุมดอกไม้กินคนนับสิบรอบตัวเขา
ปังปัง ปัง … …
มันฆ่าดอกไม้กินคนนับสิบดอกในทันทีและแผดเผาพวกมันจนกลายเป็นกองขี้เถ้า
ไม่ต้องกล่าวให้มากความวิชากระบี่เพลิงภูเขาไฟนี้มีพลังมาก เพียงกระบวนท่าแรกก็กินพื้นที่ขนาดใหญ่จนสามารถฆ่าดอกไม้กินคนได้เป็นจำนวนมาก
แม้แต่ฮวาเซียนจื่อและฉินเซียนจื่อต่างก็ตกตะลึงเพราะพวกเธอสามารถฆ่าดอกไม้กินคนได้เพียงครั้งละดอกแต่ฉิงเฟิงสามารถฆ่าพวกมันนับสิบได้ในครั้งเดียว การโจมตีของเขารุนแรงเกินไป
ส่วนเจ้าลูกหมาสีดำก็ดุร้ายไม่แพ้กันมันผายลมที่ส่งกลิ่นเหม็นออกมาจากรอยแยกสีดำของมัน…. และด้วยกลิ่นนี้มันก็สามารถฆ่าดอกไม้กินคนจำนวนมากได้อย่างรวดเร็ว
ดอกไม้กินคนชอบความสะอาดและบริสุทธิ์กลิ่นผายลมของลูกหมาสีดำนั้นร้ายแรงถึงตายสำหรับพวกมัน…
ฉัวะ,ฉัวะ, ฉัวะ, ฉัวะ …
กระบี่เพลิงคะนองของฉิงเฟิงกวัดแกว่งไม่หยุดการฟาดฟันในแต่ละครั้งจะมีดอกไม้กินคนจำนวนมากถูกตัดกิ่งก้านและร่วงลงสู่พื้นหลังจากนั้นไม่นาน
แต่ถึงแม้ว่าพวกฉิงเฟิงจะฆ่าดอกไม้กินคนไปเป็นจำนวนมากก็ตามแต่พวกมันก็ยังมากันไม่รู้จักหมดสิ้น มันยังคงล้อมรอบพวกเขานับร้อย
เผ่าพันธุ์มนุษย์,พวกเจ้ากล้าดีอย่างไรถึงได้สังหารบุตรชายบุตรสาวของข้า ! ข้าจะให้พวกเจ้าได้ชดใช้ด้วยชีวิต !
ในเวลานี้เองที่เสียงเยือกเย็นและเย่อหยิ่งเปล่งออกมาจากส่วนลึก
เจ้าของเสียงเป็นดอกไม้กินคนขนาดใหญ่ที่สูงกว่าห้าเมตรมันสูงกว่าดอกไม้กินต้นอื่นๆ ทั้งหมด มันคือราชาของเหล่าดอกไม้กินคน
ม่านแสงจิตโลกา
!
ราชาดอกไม้กินคนเปล่งเสียงออกมามันใช้ม่านแสงจิตโลกาที่ห่อหุ้มร่างฉิงเฟิงไว้โดยตรง เพราะตอนนี้ชายหนุ่มผู้นี้เป็นผู้ที่ให้ความกดดันต่อพวกมันมากที่สุด
อะไรกัน
ราชาดอกไม้กินคนเป็นถึงสัตว์อสูรในขอบเขตจิตโลกาขั้นต้นเชียวหรือ
เมื่อสัมผัสได้ถึงระดับพลังของราชาดอกไม้กินคนใบหน้าของฉิงเฟิงก็เปลี่ยนไปอย่างรุนแรง ดวงตาของเขาทอประกายหวาดหวั่น
เขายังไปไม่ถึงขอบเขตจิตโลกาดังนั้นหากคู่ต่อสู้มีพลังในระดับครึ่งก้าวจิตโลกา เขาก็ไม่หวั่นเกรงเท่าใดนัก สิ่งที่เขากังวลก็คือการต้องเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่มีพลังระดับจิตโลกาเต็มขั้น ซึ่งสิ่งที่เขากลัวก็เกิดขึ้นตรงหน้าแล้ว ราชาดอกไม้กินคนมีพลังในขั้นนั้นจริงๆ !
มนุษย์ข้าจะฆ่าเจ้า ! ราชาดอกไม้กินคนเปิดปากของมันออกมาและพุ่งเข้าหาฉิงเฟิง
ใบหน้าของฉินเซียนจื่อเปลี่ยนไปเมื่อเห็นฉิงเฟิงกำลังตกอยู่ในอันตรายเธอควบแน่นพลังทั้งมวลไว้ที่นิ้วและกล่าวด้วยเสียงทุ้ม
ดรรชนีจักรพรรดิเพลิง
! มีแสงสีเหลืองปรากฏขึ้นและพุ่งเข้าโจมตีราชาดอกไม้กินคนและในเวลาต่อมาฉินเซียนจื่อก็ตกตะลึง วิชาดรรชนีจักรพรรดิเพลิงที่รุนแรงที่สุดของเธอไม่อาจสร้างรอยแผลใดๆให้กับมันได้ สิ่งมีชีวิตตัวนี้แข็งแกร่งเกินไป
