Chapter 235: ดาบแห่งการลอบกัด
เมื่อเป็นผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้แล้ว หวังหยู่นั้นก็มีเกียรติยศและศักดิ์ศรีอย่างมาก นี่เป็นบางสิ่งบางอย่างที่หวังหยู่ไม่สามารถยอมได้ ไม่ว่าเขานั้นจะอยู่กับคนอื่นจากนิกายซวนเฉินมานานแค่ไหน
แม้ว่าตั้งแต่ที่เขาเข่าร่วมนิกายซวนเฉิน ฤดูใบไม้ผลินั้นก็เป็นคนหนึ่งที่ทำหน้าที่ล่อศัตรูไว้ให้กับกิลด์ แต่หวังหยู่ก็ยังคงรอคอยอยู่เสมอๆและทำให้มั่นใจว่ารัศมีฤดูใบไม้ผลินั้นออกเกมไปก่อนที่หวังหยู่จะยอมจากไป..
ครั้งนี้ก็ไม่ต่างกัน ไม่สำคัญว่าเขาจะทำอะไรไป เขานั้นก็เป็นทีมเดียวกันกับธงสงครามอันนองเลือด ไม่ต้องลืมไปเลยว่าธงสงครามอันนองเลือดนั้นได้จ่ายเงินค่าบริการกับพวกเขาอีกแล้วด้วย มันก็ไม่มีทางที่หวังหยู่จะปล่อยให้เขาย่ำแย่ไปคนเดียวแน่ๆ
“นายบ้าหรือปล่าว?”ไร้ความกลัวถาม
“นายไม่เข้าใจ….นายควรที่จะไปก่อน ฉันจะล่อเธอไว้เอง!”หวังหยู่ตอบกลับอย่างไม่แยแส
“เหี้..!”ไร้ความกลัวตะโกนอย่างโกรธเคือง “ลืมมันไปซะ ฉันก็จะอยู่กับนายด้วย!”
“ทำไมละ?”
“เพราะว่าฉันโง่ยังไงละ!”ไร้ความกลัวตอบกลับอย่างมืดมน
เมื่อเห็นแองเจล่าจะโจมตีใส่ธงสงครามอันนองเลือด หวังหยู่ก็พุ่งเข้าโจมตีในทันที
“อย่าขยับ บอสตัวนี้พึ่งจะ..”เพียงแค่ธงสงครามอันนองเลือดจะคัดค้าน หวังหยู่ก็พุ่งเข้าไปอยู่ระหว่างกลางของบอสและธงสงครามอันนองเลือด ในขณะที่เขาชักดาบออกมา
“หื้อ?”ไร้ความกลัวจ้องไปที่ดาบในมือของหวังหยู่แล้วเขาก้พึมพำ “ทำไมดาบนี้มันดูคุ้นๆ…”
“มันเป็นเล่มเดียวกันที่โบซอนใช้ ผมมันเป็นคนตีมันขึ้นมาเอง!”หวังหยู่ตอบกลับแล้วเขาก็ชี้ไปที่ดาบนี้ ความกราดเกรี้ยวของคริสโตเฟอร์
“ไม่เลวเลย..”ไร้ความกลัวตอบกลับอย่างอิจฉา
“เฒ่านองเลือด วิ่ง!”หวังหยู่ตะโกน
“ไปไหนละ?”ธงสงครามอันนองเลือดถามอย่างสงสัย เมื่อเห็นว่าเขานั้นอยู่ใกล้กับบอสมากแค่ไหน..
“ที่ไหนก็ได้..”
ธงสงครามอันนองเลือดก้มหัวและใช้ [พุ่งเข้าชน] เพื่อหลบหนีไปจากบอส
ในเวลาเดียวกันนั้นเองหมอกพิษนั้นก็ก่อรูปขึ้นตรงที่ที่ธงสงครามอันนองเลือดเคยยืนอยู่
แองเจล่าก็ขู่ฟ่อแล้วเธอก็แสดงเขี้ยวของเธอกับหวังหยู่ ไอมนุษย์ที่อ่อนแอนี่ทำให้เธอพลาดเป้าหมายของเธอไป! หวังหยู่นั้นก็เมินเฉยกับเสียงขู่ของเธอแล้วเขาก็วิ่งเข้าใส่เธออย่างกล้าหาญ
แองเจล่าก็รีบเตรียมที่จะจูบหวังหยู่อีกครั้งหนึ่ง
แต่หวังหยู่นั้นได้คาดการณ์ไว้แล้ว และก็หยุดทันทีแล้วเขาก็พุ่งหลบไปด้านข้าง ในขณะที่ฟันดาบเข้าใส่หน้าของเธอ….
-1789
“อ๊า..”
เสียงกรีดร้องของแองเจล่าก็ดังขึ้นและดวงตาของเธอก็เริ่มปลดปล่อยแสงสีเทา…
หวังหยู่ก็บิดร่างและก็หลบ [การจ้องมองแห่งความตาย] แล้วเขาก็กระโดดไปด้านหลังเธอและเหวี่ยงดาบอย่างรุนแรงอีกครั้งหนึ่ง
-2452
บอสตัวนี้ไม่ได้มีความแข็งแกร่งมากสักเท่าไหร่ แองเจล่าก็กระเด็นถอยหลังไปครึ่งเมตรโดยการโจมตีของหวังหยู่…
เนื่องจากการโจมตีของแองเจล่านั้นเป็นการโจมตีด้านหน้าทั้งหมด หวังหยู่ก็ตัดสินใจที่จะใช้การตัดสินใจพิเศษในสไตล์การต่อสู้เพื่อที่จะจัดการกับเธอ มันเป็นศิลปะการต่อสู้ที่รู้จักกันดีในชื่อ ‘ดาบแห่งการลอบกัด’
ความซับซ้อนของศิลปะการต่อสู้นี้ก็คือจะต้องนำคู่ต่อสู้ของเขาไปหนึ่งก้าวเพื่อที่จะทำให้มั่นใจว่าคุณจะอยู่ด้านหลังพวกเขาเมื่อโจมตี
เมื่ออยู่ในเกมนี้และเรียนรู้เจ็ดก้าวดวงดาวจากครอบครัวหยางก็ทำให้การเคลื่อนไหวของหวังหยู่พัฒนาขึ้นและทำให้เขาควบคุมการต่อสู้นี้ได้อย่างง่ายดาย
แองเจล่านั้นเป็นบอสประเภทสติปัญญา ด้วยเหตุนี้นี่เองการเคลื่อนไหวของเธอก็ไม่ได้เร็วสักเท่าไหร่ ทุกครั้งที่แองเจล่าจะโจมตี หวังหยู่ก็จะไปปรากฏอยู่ด้านหลังเธออยู่เสมอๆ และก็เหวี่ยงดาบอย่างดุร้ายเข้าใส่เธอ นอกจากการลงแรงอย่างดีที่สุดของเธอแล้ว มันก็ไม่มีทางที่เธอจะสามารถทำอะไรอย่างอื่นได้นอกจากร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
คางของธงสงครามอันนองเลือดก็ค้างขึ้นด้วยความประหลาดใจ เมื่อเขามองการต่อสู้ของหวังหยู่แล้วความนับถือต่อหวังหยู่ก็เพิ่มสูงขึ้น…
“เฒ่ากระทิง..ฉันรู้ว่านายเป็นอัจฉริยะ!”ไร้ความกลัวเชียร์จากด้านข้าง แม้แต่เขาก็ไม่คาดคิดว่าหวังหยู่จะสามารถทำให้กระแสของการต่อสู้เปลี่ยนไปอย่างง่ายดายเช่นนี้
ชายที่บ้าคลั่งนี้จัดการราชาหมาป่าสีเงินด้วยตัวของเขาเอง โดยไม่ได้มีอะไรอย่างอื่นนอกจากหมัดของเขา..
“พวกเราควรที่จะช่วยเขาดีไหม?”ธงสงครามอันนองเลือดถามอย่างฉับพลัน มันรู้สึกไม่ถูกต้องระหว่างเขาที่จะยืนดูอยู่ด้านข้าง เมื่อหวังหยู่ต่อสู้กับบอสอย่างดุเดือดด้วยตัวของเขาเอง
“แล้วนายจะทำอะไรได้ละ? ถอยจากที่นี่และหาที่หลบไป มันไม่มีทางที่พวกเราจะสามารถช่วยสู้ได้หรอก”ไร้ความกลัวตอบกลับ
เมื่อเป็นการต่อสู้ระหว่างหวังหยู่และแองเจล่านั้นดุเดือดขึ้น เธอก็ใช้ [หมอกกัดเซาะกระดูก] และ [การจ้องมองแห่งความตาย] พยายามอย่างหมดท่าที่จะฆ่าเขา
[หมอกกัดเซาะกระดูก] นั้นเป็นสกิลหมู่ และ [การจ้องมองแห่งความตาย] นั้นมีประสิทธิภาพเพียงแค่มุม 120องศารอบๆตัวเธอเท่านั้น
มันเป็นเพราะว่าศิลปะการต่อสู้ของหวังหยู่จึงสามารถหลบสกิลของเธอได้ทุกครั้ง อัศวินอันอืดอาดอย่างธงสงครามอันนองเลือดก็คงตายไปแล้วในทันทีที่เขาพยายามจะหลบมัน
แม้แต่หวังหยู่ก็ไม่กล้าที่จะดูถูกสกิลของแองเจล่า เขารู้ว่าการโจมตีเพียงครั้งเดียวที่เขาโดนนั้นจะทำให้ชะตาของเขาขาด
เมื่อเธอหายใจเข้าลึกๆ เธอก็จะใช้พิษ และถ้าดวงตาของเธอเริ่มปล่อยแสง เธอก็กำลังจะใช้ [การจ้องมองแห่งความตาย]…
หวังหยู่ก็สังเกตการเตรียมตัวของแองเจล่าก่อนที่เธอจะโจมตี และทำให้เขาสวนกลับทุกสกิลของเธอได้ตรงจังหวะ และก็ฟันเข้าใส่เธออย่างดุร้ายในทุกๆครั้ง
ธงสงครามอันนองเลือดนั้นกำลังหลบอยู่หลังเสากับไร้ความกลัว และก็รู้สึกว่าความคิดของเขานั้นมึนงง เมื่อเขามองมัน…เขานั้นไม่เคยเห็นใครสักคนต่อสู้อย่างดุร้ายกับผู้หญิงแบบนี้ แม้แต่บอสก็ตามที
“แต่บอสตัวนี้จะต้องมีสติปัญญาที่สูงอย่างแน่นอน..”ธงสงครามอันนองเลือด
“สติปัญญางั้นเหรอ? ถ้าเธอเป็นเอไอระดับสูงแล้วละก็ เธอก็คงจะใช้พิษเข้าใส่ด้านหลังของเธอแล้ว..”ไร้ความกลัวบ่น
“เงียบหน่า! บอสตัวนี้มีความสามารถในการเรียนรู้..”ธงสงครามอันนองเลือดรีบปิดปากของไร้ความกลัว
เพียงแค่เขาพึ่งจะพูดเสร็จ ธงสงครามอันนองเลือดก็สังเกตเห็นว่าแองเจล่ายิ้มมายังทิศของไร้ความกลัวก่อนที่เธอจะร่ายพิษใส่ด้านหลังของเธอ..
