Chapter 506: อุบัติเหตุ
“เกิดอะไรขึ้นกัน? ทำไมกลุ่มของนกกลายพันธุ์ปรากฏตัวขึ้นที่นี่ละ?”จางเฮาจิงมึนงง มีเพียงตอนนี้เท่านั้นที่เขาตระหนักได้ว่าคำเตือนของเจียงลู่ฉีมันไม่ได้ไร้เหตุผล
เบื้องล่างของเหล่านกกลายพันธุ์ รถมินิบัสของเจียงลู่ฉีและรถoff-roadของจางไฮ่ก็ดูเหมือนกับเป็นเป้าหมายที่ง่ายดายต่อพวกมัน จางเฮาจิงก็รู้สึกมีความสุขมาก เมื่อพวกเจียงลู่ฉีถูกนกกลายพันธุ์สนใจ
‘พวกเราต้องขอบคุณเจียงลู่ฉีที่ล่อมอนสเตอร์เหล่านั้นออกไปจากจุดซ่อนตัวของพวกมันแล้วละ ไม่งั้นพวกเราคงสูญเสียอย่างใหญ่หลวงแน่ๆ…’
“เตรียมตัวสู้!”กัปตันกวนตะโกนออกมา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ชอบเจียงลู่ฉี เขาก็ไม่สามารถที่จะทิ้งเขากลายเป็นเหยื่อของนกกลายพันธุ์ได้
จางเฮาจิงก็พูดขัดขึ้นมาโดยไม่คาดคิด “กัปตันกวน ผมคิดว่าพวกเราควรที่จะสังเกตสถานการณ์ก่อนเป็นอันดับแรก มันสายเกินไปและมันก็อันตรายอย่างมากสำหรับพวกเราที่จะพุ่งตัวออกไป..”
“มันยากที่จะจัดการกับนกกลายพันธุ์ แต่พวกเราสามารถที่จะยังช่วยพวกเขา ถ้าพวกเขาวิ่งกลับมา…”
ไป๋เจียหยานก็ขับ Roarer มาใกล้กับพวกเขาและหลังจากนั้นก็พูดออกมา “ในสถานการณ์เช่นนี้ เจียงลู่ฉีก็จะต้องรีบขับกลับมาเพื่อขอการสนับสนุนอย่างแน่นอน เมื่อพวกเขาขับมาทางพวกเรา นกกลายพันธุ์ก็จะตามมาด้วย กัปตันกวน คุณควรที่จะใช้โอกาสนี้ในการยิงพวกมันลง ถ้าพวกมันเข้ามาใกล้ ผมจะลากพวกมันไปเอง มินเฉียง เตรียมตัว!”
มินเฉียงพยักหน้า
“นี่มัน…” ร่องรอยของความลังเลก็ปรากฏขึ้นมาในดวงตาของกัปตันกวน ไป๋เจียหยานต้องการที่จะใช้ทีมฉี่หยิงเป็นเหยื่อล่อ ไม่เพียงแต่พวกเขาจะเมินเฉยต่อคำเตือนของพวกเขาแล้ว แต่พวกเขายังตอบแทนบุญคุณอย่างเหี้ยมโหดเช่นนั้น
กัปตันกวนก็เสียโอกาสที่จะออกคำสั่ง ในจังหวะที่เขายังลังเลใจ
นกกลายพันธุ์ก็ส่งเสียงออกมาอย่างบ้าคลั่ง ซึ่งมันส่งผลกระทบต่อหูและสมองของมนุษย์ มันเหมือนกับเสียงคลื่นที่รวมตัวกันจนเป็นเข็มและแทงเข้าใส่หัวของพวกเขา ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติที่อ่อนแอก็รู้สึกสับสน ในขณะที่ทหารธรรมดาทั้งหมดต่างล้มลงกับพื้น พวกเขาก็แทบจะสูญเสียความสามารถในการหลบหนีไปในทันที
หลังจากการโจมตีคลื่นเสียง นกกลายพันธุ์ก็บินเข้าหารถมินิบัส กรงเล็บของพวกมันก็แหลมคมอย่างมากและเหล็กธรรมดาทั่วไปก็ไม่สามารถที่จะหยุดพวกมันได้เลย ควบคู่ไปกับแรงกระแทกจากเสียงกรีดร้องแหลมของมัน คนส่วนใหญ่ก็สายตาพร่ามัวและสูญเสียความสามารถไป
อย่างไรก็ตาม เจียงลู่ฉีและทีมของเขาไม่ใช่คนส่วนมากเหล่านั้น ในจังหวะนั้น เสียงเครื่องยนต์ของรถมินิบัสก็คำรามออกมา
“หลันซิหยู่…เป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติ…”จางเฮาจิงพูดออกมาอย่างตะกุกตะกัก
ในความคิดของเขา หลันซิหยู่ก็คงสร้างโดเมนพลังจิตขึ้นมาแล้วอย่างแน่นอน ดังนั้นมันจึงไม่มีเพื่อนร่วมทีมของเธอคนไหนที่ได้รับผลกระทบจากการโจมตีของนกกลายพันธุ์ นั่นทำให้พวกเขาสามารถที่จะขับกลับมายังค่าย
ทันใดนั้น รถมินิบัสก็เริ่มปลดปล่อยควันดำขโมงออกมาจากท่อและแขนกลก็โผล่ออกมา มันก็จับไปที่รถ off-road ของจางไฮ่และลากมันไว้เบื้องหลังรถมินิบัส!
ก่อนที่นกกลายพันธุ์จะสามารถโจมตีได้ รถมินิบัสของเจียงลู่ฉีก็พุ่งออกไปจากพื้นที่เปิดเหมือนกับลูกศร ในขณะที่ลากรถของจางไฮ่ไปพร้อมๆกัน
“ไปกันเถอะ!”เจียงลู่ฉีพูด ในขณะที่หันกลับไปมองยังค่ายทหาร ถ้าคนพวกนั้นคอยช่วยเขาสักหน่อยแล้วละก็ เขาก็คงไม่ตัดสินใจแบบนี้
“เกิดอะไรขึ้นกัน?”กัปตันกวนตาโตด้วยความประหลาดใจ
ไป๋เจียหยานก็รู้สึกสับสนด้วยเช่นกัน เขาก็คิดว่าเขาวางแผนได้สมบูรณ์แบบแล้ว แต่เจียงลู่ฉีก็ได้ทำลายแผนการของเขาโดยวิธีการที่ไม่คาดคิดที่สุด
“โอ้ พระเจ้า! พวกเขาบ้าไปแล้วงั้นเหรอ!?”จางเฮาจิงตะโกนออกมา ในช่วงเวลาเดียวกัน เขาก็คิดถึงโอกาสที่มีครั้งเดียวในชีวิต ถ้าเจียงลู่ฉีสามารถที่จะลากนกกลายพันธุ์ไปได้ทั้งหมด พวกเขาก็จะได้รับผลประโยชน์อย่างมหาศาล
ถึงแม้ว่ารถมินิบัสของเจียงลู่ฉีจะพุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง เสียงเครื่องยนต์ก็ยังคงส่งเสียงคำรามขึ้นมาอีกหนึ่งครั้ง ความเร็วของมันก็ถูกเร่งขึ้นอีก แม้แต่ Roarer ของไป๋เจียหยานก็ดูย่ำแย่ไปเลย เมื่อเทียบกับความเร็วของรถมินิบัส มีเพียงช็อคเวฟตัวจริงเท่านั้นที่สามารถเทียบกับมันได้
‘บึ้ม!’
ในชั่วพริบตา รถมินิบัสก็ขับไปไกล จางเฮาจิงก็มึนงงกับภาพที่เกิดขึ้น ในขณะที่ไป๋เจียหยานคิดว่าเขากำลังเห็นสิ่งที่มันอยู่เหนือกว่าเหตุผลไปแล้ว มันเป็นไปได้ยังไงกัน?
ในการที่จะทำให้ Roarer ขับด้วยความเร็วเท่านั้นได้ เขาก็ได้ทำการติดตั้งเครื่องยนต์ไอพ่นลงไป ยังไงก็ตาม อัตราการกินน้ำมันของมันก็น่าหวาดกลัวอย่างมากจนพวกเขาจะต้องขยายถังน้ำมันออกไป โดยการจำกัดพื้นที่ลง ด้วยเหตุนี้นี่เอง มันจึงทำให้มีคนเพียงสองคนเท่านั้นที่สามารถขึ้นมาได้ มันก็ไม่มีที่ให้คนอื่นนั่งอีกแล้ว!
แล้วเขาจะไม่รู้สึกประหลาดใจได้ยังไง เมื่อเห็นรถมินิบัสที่เป็นรถบ้าน ขับได้เร็วขนาดนั้น
นกกลายพันธุ์ก็จ้องไปที่รถมินิบัสอย่างโกรธเคืองและกรงเล็บของพวกมันก็อดที่จะฉีกกระชากพวกมันเสียมิได้ ความเร็วของมันก็น่าตื่นตระหนกอย่างมาก เงาของนกกลายพันธุ์ก็แทบจะกลายเป็นภาพเบลอและมีเพียงภาพติดตาสีดำเท่านั้นที่สามารถเห็นได้กลางอากาศ
เมื่อกัปตันกวนเห็นมัน เขาก็เดาว่าเจียงลู่ฉีต้องการที่จะขับหนีไป แต่เขาก็คิดว่ามันเป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้
ในจังหวะที่นกกลายพันธุ์สองตัวตามความเร็วของรถมินิบัสทัน พวกมันก็แผ่กรงเล็บออกมา
‘ซี่ ซี่ ซี่-‘
การโจมตีด้วยกระแสไฟฟ้าของเจียงจู้อิงก็ทำให้พวกมันล้มลงไปคลุกกับผืนดิน รถมินิบัสของเจียงลู่ฉีก็ยังอยู่ดี มันดูเป็นไปไม่ได้ แต่มันก็ยังเป็นเรื่องจริง
จางเฮาจิงก็ยืนตกตะลึง
“มหัศจรรย์!”ไป๋เจียหยานอุทานออกมา เขาไม่ได้คาดคิดเลยว่ารถมินิบัสของเจียงลู่ฉีจะสามารถทรงพลังได้ขนาดนี้
‘คำเตือน : เกราะได้รับความเสียหาย 3%’
เจียงลู่ฉีขมวดคิ้ว หลังจากที่เขาได้รับคำเตือนของเมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาว และหลังจากนั้นเขาก็สั่งการออกมา “ยกห้องปืนขึ้น!”
คนที่ดูอยู่ก็ต่างประหลาดใจ ห้องรูปจานบินก็ค่อยๆปรากฏตัวขึ้นด้านบนรถมินิบัส เจียงลู่ฉีก็อยู่ด้านในนั้น เขาก็ถือปืน AMR-2 อยู่ในมือและเล็งขึ้นไปบนฟากฟ้า
‘ปัง!’
ปากกระบอกปืนของสไนเปอร์ก็ปลดปล่อยควันไฟออกมาและหลังจากนั้นนกกลายพันธุ์ที่บินอยู่ก็ถูกยิงลง! มันก็ส่งเสียงกรีดร้องออกมา เมื่อมันล้มลงกระแทกกับพื้น แต่ก่อนที่มันจะลุกขึ้น นกกลายพันธุ์ที่เหลือต่างถาโถมเข้าใส่มัน! ในชั่วพริบตา มันก็เหลือทิ้งไว้เพียงแค่ซากกระดูก
ในเวลาเดียวกัน ความเร็วของรถมินิบัสก็เร่งขึ้นอีกครั้งหนึ่งและหายไปท่ามกลางสายตาของทุกคน
กัปตันกวนยืนอ้าปากค้าง เขายืนมึนงงอยู่ตรงนั้น
ทุกคนต่างประหลาดใจกับความสามารถและสิ่งที่ทีมฉี่หยิงทำ โชคร้ายที่มันไม่มีสิ่งใดที่ช่วยแก้ความเสียใจไปได้ พวกเขาต่างดูถูกเจียงลู่ฉีและประเมินรถมินิบัสของเขาต่ำไป
“รถมินิบัส…มันมหัศจรรย์มาก!”
ไป๋เจียหยานก็จ้องมองไปยังสถานที่ห่างไกล แต่เขาก็มองไม่เห็นมัน รถมินิบัสก็หายไปจากสายตาของเขา โดยไม่เหลือร่องรอยทิ้งไว้เบื้องหลังเลย ถึงแม้ว่าเขาจะกุมพวงมาลัยของ Roarer อยู่ เขาก็ไม่ได้ตื่นเต้นเหมือนกับในอดีตอีกแล้ว เขาก็อดที่จะคิดถึงรถมินิบัสคันนั้นเสียมิได้
“สัตว์ประหลาดเหล่านั้นกำลังพุ่งมาหาพวกเราแล้ว!”จางเฮาจิงตะโกนออกมา
กัปตันกวนและไป๋เจียหยานก็มองไปยังทิศทางของนกกลายพันธุ์ พวกมันก็กินซากศพของนกกลายพันธุ์ที่เจียงลู่ฉียิงมันตกลงเสร็จแล้ว
นกกลายพันธุ์ก็จ้องไปที่ค่าย พวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่กระหายเลือด ดวงตาของนกก็ต่างเต็มไปด้วยความกระหายเลือด ในขณะที่กรงเล็บของมันถูกย้อมไปด้วยเลือด ในเวลาเดียวกัน ปีกของพวกมันต่างปกคลุมฟากฟ้าและทุกคนก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบ พวกเขารู้สึกเหมือนกับเป็นเหยื่อที่ถูกนักล่าตามธรรมชาติกำลังจับตามองอยู่
“เตรียมสู้!”กัปตันกวนตะโกนออกมา
ทันใดนั้น เสียงร้องแหลมก็ดังเสียดหูของพวกเขา ถึงแม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไกลนกอออกไป คลื่นเสียงก็ยังแข็งแกร่งจนทำให้คนบางคนกรีดร้องออกมา ในขณะที่น้ำตานั้นปกคลุมทั่วทั้งหน้าของเขา
“ตั้งสติไว้และสู้มันซะ!”กัปตันกวนตะโกนออกมา เขาก็เจ็บปวดมากด้วยเช่นกัน แต่พวกเขาต้องสู้ ถ้าพวกเขาต้องการเอาชีวิตรอดจากที่นี่ไปให้ได้
ในชั่วพริบตา นกกลายพันธุ์หลายสิบตัวก็ปรากฏขึ้นด้านบนหัวของทหารและมันก็บินโฉบเข้าใส่พวกเขา
มีเพียงแค่ตอนที่ใครสักคนเผชิญหน้ากับพวกมันด้วยตัวของพวกเขาเอง พวกเขาจึงรับรู้ถึงความน่าหวาดกลัวของพวกมัน
โชคดีที่นักต่อสู้ต่างมีประสบการณ์และสามารถที่จะสู้ได้ แม้ว่าพวกเขาจะรู้สึกว่าหัวของเขาแทบจะระเบิดออกมาด้วยความเจ็บปวด พวกเขาก็ต่างเล็งไปที่นกกลายพันธ์ที่โฉบลงมาและยิงสวนกลับไป
ยังไงก็ตาม มันก็ไร้ประโยชน์ เมื่อนกลายพันธุ์มันบินเร็วเกินไปจนพวกเขายิงไม่โดน!
“อ๊า!”
“อ๊า! ช่วยด้วย! ช่วยฉันที”
ในสายตาของนกกลายพันธุ์ นักต่อสู้ที่อยู่บนพื้นก็ต่างเป็นเหมือนกับกระต่ายตัวน้อยที่อ่อนแอ พวกมันก็จับนักสู้ไปหลายคน ด้วยกรงเล็บของพวกมัน พวกมันก็ต่างฉีกกระชากพวกเขาออกเป็นชิ้นๆในทันที เลือดอุ่นๆก็สาดรกะจายไปทั่วทุกแห่ง ในขณะที่ปืนของนักสู้ก็ตกลงบนพื้นไปทีละกระบอก ทีละกระบอก
Roarer ที่ขับพุ่งออกมาก็ถูกนกกลายพันธุ์ที่น่าหวาดกลัวชนไปด้วยเช่นกัน แม้แต่เพดานของมันก็ถูกฉีกกระชากออกไป ภายใต้กรงเล็บแหลมของนกกลายพันธุ์แล้ว Roarer ที่ได้รับเสริมเหล็กมา และรถของทีมเสือดำก็เหมือนกับถูกสร้างมาด้วยกระดาษ
“เกิดอะไรขึ้นกัน!?”กัปตันกวนตะโกนออกมา เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่ามันจะเกิดผลลัพธ์แบบนี้ขึ้นมา
“ถอนตัว! ถอนตัว!”กัปตันกวนออกคำสั่งเสียงดังก้องออกมา
คนที่เหลือก็ต่างวิ่งเข้าไปด้านในตึกที่อยู่ระแวกนั้น มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าประหลาดใจเลยที่ไป๋เจียหยานก็ละทิ้ง Roarer ของเขาไปด้วย
หลังจากที่วิ่งเข้าไปด้านในตึก นกกลายพันธุ์ก็เริ่มโจมตีพวกเขาแทนในทันที กระจกของหน้าต่างในตึกก็แตกกันแทบจะทั้งหมด
“รอฉันก่อน! รอ…”จางเฮาจิงตะโกนออกมา ในขณะที่เขายิงออกมาอย่างบ้าคลั่ง
เมื่อเขากำลังวสิ่งหนีออกมา เขาก็สะดุดขาที่ขาดของคนบางคนและล้มลงบนพื้น เมื่อจางเฮาจิงมองขึ้นไปและเห็นนกกลายพันธุ์ที่บินอยู่ด้านบน เขาก็สูญเสียความกล้าที่จะวิ่งหนีไป หลังจากที่เขายืนขึ้นมา เขาก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดจากขาของเขา ในเวลาเดียวกัน ร่างกายของเขาก็ถูกยกขึ้นกลางอากาศ
“ไม่นะ! อย่า!”จางเฮาจิงจับไปที่ขอบของรถตู้ที่อยู่ข้างเขาและพยายามที่จะดิ้นรนสู้กลับ เขาก็ใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมดของเขา แต่มันก็ไม่ได้ส่งผลอะไร สิ่งที่เขาได้รับก็คือความเจ็บปวดที่รุนแรงอย่างมาก เหมือนกับมีของแหลมคมแทงทะลุร่างกายของเขาออกมา
“อ๊า!”จางเฮาจิงกรีดร้องออกมา เมื่อเขาล้มลงบนพื้น ใบหน้าของเขาก็ดูซีดขาว เมื่อเขาพยายามที่จะคลานหลบอยู่ใต้รถตู้
“ขาของฉัน! ขาฉันนน!”เขาตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง หลังจากที่มองส่วนล่างของเขา ขาข้างหนึ่งของเขาก็ขาดออก!
….
เจียงลู่ฉีก็ขับรถมินิบัสของเขามาเป็นเวลานานแล้ว ตลอดทางจนถึงที่หมาย ซอมบี้ก็ไม่มีโอกาสที่จะโจมตีเขาเลย สำหรับตัวอะไรที่ยืนขวางทางพวกเขา พวกมันก็ถูกส่งบินกระเด็นออกไปโดยรถมินิบัส
“โอ้พระเจ้า! นี่แม่งโคตรตื่นเต้นเลย!”จางไฮ่และซุนคุนตะโกนออกมา
พวกเขาต่างถูกปกป้องอยู่ตลอดเวลาและรู้สึกเหมือนกับพวกเขาเป็นหนึ่งของหนังไซไฟ ลมก็พัดเข้าหูของพวกเขาอยู่ตลอดเวลา แม้แต่แท่งเหล็กที่พวกเขาเคยใช้มันไว้ป้องกันก็ถูกทำลาย กลับกัน รถมินิบัสของเจียงลู่ฉีก็ยังคงอยู่ดี และแขนกลของมันก็ยังคงแข็งแกร่งพอ มันก็ยังสามารถที่จะลากรถของพวกเขาไปได้ตลอดทางโดยไม่ขยับเขยื้อน
“ทำไมนกกลายพันธุ์แบบนั้นถึงปรากฏขึ้นมาใจกลางเมืองกัน?”หลี่ยู่ซินถามออกมา ถึงแม้ว่ารถมินิบัสจะทรงพลัง หลี่ยู่ซินก็ยังคงกลัวอยู่ดี
“มันเหมือนกับนกกลายพันธุ์เหล่านั้นเป็นต้นเหตุที่ทำให้เฮลิคอปเตอร์สองลำตกลง”เจียงจู้อิงพูด “พวกเราควรที่จะขอบคุณที่เหล็กนั่นยังไม่ได้ตกถึงท้องของนกกลายพันธุ์ ไม่อย่างงั้น ฉันเดาว่าพวกเราคงหาพวกมันไม่พบ”
เจียงลู่ฉีพยักหน้าเห็นด้วย
เมื่อเจียงลู่ฉียิงนกกลายพันธุ์ตกลง เขาก็สบายใจ เมื่อมันไม่ใช่พันธุ์พิเศษ ยังไงก็ตาม เขาก็ยังรู้สึกถึงลางร้ายอยู่ ภัยคุกคามต่อเมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวอะไรกันที่มันหลบซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางนกพวกนั้น
ถึงแม้ว่านกเหล่านั้นจะเลวร้ายมาก เจียงลู่ฉีก็ยังสามารถจัดการกับพวกมันได้ ตราบเท่าที่พวกเขาสามารถอยู่ในรถมินิบัสของเขา ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะโอเคดี ยังไงก็ตาม เจียงลู่ฉีก็กังวลว่าเรื่องนี้มันจะไม่ใช่เรื่องธรรมดาๆเช่นนี้
“คนเหล่านั้นเป็นยังไงบ้าง?”หลันซิหยู่พูดออกมา ในขณะที่มองออกไปด้านนอก หลันซิหยู่ก็ไม่ได้กังวลหรือสงสารพวกเขา สุดท้ายแล้ว เจียงลู่ฉีก็ได้เตือนพวกเขาแล้ว
“ไม่จำเป็นต้องสนใจพวกเขาหรอก พวกเราควรที่จะหาเฮลิคอปเตอร์ให้พบก่อนเป็นอันดับแรก”เจียงลู่ฉีพูด
ตั้งแต่ที่เมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวรู้สึกถึงภัยคุกคาม ความกังวลของเจียงลู่ฉีก็มากยิ่งขึ้น เฮลิคอปเตอร์ก็อยู่ด้านหน้าเขา ดังนั้นเจียงลู่ฉีจึงตัดสินใจรวบรวมวัตถุดิบก่อนเป็นอันดับแรก ในตอนที่ขับมา เจียงลู่ฉีก็ซ่อมแซมส่วนเสียหายของรถมินิบัสไป เขาไม่ได้คาดคิดเลยว่าความแข็งแกร่งของนกกลายพันธุ์เหล่านั้นจะเลวร้ายเท่านี้
